2012-05-07
1
Anna Kromplewska
Analityka medyczna
Uogólniona choroba szkieletu,
charakteryzująca się zmniejszoną
wytrzymałością kości, prowadzącą do
wzrostu ryzyka złamań nawet po takim
urazie, po którym prawidłowe kości nie
doznają uszkodzenia.
Jest najczęstszą chorobą kośćca u ludzi
Częstość złamań zwiększa się wraz z wiekiem
i wynosi:
Od 4% u kobiet (50-59lat) do 52% (po 80 r.ż)
Ryzyko złamań osteoporotycznych po 50 roku
życia wynosi niemal 40%, przy czym 2/3
występuje po 75 roku życia
Obraz histologiczny:
Zmniejszona grubość warstwy korowej
Zmniejszona liczba i wielkość beleczek
kostnych
U kobiet osiągających wiek dojrzały i zbliżających
się do menopauzy dochodzi do przyspieszenia
fizjologicznej utraty masy kostnej. U
Utrata masy kostnej w kręgach rozpoczyna się
około 1,5 roku przed ostatnią miesiączką, a w
ciągu 8 lat ubytek ten osiąga około 10%.
Fizjologicznie masa kostna w bliższym końcu kości
udowej zmniejsza się proporcjonalnie do wieku o
około 0,5% na rok. W okresie okołomenopauzalnym
w związku z niedoborem estrogenów, następuje
dodatkowa utrata o około 5 – 7%.
Zaawansowany wiek
Wątła budowa ciała
Mała masa ciała
Dodatni wywiad rodzinny (osteoporoza u matki)
Uprzednio przebyte złamanie po niewielkim
urazie
Menopauza przed 45 rokiem życia
Długotrwały brak miesiączki (>6miesięcy)
Czynniki środowiskowe
niedobory witaminy D
nikotynizm
alkoholizm
niedożywienie
2012-05-07
2
Inaczej osteoporoza menopauzalna
Niedobór estrogenów brak hamowania
osteoklastów (powód – zwiększone
uwalnianie IL-6 pobudzającej osteoklasty)
brak pobudzania osteoblastów (zmniejszone
uwalnianie IGF-1 – insulinopodobny czynnik
wzrostu i TGF-β – wzrostowy czynnik
transformacji).
IL - 6
IGF - 1
TGF - β
wzrost
spadek
spadek
Pobudzone osteoklasty penetrują beleczki
kostne i perforują je, powodując utratę
matrycy, na której tworzy się kość.
Wtórnie dochodzi do upośledzenia
wchłaniania wapnia.
Złamania :
trzonów kręgów
kości przedramienia.
Częstość przypadków złamań trzonów kręgów
u kobiet w czasie pomenopauzalnym
przekracza 20%
Niedobór α -1 hydroksylazy (nerki, osoby
starsze) zmniejszenie aktywności
osteoblastów
Upośledzone wchłanianie wapnia w
przewodzie pokarmowym (brak aktywnej
postaci witaminy D3) powoduje wtórną
nadczynność przytarczyc pogłębiającą
resorpcję kostną.
Osteoporozę starczą cechują złamania szyjki
kości udowej, prawie 90% wszystkich tych
złamań jest związane z osteoporozą.
Choroba spowodowana czynnikami innymi niż
fizjologiczny proces starzenia lub niedobór
estrogenów.
Obserwuje się większy ubytek masy kości, niż
można oczekiwać u osób tej samej płci , rasy
i wieku.
Związana jest z występowaniem określonych
jednostek chorobowych:
ENDOKRYNOLOGICZNYCH:
nadczynność tarczycy
Zespół Cushinga
Hipogonadyzm
CHORÓB PRZEWLEKŁYCH:
Niewydolność nerek
Niewydolność wątroby
Zespół złego wchłaniania
RZS (reumatoidalne zapalenie stawów)
kolagenozy
2012-05-07
3
Związana jest ze stosowaniem leków:
Glikokortykosteroidów
Hormonów tarczycy
Leków przeciwpadaczkowych
Heparyny
Doustnych leków przeciwkrzepliwych
Densytometria
Badania rentgenowskie
Ultrasonografia
Ilościowa tomografia komputerowa
Metoda ta wykorzystuje lampy rentgenowskie
Wynik badania przedstawiany jest jako BMD, co
oznacza ilość gramów wapnia na 1 cm2
prześwietlanej powierzchni.
Wyznacza się wskaźnik T określa ile odchyleń
standardowych dzieli nas od wyniku
szczytowej masy kostnej jaką badany mógł
osiągnąć w młodości
T poniżej 1 – norma
T między 1 a 2,5 – osteopenia czyli stan
pomiędzy normą a osteoporozą
T powyżej 2,5 - oznacza osteoporozę
„Patofizjologia kliniczna” – Barbara Zahorska –
Markiewicz, Ewa Małecka – Tendera