aneks 12 icao

URZĘDU LOTNICTWA CYWILNĘGO

Załącznik do nru 3. poz. 19 z dnia 4 czerwca 2004 r.

Załącznik 12

do Konwencji o międzynarodowym

lotnictwie cywilnym

POSZUKIWANIĘ I RATOWNICTWO

URZĄD LOTNICTWA CYWILNĘGO

Międzynarodowe Normy i
Zalecane Praktyki

Poszukiwanie i ratownictwo

Warszawa 2004

Międzynarodowe Normy i
Zalecane Praktyki

Załącznik 12

do Konwencji o międzynarodowym

lotnictwie cywilnym

Poszukiwanie i ratownictwo

Niniejsze wydanie obejmuje wszystkie zmiany
przyjęte przez Radę 13 marca 2001 roku i z dniem 1
listopada 2001 roku zastępuje wszystkie poprzednie
wydania Załącznika 12.

Informacje w sprawie stosowania

Norm i Zalecanych Praktyk postępowania

ujęto w przedmowie.

Wydanie siódme
Lipiec 2001 r.

Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO)

ZMIANY

Wydanie poprawek ogłaszane jest w Dzienniku ICAO oraz w comiesięcznych uzupełnieniach do
Katalogu wydawnictw i środków audiowizualnych ICAO, którymi powinni posługiwać się po-

siadacze niniejszej publikacji. Miejsce poniżej przeznaczone jest do prowadzenia rejestru
wprowadzanych zmian i poprawek.

EWIDENCJA ZMIAN I POPRAWEK DO ZAŁĄCZNIKA 12

ZMIANY

POPRAWKI

Numer

Data, od której
należy stosować
poprawkę

Data wpisu

Wpisana
przez

Numer

Data, od której
należy stosować
poprawkę

Data wpisu

Wpisana
przez

1-15 Włączone do niniejszego wydania

SPIS TRĘŚCI

Strona

PRZĘDMOWA .......................................................4

ROZDZIAŁ 1.-Definicje ........................................ 8

ROZDZIAŁ 2.-Organizacja................................... 10

2.1. - Ustanawianie i zapewnianie służb poszuki-

wania i ratownictwa lotniczego ............. 10

2.2. - Ustanawianie rejonów poszukiwania i ra-

townictwa lotniczego ............................. 10

2.3. - Ustanawianie i wyznaczanie organów służb

poszukiwania i ratownictwa lotniczego . 10

2.4. - Łączność dla organów służb poszukiwania

i ratownictwa lotniczego ........................ 10

2.5.....................................................................-
Wyznaczanie jednostek poszukiwawczo-

ratowniczych .......................................... 11

2.6. ....................................................................-
Wyposażanie jednostek poszukiwawczo-

ratowniczych .......................................... 11

ROZDZIAŁ 3.-Współdziałanie ............................ 12

3.1. - Współdziałanie między Państwami......... 12

3.2. - Współdziałanie z innymi służbami ........ 13

3.3. - Rozpowszechnianie informacji .............. 13

ROZDZIAŁ 4.-Postępowanie przygotowawcze … 13

4.1. - Potrzeby w zakresie informacji ............... 13

4.2. - Plan działania .......................................... 14

4.3. - Procedury przygotowawcze dla jednostek

poszukiwawczo-ratowniczych ............... 14

4.4. - Szkolenie ................................................ 15

4.5.-Usuwanie wraków ..................................... 15

ROZDZIAŁ 5. - Procedury organizacyjne............ 15

5.1. - Informacje dotyczące zagrożenia ............ 15

Strona

5.2. ...................................................................-
Procedury dla ośrodków koordynacji po-

szukiwania i ratownictwa lotniczego pod
czas faz zagrożenia ................................ 15

5.3.....................................................................-
Procedury dla przypadków, w których od-

powiedzialność za działania poszukiwaw-
czo-ratownicze rozciąga się na dwa lub
więcej Umawiających się Państw .......... 17

5.4.-Procedury dla władz terenowych ............. 17

5.5.....................................................................-
Procedury dla ośrodków koordynacji po-

szukiwania i ratownictwa lotniczego - za-
kończenie i zawieszenie działań
poszukiwawczo-ratowniczych ............... 17

5.6. ...................................................................-
Procedury dla jednostek poszukiwawczo-

ratowniczych ......................................... 17

5.7. - Procedury dla osoby kierującej działaniem

jednostki poszukiwawczo-ratowniczej

w miejscu wypadku ............................... 17

5.8. - Procedury dla dowódców statków po-

wietrznych w miejscu wypadku ............. 17

5.9. - Procedury dla dowódców statków po-

wietrznych, którzy przejęli (usłyszeli)
korespondencję dotyczącą niebezpieczeń
stwa ...................................................... 18

5.10. - Sygnały dla poszukiwania i ratownictwa

lotniczego ............................................... 18

5.11.-Prowadzenie zapisów............................. 18

DODATĘK - Sygnały dla poszukiwania i ratownic

twa lotniczego ............................ 19

1. - Sygnały dla porozumiewania się z pojazdami/

statkami na powierzchni ziemi lub wody... 1.9

- Kod sygnałów wzrokowych do porozumie-

wania się w kierunku „ziemia-powietrze"... 19

3. - Sygnały dla porozumiewania się w kierunku

„powietrze-ziemia" ..................................... 20

PRZEDMOWA

Zarys historyczny

W grudniu 1946 r. Dział poszukiwania i ratownictwa

lotniczego, na drugiej sesji, opracował zalecenia w spra-
wie Norm i Zalecanych Praktyk dla poszukiwania i ra-
townictwa lotniczego. Propozycje zostały opracowane
przez Sekretariat i ówczesny Komitet żeglugi powietrznej,
a następnie przedstawione Radzie. Propozycje nie zostały
przyjęte przez Radę w postaci, w jakiej zostały
przedstawione i 20 kwietnia 1948 r. zostały skierowane
do ponownego rozpatrzenia przez Komitet żeglugi po-
wietrznej.

W 1948 r. został opracowany kolejny projekt Załącz-

nika, w świetle doświadczeń uzyskanych przez regionalne
konferencje żeglugi powietrznej, który został zaapro-
bowany przez Komisję żeglugi powietrznej i rozesłany
Państwom Członkowskim, w celu uzyskania ich opinii na
ten temat. Dalsze opracowanie projektu zostało dokonane
przez Komisję żeglugi powietrznej w oparciu o uwagi
nadesłane przez Państwa Członkowskie. W rezultacie
projekt został przyjęty przez Radę 25 maja 1950 r. i
oznaczony jako Załącznik 12 do Konwencji o
międzynarodowym lotnictwie cywilnym.

Załącznik 12 obowiązuje od 1 grudnia 1950 r., z datą

stosowania od 1 marca 1951 r.

Tabela A przedstawia genezę dalszych poprawek,

wykaz tematów głównych oraz daty przyjęcia poprawek
przez Radę, wejścia ich w życie oraz określenie, od kiedy
mają być stosowane.

STOSOWANIE

Normy i Zalecane Praktyki, zawarte w niniejszym

dokumencie, ustalają zasady stosowania procedur opra-
cowanych w "Regionalnych procedurach dodatkowych
poszukiwania i ratownictwa", zawartych w dokumencie
ICAO 7030, w którym można znaleźć uzupełniające pro-
cedury do zastosowania regionalnego.

Załącznik 12 stosuje się w przypadku ustanawiania

oraz utrzymywania służb poszukiwania i ratownictwa
lotniczego na terytoriach Umawiających się Państw i nad
morzami oraz koordynacji działań tych służb ze służbami
Państw sąsiadujących.

POSTĘPOWANIE UMAWIAJĄCYCH SIĘ

PAŃSTW

Zgłaszanie różnic. Zwraca się uwagę Umawiających

się Państw na obowiązek, wynikający z Artykułu 38
Konwencji, zgłaszania do Organizacji jakichkolwiek
różnic istniejących między ich krajowymi przepisami i
metodami postępowania, a Międzynarodowymi Normami
zawartymi w niniejszym Załączniku i w ewentualnych
zmianach do niego. Uprasza się również Umawiające się
Państwa o zgłaszanie różnic istniejących między

Zalecanymi Praktykami, zawartymi w niniejszym Za-
łączniku i w zmianach do niego, a krajowymi przepisami i
metodami postępowania, jeśli ma to istotne znaczenie dla
bezpieczeństwa żeglugi powietrznej. Ponadto uprasza się
Umawiające się Państwa o bieżące informowanie
Organizacji o różnicach, jakie mogą zaistnieć w przy-
szłości, jak również o anulowaniu różnic, które zostały
uprzednio zgłoszone do Organizacji. Bezpośrednio po
przyjęciu każdej zmiany do niniejszego Załącznika, zo-
stanie przesłana do Umawiających się Państw specjalna
prośba o zgłaszanie różnic. Zwraca się również uwagę
Państw na postanowienia Załącznika 15 dotyczącego
publikowania różnic istniejących między ich krajowymi
przepisami i metodami postępowania, a odpowiednimi
Normami i Zalecanymi Praktykami Organizacji Między-
narodowego Lotnictwa Cywilnego, przez służbę infor-
macji lotniczej, dodatkowo, poza obowiązkiem Państw
wynikającym z Artykułu 38 Konwencji.

Ogłaszanie informacji. Informacje odnoszące się do

ustanawiania, wycofywania i zmian urządzeń, służb i
procedur mające wpływ na eksploatację statków po-
wietrznych i dostarczane zgodnie z Normami i Zaleca-
nymi Praktykami, zawartymi w niniejszym Załączniku,
należy ogłaszać i wprowadzać w życie zgodnie z Załącz-
nikiem 15.

Stosowanie treści Załącznika w przepisach krajowych.

Rada ICAO, w dniu 13 kwietnia 1948 r., przyjęła rezolucję
zachęcającą Umawiające się Państwa do stosowania we
własnych przepisach krajowych, tak dalece jak jest to
możliwe, sformułowań zgodnych z Normami ICAO, które
mają charakter przepisów regulujących. Uchwała zachęca
także do wykazywania różnic ICAO w stosunku do Norm
ICAO oraz do podawania wszelkich dodatkowych i
istotnych, z punktu widzenia bezpieczeństwa i regularności
żeglugi powietrznej, przepisów krajowych. W miarę
możliwości, przepisy niniejszego Załącznika zostały
zredagowane w taki sposób, aby ułatwić ich włączenie,
bez większych zmian, do prawodawstwa krajowego.

STATUS POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI

ZAŁĄCZNIKA

Niniejszy Załącznik składa się z następujących części,

z których jednak nie wszystkie muszą znajdować się w
innych Załącznikach. Charakter tych części jest nastę-
pujący:

I. Materiały stanowiące Załącznik właściwy:

a) Normy i Zalecane Praktyki przyjęte przez Radę

zgodnie z postanowieniami Konwencji. Zostały
one zdefiniowane w następujący sposób:

Norma. Specyfikacja charakterystyk fizycz-

nych, ukształtowania, urządzeń, osiągów, perso

nelu lub procedur, których jednolite stosowanie
uznane jest za konieczne dla bezpieczeństwa lub
regularności żeglugi powietrznej, i do której
Umawiające się Państwa będą się stosowały
zgodnie z Konwencją - w przypadku niemożności
stosowania się do Norm, obowiązuje zawiado-
mienie o tym Rady, zgodnie z Artykułem 38
Konwencji.

Zalecana Praktyka. Specyfikacja charaktery-

styk fizycznych, ukształtowania, urządzeń, osią-
gów, personelu i procedur, których jednolite sto-
sowanie uznane jest za pożądane dla bezpieczeń-
stwa, regularności lub sprawności międzynaro-
dowej żeglugi powietrznej, i do której Umawiające
się Państwa będą starały stosować się zgodnie z
Konwencją.

b) Dodatki. Zawierające materiał pogrupowany dla

wygody osobno, lecz stanowiący część Norm i Za-
lecanych Praktyk przyjętych przez Radę.

c) Definicje. Wyjaśniające znaczenia wyrażeń uży-

wanych w Normach i Zalecanych Praktykach, które
nie są same przez się dostatecznie zrozumiałe, gdyż
nie mają ustalonych znaczeń słownikowych.
Definicja nie ma niezależnego znaczenia, lecz sta-
nowi istotną część każdej Normy i Zalecanej
Praktyki, w których dane wyrażenie zostało użyte,
ponieważ zmiana znaczenia wyrażenia zmieniłaby
specyfikację.

