Ochrona powietrza

1.1. W wyniku spalania paliw w celu produkcji energii główne zanieczyszczenia to:

a. CO, NH

4

b. CH

3

, pyły

c. SO

2

, CO

2

d. PCDD, PCDF

1.2. CO

2

traktujemy jako zanieczyszczenie:

a. zawsze

b. kiedy jego koncentracja jest większa niż naturalna zawartość w powietrzu atmosferycznym

c. kiedy jego koncentracja jest mniejsza niż naturalna zawartość w powietrzu atmosferycznym

d. nigdy

1.3. Najwięcej NO

x

jest emitowanych z:

a. procesów przemysłowych

b. produkcji energii

c. ogrzewania budynków

d. transportu

2.1. Gazami cieplarnianymi są:

a. CO

2

, SO

2

, NO

x

b. CO

2

, SO

2

, CH

4

c. CO

2

, H

2

O, N

2

O

d. CO

2

, H

2

O, NO

2

2.2. Jakie zagrożenie jest konsekwencją efektu cieplarnianego:

a. powodzie

b. trzęsienia ziemi

c. zanieczyszczenie środowiska wodno-glebowego metalami ciężkimi

d. żadne z powyższych

2.3. Zjawisko efektu cieplarnianego nie ma wpływu na

a. fotosyntezę

b. zużycie energii

c. ilość energii wypromieniowywanej ze Słońca

d. średnią temperaturę na Ziemi

3.1. Który pierwiastek dominuje w zjawisku niszczenia warstwy ozonowej

a. H

b. Br

c. N

d. Cl

3.2. Potencjał niszczenia warstwy ozonowej to wskaźnik służący określeniu

a. ile ozonu pozostało w warstwie ozonowej

b. ile ozonu uległo rozkładowi w warstwie ozonowej w ciągu roku

c. wpływu poszczególnych substancji na niszczenie warstwy ozonowej

d. ilości promieniowania podczerwonego pochłanianego przez składniki atmosfery

3.3. W jakiej warstwie atmosfery znajduje się warstwa ozonowa

a. jonosferze

b. stratosferze

c. termosferze

d. troposferze

4.1. Zjawisko smogu wystąpi w sytuacji

a. brak wiatru, obecne zanieczyszczenia, termiczna warstwa inwersyjna

b. wiatr, brak zanieczyszczeń, brak termicznej warstwy inwersyjnej

c. brak wiatru, brak zanieczyszczeń, termiczna warstwa inwersyjna

d. wiatr, obecne zanieczyszczenia, brak termicznej warstwy inwersyjnej

4.2. Które wyrażenie nie oznacza smogu londyńskiego

a. redukujący

b. zimowy

c. kwaśny

d. utleniający

4.3. Które zanieczyszczenia są typowe tylko dla smogu typu Los Angeles

a. NO

2

, CO

2

b. NO

2

, węglowodory

c. SO

2

, pyły

d. SO

2

, CO

2

5.1. Który rodzaj odpylacza nie jest odpylaczem suchym

a. grawitacyjny

b. wieżowy

c. inercyjny

d. odśrodkowy

5.2. Który rodzaj odpylacza nie jest odpylaczem mokrym

a. barbotażowy

b. natryskowy

c. Venturiego

d. wirowy-przeciwbieżny

5.3. W elektrofiltrze wykorzystuje się

a. siłę elektromagnetyczną ładując ziarna pyłu ładunkiem ujemnym

b. siłę elektromagnetyczną ładując ziarna pyłu ładunkiem dodatnim

c. siłę elektrostatyczną ładując ziarna pyłu ładunkiem ujemnym

d. siłę elektrostatyczną ładując ziarna pyłu ładunkiem dodatnim

6.1. Siarka w węglu kamiennym występuje głównie w postaci

a. markasytu

b. merkaptanów

c. siarki elementarnej

d. pirytu

6.2. Metodą fizyczną usuwania siarki z paliwa nie jest

a. wzbogacanie na stole koncentracyjnym

b. hydrocyklon

c. absorpcja aminowa

d. separacja magnetyczna

6.3. Wzbogacanie węgla metodą flotacji opiera się na

a. różnicy w barwie między węglem a pirytem

b. różnicy w zwilżalności przez wodę składników mineralnych a węgla

c. odmiennym zachowaniu składników mineralnych i węgla w polu elektrostatycznym

d. selektywnej adsorpcji oleju na powierzchni hydrofobowej węgla

7.1. Która z podanych metod odsiarczania spalin nie powoduje wytworzenia jako końcowy produkt gipsu

a. magnezowa

b. wapniakowa

c. wapienna

d. dwualkaliczna

7.2. Jeżeli w procesie odsiarczania spalin powstanie nawóz sztuczny to jest to metoda

a. odpadowa

b. nieregeneracyjna

c. regeneracyjna

d. podczas odsiarczania spalin nie może powstać nawóz

7.3. Jeżeli podczas odsiarczania spalin używana jest ciecz a produkt końcowy jest w postaci suchej to jest to metoda

a. mokra

b. sucha

c. półsucha

d. selektywna

8.1. Europejski Standard Emisji Spalin EURO 5 dotyczy

a. tylko samochodów osobowych

b. wszystkich pojazdów samochodowych poruszających się po drogach

c. tylko pojazdów poruszających się w ścisłych centrach miast

d. nowych pojazdów sprzedawanych na terytorium Unii Europejskiej

8.2. Na ilość NOx w gazach odlotowych nie mają wpływu

a. mechanizmy powstawania NOx

b. odpylanie spalin

c. rodzaj spalanego paliwa

d. temperatura spalania

8.3. Metodą usuwania NOx z gazów odlotowych nie jest

a. nieselektywna redukcja katalityczna

b. napromieniowanie spalin wiązką elektronów

c. sekwestracja

d. selektywna redukcja katalityczna

9.1. Protokół z Kioto (1997) - wybierz nieprawidłową odpowiedź

a. jest uzupełnieniem Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (1992)

b. miał obowiązywać do końca 2012 roku, został przedłużony do 2020 roku

c. wprowadził system uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

d. spełnił swoje założenia ponieważ wszyscy najwięksi światowi emitenci CO

2

go ratyfikowali

9.2. Międzynarodowe porozumienia dotyczące ochrony powietrza atmosferycznego są efektem

a. transgranicznego przemieszczania się zanieczyszczeń

b. globalizacji

c. braku pomysłu na ochronę powietrza w poszczególnych krajach

d. inicjatywy społeczności lokalnych

9.3. Ograniczanie emisji zanieczyszczeń do powietrza przez poszczególne kraje określone w porozumieniach międzynarodowych

