Portfel inwestycyjny

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

PROGRAM:

EFINICJA I RODZAJE PORTFELI INWESTYCYJNYCH

EORIA UŻYTECZNOŚCI W ANALIZIE PORTFELOWEJ

ODEJŚCIE KLASYCZNE I ALTERNATYWNE DO PORTFELA INWESTYCYJNEGO

YWERSYFIKACJA PORTFELA

BUDOWANIE PORTFELA

RYTERIA DOBORU PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH DO PORTFELA

POMIAR STOPY ZWROTU I RYZYKA

STRATEGIE I STYLE ZARZĄDZANIA

LASYCZNE PORTFELE INWESTYCYJNE W TEORII RYNKÓW KAPITAŁOWYCH

OBLICZANIE STOPY ZWROTU I RYZYKA DLA CAŁEGO PORTFELA

MODEL

HARPA

MODEL

APM

MODEL WIELOCZYNNIKOWY

MODEL

ATP,

MODEL

TMR

ETODYKA POMIARU EFEKTYWNOŚCI ZARZĄDZANIA PORTFELEM INWESTYCYJNYM

OBRA LUKSUSOWE I WALUTY JAKO AKTYWA WZBOGACAJĄCE ALTERNATYWNY PORTFEL INWESTYCYJNY

ITERATURA

YNEK KAPITAŁOWY

STROWSKA

(

CZĘŚĆ O PORTFELU INWESTYCYJNYM

)

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Portfel papierów wartościowych – to zestaw różnych instrumentów finansowych
wybranych ze względu na zróżnicowaną reakcję ich cen na tendencje rynkowe.
Portfel zawiera określoną liczbę składników o różnej stopie zysku i o różnym poziomie ryzyka.

Portfel inwestycyjny powinien być efektywny, czyli:

•

Posiadać wyższą stopę zysku niż jakikolwiek inny portfel o takim samym ryzyku.

•

Charakteryzować się najniższym poziomem ryzyka spośród portfeli o takiej samej
stopie zwrotu.

Etapy budowy i zarządzania portfelem:

•

identyfikacja celów inwestora

cele główne – są zazwyczaj rozbieżne i istnieje konieczność ich hierarchizacji

bezpieczeństwo inwestycji

osiąganie stałych dochodów w postaci gotówki

wzrost wartości zainwestowanego kapitału akcyjnego

drugorzędne – nie wykluczają realizacji celów głównych inwestora

płynność inwestycji

ograniczanie podatków od dochodów

minimalizacja skutków inflacji

•

podejmowanie decyzji dotyczących struktury portfela papierów wartościowych

cele inwestora determinują relację grup aktywów w portfelu (akcje obligacje,
gotówka i jej ekwiwalenty)

•

identyfikacja i uwzględnienie rodzajów ryzyka inwestycyjnego oraz zasad zarządzania
nim

•

dobór oraz stosowanie zasad, metod oceny i zarządzania portfelami inwestycyjnymi

Kryteria dywersyfikacji portfela:

kryterium doboru rodzajów

papierów wartościowych

kryterium przestrzenne

kryterium terminu wykupu

(określonego przez emitenta)

•

papiery procentowe

•

papiery dywidendowe

•

papiery wg sektorów

•

papiery wg krajów

•

krótkoterminowe

•

średnioterminowe

•

długoterminowe

•

dobór oraz stosowanie zasad metod oceny i zarządzania portfelami inwestycyjnymi

dywersyfikacja portfela inwestycyjnego – dobór składników portfela, który
powinien prowadzić do znacznego ograniczenia ryzyka czasem nawet przy
jednoczesnym wzroście stopy zysku z portfela

nadrzędne zasady dywersyfikacji portfela:

pogodzenie różnych (sprzecznych)celów inwestora

minimalizacja ryzyka błędów i strat przez podział inwestowanego
kapitału na zakup różnych papierów wartościowych

•

Dobór oraz stosowanie zasad metod oceny i zarządzania portfelami inwestycyjnymi

typy dywersyfikacji portfela:

dywersyfikacja irracjonalna (intuicyjna)

dywersyfikacja racjonalna (przemyślana)

zrównoważony portfel papierów wartościowych charakteryzuje się taką
strukturą aktywów, która odzwierciedla określone cele inwestora i jednocześnie

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

prowadzi do maksymalizacji zysku globalnego z portfela przy akceptowalnym
ryzyku

Równowagę w portfelu można osiągnąć dzięki kombinacji aktywów
defensywnych charakteryzujących się względnie stabilną stopą zwrotu i
ofensywnych – o relatywnie wysokim ryzyku

•

właściwa interpretacja wyników oceny relacji stopa zwrotu / ryzyko dla różnych
portfeli

•

ciągły monitoring, consulting i controlling w zakresie zmian otoczenia

•

doskonalenie narzędzi i technik zarządzania portfelem

Stopa zwrotu portfela dwóch akcji:
W celu ustalenia oczekiwanego dochodu z portfela inwestycji E(Rp) oblicza się średnią
ważoną oczekiwanych dochodów z lokat tworzących ten portfel.
Wymogami są wielkości udziału poszczególnych aktywów (akcji) w całym portfelu.
Oczekiwaną stopę zwrotu z portfela oblicza się według formuły:

Gdzie:
E(R

); E(R

) – oczekiwane stopy zwrotu z akcji pierwszej i drugiej;

– udział akcji pierwszej i drugiej w portfelu;

Przy czym W

Ryzyko portfela dwóch akcji:

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Gdzie:

– odchylenia standardowe akcji pierwszej i drugiej

– współczynnik korelacji dwóch akcji

Odchylenie standardowe portfela dwóch akcji

określone jest:

Ryzyko rynkowe – ulegają jemu wszystkie akcje na rynku, zależne od czynników globalnych
Ryzyko specyficzne – zależne od tego co się dzieje w samych spółkach, przypisane
konkretnym akcjom.