2. Materiały przyjęte przez Radą do publikacji wraz z

Normami i Zalecanymi Praktykami:

a) Przedmowa - zawiera materiał historyczny i obja-

śniający, oparty o działalność Rady, włącznie z
objaśnieniami obowiązków Państw odnośnie sto-
sowania Norm i Zalecanych Praktyk wynikających
z Konwencji i z Rezolucji o przyjęciu.

b) Wstęp - zawiera materiał objaśniający, zamiesz-

czany na początku części, rozdziałów lub działów
Załącznika, pomocny w zrozumieniu i w wykorzy-
staniu tekstu.

c) Uwagi - zawarte w tekście, tam gdzie jest to wła-

ściwe, podają rzeczowe informacje lub wskazówki
w odniesieniu do danej Normy lub Zalecanej
Praktyki, lecz nie stanowią części Normy lub Za-
lecanej Praktyki.

d) Załączniki - zawierają materiał uzupełniający

Normy i Zalecane Praktyki.

Wybór języka

Niniejszy Załącznik został przyjęty w pięciu językach -

angielskim, arabskim, francuskim, hiszpańskim i rosyj-
skim. Każde z Umawiających się Państw uprasza się o
wybranie jednego z tych tekstów w celu wprowadzenia go
do stosowania w kraju i dla innych celów przewidzianych
w Konwencji, przyjmując tekst w brzmieniu oryginalnym
lub w tłumaczeniu na własny język i zawiadamiając o
wyborze Organizację.

Uwagi wydawnicze

W celu zorientowania się, co do charakteru każdego z

ustaleń zastosowano następujące rodzaje druku:

- Normy - drukowane są antykw ą;

- Zalecane Praktyki - drukowane są kursywą

i poprzedzone tytułem Zalecenie,

- uwagi - drukowane są kursywą i poprzedzone

tytułem Uwaga.

Przy formułowaniu przepisów zastosowano następu-

jącą metodę: w Normach operuje się czasownikiem
użytym w czasie teraźniejszym, w trybie orzekającym, a
w Zaleceniach - czasownikiem „powinien".

W niniejszym dokumencie miary podane są zgodnie z

tabelą jednostek miar przyjętych przez 1CAO, a tam
gdzie jest to konieczne, również określone odpowiadają-
cym im jednostkom miar systemu stopa-funt.

Każde powołanie się na dowolną część niniejszego

dokumentu, która jest oznaczona numerem, odnosi się do
wszystkich poddziałów tej części.

tabela A - Zmiany w Załączniku – 12

Zmiana

Źródło

Treść

Zatwierdzenie

Wejście w życie

Stosowanie

1 wydanie

Dział poszukiwania i

ratownictwa lotniczego,

2 sesja (1946

r.)-Komisja żeglugi po-

wietrznej.

Międzynarodowe Normy i Zalecane Praktyki

-służby poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

25 maja 1950 r.

01 grudnia 1950 r.

01 marca 1951 r.

/2 wydanie/

Dział poszukiwań i

ratownictwa, trzecia

sesja (1951 r.).

Organizacja poszukiwań i ratownictwa, łączność,
ocena działań poszukiwawczoratowniczych,
procedury stosowane w poszukiwaniu i
ratownictwie, sygnały „powietrze—ziemia".

31 marca 1952 r. 01

września 1952 r. 01

stycznia 1953 r.

/3 wydanie/

2 Konferencja żeglugi

powietrznej (1955 r.).

Podośrodki koordynacji poszukiwania i ratow-
nictwa lotniczego, obsługa i zaopatrywanie w
paliwo jednostek poszukiwawczoratowniczych
innych zainteresowanych Państw.

08 maja 1956 r. 01

września 1956 r. 01

grudnia 1956 r.

3 Konferencja żeglugi
powietrznej (1956 r.).

Zmiana 140 do Za-

łącznika 6, rozdział 6.

Oznaczenie na kadłubie płatowca miejsc służą-
cych do awaryjnego wejścia do wnętrza.

13 czerwca 1957 r.

1 października 1957 r.

1 grudnia 1957 r.

/4 wydanie/

Dział przepisów ruchu
lotniczego oraz poszu-

kiwania i ratownictwa

lotniczego.

Współpraca pomiędzy Państwami, informacja
dotycząca niebezpieczeństwa, zasady działania
ośrodków koordynacji poszukiwania i ratow-
nictwa lotniczego.

08 grudnia 1959 r.

01 maja 1960 r. 01

sierpnia 1960 r.

13 kwietnia 1962 r.

Zmiana 13 do Załącz-

nika 11.

Zawiadamianie ośrodków koordynacji poszuki-

wania i ratownictwa lotniczego - przez organy
służb ruchu lotniczego.

01 listopada 1962 r.

Zmiana 4 do Załącznika

Czasowe wejście na terytorium Umawiającego
się Państwa jednostek poszukiwawczo-
ratowniczych z innych Umawiających się
Państw.

01 lipca 1964 r.

Zmiana 14 do Załącz-

nika 11, rozdział 5.

Alarmowanie statków nawodnych i powietrznych

będących na kursie/drodze w celu udzielenia
pomocy statkowi powietrznemu będącemu w
niebezpieczeństwie.

19 czerwca 1964 r.

01 listopada 1964 r.

01 lutego 1965 r.

10 grudnia 1965 r.

Międzynarodowa

konwencja o ratowaniu

życia ludzi na morzu.

Zmiana 15 do Załącznika

11.

Uaktualnienie kompetencji służby alarmowania.

25 sierpnia 1966 r.

/5 wydanie/

Przegląd dodatkowych

regionalnych procedur,

dokonany przez Komisję

żeglugi powietrznej.

Współpraca pomiędzy Umawiającymi się Pań-
stwami, obsługa i zaopatrywanie w paliwo jed-
nostek poszukiwawczo-ratowniczych innych
Państw Członkowskich, sprawdzanie środków
łączności do poszukiwania i ratownictwa lotni-
czego, pomoc dodatkowych jednostek lub służb w
działaniach poszukiwawczo-ratowniczych.

25 maja 1970 r.

25 wrześnial970r.

04 lutego 1971 r.

Komisja żeglugi po-

wietrznej.

Posiadanie na pokładzie statku powietrznego
międzynarodowych kodów sygnałów do poszu-
kiwania i ratownictwa, wyposażenie poszuki-
wawczo-ratowniczych statków powietrznych w
urządzenia łączności o częstotliwości 2182 kHz,
informacja o położeniu okrętów handlowych.

11 grudnia 1972 r. 11

kwietnia 1973 r. 16

sierpnia 1973 r.

/6 wydanie/

Pełny przegląd Załącznika

przez Komisję żeglugi

powietrznej.

Nowe sygnały dla statków nawodnych, zapewnienie

całodobowej służby poszukiwawczo-ratowniczej,
rozpowszechnianie informacji o miejscu znajdowania
się (położeniu) statków handlowych, ocena działań
poszukiwawczo-ratowniczych, poprawa współpracy
Państw sąsiednich, wyposażenie jednostek
poszukiwaw-czo-ratowniczych, dostępność informacji
o służbach ruchu lotniczego, miejsce znajdowania się
wyposażenia ratowniczego przeznaczonego do zrzutu,
metody udzielania pomocy statkom powietrznym
będących w niebezpieczeństwie i zmuszonym do
wodowania w rejonie rozmieszczenia statków
nawodnych, metody naprowadzenia
poszukiwawczo-ratowniczych lub innych statków
powietrznych na statek powietrzny będący w
niebezpieczeństwie.

25 listopada 1974 r.

25 marca 1975 r.

9 października 1975 r.

Zmiana 60 do Załącznika

Dodatkowe pomoce łączności pomiędzy służbami

meteorologicznymi i jednostkami
poszu-kiwawczo-ratowniczymi.

08 grudnia 1975 r.

08 kwietnia 1976 r.

12 sierpnia 1976 r.

Komisja żeglugi po-

wietrznej.

Kod sygnałów wizualnych „ziemia-powietrze" dla

użycia przez rozbitków.

15 grudnia 1980 r. 15

kwietnia 1981 r. 26

listopada 1981 r.

Komisja żeglugi po-

wietrznej.

Odpowiedzialność RCC, z uwzględnieniem po-

siadanych środków, w stosunku do statku powietrznego
będącego w niebezpieczeństwie.

12 marca 1990 r.

30 lipca 1990 r.

15 września 1990r.

Komisja żeglugi po-

wietrznej.

Definicja statku SAR, wyposażenie w środki

łączności RCC statków powietrznych SAR, punkty
kontaktowe (SPOC).

12 marca 1993 r.

26 lipca 1993 r.

11 września 1993 r.

Zmiana 25, 20 i 7 do

Załącznika 6, odpowiednio

część I, II i III. Komisja

żeglugi powietrznej.

Poprawiona definicja „dowódca statku powietrznego",
zmiana redakcyjna.

12 marca 2001 r.

16 lipca 2001 r.

01 listopada 2001 r.

MIĘDZYNARODOWĘ NORMY I ZALĘCANĘ PRAKTYKI

Uwaga. - Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym przydziela Państwu rejestracji

pewne funkcje, które to Państwo uprawnione jest wykonywać lub obowiązane jest do wykonywania.

Zależnie od przypadku. Zgromadzenie uznało w Rezolucji A18-16. że Państwo rejestracji może nie być

zdolne do należytego wywiązywania się ze swych obowiązków w przypadkach, gdy statki powietrzne są

pożyczane, dzierżawione lub wzajemnie zamieniane -zwłaszcza bez załogi - przez użytkownika innego

Państwa, i ze Konwencja może, w takich przypadkach, w niewystarczający sposób określać prawa i

obowiązki Państwa, któremu podlega użytkownik. Wobec tego Rada - bez uszczerbku dla kwestii, czy

zamiana może wymagać zmiany w odniesieniu do funkcji przydzielonych Państwom -poradziła, aby

Państwo rejestracji, przeniosło na Państwo użytkownika - pod warunkiem wyrażenia przez nie zgody - te

funkcje Państwa rejestracji, które mogłyby być właściwiej realizowane przez Państwo użytkownika, jeżeli

Państwo rejestracji stwierdzi, że w ww. przypadkach nie jest zdolne do należytego wywiązywania się z

funkcji przydzielonych mu Konwencją. Rozumie się, że powyższe postępowanie będzie tylko sprawą

praktycznej wygody i nie będzie miało wpływu na przepisy Konwencji Chicagowskiej ustalającej obowiązki

Państwa rejestracji ani na prawa i obowiązki Państw trzecich.

ROZDZIAŁ 1 - DEFINICJE

Jeśli podane niżej wyrażenia są użyte w Normach i

Zalecanych

Praktykach

dotyczących

poszukiwania

ratownictwa lotniczego, mają następujące znaczenie:

Przypis - Oznaczenie (RR) w tych określeniach wskazuje

definicje,

które

zostały

zaczerpnięte

regulaminu

Międzynarodowej

organizacji

telekomunikacji

(patrz

Podręcznik zakresu częstotliwości radiowych wymaganych w
lotnictwie cywilnym, zawierający postanowienia 1CAO 9718).

Punkt alarmowania. Organ wyznaczony do przyjmowania

podawanych publicznie informacji o zagrożeniu statku
powietrznego i do przekazania ich do współpracującego z nim
ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

Faza niepewności. Sytuacja, w której istnieje stan

niepewności, co do bezpieczeństwa statku powietrznego i
znajdujących się na nim osób.

Faza alarmu. Sytuacja, w której istnieje uzasadniona obawa

o bezpieczeństwo statku powietrznego i znajdujących się na nim
osób.

Faza niebezpieczeństwa. Sytuacja, w której istnieje

uzasadnione przypuszczenie, że statek powietrzny i znajdujące
się na nim osoby są bezpośrednio zagrożone poważnym
niebezpieczeństwem lub wymagają natychmiastowej pomocy.

Faza

zagrożenia.

Wyrażenie

ogólne,

oznaczające

-stosownie do przypadku - fazę niepewności, fazę alarmu lub
fazę niebezpieczeństwa.

Przymusowe wodowanie. Przymusowe lądowanie statku

powietrznego na wodzie.

