Ä3URMHNWZVSyáILQDQVRZDQ\]H URGNyZ(XURSHMVNLHJR)XQGXV]X6SRáHF]QHJR´








0,1,67(567:2('8.$&-,
1$52'2:(-






%DUEDUD$UFLV]HZVND




























3RUDGQLNGODXF]QLD






















:\GDZFD

,QVW\WXW7HFKQRORJLL(NVSORDWDFML±3D VWZRZ\,QVW\WXW%DGDZF]\

5DGRP

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

1

Recenzenci: 
mgr Bogusława Bebak  
mgr inż. Grażyna Holdenmayer  
 
 
 
 
Opracowanie redakcyjne: 
Barbara Arciszewska 
 
 
 
 
 
Konsultacja: 
mgr inż. Maria Majewska  
 
 
 
Korekta: 

 
 
 
 

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 321[10].O1.03 
Stosowanie prawa w działalności usługowej zawartego w modułowym programie nauczania 
dla zawodu technik żywienia i gospodarstwa domowego 321[10] 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Wydawca 

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006 

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

2

SPIS TREŚCI

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1.  Wprowadzenie 

3 

2.  Wymagania wstępne 

5 

3.  Cele kształcenia 

6 

4.  Materiał nauczania 

7 

4.1. Prawo cywilne i postępowanie cywilne 

7 

4.1.1. Materiał nauczania 

7 

4.1.2. Pytania sprawdzające 11 
4.1.3. Ćwiczenia 11 
4.1.4. Sprawdzian postępów  

  13 

4.2. Organy ochrony praw konsumenta 

14 

4.2.1. Materiał nauczania 

14 

4.2.2. Pytania sprawdzające 17 
4.2.3. Ćwiczenia 18 
4.2.4. Sprawdzian postępów  

20 

4.3. Prawa i obowiązki konsumenta i sprzedawcy 

21 

4.3.1. Materiał nauczania 

21 

4.3.2. Pytania sprawdzające 25 
4.3.3. Ćwiczenia 26 
4.3.4. Sprawdzian postępów  

27 

4.4. Regulacje prawne dotyczące zatrudnienia 

28 

4.4.1. Materiał nauczania 

28 

4.4.2. Pytania sprawdzające 32 
4.4.3. Ćwiczenia 32 
4.4.4. Sprawdzian postępów  

34 

4.5. Rodzaje umów cywilno-prawnych 

35 

4.5.1. Materiał nauczania 

35 

4.5.2. Pytania sprawdzające 37 
4.5.3. Ćwiczenia 38 
4.5.4. Sprawdzian postępów  

39 

5. Sprawdzian osiągnięć 

40 

6. Literatura 

45 

 

 

 

 
 
 

 
 
 
 

 

 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

3

1. WPROWADZENIE 

 

Poradnik

 

będzie Ci pomocny w poznaniu podstawowych zasad i instrumentów 

stosowania prawa w działalności usługowej. Ponadto wzbogacisz swoją wiedzę o zagadnienia 
dotyczące znajomości zagadnień cywilno-prawnych potrzebnych w pracy zawodowej 
pracownika świadczącego usługi. 

W poradniku zamieszczono: 

–

 

wymagania wstępne, czyli wykaz umiejętności jakie powinieneś mieć już ukształtowane, 
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika, 

–

 

cele kształcenia, czyli wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz pracując z poradnikiem, 

–

 

materiał nauczania, zawiera wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści 
jednostki modułowej. Podzielono go na pięć tematów, ściśle ze sobą powiązanych  
i realizowanych w logicznej kolejności, 

–

 

zestawy pytań, które pomogą Ci sprawdzić, czy opanowałeś zagadnienia dotyczące 
stosowania prawa w działalności usługowej, 

–

 

ćwiczenia, które mają na celu ukształtowanie umiejętności praktycznych, 

–

 

sprawdzian postępów, czyli przykładowy zestaw zadań pytań, dzięki któremu sprawdzisz 
czy nabyłeś niezbędną wiedzę i umiejętności z zakresu tej jednostki modułowej, 

–

 

wykaz literatury, z jakiej możesz korzystać podczas nauki.  

W materiale nauczania zostały omówione również treści dotyczące przygotowania umów 

cywilno-prawnych.  Ćwiczenia zamieszczone w rozdziałach: rodzaje umów cywilno-
prawnych, rodzaje umów o pracę możesz wykonać korzystając z programów komputerowych 
dotyczących prawa, wykorzystując umiejętności ukształtowane na zajęciach z technologii 
informacyjnej. Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, to poproś 
nauczyciela o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz daną czynność. 
Po opracowaniu materiału spróbuj rozwiązać sprawdzian z zakresu jednostki modułowej. 
Jednostka modułowa: Stosowanie prawa w działalności usługowej, której treści teraz poznasz 
jest jednostką przygotowującą do nabycia kolejnych umiejętności w module Działalność 
usługowa 321[10]O1. 
 

Bezpieczeństwo i higiena pracy 
 

W czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bezpieczeństwa 

i higieny pracy oraz instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z regulaminu pracowni. 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

4

 

 

321[10].O1 

Działalność usługowa 

321[10].O1.01 

Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny 
pracy oraz ochrony przeciwpożarowej

321[10].O1.02 

Nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów 

międzyludzkich

321[10].O1.03 

Stosowanie prawa w działalności usługowej 

321[10].O1.04 

Ocena jakości świadczonych usług 

321[10].O1.05 

Prowadzenie marketingu usług 

321[10].O1.06 

Prowadzenie korespondencji biurowej 

Schemat układu jednostek modułowych

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

5

2. WYMAGANIA WSTĘPNE 

 

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej powinieneś umieć: 

–

 

korzystać z komputera i stosować jego oprogramowanie, 

–

 

wyszukiwać i czytać ze zrozumieniem odpowiednie przepisy, 

–

 

korzystać z różnych źródeł informacji, a w  szczególności z Internetu, 

–

 

korzystać z podręczników, literatury zawodowego, instrukcji, 

–

 

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu prawa pracy, 

–

 

rozróżniać źródła prawa polskiego, 

–

 

sporządzać różne pisma z tytułem, 

–

 

pracować w grupie nad rozwiązywaniem różnych problemów. 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

6

3.

 

CELE KSZTAŁCENIA 

 

Po zrealizowaniu tej jednostki modułowej powinieneś umieć: 

–

 

zastosować obowiązujące przepisy Kodeksu cywilnego, 

–

 

zastosować przepisy prawa pracy dotyczące praw i obowiązków pracownika oraz 
pracodawcy, 

–

 

określić organy ochrony konsumenta, 

–

 

zastosować przepisy dotyczące ochrony praw konsumenta, 

–

 

zastosować przepisy dotyczące rękojmi oraz gwarancji, 

–

 

zastosować procedury określone przepisami o rękojmii i gwarancji, 

–

 

wykonać czynności prawne związane ze świadczeniem usługi, 

–

 

sporządzić umowę o świadczenie usług z konsumentem, 

–

 

sporządzić umowę o świadczenie usług z przedsiębiorcą, 

–

 

zaspokoić uzasadnione roszczenia konsumenta dotyczące świadczonych usług. 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

7

4.

 

MATERIAŁ NAUCZNIA 

 

4.1. Prawo cywilne i postępowanie cywilne 

 

4.4.1. Materiał nauczania 
 

Kodeks cywilny reguluje stosunki cywilnoprawne między osobami fizycznymi 

 

i osobami prawnymi. 

Prawo to zespół norm wydanych lub usankcjonowanych przez państwo i zagwarantowanych 

przymusem państwowym. Jest to zbiór uporządkowany. Uporządkowanie to wyraża się 
w podziale prawa na gałęzie. Elementarną cząstką prawa jest norma prawna.

  

System  źródeł prawa polskiego określony jest w Konstytucji RP. Źródłom prawa 

poświęcono w konstytucji rozdział III. W myśl art. 87 Konstytucji źródłami powszechnie 
obowiązującego prawa Rzeczpospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane 
umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. 

Prawo cywilne jest gałęzią prawa obejmującą normy regulujące stosunki majątkowe 

między osobami fizycznymi i prawnymi. 

W ramach poszczególnych gałęzi prawa wyróżnia się instytucje prawne, czyli węższe 

zespoły norm odnoszące się do określonych zagadnień. 

Najczęściej, dzieląc polski system prawa na gałęzie, wyróżniamy: 

1)

 

 prawo konstytucyjne, 

2)

 

 prawo administracyjne, 

3)

 

 prawo finansowe, 

4)

 

 prawo cywilne, 

5)

 

 prawo rodzinne, 

6)

 

 prawo pracy, 

7)

 

 prawo karne, 

8)

 

prawo procesowe. 

Podstawowym  źródłem prawa cywilnego jest Kodeks cywilny, ustawa z dnia 

 

23 kwietnia 1964 r., z których na szczególną uwagę zasługują zmiany – zawarte w ustawie 
z dn. 28 lipca 1990 r., a także w ustawie z dnia 23 sierpnia 1996 r. Zmiany te miały na celu 
dostosowanie przepisów Kodeksu cywilnego do warunków gospodarki rynkowej oraz 
międzynarodowego obrotu gospodarczego.  

Kodeks cywilny stanowi podstawowe uregulowanie w zakresie prawa cywilnego i dzieli 

się na księgi obejmujące: 

–

 

część ogólną, 

–

 

własność i inne prawa rzeczowe, 

–

 

zobowiązania, 

–

 

spadki. 

Księgi dzielą się na tytuły, działy i rozdziały. 
Poza Kodeksem pozostawione jednak zostały liczne działy prawa cywilnego uregulowane 

odrębnymi ustawami – prawo autorskie, prawo wynalazcze, prawo wekslowe i czekowe, 
prawo handlowe, prawo o księgach wieczystych i hipotece, prawo rodzinne i opiekuńcze.  

Prawo cywilne obejmuje normy prawne regulujące stosunki majątkowe pomiędzy 

równorzędnymi podmiotami. Kodeks cywilny dotyczy wszystkich podmiotów, obowiązuje 
bowiem zasada jedności prawa cywilnego. Podstawą prawa cywilnego jest to, że dotyczy 
stosunków majątkowych. One właśnie są przede wszystkim przedmiotem regulacji 
cywilnoprawnych. Drugą cechą charakterystyczną prawa cywilnego jest równorzędność stron. 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

8

Inną cechą prawa cywilnego jest to, że większość norm tego prawa ma charakter względnie 
obowiązujący. Odnosi się to przede wszystkim do norm dotyczących umów.  

Osoby fizyczne i osoby prawne  będące podmiotami (stronami) stosunków 

cywilnoprawnych korzystają ze zdolności prawnej.  

Zdolność prawna oznacza zdolność do występowania w charakterze podmiotu 

 

w stosunkach cywilnoprawnych. Osobą fizyczną jest każdy człowiek (od chwili urodzenia do 
śmierci). Posiada on ten status niezależnie od płci, wieku, urodzenia czy koloru skóry. 

Osobą prawną jest organizacja posiadająca pewne szczególne cechy przyznane jej przez 

prawo. Zgodnie z art. 33 Kodeksu cywilnego osobą prawną jest Skarb Państwa oraz inne 
jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają taki przymiot. Jest ona 
samodzielnym podmiotem, niezależnym od osób, które ją tworzą. Osoba prawna posiada 
własny majątek, odrębny od majątku prywatnego jej członków i odpowiada własnym 
majątkiem za zobowiązania, które samodzielnie zaciąga. Nie każda organizacja będzie więc 
osobą prawną. Do jednostek, które są osobami prawnymi na podstawie innych niż Kodeks 
cywilny ustaw, należą m. in.: 

–

 

banki, 

–

 

spółki akcyjne, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, 

–

 

spółdzielnie, 

–

 

stowarzyszenia, fundacje itd. 

To czy osoby fizyczne i prawne mogą być stroną stosunków cywilnoprawnych, zależy od 

posiadania przez nie zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych. 

Zdolność prawną ma każdy człowiek od chwili urodzenia do śmierci. Oznacza to, że 

każdy człowiek od chwili urodzenia (a w niektórych przypadkach także dziecko poczęte jeśli 
urodzi się  żywe) może uzyskać prawa i obowiązki majątkowe. Zdolność do czynności 
prawnych nie jest natomiast cechą posiadaną przez wszystkich ludzi. Z punktu widzenia 
zdolności do czynności prawnych wyróżniamy trzy kategorie osób: 

–

 

osoby o pełnej zdolności do czynności prawnych, 

–

 

osoby nie mające zdolności do czynności prawnych, 

–

 

osoby  o ograniczonej zdolności do czynności prawnych. 

Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności, 

a pełnoletnim jest ten, kto ukończył lat 18 (Kodeks cywilny art. 10 §1). Przez zawarcie 
małżeństwa kobieta, która ukończyła lat 16 (małoletnia) uzyskuje pełnoletność i nie traci jej 
w razie unieważnienia małżeństwa. Osoby pełnoletnie mogą zawierać wszystkie umowy, 
w pełni rozporządzać swoim majątkiem i są całkowicie odpowiedzialne za swoje działania. 

Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły 13 lat oraz osoby 

ubezwłasnowolnione całkowicie, jeżeli na skutek choroby psychicznej, niedorozwoju 
umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub 
narkomanii, nie są w stanie kierować swoim postępowaniem. 

Jeżeli osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych dokonała sama 

jednostronnej czynności prawnej (np. dokonała darowizny), do której ustawa wymaga zgody 
przedstawiciela ustawowego, czynność jest nieważna. 

Osoby prawne również mają zdolność prawną, jest ona jednak nieco odmienna od 

zdolności prawnej osób fizycznych. Osoby prawne mogą bowiem mieć te prawa i obowiązki 
w sferze prawa cywilnego, które nie są  ściśle związane z cechami fizycznymi człowieka. 
Osoba prawna ma również zdolność do dokonywania czynności prawnych we własnym 
imieniu. Każda osoba prawna ma również zdolność sądową, polegającą na tym, że może być 
stroną lub uczestnikiem postępowania sądowego w sprawach cywilnych. Zarówno osoby 
fizyczne jak i prawne mogą działać osobiście lub za pośrednictwem innej osoby zwanej 
przedstawicielem.  