Minimalne ryzyko portfela składającego się z dwóch akcji.

Udziały akcji w

, w

, oblicza się według formuły:

oraz

Gdzie:

– odchylenia standardowe akcji pierwszej i drugiej

– współczynnik korelacji dwóch akcji

Na podstawie informacji o stopach zysku dwóch akcji z przeszłości współczynnik korelacji
pierwszej i drugiej akcji

obliczamy według formuły:

Gdzie:
n – liczba okresów z przeszłości, z których mamy informacje
R

– stopa zysku pierwszej akcji osiągnięta w t-tym okresie

– stopa zysku drugiej akcji osiągnięta w t-tym okresie

– oszacowana stopa zysku pierwszej akcji

R2 – oszacowana stopa zysku drugiej akcji

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Ilustracja graficzna zależności stóp zysku dwóch akcji

II – współczynnik korelacji bliski 1
III – współczynnik korelacji bliski -1
IV – współczynnik korelacji bliski 0

Przykład: Pomiar stopy zwrotu i ryzyka portfela dwóch akcji

Inwestor posiada portfel złożony z akcji spółek FAMA i MEGA. Należy obliczyć stopę zysku i
ryzyko tego portfela mając na uwadze dane:

stopy zysku tych akcji są odpowiednio równe R

=8%, R

=11%

ryzyka poszczególnych akcji

=2%

=2,5%

współczynnik korelacji

=0,33

udziały akcji pierwszej i drugiej w portfelu wynoszą odpowiednio w

=0,4 i w

=0,6

0,4 8% 0,6 11% 9,8%

Ryzyko wariacyjne portfela akcji oblicza się:

0,4

0,6

2,5%

2 0,4 0,6 2% 2,5% 0,33 3,682

1,9%

Minimalna wartość ryzyka tych dwóch akcji jest osiągana dla następującego udziału akcji
pierwszej (w

) i akcji drugiej (w

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

2,5

2 2,5 0,33

2,5

2 2 2,5 0,33 0,6618 ' 66,2%

2 2,5 0,33

2,5

2 2 2,5 0,33 0,338 ' 33,8%

Portfele dwuskładnikowe w trzech sytuacjach kształtowania się współczynnika korelacji

12:

Model Markowitza:

W modelu Markowitza zmierza się do ustalenia oczekiwanej stopy zwrotu i ryzyka portfela
akcji, a oparty jest on na następujących założeniach:

•

stopa zwrotu inwestycji dokładnie wyraża uzyskane z niej dochody, inwestorzy znają
rozkład prawdopodobieństwa uzyskania określonych stóp zwrotu

•

szacunki inwestorów odnośnie ryzyka są proporcjonalne do rozkładu oczekiwanych
stóp zwrotu

•

decyzje inwestorów uzależnione są tylko od dwóch parametrów funkcji rozkładu
prawdopodobieństwa, a więc od oczekiwanej stopy zwrotu oraz prawdopodobieństwa

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

jej uzyskania

•

inwestorzy skłaniają się do ponoszenia najmniejszego ryzyka przy określonej stopie
zwrotu z kolei przy określonym poziomie ryzyka preferują inwestycje o najwyższej
efektywności

Portfel wieloskładnikowy:

Udziały i-tych akcji (spółek) w

to suma:

(

)

– możliwe stopy zwrotu akcji i-tej; i=(1,…,n)

– odchylenie standardowe (ryzyko) akcji i-tej; i=(1,…,n)

– współczynnik korelacji akcji i-tej i j-tej w portfelu; i,j=(1,…,n)

– udział akcji i-tej w portfelu; i=(1,…,n)

n – liczba akcji w portfelu (oznaczona cyfrą od 1 do n)

Oczekiwana stopa zwrotu portfela wieloskładnikowego E(Rp), czyli złożonego z n akcji
wyraża się wzorem:

(

Stopa zwrotu z portfela jest średnią ważoną oczekiwanych stóp zwrotu z akcji poszczególnych
spółek, przy czym wagami są ich udziały w portfelu.

Ryzyko portfela wieloskładnikowego, wyrażone wariancją stopy zwrotu portfela (V

) i

odchylenie standardowym portfela (

)

(

)

(

)

()

)(+

Ryzyko portfela zależy po pierwsze od ryzyka kolejnych składników (akcji) portfela (pierwsza
część formuły). Po drugie zależy m.in. od korelacji stóp zysku akcji (druga część formuły).

Przykład. Pomiar stopy zwrotu i ryzyka portfela wielu akcji.

Inwestor zarządza portfelem akcji spółek Fama, Mega, Sigma, o stopach zwrotu równych
odpowiednio: R

=5%; R

=8%; R

=12%, odchyleniach standardowych tych stóp zwrotu

równych odpowiednio:

=2;

=4;

=7. Akcje te charakteryzują się następującymi

współczynnikami korelacji:

=0,3;

=0,2;

=-0,2. Portfel ten składa się z 20% akcji spółki

Fama, 40% spółki Mega, oraz 40% spółki Sigma. Należy obliczyć oczekiwaną stopę zwrotu i
ryzyko tego portfela.

