Zależne uszkodzenia elementów
2
1
gdy jeden z elementów uszkodzi się to intensywność uszkodzeń elementu
pozostającego w stanie zdatności wzrasta do
1
1) ani jeden element nie uszkodzi się do chwili
t
:
t
e
P
2
1
2) element (1) uszkodzi się w pewnej chwili
t
,
element (2) nie uszkodzi się do chwili
t
:
d
t
R
R
f
P
t
)
,
(
)
(
)
(
0
2
e
f
)
(
e
R
)
(
)
(
1
)
,
(
t
e
t
R
d
e
e
d
e
e
e
P
t
t
t
t
)
2
(
0
)
(
0
2
1
1
1
1
2
2
)
2
(
1
0
1
)
2
(
1
1
1
1
t
t
t
t
e
e
e
e
3)
element (2) uszkodzi się w pewnej chwili
t
,
element (1) nie uszkodzi się do chwili
t
:
2
3
P
P
2
1
3
2
1
2
)
(
P
P
P
P
P
t
R
u
1
2
2
)
(
)
2
(
1
2
1
1
t
t
t
u
e
e
e
t
R
t
t
t
e
e
e
1
2
2
2
2
1
2
1
2
t
t
e
e
1
2
2
2
1
2
1
1
dt
e
2
2
e
2
dt
)
t
(
R
)
T
(
E
0
t
1
0
t
2
1
1
0
u
u
1
1
1
2
2
1
1
1
1
1
2
)
2
(
4
1
2
2
2
1
2
1
1
1
1
2
1
2
2
1
)
(
)
(
2
1
t
P
t
P
1
)
(
)
(
2
1
t
t
P
t
t
P
jeżeli:
.
)
(
const
t
.
)
(
const
t
)
(
1
1
T
E
)
(
1
2
T
E
t
t
P
t
t
P
t
t
P
)
(
1
)
(
)
(
2
1
1
)
(
)
(
)
(
)
(
2
1
1
1
t
P
t
P
t
t
P
t
t
P
)
(
)
(
)
(
'
2
1
1
t
P
t
P
t
P
1
)
0
(
1
P
1
2
t
t
t+
t
0
t
1
2
(t)
(t)
)
(
)
(
)
(
1
t
k
e
t
P
g
t
0
t
1
1
P
t
g
k
P
1
e
z
z
nz
z
g
T
T
T
T
T
T
E
T
E
T
E
T
E
T
E
T
E
k
)
(
)
(
)
(
)
(
1
)
(
1
)
(
1
1
2
1
2
1
2
e
T
- całkowity czas eksploatacji
u
T
- całkowity czas użytkowania,
u
T
i
i
o
T
- całkowity czas obsługiwania,
o
T
i
i
i
liczba przejść obiektu do danego stanu
W dwustanowym modelu procesu eksploatacji:
u
z
T
T
,
o
nz
T
T
g
k
nz
z
z
e
z
T
T
T
T
T
o
u
u
T
T
T
W trójstanowym modelu procesu eksploatacji
ou
T
- całkowity czas oczekiwania na użytkowanie,
i
i
ou
T
oo
T
- całkowity czas oczekiwania na obsługiwanie,
i
i
oo
T
'
Przypadek 1
o
ou
u
e
T
T
T
T
ou
u
z
T
T
T
o
nz
T
T
Przypadek 2
oo
o
u
e
T
T
T
T
u
z
T
T
oo
o
nz
T
T
T
e
z
g
T
T
k
o
ou
u
ou
u
g
T
T
T
T
T
k
0
t
1
0
P
1
(t)
oo
o
u
u
g
T
T
T
T
k
z
u
w
T
T
k
w
k
- wskaźnik wykorzystania obiektu zdatnego
1
ou
u
u
W
T
T
T
k
1
u
u
w
T
T
k
nz
o
e
T
T
k
e
k
- wskaźnik efektywności obsługiwania
obiektu niezdatnego
1
o
o
e
T
T
k
1
oo
o
o
e
T
T
T
k
W czterostanowym modelu procesu eksploatacji:
oo
o
ou
u
e
T
T
T
T
T
oo
o
ou
u
ou
u
g
T
T
T
T
T
T
k
jeżeli:
ou
u
u
w
T
T
T
k
oo
o
o
e
T
T
T
k
o
w
u
e
u
e
g
T
k
T
k
T
k
k
e
e
T
L
-
intensywność eksploatacji
u
z
T
L
-
intensywność użytkowania
e
u
V
T
L
-