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

9

Wyróżniamy dwa rodzaje przedstawicielstwa: 

–

 

przedstawicielstwo ustawowe, 

–

 

pełnomocnictwo. 

Osoby fizyczne osiągają zdolność do czynności prawnych po ukończeniu 18 lat. U osób 

prawnych natomiast zdolność do czynności prawnych jest ściśle związana ze zdolnością 
prawną, zarówno jeśli chodzi o chwilę jej uzyskania, jak i utraty. 

Czynność prawna to taka czynność osoby fizycznej lub prawnej, która zmierza do 

ustanowienia, zmiany lub zniesienia stosunku cywilnoprawnego przez złożenie odpowiedniego 
oświadczenia woli. Z gospodarczego punktu widzenia najważniejszym rodzajem czynności 
prawnych są umowy, które polegają na zgodnym oświadczeniu woli dwóch lub więcej stron. 

Umowy przenoszące własność nieruchomości zawsze zawierane być muszą w formie 

aktu notarialnego. Inaczej są one nieważne z mocy prawa. Fakt zmiany właściciela musi być 
odnotowany w księdze wieczystej. Jest to rodzaj rejestru sądowego prowadzonego przez sąd 
rejonowy odrębnie dla każdej nieruchomości, odnotowującego stan prawny nieruchomości,  
w tym dane dotyczące nieruchomości, ciążących na niej praw cudzych (np. hipoteka), 
zawierającego także informacje dotyczące powierzchni oraz sposobu zabudowy nieruchomości. 
Nie zawsze nabycie własności oznacza, że władamy rzeczą w sposób samodzielny. 
Współwłasność powstaje, kiedy prawo własności do tej samej rzeczy należy do kilku osób. 
Wyróżniamy współwłasność w częściach ułamkowych i współwłasność  łączną. Do praw 
rzeczowych, oprócz prawa własności, zaliczamy też  użytkowanie wieczyste i ograniczone 
prawa rzeczowe. 

Do ograniczonych praw rzeczowych zaliczamy: użytkowanie, służebność, zastaw, 

hipotekę, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.   

Czynność prawna może być dokonana w formie: ustnej, pisemnej. Dla niektórych 

czynności prawnych przepisy przewidują jako obowiązkową: 

–

 

formę pisemną, 

–

 

formę szczególną. 

Forma pisemna może być zastrzeżona pod rygorem nieważności czynności prawnej lub 

bez tego rygoru. 

Forma szczególna to forma aktu notarialnego, forma pisemna z podpisem notarialnie 

uwierzytelnionym, itp. 

W Kodeksie cywilnym uregulowanych jest wiele umów standardowych, często 

występujących w obrocie.  

 
Podział umów zobowiązaniowych ze względu na funkcje gospodarcze 

 
 

    umowy przenoszące                 umowy pozwalające                      umowy pozwalające 
 własność lub inne prawa:       na korzystanie z cudzej rzeczy:       na korzystanie z cudzej  
                                                                                                               pracy lub usług:                                  

–

 

umowa  sprzedaży, 

 

– umowa najmu,   

 

    – umowa o pracę, 

–

 

umowa zamiany,  

 

– umowa dzierżawy,                  – umowa zlecenie, 

–

 

umowa dostawy,  

 

– umowa użyczenia,                   – umowa o dzieło. 

–

 

umowa kontraktacji, 

 

– umowa czarteru,  

–

 

umowa darowizny,               

– umowa leasingu. 

–

 

umowa o przeniesienie        

     o praw autorskich, 

–

 

umowa licencyjna. 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

10

Szczególnym rodzajem umowy jest umowa przedwstępna, w wyniku której strony 

zobowiązują się do zawarcia w przyszłości w ustalonym terminie innej umowy 

 

o określonej przez strony treści. 

Prawo spadkowe  będące częścią prawa cywilnego dotyczy przejścia cywilnych praw 

majątkowych i obowiązków zmarłego na inne osoby.  

Spadkiem nazywamy ogół majątkowych praw i obowiązków zmarłego, który z chwilą 

śmierci zmarłego (spadkodawcy) przechodzi na inne osoby (spadkobierców). Prawo do 
spadku nazywamy dziedziczeniem. 

W kręgu osób uprawnionych do dziedziczenia są małżonek spadkodawcy, jego zstępni  

i wstępni  oraz rodzeństwo. Zstępni to dzieci i wnuki spadkodawcy oraz ich potomkowie, 
wstępni natomiast to rodzice spadkodawcy. Kodeks cywilny określa w jaki sposób i kto 
dziedziczy spadek. Jest to tzw. dziedziczenie ustawowe. Dochodzi do niego wówczas, gdy 
osoba zmarła nie pozostawiła testamentu, bądź gdy testament był nieważny, lub gdy osoby 
powołane do dziedziczenia odrzuciły spadek. Kolejność i proporcje dziedziczenia 
ustawowego określone są w Kodeksie cywilnym. W pierwszej kolejności powołane są do 
spadku dzieci spadkodawcy i jego małżonek, którzy dziedziczą w częściach równych, ale 
część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza od ¼ spadku. Jeśli nie ma dzieci, po 
spadkodawcy dziedziczą jego małżonek, rodzice i rodzeństwo, a w dalszej kolejności inni 
krewni. Jeżeli osoba sporządziła ważny testament, następuje dziedziczenie testamentowe. 
Testament jest jednostronną czynnością prawną, dokonywaną tylko osobiście, na mocy której 
spadkodawca rozporządza swym majątkiem na wypadek śmierci. 

Ważność testamentu zależy od kilku przesłanek: 

–

 

sporządzenia go przez osobę mająca pełną zdolność do czynności prawnych, 

–

 

braku wad w oświadczeniu woli (czyli niedziałanie pod wpływem błędu lub groźby), 

–

 

sporządzenia testamentu w określonej prawem formie (pisemnej, w formie aktu 
notarialnego, w formie oświadczenia złożonego przed organem gminy bądź w niektórych 
okolicznościach szczególnych innej formie), 

–

 

zgodności testamentu z prawem i zasadami współżycia społecznego. 

 

Źródłem postępowania cywilnego, jest Kodeks postępowania cywilnego – ustawa  

z dnia 17 listopada 1964 r. z późniejszymi zmianami, z których najważniejsze – 
wprowadzające w miejsce rewizji zupełnie nowe środki odwoławcze w postaci apelacji  
i kasacji, miały miejsce w 1996 r. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego normują 
również postępowania w sprawie z zakresu prawa rodzinnego, prawa pracy, w sprawach 
zakresu ubezpieczeń społecznych i w sprawach przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.     
Pismo procesowe, czyli wniosek o ochronę praw podmiotowych, za pomocą którego wytycza 
się powództwo w postępowaniu cywilnym, nazywa się pozwem. Osoba, która pozew składa 
do sądu nazywa się powodem, a osoba przeciwko której wniesiono pozew nazywa się 
pozwanym. Sąd rozpatruje powództwo, bada, czy powodowi przysługują prawa i czy 
rzeczywiście prawa te zostały naruszone przez pozwanego. Po zbadaniu sprawy sąd wydaje 
wyrok zobowiązujący stronę do spełnienia świadczenia, zaprzestania pewnych działań czy 
złożenia odpowiednich oświadczeń. Jeżeli strona zobowiązana wyrokiem nie zrealizuje 
orzeczenia sądu dobrowolnie, może nastąpić przymusowe wykonanie wyroku w drodze 
egzekucji przeprowadzonej przez komornika sądowego. 

 

 
 
 
 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

11

4.1.2.

 

Pytania sprawdzające 

 

Odpowiadając pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 

1.

 

Jaki akt prawny jest podstawowym źródłem prawa cywilnego w Polsce? 

2.

 

Czym jest prawo? 

3.

 

Co oznacza „zasada jedności prawa cywilnego”? 

4.

 

Jakie są gałęzie prawa polskiego? 

5.

 

Co to jest Kodeks cywilny i na jakie dzieli się księgi? 

6.

 

Co reguluje prawo cywilne i jakie są jego cechy? 

7.

 

Co oznaczają pojęcia „osoba fizyczna” i „osoba  prawna”? 

8.

 

Co to jest czynność prawna? 

9.

 

Co to jest przedstawicielstwo i czym się różni od pełnomocnictwa? 

10.

 

Co to jest współwłasność? 

11.

 

Jakie znasz sposoby nabycia własności? 

12.

 

Co to jest testament i jakie mogą być jego formy? 

13.

 

Jakie znasz rodzaje umów? 

14.

 

Jakie znasz rodzaje dziedziczenia? 

15.

 

Jak przebiega droga sądową w postępowaniu cywilnym? 

 

4.1.3.

 

 Ćwiczenia 

 
Ćwiczenie 1 

Określ rodzaj norm prawnych i przepisów prawnych na podstawie Kodeksu cywilnego. 

 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 

 

 Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się ze strukturą Kodeksu cywilnego, 

2)

 

określ pojęcie „norma prawna” i „przepis prawny, 

3)

 

określić formę ujęcia przepisów prawnych, 

4)

 

wyróżnić części normy prawnej, 

5)

 

wypisać kilka przykładów norm prawnych. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

literatura. 

 
Ćwiczenie 2 

Ustal sytuację prawną osoby fizycznej. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z treścią Kodeksu cywilnego – Tytuł II – Dział I, 

2)

 

określić zdolność prawną (pełną i jej brak), 

3)

 

określić skutki braku do czynności prawnych, 

4)

 

określić  ubezwłasnowolnienie całkowite i częściowe, 

5)

 

wskazać, które umowy zawarte przez osobę ograniczoną w zdolności do czynności 
prawnych są ważne, 

6)

 

wskazać kiedy jest potrzebna zgoda przedstawiciela ustawowego, 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

12

7)

 

określić sytuację osoby 14-letniej, która od urodzenia przebywa w ośrodku dla dzieci 
z upośledzeniem umysłowym, 

8)

 

napisać notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia. 

    

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

literatura. 

 

Ćwiczenie 3 

Ustal sytuację prawną osoby prawnej. 
 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z treścią Kodeksu cywilnego – Tytuł II – Dział II, 

2)

 

wskazać jednostki, które są osobami prawnymi, 

3)

 

określić organy osoby prawnej, 

4)

 

określić sposób uzyskania osobowości prawnej, 

5)

 

wskazać kto może reprezentować osobę prawną, 

6)

 

określić odpowiedzialność Skarbu Państwa, 

7)

 

określić, gdzie znajduje się siedziba osoby prawnej, 

8)

 

określić w jakich przypadkach sąd ustala kuratora dla osoby prawnej, 

9)

 

wykonać plakat obrazujący nazwę artykułów o zdolności prawnej i zdolności do 
czynności prawnych osoby prawnej. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

statut wybranej jednostki organizacyjnej, 

–

 

literatura. 

 
Ćwiczenie 4 

Ustal status prawny osoby fizycznej. 
 
Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

omówić zasady, na których opiera się ustawa o obywatelstwie polskim po 1961 roku, 

2)

 

wskazać przepisy prawne dotyczące imion i nazwisk, 

3)

 

zinterpretować Prawo o aktach stanu cywilnego (Ustawa z 1986 r.), 

4)

 

zinterpretować Ustawę z 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych, 

5)

 

wskazać dokumenty stwierdzające tożsamość osoby, 

6)

 

zinterpretować Ustawę z 1990 roku o powszechnej dostępności paszportów, 

7)

 

sporządzić notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia, 

8)

 

zaprezentować wyniki. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

Konstytucja RP, 

–

 

Ustawa o obywatelstwie polskim, 

–

 

Ustawa o ewidencji ludności i dowodach osobistych, 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

13

–

 

Ustawa o aktach stanu cywilnego, 

–

 

Ustawa o paszportach. 

 

4.1.4.

 

Sprawdzian postępów  

 

Czy potrafisz: 

Tak 

Nie 

 

1)

 

wymienić, jaki akt prawny jest podstawowym źródłem 
prawa cywilnego w Polsce? 

 

 

 

 

 

2)

   

posłużyć się Kodeksem cywilnym? 

 

 

3)    wyjaśnić pojęcia „osoba fizyczna” i „osoba  prawna”? 

 

 

4)

   

wymienić sposoby nabycia własności? 

 

 

5)

  

wymienić rodzaje umów cywilno-prawnych? 

 

 

6)

  

scharakteryzować rodzaje dziedziczenia? 

 

 

7)

  

wskazać drogę w postępowaniu cywilnym? 

 

 

8)   ustalić sytuację prawną osoby fizycznej? 

 

 

9)   ustalić sytuacje prawną osoby prawnej? 

 

 

10)  ustalić status prawny osoby fizycznej? 

 

 

11)  określić rodzaj norm prawnych i przepisów prawnych na 

podstawie Kodeksu cywilnego? 

 

 

  

 

 

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

14

4.2. Organy ochrony praw konsumenta 

 
4.2.1. Materiał nauczania 

 

Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej 

bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Konsument to osoba kupująca 
dobra i usługi. Dokonuje wyboru, z których dóbr i usług korzysta.      

Ochrona konsumenta w Polsce ma duże znaczenie, polega na promowaniu bezpiecznych 

towarów i usług oraz dążeniu do lepszej ich jakości.  

Konsumenci mają prawo do: 

–

 

bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, czyli wyłączenia ze sprzedaży towarów zagrażających 
zdrowiu konsumentów, 

–

 

dostępu do informacji o produkcie, jego cenie, przeznaczeniu, warunkach gwarancji, 

–

 

dochodzenia swoich roszczeń w razie reklamacji nabytego towaru. 

Oprócz celów wyznaczonych przez rząd istnieją zobowiązania w ramach Unii 

Europejskiej, które wymagają aby w oparciu o przepisy prawne, cele były realizowane  
w praktyce. Punktem wyjściowym obecnej polskiej polityki konsumenckiej było 
dostosowanie polskiego prawa do prawa Unii Europejskiej do momentu przystąpienia Polski 
do Unii 1 maja 2004 roku.  