powinno być

a. takie samo dla wszystkich krajów

b. tym większe im bogatszy jest dany kraj

c. różne w zależności od emisji i chłonności środowiska danego kraju

d. nie powinno dotyczyć krajów posiadających PKB poniżej określonej wartości

10.1. Do dominujących czynników powodujących przekraczanie dopuszczalnych norm jakości powietrza na terenach gęsto

zaludnionych nie należy

a. niska emisja

b. transport indywidualny

c. spalanie odpadów w paleniskach domowych

d. procesy produkcyjne w zakładach przemysłowych

10.2. Program ochrony powietrza to

a. propozycja obywatelska działań wpływających na poprawę jakości powietrza

b. plan naprawczy ustanawiany przez organy administracji państwowej obligatoryjnie w sytuacji przekroczenia

dopuszczalnych norm jakości powietrza

c. plan naprawczy ustanawiany przez Komisję Europejską w sytuacji przekroczenia dopuszczalnych norm jakości powietrza

w danym państwie

d. nazwa funduszu europejskiego, którego zadaniem jest finansowanie działań dotyczących poprawy jakości powietrza w

państwach członkowskich

10.3. Monitoring jakości powietrza w Polsce jest prowadzony przez

a. Ministerstwo Środowiska

b. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej

c. Inspekcję Ochrony Środowiska

d. Urząd Marszałkowski

Gospodarka wodna i ochrona wód

1.1. Według Ramowej Dyrektywy Wodnej UE głównym środowiskowym celem gospodarki wodnej jest:

a. zaspokojenie zapotrzebowania na wodę ludności, rolnictwa i przemysłu oraz ochrona wód i ekosystemów zależnych od

wód

b. osiągnięcie dobrego stanu wód podziemnych i powierzchniowych do 2015 r. lub ewentualnie w latach późniejszych

c. poprawa stanu czystości wód, zaspokojenie zapotrzebowania na wodę ludności, rolnictwa i przemysłu oraz ochrona

ekosystemów zależnych od wód

1.2. Zadania gospodarki wodnej to:

a. zaspokojenie zapotrzebowania na wodę ludności i przemysłu; ochrona wód i ekosystemów zależnych od wód oraz

poprawa stanu zdegradowanych wód i ekosystemów; przeciwdziałanie i zmniejszenie skutków powodzi i suszy

b. zaspokojenie zapotrzebowania na wodę ludności i przemysłu; zmniejszenie zanieczyszczenia wód podziemnych i

powierzchniowych, zmniejszenie skutków powodzi i suszy

c. plany gospodarowania wodą w dorzeczach, plany zarządzania powodzią, plany zarządzania suszą

1.3. Według RDW, zasady zintegrowanego zarządzania zasobami wody to:

a. traktowanie zlewni jako obszaru gospodarowania wodą; wyznaczenie jednolitych części wód dla potrzeb zarządzania

wodą; uspołecznienie procesu planowania działań i podejmowania decyzji

b. łączne podejście do wód powierzchniowych i podziemnych; traktowanie zlewni jako obszaru gospodarowania wodą;

uspołecznienie procesu planowania działań i podejmowania decyzji

c. łączne podejście do wód powierzchniowych i podziemnych; traktowanie zlewni jako podstawowego obszaru

gospodarowania wodą; wyznaczenie jednolitych części wód dla potrzeb zarządzania wodą

2.1. Pięć najważniejszych zadań gospodarki wodnej to:

a. zapewnienie odpowiedniej ilości i jakości wody dla ludności; ochrona zasobów wodnych przed zanieczyszczeniem

oraz niewłaściwą lub nadmierną eksploatacją; utrzymywanie lub poprawa stanu ekosystemów wodnych; ochrona

przed powodzią oraz suszą; zapewnienie wody na potrzeby rolnictwa i przemysłu

b. utrzymywanie lub poprawa stanu ekosystemów wodnych; ochrona przed powodzią oraz suszą; zapewnienie wody na

potrzeby rolnictwa i przemysłu; zaspokojenie potrzeb związanych z turystyką, sportem, rekreacją; tworzenie warunków

dla energetycznego i transportowego wykorzystania wód

c. prowadzenie gospodarki wodnej w granicach dorzeczy, zapewnienie odpowiedniej ilości i jakości wody dla ludności;

ochrona zasobów wodnych przed zanieczyszczeniem oraz niewłaściwą lub nadmierną eksploatacją; utrzymywanie lub

poprawa stanu ekosystemów wodnych; ochrona przed powodzią i suszą

2.2. Gospodarka wodna opiera się o:

a. zachowanie zasady że każdy obywatel ma zawsze prawo dowolnego gospodarowania wodą w obrębie swojej

nieruchomości i jej najbliższym otoczeniu

b. zachowanie zasady racjonalnego i całościowego traktowania zasobów wód, z uwzględnieniem ich ilości i jakości

c. zachowanie zasady racjonalnego i całościowego traktowania zasobów wód, z wyłączeniem silnie zmienionych części

wód, które nie podlegają już gospodarce wodnej

2.3. Cele gospodarki wodnej realizuje się z uwzględnieniem podziału państwa na obszary:

a. dorzeczy

b. makroregionów i regionów wodnych

c. związków gmin regionów wodnych

3.1. Jednolita część wód powierzchniowych to

a. oddzielny i znaczący element wód, jak wody brzegowe, jezioro lub inny naturalny zbiornik wodny, sztuczny zbiornik

wodny, strumień, rzeka, kanał, lub ich części

b. oddzielny i znaczący element wód, jak wody brzegowe, przejściowe, naturalny lub sztuczny zbiornik wodny, rzeka,

kanał, lub ich części

c. oddzielny i znaczący element wód, jak wody przejściowe, jezioro lub inny naturalny zbiornik wodny, sztuczny zbiornik

wodny, potok, rzeka, kanał, lub ich części

3.2. Jednolita część wód podziemnych to:

a. całkowita objętość wody wolnej w porach i szczelinach poziomu wodonośnego w obrębie strefy nasycania możliwa do

uzyskania na potrzeby zaopatrzenia w wodę w określonej ilości

b. określona objętość wód podziemnych występująca w obrębie warstwy wodonośnej lub zespołu warstw

wodonośnych, umożliwiająca pobór istotny w zaopatrzeniu ludności lub przepływ o natężeniu znaczącym dla

kształtowania stanu wód powierzchniowych i ekosystemów lądowych

c. określona ilość wód podziemnych zbiornika wodonośnego lub jego części, możliwa do wykorzystania w celach

zaopatrzenia w istotnej ilości, przy zachowaniu ograniczeń związanych z ochroną środowiska