Operator. Osoba lub organizacja zaangażowana w

procedury obsługowe lub zajmująca się eksploatacją statku
powietrznego.

Dowódca statku powietrznego. Pilot wyznaczony przez

operatora lub w przypadku ogólnym - właściciel, upoważniony
do

podejmowania

decyzji

wydawania

poleceń,

odpowiedzialny za bezpieczne prowadzenie lotu.

Radionamiernik (RR S1.91). Radiostacja określająca tylko

kierunek innej radiostacji na podstawie odebranej z niej
transmisji.

Ośrodek

koordynacji

poszukiwania

ratownictwa

lotniczego. Organ sprzyjający sprawnej organizacji służby
poszukiwania i ratownictwa lotniczego odpowiedzialny za
koordynację działań poszukiwawczo-ratowniczych w rejonie
poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

Podośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa

lotniczego. Organ podporządkowany ośrodkowi koordynacji
poszukiwania i ratownictwa lotniczego ustanowiony w celu
uzupełnienia go w określonej części rejonu poszukiwania i
ratownictwa lotniczego.

Jednostka poszukiwawczo-ratownicza. Jednostka or-

ganizacyjna złożona z wyszkolonego personelu i wypo-
sażona w sprzęt odpowiedni do szybkiego przeprowa-
dzenia działań poszukiwawczo-ratowniczych.

Poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny- Statek

powietrzny wyposażany w specjalistyczny sprzęt umoż-
liwiający efektywne prowadzenie działań poszukiwaw-
czo-ratowniczych.

Rejon poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Obszar

o określonych wymiarach, w którym zapewniona jest
służba poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

Organ służby poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

Wyrażenie ogólne oznaczające - stosownie do przypadku
- ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotni-
czego, podośrodek lub punkt alarmowania.

Państwo rejestracji. Państwo, w którym statek po-

wietrzny został zarejestrowany.

ROZDZIAŁ 2 - ORGANIZACJA

2.1 Ustanawianie i zapewnianie służb poszukiwania i
ratownictwa lotniczego

2.1.1 Umawiające się Państwa zarządzają ustanowienie

i zapewnienie służb poszukiwania i ratownictwa lot
niczego na swych terytoriach. Zapewnia się całodo
bową działalność takich służb.

2.1.1.1 Części otwartych mórz lub obszarów o nieokreślonej

suwerenności, dla których będzie ustanowiona służba
poszukiwania i ratownictwa lotniczego, określa się na
podstawie regionalnych porozumień żeglugi powietrznej.
Umawiające się Państwo, które przyjęło odpowiedzialność
za zapewnienie służby poszukiwania i ratownictwa
lotniczego w takich obszarach, zarządza, aby służba została
ustanowiona i zapewniana zgodnie z postanowieniami
niniejszego Załącznika. .

Uwaga. - Wyrażenie „regionalne porozumienia

żeglugi powietrznej" odnosi się do porozumień za-
twierdzonych na podstawie propozycji regionalnych
konferencji żeglugi powietrznej przez Radą ICAO.

2.1.2 Umawiające się Państwa udzielają pomocy stat

kom powietrznym znajdującym się w niebezpieczeń
stwie i rozbitkom lotniczym, bez względu na przy
należność państwową statków powietrznych i rozbit
ków.

2.3.3 Zalecenie. Zaleca się, aby w obszarach, w których

publiczne środki telekomunikacyjne nie pozwoliłyby osobom,
które zauważyły statek powietrzny w stanie zagrożenia,
zawiadomić

zainteresowany

ośrodek

koordynacji

poszukiwania i ratownictwa lotniczego bezpośrednio i
natychmiast,

Umawiające

się

Państwa

wyznaczyły

odpowiednie organy służb publicznych lub prywatnych -
jako punkty alarmowe.

2.4 Łączność dla organów służb poszukiwania i
ratownictwa lotniczego

2.4.1 Każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa

lotniczego posiada środki umożliwiające natychmiastowe
nawiązanie łączności z:

a) organem służb ruchu lotniczego, z którym współpracuje,

b) podośrodkiem koordynacji poszukiwania i ratownictwa

lotniczego, z którym współpracuje,

c) właściwym radionamiernikiem lub stacją ustalającą

pozycję znajdującymi się w rejonie,

d) gdzie jest to właściwe - z radiostacjami brzegowymi

mającymi możność zaalarmowania statków wodnych
znajdujących się w rejonie i nawiązania z nimi łączności.

2.2 Ustanawianie rejonów poszukiwania i ratow
nictwa lotniczego

2.2.1 Umawiające się Państwa określają rejony poszukiwania i

ratownictwa lotniczego, w których zapewniają służbę
poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Rejony takie nie
zachodzą na siebie.

2.2.1.1 Zalecenie. Zaleca się. aby granice rejonów po-

szukiwania i ratownictwa lotniczego pokrywały się z
granicami odpowiadających im rejonów informacji
powietrznej.

2.3 Ustanawianie i wyznaczanie organów służb
poszukiwania i ratownictwa lotniczego

2.3.1 Umawiające się Państwa ustanawiają ośrodek ko-

ordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego w każdym
rejonie poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

2.3.2 Zalecenie. Zaleca się. aby Umawiające się Państwa

ustanowiły

podośrodki

koordynacji

poszukiwania

ratownictwa lotniczego, jeżeli podniosłoby to sprawność
służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

Uwaga. Za „środki umożliwiające natychmiastowe

nawiązanie łączności" uważa się bezpośrednie łącze
telefoniczne lub dalekopisowe, -bezpośrednie łącze
radiotelegraficzne, a jeśli nie mogą być one udostępnione,
połączenie telefoniczne lub dalekopisowe za pośrednictwem
łącznicy.

2.4.2 Każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa

lotniczego posiada środki szybkiej i niezawodnej łączności
z:

a) kierownictwami

jednostek

poszukiwawczo-ratowniczych

znajdujących

się

rejonie,

b) ośrodkami koordynacji poszukiwania i ratownictwa

lotniczego w sąsiednich rejonach,

c) właściwym biurem meteorologicznym lub mete-

orologicznym biurem nadzoru,

d) jednostkami poszukiwawczo-ratowniczymi, gdy biorą

udział w poszukiwaniu i ratownictwie lotniczym,

e) punktami alarmowymi.

f) Centrum Kontroli Misji Cospas-Sarsat

, które obsługuje

rejon SAR, gdy RCC zostaje wyznaczone jako punkt
kontaktowy (SPOC).

Uwaga. Za ,, środki szybkiej i niezawodnej

łączności" uważa się telefon, dalekopis, radiotelefon
bezpośredni lub pośredni albo - gdy niniejsze środki nie
mogą być udostępnione - radiotelegraf.

2.4.3 Poza wymaganiami, o których mowa w 2.4.1 b),

każdy podośrodek poszukiwania i ratownictwa lotni
czego posiada środki szybkiej i niezawodnej łączno
ści z:

a) przyległymi podośrodkami koordynacji poszukiwania i

ratownictwa lotniczego,

b) właściwym biurem meteorologicznym lub mete-

orologicznym biurem nadzoru,

c) jednostkami poszukiwawczo-ratowniczymi. gdy biorą

udział w poszukiwaniu i ratownictwie,

d) punktami alarmowymi.

Uwaga. Patrz uwaga następująca po 2.4.2.

2.4.4 Zalecenie. Środki łączności zapewnione zgodnie

z 2.4.2 c) i 2.4.3 b) powinny być uzupełnione, jeżeli
to będzie konieczne, przez inne środki łączności wi
zualnej lub fonicznej, np. zamknięty obwód telewizji.

2.5 Wyznaczanie jednostek
poszukiwawczo-ra-towniczych

2.5.1 Umawiające się Państwa wyznaczają, w każdym

rejonie poszukiwania i ratownictwa, jako jednostki
poszukiwawczo-ratownicze

jednostki

służb

publicz

nych lub prywatnych, rozmieszczone i wyposażone
dogodnie do poszukiwań i ratownictwa, określają ich
funkcje oraz wskazują ośrodek koordynacji poszuki
wania i ratownictwa lotniczego, z którym będą one
współpracować.

2.5.1.1 Umawiające się Państwa ustanawiają dodatkowe

jednostki poszukiwawczo-ratownicze, jeżeli jednostki
wyznaczone zgodnie z 2.5.1 są niewystarczające.

Uwaga. Jednostki i urządzenia niezbędne dla za-

pewnienia poszukiwań i ratownictwa w rejonie poszukiwań
i ratownictwa, określane są na podstawie regionalnych
porozumień żeglugi powietrznej i są wyszczególnione we
właściwych publikacjach planów żeglugi powietrznej (Air
Navigation Plan).

2.5.2 Zalecenie. Umawiające się Państwa powinny uj

mować, w operacyjnym planie poszukiwania i ratow
nictwa lotniczego, podmioty występujące w obrębie
służb publicznych i organizacji niepublicznych, które
nie kwalifikują się jako jednostki ratownicze, mimo to

są

zdolne

udziału

działaniach

poszukiwawczo-ratowniczych. Dla tych podmiotów określa
się funkcje oraz ośrodki koordynacji poszukiwania t ratow-
nictwa lotniczego, z którymi będą współdziałać.

2.6 Wyposażenie jednostek poszukiwawczo-ra-towniczych

2.6.1 Jednostki

poszukiwawczo-ratownicze

posiadają

urządzenia i wyposażenie umożliwiające natychmia
stowe zlokalizowanie miejsca wypadku lub rozbitka
lotniczego oraz na udzielenie odpowiedniej pomocy
na miejscu..

Uwaga. Przy wyborze wyposażenia dla jednostek

poszukiwawczo-ratowniczych ważne jest uwzględnienie
rozmiarów

zdolności

przewozowej

pasażerów

współczesnych statków powietrznych.

2.6.2 Zalecenie. Poza łącznością wymaganą w Normach

2.4.2 d) i 2.4.3 c), każda jednostka poszukiwawczo-
ratownicza powinna posiadać środki umożliwiające
szybką i niezawodną łączność z innymi jednostkami
lub podmiotami biorącymi udział w działaniach.

Uwaga. Patrz uwaga następująca po 2.4.2.

2.6.3 Każdy poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny

wyposaża się tak, aby mógł nawiązać łączność na lotniczych
częstotliwościach niebezpieczeństwa, na częstotliwościach
w miejscu wypadku oraz na innych częstotliwościach, jakie
mogą być określone.

2.6.4 Każdy poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny

wyposaża się w urządzenia naprowadzające na radiolatarnię
awaryjną znajdującą się w miejscu wypadku i pracującą na
częstotliwości 121,5 MHz, których posiadanie na pokładzie
statków

powietrznych

jest

wymagane

zgodnie

postanowieniami zawartymi w Załączniku 6, części I, II i
III.

Uwaga. Specyfikacje dla radiolatarni awaryjnej (ELT)

podane są w Załączniku 10, tom III.

2.6.5 Każdy poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny,

który jest wykorzystywany do poszukiwania i ratownictwa
nad obszarami morskimi i może spotkać się z koniecznością
nawiązania łączności ze statkami handlowymi, wyposaża
się w sprzęt umożliwiający nawiązanie z nimi łączności na
częstotliwości 2182kHz.

2.6.6 Każdy poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny,

który jest wykorzystywany do poszukiwania i ratownictwa
nad obszarami morskimi i może spotkać się z koniecznością
nawiązania łączności ze statkami handlowymi, posiada na
pokładzie kopię Międzynarodowego kodu sygnałów w celu
przezwyciężenia trudności językowych, które mogą
powstać podczas utrzymywania z nimi łączności.

Cospas-Sarsat - satelitarny system poszukiwania i ratownictwa

stat-ków znajdujących się w niebezpieczeństwie

2.6.7 Zalecenie. Dopóki nie będzie wiadomo, że nie ma

potrzeby dostarczenia rozbitkom zaopatrzenia drogą
lotniczą, co najmniej jeden statek powietrzny, biorący udział
w działaniach poszukiwawczo-ratowniczych, powinien mieć
na pokładzie wyposażenie nadające się do zrzutu.