W Polsce ochroną konsumentów zajmują się zarówno państwowe jak i prywatne, 

wspierane przez państwo organizacje. Na szczeblu rządowym ochrona konsumentów leży 
w gestii  Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który podlega bezpośrednio 
premierowi. Ma on swoją siedzibę w Warszawie a biura w innych dużych miastach. Urząd 
pełni również zadania z zakresu nadzoru nad działalnością gospodarczą oraz zwalczania 
nieuczciwej konkurencji. Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów zawiera również 
uregulowania dotyczące samorządowych organizacji regionalnych w dziedzinie ochrony 
konsumentów organizacji konsumenckich. Częścią koncepcji jest działalność rzeczników 
konsumentów na płaszczyźnie regionalnej i lokalnej. Instrumentem mającym zapewnić 
bezpieczeństwo konsumentów jest skuteczny nadzór nad rynkiem. Prowadzony on jest przez 
specjalne urzędy i nadzorowany przez prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 
Nadzór ten obejmuje przykładowo kontrolę w supermarketach, wycofywanie niebezpiecznych 
produktów z handlu oraz różne procedury mające na celu sprawdzenie, czy istnieje ryzyko 
pod względem bezpieczeństwa. Stworzono również ogólnokrajowy system informacji 
o niebezpiecznych produktach. Ponadto duża liczba aktów prawnych wspiera forsowanie 
konkretnych interesów konsumentów. 

Pozarządowe organizacje konsumenckie – Federacja Konsumentów i Stowarzyszenie 

Konsumentów Polskich. Federacja Konsumentów obejmuje swoim zasięgiem całe terytorium 
Polski poprzez sieć 50 klubów terenowych. Kluby te wykonują pracę poradni 
konsumenckich, a ponadto umożliwiają skoordynowaną współpracę z innymi podmiotami. 
Stowarzyszenie Konsumentów Polskich składa się z różnych grup ekspertów, którzy 
przeszkoleni zostali w konkretnej dziedzinie np. bezpieczeństwo produktów, ochrona praw 
lub reklama. 

Powiatowy Rzecznik Konsumentów jest bezpośrednio podporządkowany Radzie 

Powiatu, działa na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o ochronie konkurencji  
i konsumentów (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2005 roku zapewnienie bezpłatnego 
poradnictwa konsumenckiego i informacji prawnej w zakresie ochrony interesów 
konsumentów, składanie wniosków w sprawie stanowienia i zmiany przepisów prawa 
miejscowego w zakresie ochrony interesów konsumentów). 

 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

15

Do jego zadań należy: 

–

 

występowanie do przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów, 

–

 

współdziałanie z właściwymi miejscowo delegaturami Urzędu Ochrony Konkurencji  
i Konsumentów, 

–

 

współdziałanie z organami Inspekcji Handlowej oraz organizacjami konsumenckimi, 

–

 

wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub odrębnych przepisach, 

–

 

możliwość wytaczania powództw na rzecz konsumentów, za ich zgodą do toczącego się 
postępowania w sprawach o ochronę interesów konsumentów. 

Jeśli konsument nie jest zadowolony ze sposobu załatwienia reklamacji, może się zwrócić 

do powiatowego rzecznika konsumentów o pomoc, przedkładając: przy niezgodności towaru 
z umową: dokument zakupu, protokół reklamacyjny, w którym jest określone  żądanie, 
odpowiedź sprzedawcy, a przy gwarancji kartę gwarancyjną wraz z dowodem zakupu.  

Przestrzeganie wymogów natury policyjno - porządkowej wynika z rozmaitych ustaw. 

Wykonywanie obowiązków w tym zakresie kontrolują wyspecjalizowane służby, takie jak: 
Inspekcja Sanitarna, Inspekcja Ochrony Środowiska, Inspekcja Pracy, Inspekcja Handlowa, 
Państwowy Dozór Bezpieczeństwa Jądrowego, Urząd Dozoru Technicznego, Państwowa 
Straż Pożarna. Mają one prawo stosowania środków o charakterze władczym, stosowania 
nakazów i zakazów ograniczających swobodę podmiotów gospodarczych.  
Rola Inspekcji Handlowej  

Instytucją kontrolną służącą ochronie interesów i praw konsumentów jest Inspekcja 

Handlowa. Do jej zadań należy: 

–

 

kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców, 

–

 

kontrola produktów znajdujących się w obrocie handlowym lub przeznaczonych do 
wprowadzenia do takiego obrotu, 

–

 

podejmowanie mediacji w celu ochrony interesów i praw konsumentów, 

–

 

organizowanie i prowadzenie stałych polubownych sądów konsumenckich, 

–

 

prowadzenie poradnictwa konsumenckiego. 

Inspekcja Handlowa działa poprzez dwa swoje organy: Głównego Inspektora Inspekcji 

Handlowej oraz Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej. Inspekcja podlega 
Prezesowi UOKiK, który powołuje i odwołuje Głównego Inspektora. 

Do zadań Rzecznika Ubezpieczonych zalicza się: 

–

 

reprezentowanie i ochrona konsumenckich interesów ubezpieczonych i uprawnionych  
z umów ubezpieczenia, 

–

 

opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ubezpieczeń,

 

–

 

informowanie organu nadzoru o dostrzeżonych nieprawidłowościach w działalności 
zakładów ubezpieczeń,

 

–

 

inicjowanie i prowadzenie działalności edukacyjno-informacyjnej w zakresie ubezpieczeń.

 

Osoby zgłaszające swoje niezadowolenie z pracy towarzystw do Rzecznika Ubezpieczonych 

mogą liczyć na poradę i ma to, że wystąpi on do  ubezpieczyciela z prośbą o wyjaśnienie 
sprawy.  

Przepisy określające chronione podmioty i zakres ochrony oraz odpowiedzialność 

cywilną i karną związaną z praktykami nieuczciwej konkurencji zawarte są w ustawie  
z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Ustawa adresowana jest 
do wszystkich podmiotów wykonujących działalność gospodarczą. Podmioty zagraniczne 
fizyczne lub prawne korzystają z ochrony przepisów ustawy na podstawie umów 
międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności. 

Konkurencja  jest swoistą rywalizacją, w jakiej uczestniczą przedsiębiorcy, chcąc 

pozyskać dla siebie i w swoim interesie jak największą część istniejącego na rynku 
(w gospodarce) popytu na produkty i usługi. 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

16

Konkurenci  – przedsiębiorcy, którzy wprowadzają lub mogą nabywać w tym samym 

czasie i na tym samym rynku towary takie same lub inne, jeżeli przez ich odbiorców uznane 
są za substytuty. 

Czynami nieuczciwej konkurencji są: 

–

 

wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa, 

–

 

fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów lub usług, 

–

 

wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług, 

–

 

naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, 

–

 

nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy, 

–

 

naśladownictwo gotowych produktów, mogące wprowadzić klientów w błąd co do osoby 
producenta, 

–

 

utrudnianie dostępu do rynku, 

–

 

nieuczciwa lub zakazana reklama. 

Dla przedsiębiorstwa znaczenie jego nazwy daje się porównać ze znaczeniem imienia  

i nazwiska osoby fizycznej. Oznaczenie przedsiębiorstwa powinno zawierać nazwę lub imię 
i nazwisko podmiotu gospodarczego oraz zwięzłe określenie rodzaju prowadzonej 
działalności. Przedsiębiorcy nie wolno więc oznaczać firmy w sposób wprowadzający w błąd 
klienta. Również po podziale przedsiębiorstwa należy ustalić dla jego części takie oznaczenia, 
które nie będą wprowadzały w błąd osób trzecich. 

Nie wolno opatrywać towarów i usług fałszywym lub oszukańczym oznaczeniem 

geograficznym, wskazującym bezpośrednio lub pośrednio na kraj, region czy miejscowość 
ich pochodzenia, ani też używać takiego oznaczenia w działalności handlowej. 

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej nakłada na każdy podmiot obowiązek 

zamieszczania na wyrobach wprowadzonych do obrotu oznaczeń zawierających: 

–

 

nazwę (firmę) lub imię i nazwisko producenta i jego adres, 

–

 

nazwę lub symbol wyrobu, niezależnie od oznaczeń wymaganych na podstawie odrębnych 
przepisów. 

Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji zakazuje wprowadzanie w błąd klientów 

poprzez oznaczenie towarów, które nie określa pochodzenia, ilości, jakości, składników, 
sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub inne 
istotne cechy towarów i usług albo zataja ryzyko wiążące się z korzystaniem z towaru czy 
usługi. Zakaz dotyczy także opakowań. 

Zabronione jest przekazywanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę 

przedsiębiorstwa lub ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża istotnym interesom 
przedsiębiorcy. Tajemnicą przedsiębiorstwa są nieujawnione do wiadomości publicznej 
informacje techniczne, technologiczne, handlowe, co do których przedsiębiorca podjął 
niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. 

Ustawa zakazuje naśladowanie gotowego produktu jeśli – za pomocą technicznych 

środków reprodukcji – kopiuje się jego zewnętrzny wygląd, co może wprowadzić klientów 
w błąd co do tożsamości producenta lub produktu. Nie jest zakazane natomiast 
naśladownictwo polegające na użyciu pewnych cech funkcjonalnych produktu, takich jak 
budowa, konstrukcja czy forma zapewniająca użyteczność.  

Zakazane jest rozpowszechnianie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd 

wiadomości o swoim lub cudzym przedsiębiorstwie w celu przysporzenia korzyści lub 
wyrządzenia szkody. W szczególności wiadomościami takimi są informacje o: 

–

 

osobach kierujących przedsiębiorstwem, 

–

 

wytwarzanych towarach lub świadczonych usługach, 

–

 

stosowanych cenach, 

–

 

sytuacji gospodarczej i prawnej, 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

17

–

 

posługiwanie się nie przysługującymi lub nieścisłymi tytułami, stopniami albo innymi 
informacjami o kwalifikacjach pracowników, 

–

 

nieprawdziwymi atestami, 

–

 

nierzetelnymi wynikami badań, 

–

 

nierzetelnymi informacjami o wyróżnieniach lub oznaczeniach produktów i usług. 

Nieuczciwa konkurencja polegać może także na utrudnianiu innym przedsiębiorcom 

dostępu do rynku. Utrudnianie dostępu do rynku następuje w szczególności poprzez: 

–

 

sprzedaż towarów lub usług poniżej kosztów wytwarzania, 

–

 

nakłanianie osób trzecich do odmowy sprzedaży innym przedsiębiorcom, albo 
niedokonywania zakupu towarów i usług od innych przedsiębiorców, 

–

 

rzeczowo nieuzasadnione, zróżnicowane traktowanie niektórych klientów. 

Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji przewiduje odpowiedzialność cywilną  

i karną za naruszenie jej przepisów. W ramach odpowiedzialności cywilnej, przedsiębiorca, 
którego interes został naruszony, może żądać: 

–

 

zaniechania niedozwolonych działań, 

–

 

usunięcia skutków takich działań, 

–

 

złożenia jednokrotnego lub  wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej 
formie, 

–

 

wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści na zasadach ogólnych. 

Oprócz ochrony przed nieuczciwą konkurencją, ustawodawca przewiduje także zakazy 

konkurencji na rynku wewnętrznym i ochronę przed konkurencją międzynarodową.  

Pośrednie formy zakazu konkurencji dotyczą osób pełniących funkcje publiczne oraz 

osób pełniących określone funkcje w przedsiębiorstwach państwowych (dyrektor, jego 
zastępca, główny księgowy, osoby zatrudnione na stanowiskach równorzędnych oraz 
członkowie rady pracowniczej).Naruszenie ograniczeń może stać się podstawą do odwołania 
ze stanowiska lub wypowiedzenia stosunku pracy. 

Państwo stara się także reagować na patologie w działalności gospodarczej za pomocą 

przepisów karnych. Przestępczość gospodarcza stanowi poważne zagrożenie dla funkcjonowania 
państwa w okresie przemian ustrojowych. 

Nieuczciwą reklamą w myśl przepisów ustawy jest: 

–

 

reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności 
człowieka, 

–

 

reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję, co do 
nabycia towaru lub usługi, 

–

 

reklama odwołująca się do uczuć klientów poprzez wywołanie lęku, wykorzystanie 
przesądów lub łatwowierności dzieci, 

–

 

wypowiedź, która zachęcając do nabywania towarów lub usług sprawia wrażenie 
neutralnej informacji, 

–

 

informacja, która stanowi ingerencję w sferę prywatności, 

–

 

reklama porównawcza, chyba że zawiera informacje prawdziwe i użyteczne dla klientów. 

 

4.2.2.

 

Pytania sprawdzające 

 

Odpowiadając pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 

1.

 

Kto to jest konsument i jakie posiada prawa? 

2.

 

Jakie znasz organizacje rządowe i pozarządowe, które zajmują się ochroną konsumenta? 

3.

 

Jakie zadania ma do spełnienia Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów? 

4.

 

Czym jest nieuczciwa konkurencja? Jakie znasz przykłady czynów nieuczciwej 
konkurencji? 

5.

 

Na czym polega zwalczanie nieuczciwej konkurencji? 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

18

6.

 

Jakie zadania należą do  Powiatowego Rzecznika Konsumentów? 

7.

 

Jakie są zadania Rzecznika Konsumentów? 

8.

 

Jakie są zadania Rzecznika Ubezpieczonych? 

9.

 

Do jakich instytucji się zgłosisz, gdy Twoje prawa konsumenta zostaną naruszone? 

10.

 

Czy przypadki niewłaściwego oznaczenia produktu lub jego reklamowania stanowią 
wykroczenia, co do których rzecznik może pełnić rolę oskarżyciela publicznego? 

 
 

4.2.3.

 

 Ćwiczenia 

 

Ćwiczenie 1 

Ustal sposób oznaczenia produktów przeznaczonych do obrotu. 
 
Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z treścią Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, 

2)

 

określić sposób oznakowania produktów, 

3)

 

zaproponować oznakowanie wybranego produktu zgodnie z Ustawą o swobodzie 
działalności gospodarczej, 

4)

 

porównać sposób oznakowania produktów znajdujących się w obrocie z wymaganiami 
zawartymi w Ustawie o swobodzie działalności gospodarczej, 

5)

 

napisać w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, 

–

 

oznakowania produktów znajdujących się w obrocie, 

–

 

literatura. 

 

Ćwiczenie 2 

Ustal, co jest nieuczciwą reklamą w myśl przepisów Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej 

konkurencji. Zaproponuj reklamy dowolnego produktu. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z treścią Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, 

2)

 

określić, co jest czynem nieuczciwej konkurencji, 

3)

 

określić co w myśl ustawy oznacza nieuczciwa lub zakazana reklama, 

4)

 

zapoznać się z odpowiedzialnością cywilną i karną za stosowanie nieuczciwej reklamy, 

5)

 

zaprezentować materiał przygotowany przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia, 

6)

 

wskazać zgodność prezentowanych reklam z Ustawą, 

7)

 

przedstawić projekt reklamy, na podstawie opisu skutecznego przekazu reklamowego 
dowolnego produktu. Postaraj się nie naśladować reklam prezentowanych przez media. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, 

–

 

literatura,

 

–

 

sprzęt audio-wizualny.

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

19

Ćwiczenie 3 

Analiza reklam społecznych publikowanych w prasie. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z treścią reklam, 

2)

 

wskazać zagrożenia, przeciwko którym mają one przeciwdziałać 

Opis reklamy 

Opis zagrożenia 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3)

 

wyszukać w Internecie adresy instytucji ochrony konsumenta w swoim regionie, 

4)

 

podać przykłady nieuczciwej reklamy wprowadzającej klientów w błąd lub 
niedostarczającej pełnej informacji o produkcie lub usłudze, 

5)

 

napisać o właściwym zachowaniu konsumenta, który zakupił towar niezgodny 

 

z jakością. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, 

–

 

komputer z przyłączem internetowym, 

–

 

literatura. 

 
Ćwiczenie 4 

Ustal zadania Powiatowego Rzecznika Konsumentów. 
 
Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z ustawą z dnia 15 grudnia 2000 roku o Ochronie Konkurencji 

 

i Konsumentów (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2005 – z zadaniami Powiatowego 
Rzecznika Konsumentów), 

2)

 

napisać w zeszycie zadania Powiatowego Rzecznika Konsumentów, 

3)

 

przygotować listę pytań do Powiatowego Rzecznika Konsumentów, 

4)

 

zaplanować spotkanie z Powiatowym Rzecznikiem Konsumentów. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

Kodeks spółek handlowych, 

–

 

Dziennik Ustaw z 2005 roku, Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów,  

–

 

literatura. 

 
 
 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

20

4.2.4.

 

Sprawdzian postępów 

 

Czy potrafisz: 

Tak 

Nie 

1)   wymienić organizacje rządowe i pozarządowe, które zajmują 

się ochroną konsumenta?

 

 

 

2) określić zadania instytucji powołanych dla ochrony praw 

konsumentów? 

 

 

3) wymienić korzyści płynące z ustawy o Ochronie Konkurencji  

i Konsumentów dla przedsiębiorcy i konsumenta?

 

 

 

4) wyjaśnić i podać przykłady czynów nieuczciwej konkurencji?

 

 

 

5) wymienić zadania jakie należą do  Powiatowego Rzecznika 

Konsumentów?

 

 

 

6) określić przypadki, w których Powiatowy Rzecznik 

Konsumentów może pełnić rolę oskarżyciela publicznego?

 

 

 

7) ustalić sposób oznaczenia produktów przeznaczonych do 

obrotu?

 

 

 

8) ustalić co jest  nieuczciwą reklamą w myśl przepisów?

 

 

 

9) zaprojektować reklamę dowolnego produktu? 

 

 

 

 

 

 

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

21

4.3. Prawa i obowiązki konsumenta i sprzedawcy 

 

4.3.1.

 

Materiał nauczania 

 

Rękojmia to: 

–

 

kwota pieniężna składana przez osobę przystępującą do przetargu w toku egzekucji 
nieruchomości przez sprzedaż licytacyjną, 

–

 

rękojmia za wady – odpowiedzialność majątkowa sprzedawcy (dostawcy, wykonawcy, 
projektanta) za wady fizyczne i prawne rzeczy, stanowiącej przedmiot transakcji. 

   Rękojmia za wady to kolejna obok gwarancji jakości, forma ochrony konsumenta, 

zabezpieczająca interesy kupującego. Przewiduje ona, że sprzedawca jest odpowiedzialny 
wobec nabywcy za wady rzeczy – zarówno fizyczne jak i prawne. Wady fizyczne powodują, 
że rzecz ma mniejszą  użyteczność lub wartość albo nie ma właściwości, o których 
sprzedawca zapewniał kupującego. Z kolei rękojmia za wady prawne oznacza 
odpowiedzialność sprzedawcy za to, że np. rzecz stanowi własność osoby trzeciej lub 
obciążona jest prawem osoby trzeciej. 

Sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący 

wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy. Gdy przedmiotem sprzedaży są rzeczy 
oznaczone tylko co do gatunku albo rzeczy mające powstać w przyszłości, sprzedawca jest 
zwolniony od odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący wiedział o wadzie  
w chwili  wydania rzeczy. 

 

Uprawnienia kupującego 

    W przypadku zaistnienia wady fizycznej lub prawnej kupujący, korzystając z prawa 

rękojmi, może od umowy kupna odstąpić albo zażądać obniżenia ceny za towar. Rezygnacja z 
zakupu jest decyzją szczególnie uciążliwą dla sprzedawcy, stąd ustawodawca stworzył mu 
pewne możliwości uniknięcia tej ewentualności. Jeśli sprzedawca niezwłocznie rzecz 
wymieni na nową lub ją naprawi, wówczas nabywający nie może odstąpić od kupna, 
powołując się na rękojmie za wady. Przepis ten nie obowiązuje w stosunku do rzeczy 
oznaczonych co do gatunku oraz jeżeli rzecz będąca przedmiotem sprzedaży była już 
wcześniej wymieniana lub naprawiana. Rzeczy oznaczone co do gatunku mogą być z tytułu 
rękojmi wymienione na nowe, a nie naprawione. 

Gdy kupujący  żąda z tytułu rękojmi obniżenia ceny towaru, obniżenie to oblicza się 

porównując wartość towaru wolnego od wad do wartości rzeczy z uwzględnieniem wady. 
Podstawowym warunkiem umożliwiającym skorzystanie przez kupującego z prawa rękojmi 
jest poinformowanie sprzedawcy w odpowiednim terminie o wystąpieniu wady. 

Terminy dochodzenia uprawnień z tytułu rękojmi: 

–

 

uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne wygasają po upływie roku, a gdy chodzi  
o wady budynku – po upływie trzech lat, licząc od dnia kiedy rzecz została kupującemu 
wydana, 

–

 

upływ powyższych terminów nie wyłącza wykonania uprawnień z tytułu rękojmi, jeżeli 
sprzedawca wadę zataił, 

–

 

zarzut z tytułu rękojmi może być podniesiony także po upływie powyższych terminów, 
jeżeli przed ich upływem kupujący zawiadomił sprzedawcę o wadzie. 

 

 

 

Z dniem 1 stycznia 2003 roku weszły w życie nowe przepisy, zastępujące 

dotychczasową  rękojmię odpowiedzialnością sprzedawcy z tytułu niezgodności towaru 
z umową. Spawy te reguluje Ustawa z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach 
sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176 
z późn. zm.). Zmienione zostały przesłanki odpowiedzialności (zamiast wady fizycznej 
występuje niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową), okres trwania odpowiedzialności, 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

22

uprawnienia konsumenta oraz reguły dowodowe. Z odpowiedzialnością sprzedawcy mamy 
obecnie do czynienia, gdy wydany nam towar okaże się niezgodny z umową. Pojęciem tym 
oznacza się nie tylko usterki fizyczne rzeczy, ale również brak cech właściwych dla towarów 
tego rodzaju, czy brak właściwości, o których istnieniu konsument był zapewniany. 
Z prawnego punktu widzenia zgodność towaru z umową oznacza, że: towar nadaje się do 
celu, do jakiego jest zwykle używany, jego właściwości odpowiadają właściwościom 
cechującym towar tego rodzaju, towar odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego 
rodzaju, opartym na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego 
przedstawiciela (w szczególności uwzględnia się zapewnienia, wyrażone w oznakowaniu 
towaru lub reklamie, odnoszące się do właściwości towaru, w tym także terminu w jakim 
towar ma je zachować). Na równi z zapewnieniem producenta traktuje się zapewnienie osoby, 
która wprowadza towar konsumpcyjny do obrotu krajowego w zakresie działalności swojego 
przedsiębiorstwa, oraz osoby, która podaje się za producenta przez umieszczenie na towarze 
swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego. Sprzedawca nie jest 
związany takim zapewnieniem jedynie wtedy, gdy wykaże, że zapewnienia takiego nie znał, 
ani, oceniając rozsądnie znać nie mógł, albo że treść takiego zapewnienia sprostowano przed 
zawarciem umowy. 

W przypadku indywidualnego uzgadniania właściwości towar jest zgodny z umową, gdy 

odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub ma cechy okazanej kupującemu próbki 
albo wzoru, a także gdy nadaje się do celu określonego przez kupującego przy zawarciu 
umowy, chyba że sprzedawca zgłosił zastrzeżenia co do takiego przeznaczenia towaru. Brak 
którejkolwiek ze wskazanych wyżej cech (właściwości) oznacza, że towar jest niezgodny  
z umową i rodzi po stronie sprzedawcy odpowiedzialność względem kupującego. Ustawa 
poszerza pojęcie niezgodności towaru z umową również na przypadki nieprawidłowości  
w zamontowaniu lub uruchomieniu towaru, jeżeli czynności te zostały wykonane przez 
osobę, za którą ponosi odpowiedzialność, albo przez kupującego według instrukcji 
otrzymanej  przy sprzedaży. 

Sprzedawca nie odpowiada za niezgodność towaru z umową jedynie wtedy, gdy kupujący 

o tej niezgodności wiedział lub, oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć. Sprzedawca 
odpowiada za niezgodność towaru z umową w przypadku stwierdzenia jej przez konsumenta 
przed upływem dwóch lat od wydania towaru. Podstawowym warunkiem dochodzenia 
odpowiedzialności jest zawiadomienie sprzedawcy o stwierdzeniu takiej niezgodności 
w terminie dwóch miesięcy. Niedopełnienie tej powinności powoduje utratę uprawnień 
konsumenta. W przypadku wystąpienia niezgodności towaru z umową konsument może 
domagać się od sprzedawcy doprowadzenia towaru konsumpcyjnego do stanu zgodnego  
z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy (nieodpłatność naprawy  
i wymiany oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych 
przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów 
oraz ponownego zamontowania i uruchomienia).W szczególnych przypadkach konsument 
może od umowy odstąpić lub żądać obniżenia ceny. Ma to miejsce, gdy: 

–

 

naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów (przy ocenie 
nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj  
i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie 
naraziłby kupującego taki sposób zaspokojenia), 

–

 

sprzedawca nie zdoła naprawić albo wymienić rzeczy w odpowiednim czasie (przy 
określeniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru  
i cel jego nabycia),  

–

 

naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności. 

Sprzedawca ma obowiązek ustosunkować się do żądania konsumenta w terminie 14 dni. 

Jeżeli nie uczyni zadość tej powinności uważa się,  że uznał roszczenia konsumenta za 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

23

uzasadnione. Zasad określonych wyżej nie można wyłączyć ani ograniczyć w drodze umowy 
zawartej przed zawiadomieniem sprzedawcy o niezgodności towaru z umową. 
W szczególności nie można tego dokonać przez oświadczenie kupującego, że wie o wszelkich 
niezgodnościach towaru z umową lub przez wybór prawa obcego. W przypadku zaspokojenia 
roszczeń wynikających z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedawca może 
dochodzić odszkodowania od któregokolwiek z poprzednich sprzedawców, jeżeli wskutek 
jego działania lub zaniechania towar był niezgodny z umową sprzedaży konsumenckiej. Do 
odpowiedzialności odszkodowawczej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o skutkach 
niewykonania zobowiązań. 
Gwarancja (śrdw.-łac. Guarana) 

Gwarancja jakości jest to jedna z form ochrony interesów klienta dokonującego zakupu 

rzeczy, wynikająca z przepisów Kodeksu cywilnego. Nazywa się tak również dokument 
gwarantujący jakość sprzedawanego towaru, który wystawia sprzedawca (rzadziej) lub 
wytwórca (częściej). 
Obowiązki gwaranta 

Wystawca, gwarant, jest na mocy tego dokumentu zobowiązany do usunięcia wady 

fizycznej rzeczy, gdy z żądaniem takim wystąpi nabywca, którego w tej roli zwie się 
uprawnionym z gwarancji. 

W okresie obowiązywania gwarancji nabywca może korzystać także z uprawnienia 

wynikającego z tytułu rękojmi za wady. Jeśli rzecz objęta gwarancją obciążona jest wadą 
fizyczną, kupujący powinien dostarczyć  ją do miejsca wskazanego w gwarancji na koszt 
gwaranta lub do miejsca, w którym rzecz została wydana przy udzieleniu gwarancji. 
Uprawniony z gwarancji postępuje inaczej, jeśli z okoliczności sprzedaży wynika, że rzecz 
powinna być naprawiona w miejscu, w którym znajdowała się w chwili ujawnienia wady (nie 
ma obowiązku dostarczenia sprzedawcy reklamowanego towaru o wadze powyżej 10 kg, 
o powierzchni  przekraczającej 3m² oraz urządzeń zainstalowanych na stałe). Gwarant może 
zrealizować swój obowiązek albo przez naprawę rzeczy, albo dostarczając towar nowy, wolny 
od wad. 

