AF 2012/2013, 3. Cia
‘
g lo´s´
c, zwarto´s´
c i domknie
‘
to´s´
c
12
§ 3.
Cia
‘
g lo´
s´
c, zwarto´
s´
c i domknie
‘
to´
s´
c
Plan wyk ladu:
1. Cia
‘
g lo´s´c operator´
ow liniowych.
2. Normy r´ownowa˙zne.
3. Zwarto´s´c kuli jednostkowej.
4. Domknie
‘
to´s´c podprzestrzeni liniowych.
1. Cia
‘
g lo´
s´
c
Niech X, Y p.unormowane. Cia
‘
g lo´s´c T : X → Y okre´slamy tak
jak w przestrzeniach metrycznych: T jest cia
‘
g le w x
0
∈ X, je´sli
dla ka˙zdego x
n
→ x
0
, T (x
n
) → T (x
0
). R´
ownowa˙znie: je´sli
∀ε > 0∃δ > 0 ||x − x
0
|| < δ ⇒ ||T (x) − T (x
0
)|| < ε.
T nazywamy cia
‘
g lym, je´sli jest cia
‘
g le w ka˙zdym punkcie.
T : X → Y nazywamy operatorem liniowym, je´sli T jest
addytywne oraz jednorodne, tj. je´sli T (x
1
+ x
2
) = T (x
1
) + T (x
2
)
oraz T (λx) = λT (x).
Je´sli T : X → Y jest liniowe, to T (0) = 0. Istotnie, mamy:
T (0) = T (0 · 0) = 0 · T (0) = 0.
Twierdzenie
Niech X, Y p.unormowane. Operator liniowy T : X → Y jest
cia
‘
g ly ⇔ T jest cia
‘
g ly w 0.
Dow´
od
. Implikacja cia
‘
g lo´s´c ⇒ cia
‘
g lo´s´c w 0 jest oczywista. Niech
teraz T bedzie cia
‘
g le w 0 oraz x
n
→ x
0
, x
0
∈ X dowolny punkt.
Wtedy x
n
− x
0
→ 0. Sta
‘
d T (x
n
) − T (x) = T (x
n
− x) → (0) = 0.
W konsekwencji, T (x
n
) → T (x
0
). Zatem T jest cia
‘
g le w x
0
.
Przyk lady
(a) Niech T : L
1
([0, 1]) → R, T (x) =
R
1
0
tx(t) dt. T jest liniowe
i cia
‘
g le (wzgl. normy ca lkowej). Dow´
od
. Niech x
n
→ 0, tj.
||x
n
|| → 0. Wtedy ||T (x
n
)|| = |
R
1
0
tx
n
(t) dt| ≤
R
1
0
|x
n
(t)| dt =
||x
n
|| → 0. Sta
‘
d T (x
n
) → 0 = T (0).
AF 2012/2013, 3. Cia
‘
g lo´s´
c, zwarto´s´
c i domknie
‘
to´s´
c
13
(b) Niech T : C
1
([0, 2π]) → C([0, 2π]), T (x) = x
′
pochodna. T
jest liniowe lecz niecia
‘
g le wzgl. normy supremum. Dow´
od
. Dla
x
n
(t) = (1/n) sin nt mamy: ||x
n
|| = sup
t
|x
n
(t)| = 1/n → 0 ale
||T (x
n
)|| = sup
t
| cos nt| = 1 6→ 0.
2. Normy r´
ownowa ˙zne
Normy ||·||
1
, ||·||
2
w X nazywamy r´
ownowa˙znymi, je´sli okre´slaja
‘
one te same cia
‘
gi zbie˙zne, tj. je´sli:
||x
n
− x||
1
→ 0 ⇔ ||x
n
− x||
2
→ 0.
Normy sa
‘
r´
ownowa˙zne ⇔ gdy okre´slaja
‘
te same cia
‘
gi zbie˙zne do
zera.