3.3. Pobór wód podziemnych istotny w zaopatrzeniu ludności w wodę to pobór wynoszący:

a. ponad 10 m3/d albo pobór zaopatrujący co najmniej 50 osób

b. ponad 50 m3/d albo pobór zaopatrujący co najmniej 100 osób

c. ponad 100 m3/d albo pobór zaopatrujący co najmniej 500 osób

4.1. Dobry stan ilościowy wód podziemnych jest gdy:

a. poziom wód podziemnych w części wód podziemnych jest taki, że zapewnia nieprzekraczanie dyspozycyjnych

zasobów wód podziemnych przy określonej z wielolecia średniorocznej wartości poboru wód

b. skład chemiczny części wód podziemnych jest taki, że stężenia związków chemicznych rozpuszczonych w wodzie nie

mogą spowodować zagrożenia dla stanu ekologicznego środowiska

c. liczba reprezentatywnych punktów monitoringu w każdej części wód podziemnych jest wystarczająca do wiarygodnej

oceny poziomu wód podziemnych, uwzględniając zmienności krótko- i długoterminowe w zasilaniu części wód

4.2. Dobry stan chemiczny wód podziemnych oznacza, że:

a. stężenia związków chemicznych rozpuszczonych w wodzie nie przekraczają norm jakości wody oraz nie mogą pogorszyć

stanu ekologicznego środowiska

b. stężenia związków chemicznych rozpuszczonych w wodzie i przewodność elektrolityczna właściwa wody nie

wykazują efektów intruzji wód słonych, nie przekraczają norm jakości wody oraz nie mogą pogorszyć dla stanu

ekologicznego środowiska

c. stężenia związków chemicznych rozpuszczonych w wodzie nie wykazują efektów intruzji wód słonych, nie przekraczają

norm jakości wody oraz nie mogą pogorszyć dla stanu ekologicznego środowiska

4.3. Stan wód powierzchniowych jest to:

a. stan oparty o elementy biologiczne jakości wód i elementy hydromorfologiczne jakości wód wspierające elementy

biologiczne

b. określenie jakości struktury i funkcjonowania całokształtu ekosystemu wodnego związanego z wodami

powierzchniowymi, ustalone zgodnie z wytycznymi zawartymi w załączniku do Ramowej Dyrektywy Wodnej

c. wyrażenie stanu części wód powierzchniowych, określone na podstawie ich stanu ekologicznego i stanu

chemicznego, przy czym ogólny stan wód powierzchniowych równy jest gorszemu z tych dwóch stanów

5.1. Instrumenty zarządzania wodą to:

a. plany gospodarowania wodą w dorzeczu, analiza stanu zlewni, pozwolenia wodnoprawne, kataster wodny, kontrola

gospodarowania wodami, plany zarządzania powodzią

b. plany gospodarowania wodą w dorzeczu, warunki korzystania z wód dorzecza, pozwolenia wodnoprawne, opłaty i

należności za korzystanie z wód i urządzeń wodnych, kataster wodny, kontrola gospodarowania wodami, plany

zarządzania powodzią

c. plany gospodarowania wodą w dorzeczu, pozwolenia wodnoprawne, opłaty i należności za korzystanie z wód i urządzeń

wodnych, kataster wodny, plany zarządzania powodzią

5.2. Instrumenty zarządzania wodą są wykorzystywane przez:

a. Państwową Służbę Hydrologiczną

b. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej

c. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej

5.3. Mapy zagrożenia powodzią będące częścią planów zarzadzania ryzykiem powodzi, przedstawiają obszary narażone na

niebezpieczeństwo powodzi poprzez wskazanie zasięgu zalania terenu:

a. w scenariuszach dotyczących różnego prawdopodobieństwa wystąpienia powodzi

b. określonego dla powodzi o wysokim prawdopodobieństwie wystąpienia

c. określonego na podstawie największej zaobserwowanej powodzi

6.1. Strategia gospodarowania wodą zawarta w Planie gospodarowania wodą dorzecza to:

a. program koniecznych do realizacji działań dążących do osiągnięcia założonego celu zarządzania wodą, wraz z ich

harmonogramem i kalkulacją nakładów finansowych

b. program koniecznych do realizacji działań dążących do osiągnięcia założonego celu zarządzania wodą

c. koncepcja wariantowych działań dążących do osiągnięcia założonego celu zarządzania wodą, których wybór

uwarunkowany będzie aktualną sytuacją ekonomiczną w trakcie okresu realizacji Planu

6.2. Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe:

a. za planowanie gospodarki wodnej w regionach wodnych odpowiedzialny jest prezes Krajowego Zarządu Gospodarki

Wodnej (KZGW)

b. analiza ekonomiczna programu zaplanowanych działań dotyczy kalkulacji koniecznych nakładów finansowych i

omówienia sposobów finansowania działań

c. zasady i zakres informowania społeczeństwa o planowanych działaniach są zalecanym ale nie niezbędnym

elementem Planu

6.3. Analiza stanu dorzecza będąca częścią Planu winna zawierać

a. cel zarządzania wodą w dorzeczu, charakterystykę części wód podziemnych i powierzchniowych, analizę

zinwentaryzowanych presji i ognisk zanieczyszczeń, charakter zagospodarowania terenu, charakterystykę obszarów

prawnie chronionych

b. charakterystykę części wód podziemnych i powierzchniowych, analizę istotnych presji i ognisk zanieczyszczeń i ich

skutków, charakter zagospodarowania terenu, charakterystykę obszarów prawnie chronionych

c. wykaz instytucji odpowiedzialnych za zarządzanie wodą, charakterystykę części wód podziemnych i powierzchniowych,

wykaz istotnych presji i ognisk zanieczyszczeń, charakter zagospodarowania terenu, charakterystykę obszarów prawnie

chronionych

7.1. Składniki bilansu wodnogospodarczego zlewni lub obszaru wodnogospodarczego to:

a. ilość wody na potrzeby energetyki, przemysłu, gospodarki komunalnej miast, rolnictwa, wsi i miast bez wodociągów,

pobór wód powierzchniowych i podziemnych w tym kopalnianych, pobór wód z odwodnienia budowli, pobór ze

źródeł

b. opady, dopływ z poza granic, parowanie i transpiracja, odpływ wody poza granice, odpływ powierzchniowy i podziemny

do rzek, retencja, pobór wód powierzchniowych i podziemnych w tym kopalnianych, pobór wód z odwodnienia

budowli, pobór ze źródeł

c. odpływ podziemny do rzek, przepływ nienaruszalny rzek, ilość wody na potrzeby energetyki, przemysłu, gospodarki

komunalnej miast, rolnictwa, wsi i miast bez wodociągów

7.2. Bilans wodnogospodarczy dla zlewni to:

a. bilans sporządzany na podstawie wyników bilansu wodnego dostosowany do potrzeb gospodarki wodnej; po stronie

przychodów określa dyspozycyjne zasoby wodne zlewni, po stronie rozchodów określa się rzeczywiste zużycie wody

b. bilans sporządzany na podstawie wyników bilansu zasobów wód; po stronie przychodów określa zapotrzebowanie na