prędkość eksploatacyjna
t
j
V
T
L
-
prędkość techniczna
T
j
T
p
T
u
T
ou
T
e
T
o
T
oo
T
z
T
nz
)
(t
N
u
- liczba urządzeń użytkowanych w chwili
t
)
(t
N
o
- liczba urządzeń obsługiwanych w chwili
t
)
(
)
(
t
N
t
N
z
e
)
(t
N
nz
)
(
)
(
t
N
t
N
u
z
)
(
)
(
t
N
t
N
o
nz
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
t
N
t
N
t
N
t
N
t
N
t
N
t
N
t
N
t
k
o
u
u
e
u
nz
z
z
g
)
(t
k
g
- chwilowy wskaźnik gotowości technicznej
W przypadku jednorodnej grupy urządzeń eksploatowanych
w ustalonych warunkach, można potraktować historię
eksploatacji grupy w krótkim przedziale jako
ekwiwalentną historii eksploatacji pojedynczego
urządzenia tej grupy, ale w dłuższym przedziale.
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
t
N
t
N
t
N
t
T
t
T
t
T
o
u
u
o
u
u
Funkcja wiodąca (skumulowana intensywność uszkodzeń)
dx
x
t
t
0
)
(
)
(
Można ją interpretować jako miarę wyczerpywania się
„zapasu niezawodności obiektu”.
Ponieważ
t
dx
x
e
t
R
0
)
(
)
(
to
)
(
)
(
t
e
t
R
)
(
1
)
(
t
e
t
F
)
(
)
(
t
e
dt
d
t
f
)
(
)
(
t
dt
d
t
)
(
1
ln
)
(
ln
)
(
t
F
t
R
t
t
x
t
t
du
u
f
dx
x
f
dx
x
R
x
f
dx
x
t
0
0
0
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
dla rozkładu wykładniczego:
t
t
)
(
dla rozkładu jednostajnego w przedziale od 0 do b:
t
b
b
b
t
b
b
t
t
ln
ln
1
ln
)
(
N (t)
N
e
(t)
N
u
(t)
N
o
(t)
t
Oczekiwany pozostały czas zdatności
)
/
(
)
(
t
T
t
T
E
t
r
jest to warunkowa wartość oczekiwana pozostałego czasu zdatności
t
T
pod warunkiem, że w chwili
t
obiekt jest zdatny.
Warunkowa dystrybuanta pozostałego czasu zdatności wynosi:
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
/
(
)
,
(
t
R
t
F
x
t
F
t
T
P
x
t
T
t
P
t
T
x
t
T
P
x
t
F
)
(
)
(
)
,
(
)
,
(
t
R
x
t
f
x
t
F
x
x
t
f
0
0
)
(
)
(
1
)
,
(
)
/
(
)
(
dx
x
t
f
x
t
R
dx
x
t
f
x
t
T
t
T
E
t
r
podstawiamy:
z
x
t
stąd:
t
z
x
;
dz
dx
t
dz
z
f
t
z
t
R
t
r
)
(
)
(
)
(
1
)
(
dz
du
t
z
u
)
(
)
(
z
R
v
dz
z
f
dv
t
t
t
dz
z
R
t
R
dz
z
R
z
R
t
z
t
R
t
r
)
(
)
(
1
)
(
)
(
)
(
)
(
1
)
(
t
dx
x
R
t
R
t
r
)
(
)
(
1
)
(
)
(
)
(
)
0
(
1
)
0
(
0
T
E
dx
x
R
R
r
Możemy za pomocą oczekiwanego pozostałego czasu zdatności
)
(t
r
wyrazić poznane uprzednio charakterystyki funkcyjne niezawodności:
dt
t
dr
t
r
t
)
(
1
)
(
1
)
(
)
(
)
0
(
ln
)
(
)
(
0
t
r
r
x
r
dx
t
t
t
x
r
dx
t
r
r
t
R
0
)
(