2.6.8 Zalecenie. Państwa powinny zapewnić, aby na lotniskach,

na których nie są utrzymywane poszuki-wawczo-ralownicze
statki powietrzne, wyposażenie, przeznaczone do zrzucania
dla rozbitków, było zapakowane tak, aby mogło być zrzucane
przez

statki

powietrzne,

które

nie

są

statkami

poszukiwawczo-ratowniczymi.

2.6.9 Zalecenie. Zaleca się, aby pojemniki lub paczki

zawierające wyposażenie dla przetrwania, przeznaczone do
zrzucenia rozbitkom, miały ogólnie przyjętą zawartość,
oznakowaną kolorami oraz za pomocą napisów i
samoobjaśniających symboli.

2.6.9.1 Zalecenie. Zaleca się, aby oznaczenie kolorami

zawartości przeznaczonych do zrzutu pojemników i paczek,
zawierających wyposażenie do przetrwania, miało postać
kolorowych pasków i było zgodne z następującym kodem:

czerwony -zaopatrzenie medyczne i wyposa-

żenie pierwszej pomocy lekarskiej.

niebieski

-żywność i wodę,

żółty

-koce i odzież ochronną,

czarny

-różne wyposażenie, np. piecyki,

siekiery, busole, naczynia kuchen-

2.6.9.2 Zalecenie. Zaleca się. aby w przypadku zrzucania

zaopatrzenia o charakterze mieszanym w jednym pojemniku
lub pakunku, stosowana była kombinacja kolorów kodów
odpowiadających ich zawartości.

2.6.10 Zalecenie. Zaleca się. aby instrukcje wykorzystania

wyposażenia dla przetrwania były zawarte w każdym
pojemniku lub pakunku przeznaczonym do zrzucenia.
Instrukcje powinny być drukowane w co najmniej trzech
językach, z których co najmniej jeden powinien być językiem
roboczym ICAO.

ROZDZIAŁ 3 - WSPÓŁDZIAŁANIĘ

3.1. Współdziałanie miedzy Państwami

3.1.1 Umawiające się Państwa koordynują działania po-

szukiwania i ratownictwa lotniczego z odpowiednimi
organizacjami Państw sąsiednich.

3.1.2 Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa

koordynowały działania poszukiwania i ratownictwa
lotniczego, kiedykolwiek jest to konieczne. z działaniami
Państw sąsiednich.

3.1.2.1 Zalecenie. Zaleca się. aby Umawiające się Państwa

opracowały, w miarę możliwości, wspólne procedury
poszukiwania i ratownictwa lotniczego, w celu ułatwienia
koordynacji

działań

poszukiwawczo-ratowniczych

działaniami Państw sąsiednich.

3.1.3 Z zastrzeżeniem warunków, jakie mogą być ustalone

przez własne władze. Umawiające się Państwo zezwala na
natychmiastowy wlot na swoje terytorium jednostek
poszukiwawczo-ratowniczych innych Państw, w celu
odszukania miejsc wypadków lotniczych i ratowania
rozbitków.

3.1.4 Władze Umawiającego się Państwa, które wyraża

życzenie, aby jego jednostki poszukiwawczo-ratownicze
weszły w celach poszukiwania i ratownictwa lotniczego na
terytorium innego Umawiającego się Państwa, przesyła
prośbę do ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa
lotniczego zainte-

resowanego Państwa lub do innych władz, które zostały
wyznaczone przez to Państwo, podającą pełną informację o
zamierzonych działaniach i ich konieczności.

3.1.4.1 Po otrzymaniu takiej prośby, władze Umawiających się

Państw:

a) natychmiast potwierdzają odbiór prośby, i

b) możliwie jak najwcześniej podają warunki, jeśli takie

są ustalone, na jakich zamierzone działania mogą być
podjęte.

3.1.5 Zalecenie. Zaleca się. aby Umawiające się Państwa

zawarły porozumienia z sąsiadującymi Państwami w celu
ustalenia

warunków

wlotu

jednostek

poszukiwawczo-ratowniczych drugiego Państwa na swoje
terytorium. Zaleca się także, aby porozumienia, przez
zredukowanie formalności do minimum, pozwalały na jak
najwcześniejszy wlot takich jednostek.

3.1.6 Zalecenie. Zaleca się, aby każde Umawiające się

Państwo upoważniło swoje ośrodki koordynacji po-
szukiwania i ratownictwa lotniczego do:

a) zwracania się do innych ośrodków koordynacji

poszukiwania i ratownictwa lotniczego o potrzebną
pomoc (łącznie ze statkami powietrznymi, statkami
wodnymi, personelem lub wyposażeniem).

b) udzielania ewentualnego niezbędnego zezwolenia na

wejście

statków

powietrznych,

statków

wodnych,

personelu lub wyposażenia, na swoje terytorium.

c) uzgadniania sposobu wejścia na swoje terytorium z

władzami celnymi, migracyjnymi lub innymi, w celu jego
przyspieszenia.

3.1.7 Zalecenie. Zaleca się. aby każde Umawiające się

Państwo upoważniło swoje ośrodki koordynacji po-
szukiwania i ratownictwa lotniczego do udzielania pomocy
innym takim ośrodkom, gdy zostaną o to poproszone
(łącznie z pomocą w postaci statków powietrznych, statków
wodnych, personelu lub wyposażenia).

3.1.8 Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa

organizowały wspólne ćwiczenia szkoleniowe z udziałem
własnych

jednostek

poszukiwawczo-ratowniczych,

jednostek innych Państw i użytkowników, w celu
podniesienia poziomu sprawności służb poszukiwania i
ratownictwa lotniczego.

3.1.9 Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa

organizowały okresowe wizyty łącznikowe personelu swych
ośrodków i podośrodków koordynacji poszukiwania i
ratownictwa lotniczego, do takich ośrodków sąsiednich
Państw.

3.2 Współdziałanie z innymi służbami

3.2.1 Umawiające się Państwa wydają zarządzenia, aby

wszystkie statki powietrzne, statki wodne, lokalne służby i
urządzenia, które nie wchodzą w skład systemu
poszukiwania i ratownictwa lotniczego, współdziałały z nim
w poszukiwaniu i ratownictwie w celu okazania wszelkiej
możliwej pomocy rozbitkom lotniczym.

3.2.2 Umawiające się Państwa, zapewniają, aby służby

poszukiwania i ratownictwa lotniczego współpracowały ze
służbami odpowiedzialnymi za przeprowadzenie badań
wypadków i ze służbami odpowiedzial-

nymi za opiekę nad tymi, którzy ucierpieli z powodu
wypadku.

3.2.3 Zalecenie. W celu ułatwienia badania wypadku zaleca

się

aby,

gdy

jest

możliwe,

jednostkom

po-szukiwawczo-ratowniczym towarzyszyły osoby posia-
dające kwalifikacje upoważniające do prowadzenia badań
wypadków statków powietrznych.

3.2.4 Państwa wyznaczają poszukiwawczo-ratownicze punkty

kontaktowe (SPOC), celem odbioru danych Cospas-Sarsat
informujących o zagrożeniu.

3.3 Rozpowszechnianie informacji

3.3.1 Każde Umawiające się Państwo publikuje i roz

powszechnia

wszystkie

informacje

niezbędne

dla

wejścia

jednostek

poszukiwawczo-ratowniczych

nych Państw na jego terytorium.

Uwaga. Patrz 3.1.3.

3.3.2 Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa, gdy

zostaną o to poproszone, udostępniły za pośrednictwem
ośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa
lotniczego lub innych organów, informacje dotyczące
operacyjnych

planów

poszukiwania

ratownictwa

lotniczego.

3.3.3 Zalecenie. Zaleca się, aby każde Umawiające się

Państwo, które rejestruje informacje o pozycji statków na
morzu, rozpowszechniało takie informacje -jeśli jest to
możliwe - do innych zainteresowanych Umawiających się
Państw, które się o to zwrócą.

3.3.4 Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa

podawały do wiadomości publicznej, tak dalece jak jest to
jest pożądane i możliwe, dyrektywy w sprawie postępowania,
jakie należy podjąć, gdy jest powód do przypuszczenia, że
jakiś statek powietrzny znajduje się w stanie zagrożenia, lub
gdy wydarzył się wypadek lotniczy.

ROZDZIAŁ 4 - POSTĘPOWANIE PRZYGOTOWAWCZE

4.1 Potrzeby w zakresie informacji

4.1.1 Każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa

lotniczego zawsze posiada aktualne informacje dotyczące
następujących danych odnoszących się do jego rejonu
poszukiwania i ratownictwa lotniczego:

a) jednostek poszukiwawczo-ratowniczych, podośrodków

koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego oraz
punktów alarmowych,

b) organów służb ruchu lotniczego.

c) środków łączności, które mogą być wykorzystane w

działaniach poszukiwawczo-ratowniczych,

d) adresów

telegraficznych

numerów

telefonów

wszystkich użytkowników lub ich wyznaczonych
przedstawicieli

biorących

udział

działaniach

przeprowadzanych w rejonie,

e) ewentualnych innych, publicznych lub prywatnych

źródeł pomocy, łącznie ze środkami medycznymi i
transportowymi, które mogą być pożyteczne w
poszukiwaniu i ratownictwie.

4.1.2 Zalecenie. Zaleca się, aby każdy ośrodek koordy

nacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego posiada!
także wszystkie informacje potrzebne dla poszukiwa
nia i ratownictwa, łącznie z informacjami dotyczący
mi:

a) miejscowości, znaków wywoławczych, godzin pra

cy i częstotliwości wszystkich radiostacji, które
mogłyby być wykorzystane w poszukiwaniu i ra
townictwie,

b) miejscowości i godzin pracy służb utrzymujących nasłuch

radiowy i częstotliwości, na których utrzymywany jest
nasłuch,

c) obiektów, o których wiadomo, że mogą być mylnie wzięte

za niezlokalizowany lub niemeldowany wrak, zwłaszcza
gdy jest oglądany z powietrza,

d) miejscowości, w których składowane są zapasy

wyposażenia awaryjnego i dla przetrwania, nada
jące się do zrzucenia.

•

4.1.3 Zalecenie. Zaleca się, aby każdy ośrodek koordy

nacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, którego
rejon poszukiwań i ratownictwa obejmuje obszary
morskie, miał łatwy dostęp do informacji dotyczących
pozycji, kursu, prędkości i znaków wywoławczych
statków, w takich obszarach, które mogą udzielić
pomocy statkom powietrznym znajdującym się w nie
bezpieczeństwie.

Uwaga. Informacje mogą znajdować się w ośrodkach

koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego albo
mogą być łatwo osiągalne, jeżeli i gdy są potrzebne.

4.1.4 Dla celów zobrazowania i nanoszenia informacji

użytecznych dla poszukiwania i ratownictwa, w każ
dym ośrodku koordynacji poszukiwania i ratownic
twa lotniczego jest dostępna mapa rejonu o dużej
skali.

4.2 Plan działania

4.2.1 Każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa

lotniczego przygotowuje szczegółowy plan prowadzenia
działań poszukiwawczo-ratowniczych w obrębie własnego
rejonu odpowiedzialności.

4.2.2 Plan działania określa sposób zapewnienia, w miarę

możliwości, obsługi i zaopatrywania w paliwo statków
powietrznych,

statków

wodnych

pojazdów

wykorzystywanych w poszukiwaniach i ratownictwie,
łącznie z tymi, które zostały udostępnione przez inne
Państwa.

4.2.3 Zalecenia. Zaleca się. aby plan działania zawierał

szczegóły dotyczące wszystkich działań, jakie powinny być
podjęte przez biorących udział w poszukiwaniu i
ratownictwie, łącznie z:

a) sposobem, w jaki powinny być dokonywane poszu

kiwanie i ratownictwo w rejonie poszukiwań i ra
townictwa lotniczego,

b) wykorzystaniem dostępnych systemów i urządzeń

łączności,

c) działaniami, które powinny być podjęte wspólnie z

przyległymi ośrodkami koordynacji poszukiwania i
ratownictwa lotniczego.

d) metodami

alarmowania

statków

powietrznych

znajdujących się na trasie i statków na morzu,

e) obowiązkami i przywilejami personelu wyznaczonego do

poszukiwania i ratownictwa lotniczego,

f) ewentualnymi zmianami w rozmieszczeniu sprzętu, które

mogą

być

konieczne

powodu

warunków

meteorologicznych lub innych,

g) sposobami

uzyskania

istotnych

informacji

odno

szących

się

działań

poszukiwawczo-

ratowniczych (np. komunikaty i prognozy pogody,
odpowiednie NOTAM).

h) sposobami otrzymywania od innych ośrodków ko-

ordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego takiej
pomocy, jaka może być konieczna (łącznie ze statkami
powietrznymi, statkami wodnymi, personelem lub
wyposażeniem),

i) sposobami udzielania pomocy statkom powietrznym

znajdującym się w niebezpieczeństwie, zmuszonym do
wodowania w celu spotkania się ze statkiem wodnym,

sposobami

udzielania

pomocy

poszukiwawczo-ratowniczym statkom powietrznym lub
innym, mającym spotkać się ze statkami powietrznymi
znajdującymi się w niebezpieczeństwie,

k) wstępną pomocą udzielaną statkowi powietrznemu

traktowanemu jako przedmiot bezprawnej interwencji.