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Oczekiwana stopa zwrotu:

0,2 5% 0,4 8% 0,4 12% 9%

Ryzyko portfela:

0,2

0,4

2 0,2 0,4 2% 4% 0,3 2 0,2

0,4 2% 7% 0,2 2 0,4 0,4 4% 7%80,2 9,6%

9,6 3,098 ' 3,1%

Utworzenie tego portfela przyniosło korzyści inwestorowi w postaci zwiększenia dochodu o
ograniczenia ryzyka na przykład w relacji do akcji Mega.

W pierwszym modelu zaproponowanym przez Markowitza przy uwzględnieniu czterech
podstawowych założeń, chodzi o dążenie do uzyskania jak najniższych wartości przy
założonych ograniczeniach. Te zależności między zyskiem a ryzykiem odzwierciedla funkcja f:

- .

, /01 0 2 . 2 ∞

Gdzie:
A – wskaźnik skłonności do ryzyka
E(Rp) – oczekiwana stopa zwrotu portfela
V

– oczekiwane ryzyko portfela

Granica opłacalności w zbiorze portfela papierów wartościowych według Markowitza:

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Oczekiwana stopa zwrotu z portfela dwuskładnikowego uwzględniającego instrumenty wolne
od ryzyka E(Rp) jest wyrażona wzorem:

Gdzie:
R

– stopa zwrotu wolna od ryzyka

– udział w portfelu instrumentów wolnych od ryzyka

(1-W

) – udział portfela akcji w całym portfelu

E(Rp) – oczekiwana stopa zwrotu portfela akcji

Wartość E(Rp) to średnia ważona stopy zwrotu instrumentu pozbawionego ryzyka oraz stopy
zwrotu efektywnego portfela akcji
Ryzyko portfela zawierającego instrumenty wolne od ryzyka, mierzone odchyleniem
standardowym

, wyznacza się według wzoru:

Ryzyko tego portfela zależy od ryzyka efektywnego portfela akcji oraz od udziału aktywów
pozbawionych ryzyka w całym portfelu.

Przykład. Pomiar stopy zwrotu i ryzyka portfela zawierającego akcje i instrumenty wolne od
ryzyka.

Inwestor musi ustalić stopę zwrotu i ryzyko portfela inwestycyjnego, w którym udział portfela
akcji spółek Fama, Mega i Sigma wynosi 70%, Partycypacja tych spółek w portfelu akcji jest
taka jak w poprzednim przykładzie (20/40/40) a partycypacja obligacji skarbowych wynosi
30% przy czym stopa zwrotu z tych obligacji to 4%.

Przyjmuje się:
R

-9% i

=3,1%

Oczekiwana stopa zwrotu portfela:

0,3 0,04 1 0,30,09 7,5%

Ryzyko stopy zwrotu portfela:

1 0,3 0.031 2,17%

Zbiór efektywny portfeli jest półprostą tzw. linią rynku kapitałowego (CLM) przyjmującą
postać równania, w którym oczekiwaną stopę zwrotu portfela efektywnego (E(Re) oblicza się
następująco:

;

Gdzie:
R

– stopa zwrotu wolna od ryzyka

E(R

) – oczekiwana stopa zwrotu z portfela rynkowego

– ryzyko portfela rynkowego mierzone odchylenie standardowym

– ryzyko portfela efektywnego

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Linia rynku kapitałowego CLM i zbiór portfeli zawierających instrumenty wolne od
ryzyka.

M – portfel rynkowy składa się tylko z akcji
R

– M – zbiór portfeli efektywnych zawierający instrumenty wolne od ryzyka

a – b – zbiór portfeli efektywnych

Model jednoczynnikowy – Sharpa

•

Najprostszy i najczęściej używany model opisujący powiązania zmian wartości akcji z
zachowaniem całego rynku

•

Zakłada się, że stopy zwrotu z akcji pozostają w silnej zależności ze stopą zwrotu
indeksu giełdowego

W modelu jednoczynnikowym zależność między stopą zwrotu i-tej akcji E(R

) a stopą zwrotu

indeksu giełdowego jest wyrażona następująco:

(

Gdzie:

– parametry strukturalne równania

– stopa zwrotu z indeksy giełdowego

– składnik losowy równania

Założenia modelu Sharpa:

•

Inwestorzy mają awersję do ryzyka i maksymalizują swoją stopę zwrotu w dłuższym
okresie

•

Inwestorzy podejmują racjonalne decyzje oraz wybierają sposoby pomnażania
kapitału, mając informacje o ryzyku, mierzonym odchyleniem standardowym i o
oczekiwanej stopie zwrotu

•

Wzrost aktywów inwestora jest oddzielony od podatków i kosztów transakcji, które w
analizie są równe zero

•

Wszystkie aktywa mogą być sprzedawane i kupowane bez ograniczeń

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

•

Brak barier wejścia i wyjścia do kapitałów na rynku, a jednakowa informacja dostępna
jest dla wszystkich uczestników rynku

•

W danym okresie wszyscy inwestorzy kierują się takimi samymi zasadami co do
oczekiwanej stopy zwrotu, ryzyka i kowariancji a jedyną podstawą do podejmowania
przez nich decyzji jest stopa zwrotu i ryzyko

•

Transakcje pojedynczego inwestora nie mogą mieć wpływu na cenę papieru
wartościowego

•

Na rynku istnieją nieograniczone możliwości udzielania i zaciągania kredytu przy
stopie zwrotu wolnej od ryzyka

KSZTAŁTOWANIE SIĘ WSPÓŁCZYNNIKA

ββββ

I INTERPRETACJE.