exp
)
(
)
0
(
)
(
t
x
r
dx
t
r
r
t
F
0
)
(
exp
)
(
)
0
(
1
)
(
t
x
r
dx
dt
t
dr
t
r
r
t
f
0
2
)
(
exp
)
(
1
)
(
)
0
(
)
(
Dla odpowiednio dużych wartości argumentu
t
wartość funkcji
)
(t
r
ulega niewielkim zmianom i dąży do:
)
(
1
lim
)
(
)
(
lim
)
(
)
(
lim
)
(
lim
t
t
f
t
R
t
R
dx
x
R
t
r
t
t
t
t
t
Dla rozkładu wykładniczego:
0
t
t+x
t
dx
e
e
dx
x
R
t
R
t
r
t
x
t
t
1
)
(
)
(
1
)
(
1
1
1
t
t
t
x
t
e
e
e
e
Dla rozkładu jednostajnego w przedziale od 0 do b:
b
t
b
t
b
x
x
t
b
b
dx
b
x
b
t
t
r
2
)
1
(
1
1
)
(
2
)
2
2
2
2
(
)
2
(
)
2
(
2
2
2
2
2
b
t
bt
b
b
b
t
b
b
b
t
t
b
b
b
t
b
b
2
)
(
2
)
(
)
2
(
2
1
2
2
2
t
b
t
b
t
b
t
bt
b
b
t
b
b
Podobnie możemy wyznaczyć oczekiwany czas zdatności
obiektu jeżeli wiadomo, że uszkodził się do chwili
t
:
)
/
(
t
T
T
E
)
(
)
(
)
(
)
(
)
/
(
)
,
(
t
F
x
F
t
T
P
x
T
P
t
T
x
T
P
x
t
F
)
(
)
(
)
,
(
)
,
(
t
F
x
f
x
t
F
x
x
t
f
t
t
dx
x
f
x
t
F
dx
x
t
f
x
t
T
T
E
0
0
)
(
)
(
1
)
,
(
)
/
(
t
t
t
t
dx
x
R
t
tR
dx
x
R
x
R
x
dx
x
f
x
0
0
0
0
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
t
t
tR
dx
x
R
t
F
t
T
T
E
0
)
(
)
(
)
(
1
)
/
(
)
(
)
(
)
(
)
/
(
)
0
(
t
R
t
r
t
t
F
t
T
T
E
r
t
t
t
R
t
r
dx
x
R
t
R
t
r
t
R
t
t
tR
dx
x
R
0
0
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
inaczej:
t
dx
x
R
t
R
dx
x
R
t
r
r
)
(
)
(
1
)
(
)
(
)
0
(
0
t
t
t
dx
x
R
t
R
dx
x
R
dx
x
R
)
(
)
(
1
)
(
)
(
0
t
t
dx
x
R
t
R
dx
x
R
0
)
(
)
(
1
1
)
(
t
t
t
t
r
t
F
dx
x
R
dx
x
R
t
R
t
R
dx
x
R
0
0
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
1
)
(
)
(
t
t
t
R
t
r
dx
x
R
t
r
t
F
t
r
dx
x
R
r
0
0
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
0
(
Niezawodność obiektów naprawialnych (odnawialnych)
Rozpatrzmy dwa przypadki:
1)
czas naprawy (odnowy) jest bardzo mały w
stosunku do czasu życia elementu.
Mówimy wówczas, że odnowa jest natychmiastowa
(czas jej trwania
0
)
2)
czas naprawy (odnowy) posiada pewną skończoną
wartość i nie jest pomijalny.
ad. 1.
Chwile uszkodzeń (odnowień) obiektu są następujące:
1
1
T
t
2
1
2
T
T
t
T
1
T
2
T
n+ 1
t
1
t
2
t
n
t
n+ 1
0
t
t
3
2
1
3
T
T
T
t
n
n
T
T
T
t
........
2
1
1
2
1
1
.........
n
n
n
T
T
T
T
t
Chwile uszkodzeń (odnowień) przedstawiają
strumień losowy,
który nazywamy strumieniem odnowy.
Zakładamy, że:
1) proces taki powtarza się nieograniczenie,
2)
.....