Przyk lady
(a) W R
k
r´ownowa˙zne sa
‘
normy: euklidesowa, taks´
owkowa i
maksimum poniewa˙z:
max{|x
1
|, . . . , |x
k
|} ≤
px
2
1
+ . . . + x
2
k
≤ |x
1
| + . . . + |x
k
| ≤ k max{|x
1
|, . . . , |x
k
|},
tj. ||x||
max
≤ ||x||
e
≤ ||x||
tax
≤ k||x||
max
.
(b) W C[0, 1] normy supremum i ca lkowa, nie sa
‘
r´
ownowa˙zne.
Dow´
od
. Niech x
n
be
‘
dzie funkcja
‘
, kt´
orej wykresem jest lamana
o wierzcho lkach: (0, 1), (1/n, 0), (1, 0), n = 1, 2, . . . . Wtedy x
n
∈
C[0, 1].
Niech ||x||
1
= sup
t
|x(t)| norma supremum, ||x||
2
=
R
1
0
|x(t)| dt
norma ca lkowa. Wtedy ||x
n
||
2
= 1/(2n) → 0. Zatem x
n
→ 0
wzgle
‘
dem || · ||
2
. Natomiast ||x
n
||
1
= 1 → 1 6= 0. Zatem x
n
6→ 0
wzgle
‘
dem || · ||
1
.
AF 2012/2013, 3. Cia
‘
g lo´s´
c, zwarto´s´
c i domknie
‘
to´s´
c
14
Kryterium r´
ownowa ˙zno´
sci norm
Normy || · ||
1
, || · ||
2
w X sa
‘
r´
ownowa˙zne ⇔ sa
‘
por´
ownywalne,
tj. je´sli istnieja
‘
sta le c
1
, c
2
> 0 takie, ˙ze dla ka˙zdego x ∈ X:
(*)
||x||
1
≤ c
2
||x||
2
||x||
2
≤ c
1
||x||
1
Dow´
od
. Dostateczno´s´c (*) jest oczywista: (*) implikuje, ˙ze obie
normy wyznaczaja
‘
te same cia
‘
gi zbie˙zne do zera.
Przypu´s´cmy teraz, ˙ze normy sa
‘
r´
ownowa˙zne ale (*) nie zachodzi.
Niech ∀c > 0 ∃x 6= 0 ||x||
1
> c||x||
2
. Wtedy ∀ n ∃x
n
6= 0 ||x
n
||
1
>
n||x||
2
. Sta
‘
d
||x||
2
||x||
1
<
1
n
,
||
x
n
||x
n
||
1
||
2
<
1
n
→ 0.
Wobec r´
ownowa˙zno´sci norm mamy
||
x
n
||x
n
||
1
||
1
→ 0
ale ||
x
n
||x
n
||
1
||
1
= 1 → 1 6= 0.
Sprzeczno´s´c. Analogicznie otrzymujemy sprzeczno´s´c w drugim
przypadku.
Twierdzenie
W ka˙zdej przestrzeni sko´
nczenie wymiarowej wszystkie
normy sa
‘
r´ownowa˙zne.
Dow´
od
. Niech dim X = k, {b
1
, . . . , b
k
} baza Hamela w (X, || · ||).
Ka˙zdy x ∈ X ma jednoznaczne przedstawienie w postaci x =
α
1
b
1
+ . . . + α
k
b
k
. Funkcjona l ||x||
e
=
pα
2
1
+ . . . + α
2
k
jest norma
‘
w X. Pozostaje wykaza´c, ˙ze normy || · || i || · ||
e
sa
‘
r´
ownowa˙zne
(por´ownywalne). Poka˙zemy najpierw, ˙ze istnieje c > 0 takie, ˙ze
(1)
||x|| ≤ c · ||x||
e
dla ka˙zdego x ∈ X.
Dla x = α
1
b
1
+ . . . + α
k
b
k
mamy
||x|| ≤ |α
1
| ||b
1
|| + . . . + |α
k
| ||b
k
|| ≤ [Nier.Schwarza]
(|α
1
|
2
+ . . . + |α
k
|
2
)
1
/2
· (||b
1
||
2
+ . . . + ||b
k
||
2
)
1
/2
≡ c · ||x||
e
.