Poziom

współczynnika

beta

Interpretacja

Przykład papieru (portfela) o

danym współczynniku

ββββ

Stopa zwrotu papieru wartościowego
(portfela) nie jest wrażliwa na
zmienność rynku

Papier wolny od ryzyka – obligacja
rządowa

ββββ

Stopa zwrotu akcji (portfela) zmienia
się w takim samym stopniu jak stopa
zwrotu z rynku

Portfel rynkowy

ββββ

Stopa zwrotu akcji (portfela jest w
małym stopniu wrażliwa na
zmienność rynku

Defensywna akcja (portfel)

ββββ

Stopa zwrotu z akcji (portfela) jest w
dużym stopniu wrażliwa na
zmienność rynku

Agresywna akcja (portfel)

ββββ

Stopa zwrotu akcji (portfela)
wykazuje odmienne tendencje zmian
niż stopa zwrotu na rynku

Akcje (portfele) korelujące ze sobą
ujemnie

Przykład. Interpretacja parametrów linii charakterystycznej akcji.

Linie charakterystyczne dla akcji trzech spółek notowanych na giełdzie:

FAMA:

0,4% 1,2

0,8

MEGA:

1,3% 0,9

0,7

SIGMA:

0,7% 1,3

0,6

Należy ustalić których spółek akcje mają największe ryzyka systematyczne i jaki jest udział
ryzyka systematycznego i niesystematycznego dla każdej akcji. Współczynnik korelacji
podniesiony do kwadratu jest miarą udziału ryzyka systematycznego w ryzyku całkowitym.

FAMA:

0,8

0,64; 1 0,64 0,36

Ryzyko systematyczne: 64%, ryzyko niesystematyczne: 36%
MEGA:

0,7

0,49; 1 0,49 0,51

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Ryzyko systematyczne: 49%, ryzyko niesystematyczne: 51%
SIGMA:

0,6

0,36; 1 0,36 0,64

Ryzyko systematyczne: 36%, ryzyko niesystematyczne: 64%

Średnia wartość współczynników

obliczona dla wybranych sektorów gospodarki, których

spółki są notowane na giełdzie, może kształtować się na różnym poziomie i tak przyjęto dla
sektorów:

•

Bankowego

=1,5

•

Ubezpieczeniowego

=0,9

•

Spożywczego

=0,7

•

Chemicznego

=0,6

•

Farmaceutycznego

=1,1

•

Telekomunikacyjnego

=1,3

•

Budowlanego

=0,8

•

Informatycznego

=1,6

•

Handlowego

=0,5

Współczynnik beta:

(

∑ A

(

∑ A

(

CD 1EF1GH1 1IGHF F F/9IJ EKID 9LD GDM

(

1EF1GH1 F/9IJ EKID 9LD

Gdzie:
t – okres na podstawie którego oblicza się współczynnik beta (t=1,2,…,n)
E(R

) – średnia stopa zwrotu i-tej akcji

E(R

) – średnia stopa zwrotu całego rynku akcji (indeksu)

Oszacowanie całkowitego ryzyka danej akcji

(

mierzonego wariancją i-tej akcji:

(

Gdzie:

- wariancja wskaźnika rynku (indeksu giełdowego)

;

- wariancja składnika losowego i-tej akcji

(

GDM

(

Gdzie:

- współczynnik korelacji między stopami zwrotu i-tej akcji indeksu

(

– odchylenie standardowe stopy zwrotu i-tej akcji

- odchylenie standardowe stopy zwrotu z indeksu giełdowego

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

(

Przykład. Obliczanie współczynnika agresywności akcji.

Współczynnik beta akcji spółki Mega a zarazem jej ryzyko rynkowe, zależy od korelacji akcji z
całym rynkiem akcji, która wynosi

0,88 własniej zmienności akcji

(

25,9% i

zmienności rynku akcji

14,5%. W związku z tym miarę względnego ryzyka rynkowego

dla tej akcji oblicza się:

(

0,88 Q

25,9

14,5R 1,57

Dla akcjonariuszy współczynnik beta pełni:

•

Funkcję informacyjną – stanowi on syntetyczną informację o sile i słabości akcji wobec
tendencji rynku giełdowego

•

Funkcję decyzyjną – jest on pomocny w ocenie ekonomicznej spółki oraz atrakcyjności
posiadania jej akcji

Współczynnik beta informuje akcjonariuszy czy spółka dostatecznie pomnożyła kapitał przez
nich zainwestowany, czy zyski uzyskane przez akcjonariuszy są wyższe od zysków z inwestycji
o zbliżonym ryzyku.

Model CAPM (wyceny aktywów kapitałowych)

(

Gdzie:
R

– stopa zwrotu wolna od ryzyka

E(R

) – stopa zwrotu portfela rynkowego

– współczynnik agresywności beta i-tej akcji

Założenia modelu CAPM:

•

Inwestorzy na rynku zgadzają się na wzrost ryzyka, ale wyłącznie związanego ze stopą
zwrotu.

•

Inwestorzy maksymalizują swoje funkcje użyteczności.

•

Inwestorzy mają jednakowy dostęp do bezpłatnych informacji odnośnie giełdy
papierów wartościowych

•

Inwestorzy mogą zaciągać pożyczki i udzielać pożyczek przy stopie zwrotu wolnej od
ryzyka

•

Liczba i rodzaje aktywów na rynku są stałe

•

Wszystkie akcje są idealnie płynne

•

Współczynniki beta dla akcji charakteryzują się stabilnością w czasie

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Model CAPM jest określony linią rynku papierów wartościowych SLM. Początkiem tej linii jest
punkt R

przy którym ryzyko jest równe 0. Kąt odchylenia tej linii wynika z relacji E(R

)-R

która wyznacza dodatkowo ryzyko rynkowe i związaną z nią wyższą stopę zwrotu. Punkt M
określa portfel rynkowy charakteryzujący się oczekiwaną stopą zwrotu E(R

) i

=1. Gdy

to oczekiwana stopa zwrotu równa jest stopie zwrotu wolnej od ryzyka. Dla inwestycji

oczekiwana stopa zwrotu przekracza wartość E(R

) o składnik odpowiadający skłonności do

podejmowania ryzyka (

Przykład. Pomiar oczekiwanej stopy zwrotu w modelu CAPM.