wodę w zlewni, po stronie rozchodów określa się rzeczywiste zużycie wody

c. bilans sporządzany na podstawie wyników bilansu wodnego; po stronie przychodów określa dyspozycyjne zasoby

wodne zlewni, po stronie rozchodów określa się zapotrzebowanie na wodę

7.3. Składniki bilansu hydrologicznego wód w zlewni to:

a. opady, parowanie i transpiracja, odpływ powierzchniowy i podziemny do rzek, retencja

b. opady, dopływ z poza granic, parowanie i transpiracja, odpływ powierzchniowy i podziemny do rzek, retencja

c. opady, dopływ z poza granic, parowanie i transpiracja, odpływ wody poza granice, odpływ powierzchniowy i podziemny

do rzek, retencja

8.1. Podział rodzajów regulacji przepływu wody w rzece obejmuje

a. regulację roczną i wieloletnią

b. regulację roczną, dwuletnią i wieloletnią

c. regulację roczną (zwykłą), zapobiegawczą i popowodziową

8.2. Regulacja roczna wyrównania przepływu w rzece polega na

a. przerzucie wody z okresu jej nadmiaru do okresów niedoborów, a proces wyrównania odpływu odbywa się w cyklu

rocznym

b. przerzucie wody z okresu nadmiaru w roku mokrym, do okresu niedoboru w roku suchym

c. wyrównywaniu średnich rocznych przepływów na średni roczny z wielolecia

8.3. Roczny odpływ wody z obszaru Polski jest

a. niższy niż średni w Europie ze względu na dużą retencję wody w zlewniach

b. wyższy niż średni w Europie ze względu na dużą retencję wody w zlewniach

c. wyższy niż średni w Europie ze względu na małą retencję wody w zlewniach

9.1. Do metod magazynowania fali powodziowej w zbiorniku wód powierzchniowych zalicza się:

a. metodę probabilistyczną i metodę wieloletnią (deterministyczną)

b. metodę sztywną i metodę elastyczną

c. metodę hydrologiczną i metodę hydrotechniczną

9.2. Które z poniższych stwierdzeń nie jest prawdziwe

a. gospodarkę sztywną wodą w zbiorniku można prowadzić w górnym biegu rzeki, półsztywną w środkowym, a

przewidywaną w dolnym

b. gospodarkę sztywną wodą w zbiorniku można prowadzić w górnym, środkowym i dolnym biegu rzeki

c. gospodarkę elastyczną wodą w zbiorniku można prowadzić w górnym, środkowym i dolnym biegu rzeki

9.3. Skuteczność magazynowania wody w zbiornikach retencyjnych zależy od

a. wielkości przepływu rzeki, kształtu i wielkości doliny rzecznej, wysokości zapory, planu gospodarki wodnej zbiornika

b. wielkości przepływu rzeki, wielkości doliny rzecznej, wysokości zapory

c. wielkości fali powodziowej zatrzymanej przez zaporę

10.1. Kataster wodny to

a. system informacyjny służący do inwentaryzacji takich informacji, jak dane o obiektach gospodarki wodnej, sposobach

użytkowania wody oraz geograficznej, hydrograficznej, hydrologicznej i gospodarczej charakterystyki zlewni,

b. instrument zarządzania wodami będący systemem informacyjnym, służący do aktualizacji danych o sieci

hydrograficznej, hydrologicznych punktach obserwacyjnych, zasobach wód podziemnych, lokalizacji sieci obserwacji

wód podziemnych, ilości i jakości zasobów wód, wielkości poboru wód powierzchniowych i podziemnych, urządzeń

wodnych, spółek wodnych, pozwoleń wodnoprawnych,

c. instrument zarządzania służący do aktualizacji danych o planach gospodarowania wodami, warunkach korzystania z

wód dorzecza, pozwoleniach wodnoprawnych, opłatach i należnościach za korzystanie z wód i urządzeń wodnych,

wyników kontroli gospodarowania wodami

10.2. Kataster wodny zawiera dane aktualizowane

a. na bieżąco wraz z pojawieniem się nowych informacji

b. co 6 lat równocześnie z aktualizowaniem „Planów gospodarowania wodą w dorzeczach”

c. okresowo zgodnie z wytycznymi będącymi załącznikiem do Ramowej Dyrektywy Wodnej

10.3. Kataster wodny jest aktualizowany i obsługiwany przez

a. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej

b. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej

c. Państwową Służbę Hydrologiczną

Systemy informacji przestrzennej

1.1. Skan mapy papierowej to:

a. rastrowy obraz tej mapy

b. wektorowy obraz tej mapy

c. wektorowa mapa z bazą danych

d. rastrowa mapa z obiektami w postaci pól pikseli o wspólnym atrybucie liczbowym

1.2. Rastrowa mapa z obiektami w postaci pól pikseli o wspólnym atrybucie liczbowym powstaje przez:

a. skanowanie

b. konwersję (rasteryzację) mapy wektorowej z bazą danych

c. konwersję bazy danych

d. digitalizację (cyfrowanie)

1.3. Rozdzielczość mapy rastrowej GIS to:

a. liczba pikseli na cal (DPI)

b. liczba pikseli na metr w terenie

c. rozmiar piksela w metrach na powierzchni terenu

d. rozmiar najmniejszego obiektu uwidocznionego na mapie

2.1. Wektorowa mapa w GIS-ie to:

a. obraz powierzchni terenu, na którym obiekty są przedstawione w postaci pikseli, tworzących punkty, linie i poligony

b. obraz powierzchni terenu, na którym obiekty są przedstawione w postaci atrybutów liczbowych

c. obraz powierzchni terenu, na którym obiekty są przedstawione w postaci punktów, linii łamanych i poligonów

d. obraz powierzchni terenu, na którym obiekty są przedstawione w postaci punktów, linii krzywych oraz linii krzywych

zamkniętych (poligonów)

2.2. Niezbędnym składnikiem mapy wektorowej jest:

a. plik georeferencji

b. podziałka liniowa

c. tabela atrybutów

d. zestaw barw i znaków graficznych

2.3. Wektorowa mapa w GIS-ie charakteryzuje się:

a. bardzo dobrą jakością grafiki ale małą pojemnością

b. bardzo dużą pojemnością ale małą rozdzielczością

c. bardzo dużą rozdzielczością ale marną jakością grafiki

d. nieograniczoną rozdzielczością i pojemnością

3.1. Digitalizacja (albo cyfrowanie) to:

a. konwersja mapy analogowej (np. papierowej) na cyfrową – rastrową

b. konwersja mapy analogowej (np. papierowej) na cyfrową - wektorową

c. tworzenie bazy danych atrybutowych

d. konwersja mapy cyfrowej wektorowej na cyfrową rastrową

3.2. Rodzaje digitalizacji to:

a. skanowanie z rozdzielczością co najmniej 1500 dpi połączone z tworzeniem bazy danych

b. digitalizacja na ekranie lub na tablecie (digimetrze)

c. digitalizacja na ekranie wyciągu graficznego

d. tworzenie wyciągu graficznego a następnie tworzenie bazy danych

3.3. Efektem digitalizacji jest:

a. mapa wektorowa z bazą danych (tabelą atrybutów)

b. mapa rastrowa bez bazy danych

c. baza danych atrybutowych

d. mapa wektorowa bez bazy danych

4.1. Płaskie (geodezyjne, prostokątne) układy odwzorowań kartograficznych operują współrzędnymi:

a. kątowymi (długością i szerokością geograficzną)

b. liniowymi (odległością od początku układu współrzędnych)

c. mieszanymi (linowymi z odniesieniem do lokalizacji układu na siatce południków i równoleżników)

d. mieszanymi (kątowymi w stopniach i linowymi w dzisiętnych częściach stopni)