4.3 Procedury przygotowawcze dla jednostek po-
szukiwawczo-ratowniczych

4.3.1 Każda jednostka poszukiwawczo-ratownicza:

a) zapoznaje się ze wszystkimi częściami operacyjnego

planu działania określonego w 4.2, które są konieczne do
skutecznego wykonywania jej zadań,

b) utrzymuje w gotowości wymaganą liczbę statków

powietrznych i pojazdów ratowniczych,

c) utrzymuje rezerwy racji żywnościowych, środków

medycznych, urządzeń sygnalizacyjnych i innego
wyposażenia

ratowniczego

oraz

wyposażenia

umożliwiającego przetrwanie rozbitków.

d) informuje na bieżąco ośrodek koordynacji poszukiwania

i ratownictwa lotniczego o stanie i gotowości swego
wyposażenia.

4.3.2 Zalecenie. Każda jednostka poszukiwawczo-ratownicza

powinna podjąć działania w celu zapewnienia uzupełnienia
statków lub pojazdów w miejsce statków lub pojazdów
aktualnie

używanych

działaniach

poszukiwawczo-ratowniczych.

4.4 Szkolenie

4.5 Usuwanie wraków

4.5.1 Każde Umawiające się Państwo zapewnia, aby wraki,

które pozostają po wypadkach lotniczych na jego
terytorium lub w przypadku nieszczęśliwych wypadków na
pełnym morzu albo na obszarach o nieokreślonej
suwerenności w obrębie rejonów poszukiwań i ratownictwa,
za które Państwo jest odpowiedzialne, zostały usunięte lub
zlikwidowane po zakończeniu badań wypadku lub
naniesione na mapę tak, aby zapobiec ewentualnym
późniejszym nieporozumieniom.

Zalecenie. W celu osiągnięcia i utrzymania najwyższej
sprawności w poszukiwaniu i ratownictwie lotniczym.
Umawiające się Państwa powinny zapewnić systematyczne
szkolenie personelu systemu poszukiwania i ratownictwa
lotniczego oraz organizować odpowiednie ćwiczenia w tym
zakresie.

4.5.2 Zalecenie. W celu ułatwienia stosowania się do 4.5.1

zaleca się, aby każde Umawiające się Państwo wymagało
od każdej osoby, która znajdzie wrak statku powietrznego,
aby jak najwcześniej zawiadomiła o tym właściwe władze.

ROZDZIAŁ 5 - PROCĘDURY OPĘRACYJNĘ

5.1 Informacje dotyczące zagrożenia

5.1.1 Zalecenie. Zaleca się. aby Umawiające się Państwa

zachęca/y każdą osobę, która zauważy wypadek lotniczy lub
ma podstawę by przypuszczać, że jakiś statek powietrzny
znajduje się w stanie zagrożenia, do niezwłocznego
powiadomienia o tym właściwego punktu alarmowania lub
ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego,
podając wszelkie dostępne informacje.

5.1.2 Każda władza lub komórka służby poszukiwania i

ratownictwa

lotniczego,

posiadająca

podstawy

przypuszczenia, że jakiś statek powietrzny znajduje się w
stanie zagrożenia, natychmiast przekazuje wszelkie
dostępne informacje właściwemu ośrodkowi koordynacji
poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

5.1.3 Ośrodki koordynacji poszukiwania i ratownictwa

lotniczego, natychmiast po otrzymaniu informacji o statku
powietrznym znajdującym się w stanie zagrożenia, oceniają
tę informacje i określają zakres niezbędnych działań.

5.1.4 Jeśli informacje o statku powietrznym znajdującym się w

stanie zagrożenia zostaną odebrane z innych źródeł niż
organy służb ruchu lotniczego, ośrodek koordynacji
poszukiwania i ratownictwa lotniczego ustala, jakiej fazie
zagrożenia odpowiada sytuacja i stosuje procedury, które są
dla tej fazy właściwe.

5.2 Procedury dla ośrodków koordynacji poszukiwania i
ratownictwa lotniczego podczas faz zagrożenia.

5.2.1 Faza niepewności

Podczas fazy niepewności ośrodek koordynacji po-

szukiwania i ratownictwa lotniczego wykorzystuje wszelkie
możliwości współdziałania z organami służb ruchu lotniczego,
innymi odpowiedzialnymi agencjami i służbami, aby
wpływające meldunki mogły być bezzwłocznie oceniane.

5.2.2 Faza alarmu.

Z chwilą zaistnienia fazy alarmu ośrodek koordynacji

poszukiwania i ratownictwa lotniczego natychmiast alarmuje
odpowiednie organy służb poszukiwania i ratownictwa
lotniczego oraz jednostki poszukiwawczo-ratownicze jak
również rozpoczyna niezbędne działania.

5.2.3 Faza niebezpieczeństwa

Jeśli przypuszcza się, że statek powietrzny znajduje się w

niebezpieczeństwie, lub gdy zaistniała faza niebezpieczeństwa,
ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego:

a) inicjuje podjęcie działań przez odpowiednie organa służb

poszukiwania i ratownictwa lotniczego oraz przez
jednostki

poszukiwawczo-ratownicze,

zgodnie

szczegółowym planem działania,

b) ustala pozycję statku powietrznego, ocenia stopień

niepewności tej pozycji i, na podstawie tych infor-
macji, określa obszar, który ma być objęty poszu-
kiwaniem,

c) zawiadamia użytkownika, jeśli jest to możliwe, i na

bieżąco informuje go o rozwoju sytuacji,

d) zawiadamia przyległe ośrodki koordynacji poszu-

kiwania i ratownictwa lotniczego, których pomoc
wydaje się konieczna, lub które mogą być zaintere-
sowane działaniami.

e) zawiadamia organ służby ruchu lotniczego, z któ-

rym współpracuje, gdy informacja o zagrożeniu zo-
stała odebrana z innego źródła.

0 wzywa, we wcześniejszej fazie, statki powietrzne,

statki wodne, radiostacje brzegowe lub inne służby
nie objęte planem w a), które są w stanie to reali-
zować, do:

Oprowadzenia nasłuchu korespondencji nadawanej

przez statek powietrzny znajdujący się w niebez-
pieczeństwie, emisji generowanej przez wyposa-
żenie radiowe rozbitków lub radiolatanię awaryjną
oznaczającą miejsce wypadku.

Uwaga. Częstotliwościami pracy radiolatarni

awaryjnej oznaczającej miejsce wypadku (ELT),
podanymi w Załączniku 10, tom 111, są częstotliwości
121.5 MHz i 406 MHz.

2) udzielania pomocy statkowi powietrznemu znaj-

dującemu się w niebezpieczeństwie, odpowiednio
do posiadanych możliwości,

3) informowania ośrodka koordynacji poszukiwania i

ratownictwa lotniczego o rozwoju sytuacji.

g) na podstawie posiadanych informacji opracowuje

plan dla przeprowadzenia koniecznych działań
po-szukiwawczo-ratowniczych i przekazuje go, jako
wytyczne, władzom bezpośrednio kierującym ta-
kimi działaniami,

h) stosownie do okoliczności zmienia uprzednio

udzielone w g) wytyczne,

i) zawiadamia Państwo rejestracji statku powietrzne-

go.

j) zawiadamia właściwe władze badające wypadki.

Przestrzega się kolejności podejmowanych działań

chyba, że okoliczności narzucają inny sposób postępo-
wania.

5.2.4 Wszczęcie działań poszukiwania i ratownictwa
lotniczego w odniesieniu do statku powietrznego,
którego pozycja nie jest znana

W przypadku ogłoszenia fazy zagrożenia w odniesie-

niu do statku powietrznego, którego pozycja nie jest znana,
a który może znajdować się w jednym z dwu lub więcej
rejonów poszukiwania i ratownictwa lotniczego, stosuje
się następujące ustalenia:

a) jeśli ośrodek koordynacji poszukiwania i ratow-

nictwa lotniczego zostanie powiadomiony o ogło-
szeniu fazy zagrożenia i nie jest pewne czy inne
ośrodki podjęły odpowiednie działania, przyjmuje
odpowiedzialność za rozpoczęcie odpowiednich
działań (zgodnie z 5.2) i, wspólnie z sąsiednimi
ośrodkami koordynacji poszukiwania i ratownictwa
lotniczego, wyznacza jeden z ośrodków do na-
tychmiastowego przyjęcia odpowiedzialności.

b)o ile zainteresowane ośrodki koordynacji poszu-

kiwania i ratownictwa lotniczego nie uzgodnią ina-
czej, to ośrodkiem koordynacji poszukiwania i ra-
townictwa lotniczego, który koordynuje działania,
jest ośrodek odpowiedzialny za:

- rejon, w którym znajdował się statek powietrzny

zgodnie z ostatnio podaną pozycją, lub

- rejon, do którego statek powietrzny leciał, gdy

ostatnia pozycja została podana na granicy dwóch
rejonów poszukiwania i ratownictwa lotniczego,
lub

- rejon, który był rejonem docelowym statku po-

wietrznego, jeżeli statek nie był wyposażony w
odpowiednie środki dwustronnej łączności ra-
diowej lub nie był obowiązany do utrzymywania
łączności radiowej,

c) po ogłoszeniu fazy niebezpieczeństwa ośrodek ko

ordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego
koordynujący działania poszukiwawczo-ratownicze
informuje wszystkie ośrodki koordynacji poszuki
wania i ratownictwa lotniczego, które mają być za
angażowane w działania, o wszystkich okoliczno
ściach stanu zagrożenia i o dalszym rozwoju akcji.
Podobnie wszystkie ośrodki koordynacji ratow
nictwa, które otrzymają jakiekolwiek informacje
odnoszące się do danego wypadku, zawiadamiają
o tym ośrodek koordynacji poszukiwania i ratow
nictwa lotniczego, który koordynuje działania po
szukiwawczo-ratownicze.

5.2.5 Przekazywanie informacji statkom powietrz-

nym, w odniesieniu do których została ogło-
szona faza zagrożenia

Kiedykolwiek będzie to właściwe, ośrodek koordy-

nacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego odpowie-
dzialny za działania poszukiwawczo-ratownicze przesyła
organowi służby ruchu lotniczego obsługującemu rejon
informacji powietrznej, w którym statek powietrzny wy-
konuje lot, informację o inicjowanych działaniach, aby
informacja mogła być przekazana statkowi.

5.3 Procedury

dla

przypadków,

których

odpo

wiedzialność

działania

poszukiwawczo-ratow-

nicze rozciąga się na dwa lub więcej Umawiają
cych się Państw

Jeśli odpowiedzialność za prowadzenie działań nad

całym rejonem poszukiwania i ratownictwa lotniczego
spoczywa na więcej niż jednym Umawiającym się Państwie,
każde z takich Państw podejmuje działania zgodnie z planem,
jeżeli zostanie o to poproszone przez ośrodek koordynacji
poszukiwania i ratownictwa lotniczego tego rejonu.

5.4 Procedury dla władz terenowych

Władze bezpośrednio kierujące prowadzeniem

działań lub ich części:

a) wydają instrukcje podległym jednostkom i zawia

damiają ośrodek koordynacji poszukiwania i ra
townictwa o takich instrukcjach,

b) informują na bieżąco ośrodek koordynacji poszu

kiwania i ratownictwa lotniczego o rozwoju sytu
acji.