Pozostaje pokaza´c, ˙ze istnieje c > 0 takie, ˙ze:
AF 2012/2013, 3. Cia
‘
g lo´s´
c, zwarto´s´
c i domknie
‘
to´s´
c
15
(2)
||x||
e
≤ c · ||x|| dla ka˙zdego x ∈ X.
Przypu´s´cmy, ˙ze (2) nie zachodzi. Wtedy
∀ c > 0 ∃ x 6= 0 ||x||
e
> c · ||x||.
R´ownowa˙znie:
∀ c > 0 ∃ x 6= 0 ||
x
||x||
e
||
e
= 1 > c · ||
x
||x||
e
||.
R´
ownowa˙znie:
∀ c > 0 ∃ y ||y||
e
= 1,
c · ||y|| < 1.
Dla c = n, n = 1, 2, . . . , otrzymamy cia
‘
g (y
n
) taki, ˙ze:
||y
n
||
e
= 1,
n · ||y
n
|| < 1 dla n = 1, 2, . . . .
Sta
‘
d ||y
n
|| < 1/n → 0, tj. y
n
→ 0 w normie || · ||. Ale (y
n
) jest
cia
‘
giem || · ||
e
-ograniczonym. Cia
‘
g (y
n
) ma wie
‘
c podcia
‘
g || · ||
e
-
zbie˙zny do pewnego y ∈ X [CW].
Mo˙zemy za lo˙zy´c , ˙ze y
n
→ y w normie || · ||
e
. W konsekwencji
1 = ||y
n
||
e
→ ||y||
e
= 1. W szczeg´
olno´sci, y 6= 0. Ale na podstawie
1-szej cze
‘
´sci dowodu mamy:
∃ c > 0 ||y
n
− y|| ≤ c · ||y
n
− y||
e
→ 0.
Poniewa˙z | ||y
n
|| − ||y|| | ≤ ||y
n
− y||, to ||y
n
|| → ||y||. Jednocze´snie
||y
n
|| → 0 ska
‘
d ||y|| = 0. Zatem y = 0. Sprzeczno´s´c.
Uwaga
.
Zbie˙zno´s´c w R
k
(wzgle
‘
dem dowolnej normy) jest r´
ow-
nowa˙zna zbie˙zno´sci po wsp´
o lrze
‘
dnych:
(x
n1
, . . . , x
nk
) → (x
1
, . . . , x
k
) ⇔ x
ni
→ x
i
dla i = 1, . . . , k.
Dow´
od
. Na podstawie Twierdzenia wystarczy pokaza´c, ˙ze zbie˙z-
no´s´c w normie ||·||
e
jest r´
ownowa˙zna zbie˙zno´sci po wsp´
o lrze
‘
dnych.
Dla k = 2 mamy
||(x
n
, y
n
) − (x, y)||
e
=
p(x
n
− x)
2
+ (y
n
− y)
2
→ 0
⇔ x
n
− x → 0 i y
n
− y → 0.
Podobnie dla k > 2.
AF 2012/2013, 3. Cia
‘
g lo´s´
c, zwarto´s´
c i domknie
‘
to´s´
c
16
3. Zwarto´
s´
c kuli jednostkowej
Niech X p.unormowana. Zbi´
or A ⊂ X jest zwarty ⇔ ka˙zdy
cia
‘
g x
n
∈ A ma podcia
‘
g zbie˙zny do pewnego x ∈ A. Zwarto´s´c
zbioru A implikuje:
(1) domknie
‘
to´s´c zbioru A: x
n
∈ A, x
n
→ x ∈ X ⇒ x ∈ A,
(2) ograniczono´s´c zbioru A: ∃M > 0 ∀x ∈ A ||x|| ≤ M .
[CW]
W przestrzeniach sko´
nczenie wymiarowych (R
k
) zbi´
or jest zwar-
ty iff jest domknie
‘
ty i ograniczony.
Je´sli dim X = ∞, to zbiory domknie
‘
te i ograniczone moga
‘
nie
by´c zwarte.