Stopa zwrotu obligacji rządowych wynosi 9%, a stopa zwrotu portfela rynkowego równa się
15%. Natomiast wrażliwość i-tej akcji na rynek giełdowy jest wyrażona współczynnikiem

=1,2. Należy obliczyć oczekiwaną stopę zwrotu papieru wartościowego E(R

) oraz określić

zmienność E(R

) w zależności od wzrostu E(R

) do poziomu 17% i spadku współczynnika

do wartości 0,7, przy stabilności pozostałych wartości.

Oczekiwana stopa zwrotu papieru wynosi:

(

B 9% 1,215% 9% 16,2%

Wskutek wzrostu E(R

) oczekiwana stopa zwrotu z tego papieru wartościowego wzrośnie o

2,4 pp., ponieważ:

(

9% 1,217% 9% 18,6%

Natomiast na skutek ryzyka rynkowego

oczekiwana stopa zwrotu tego papieru

wartościowego zmaleje o 3pp., ponieważ:

(

9% 0,715% 9% 13,2%

Uogólniając rynkowa wartość dodatkowego ryzyka wynosi 6pp. (15%-9%), czyli inwestorzy

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

posiadający portfel rynkowy powinni spodziewać się 6-punktowej nadwyżki w zyskach
(premii za ryzyko) w stosunku do inwestycji w instrumenty wolne od ryzyka –

(

0,09

0,06=.

Przykład. Przewartościowanie lub niedowartościowanie akcji w modelu CAPM

Inwestor przyjmuje, że R

=8% i E(R

)=14%. Oczekiwane stopy zwrotu z akcji trzech spółek i

wyznaczone dla niech współczynniki beta przedstawiono poniżej:

Spółka

Oczekiwana stopa zwrotu [%]

Oczekiwany współczynnik

ββββ

FAMA

1,3

MEGA

0,7

SIGMA

1,6

Należy ustalić, które akcje są przewartościowane, a które niedowartościowane.

W pierwszej kolejności trzeba obliczyć stopę zwrotu z każdej i-tej akcji oraz ustalić czy został
spełniony warunek równowagi rynkowej w CAPM. A zatem:

(

B 8% =

(

14% 8% 8% 6%=

(

A dla poszczególnych spółek:

•

FAMA – są przewartościowane:

37:7

8% 6% 1,3 15,8%, bo większe niż 14

•

MEGA – są niedowartościowane:

:ST7

8% 6% 0,7 12,2%, bo mniejsze niż 17

•

SIGMA – są niedowartościowane:

UVT:7

8% 6% 1,6 17,6%, bo mniejsze niż 21

Celem metody CAPM jest ustalenie kosztu kapitału akcyjnego przedsiębiorstwa mierzonego
stopą dyskontową wolną od ryzyka i powiększoną o premię za ryzyko.

Przykład. Ocena ryzyka związanego z dywersyfikacją portfela inwestycyjnego przedsiębiorstwa.

Producent płaszczy i garniturów męskich rozważa decyzję zainwestowania części swojego
majątku w nową produkcję garsonek damskich. Spółka finansuje się całkowicie z kapitału
akcyjnego, a więc koszt kapitału akcyjnego jest również ogólnym kosztem kapitału. Dla tej
spółki, notowanej na giełdzie papierów wartościowych, współczynnik

=0,55, natomiast przy

zerowym ryzyku rynkowym stopa zwrotu R

=7%, a oczekiwana stopa zwrotu R

=10%. Biorąc

pod uwagę powyższe wartości należy obliczyć koszt kapitału przedsiębiorstwa wyrażony
oczekiwaną stopą zwrotu(stopą dyskontowaną) przy uwzględnieniu dywersyfikacji
działalności inwestycyjnej.

ETAP I

Koszt kapitału analizowanej spółki (r

) zawierający element ryzyka wyrażony stopą

dyskontową przy danym poziomie rynkowej stopy zwrotu, oczekiwanej stopy zwrotu i

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

współczynnika beta, wynosi 8,5%. Wynika to z wcześniej prezentowanej formuły CAPM i
następujących obliczeń:

7% 0,5510% 7% 8,65%

Oznacza to, że inwestorzy powinni przeznaczyć swój kapitał na dofinansowanie przeciętnie
ryzykownego projektu ponieważ spółka oczekuje 8,65% stopy zysku z tego projektu.
Przeciętnie ryzykowny projekt ot taki, który jest podobny do istniejących aktywów spółki.
Analizowana spółka powinna inwestować w takie projekty, charakteryzują się oczekiwaną
stopą zysku wynoszącą 8,65% lub więcej. W rezultacie spółka ta dla każdego analizowanego
przeciętnie ryzykownego projektu powinna użyć wielkości 8,65% jako stopy dyskontowej.