4.2. W jakim celu używa się podziału płaskich układów odwzorowań na strefy:

a. dla zmniejszenia zniekształceń liniowych i kątowych na mapach

b. dla łatwiejszego przeliczania miar kątowych (stopni długości i szerokości geograficznej) na miary liniowe (metry) i

odwrotnie

c. dla lepszego odwzorowania obszarów położonych w wysokich szerokościach geograficznych

d. dla uniknięcia nakładania się map w programach GIS-owych

4.3. Stosowany obecnie w Polsce jednostrefowy układ odwzorowania kartograficznego nosi nazwę:

a. PUWG 1992

b. PUWG 1965

c. UTM

d. WGS84

5.1. Cyfrowy model terenu to:

a. cyfrowa (rastrowa lub wektorowa) reprezentacja wysokości (nad elipsoidę lub na geoidę) powierzchni terenu

b. cyfrowa (rastrowa lub wektorowa) reprezentacja obiektów znajdujących się na powierzchni terenu

c. cyfrowa (rastrowa lub wektorowa) reprezentacja geomorfologicznych form terenu

d. baza danych przestrzennych obiektów znajdujących się na powierzchni terenu

5.2. Podstawową postacią cyfrowego modelu terenu jest:

a. mapa izoliniowa (izohipsowa. wysokości powierzchni terenu)

b. mapa kątów nachylenia terenu

c. projekcja aksonometryczna lub perspektywiczna powierzchni terenu

d. chmura punktów próbkujących wysokość powierzchni terenu

5.3. Cyfrowy model terenu może służyć m.in. do:

a. konstrukcji przekrojów geomorfologicznych oraz map widoczności

b. wyznaczania najkrótszych połączeń drogowych i kolejowych

c. analizy odległości: tworzenia buforów oraz matryc odległości między obiektami punktowymi

d. obliczania powierzchni obiektów przedstawionych jako poligony na mapach wektorowych

6.1. Algebra map to działania na:

a. numerycznych i tekstowych atrybutach obiektów wektorowych

b. numerycznych atrybutach pikseli na mapach rastrowych

c. wszystkich atrybutach zapisanych w tabelach atrybutów

d. mapach rastrowych jako zmiennych w funkcjach i równaniach

6.2. Do algebry map nie zalicza się następujących operacji na mapach rastrowych:

a. maskowania

b. operacji logicznych

c. reklasyfikacji

d. analizy dyskryminacyjnej

6.3. Algebra map jest podstawowym narzędziem analitycznym stosowanym w:

a. analizie dyskryminacyjnej i wieloczynnikowej (MCE)

b. operatorach odległości

c. tworzeniu map zmiennych ciągłych

d. intersekcji poligonów na mapach wektorowych

7.1. Metoda interpolacji z wagowaniem na odwrotność odległości uwzględnia

a. strukturę zmienności interpolowanego parametru wyrażoną semiwariogramem

b. anizotropię zmienności parametru

c. odległość między punktami rozpoznania (opróbowania) i punktem interpolacji

d. wielkość obszaru dla którego stosuje się interpolację

7.2. W metodzie interpolacji z wagowaniem na odwrotność odległości oszacowania wartości parametru w punkcie dokonuje się

w oparciu o średnią:

a. arytmetyczną

b. geometryczną

c. harmoniczną

d. ważoną

7.3. W metodzie interpolacji z wagowaniem na odwrotność odległości suma współczynników wagowych przypisywanych

punktom rozpoznania musi wynosić:

a. -1

b. 1

c. 0

d. 2

8.1. Zastosowanie geostatystycznej procedury krigingu do interpolacji parametrów wymaga określenia:

a. wielkości współczynnika zmienności parametru

b. struktury zmienności parametru za pomocą semiwariogramu

c. wariancji

d. odchylenia standardowego

8.2. Interpolacja parametrów za pomocą geostatystycznej procedury krigingu cechuje się:

a. minimalizacją błędu interpolacji

b. brakiem błędu interpolacji

c. maksymalizacją błędu interpolacji

d. założeniem losowego charakteru zmienności parametru

8.3. Semiwariogram parametru wyraża zależność między:

a. średnim kwadratem różnic wartości parametru i wielkością próbek

b. średnim kwadratem różnic wartości parametru i liczbą punktów rozpoznania

c. średnim kwadratem różnic wartości parametru i średnią wartością parametru

d. średnim kwadratem różnic wartości parametru i średnią odległością punktów rozpoznania

9.1. Który z wymienionych interpolatorów nie jest interpolatorem deterministycznym:

a. z wagowaniem na odwrotność odległości

b. najbliższego sąsiada

c. kriging

d. naturalnego sąsiada

9.2. Którego z wymienionych czynników nie uwzględnia interpolator geostatystyczny (kriging):

a. struktury zmienności parametru

b. usytuowania punktów rozpoznania względem siebie

c. średniej wartości parametru w zbiorze danych pomiarowych

d. usytuowania punktów rozpoznania względem punktu interpolacji

9.3. Interpolator geostatystyczny różni się od interpolatora z wagowaniem na odwrotność odległości:

a. możliwością przewidywania wielkości błędów interpolacji

b. dopuszczalną liczbą wykorzystywanych danych

c. sposobem wyszukiwania danych

d. algorytmem szacowania wartości parametru w punkcie interpolacji

10.1. Procedura kroswalidacji służy do:

a. oceny dokładności interpolacji

b. wyznaczania średnich wartości parametrów

c. oceny zmienności parametru

d. określania trendu zmian wartości parametru

10.2. Średnia błędów interpolacji bliska zeru świadczy o:

a. występowaniu błędu systematycznego w interpolacji

b. braku błędu systematycznego w interpolacji

c. występowaniu błędu losowego w interpolacji

d. braku błędu losowego w interpolacji

10.3. Współczynnik korelacji liniowej między wartościami parametru stwierdzonymi i wyinterpolowanymi o wartości 0.98

świadczy o:

a. wysokiej jakości interpolatora

b. umiarkowanej jakości interpolatora

c. niskiej jakości interpolatora

d. nieprzydatności zastosowanego interpolatora

Gleboznawstwo i rekultywacja

1.1. Czynniki glebotwórcze to:

a. skała macierzysta, klimat, działalność człowieka, rzeźba terenu, czas działania czynników

b. skała macierzysta, klimat, woda, działalność człowieka, rzeźba terenu

c. skała macierzysta, klimat, woda, organizmy żywe, działalność człowieka

d. skała macierzysta, klimat, organizmy żywe, działalność człowieka, rzeźba terenu

e. skała macierzysta, klimat, organizmy żywe, działalność człowieka, czas działania czynników