5.5 Procedury dla ośrodków koordynacji po
szukiwania i ratownictwa lotniczego - zakoń
czenie i zawieszenie działań poszukiwawczo-
ratowniczych

5.5.1 Faza niepewności i faza alarmu

Jeśli podczas fazy niepewności lub fazy alarmu ośrodek

koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego zostanie
poinformowany, że stan zagrożenia już nie istnieje, podejmuje
niezbędne kroki w celu zakończenia działań i informuje o tym
władze, organ lub służbę, które uaktywnił lub zawiadomił.

5.5.2 Faza niebezpieczeństwa

5.5.2.1 Jeśli podczas fazy niebezpieczeństwa ośrodek

koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego
zostanie poinformowany, że stan zagrożenia już nie istnieje,
podejmuje niezbędne kroki w celu zakończenia działań i
informuje o tym władze, organ lub służbę, które uaktywnił
lub zawiadomił.

5.5.2.2 Jeżeli podczas fazy niebezpieczeństwa zostanie

podjęta decyzja, że poszukiwania powinny być przerwane,
ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego
zawiesza działania i zawiadamia o tym władze, organ lub
służbę, które zostały uaktywnione. Otrzymane później
informacje dotyczące zagrożenia, ocenia się, a działania się
wznawia wznawia, jeżeli dane informacje uzasadniają takie
postępowanie.

5.5.2.3 Jeżeli podczas fazy niebezpieczeństwa zostanie

podjęta decyzja, że dalsze poszukiwania byłyby daremne,
ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego
zakańcza działania i zawiadamia

o tym władze, organ lub służbę, które zostały uaktywnione.

5.6 Procedury dla jednostek
poszukiwawczo-ratowniczych

Jeżeli jednostka poszukiwawczo-ratownicza zostanie

wezwana przez ośrodek koordynacji poszukiwania i
ratownictwa lotniczego, realizuje następujące działania:

a) postępuje tak, jak tego wymaga wezwanie,

b) na bieżąco informuje ośrodek koordynacji poszukiwania

i ratownictwa lotniczego o stanie i gotowości swego
wyposażenia dla poszukiwania i ratownictwa lotniczego,

c) na bieżąco informuje ośrodek koordynacji poszukiwania

i ratownictwa lotniczego o swych działaniach.

5.7 Procedury dla osoby kierującej działaniem jednostki
poszukiwawczo-ratowniczej w miejscu wypadku

Osoba wyznaczona do kierowania jednostką poszu-

kiwawczo-ratownicza na miejscu wypadku postępuje tak, jak
tego wymaga ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa
lotniczego, oraz:

a) zabezpiecza

statek

powietrzny

przed

niebezpie

czeństwem pożaru, jaki mógłby powstać na skutek
posługiwania się niewłaściwymi rodzajami świateł
lub sprzętem mogącym wywołać iskry elektryczne
albo spowodowane tarciem,

b) udziela pomocy rozbitkom,

c) z wyjątkiem przypadku, gdy jest to konieczne

w związku z b), lub gdy otrzymała inne polecenia,
zapewnia, aby wrak statku powietrznego lub ślady
pozostawione przez statek przy lądowaniu nie zo
stały naruszone aż do chwili, kiedy zostaną zebrane
wszystkie informacje niezbędne do zbadania przy
czyn wypadku.

5.8 Procedury dla dowódców statków powietrznych w
miejscu wypadku

5.8.1 Jeśli dowódca statku powietrznego zauważy, że inny

statek powietrzny albo statek wodny znajduje się w
niebezpieczeństwie, chyba że nie jest w stanie tego uczynić,
albo biorąc pod uwagę okoliczności wypadku, uważa to za
nierozsądne lub zbędne:

a) utrzymuje w polu widzenia statek powietrzny znajdujący

się w niebezpieczeństwie tak długo, jak tylko jest to
konieczne,

b) jeżeli jego pozycja nie jest znana, podejmuje czynności,

które ułatwią jej określenie.

c) podaje ośrodkom koordynacji poszukiwania i ra-

townictwa lotniczego lub organowi służb ruchu
lotniczego możliwie jak najwięcej informacji, ta-
kich jak:

■ typ statku powietrznego znajdującego się w nie-

bezpieczeństwie, jego znak rozpoznawczy i stan.

■ jego pozycję wyrażoną współrzędnymi geogra-

ficznymi lub namiarem geograficznym od wyróż-
niającego się punktu orientacyjnego albo od po-
mocy radionawigacyjnej,

czas obserwacji w godzinach i minutach GMT,

liczbę spostrzeżonych osób,

czy widziano osoby opuszczające statek znajdują-

cy się w niebezpieczeństwie,

liczbę osób zauważonych na powierzchni wody,

widoczny stan fizyczny rozbitków,

d) postępuje zgodnie z poleceniami ośrodka koordynacji
poszukiwania i ratownictwa lotniczego lub organu służb
ruchu lotniczego.

5.8.1 Jeżeli pierwszy statek powietrzny, jaki znajdzie się

miejscu

wypadku,

nie

jest

statkiem

poszukiwaw-czo-ratowniczym,

obejmuje

kierownictwo nad działaniami wszystkich innych
statków powietrznych znajdujących się na miejscu
wypadku - do czasu przybycia pierwszego statku
poszukiwawczo-ratowniczego. Jeżeli statek kierujący
działaniami nie jest w stanie nawiązać łączności, w
sposób

wzajemnie

uzgodniony,

właściwym

ośrodkiem koordynacji poszukiwania i ratownictwa
lotniczego lub z organem służb ruchu lotniczego,
przekazuje kierownictwo statkowi powietrznemu,
który jest w stanie nawiązać i utrzymywać łączność aż
do

przybycia

pierwszego

poszukiwawczo-ratowniczego statku powietrznego.

5.8.2 Jeśli zaistnieje konieczność, aby statek powietrzny

skierował statek wodny na miejsce, w którym inny
statek powietrzny lub statek wodny znajduje się w
niebezpieczeństwie, wykonuje to nadając dokładne
instrukcje za pomocą środków, którymi dysponuje.
Jeżeli łączność radiowa nie może być nawiązana,
statek powietrzny powinien zastosować właściwy sy-
gnał podany w dodatku.

5.8.3 Jeśli zaistnieje konieczność, aby statek powietrzny

przekazał informacje rozbitkom lub wodnym jed-
nostkom ratowniczym, a dwustronnej łączności nie ma,
to, jeśli jest to możliwe, zrzuca sprzęt łączności, który
umożliwiłby nawiązanie bezpośredniego kontaktu lub
zrzuca pisemną informację.

5.8.4 W przypadku, gdy na ziemi został wyłożony znak

sygnałowy, statek powietrzny sygnalizuje, że został on
zrozumiany w sposób podany w 5.8.3 lub. gdy nie

jest to możliwe, wykorzystuje właściwy sygnał poda-
ny w dodatku.

5.9

Procedury

dla

dowódców

statków

powietrznych,

którzy

przejęli

(usłyszeli)

korespondencję dotyczącą niebezpieczeństwa

Kiedykolwiek

dowódca

statku

powietrznego

przejmie sygnał niebezpieczeństwa i/lub depeszę (kore-
spondencję) dotyczącą niebezpieczeństwa albo emisję
równoważną, nadawane radiotelegrafią lub radiotelefo-
nem:

a) zapisuje pozycję statku znajdującego się w niebez-

pieczeństwie, jeżeli została podana,

b) namierza źródło transmisji, jeżeli jest to możliwe,

c) zawiadamia właściwy ośrodek koordynacji poszu-

kiwania i ratownictwa lotniczego lub organ służb
ruchu lotniczego o emisji (korespondencji) doty-
czącej niebezpieczeństwa, podając wszystkie po-
siadane informacje,

d) czekając na instrukcje, udaje się, według własnej

decyzji, na pozycję podaną w korespondencji.

5.10 Sygnały dla poszukiwania i ratownictwa lot
niczego

5.10.1 Sygnały dodatku, jeśli są użyte, mają znaczenia

podane w niniejszym dodatku. Używa się ich tylko
dla podanego celu i nie używa się żadnych innych
sygnałów, które mogłyby być z nimi pomylone.

5.10.2 Po zaobserwowaniu jakiegokolwiek sygnału za-

wartego' w dodatku, załoga samolotu podejmuje
działanie zgodne z jego znaczeniem.

5.11 Prowadzenie zapisów

5.11.1 Zalecenie. Zaleca się, aby każdy ośrodek koor-

dynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego pro-
wadził zapisy dokumentujące działania organów,
służb i jednostek poszukiwawczo-ratowniczych w
swoim rejonie.

5.11.2 Zalecenie. Zaleca się, aby każdy ośrodek koor-

dynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego opra-
cowywał oceny działań poszukiwawczo-ratowniczych
prowadzonych w swoim rejonie. Oceny powinny za-
wierać wszelkie uwagi odnoszące się do procedur
stosowanych przez pilota oraz do wyposażenia ra-
towniczego i wyposażenia dla przetrwania rozbitków,
jak również ewentualne propozycje mające na celu
udoskonalenie owych procedur i wyposażenia. Oceny,
które mogą zainteresować inne Państwa, zaleca się
przedstawić do wiadomości ICAO i do rozpo-
wszechnienia — stosownie do ich charakteru.

DODATĘK - SYGNAŁY DLA POSZUKIWANIA I RATOWNICTWA

(Uwaga - patrz rozdział 5. pkt 5.10 mniejszego Załącznika)

1. Sygnały dla porozumiewania się z pojazda-
mi/statkami na powierzchni ziemi lub wody

Uwaga. Na sygnał omówiony w 1.1 mogą być podane,

przez pojazdy/statki znajdujące się na powierzchni ziemi lub
wody, następujące odpowiedzi

a) w celu potwierdzenia odbioru sygnałów:

1) podniesienie flagi kodowej (czerwone i białe pionowe

pasy) oznaczającej „zrozumiałem ",

2) podawanie przy pomocy lampy sygnalizacyjnej

szeregu błysków oznaczających litery „T" w alfabecie
MORSE'A.

3) zmiana kursu w celu podążenia za statkiem po-

wietrznym,

b) w celu zaznaczenia niemożliwości zastosowania się do

instrukcji:

1) podniesienie flagi międzynarodowej „N" (czworobok z

niebiesko-bialą szachownicą),

2) podawanie (przy pomocy lampy sygnalizacyjnej)

szeregu błysków oznaczających litery „N" w alfabecie
MORSE'A.

1.1 Następujące manewry wykonywane kolejno przez statek

powietrzny oznaczają, że statek powietrzny pragnie
skierować pojazd/statek na powierzchni ziemi lub wody w
kierunku statku powietrznego lub pojazdu/statku na
powierzchni ziemi lub wody, znajdującego się w
niebezpieczeństwie:

a) okrążając pojazd/statek znajdujący się na powierzchni

ziemi lub wody, co najmniej raz,

b) przecinając

zamierzony

kurs

pojazdu/statku

powierzchni ziemi lub wody, blisko przed nim na małej
wysokości, i:

1) przechylając statek powietrzny ze skrzydła na

skrzydło, lub

2) otwierając lub zamykając przepustnicę (zmiana

obrotów silnika), lub

3) zmieniając skok śmigła.

Uwaga. Na skutek wysokiego poziomu hałasów na

pokładzie pojazdu/statku na powierzchni ziemi lub wody.
sygnały dźwiękowe wymienione pod 2) i 3) mogą być mniej
skuteczne niż sygnał wzrokowy wymieniony pod 1) i są
uważane za alternatywne (zastępcze) środki zwrócenia
uwagi.

c) przyjmując

kurs

kierunek,

który

jazd/statek na powierzchni ziemi lub wody ma być
skierowany.

Powtórzenie tych manewrów ma to samo znaczenie.

1.2 Następujący manewr wykonany przez statek powietrzny

oznacza, że pomoc pojazdu/statku na powierzchni ziemi
lub wody. do którego jest skierowany, nie jest już
potrzebna:

- przecinając ślad torowy pojazdu/statku na powierzchni

ziemi lub wody. blisko za rufą, na malej wysokości, i:

1) przechylając statek powietrzny ze skrzydła na skrzydło,

lub

2) otwierając i zamykając przepustnicę, lub

3) zmieniając skok śmigła.

Uwaga. Patrz uwaga następująca po 1.1 b).