ETAP II

W drugim etapie analizy należy zbadać, czy nowy rozważany projekt inwestycyjny ma
oczekiwaną stopę zwrotu co najmniej równą lub większą do 8,65%.
Ryzyko nowej inwestycji powinno być zrekompensowane większą od dotychczasowej stopy
zysku, ponieważ w przeciwnym wypadku podejmowanie ryzyka wydaje się nieuzasadnione
ekonomicznie. Podjęcie ryzyka związanego z realizacją nowego projektu produkcji garsonek
damskich spowoduję zmianę współczynnika

a tym samym zmieni koszt kapitału akcyjnego

. Wiadomo, że spółka zamierza zainwestować 70% swoich globalnych funduszy w nowy

projekt inwestycyjny (U

=0,7) przy czym współczynnik ryzyka rynkowego dla nowego

rodzaju produkcji

1,15. Gdy spółka pozostawi 30% globalnych funduszy w

dotychczasowej podstawowej działalności (U

=0,3) a 70% funduszy zaangażuje w nowy

projekt inwestycyjny to wartość współczynnika ulegnie zmianie

gdyż:

0,3 0,55 0,7 1,15

Gdyby obliczony wzrost zweryfikowanego współczynnika

nie został zrównoważony

wzrostem oczekiwanej stopy zysku to wówczas realizacja nowego projektu mogłaby
spowodować obniżenie ceny akcji spółki co miałoby wpływa na jej wartość rynkową.
W celu uniknięcia ryzyka zmniejszenia wartości rynkowej spółki wskutek realizacji nowego
projektu inwestycyjnego musi nastąpić wzrost globalnej stopy zysku

ZSU

8,68% do

9,91%, wynika to z następujących obliczeń:

7% 0.9710% 7% 9,91%

ETAP III

Ostatnim etapem analizy jest odrębne obliczenie stopy zysku rozważanego nowego projektu
inwestycyjnego.
Dotychczasowa inwestycja powinna mieć stopę zwrotu min. r

=8,65%, z dwóch inwestycji

=9,91%. Można teraz obliczyć wielkość stopy zwrotu z nowej inwestycji, a zatem:

0,3 8,65% 0,7 E

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

9,91% 0,59%

0,7

10,46%

Obliczona wartość Ren informuje o wymaganej wysokości stopy zwrotu z nowego projektu
inwestycyjnego w celu pokrycia dochodami spółki jej nowego kosztu kapitału.

Model wieloczynnikowy.

•

Opracowany przez N. Chena

•

W celu uniknięcia zależności stopy zwrotu z akcji jedynie od stopy zwrotu z rynku,
wprowadzone swatają do modelu jednoczynnikowego dodatkowe zmienne takie jak:

Inflacja

Koszt kapitału

Stopy procentowe

Stopy zwrotu z produkcji przemysłowej

Zależności między stopą zwrotu danej akcji w okresie t E(R

), a zmiennymi ją objaśniającymi

jest wyrażona w następujący sposób:

[

)

]

)

(

Gdzie:
E(R

) – stopa zwrotu z akcji w okresie t

– j-ta zmienna objaśniająca

k – liczba czynników objaśniających stopę zwrotu
t – liczba okresów, dla których są informacje (t=1,2,…,n)

– składnik losowy równania

Aktywa alternatywne.

Nowoczesny portfel inwestycyjny – jest to zbiór różnych klasycznych aktywów finansowych i
alternatywnych aktywów rzeczowych dobranych ze względu na różną reakcję ich cen an
zmienność tendencji rynkowych zwłaszcza w okresach dużych spadków lub dużych wzrostów
na konkretnych rynkach inwestycyjnych.

Nowoczesny zrównoważony portfel.
Nowoczesny eklektyczny portfel.

Klasyczne podejście do PI:

•

Papiery wartościowe

•

Waluty

•

Instrumenty pochodne

•

Jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych

•

Ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Alternatywne podejście do PI:

•

Nieruchomości

•

Dobra luksusowe jako kombinacja symbolu majętności i pasji kolekcjonerskich

Złoto, diamenty

Medale i monety z metali szlachetnych

Wytworne wina i inne trunki

Dzieła sztuki

•

Dobra luksusowe jako kombinacja symbolu bogactwa i ekstrawagancji

Zakup jachtów samolotów, starych samochodów, koni wyścigowych, klubów
golfowych

Akcje i obligacje gwiazd muzyki pop i sportu, pamiątki po znanych
osobistościach

•

Surowce i towary

Surowce energetyczne

Metale szlachetne i przemysłowe

Towary rolne

Cechy inwestowania w dobra luksusowe w relacji do tradycyjnych aktywów portfela
inwestycyjnego.

•

Dywersyfikacja portfela

•

Wymienialność

•

Trwałość

•

Mobilność i koncentracja wartości bogactwa

•

Ostrożność w transakcjach kupna-sprzedaży

•

Zarządzanie ryzykiem i bezpieczeństwo

Złoto – motywy i sposoby inwestowania:

•

Wyjątkowe właściwości fizyczno – chemiczne

•

Nadaje się do długiego przechowywania jako kapitał

•

Historycznie symbol bogactwa i władzy, środek płatniczy

•

Rolę substytutu waluty straciło w 1971 roku kiedy zawieszono wymienialność dolara
na złoto

•

Obecnie jest postrzegane jako zabezpieczenie przed ryzykiem, spadkiem siły
nabywczej różnych walut oraz innych aktywów na rynku inwestycyjnym

•

Można kupić złoto:

Lokacyjne

Najlepiej kupować w postaci sztabek, najbardziej poszukiwane i
przystępne cenowo są sztabki od 5 gram do 1 uncji.

Łatwiej jest sprzeda c sztabki o mniejszej wadze ponieważ są tańsze

Podstawą kalkulacji ceny jest codzienny kurs złota na giełdzie
londyńskiej (London Metal Exchange) i codzienny kurs USD/PLN

Kolekcjonerskie

Wartość kolekcjonerska złotych sztabek zależy od ich nakładu oraz
tematyki i mody na rynkach kolekcjonerskich.