Twierdzenie
Domknie
‘
ta kula jednostkowa K = {x ∈ X : ||x|| ≤ 1}
jest zbiorem domknie
‘
tym i ograniczonym.
Kula K jest zwarta ⇔ dim X < ∞.
W konsekwencji, zbiory zwarte w przestrzeniach niesko´
nczenie
wymiarowych maja
‘
puste wne
‘
trze.
4. Domknie
‘
to´
s´
c podprzestrzeni liniowych
Podprzestrzenie liniowe w R
2
to proste przechodza
‘
ce przez 0.
Latwo sprawdzi´c, ˙ze sa
‘
to zbiory domknie
‘
te w R
2
. Podobnie jest
w R
k
.
Twierdzenie
Niech X be
‘
dzie p.unormowana
‘
. Ka˙zda sko´
nczenie wymiarowa
podprzestrze´
n liniowa Y ⊂ X jest zbiorem domknie
‘
tym.
Dow´
od
. Niech (X, || · ||) p.unormowana, Y ⊂ X podp. liniowa,
dim Y < ∞, y
n
∈ Y , y
n
→ x ∈ X.
Poka˙zemy, ˙ze x ∈ Y . Niech dim Y = k i {b
1
, ..., b
k
} baza
Hamela w Y . Ka˙zdy y ∈ Y ma jednoznaczne przedstawienie w
postaci: y = α
1
b
1
+. . .+α
k
b
k
. Funkcjona l ||y||
e
=
pα
2
1
+ . . . + α
2
k
jest norma
‘
na Y . Normy || · || i || · ||
e
sa
‘
r´
ownowa˙zne a po-
nadto zbie˙zno´s´c w normie || · ||
e
jest r´
ownowa˙zna zbie˙zno´sci po
AF 2012/2013, 3. Cia
‘
g lo´s´
c, zwarto´s´
c i domknie
‘
to´s´
c
17
wsp´
o lrze
‘
dnych. Niech y
n
= α
1
n
b
1
+ . . . + α
kn
b
k
. Wtedy zbie˙zne
sa
‘
cia
‘
gi (α
1
n
), . . . , (α
kn
). Niech α
1
n
→ α
10
, ..., α
kn
→ α
k0
. Sta
‘
d
y
n
→ α
10
b
1
+ . . . + α
k0
b
k
∈ Y i mamy x = α
10
b
1
+ . . . + α
k0
b
k
.
Zatem x ∈ Y .
Uwaga
Podprzestrzenie liniowe niesko´
nczenie wymiarowe Y ⊂ X,
dim Y = ∞, moga
‘
nie by´c zbiorami domknie
‘
tymi.
Przyk lad
C([0, 1]) ⊂ L
1
([0, 1]) ≡ L
1
([0, 1])/∼ jest podprzestrzenia
‘
liniowa
‘
niesko´
nczenie wymiarowa
‘
ale nie jest zbiorem
domknie
‘
tym w L
1
([0, 1]).
Dow´
od
. Niech x
n
, lamana la
‘
cza
‘
ca punkty
(0, 0), (1/2 − 1/n, 0), (1/2 + 1/n, 1), (1, 1),
n = 4, 5, . . . .
[rys]
Wtedy x
n
→ x wzgl. normy ca lkowej, gdzie x dowolna funkcja
mierzalna r´owna 0 p.w. na [0, 1/2) i r´
owna 1 p.w. na (1/2, 1].
Istotnie, dla ka˙zdej takiej funkcji x mamy
R
1
0
|x
n
(t) − x(t)| dt =
1
n
·
1
2
·
1
2
· 2 =
1
2n
→ 0.
[rys]
Ale ˙zadna taka funkcja nie nale˙zy do C([0, 1]) bo jest niecia
‘
g la w
1/2, gdy˙z:
istnieje cia
‘
g t
n
< 1/2, t
n
→ 1/2, x(t
n
) = 0 → 0,
istnieje cia
‘
g s
n
> 1/2, s
n
→ 1/2, x(s
n
) = 1 → 1.