1.2. W klimacie humidowym:

a. poziom iluwialny występuje nad poziomem eluwialnym

b. poziom iluwialny występuje pod poziomem eluwialnym

c. poziom iluwialny występuje pod poziomem glejowym

d. poziom eluwialny występuje pod poziomem glejowym

e. poziom glejowy występuje pod poziomem organicznym

1.3. Silne wietrzenie chemiczne dominuje w procesie glebotwórczym:

a. w klimacie suchym i ciepłym

b. w klimacie suchym i chłodnym

c. w klimacie wilgotnym umiarkowanym

d. w klimacie wilgotnym i chłodnym

e. w klimacie wilgotnym i ciepłym

2.1. Głównymi związkami organicznymi powodującymi degradację chemiczną gleby są:

a. substancje ropopochodne, wielocykliczne węglowodory aromatyczne, związki chloroorganiczne, dioksyny,

polichlorowane bifenyle oraz pestycydy

b. substancje ropopochodne, wielocykliczne węglowodory aromatyczne, związki chloroorganiczne, metale ciężkie,

polichlorowane bifenyle oraz pestycydy

c. substancje ropopochodne, wielocykliczne węglowodory aromatyczne, zasolenie, dioksyny, polichlorowane bifenyle oraz

pestycydy

d. substancje ropopochodne, wielocykliczne węglowodory aromatyczne, związki chloroorganiczne, dioksyny,

polichlorowane bifenyle oraz węglowodany

e. substancje ropopochodne, węglowodany, związki chloroorganiczne, dioksyny, polichlorowane bifenyle oraz pestycydy

2.2. W przypadku średniego stopnia degradacji chemicznej gleby substancjami ropopochodnymi:

a. obserwuje się znaczące zamieranie roślinności darniowej i znaczne osłabienie wzrostu roślin uprawnych

b. następuje punktowe zamieranie roślinności darniowej i wyraźne osłabienie wzrostu roślin uprawnych;

c. następuje znaczące zamieranie roślinności darniowej lub spadek plonowania roślin uprawnych o około 50%;

d. obserwuje się płatowe zamieranie roślinności darniowej lub spadek plonowania roślin uprawnych o około 50 %;

e. następuje zanikanie lub całkowite zamarcie roślinności darniowej, niemożność uprawy roślin bez rekultywacji gleby.

2.3. Niepalne ciecze, o bardzo dobrych właściwościach dielektrycznych, odporne chemicznie, które bardzo wolno ulegają

biodegradacji, a przy tym są rakotwórcze to:

a. Dioksyny

b. Furany

c. Polichlorowane bifenyle

d. Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne

e. Związki chloroorganiczne

3.1. W przypadku, gdy w wyniku erozji wodnej gleby dochodzi do niszczenia całego profilu gleby, a niekiedy również części

podłoża, a ponadto następuje częściowe rozczłonkowanie się reliefu to mamy do czynienia:

a. ze słabą erozją wodną gleb

b. z umiarkowaną erozją wodną gleb

c. z intensywną erozją wodną gleb

d. z silną erozja wodną gleb

e. z bardzo silną erozją wodną gleb

3.2. Najbardziej podatne na erozję wodną są:

a. gleby ciężkie, ilaste, skaliste - skały szkieletowe wytworzone ze skał o spoiwie niewęglanowym, wytworzone ze skał

krystalicznych, torfy niskie, przejściowe i wysokie

b. gleby lessowe i lessowate, pyłowe, pyłowe wodnego pochodzenia.

c. gliny piaszczyste (a także płytkie piaski naglinowe), gleby średnie, gliniaste, gleby wytworzone z niewapiennych skał

osadowych o spoiwie węglanowym

d. piaski luźne, rędziny kredowe i jurajskie

e. piaski słabogliniaste i gliniaste, gleby żwirowe, rędziny trzeciorzędowe i rędziny starszych od kredy formacji

geologicznych

3.3. Do metod ochrony gleb przed erozją wodną polegających na zmniejszeniu odpływu wody zalicza się (wg Ungera):

a. uprawa roślin ochronnych; mulczowanie; rośliny okrywające glebę; dodatki chemiczne

b. uprawa warstwowa w poprzek stoku; bruzdy tamujące; zagłębienia ziemne i szeregi tam; terasy; wyrównywanie

poziomu (pola sterasowane)

c. wyrównywanie poziomu pola; uprawy pasmowe; nachylone bruzdy; nachylone terasy;

d. uprawa roślin ochronnych; mulczowanie; zróżnicowanie ław terasowych; nieciągłe terasy równoległe

e. uprawa warstwowa w poprzek stoku; bruzdy tamujące; uprawy pasmowe; rośliny okrywające glebę

4.1. Siarka pobierana przez rośliny z gleby:

a. wchodzi w skład chlorofilu

b. zwiększa zawartość karotenu i witamin

c. zwiększa odporność roślin na choroby i suszę

d. wpływa na rozwój generatywny roślin

e. zwiększa odporność roślin na mróz i suszę

4.2. Głównymi źródłami siarki w glebie są m.in. takie minerały jak:

a. apatyt i hornblenda

b. biotyt i ortoklaz

c. dolomit i hydroksyapatyt

d. markasyt i anhydryt

e. mika i oliwin

4.3. Siarka w glebie nie podlega następującej przemianie:

a. amonifikacji

b. asymilacji przez organizmy żywe

c. mineralizacji związków organicznych

d. strącaniu

e. wymywaniu

5.1. Organizmy żywe przebywające w glebie tylko w pewnym okresie rozwojowym swojego życia, lub których tryb życia polega

na penetracji obu środowisk - glebowego i powierzchniowego to:

a. geobionty

b. geody

c. geofile

d. geofony

e. geokseny

5.2. Bakterie cudzożywne, pozbawione zdolności syntezy określonych, niezbędnych do ich wzrostu, skomplikowanych związków

organicznych, takich jak witaminy, zasady purynowe czy aminokwasy, które muszą pobierać te związki z otoczenia, jako składnik

swojego pożywienia, to:

a. Auksotrofy

b. Chemoautotrofy

c. Fotoautotrofy

d. Laktotrofy

e. Prototrofy

5.3. Grupa organizmów bezchlorofilowych, wykazujących cechy zarówno grzybów, jak i zwierząt to:

a. Glony (Algae)

b. Niesporczaki (Tardigrada)

c. Pierwotniaki (Protozoa)

d. Podstawczaki (Basidiomycetes)

e. Śluzówce (Myxomycetesy, Acrasiales)