Ważna jest próba złota, stosuje się stopy złota (najpopularniejsza próba
– 0,585 )

Bulionowe

Utożsamiane ze złotymi monetami i medalami

Firmy gradingowe zajmują się profesjonalną oceną oryginału i stanem

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

ich zachowania w skali Sheldona (przedział 0-70)

Okazami kolekcjonerskimi są tylko rzadkie monety w tzw. stanie
gabinetowym

Zmiany cen rynkowych złota wpływają na ceny rynkowe złotych monet,
ale nie powinny być niższe od ceny kruszcu (inaczej niż na giełdzie akcji)

•

Sposoby inwestowania w złoto:

Kolekcjonerzy dokonują transakcji na aukcjach internetowych w komisach
kolekcjonerskich, na aukcjach firm numizmatycznych, w NBP

Wykorzystanie instrumentów pochodnych związanych ze złotem

Kupowanie akcji notowanych na światowych giełdach producentów złota
(kopalnie złota)

Kupowanie akcji firm działających na rynku złota

Kupowanie wyrobów jubilerskich z tego kruszcu

Nabywanie jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych lokujących środki
w złoto

Diamenty :

•

Najtwardszy minerał – niezniszczalny, rzadki w przyrodzie

•

Unikalna luksusowa biżuteria i nietypowa inwestycja

•

Parametry diamentu, metoda 4C– wyznacznik ceny:

Masa – (w karatach) najbardziej determinuje wartość ale wartość nie jest
wprost proporcjonalna do masy

Czystość – wrostki – czyli wewnętrzne zanieczyszczenia mające wpływ na blask
brylantu i rożne klasy czystości (tzw. czystość lupowa)

Barwa – względny brak zabarwienia lub rożne barwy. Najdroższe białe,
najliczniejsze o odcieniu żółtawym. Bazą do oceny diamentu jest stopniowanie
nasycenia barwą żółtą.

Szlif – nie jest naturalny, wynik obróbki szlifierza, zależy od jego umiejętności
poprzez nadanie formy diamentu i pokrycie powierzchni symetrycznymi
płaszczyznami

•

Kategorie korzyści posiadania diamentów:

Unikatowość cech naturalno – alokacyjnych

Duża trwałość, wysoka koncentracja bogactwa

Niezwykła mobilność, łatwość ukrycia

Oryginalność prezentu i surowca

Symbol długowieczności, luksusu, prestiżu piękna, bogactwa,
powodzenia i miłości

Duże walory dekoracyjno – artystyczne świadczą o wyrafinowanym
guście właściciela oraz zdolnościach inwestycyjnych – kombinacja
piękna i efektywnej lokaty

Jest surowcem w branży charakteryzującym się innowacyjnymi
technologiami

Pewność a ryzyko inwestycyjne

Inwestycja pewna, nie ulega modzie, ponadczasowa

Oczekiwana stopa zwrotu może być obciążona ryzykami: uszkodzenie,
brak obiektywnej wyceny, oszustwo, falsyfikaty, zła ocena rynku
diamentów

•

Determinanty sposobu inwestowania w diamenty

Źródła informacji – ceny

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

Rapaport Diamond Report (RDR) to wiarygodny system monitorujący
aktywność przemysłu diamentowego

Indeks hurtowych cen RDI zbudowany na bazie analizy rynku
diamentów

Ceny publikowane w RDR są cenami wyjściowymi dla handlu
światowego

Współpraca z gemmologami, jubilerami, domami aukcyjnymi i rzeczoznawcami

Ważna specjalistyczna widza, duża ostrożność i eliminacja emocji

Kupowane diamenty powinny mieć certyfikaty wystawiane przez
laboratorium gemmologiczne

Horyzont czasowy inwestycji

Minimum kilkuletni okres

Niska korelacja stopy zwrotu diamenty – rynek akcji

•

Sposoby inwestowania w diamenty

Na rynku diamentów główną rolę pełnią:

Giełdy w różnych częściach świata, stowarzyszone w Światowej Federacji
Giełd Diamentów (WFDB)

Pośrednicy hurtowi

Zrzeszone wielkie centra przemysłu szlifierskiego

Bezpośredni zakup – jubiler, dom aukcyjny

Kupno firmy, która wydobywa diamenty z dużym zyskiem

Kupno akcji kopalni diamentów

Fundusze diamentowe, które w swoich portfelach uwzględniają cenne diamenty
jako luksusowe aktywa alternatywne

Wino

•

Duże zmiany na rynku wytwornych win:

Wzrost popytu konsument

Wzrost zainteresowania inwestorów

Wzrost cen

•

Wino jako aktywo inwestycyjne

Zalety z uwagi na: postać, horyzont czasowy, specyfikę rynku

Ma postać fizyczną w przeciwieństwie do aktywów finansowych

Inwestycje średnio i długoterminowe

Efektywnie zdywersyfikują portfel

Światowy rynek to duet starannie celebrowanej tradycji i klasycznego
instrumentarium finansowego

Niska lub ujemna korelacja między winami a instrumentami finansowymi

•

Sposoby inwestowania w wina –

zależą od wyboru rodzaju wina i winnicy (ranking win i oceny krytyków),

ewentualnego zakupu winnic

znajomości ośrodków handlu winami i procedur ich nabycia

świadomości relacji cena – jakość wina

budowy autorskiego portfela win

oczekiwanej skuteczności inwestycji w wino w aspekcie indeksów

•

Podstawą klasyfikacji win jest ranking winnicy i skala oceny Roberta Parkera od 1 do
100 punktów

