Żyroskop
Giroskop - ciało sztywne, szybko wirujące wokół swej osi symetrii.
W roku 1852 znany fizyk J.B. Foucault zbudował żyroskop dla udowodnienia, że istnieje
ruch obrotowy Ziemi wokół jej osi. Żyroskop Foucaulta był umieszczony w zawieszeniu
kardanowskim i dlatego mógł obracać się względem wszystkich trzech osi prostopadłych
do siebie. Taki żyroskop nazywa się żyroskopem o trzech stopniach swobody; jego oś
wirowania zachowuje stały kierunek w przestrzeni (tj. względem gwiazd). Właściwość tę
wykorzystuje się w aparaturze automatycznego kierowania ruchem
samolotów
, torped,
rakiet
itd. Drugą właściwością żyroskopu o trzech stopniach swobody jest wykonywanie
dodatkowego ruchu obrotowego, zwanego precesją, w przypadku przyłożenia siły
zewnętrznej, starającej się zmienić kierunek jego osi wirowania. Tę drugą
własność żyroskopu o trzech stopniach swobody wykorzystuje się w
żyrokompasie i lotniczym wskaźniku, zwanym sztucznym horyzontem
(żyrokompas wskazuje kierunek "północ - południe", a sztuczny horyzont
stale wskazuje odchylenie samolotu od płaszczyzny rzeczywistego
horyzontu).
Są też żyroskopy o dwóch stopniach swobody, w których swoboda
ustawiania się osi żyroskopu jest ograniczona. Gdy podstawa takiego
żyroskopu obraca się wokół osi pionowej, oś wirowania stara się zająć
kierunek równoległy, a więc też pionowy. Tę właściwość wykorzystuje się
m.in. w przypadkach ukazujących skręt samolotu, w aparaturze do
nawigacji inercjalnej, w urządzeniach łagodzących kołysanie statku.
Warunkiem dobrej pracy żyroskopu jest duża prędkość obrotowa i małe tarcie w
łożyskach. Ten drugi cel osiąga się łożyskując żyroskop na strumieniu sprężonego
powietrza lub - jeszcze lepiej - "zawieszając" go w polu elektrostatycznym w próżni
(wtedy żyroskop o prędkości 24 tys. obr./min wskazuje stały kierunek w przestrzeni z
błędem nie większym niż 0,0001°/h, czyli 1° na 14 miesięcy!). Pierwszy żyrokompas
zbudowano w roku 1908 (Anschutz), pierwszy "sztuczny horyzont" - w 1914 roku,
pierwszy autopilot nowoczesnego typu - na początku lat dwudziestych, stabilizator statku
morskiego - w 1911 roku (E. Sperry).