6.1. Które z poniższych sformułowań nie jest prawdziwe?

a. Próchnica jest podstawowym źródłem azotu i fosforu, które w tej postaci są magazynowane w glebie.

b. Związki próchniczne zmniejszają zdolności buforowe gleb, regulując i stabilizując odczyn gleby.

c. Próchnica odpowiada za 20 - 70% całkowitej pojemności sorpcyjnej gleby.

d. Związki próchnicze działają jako lepiszcze strukturotwórcze, powodując sklejanie elementarnych cząstek masy glebowej

w agregaty.

e. Dzięki ciemnemu zabarwieniu próchnica silnie pochłania promienie słoneczne, poprawiając właściwości termiczne

gleby.

6.2. Wiązanie środków ochrony roślin (herbicydów) przez substancje próchniczne polega m.in. na:

a. adsorpcji herbicydów oraz przyspieszeniu ich rozkładu mikrobiologicznego

b. absorpcji herbicydów oraz przyspieszeniu ich rozkładu mikrobiologicznego

c. desorpcji herbicydów oraz spowolnieniu ich rozkładu mikrobiologicznego

d. retorsji herbicydów oraz przyspieszeniu ich rozkładu mikrobiologicznego

e. adsorpcji herbicydów oraz spowolnieniu ich rozkładu mikrobiologicznego

6.3. Związki próchnicze wpływają na rozwój roślin wyższych ponieważ:

a. stanowią źródło pierwiastków takich jak Hg, Nb, czy Pt

b. przeciwdziałają występowaniu chorób niektórych roślin uprawnych dzięki namnażaniu się fitopatogennów

c. stanowią źródło pierwiastków takich jak Si, Na, czy Al

d. zawierają wiele substancji wzrostowych intensyfikujących procesy fizjologiczne roślin

e. wpływają na deprecjację aktywności biologicznej gleby

7.1. Gleby związane ze szerokością geograficzną to:

a. gleby astrefowe

b. mady

c. gleby brunatne

d. rędziny

e. vertisole

7.2. Do gleb litogenicznych zaliczane są:

a. regosole

b. bielice

c. czarne ziemie

d. sołońce

e. rigosole

7.3. Gleby dominujące w Polsce to:

a. czarnoziemy

b. gleby bielicowe

c. gleby brunatne

d. mady

e. rędziny

8.1. Który kierunek rekultywacji należy zaproponować w przypadku, gdy obiekt rekultywacji cechują szczególne walory

przyrodnicze?

a. Wodny

b. Rolniczy

c. Leśny

d. Estetyczno – ochronny

e. Ekologiczny

8.2. Który z poniższych warunków zdyskwalifikuje kierunek rolniczy jako preferowany do zagospodarowania obiektu

rekultywacyjnego?

a. brak w sąsiedztwie źródeł emisji zanieczyszczeń

b. odpowiednia infrastruktura terenu;

c. potencjalnie produktywne utwory, o wysokiej przydatności rekultywacyjnej;

d. uregulowane stosunki wodne;

e. znaczne spadki terenu;

8.3. Do czynników, które decydują o kierunku rekultywacji i zakresie niezbędnych zabiegów nie należą:

a. czynniki geomorfologicznych

b. czynniki hydrologicznych

c. przydatność rekultywacyjna utworów

d. czynniki polityczne

e. uwarunkowania społeczno-ekonomiczne

9.1. Która z poniżej wymienionych metod rekultywacji nie jest metodą procesową?

a. Spalanie w łuku plazmowym

b. Desorpcja termiczna

c. Usuwanie próżniowe zanieczyszczeń z gleby

d. Witryfikacja

e. Wydobycie i gromadzenie

9.2. Metoda rekultywacji, która nie rozwiąże problemu zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi to:

a. proces mieszany, tzw. Lasagna process

b. metoda BAG

c. dehalogenacja

d. immobilizacja

e. elektrooczyszczanie

9.3. Metoda biologiczna, która nie opiera się na aktywności mikroorganizmów w celu oczyszczenia gleb to:

a. biologiczna bariera reaktywna

b. bioremediacja

c. filtry/ reaktory biologiczne

d. fitoekstrakcja

e. kompostowanie

10.1. Funkcja ochronna roślin stosowanych w rekultywacji polega m.in. na:

a. ochronie gatunkowej roślin

b. tworzeniu schronienia dla zwierząt

c. ochronie dziedzictwa kulturowego

d. zabezpieczeniu gleby przed wietrzeniem

e. stabilizacji stoków i zmniejszaniu wielkości odpływu powierzchniowego

10.2. Funkcja gospodarcza roślin stosowanych w rekultywacji to:

a. wykorzystanie ich w procesach fitoremediacji

b. poprawa walorów krajobrazowych okolicy obiektu rekultywowanego

c. możliwość zarabiania na produkcji rolnej lub leśnej

d. zabezpieczanie przeciwerozyjne obiektu rekultywowanego

e. uniemożliwienie kontaktu ludzi lub zwierząt z zanieczyszczeniem

10.3. Funkcja ozdobna roślinności wykorzystywanej w rekultywacji to:

a. zabezpieczenie okolicy przed rozprzestrzenianiem się ognia

b. ochrona terenów przyległych do rekultywowanego obiektu przed kurzem, dymem czy silnym wiatrem

c. poprawa stosunków wodnych poprzez zwiększenie retencji wodnej terenu

d. poprawa walorów estetycznych rekultywowanego obiektu

e. zwiększenie bioróżnorodności biocenoz znajdujących się w okolicy rekultywowanego obiektu

Mechanika gruntów i geotechnika

1.1. Stan naprężenia w punkcie opisują jednoznacznie:

a. składowa styczna i normalna wektora wypadkowego,

b. naprężenia główne,

c. trzy składowe naprężeń normalnych i trzy składowe naprężeń stycznych.

1.2. Cylindryczny stan naprężenia jest:

a. stanem jednoosiowym,

b. szczególnym przypadkiem stanu trójosiowego,

c. stanem hydrostatycznym.

1.3. Minimalna wartość naprężenia stycznego w płaskim stanie naprężenia jest równa:

a. τmin = - (σ1 - σ2)/2,

b. τmin = 0,

c. τmin = ½ σ1.

2.1. Odkształcenie objętościowe jest równe:

a. sumie odkształceń liniowych w trzech wzajemnie prostopadłych kierunkach,

b. iloczynowi odkształceń liniowych w trzech wzajemnie prostopadłych kierunkach,

c. dewiatorowi odkształceń głównych.

