1. Opisthorchis felineus – przywra kocia

a) Budowa – 7-12 mm. jądra płatowate z tyłu, za jajnikiem. Gruczoły żółtnikowe –

boki.

b) Żywiciel pośredni: ślimaki słodkowodne – Bithynia i ryby karpiowate.
c) Żywiciel ostateczny: kot, pies, lis i inne rybożerne.
d) Lokacja: przewody żółciowe wątroby
e) Objawy Wychudzenie, zaburzenia przewodu pokarmowego, niedokrwistość,

żółtaczka, obrzęki i wodobrzusze. Możliwe powiększenie wątroby.

f) Patogeneza: torbiele w przewodach, zapalenie nieżytowe ścian oraz rozrost

nabłonka – brodawkowate i gruczolakowa te zmiany.

g) Cykl: jaja w kale  woda. Ślimaki zjadają jaja. W p. pokarmowym wykluwają się

miracydia. Przebijają się do jam ciała i przekształcają się w sporocysty, a w niej w
redie. W rediach powstają cerkarie, które zostają w sporocyście wędrują do
wątrobo trzustki. Cerkarie idą do wody i szukają ryb. Przez skórę do mięśni i idą w
meta cerkarie. Cerkarie po zjedzeniu idą do p. żółciowych. 4-6 tygodnie okres
prepatentny, patenty lata

2. Prosthogonimus cuneatus

a) Budowa: 1,5 – 12 mm, jajnik za przyssawką, przednia mała, duża brzuszna, jądra

w połowie, obok siebie.

b) Żywiciel pośredni: ślimaki ani sus, Bitynia, planorbis, drugim są ważki
c) Żywiciel ostateczny: kury, indyki, gęsi, kaczki i ptaki wolnożyjące.
d) Lokacja: jajowód u starych, torba Fabrycjusza młode, stek
e) Objawy: I – ptaki pozornie zdrowe, degeneracja skorupki jaj.

II – osowiałe ptaki leją jaja.
III – pogorszenie stanu zapalnego, zapalenie otrzewnej i zgon

f) Patogeneza:

Oddziaływanie mechaniczne i toksyczne
• Zapalenie błony śluzowej jajowodów
• Zaburzenia czynności wydzielniczej gruczołów
• Zmiana składu i wyglądu jaj
• Zapalenie torby Fabrycjusza
• Zapalenie otrzewnej

g) Cykl: jajo – miracydium – do ślimaka, wątrobo trzustka, tam sporocysty, z

których cerkarie – pominięcie redii. Cerkarie -> środowisko  ważki przez otwór
gębowy.  mięśnie odwłoka, otorbienie  meta cerkarie. Ptak je larwy lub
dojrzałe ważki. Cysta w p.pok.  jelito, stek, torba Fabrycjusza lub jajowód.
Okres prepaentny – 16-17 dni, kury, 21 gęsi.

3. Schistosoma hematobium: przywra krwi

a) Budowa: 7 to 20 mm
b) Żywiciel pośredni: ślimak wodny
c) Żywiciel ostateczny: ssaki, ludzie.
d) Lokacja: żyły.
e) Objawy:

Patogeneza: Pathology of

S. haematobium

schistosomiasis includes: hematuria,

scarring, calcification, squamous cell carcinoma, and occasional embolic egg
granulomas in brain or spinal cord.

f) Cykl: Jaja w kale lub moczu. Miracidia w środowisku, szukają odpowiedniego

ślimaka. Dwa pokolenia sporocyst i cerkarie, które wypływają, aby zainfekować
ludzi.Wnikają przez skórę zrzucając rozwidlony ogon. Stają się schistosomulae.
Schistosomulae wędrują przez tkanki do żył. Bytują w żyłach krezkowych w wielu
lokacjach, które są typowe dla różnych gatunków

S. haematobium

najczęściej

wybiera pęcherz, ale często też można znaleźć ją w żyłach rektalnych.Jaja
składane w żyłkach. The eggs are moved progressively toward the lumen of the
bladder and ureters (

S. haematobium

), and are eliminated with feces or urine,

respectively

.

Fenomen Kocha – jednoczesne powstawanie odporności przeciw antygenowi przy
jednoczesnym powstaniu alergii.