Ponieważ w warunkach wolnego rynku gwarancja ma charakter dobrowolny, to gwarant 

w tym przypadku decyduje o naszych uprawnieniach. Podstawowym dokumentem 
potrzebnym przy dochodzeniu praw wynikających z rękojmi jest dowód zakupu, a w wypadku 
gwarancji karta gwarancyjna wydana w momencie zakupu. Przy reklamacji konsument 
powinien pilnować, aby w karcie gwarancyjnej zapisy były dokonywane w sposób czytelny 
i dokładny, aby wpisywano daty dostarczenia rzeczy do naprawy, daty wymiany itp. oraz 
wyraźnie określano rodzaj dokonanych napraw.  

Najczęściej występujące elementy karty gwarancyjnej to: 

–

 

określenie wystawcy (pieczęć i podpis), 

–

 

nazwa sprzętu, którego dotyczy gwarancja (jego numer fabryczny, jeśli produkt go 
posiada), 

–

 

warunki gwarancji, 

–

 

informacja o autoryzowanych punktach naprawy, 

–

 

data transakcji, 

–

 

czas, na jaki udzielono gwarancji. 

Termin gwarancji 

W przypadku wymiany rzeczy lub dokonania w niej istotnej naprawy termin gwarancji 

biegnie na nowo od chwili przekazania naprawionej lub wymienionej rzeczy. W innych 
przypadkach (np. drobnych napraw) okres gwarancji przedłuża się jedynie o czas, gdy 
uprawniony nie mógł z rzeczy korzystać. Czas potrzebny gwarantowi do dokonania naprawy 
nie jest określony w Kodeksie cywilnym, najczęściej także pomija się go w dokumencie 
gwarancyjnym. W Kodeksie cywilnym, jest nakaz wykonania obowiązku wynikającego 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

24

z gwarancji „w odpowiednim czasie”. Istotne jest to, że w tym czasie gwarant odpowiada za 
ewentualne uszkodzenie lub utratę przekazanej mu rzeczy. Przed zakupem towaru warto więc 
uważnie zapoznać się z warunkami gwarancji, gdyż z chwilą kupna stają się one wiążące. 
 

Reklamacja u sprzedawcy 

 

 
 
Pozytywne rozpatrzenie sprawy: 
 naprawa lub wymiana 
 

Negatywne rozpatrzenie sprawy: odmowa 
naprawy lub wymiany. 

!

 

Odwołanie do Inspekcji Handlowej (ponowne 
rozpatrzenie sprawy przez rzeczoznawców 
powołanych przez Inspekcję Handlową):              

–

 

pozytywne rozpatrzenie to zakończenie 
sprawy,   

–

 

negatywne rozpatrzenie to zakończenie 
sprawy lub skierowanie sprawy do sądu 
konsumenckiego lub powszechnego, 

!

 

   Wyrok sądu to zakończenie sprawy. 

 

Zapamiętaj: 
Gwarant – to sprzedawca lub wytwórca towaru albo usługi, na którym spoczywają 
obowiązki wynikające z gwarancji. 
Uprawniony z gwarancji – nabywca towaru lub usługi, który w przypadku wady produktu 
ma prawo domagać się świadczenia przewidzianego w umowie gwarancyjnej. 
Pamiętaj: 
       Jako klient powinieneś mieć świadomość, że: 

–

 

masz prawo do opakowania zakupu, 

–

 

problem wydania reszty obciąża wyłącznie sprzedawcę, a nie Ciebie, 

–

 

towary sprzedawane w Polsce muszą posiadać sformułowane w języku polskim informacje 
o sposobie użycia, jakości, właściwościach, 

–

 

perfumy muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny. 

Roszczenia: 

–

 

uprawnienie do żądania od określonej osoby określonego zachowania się, 

–

 

roszczenie prawne – wystąpić z roszczeniem o coś, wysunąć roszczenie do spadku, 

–

 

roszczenie zwrotne – uprawnienie do żądania zwrotu całości lub części dokonanej zapłaty, 
przysługujące osobie współuprawnionej lub  współzobowiązuącej.  

Możliwość dochodzenia roszczeń wynikających ze stosunków majątkowych nie trwa  

w nieskończoność. Jest ona ograniczona granicami czasowymi oznaczonymi w przepisach 
prawa cywilnego. 
Przedawnienie roszczeń. 

   Zarzut przedawnienia: 

–

 

z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają 
przedawnieniu, 

–

 

po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może 
uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. 
Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. 

Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, 

a dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. 

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

25

Rozpoczęcie biegu przedawnienia: 

–

 

bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, 

–

 

bieg przedawnienia roszczeń o zaniechanie rozpoczyna się od dnia, w którym ten, 
przeciwko komu roszczenie przysługuje, nie zastosował się do treści roszczenia. 

Zawieszenie biegu przedawnienia – bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty 

ulega zawieszeniu: 

–

 

co do roszczeń, które przysługują dzieciom przeciwko rodzicom – przez czas trwania 
władzy rodzicielskiej, 

–

 

co do roszczeń, które przysługują osobom nie mającym pełnej zdolności do czynności 
prawnych przeciwko osobom sprawującym opiekę lub kuratelę – przez czas sprawowania 
przez te osoby opieki lub kurateli, 

–

 

co do roszczeń, które przysługują jednemu z małżonków przeciwko drugiemu – przez czas 
trwania małżeństwa, 

–

 

co do wszelkich roszczeń, gdy z powodu siły wyższej uprawniony nie może ich dochodzić 
przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw danego rodzaju – 
przez czas trwania przeszkody. 

Wstrzymanie zakończenia przedawnienia: 

-

 

przedawnienie względem osoby, która nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, 
nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od ustanowienia dla niej 
przedstawiciela ustawowego albo od ustania przyczyny jego ustanowienia, 

-

 

jeżeli termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata, jego bieg liczy się od dnia 
ustanowienia albo od dnia, w którym ustała przyczyna jego ustanowienia, 

-

 

przepisy powyższe stosuje się odpowiednio do biegu przedawnienia przeciwko osobie, co 
do której istnieje podstawa do jej całkowitego ubezwłasnowolnienia. 

Roszczenie stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu lub innego organu powołanego 

do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również 
roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem polubownym przedawnia się  
z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. 
Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie  
o świadczenia okresowe należne w  przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. 
 

4.3.2

. 

Pytania sprawdzające

 

 

Odpowiadając pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

 

1.

 

Jak brzmi definicja gwarancji i rękojmi? 

2.

 

Co oznacza pojęcie „gwarant” i „uprawniony z gwarancji”? 

3.

 

Jaka jest różnica pomiędzy gwarancją, a rękojmią? 

4.

 

Jakie nowe przepisy dotyczące gwarancji zostały wprowadzane od 1 stycznia 2003 roku?  

5.

 

Na czym polega wykonywanie uprawnień z gwarancji? 

6.

 

W jaki sposób ustalisz termin gwarancji? 

7.

 

Jakie znasz najczęściej występujące elementy gwarancji? 

8.

 

Na czym polega procedura reklamacyjna? 

9.

 

Kiedy sprzedawca jest zwolniony z rękojmi? 

10.

 

Jakie zapisy powinny znaleźć się w dokumencie gwarancyjnym? 

11.

 

Jakie znasz rodzaje roszczeń? 

12.

 

Jaka jest różnica między „rozpoczęciem biegu przedawnienia”, a „zawieszeniem biegu 
przedawnienia”? 

 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

26

4.3.3. Ćwiczenia 

 
Ćwiczenie 1 

Ustal odpowiedzialność sprzedawcy za wady tkwiące w rzeczy. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

odszukać w Kodeksie cywilnym artykuły dotyczące rękojmi za wady, 

2)

 

dokonać interpretacji odszukanych artykułów, 

3)

 

wskazać uprawnienia przysługujące kupującemu, jeżeli zakupiona rzecz ma wady, 

4)

 

ustalić procedury reklamacyjne, 

5)

 

określić termin utraty uprawnień z tytułu rękojmi, 

6)

 

sporządzić druk protokołu reklamacyjnego dla Pani Kowalskiej, która zakupiła kanapę 
w dniu 22 marca 2006 roku w sklepie meblowym „Krzesło”. Po miesiącu stwierdziła 
rozchodzenie się szwu na boku (brakujące dane uzupełnij fikcyjnie). 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

karty gwarancyjne,

 

–

 

druk protokołu reklamacyjnego,

 

–

 

literatura.

 

 

Ćwiczenie 2

 

Ustal prawa wynikające z gwarancji. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 

 

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z gwarancją zakupionego produktu lub usługi, 

2)

 

przedstawić prawa wynikające z gwarancji, 

3)

 

przedstawić ograniczenia  praw, 

4)

 

określić zakres odpowiedzialności gwaranta, 

5)

 

ustalić kto jest zobowiązany do wykonania uprawnień z gwarancji, 

6)

 

określić zakres obowiązków gwaranta, 

7)

 

wkleić do zeszytu warunki dowolnej posiadanej karty gwarancyjnej, 

8)

 

wypełnić protokół reklamacyjny. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

karty gwarancyjne,

 

–

 

druk protokołu reklamacyjnego,

 

–

 

literatura.

 

 
Ćwiczenie 3 

Wynegocjuj warunki gwarancji przy zakupie rzeczy bezpośrednio od producenta. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 

 

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z treścią art. 577–582 Kodeksu cywilnego, 

2)

 

określić zakres odpowiedzialności gwaranta, 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

27

3)

 

określić termin i zakres gwarancji, 

4)

 

przedstawić producentowi przygotowane propozycje dotyczące warunków gwarancji, 

5)

 

przeprowadzić negocjacje. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

karty gwarancyjne, 

–

 

literatura. 

 
Ćwiczenie 4 

Poszkodowany przebywał w hotelu w dniach 24.12.2005–1.01.2006 r. W dniu 

opuszczenia hotelu zorientował się o utracie rzeczy wniesionej do tegoż hotelu. W związku  
z tym postanowił wystąpić z roszczeniem o naprawienie szkody.  

Ustal termin przedawnienia roszczeń o naprawienie szkody. 
 
Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z treścią art. dotyczącego przedawnienia roszczeń, 

2)

 

zinterpretować odpowiedzialność za rzeczy wniesione, 

3)

 

określić termin przedawnienia roszczeń o naprawie szkody, 

4)

 

napisać notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

literatura. 

 

4.3.4.

 

Sprawdzian postępów 

 

Czy 

potrafisz: 

        Tak 

 

 

 

 

 

 

 

Nie 

1) zdefiniować pojęcie: gwarancja, rękojmia, roszczenia? 

 

 

2) wyjaśnić różnicę między rękojmią a gwarancją? 

 

 

3) określić uprawnienia wynikające z gwarancji? 

 

 

4) wynegocjować warunki gwarancji? 

 

 

5) scharakteryzować roszczenia? 

 

 

6) ustalić odpowiedzialność sprzedawcy za wady tkwiące  

w rzeczy? 

 

 

7) ustalić termin przedawnienia roszczeń? 

 

 

8) wyjaśnić różnię między „rozpoczęciem biegu przedawnienia” 

a „zawieszeniem biegu przedawnienia”?  

 

 

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

28

4.4. Regulacje prawne dotyczące zatrudnienia 

 
4.4.1. Materiał nauczania 

 

Praca może być wykonywana z różnych powodów i w różnych formach. Czasami pracę 

wykonujemy samorzutnie w wyniku osobistej potrzeby, innym razem z obowiązku wobec 
osób trzecich. Praca zarobkowa jest regulowana przez prawo pracy. Kodeks pracy reguluje 
zatrudnienie w ramach stosunków pracy. Cechy szczególne stosunku pracy wskazuje  
art. 22 §1 Kodeksu pracy. Stosunkami pracy są pracownik i pracodawca. Zgodnie 

 

z art. 3 Kodeksu pracy pracodawcą jest jednostka organizacyjna. Pracodawcą może być 
również osoba fizyczna. Warunkiem bycia pracodawcą jest, aby jednostka organizacyjna lub 
osoba fizyczna zatrudniała choćby jednego pracownika. W imieniu pracodawcy będącego 
jednostką organizacyjną, w sprawach pracowniczych decyzje podejmuje upoważniony organ 
(np. zarząd spółki) lub osoba, np. dyrektor, menadżer, likwidator, syndyk. Organ ten lub 
osoba może wyznaczyć inną osobę do działania w imieniu pracodawcy, np. kierownika działu 
kadr. 

Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę lub innego aktu 

rodzącego stosunek pracy (wyboru, powołania, konkursu, mianowania). Pracownikiem może 
być jedynie osoba pełnoletnia, tzn. osoba która ukończyła 18 lat. Osoby młodsze (pomiędzy 
15 a 18 rokiem życia) określone są przez Kodeks pracy jako młodociani. Dla nawiązania 
stosunku pracy potrzebna jest zgodna wola pracodawcy i pracownika (art. 11 Kodeksu pracy), 
co oznacza, że nikt nie może być zmuszony do pracy u danego pracodawcy lub do 
zatrudnienia określonego pracownika. 

Umowa o pracę stanowi najczęściej występującą w praktyce podstawę prawną 

nawiązania stosunku pracy. 

Aktami prawnymi powodującymi powstanie stosunku pracy są: umowa o pracę, wybór, 

powołanie, mianowanie, spółdzielcza umowa o pracę.  

Kodeks pracy wyróżnia następujące rodzaje umowy o pracę: na czas nieokreślony, na 

czas określony, na czas wykonania określonej pracy oraz na okres próbny. Za najbardziej 
powszechną i najkorzystniejszą dla pracownika uważa się umowę na czas nieokreślony, 
dlatego też prawo przewiduje szereg ograniczeń w swobodzie jej rozwiązywania przez 
pracodawcę. Aby przeciwdziałać praktyce zawierania kolejnych umów na czas określony 
przez pracodawców, art. 25 Kodeksu pracy przewiduje, że w razie zawarcia kolejnej trzeciej 
umowy o prace z tym samym pracownikiem, jeżeli przerwy pomiędzy rozwiązaniem  
a nawiązaniem poprzednich umów nie przekraczały jednego miesiąca, powoduje, że trzecia 
umowa staje się umową na czas nie określony.  

Każda umowa o pracę, bez względu na jej rodzaj, powinna mieć formę pisemną. 