2.2. Stan odkształcenia obciążonego ciała opisany został odkształceniami: ε1 = 0,06, ε2 = ε3 = -0,04. Jaki charakter zmiany

wystąpił:

a. dylatacja,

b. dystorsja,

c. zmiana postaci i objętości.

2.3. Maksymalne odkształcenie postaciowe w danym punkcie obciążonego ciała jest równe:

a. połowie dewiatora głównych odkształceń liniowych,

b. sumie odkształceń liniowych,

c. dewiatorowi głównych odkształceń liniowych.

3.1. Do stałych materiałowych sprężystych zalicza się:

a. edometryczny moduł ściśliwości pierwotnej,

b. moduł sprężystości objętościowej,

c. współczynnik rozporu bocznego w spoczynku.

3.2. Jakie ciało charakteryzuje się współczynnikiem Poissona ν = 0:

a. ciało absolutnie nieściśliwe,

b. ciało doskonale ściśliwe,

c. ciało sprężysto-plastyczno-lepkie.

3.3. Czy na podstawie znajomości modułu sprężystości liniowej oraz modułu sprężystości objętościowej można wyznaczyć moduł

ścinania?

a. tak,

b. nie,

c. tylko przy równoczesnej znajomości współczynnika Poissona.

4.1. Zasada naprężeń efektywnych Terzaghiego gruntu nie w pełni nasyconego ma postać:

a. σ' = (σ - ug) + ϗ (ug -u)

b. σ' = σ - u,

c. σ' = σ - γw · u.

4.2. Wzrost naprężenia efektywnego skutkuje:

a. wzrostem gęstości właściwej,

b. wzrostem modułu ściśliwości,

c. wzrostem stopnia plastyczności.

4.3. Próbkę gruntu umieszczoną w cylindrze obciążono nalaniem wody do wysokości h. Jak zmieniło się naprężenie efektywne:

a. nie zmieniło się,

b. wzrosło o wartość γw · h,

c. zmniejszyło się o wartość γw · h.

5.1. W wyniku utworzenia sie strefy wody kapilarnej naprężenie efektywne w obrębie tej strefy:

a. uległo zwiększeniu,

b. uległo zmniejszeniu,

c. nie uległo zmianie.

5.2. Dodatkowe naprężenie efektywne od wody kapilarnej poniżej zwierciadła wody gruntowej:

a. jest równe γw · hc,

b. jest równe -γw · hc,

c. nie występuje.

5.3. Poniżej zwierciadła wody gruntowej dodatkowe naprężenie efektywne od wody kapilarnej pochodzi:

a. wyłącznie od ujemnych ciśnień w wodzie kapilarnej,

b. od ujemnych ciśnień w wodzie kapilarnej oraz od ciężaru wody kapilarnej,

c. wyłącznie od ciężaru wody kapilarnej.

6.1. Znajomość jakich parametrów jest konieczna do określenia kierunku przepływu wody pomiędzy dwoma punktami A i B:

a. wysokości położenia punktów A i B,

b. wysokości ciśnienia w punktach A i B,

c. wysokości naporów w punktach A i B.

6.2. W wyniku przepływu wody w określonym punkcie bryły gruntu przez który filtruje woda następuje:

a. zmiana naprężenia całkowitego,

b. zmiana naprężenia całkowitego i efektywnego,

c. zmiana naprężenia efektywnego i ciśnienia porowego.

6.3. Różnica parć wody na zewnętrzne ścianki bryły gruntu przez którą przepływa woda jest równa:

a. wyporowi,

b. sumie wyporu i parcia spływowego,

c. ciśnieniu spływowemu.

7.1. Spójność gruntu zależy od:

a. stopnia dyspersji,

b. wskaźnika plastyczności,

c. naprężenia normalnego.

7.2. Stan graniczny ścinania wystąpi wówczas, gdy:

a. naprężenie styczne osiągnie wartość równą dewiatorowi naprężeń głównych,

b. naprężenie styczne zrównoważy opór na ścinanie w płaszczyźnie maksymalnych naprężeń stycznych,

c. naprężenie styczne zrównoważy opór na ścinanie w płaszczyźnie najniekorzystniejszego działania naprężeń.

7.3. Parametry wytrzymałości na ścinanie danego gruntu zależą od:

a. naprężenia normalnego,

b. naprężenia efektywnego,

c. prędkości przykładania obciążeń ścinających.

8.1. Krzywa ściśliwości wtórnej przebiega:

a. poniżej krzywej odprężenia,

b. ponad krzywą odprężenia – przebiega ponad, ale potem ją przecina, tworząc pętlę histerezy. Żadna nie jest poprawna?

c. ponad krzywą ściśliwości pierwotnej – nope, przebiega pod nią, na 100%

8.2. Parametrem ściśliwości jest:

a. współczynnik rozporu bocznego w spoczynku,

b. moduł sprężystości liniowej,

c. moduł odkształcenia.

8.3. Jeżeli dla danego gruntu K0 ˃ 1 to:

a. OCR ˃1,

b. grunt jest gruntem NC,

c. grunt jest gruntem OC (przekonsolidowany, Ko 0,8-2,0)

9.1. Jak usytuowane są względem siebie koła naprężeń całkowitych i efektywnych dla punktu znajdującego się w strefie wody

kapilarnej:

a. koło naprężeń całkowitych znajduje się na lewo od koła naprężeń efektywnych,

b. koło naprężeń całkowitych znajduje się na prawo od koła naprężeń efektywnych,

c. obydwa koła maja ten sam środek, ale koło naprężeń efektywnych ma większy promień.

9.2. Jak usytuowana jest płaszczyzna, której na kole Mohra odpowiada punkt o współrzędnych: (σ2 = σ3 ; 2):

a. jest to płaszczyzna maksymalnych naprężeń stycznych,

b. jest to płaszczyzna główna,

c. taka płaszczyzna nie istnieje.

9.3. Jakie właściwości posiada koło naprężeń Mohra:

a. rzędna środka koła Mohra jest zawsze równa zero,

b. promień koła równy jest średniej arytmetycznej naprężeń głównych,

c. punkty przecięcia z osią naprężeń normalnych odpowiadają dwóm płaszczyznom maksymalnych naprężeń stycznych.

10.1. Ciśnienie spływowe zależy od:

a. ciśnienia porowego,

b. współczynnika filtracji,

c. ciężaru objętościowego wody.

10.2. Ciśnienie spływowe powoduje wzrost naprężeń efektywnych:

a. w przypadku przepływu wody z góry na dół,

b. w przypadku przepływu wody z dołu do góry,

c. niezależnie od kierunku przepływu.

10.3. Podczas filtracji ciśnienie filtracji przekazywane jest z wody na:

a. grunt przez który filtruje woda,

b. szkielet gruntowy,

c. na wodę w porach gruntu.