,
,
2
1
T
T
są zmiennymi losowymi niezależnymi o
takim samym rozkładzie prawdopodobieństwa
określonym dystrybuantą
)
(
)
(
t
T
P
t
F
n
)
(T
E
)
(
2
T
D
dla wszystkich
n
T
są jednakowe i wynoszą:
dt
t
F
T
E
0
)
(
1
)
(
2
0
2
)
(
)
(
1
2
)
(
T
E
dt
t
F
t
T
D
Niech
)
(t
N
będzie zmienną losową określającą liczbę
uszkodzeń (odnowień) powstałych do chwili
t
.
Zdarzenie
n
t
N
)
(
jest równoważne zdarzeniu
t
t
n
)
(
)
......
(
)
(
)
(
2
1
t
F
t
T
T
T
P
t
t
P
n
t
N
P
n
n
n
Dystrybuantę
)
(t
F
n
można wyznaczyć dla dowolnego
n
:
n=2
t
dF
t
T
P
T
t
T
P
t
T
T
P
t
F
0
1
2
1
2
1
2
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
t
dF
t
F
0
1
)
(
)
(
n=3
)
(
)
(
)
(
3
2
1
3
2
1
3
T
t
T
T
P
t
T
T
T
P
t
F
t
t
dF
t
F
dF
t
T
T
P
0
2
0
2
1
)
(
)
(
)
(
)
(
uogólniając
t
n
n
dF
t
F
t
F
0
1
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
1
t
F
t
F
Wyznaczamy
n
t
N
P
)
(
P
1
)
(
)
(
)
(
n
t
N
n
t
N
P
n
t
N
zdarzenie
n
t
N
)
(
jest równoważne
t
t
n
zdarzenie
1
)
(
n
t
N
jest równoważne
t
t
n
1
)
(
)
(
)
(
)
(
1
1
t
t
t
t
P
t
t
P
t
t
P
n
t
N
P
n
n
n
n
)
(
)
(
)
(
1
t
F
t
F
n
t
N
P
n
n
Nie wystarczy wiedzieć jakie jest prawdopodobieństwo wystąpienia
n
uszkodzeń (odnowień).
Równie ważną informacją jest oczekiwana liczba tych zdarzeń
)
(t
N
E
.
Wielkość ta jest funkcją czasu określoną dla
0
t
oznaczaną
)
(t
H
i nazywaną funkcją odnowy (naprawy).
1
1
1
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
n
n
n
n
t
F
t
F
n
n
t
N
P
n
t
N
E
t
H
)
(
)
1
(
)
(
)
(
)
(
2
1
1
1
1
t
F
n
t
F
n
t
F
n
t
F
n
n
n
n
n
n
n
n
n
1
2
2
2
1
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
n
n
n
n
n
n
n
n
t
F
t
F
t
F
n
t
F
n
t
F
)
(
)
(
1
t
F
t
H
n
n
W praktyce często posługujemy się pochodna funkcji
odnowy i nazywamy ja gęstością odnowy.
1
1
1
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
n
n
n
n
n
n
t
f
dt
t
dF
t
F
dt
d
dt
t
dH
t
h
Funkcję odnowy można wyznaczyć inaczej:
1
1
1
1
)
(
)
(
)
(
)
(
n
n
n
n
t
F
t
F
t
F
t
H
ale
)
(
)
(
1
t
F
t
F
i
)
(
)
(
)
(
0
1
dF
t
F
t
F
t
n
n
1
0
1 0
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
n
n
t
n
t
n
dF
t
F
t
F
dF
t
F
t
F
t
H
)
(
)
(
1
)
(
)
(
)
(
0
0
dF
t
H
dF
t
H
t
F
t
t
)
(t
H
spełnia powyższe równanie całkowe. Równanie to nosi nazwę
równania odnowy (odnowienia).
Funkcję
)
(t
H
wykorzystuje się do wyznaczenia oczekiwanej liczby
uszkodzeń w dowolnym przedziale czasu
2
1
t
,
t
, wynosi ona
)
(
)
(
1
2
t
H
t
H
.