Obowiązek ten dotyczy pracodawcy. W razie nie zawarcia umowy na piśmie (ustnie), 
pracodawca nie później niż w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia pracy powinien potwierdzić jej 
warunki na piśmie. 

W umowie należy określić: 

–

 

rodzaj umowy, 

–

 

rodzaj pracy, wskazując zawód, stanowisko lub czynności, które pracownik zobowiązuje 
się wykonywać, 

–

 

miejsce wykonywania pracy, czyli miejsce, gdzie pracownik będzie obowiązany 
codziennie stawiać się do pracy, 

–

 

termin rozpoczęcia pracy,  

–

 

wynagrodzenie należne pracownikowi za pracę. 

 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

29

Rozwiązanie umowy o pracę następuje w wyniku: 

–

 

porozumienia stron, 

–

 

wypowiedzenia umowy przez jedną ze stron, 

–

 

rozwiązania umowy bez wypowiedzenia przez jedną ze stron, 

–

 

z upływem czasu, na który była zawarta, w wypadku umowy na czas określony lub na 
okres próbny, 

–

 

z dniem ukończenia pracy, dla której była zawarta. 

Wypowiedzenie umowy o pracę musi nastąpić na piśmie, a ponadto gdy wypowiada 

pracodawca musi on w tym piśmie podać przyczynę wypowiedzenia oraz poinformować 
pracownika o przysługującej mu możliwości odwołania się do sądu pracy w terminie 7 dni. 

Wygaśnięcie umowy o pracę polega na tym że w sytuacjach wskazanych w Kodeksie 

pracy (art. 63–66) lub w innych przepisach, umowa wygasa automatyczne z mocy tych 
przepisów. 

Umowa o pracę wygasa w razie: 

–

 

śmierci pracownika, 

–

 

śmierci pracodawcy (gdy zatrudniał jako osoba fizyczna), 

–

 

z upływem 3 miesięcy nieobecności pracownika w pracy z powodu tymczasowego 
aresztowania, 

–

 

nie zgłoszenia się do pracy  w ciągu 30 dni po odbyciu służby wojskowej. 

Pracodawca nie musi wypowiadać warunków pracy w razie potrzeby czasowego 

polecenia pracownikowi wykonywania innej pracy niż umówiona np. w zastępstwie 
pracownika nieobecnego. Wykonywanie innej niż umówiona pracy nie może przekroczyć 
3 miesięcy w roku kalendarzowym i nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia 
pracownika. 

Treść stosunku pracy to całość praw i obowiązków pracownika i pracodawcy. Każdy 

stosunek pracy ma swoją treść, na którą składa się: wysokość należnego wynagrodzenia, 
wymiar czasu pracy, wymiar urlopu należnego itd. 

Pracownik musi wiedzieć jakie wynagrodzenie będzie otrzymywał za pracę. Pracodawca 

ma obowiązek określić jakie będą składniki wynagrodzenia, wysokość tych składników oraz 
warunki ich przyznawania. Określenie wynagrodzenia musi być zawarte w układzie 
zbiorowym pracy. Wysokość wynagrodzenia nie może być niższa niż najniższe 
wynagrodzenie określone przez Ministra Pracy. Wynagrodzenie przysługuje za wykonanie 
pracy. Wiele przepisów przewiduje obowiązek wypłaty wynagrodzenia mimo nie 
wykonywania pracy przez pracownika, np. w razie przestoju, urlopu wypoczynkowego, 
przeprowadzenia profilaktycznych badań lekarskich, badań lekarskich prowadzonych 

 

w związku z ciążą pracownicy itp. 

Zgodnie z przepisami Działu VI Kodeksu pracy, czasem pracy jest czas, w którym 

pracownik jest do dyspozycji pracodawcy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. 
Podstawową normą czasu pracy jest 8 godz. na dobę i przeciętnie 40 godz. tygodniowo  
w 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym. Pracodawca może podwyższyć do 9 godz. wymiar 
czasu pracy na dobę jeżeli wprowadzi dzień dodatkowo wolny od pracy we wszystkich 
tygodniach roku. Również w tzw. równoważnym systemie czasu pracy dopuszcza się 
przedłużenie czasu pracy do 12 godzin na dobę (w stosunku do kierowców – do 10 godz.). 

W wydłużonym czasie pracy nie wolno zatrudniać: 

–

 

pracowników pracujących na stanowiskach, na których występują przekroczenia stężeń  
i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, 

–

 

pracownic w ciąży, 

–

 

pracownic opiekujących się dzieckiem do 4 lat, bez ich zgody. 

Pracownik ma prawo do corocznego, płatnego urlopu wypoczynkowego (art. 152 

Kodeksu pracy). 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

30

Pamiętaj: 

–

 

zawarte w umowie postanowienia o całkowitej lub częściowej nieodpłatności pracy są 
z mocy prawa nieważne, 

–

 

każda umowa  o pracę powinna być zawarta na piśmie, 

–

 

zawierając umowę  o pracę, zawsze domagaj się od pracodawcy potwierdzenia na piśmie 
rodzaju i wszystkich warunków tej umowy, 

–

 

wypowiedzenie umowy o pracę może być dokonane zarówno przez pracodawcę, jak 
i pracownika, 

–

 

długość okresu wypowiedzenia zależy od stażu pracy u tego pracodawcy, z którym 
stosunek pracy ulega rozwiązaniu, 

–

 

w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca ma obowiązek 
niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy (informacje o wysokości 
wynagrodzenia podaje się w świadectwie pracy tylko na żądanie pracownika). 

Obowiązki pracodawcy i pracownika 

Pracodawca w porozumieniu z zakładową organizacją zawodową jest zobowiązany do 

stworzenia wewnętrznego regulaminu pracy, który stanowi uszczegółowienie praw 

 

i obowiązków pracodawcy i pracowników wynikających z Kodeksu pracy. Regulamin ustala 
organizację pracy, warunki przebywania na terenie zakładu pracy oraz szczegółowe przepisy 
dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. 

Podstawowe obowiązki pracodawcy określa art. 94 Kodeksu pracy. Zgodnie z tym 

przepisem pracodawca ma obowiązek: 

–

 

zaznajamiać pracownika z zakresem jego obowiązków i sposobem wykonywania 
umówionej pracy (wskazówki i polecenia pracodawcy wiążą pracownika) oraz podstawowymi 
uprawnieniami pracownika, zwłaszcza z regulaminem pracy  i regulaminem wynagradzania, 

–

 

organizować pracę w taki sposób, aby pracownik należycie wykorzystywał czas pracy oraz 
osiągał wysoką wydajność i należytą jakość pracy od czego często zależy wynagrodzenie 
pracownika, 

–

 

zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy, 

–

 

wypłacać terminowo wynagrodzenie w dni określone w regulaminie pracy,  

–

 

ułatwić pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych, 

–

 

pomagać pracownikom podejmującym pierwszą pracę w przystosowaniu się do należytego 
wykonywania pracy (adaptacja zawodowa), 

–

 

zaspokajać w miarę posiadanych środków socjalne potrzeby pracowników, głównie przez 
zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, 

–

 

stosować obiektywne i sprawiedliwe oceny pracowników oraz wyników ich pracy, 

–

 

prowadzić dokumentacje pracownicze i akta osobowe pracowników, 

–

 

wpływać na kształtowanie zasad współżycia społecznego,  

–

 

w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy należy wydać pracownikowi 
prawidłowe świadectwo pracy. 

Obowiązki pracownika wynikają z układów zbiorowych, regulaminu pracy, przepisów bhp 

i przepisów przeciwpożarowych, praw pracodawcy. 
Zgodnie z art. 100 Kodeksu pracy obowiązkiem pracownika jest: 

–

 

sumienne wykonywanie pracy i stosowanie się do poleceń przełożonych, o ile dotyczą 
umówionej pracy, 

–

 

przestrzeganie ustalonego czasu pracy, 

–

 

przestrzeganie regulaminu pracy, 

–

 

przestrzeganie przepisów bhp oraz przepisów przeciwpożarowych, 

–

 

dbanie o dobro pracodawcy oraz zachowanie w tajemnicy informacji, których ujawnienie 
mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, np. utratę klientów, 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

31

–

 

przestrzegać tajemnicy określonej w odrębnych przepisach, chodzi tu zwłaszcza 

 

o tajemnicę przedsiębiorstwa określoną w ustawie o nieuczciwej konkurencji z 1993 roku, 

–

 

przestrzegać zasad współżycia społecznego.

 

Obowiązek przeciwdziałania mobbingowi (art. 94): 

§ 1. pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi, 
§ 2. mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane 

przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub 
zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, 
powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub 
wyeliminowanie z zespołu współpracowników, 

§ 

3. 

pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od 

pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną 
krzywdę, 

§ 4. pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o prace, ma prawo dochodzić od 

pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za 
pracę, 

§ 5.  oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie  

z podaniem przyczyny, o której mowa w § 2, uzasadniającej rozwiązanie umowy. 
Odpowiedzialność pracownika za szkodę wyrządzoną pracodawcy. 

Za powstałą szkodę pracownik odpowiada jedynie wówczas, gdy: 

–

 

szkoda powstała w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków przez 
pracownika, 

–

 

niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków musi być przez pracownika 
zawinione, 

–

 

szkoda stanowi stratę w mieniu pracodawcy, która nie nastąpiłaby, gdyby pracownik 
należycie wykonał swoje obowiązki. 

W razie ustalenia odpowiedzialności pracownika za wyrządzenie szkody obowiązany jest 

on do jej naprawienia. Wysokość odszkodowania zależy od stopnia winy pracownika. 

Odpowiedzialność pracodawcy za naruszenie praw pracowniczych 
Naruszenie praw pracowniczych stanowi wykroczenie, za które pracodawca lub osoba 

działająca w jego imieniu może być ukarana karą grzywny. 

Wykroczenia 
W polskim prawie wykroczenia są samodzielną grupą czynów zabronionych – nie są 

przestępstwami. 

Wykroczeniem jest: 

–

 

zawarcie umowy cywilnoprawnej w warunkach, w których powinna być zawarta umowa 
o pracę, 

–

 

niepotwierdzenie na piśmie w ciągu 7 dni zawarcia umowy o pracę, 

–

 

wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy o prace przez pracodawcę z rażącym naruszeniem 
przepisów, 

–

 

stosowaniu wobec pracownika kar porządkowych innych niż przewidziane przez przepisy, 

–

 

naruszenie przepisów o czasie pracy lub przepisów o ochronie pracy kobiet lub 
zatrudnianie młodocianych, 

–

 

nieprowadzenie dokumentacji w sprawach pracowniczych oraz akt osobowych 
pracowników, 

–

 

niewypłacanie w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę, bezprawne obniżenie 
wynagrodzenia lub dokonanie bezpodstawnych potrąceń, 

–

 

nieudzielenie przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego lub bezpodstawne 
obniżenie jego wymiaru, 

–

 

niewydanie pracownikowi świadectwa pracy. 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

32

Wykroczenie popełnia również ten, kto będąc odpowiedzialny za stan bhp w zakładzie lub 

kierując pracownikami nie przestrzega przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. 

Karami zasadniczymi przewidzianymi za wykroczenia są: 

–

 

nagana, 

–

 

grzywna, 

–

 

ograniczenie wolności, 

–

 

areszt. 

 

4.4.2. Pytania sprawdzające

 

 
Odpowiadając pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 

1.

 

Co to jest stosunek pracy według art.22§1 Kodeksu pracy? 

2.

 

Co oznaczają pojęcia: „pracownik” i „pracodawca”? 

3.

 

Jakie akty prawne powodujące powstanie stosunku pracy? 

4.

 

Co reguluje umowa o pracę? 

5.

 

Co należy określić w umowie o pracę? 

6.

 

Jakie są obowiązki pracodawcy i pracownika? 

7.

 

Na czym polega ochrona kobiet i młodocianych? 

8.

 

Jaki jest zakres odpowiedzialności pracownika? 

9.

 

Jaka jest odpowiedzialność pracodawcy za naruszenie praw pracowniczych? 

10.

 

Co to jest wykroczenie? 

11.

 

Co oznacza mobbing? W jaki sposób mu przeciwdziałać? 

12.

 

Jakie znasz przykłady naruszania praw pracowniczych i które z nich są najczęściej 
łamane? 

 

4.4.3. Ćwiczenia 

 
Ćwiczenie 1 

Określ na podstawie art. 152 Kodeksu pracy prawo do urlopu wypoczynkowego i jego 

długość (wymiar). 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z treścią art. 152 Kodeksu pracy, 

2)

 

ustalić kiedy pracownik nabywa prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego, 

3)

 

ustalić prawo do kolejnych urlopów, 

4)

 

określić  czynniki wpływające na wymiar  urlopu wypoczynkowego, 

5)

 

obliczyć wymiar urlopu wypoczynkowego dla pracownika, którego stosunek pracy 
rozwiązuje się w marcu i podejmie pracę u nowego pracodawcy, 

6)

 

obliczyć wymiar urlopu wypoczynkowego dla pracownika, którego stosunek pracy 
rozwiązuje się w listopadzie i podejmie pracę u nowego pracodawcy, 

7)

 

ustalić, czy przy zmianie pracodawcy należy się pracownikowi urlop wypoczynkowy 
(jeżeli w poprzednim miejscu pracy wykorzystał cały przysługujący mu urlop), 

8)

 

napisać notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia. 
 
Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks pracy, 

–

 

karta urlopowa, 

–

 

literatura. 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

33

Ćwiczenie 2 

Ustal na podstawie art. 94 i art. 100 Kodeksu pracy prawa i obowiązki pracownika 

zatrudnionego w usługach na stanowisku robotniczym. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 

 

 

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z regulaminem pracy pracownika zatrudnionego na stanowisku roboczym 
w usługach, 

2)

 

zapoznać się z art. 94 Kodeksu pracy, 

3)

 

ustalić prawa i obowiązki pracownika, 

4)

 

przedstawić prawa  i obowiązki na plakacie, 

5)

 

porównać regulamin pracy z ustalonymi prawami i obowiązkami.  
 
Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

regulamin pracy pracownika zatrudnionego w usługach, 

–

 

Kodeks pracy, 

–

 

literatura. 

 

Ćwiczenie 3 

Ustal na podstawie art. 94 i 97 Kodeksu pracy obowiązki pracodawcy. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia  
 
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z treścią art. 94 i 97 Kodeksu pracy, 

2)

 

zinterpretować obowiązki pracodawcy stosowane wobec pracownika zatrudnionego 
w dziale usług na stanowisku robotniczym, 

3)

 

napisać w zeszycie notatkę z ćwiczenia. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

regulamin pracy pracownika zatrudnionego w usługach, 

–

 

Kodeks pracy, 

–

 

literatura. 

 
Ćwiczenie 4 

Sporządź umowę o pracę na czas nieokreślony, 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 

 

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z Rozdziałem  III Kodeksu pracy, 

2)

 

zapoznać się z wzorami pism z zakresu prawa pracy, 

3)

 

wyszukać w Internecie wzory umów o pracę, 

4)

 

sporządzić umowę o pracę na czas nieokreślony w dowolnym edytorze tekstu. 
 
Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks pracy, 

–

 

komputer z drukarką, 

–

 

papier formatu A4, 

–

 

literatura. 

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

34

Ćwiczenie 5 

Sporządź umowę o pracę dla pracownika zatrudnionego na czas określony. 
Wyobraź sobie, że jesteś pracodawcą. Pracownica pracująca na stanowisku technologa 

żywności przez najbliższe 4 miesiące będzie korzystała z urlopu macierzyńskiego. Po 
zakończeniu urlopu macierzyńskiego chce wrócić do pracy. Znalazłeś odpowiednią osobę, 
która może wykonywać obowiązki ww. osoby  w ciągu tych 4 miesięcy. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z Rozdziałem  III Kodeksu pracy, 

2)

 

zaproponować rodzaj umowy o pracę, 

3)

 

wyszukać w Internecie wzory umów o pracę, 

4)

 

sporządzić wybrany rodzaj umowy w dowolnym edytorze tekstu. 
 
Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks pracy, 

–

 

komputer z drukarką, 

–

 

literatura. 

 

4.4.4. Sprawdzian postępów 

 
Czy potrafisz: 

 

 

 

 

 

 

 

   Tak       Nie 

 1)   zdefiniować strony stosunku pracy? 

 

 

 2)   określić szczególne cechy stosunku pracy? 

 

 

 3)   sporządzić umowę o pracę? 

 

 

 4)   określić obowiązki i prawa pracodawcy? 

 

 

 5)   określić obowiązki i prawa pracownika? 

 

 

 6)   określić zakres odpowiedzialności pracownika? 

 

 

 7)   obliczyć długość urlopu wypoczynkowego? 

 

 

 8)  określić odpowiedzialność pracownika za naruszenie porządku 

pracy? 

 

 

 9)  określić odpowiedzialność pracodawcy za naruszenie praw   

pracowniczych? 

 

 

10)  zdefiniować pojęcie mobbing? 

 

 

11)  scharakteryzować obowiązek przeciwdziałania mobbingowi? 

 

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

35

4.5. Rodzaje umów cywilno-prawnych 

 

4.5.1. Materiał nauczania  

 
Umowa o dzieło 

Umowa o dzieło nie jest regulowana przez Kodeks pracy, lecz przez Kodeks cywilny, 

stanowi zatem jeden z rodzajów tzw. zatrudnienia niepracowniczego, bowiem w rozumieniu 
prawa pracy osoba świadcząca pracę na podstawie umowy o dzieło nie jest pracownikiem. 

Przez umowę o dzieło zgodnie z art. 627 Kodeksu cywilnego: przyjmujący zamówienie 

zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty 
wynagrodzenia. Wynagrodzenie to może być zdefiniowane w umowie w sposób bezpośredni, 
ale także przez określenie podstaw do jego  obliczenia lub według zestawienia planowanych 
kosztów (wynagrodzenie kosztorysowe). Wykonawca najczęściej ma stworzyć dzieło 
materialne (podmiotem umowy o dzieło może być krawiec, szewc, fryzjer, stomatolog, 
pralnia), ale dopuszczalne jest także wykonanie go w formie niematerialnej (śpiewaczka, 
prelegent). Dzieło może być stworzone od początku albo tylko przetworzone. Umowa określa 
zazwyczaj także, czy dzieło będzie wykonane z materiału wykonawcy czy dostarczonego 
przez zamawiającego. 
Obowiązki wykonawcy 

Obowiązki wykonawcy  dotyczą głównie sporządzenia dzieła w określonym terminie  

i o odpowiedniej jakości. Gdy praca opóźnia się tak bardzo, że nie jest prawdopodobne, aby 
została ukończona w przewidzianym czasie, zamawiający bez podania dodatkowego terminu 
może od umowy odstąpić. Zapewnienie odpowiedniej jakości dzieła jest o tyle istotne, że 
przy umowie tego typu sposób wykonania dzieła nie jest istotny, natomiast efekt musi być 
zgodny z życzeniem zamawiającego. 

Jeśli gotowe dzieło ma wady, zamawiający wyznaczy dodatkowy termin do ich usunięcia. 

Po jego bezskutecznym upływie, gdy wady są istotne, zamawiający może od umowy 
odstąpić, a gdy usterki są drobne – żądać obniżenia ceny. Tak postępuje zamawiający również 
w przypadku, gdy wad usunąć się nie da lub gdy wykonawca nie zdoła tego zrobić 
w 

wyznaczonym czasie. Zamawiający może korzystać też z prawa rękojmi zgodnie 

z przepisami o rękojmi za wady przy sprzedaży. 
Obowiązki zamawiającego 

Obowiązkiem zamawiającego jest uiszczenie wynagrodzenia. Następuje to przy oddaniu 

dzieła, chyba że z umowy wynikał inny termin. Gdy dzieło ma być oddawane częściami, 
płatność należy uiszczać za każdą oddaną część. 

Jeśli jesteś zamawiającym powinieneś:  

–

 

spisać umowę z wykonawcą, 

–

 

wybrać takiego wykonawcę, który nie wymaga wypłacenia mu zaliczki, 

–

 

ściśle określić zakres pracy, termin wykonania, wysokość wynagrodzenia i sposób jego 
uiszczenia, 

–

 

kontrolować  poszczególne etapy wykonywania dzieła, 

–

 

uczestniczyć w odbiorze zamówionego dzieła. 

Pamiętaj - nie ma żadnych ograniczeń co do liczby umów o dzieło w roku i wysokości 
honorariów 
Umowa zlecenia 

Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej 

czynności prawnej dla dającego zlecenie (art. 734 §1). W ramach tej umowy przyjmujący 
zlecenie zobowiązuje się do wykonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. 
Celem umowy zlecenia, co różni ją od umowy o dzieło, nie jest osiągnięcie określonego 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

36

rezultatu lecz, podjęcie czynności zmierzających do osiągnięcia tego celu według najlepszych 
umiejętności wykonującego zlecenie. 
Prawa i obowiązki stron umowy 

Umowa zlecenia najczęściej jest odpłatna, ale nie jest to warunek konieczny. Przyjmujący 

zlecenie ma obowiązek wykonania usługi w sposób, w jaki uzna on za stosowny, z tym 
jednak,  że zleceniodawca może mu udzielać wskazówek, a zleceniobiorca powinien je brać 
pod uwagę. W związku z tym, że celem umowy jest staranne działanie zleceniobiorcy, 
powinien on ową czynność wykonać samodzielnie. Może on powierzyć zrealizowanie danej 
czynności osobie trzeciej tylko wtedy, gdy wynika to z treści umowy lub ze zwyczaju, albo 
gdy zleceniobiorcę zmuszą do tego ważne okoliczności. W takim przypadku zleceniobiorca 
ma obowiązek poinformować o tym  zleceniodawcę. Innym obowiązkiem zleceniobiorcy jest 
zawiadomienie zleceniodawcy na bieżąco  o przebiegu realizacji zlecenia oraz złożenie mu 
sprawozdania po zakończeniu czynności. Głównym obowiązkiem zleceniodawcy jest z kolei 
zwrot kosztów poniesionych przez zleceniobiorcę przy załatwianiu sprawy. Koszty te liczone 
są wraz z ustawowymi odsetkami i muszą być zapłacone niezależnie od tego, czy umowa była 
płatna. Jeśli taką była, poza wymienionymi kwotami, zleceniobiorcy należy się jeszcze 
wynagrodzenie płatne po wykonaniu zadania, chyba że w umowie zastrzeżono inny termin. 
Wysokość gratyfikacji najczęściej jest zawarta w umowie, choć często zdarza się,  że 
zleceniodawca uiszcza wynagrodzenie wynikające z taryf odgórnie ustalonych dla spraw 
danego rodzaju. 
Zakończenie umowy zlecenia 

Dający zlecenie może je wycofać w każdym czasie (wypowiedzenie), ale jest 

zobowiązany pokryć już wydatkowane przez zleceniobiorcę  środki, a także część 
wynagrodzenia, gdy umowa zlecenia była odpłatna. Wypowiedzenie może złożyć także 
przyjmujący zlecenie, choć jeśli dokona tego bez ważnego powodu, jest odpowiedzialny za 
ewentualną szkodę wynikającą z jego zaniechania. Zakończenie umowy zlecenia może 
nastąpić także w formie wygaśnięcia zlecenia. Dzieje się tak w przypadku śmierci 
przyjmującego zlecenie. 
Przy zawieraniu umowy zlecenia zwróć uwagę, aby: 

–

 

miała ona formę pisemną, 

–

 

zawierała opis powierzonej pracy, termin wykonania i wysokość wynagrodzenia, 

–

 

zawarta była na okres powyżej 15 dni lub aby przerwy między poszczególnymi umowami 
nie były dłuższe niż 60 dni (jest to zalecane dla dobra pracownika). 

Umowa sprzedaży (art. 535) 

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność 

rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy 
cenę. Cenę można określić przez wskazanie podstaw do jej ustalenia (cena sztywna, 
maksymalna, minimalna, wynikowa).Wystawienie rzeczy w miejsce sprzedaży na widok 
publiczny z oznaczeniem ceny uważa się za ofertę sprzedaży. Sposób wydania i odebrania 
rzeczy sprzedanej powinien zapewnić jej całość i nienaruszalność. W razie przesłania rzeczy 
na miejsce przeznaczenia za pośrednictwem przewoźnika, kupujący obowiązany jest zbadać 
przesyłkę w czasie i w sposób  przyjęty przy przesyłkach tego rodzaju.  

Sprzedawca obowiązany jest udzielić kupującemu potrzebnych wyjaśnień o stosunkach 

prawnych i faktycznych dotyczących rzeczy sprzedanej oraz wydać posiadane przez siebie 
dokumenty, które jej dotyczą. Jeżeli jest to potrzebne do należytego korzystania z rzeczy 
zgodnie z jej przeznaczeniem, sprzedawca powinien załączyć instrukcję dotyczącą sposobu 
korzystania z rzeczy. 

Przepisy Kodeksu cywilnego nie przewidują obowiązku zachowania szczególnej formy 

umowy sprzedaży. Oznacza to, że w zasadzie może być ona zawierana w dowolnej formie 
(np. w formie ustnej). W takiej formie są zwykle zawierane umowy w handlu detalicznym. 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

37

Z przepisów  ogólnych  Kodeksu cywilnego wynika jednak, że jeśli wartość przedmiotu 
sprzedaży przekracza 2 tys. zł, umowa powinna być zawarta na piśmie, jednak nie pod 
rygorem nieważności, lecz dla celów dowolnych. Specjalna forma sprzedaży jest natomiast 
wymagana, jeżeli przedmiotem umowy jest przeniesienie własności nieruchomości. 
Konieczna jest w takim wypadku forma aktu notarialnego. Forma pisemna przewidziana jest 
także dla niektórych szczególnych form sprzedaży, np. sprzedaży ratalnej. 
Umowa agencyjna (art. 758) 

Przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie 

działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem. Do 
zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego świadczeń agent 
jest uprawniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie. Jeżeli sposób wynagrodzenia nie 
został w umowie określony, agentowi należy się prowizja. Prowizją jest wynagrodzenie, 
którego wysokość zależy od liczby lub wartości zawartych umów. Każda ze stron może żądać 
od drugiej pisemnego potwierdzenia treści umowy oraz postanowień  ją zmieniających lub 
uzupełniających. W razie wątpliwości poczytuje się,  że agent jest upoważniony do 
przyjmowania dla dającego zlecenie zapłaty za świadczenie, oraz do przyjmowania dla niego 
świadczeń, za które płaci, jak również do odbierania zawiadomień o wadach oraz oświadczeń 
dotyczących wykonania umowy, którą zawarł w imieniu dającego zlecenie. Każda ze stron 
obowiązana jest do zachowania lojalności wobec drugiej. Agent obowiązany jest 
w szczególności przekazywać wszelkie informacje mające znaczenie dla dającego zlecenie 
oraz przestrzegać jego wskazówek uzasadnionych w danych okolicznościach, a także 
podejmować, w zakresie prowadzonych spraw czynności potrzebne do ochrony praw 
dającego zlecenie. 

Dający zlecenie obowiązany jest przekazywać agentowi dokumenty i informacje 

potrzebne do prawidłowego wykonania umowy. Dający zlecenie obowiązany jest 
w rozsądnym czasie zawiadomić agenta o przyjęciu lub odrzuceniu propozycji zawarcia 
umowy oraz o niewykonaniu umowy, przy której zawarciu agent pośredniczył lub którą 
zawarł w imieniu dającego zlecenie. W razie gdy agent zawierający umowę w imieniu 
dającego zlecenie nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, umowę uważa się za 
potwierdzoną, jeżeli dający zlecenie niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o zawarciu 
umowy nie oświadczy klientowi, że umowy nie potwierdza (domniemanie potwierdzenia 
umowy).Umowa zawarta na czas nieoznaczony i na czas oznaczony może być 
wypowiedziana z powodu niewykonania obowiązków przez jedną ze stron w całości lub 
znacznej części, a także w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności. Po 
rozwiązaniu umowy agent może  żądać od dającego zlecenie świadczenia wyrównawczego, 
jeżeli w czasie trwania umowy agencyjnej pozyskał nowych klientów lub doprowadził do 
istotnego wzrostu obrotów z dotychczasowymi klientami, a dający zlecenie czerpie nadal 
znaczne korzyści z umów z tymi klientami. Roszczenie to przysługuje agentowi, jeżeli, biorąc 
pod uwagę wszystkie okoliczności, a zwłaszcza utratę przez agenta prowizji od umów 
zawartych przez dającego zlecenie z tymi klientami, przemawiają za tym względy słuszności. 
 