•

W skali 100 punktów uwzględniany jest:

potencjał danego sezonu

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

liczba dni słonecznych

data rozpoczęcia winobrania

pogłoski o istnieniu szkodników w rejonie winnic

•

obok liczby punktów również rekomendowany jest czas osiągnięcia pełnego bukietu
smaku, który wynosi ok. 20 lat

•

w oparciu o powtarzane co kilka lat oceny konkretnego wina dokonują się zmiany jego
cen

•

Indeksy win – odzwierciedlają zmienność koszyka notowanych win na giełdzie win
inwestycyjnych w Londynie są indeksy:

Liv-ex 100

Liv-ex 500

Liv-ex Fine Wine Investables

Liv-ex Claret Chips

•

Live-ex 100 – uwzględnia wina o określonej punktacji krytyków obliczany na bazie
wyceny 100 najbardziej poszukiwanych win z uwzględnieniem poziomu produkcji
danego wina i malejącej podaży wraz z upływem czasu. Z powodu niskiej podaży z
indeksu usuwa się wina starsze niż 25 lat

•

Live-ex 500 – to indeks ogólnej kondycji ryku, obecności w nim nie przynosi dużego
prestiżu. Z danego rodzaju win w indeksie są tylko najświeższe dostępne roczniki (tzn.
10 ostatnich lat dla czerwonych win Bordeaux i 5 ostatnich lat dla pozostałych – zasada
ta ma obrazować dostępność win u marchandów)

•

Liv-ex Fine Wine Investables – zawiera wina typowo inwestycyjne, z najwyższej półki.
Jest wyliczany w oparciu o średnie ceny wina pochodzą z 24 czołowych winnic
Bordeaux podlegają ścisłej ocenie uznanego krytyka. Jest to obok Liv-ex 100 i Liv-ex
500 indeks traktowany jako obiektywny benchmark pozwalający analizować
notowania win jako grupy inwestycji alternatywnych

•

Oczekiwana jest kontynuacja trendu wzrostu na ryku win wskutek wzrostu popytu
Zmożnych ludzi i przemian kultury spożycia alkoholi

•

Ograniczona podaż szlachetnych win może mieć wpływ na wzrost cen wskutek
czynników atmosferycznych (anomalia pogodowe).

Dzieła sztuki kolekcjonerstwo i sposoby inwestowania:

•

popularyzacja korzyści z inwestycji na rynku dział sztuki dla inwestorów
indywidualnych i instytucjonalnych dla twórcy i nabywcy każde dzieło sztuki ma
niepowtarzalne cechy

•

Portfel dzieł sztuki:

obrazy, rysunki, grafiki, rzeźby

fotografie, starodruki, znaczki, litografie

rzemiosło, unikatowe meble, sztuka dekoracyjna

stara biżuteria, zabytkowe instrumenty muzyczne

militaria i inne dzieła

•

Funkcje dzieł sztuki w portfelu:

Funkcja kolekcjonerska – rozpatrywana w kategoriach pasji inwestora i jego
wrażliwości, prestiżu. Firmowe kolekcje dzieł sztuki w celach dekoracyjnych lub
kreowania wizerunku firmy wewnętrznego i zewnętrznego.

Funkcja inwestycyjna – dzieła sztuki jako narzędzie inwestycyjne w
pomnażaniu kapitału i ewentualnego zabezpieczenia finansowego, wymagana
jest duża rozwaga i pomoc ekspertów.
Emocje inwestorów na aukcjach są podobne do emocji na ryku akcji w czasie

PORTFEL INWESTYCYJNY

2009/2010

sesji giełdowej. Często głównym kryterium wyboru są gusty artystyczne, a
drugorzędnym aspekty finansowe.

•

Popyt na rynku dzieł sztuki zależy od:

zamożności i stopy oszczędności społeczeństwa

preferencji odnośnie struktury portfeli

tradycje inwestorów – uwarunkowania geograficzne, kulturowe, etyczne

koniunktury na rynku dzieł sztuki i na rynku finansowym

organizacji, efektywności i bezpieczeństwa na rynku dzieł sztuki oraz
gotowości do zamrożenia kapitału

oczekiwań odnośnie kształtowania stóp zwrotu z dzieł sztuki przy danym
ryzyku

•

Podaż kreowana jest przez:

osoby prywatne skłonne do sprzedaży dzieł sztuki

instytucje oferujące usługi art banking and founds

dyskrecja w doradztwie i zakupie

•

Cechy inwestowania w dzieła sztuki:

duża różnorodność podaży na ryku dzieł sztuki

Rzadkość występowania konkretnych dzieł sztuki

preferencje na rynku dzieł sztuki są bardziej wyraziste niż na rynku
finansowym

małe zrozumienie zasad i mechanizmów funkcjonowania rynku dzieł sztuki

duże nakłady na związane z ceną zakupu, ubezpieczeniem, podatkami,
doradztwem, przechowywaniem, konserwacją, sprzedażą i transportem

brak stałego dochodu z inwestycji

•

Sposoby inwestowania

bezpośrednie inwestowanie

inwestowanie względnie pośrednie – ofert banków [- art. banking

pośrednie – fundusze inwestycyjne

•

Doradcy muszą:

znać utrwaloną pozycję i popularność twórcy oraz samego dzieła

mieć wiedzę o autentyczności dzieła, ogólnym jego stanie

•

Banki w ramach usługi art. banking muszą:

poszukiwać atrakcyjnych dzieł sztuki

reprezentowania konkretnego klienta

pomocy w gwarantowaniu serwisu po sprzedaży dzieła