Przy pomocy
)
(t
H
można wyznaczyć wariancję liczby uszkodzeń (odnów)
w przedziale
t
,
0
t
t
H
t
H
dF
t
H
t
N
D
0
2
2
)
(
)
(
)
(
)
(
2
)
(
Badając proces odnowy przy
t
korzysta się z następujących twierdzeń:
Twierdzenie 1 (elementarne twierdzenie odnowy).
Jeżeli czas życia obiektu jest zmienną losową o dystrybuancie
)
(t
F
i skończonej wartości oczekiwanej
)
(T
E
, to
)
(
1
)
(
lim
T
E
t
t
H
t
Oznacza to, że oczekiwana liczba odnowień w jednostce
czasu dąży do odwrotności średniego czasu życia obiektu,
czyli średni odstęp miedzy
uszkodzeniami jest równy średniemu czasowi życia obiektu.
Twierdzenie 2 (Blackwella)
Jeśli czas życia obiektu jest zmienną losowa typu ciągłego
o skończonej wartości oczekiwanej
)
(T
E
to dla
0
zachodzi:
)
(
)
(
)
(
lim
T
E
t
H
t
H
t
Oznacza to, ze po upływie długiego czasu liczba uszkodzeń
w przedziale o długości
zależy tylko od długości
przedziału i średniego czasu życia obiektu.
Twierdzenie 3 (Smitha)
Jeżeli czas życia obiektu jest zmienną losową o skończonej
wartości oczekiwanej
)
(T
E
oraz wariancji
)
(
2
T
D
, to
2
1
)
(
2
)
(
)
(
)
(
lim
2
2
T
E
T
D
T
E
t
t
H
t
stąd wzór przybliżony:
2
1
)
T
(
E
2
)
T
(
D
)
T
(
E
t
)
t
(
H
2
2
Proces odnowy o skończonym czasie odnowy (naprawy)
Zmienne
,
,
2
1
T
T
......
oraz
,
,
2
1
U
U
.....
są zmiennymi losowymi niezależnymi o rozkładach odpowiednio:
)
(
)
(
t
T
P
t
F
n
)
(
)
(
t
U
P
t
G
n
Utwórzmy zmienną losową
1
1
n
n
n
U
T
T
gdzie:
n
n
T
T
T
T
.....
2
1
1
n
n
U
U
U
U
.....
2
1
1
t
n
n
n
dF
t
F
t
F
t
T
P
0
1
1
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
1
t
F
t
F
t
n
n
n
dG
t
G
t
G
t
U
P
0
1
1
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
1
t
G
t
G
t
n
n
n
n
dG
t
F
t
t
T
P
0
)
(
)
(
)
(
)
(
1
1 0
)
(
)
(
)
(
)
(
n
n
t
n
n
n
dG
t
F
t
t
H
1
)
(
)
(
n
n
t
t
h
gdzie:
dt
t
d
t
n
n
)
(
)
(
WYMIANA W USTALONYM WIEKU
)
(
)
(
)
(
nw
t
R
w
R
t
P
n
w
w
n
t
nw
)
1
(
gdzie:
)
(t
P
w
- prawdopodobieństwo, że obiekt wymieniany
profilaktycznie w ustalonym czasie (co stały okres w) nie uszkodzi się do chwili t,
)
( w
R
n
- prawdopodobieństwo, że obiekt nie uszkodzi się w kolejnych
przedziałach czasu o długości w,
)
(
nw
t
R
- prawdopodobieństwo, że obiekt nie uszkodzi się
w przedziale
)
,
(
t
nw
;
w
n
t
)
1
(
0
0
)
(
)
(
)
(
)
(
dt
nw
t
R
w
R
dt
t
P
T
E
n
w
w
)
(
w
T
E
- oczekiwany czas do uszkodzenia obiektu;
w
w
w
w
w
n
dt
w
t
R
w
R
dt
w
t
R
w
R
dt
t
R
dt
nw
t
R
w
R
2
3
2
2
0
0
)
2
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
0
)
1
(
)
(
)
(
)
(
)
(
..........