2. Kod sygnałów wzrokowych do porozumiewania się w
kierunku „ziemia-powietrze"

2.1 Kod sygnałów wzrokowych „ziemia-powietrze"

przeznaczony do stosowania przez rozbitków:

Lp.

Znaczenie sygnałów

Sygnał kodowy

Potrzebna pomoc

Potrzebna pomoc medyczna

Nie

Tak

Udaje się w tym kierunku

2.2

Kod

sygnałów

wzrokowych

„ziemia-powietrze"

przeznaczony do stosowania przez naziemne jednostki
prowadzące poszukiwania i akcję ratowniczą:

Lp.

Znaczenie sygnałów

Sygnał kodowy

Działanie zakończone

Znaleźliśmy wszystkie osoby

Znaleźliśmy tylko niektóre
osoby

Nie możemy kontynuować

działania

X X

Podzieliliśmy się na dwie

grupy; udajemy się we wska-
zanych kierunkach

Otrzymaliśmy informację, że
statek powietrzny jest w tym
kierunku

Nic nie znaleziono; poszu-

kujemy dalej

N N

2.3 Długość symboli wynosi co najmniej 2,5 m (8 ft) a symbole

są dobrze widoczne.

Uwaga 1. Symbole mogą być wykonane z dowolnych

materiałów, takich jak pasy tkaniny, materiał spadochronowy,
kawałki drewna, kamienie lub podobne materiały, znacząc ich
powierzchnię przez przy-deptywanie lub pochlapanie olejem,
itp.

Uwaga 2. Uwaga na powyższe sygnały może być

zwrócona przy pomocy innych środków, takich jak radio,
rakiety świetlne, dym, odbite światło, itp.

3. Sygnały dla porozumiewania się w kierunku
„powietrze-ziemia"

3.1 Następujące sygnały wykonywane przez statki po

wietrzne oznaczają, że sygnały wyłożone na ziemi
zostały zrozumiane:

a) podczas godzin dziennych:

- przechylanie statku powietrznego ze skrzydła na

skrzydło,

b) podczas godzin nocnych:

- włączanie i wyłączanie dwa razy reflektorów do

lądowania lub, gdy statek powietrzny ich nie po
siada, dwukrotne włączenie i wyłączenie świateł
nawigacyjnych.

3.2 Brak powyższych sygnałów oznacza, że sygnał wy

łożony na ziemi nie został zrozumiany.

Uzupełnienie do Załącznika 12

do Konwencji o międzynarodowym

lotnictwie cywilnym

Poszukiwanie i ratownictwo

(wydanie siódme)

1. Niniejsze Uzupełnienie zastępuje wcześniejsze Uzupełnienia do Załącznika 12

i zawiera zawiadomienia o różnicach w stosunku do Zalecanych Praktyk zgłoszone
przez Umawiające się Państwa do 15 listopada 2002 r.

2. Niniejsze Uzupełnienie powinno być załączone do Załącznika 12 Konwencji

o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (wydanie siódme). Dodatkowe różnice w
stosunku do Zalecanych Praktyk i skorygowane definicje otrzymane od Umawiających
się Państw będą wydawane okresowo jako dodatkowe załączniki do niniejszego
Uzupełnienia.

U Z U P E Ł N I E N I E

ZAŁĄCZNIKA 12 - Wydanie siódme

POSZUKIWANIĘ I RATOWNICTWO

Różnice pomiędzy uregulowaniami i rozwiązaniami praktycznymi obowiązującymi w
Umawiających się Państwach, a odpowiednimi Międzynarodowymi Normami i Zalecanymi
Praktykami zawartymi w Załączniku 12, jako zgłoszenie do ICAO zgodnie z Art. 38 Konwencji o
międzynarodowym lotnictwie cywilnym i rezolucji Rady ICAO z 21 listopada 1950 r.

UZUPEŁNIENIE DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

EWIDENCJA ZMIAN I POPRAWEK DO UZUPEŁNIENIA ZAŁĄCZNIKA 12

ZMIANY

POPRAWKI

Numer

Data. od której

należy stosować

poprawkę

Data wpisu

Wpisana

przez

Numer

Data, od której

należy stosować

poprawkę

Data wpisu

Wpisana

przez

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWEGO LOTNICTWA CYWILNEGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

1. Zestawienie Umawiających się Państw, które zawiadomiły o występowaniu różnic

dotyczących uregulowań narodowych w stosunku do Zalecanych Praktyk zawartych w
Załączniku 12.

Umawiające się Państwa (wymienione poniżej) zawiadomiły ICAO o różnicach pomiędzy
uregulowaniami i praktykami obowiązującymi w ich krajach, a Normami i Zalecanymi Praktykami
zawartymi w Uzupełnieniu 12 Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (wydanie
siódme), włączając uzupełnienie 16, a także przesłały wyjaśnienia dotyczące wdrażania.

Numery stron, właściwe dla poszczególnych Państw, wraz z datami publikacji odnoszą się do
numeracji stron przyjętej w niniejszym uzupełnieniu. Nazwy Państw podano w wersji dokumentu
oryginalnego (język angielski - Wielka Brytania) oraz w polskiej wersji oficjalnej.

Nazwa Państwa

Data

zawiadomienia

Liczba
stron

Data publikacji

Argentina - Argentyna, Republika
Argentyńska

19 września 2001 r.

08 marca 2003 r.

Australia - Australia, Związek
Australijski

10 września 2001 r.

08 marca 2003 r.

Austria - Austria, Republika
Austrii

14 marca 2002 r.

08 marca 2003 r.

Belarus - Białoruś, Republika
Białorusi

04 grudnia 2001 r.

08 marca 2003 r.

Canada - Kanada

22 października
2002 r.

08 marca 2003 r.

Chile - Chile, Republika Chile

19 lipca 2001 r.

08 marca 2003 r.

Cook Islands - Wyspy Cooka

13 października
2002 r.

08 marca 2003 r.

France - Francja, Republika
Francuska

31 października
2001 r.

08 marca 2003 r.

Netherlands - Holandia,
Królestwo Niderlandów

03 lipca 2001r.

08 marca 2003 r.

New Zealand - Nowa Zelandia

12 marca 2002 r.

08 marca 2003 r.

Norway - Norwegia, Królestwo

Norwegii

01 października
2001 r.

08 marca 2003 r.

Oman - Sułtanat Omanu

06 września 2001 r.

08 marca 2003 r.

United Kingdom - Wielka Bry-

tania, Zjednoczone Królestwo
Wielkiej Brytanii i Irlandii Pół-
nocnej

11 października
2001 r.

08 marca 2003 r.

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

( I C A O )

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

2. Zestawienie Umawiających się Państw, które zawiadomiły, że nie występują różnice pomiędzy
uregulowaniami narodowymi i Zalecanymi Praktykami zawartymi w Załączniku 12.

Nazwa Państwa

Data

zawiadomienia

Bahrajn - Królestwo Bahrajnu

28 lipca 2001 r.

Barbados - Barbados

13 sierpnia 2001 r.

China - Chiny, Chińska Republika Ludowa

28 września 2001 r.

Denmark - Dania. Królestwo Danii

18 czerwca 2001 r.

Ęrytrea - Ęrytrea, Państwo Ęrytrea

10 maja 2001 r.

Ęstonia - Ęstonia, Republika Ęstońska

25 września 2001 r.

Germany - Niemcy, Republika Federalna Niemiec

04 lipca 2001 r.

Ghana - Ghana, Republika Ghany

12 czerwca 2001 r.

Iran (Islamic Republic of) - Iran, Islamska Republika Iranu

15 lipca 2001 r.

Jordan - Jordania, Jordańskie Królestwo Haszymidzkie

10 czerwca 2001 r.

Kuwait - Kuwejt, Państwo Kuwejt

25 lipca 2001 r.

Lesotho - Lesotho, Królestwo Lesotho

28 maja 2001 r.

Morocco - Maroko, Królestwo Marokańskie

23 maja 2001 r.

Pakistan - Pakistan, Islamska Republika Pakistanu

22 września 2001 r.

Slovakia - Słowacja, Republika Słowacka

26 września 2001 r.

Sri Lanka - Sri Lanka, Demokratyczna Socjalistyczna Republika
Sri Lanki

13 lipca 2001 r.

Sweden - Szwecja, Królestwo Szwecji

21 września 2001 r.

Switzerland - Szwajcaria, Konferderacja Szwajcarska

20 maja 2001 r.

Togo - Togo, Republika Togijska

01 lipca 2001 r.

Turkmenistan - Turkmenistan

12 czerwca 2001 r.

United Arab Ęmiratem - Zjednoczone Ęmiraty Arabskie, Państwo

Zjednoczonych Ęmiratów Arabskich

09 maja 2001 r.

Uruguay - Urugwaj, Wschodnia Republika Urugwaju

05 września 2001 r.

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

3. Zestawienie Umawiających się Państw, które nie przesłały zawiadomień o

występujących różnicach.

Afghanistan - Afganistan, Islamskie Państwo Afganistanu

Albania - Albania, Republika Albanii

Algeria - Algieria, Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna

Andorra - Andora, Księstwo Andorry

Angola - Angola, Republika Angoli

Antigua and Barbuda - Antigua i Barbuda

Armenia - Armenia, Republika Armenii

Azerbaijan - Azerbejdżan, Republika Azerbejdżanu

Bahamas - Bahamy, Wspólnota Bahamów

Bangladesh - Bangladesh, Ludowa Republika Bangladeszu

Belgium - Belgia, Królestwo Belgii

Belize - Belize

Benin - Benin, Republika Beninu

Bhutan - Buthan, Królestwo Buthanu

Bolivia - Boliwia, Republika Boliwii

Bośnia and Herzegovina - Bośnia i Hercegowina

Botswana - Botswana, Republika Botswany

Brazil - Brazylia, Federacyjna Republika Brazylii

Brunei Darussalam - Brunea, Państwo Brunei Darussalam

Bułgaria - Bułgaria, Republika Bułgarii

Burkina Faso - Burkina Faso

Burundi - Burundi, Republika Burundi

Cambodia - Kambodża, Królestwo Kambodży

Cameroon - Kamerun, Republika Kamerunu

Cape Verde - Wyspy Zielonego Przylądka

Central African Republic - Republika Środkowoafrykańska

Chad - Czad, Republika Czadu

China (Hong Kong SAR) - SAR Hong Kong

Colombia - Kolumbia, Republika Kolumbii

Comoros - Komory, Związek Komorów

Congo - Kongo, Republika Konga

Costa Rica - Kostaryka, Republika Kostaryki

Cote d'Ivoire - Wybrzeże Kości Słoniowej, Republika Wybrzeża Kości Słoniowej

Croatia - Chorwacja, Republika Chorwacji

Cuba - Kuba, Republika Kuby

Cyprus - Cypr, Republika Cypryjska

Czech Republic - Czechy, Republika Czeska

Democratic People's Republic of Korea - Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna

Democratic Republic of the Congo - Demokratyczna Republika Konga

Djibouti - Dżibuti, Republika Dżibuti

Dominican Republic - Dominikana, Republika Dominikańska

Ęcuador - Ękwador, Republika Ękwadoru

Ęgypt - Ęgipt, Arabska Republika Ęgiptu

Ęl SaWador - Salwador, Republika Salwadoru

Ęquatorial Guinea - Gwinea Równikowa, Republika Gwinei Równikowej

Ęthiopia - Ętiopia, Federalna Demokratyczna Republika Ętiopii

Fiji - Fidżi, Republika Wysp Fidżi

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Finland - Finlandia, Republika Finlandii

Gabon - Gabon, Republika Gabońska

Gambia - Gambia, Republika Gambii

Georgia - Gruzja

Greece - Grecja, Republika Grecka

Grenada - Grenada

Guatemala - Gwatemala, Republika Gwatemali

Guinea - Gwinea, Republika Gwinei

Guinea-Bissau - Republika Gwinei-Bissau

Guyana - Gujana, Kooperacyjna Republika Gujany

Haiti - Haiti, Republika Haiti

Honduras - Honduras, Republika Hondurasu

Hungary - Węgry, Republika Węgierska

Iceland - Islandia, Republika Islandii

India - Indie, Republika Indii

Indonesia - Indonezja, Republika Indonezji

Iraq - Irak, Republika Iraku

Ireland - Irlandia

Israel - Izrael, Państwo Izrael

Italy - Włochy, Republika Włoska

Jamaic*a - Jamajka

Japan - Japonia

Kazakhstan - Kazachstan, Republika Kazachstanu

Kenya - Kenia, Republika Kenii

Kiribati - Republika Kiribati

Kyrgyzstan - Kirgizja, Republika Kirgiska

Lao People's Democralic Republic - Laos, Laotanska Republika Ludowo-Demokratyczna