4.5.2. Pytania sprawdzające 

 

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń: 

1.  Jak brzmi definicja umowy i umowy przedwstępnej?

 

2.  Na czym polega umowa sprzedaży? 
3.

 

Jakie są podstawowe obowiązki stron umowy sprzedaży? 

4.

 

Jakie obowiązki wynikają dla stron umowy o dzieło? 

5.

 

Na czym polega umowa zlecenia i czym się różni od umowy o dzieło? 

6.

 

Na czym polega umowa agencyjna? 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

38

7.

 

Jakie warunki powinien spełnić agent? 

8.

 

Jakie obowiązki wynikają dla agenta z umowy agencyjnej? 

9.

 

Jaki rodzaj umowy o pracę jest najkorzystniejszy dla pracownika? 

 

4.5.3. Ćwiczenia 

 
Ćwiczenie 1 

Sporządź umowę sprzedaży. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z księgą III Kodeksu cywilnego – Tytuł XI – Sprzedaż, 

2)

 

wyszukać w Internecie wzór umowy sprzedaży, 

3)

 

zapoznać się z wyszukanym wzorem mowy sprzedaży i umową sprzedaży samochodu, 

4)

 

sporządzić umowę sprzedaży usługi w dowolnym edytorze tekstu. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

komputer z dostępem do Internetu, 

–

 

drukarka, 

–

 

papier formatu A4, 

–

 

literatura. 

 
Ćwiczenie 2 

Sporządź umowę o dzieło. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z księgą III Kodeksu cywilnego – Tytuł XV – Umowa o dzieło, 

2)

 

wyszukać w Internecie wzór umowy o dzieło, 

3)

 

zapoznać się z wyszukanym wzorem umowy o dzieło, 

4)

 

pamiętać, że koszty uzyskania przychodów wynoszą 50%, 20%, 

5)

 

sporządzić umowę o dzieło w dowolnym edytorze tekstu lub wypełnić druk umowy  
o dzieło. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

komputer z dostępem do Internetu,  

–

 

drukarka, 

–

 

papier formatu A4. 

–

 

literatura. 

 

Ćwiczenie 3 

Sporządź umowę agencyjną. 

 

Sposób wykonania ćwiczenia 
 
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś: 

1)

 

zapoznać się z księga III Kodeksu cywilnego –Tytuł XXIII – Umowa agencyjna, 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

39

2)

 

wyszukać w Internecie wzór umowy agencyjnej, 

3)

 

zapoznać się z wyszukanym wzorem umowy, 

4)

 

sporządzić umowę agencyjną w dowolnym edytorze tekstu. 

 

Wyposażenie stanowiska pracy: 

–

 

Kodeks cywilny, 

–

 

komputer z drukarką, 

–

 

papier formatu A4, 

–

 

literatura. 

 

4.5.4. Sprawdzian postępów 

 
Czy potrafisz:                                                                                Tak     Nie 

 

 

1)

 

scharakteryzować umowę sprzedaży?  

2)

 

scharakteryzować umowę o dzieło? 

3)

 

scharakteryzować umowę agencyjną? 

4)

 

sporządzić umowę sprzedaży? 

5)

 

sporządzić umowę o dzieło? 

6)

 

sporządzić umowę agencyjną? 

7)

 

sporządzić umowę zlecenia? 

 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

40

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ 
 

INSTRUKCJA DLA UCZNIA 

 

1.

 

Przed rozpoczęciem rozwiązywania testu przeczytaj uważnie instrukcję. 

2.

 

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi. 

3.

 

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych. 

4.

 

Test zawiera 20 pytań. Do każdego pytania dołączone są cztery warianty odpowiedzi, 
tylko jedna jest prawidłowa. 

5.

 

Za prawidłową odpowiedź otrzymasz 1 punkt. 

6.

 

Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi stawiając znak x 

 

w odpowiedniej rubryce. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem,  
a następnie zakreśl prawidłową odpowiedź. 

7.

 

Pracuj samodzielnie. 

8.

 

Jeżeli będziesz miał problem z odpowiedzią na któreś pytania, to odłóż jego rozwiązanie 
na później i wróć do niego jeszcze raz. 

9.

 

Na rozwiązanie testu masz 45 minut. 

10.

 

Jeśli czas Ci pozwoli, przed oddaniem swojej pracy sprawdź odpowiedzi jeszcze raz. 

 

Powodzenia 

 

ZESTAW  ZADAŃ  TESTOWYCH 
 

1.

 

Osobami prawnymi są: 
a)

 

Skarb Państwa, inne organizacje, którym przepisy prawa przyznają osobowość 
prawną, 

b)

 

każdy człowiek, 

c)

 

osoby pełnoletnie, 

d)

 

osoby o pełnej zdolności do czynności prawnych. 

 
2.

 

Umowa sprzedaży należy do grupy umów: 
a)

 

pozwalających na korzystanie z cudzych rzeczy, 

b)

 

pozwalających na korzystanie z cudzej pracy lub usług, 

c)

 

przenoszących własność lub inne prawa, 

d)

 

do żadnej z tych grup. 

 
3.

 

Warunkiem bycia pracodawcą  jest: 
a)

 

pełnienie obowiązków dyrektora, 

b)

 

aby jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna zatrudniała choćby jednego 
pracownika, 

c)

 

aby jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna zatrudniała co najmniej dziesięciu 
pracowników, 

d)

 

mianowanie.  

 
4.

 

Wysokość wynagrodzenia nie może być niższa niż: 

a)

 

średnia krajowa, 

b)

 

średnia w danym rejonie, 

c)

 

najniższe wynagrodzenie określone przez Ministra Pracy i Polityki socjalnej, 

d)

 

 najniższe wynagrodzenie ustalone przez Ministra Finansów. 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

41

5.

 

Rękojmia za wady to: 

a)

 

odpowiedzialność majątkowa sprzedawcy (dostawcy, wykonawcy,  projektanta), 

b)

 

odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne rzeczy, stanowiącej przedmiot transakcji, 

c)

 

odpowiedzialność majątkowa producenta  za   wady fizyczne i prawne rzeczy,  
stanowiącej przedmiot transakcji, 

d)

 

odpowiedzialność majątkowa wytwórcy za wady fizyczne i prawne rzeczy, 
stanowiącej przedmiot transakcji. 

 
6. Z 

poniższych wymienionych norm postępowania, wybierz normę prawną: 

a)

 

ustępowanie miejsca osobom starszym w autobusie, 

b)

 

okazywanie szacunku rodzicom, 

c)

 

mówienie dzień dobry, 

d)

 

ograniczanie przez kierowców prędkości jazdy samochodem – zgodnie ze znakiem 
znajdującym się na drodze. 

 
7.  Norma prawna jest to: 

a)

 

zdanie lub jednostka redakcyjna ustawy lub rozporządzenia, 

b)

 

reguła określająca zasady postępowania prawników przy rozstrzyganiu sporów 
pomiędzy różnymi podmiotami, 

c)

 

wynikająca z przepisów prawa reguła postępowania, której adresatami są wszystkie 
osoby znajdujące się w opisanej normą sytuacji lub posiadające określone w normie 
cechy, 

d)

 

wzorzec postępowania. 

 
8.  Które z wymienionych zdarzeń, jest zdarzeniem prawnym? 

a)

 

rozmowa z przyjacielem, 

b)

 

uczenie się przepisów ruchu drogowego, 

c)

 

uczenie się przepisów prawa pracy, 

d)

 

podpisanie umowy o pracę. 

 
9.   Która z wymienionych osób nie posiada zdolności do czynności prawnych? 

a)

 

Jan Kowalski, wiek 21 lat, 

b)

 

Ewelina Nowak, wiek 10 lat, 

c)

 

Paweł Nowak, wiek 32 lata, 

d)

 

Karolina Kowalska, wiek 19 lat. 

 
10. Osoba fizyczna nie może udzielić: 

a)

 

prokury, 

b)

 

pełnomocnictwa ogólnego, 

c)

 

testamentu, 

d)

 

przebaczenia. 

 
11.

 

Umowa, przez którą, jedna ze stron lub obie strony zobowiązują się do zawarcia 
oznaczonej umowy jest określana jako: 
a)

 

umowa wstępna, 

b)

 

umowa przedwstępna, 

c)

 

umowa przyrzeczenia, 

d)

 

umowa transakcyjna. 

 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

42

12

 

Wyodrębnione typy umów, uregulowane w obowiązujących aktach normatywnych  
(przede wszystkim w Kodeksie Cywilnym) są określane jako: 
a)

 

umowy nienazwane, 

b)

 

umowy nazwane, 

c)

 

świadczenia w miejsce wykonania, 

d)

 

umowy prawne. 

 
13. Decyzje dotyczące ubezwłasnowolnienia podejmuje: 

a)

 

sąd, 

b)

 

policja, 

c)

 

opiekunka środowiskowa. 

d)

 

kurator społeczny. 

 
14.

 

Umowa o pracę powinna być zawarta: 
a)

 

w formie pisemnej z urzędowym poświadczeniem daty, 

b)

 

w formie pisemnej, 

c)

 

w formie aktu notarialnego, 

d)

 

w formie aktu darowizny. 

 
15. Jeżeli nastąpiło zawieszenie biegu przedawnienia, to: 

a)

 

od dnia, w którym wystąpiło zawieszenie biegu przedawnienia termin przedawnienia 
liczy się od nowa, 

b)

 

termin przedawnienia ulega zawieszeniu na czas trwania przeszkody utrudniającej 
dochodzenie roszczeń, a po jej ustąpieniu biegnie dalej, 

c)

 

termin przedawnienia jest dłuższy o 3 lata w porównaniu z sytuacją, gdyby 
zawieszenie biegu przedawnienia nie wystąpiło, 

d)

 

termin przedawnienia liczy się od nowa. 

 
16. Zawarcie umowy polega na: 

a)

 

jednoczesnym podpisaniu umowy przez dwie strony umowy, 

b)

 

złożeniu przez strony umowy zgodnego oświadczenia woli, 

c)

 

przekazaniu sobie przez strony podpisanego tekstu umowy, 

d)

 

podpisaniu umowy przez pracodawcę. 

 
17.

 

Decyzje o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję są wydawane przez: 
a)

 

Sąd antymonopolowy, 

b)

 

Sąd Najwyższy, 

c)

 

Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, 

d)

 

Naczelny Sąd Administracyjny. 

 
18.

 

Wypłacanie odszkodowań i świadczeń z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego w sytuacji, 
gdy sprawca szkody nie został zidentyfikowany lub gdy nie był ubezpieczonym należy do 
zadań: 
a)

 

Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, 

b)

 

Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, 

c)

 

Rzecznika Ubezpieczonych, 

d)

 

Izby Ubezpieczeń. 

 
 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

43

19.

 

Jeżeli w umowie sprzedaży zamieszczono zastrzeżenie, które pozwala sprzedawcy odkupić 
rzecz od kupującego w określonym terminie – nie dłuższym jak 5 lat, to jest to: 
a)

 

sprzedaż z prawem pierwokupu, 

b)

 

sprzedaż z prawem odkupu, 

c)

 

sprzedaż z zastrzeżeniem własności rzeczy sprzedanej, 

d)

 

sprzedaż terminowa. 

 
20.  Pracownik może przenieść prawo wynagrodzenia na rzecz:   

a)

 

najbliższej rodziny, 

b)

 

organizacji społecznej, 

c)

 

pracownik nie może przenieść na nikogo prawa do wynagrodzenia, 

d)

 

organizacji związkowej. 

 
 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

44

 

KARTA  ODPOWIEDZI 

Imię i nazwisko ................................................................................................ 
 

Stosowanie prawa w działalności usługowej 

 
Zakreśl poprawną odpowiedź, wpisz brakujące części zdania lub wykonaj rysunek.

 

Nr 

zadania 

Odpowiedź Punkty 

1. 

a b c d  

2. 

a b c d  

3. 

a b c d  

4. 

a b c d  

5. 

a b c d  

6. 

a b c d  

7. 

a b c d  

8. 

a b c d  

9. 

a b c d  

10. 

a b c d  

11. 

a b c d  

12. 

a b c d  

13. 

a b c d  

14. 

a b c d 

 

15. 

a b c d  

16. 

a b c d  

17. 

a b c d  

18. 

a b c d  

19. 

a b c d  

20. 

a b c d  

Razem:  

 

 
 
 

 

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

 

45

6.  LITERATURA 

 

1.

 

Albin K.: Reklama, Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2000 

2.

 

Dmowski S., Rudnicki S.: Komentarz do Kodeksu cywilnego. Księga pierwsza – Część 
ogólna. Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 2001 

3.

 

Kuciński J., Trzciński Z.: Prawo gospodarcze.  C. H. Beck Warszawa 2002 

4.

 

Lewandowski J. Elementy prawa. WSiP, Warszawa 1994 

5.

 

Łętowska E.: Podstawy prawa cywilnego. ECOSTAR, Warszawa 1994 

6.

 

Pietrzykowski K. red.: Kodeks cywilny. Komentarz, tom II. C. H. Beck, Warszawa 1998 

7.

 

Gazeta Prawna: Kodeks cywilny 2005 z komentarzem Janusza Piejki, Warszawa 2006 

8.

 

Gazeta Prawna: Kodeks pracy z komentarzem Jarosława Chałasa i Haliny Kwiatkowskiej, 
Warszawa 2006