n
w
n
nw
n
nw
n
dt
nw
t
R
w
R
dt
nw
t
R
w
R
T
1
T
2
T
n
U
1
U
2
U
n
0
t
0
nw
w
(n+1)w
2w
t
t
3w
podstawiamy: t - nw = x
dt = dx
dla t = nw→x = 0
t = (n+1)w→x = w
0
0 0
)
1
(
)
(
)
(
)
(
)
(
n
n
w
n
n
w
n
nw
dx
x
R
w
R
dt
nw
t
R
w
R
)
(
)
(
)
(
)
(
0
0
0
0
w
R
dx
x
R
dx
x
R
w
R
w
w
n
n
n
n
w
w
R
dx
x
R
0
)
(
1
1
)
(
gdyż:
x
x
n
n
1
1
0
dla x<1
w
w
dx
x
R
w
R
T
E
0
)
(
)
(
1
1
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
u
T
E
w
F
b
w
R
a
w
C
C(w) – jednostkowy koszt utrzymania obiektu
a – koszt wymiany profilaktycznej
b – koszt naprawy
Zakładamy, że a < b
E(T
u
) – oczekiwany czas użytkowania obiektu (do uszkodzenia
lub wymiany)
)
(
)
/
(
)
(
)
(
w
F
w
T
T
E
w
R
w
T
E
u
w
w
dx
x
f
x
w
F
dx
w
F
x
f
x
w
T
T
E
0
0
)
(
)
(
1
)
(
)
(
)
/
(
w
w
u
dx
x
R
dx
x
f
x
w
R
w
T
E
0
0
)
(
)
(
)
(
)
(
w
w
dx
x
R
b
w
R
b
a
dx
x
R
w
F
b
w
R
a
w
C
0
0
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
0
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
'
)
(
)
(
2
0
0
w
w
dx
x
R
w
R
b
w
R
b
a
dx
x
R
w
R
b
a
dw
w
dC
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
'
)
(
0
w
R
b
w
R
b
a
dx
x
R
w
R
b
a
w
w
b
w
R
b
a
dx
x
R
w
R
w
R
a
b
0
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
'
)
(
w
a
b
b
w
R
dx
x
R
w
0
)
(
)
(
)
(
w
a
b
b
w
R
dx
x
R
w
0
)
(
)
(
)
(
a
b
b
w
R
dx
x
R
dx
x
R
w
w
)
(
)
(
)
(
)
(
0
1.
Rozpatrzmy obiekt techniczny składający się z n elementów składowych.
2.
Załóżmy, że elementy są jednakowe w sensie ich niezawodności
3.
Struktura niezawodnościowa obiektu jest szeregowa.
Funkcja niezawodności obiektu do chwili wykonania naprawy
)
(
1
x
R
jest opisana zależnością:
n
e
x
R
x
R
1
gdzie:
)
( x
R
e
- funkcja niezawodności elementu
Jeżeli naprawa wykonana w chwili t polegała na wymianie k spośród n
elementów składowych to funkcja niezawodności obiektu po naprawie
)
(
2
x
R
wynosi:
k
n
e
e
k
e
t
R
x
t
R
x
R
x
R
2
Z wzoru określającego
)
(
1
x
R
wynikają następujące zależności:
n
e
x
R
x
R
1
1
n
k
k
e
x
R
x
R
1
n
k
k
n
e
x
t
R
x
t
R
1
1
n
k
k
n
e
t
R
t
R
1
1
Po podstawieniu do zależności wyrażającej
)
(
2
x
R
otrzymujemy:
n
k
n
k
t
R
x
t
R
x
R
x
R
1
1
1
1
2
Jeżeli stosunek
n
k
potraktujemy jako stopień odnowienia
obiektu (stopień naprawy), to:
1
1
1
1
2
t
R
x
t
R
x
R
x
R
Logarytmując i następnie różniczkując stronami otrzymujemy:
x
t
R
dx
d
α)
(1
x
R
dx
d
α
x
R
dx
d
1
1
2
ln
ln
ln
i podstawiając
x
x
R
dx
d
)
(
ln
otrzymujemy zależność wyrażająca związek między funkcjami
intensywności uszkodzeń
x
2
i
x
1
:
x
t
x
x
1
1
2
)
1
(
czyli
x
x
t
x
x
t
1
1
2
1
Można też współczynnik
przedstawić z wykorzystaniem
funkcji wiodących rozkładów
x
t
x
t
x
t
x
t
1
1
1
2
1
1
)
(
)
(
gdzie:
x
du
u
x
0
)
(
)
(