Latvia - Łotwa, Republika Łotewska

Lebanon - Liban, Republika Libańska

Liberia - Liberia, Republika Liberii

Libyan Arab Jamahiriya - Libia, Wielka Arabska Libijska Dżamahirija Ludowo-

Socjalistyczna

Lithuania - Litwa, Republika Litewska

Luxembourg - Luksemburg, Wielkie Księstwo Luksemburga

Madagascar - Madagaskar, Republika Madagaskaru

Malawi - Malawi, Republika Malawi

Malaysia - Malezja

Maldives - Maledivy, Republika Malediwów

Mali - Mali, Republika Mali

Malta - Malta, Republika Malty

Marshall Islands - Wyspy Marshala, Republika Wysp Marshala

Mauritania - Mauretania, Islamska Republika Mauretańska

Mauritius - Mauritius, Republika Mauritiusu

Mexico - Meksyk, Meksykańskie Stany Zjednoczone

Micronesia (Federated States of) - Mikronezja, Sfederowane Stany Mikronezji

Monaco - Monako, Księstwo Monako

Mongolia

Mozambique - Mozambik, Republika Mozambiku

Myanmar - Związek Myanmar

Namibia - Namibia, Republika Namibii

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Nauru - Republika Nauru Nepal - Nepal, Królestwo
Nepalu Nicaragua - Republika Nikaragui Niger -
Niger, Republika Nigru Nigeria - Nigeria, Federalna
Republika Nigerii Palau - Republika Palau Panama -
Panama, Republika Panamy

Papua New Guinea - Papua-Nowa Gwinea, Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei Paraguay -
Paragwaj, Republika Paragwaju Peru - Peru, Republika Peru Philippincs - Filipiny, Republika
Filipin Poland - Polska, Rzeczpospolita Polska Portugal - Portugalia, Republika Portugalska
Qatar - Katar, Państwo Katar

Republic of Korea - Korea Południowa., Republika Korei
Republic of Moldova - Mołdawia, Republika Mołdowy

Romania - Rumunia

Russian Federation - Rosja, Federacja Rosyjska Rwanda - Rwanda,
Republika Rwandyjska Saint Kitts and Nevis - Federacja Saint Kitts
(Christofer) i Nevis Saint Lucia - Saint Lucia

Saint Vincent and the Grenadines - Saint Vincent i Grenadyny
Samoa - Samoa, Niezależne Państwo Samoa San Marino - San
Marino, Republika San Marino

Sao Tome and Principe - Demokratyczna Republika Wysp Św. Tomasza i Książęcej Saudi Arabia
- Arabia Saudyjska, Królestwo Arabii Saudyjskiej Senegal - Senegal, Republika Senegalu
Seychelles - Seszele, Republika Seszeli Sierra Leone - Sierra Leone, Republika Sierra Leone
Singapore - Singapur, Republika Singapuru Slovenia - Słowenia, Republika Słowenii Solomon
Islands - Wyspy Salomona Somalia - Somalia, Republika Somalijska South Africa - RPA,
Republika Południowej Afryki Spain - Hiszpania, Królestwo Hiszpanii Sudan - Sudan, Republika
Sudanu Surinamc - Surinam, Republika Surinamu Swaziland - Suazi, Królestwo Suazi

Syrian Arab Republic - Syria, Arabska Republika Syryjska
Tajikistan - Tadżykistan, Republika Tadżykistanu Thailand -
Tajlandia, Królestwo Tajlandii

The former Yugoslav Republic of Macedonia - Macedonia, Była Jugosłowiańska Republika
Macedonii Tonga - Królestwo Tonga

Trinidad and Tobago - Trynidad i Tobago, Republika Trynidadu i Tobago Tunisia -
Tunezja, Republika Tunezyjska Turkey - Turcja, Republika Turcji Uganda -
Uganda, Republika Ugandy Ukrainę - Ukraina United Republic of Tanzania -
Tanzania, Zjednoczona Republika Tanzanii

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

United States - USA, Stany Zjednoczone Ameryki

Uzbekistan - Uzbekistan, Republika Uzbekistanu

Vanuatu - Republika Vanuatu

Venezuela - Wenezuela, Boliwariańska Republika Wenezueli

Viet Nam - Wietnam, Socjalistyczna Republika Wietnamu

Yemen - Jemen, Republika Jemeńska

Yugoslavia - Serbia i Czarnogóra

Zambia - Zambia, Republika Zambii

Zimbabwe - Zimbabwe, Republika Zimbabwe

4. Zestawienie części punktów Załącznika 12, do których były nadesłane zgłoszenia.

Nazwa fragmentu Załącznika 12

Państwo Zgłaszające

Argentyna

Białoruś

Chile

Wyspy Cooka

Nowa Zelandia

Definicje

Wielka Brytania

Australia

2.6.8

Kanada

Australia

2.6.9

Norwegia

2.6.9.1

Australia

2.6.9.2

Australia

2.6.10

Oman

4.1.3

Holandia

4.1.4

Holandia

4.5.1

Australia

Austria

Francja

5.2.3

Oman

Dodatek - Sygnały dla Poszukiwania i
Ratownictwa

Kanada

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Argentyna i

ROZDZIAŁ 1.

Określenia

Dowódca statku powietrznego (pilot-in-command). Pilot odpowiedzialny
za funkcjonowanie i bezpieczeństwo samolotu w czasie lotu, niezależnie
od tego czy w danym momencie pilotuje samolot, czy nie.

Uwaga:

Argentyna preferuje używanie terminu „dowódca statku powietrznego"
odpowiednio do nazwy występującej w uregulowaniach prawnych (kod
lotniczy). Zakres odpowiedzialności nie zależy od tego czy pilot aktual-
nie pilotuje samolot, czy nie.

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Australia 1

ROZDZIAŁ 2

2.6.8*

W Australii wyposażenie do przetrwania rozbitków, zrzucane ze statków po-
wietrznych, utrzymywane jest jedynie w cywilnych i wojskowych, wyspecjali-
zowanych jednostkach AS AR.

2.6.9*

2.6.9.1*

2.6.9.2*

Australijskie pojemniki przeznaczone do zrzucania rozbitkom, nie posiadają
oznakowań w postaci kodu kolorów, nadruków i symboli.

ROZDZIAŁ 4

4.5.1

Wymagania dotyczące usuwania wraków oraz pozostałości po wypadkach lot-
niczych lub oznaczania tych miejsc na mapach, nie występują w regulacjach
normatywno-prawnych Australii.

Uwaga:

Ponieważ Australia jest federacją, niezbędne jest wprowadzenie odpowiednich
uregulowań w systemach normatywno-prawnych poszczególnych sta-
nów/terytoriów.

*Zalecana Praktyka

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Austria 1

ROZDZIAŁ 5

5.2.3 0 1)

Jednostki SAR nie są wyposażone w sposób umożliwiający prowadzenie na-
słuchu na częstotliwości 406 MHz.

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Białoruś 1

ROZDZIAŁ 1

Określenia

Dowódca statku powietrznego (pilot-in-command). Osoba posiadająca licencję
pilota wydaną zgodnie z prawem obowiązującym w Republice Białorusi oraz
posiadająca szkolenie i doświadczenie wymagane do samodzielnego pilotowania
określonego typu statku powietrznego.

Dowódca statku powietrznego kieruje działalnością załogi, odpowiada za po-
rządek i dyscyplinę na pokładzie i podejmuje niezbędne czynności, w celu za-
pewnienia bezpieczeństwa mienia oraz osób znajdujących się na pokładzie.

Procedury wyznaczania dowódcy statku powietrznego i wymagane kwalifikacje
zawarte są w przepisach lotniczych.

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Kanada 1

ROZDZIAŁ 2

2..6.8*

Zrzucanie ze statków powietrznych wyposażenia dla przetrwania rozbitków
wymaga wykwalifikowanego personelu, który jest utrzymywany tylko na lot-
niskach bazowania poszukiwawczo-ratowniczych statków powietrznych. W
związku z tym, wyposażenie nie jest nigdzie indziej utrzymywane.

Dodatek - Sygnały dla Poszukiwania i Ratownictwa

2.1

Jako uzupełnienie pięciu międzynarodowych sygnałów wzrokowych, służących
do porozumiewania się w relacji „ziemia-powietrze", wymaga się używania
niniejszych sygnałów - tylko na obszarze Kanady:

LL - Wszystko jest dobrze. F -
Potrzebna żywność i woda. L -
Potrzebne paliwo i olej. W -
Potrzebna naprawa.

*Zalecana Praktyka

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Chile 1

ROZDZIAŁ 1

Określenia

Dowódca statku powietrznego (pilot-in-command). Pilot każdorazowo wyzna-
czany przez operatora, w celu dowodzenia statkiem powietrznym i ponoszący
odpowiedzialność za bezpieczeństwo w czasie trwania całego lotu lub jego
części.

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Wyspy Cooka 1

ROZDZIAŁ 1

Określenia

Dowódca statku powietrznego (pilot-in-command). W odniesieniu do każdego
statku powietrznego - pilot ponoszący odpowiedzialność za bezpieczeństwo
lotu i statku powietrznego.

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Francja 1

ROZDZIAŁ 5

5.2.3 j)

Organ zarządzania przestrzenią powietrzną (ACC), a nie ośrodek koordynacji
poszukiwania i ratownictwa lotniczego (RCC), jest odpowiedzialny za zawia-
damianie, o fazie niebezpieczeństwa, odpowiednich władz badających wypadki
lotnicze.

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Holandia 1

ROZDZIAŁ 4

4.1.3* oraz

4.1.4

Duże nasilenie ruchu statków morskich występuje od kilku lat, co jest dobrze
znanym faktem. Nabrzeżna stacja radiowa pozostaje nieczynna od grudnia 1999
r., a Służba Ochrony Wybrzeża (Netherlands Coastguard) pełni funkcję
Połączonego Centrum Ratowniczego (Joint Rescue Centre).

*Zalecona Praktyka

1 8

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Nowa Zelandia 1

ROZDZIAŁ 1

Określenia

Dowódca statku powietrznego (pilot-in-command). W odniesieniu do każdego
statku powietrznego - pilot ponoszący odpowiedzialność za bezpieczeństwo
lotu i statku powietrznego.

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Norwegia 1

ROZDZIAŁ 2

2.6.9*

Norwegia nie wprowadziła oznakowań w postaci zgodnej z Zaleceniem kodu
kolorów.

*Zalecona Praktyka

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Oman 1

ROZDZIAŁ 2

2.6.10*

Instrukcje posługiwania się wyposażeniem ratowniczym występują jedynie w
języku angielskim.

ROZDZIAŁ 5

5.2.3 i)

Państwo rejestracji statku powietrznego (The State of Registry) nie jest syste-
matycznie zawiadamiane o zaistnieniu fazy niebezpieczeństwa.

*Zalecona Praktyka

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

UZUPĘŁNIĘNIĘ DO ZAŁĄCZNIKA 12 (wydanie siódme)

Wielka Brytania 1

ROZDZIAŁ 1

Określenia

Dowódca statku powietrznego (pilot-in-command). Zgodnie z prawem Wielkiej
Brytanii termin „dowódca statku powietrznego” odnosi się do osoby, która w
czasie, kiedy jest odpowiedzialna za pilotowanie, nie podlega innemu pilotowi
na tym statku powietrznym.

ORGANIZACJA MIĘDZYNARODOWĘGO LOTNICTWA CYWILNĘGO

(I C A O)

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
aneks 13 icao
ICAO Annex 12
wykład 12 pamięć
Figures for chapter 12
Mechanika techniczna(12)
Socjologia wyklad 12 Organizacja i zarzadzanie
CALC1 L 11 12 Differenial Equations
zaaw wyk ad5a 11 12
budzet ue 11 12
zapotrzebowanie ustroju na skladniki odzywcze 12 01 2009 kurs dla pielegniarek (2)
Stomatologia czesc wykl 12
Etyka 12
RI 12 2010 wspolczesne koncepcje

więcej podobnych podstron