Układ krążenia
WIADOMOŚCI OGÓLNE
składa się z:
układu krwionośnego
to zamknięta sieć naczyń, w których płynie krew wprowadzona w ruch
dzięki pracy serca
krew stanowi 7 – 8% masy ciała
układu chłonnego, na który składają się:
naczynia
węzły chłonne
płynie przez nie chłonka
Serce
to jamisty narząd mięśniowy
przedzielone przegrodą, dzielącą na 2 części: prawą i lewą
z kolei te dwie części są podzielone zastawkami komorowo –
przedsionkowymi
Naczynia krwionośne
dzielą się na:
tętnice – wyprowadzają krew z serca
żyły – doprowadzają krew z powrotem do serca
naczynia włosowate – łączą obwodowe odcinki tętnic i żył
krwinki żyją stosunkowo krótko i powstają w narządach krwiotwórczych:
szpik kostny czerwony znajdujący się w istocie gąbczastej
śledziona – tzw. cmentarzysko
węzły chłonne
wątroba
grasica – u młodych
drogi przewodzące chłonkę leżą zazwyczaj równolegle do naczyń krwionośnych
funkcja krwi
wymiana gazowa
wymiana odżywcza – składniki odżywcze roznoszone są z jelit do narządów
i tkanek całego organizmu
transport – związki chemiczne (hormony, witaminy…)
proces termoregulacji – wytwarzanie ciepła
rozróżnia się dwa krążenia:
WIELKIE
krążenie główne
rozpoczyna się w lewej komorze serca
krew kieruje się z niej do aorty – największej tętnicy
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
od aorty odchodzą liczne tętnice dzielące się na dużą liczbę drobnych
naczyń włosowatych
włośniczki łącząc się tworzą żyły, z których krew trafia do prawego
przedsionka – żyła główna przednia
MAŁE
krążenie płucne
z prawego przedsionka krew przepływa do prawej komory przez
zastawkę trójdzielną
(valva tricuspidalis)
z komory dostaje się pniem płucnym i następnie tętnicami płucnymi do
naczyń włosowatych
tam pozbywa się CO
2
i nasyca O
2
żyłami płucnymi, natleniona biegnie do lewego przedsionka
zastawką dwudzielną
(valva bicuspidalis) dostaje się do lewej komory
i znów rozpoczyna się obieg główny
ukierunkowany przepływ krwi zapewniają zastawki:
zastawka trójdzielna – skierowana jest do komory by krew nie cofała się
zastawka dwudzielna – przy skurczu krew się nie wydostanie w drugą stronę
przy niedomykalności – jest problem z przepływem krwi
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
SERCE
(cor)
układa się w jamie klatki piersiowej między płucami
osłuchuje się je w przestrzeniach międzyżebrowych
leży w osierdziu
(pericardium) – worek, w którym wyróżniamy 2 części:
surowicza
(serosum)
wewnętrzna – bezpośrednio otacza serce
składa się z blaszki ściennej
(lamina parietalis) przechodzącej w
blaszkę trzewną
(lamina visceralis)
między blaszkami znajduje się jama osierdzia wypełniona niewielką
ilością płynu surowiczego
włóknistą
(fibrosum)
pokrywa blaszkę ścienną od zewnętrz
przylega do niej część prawa i lewa opłucnej śródpiersiowej
blaszka ścienna, osierdzie włókniste i opłucna śródpiersiowa są ściśle połączone
tworząc worek osierdziowy
Budowa serca:
składa się z:
dwóch przedsionków
dwóch komór
przedsionki
układają się na podstawie serca
od komór oddziela je poprzecznie przebiegająca bruzda wieńcowa
(sulcus
coronarius)
od prawego przedsionka uchodzą:
żyły główne – przednia i tylna
(vena cava cranialis et caudalis)
zatoka wieńcowa
(sinus coronarius)
do lewego przedsionka wpadają żyły płucne
(venae pulmonales):
ilość zależy od gatunku – 5 – 7
tworzą 3 zatoki:
ośrodkową – z dwoma grubymi żyłami
przednio – lewą – z jedną żyłą
przednio – prawą – z 2 – 5 żyłami
komory
zajmują większą część serca
są oddzielone od siebie przez bruzdy międzykomorowe
(sulcus
interventricularis)
w bruzdach przebiegają naczynia krwionośne
z prawej komory wychodzi pień płucny
(truncus pulmonalis)
tylnie od pnia leży tętnica główna aorta
(aorta)
lewa komora jest bardziej rozbudowana – jej ściana jest grubsza i ma kształt
okrągły
objętość obydwu komór jest identyczna
aparat zastawkowy
zapewnia przepływ krwi w jednym kierunku
przedsionków do komór
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
z komór do aorty lub pnia płucnego
składa się z:
dwóch zastawek przedsionkowo – komorowych
przyczepiają się strunami ścięgnistymi do mm.
brodawkowatych
(mm. papillares)
w jej ujściu prawym występuje:
zastawka trójdzielna
(valva tricuspidalis)
6 – 10 strun ścięgnistych
trzy m. brodawkowe
w ujściu lewym występuje:
zastawka dwudzielna
(valva bicuspidalis)
6 – 8 strun ścięgnistych
dwa m. brodawkowe
dwóch zastawek tętniczych
w ujściu pnia płucnego występuje zastawka pnia płucnego
(valva trunci pulmonalis)
w aorcie leży zastawka aorty
(valva aorta)
są to zastawki półksiężycowate
(valvae semilunares)
otwór owalny
(foramen ovale)
otwór owalny między przedsionkami
ma szczególne znaczenie w życiu płodowym – krew swobodnie przepływa w
sercu między lewa i prawa częścią
po urodzeniu powinien zarosnąć
jeśli nie zarośnie, to mamy otwór przetrwały i następuje mieszanie się krwi
tętniczej i żylnej
u krów – 20% populacji ma przetrwały otwór owalny
mięsień sercowy
(myocardium)
to specjalny mięsień poprzecznie prążkowany
różni się od zwykłego mięśnia obecnością licznych zespoleń nerwowych
między włóknami mięśniowymi
układ bodźcowo – nerwowy
serce musi pracować wyjątkowo rytmicznie
najpierw kurczą się oba przedsionki, potem obie komory
tymi skurczami steruje układ zatokowo – komorowy
naczynia serca
serce jest obficie unaczynione przez tętnice wieńcowe – prawą i lewą
otrzymuje około 10% krwi napływającej z lewej komory
wielkość serca zależy od wieku, płci, charakteru pracy, gatunku i rasy:
koń wyścigowy – stanowi >1% masy ciała
koń pociągowy – stanowi max 0,6% m. c.
psy duże – 0,6% m. c.
małe – 1,3% m. c.
krowa – 0,5% m. c.
buhaj – 0,4% m. c.
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
NACZYNIA KRWIONOŚNE
dzieli się je na:
przewodzące – tętnice, żyły i zespolenia tętniczo – żylne
izolują krew od bezpośredniego kontaktu z tkankami ciała
ułatwiają sercu utrzymane krwi w ruchu
ułatwiają regulowanie ukrwienia narządów odpowiednio do ich
czynności
odżywiające – naczynia włosowate, które uczestniczą w wymianie
substancji między krwią a komórkami
ściany naczyń krwionośnych zbudowane są bardzo różnie, zależnie od pełnionej
funkcji – inaczej w żyłach, inaczej w tętnicach
tętnice
(arteriae)
mają ściany zbudowane ze śródbłonka (wyściela wszystkie naczynia i serce)
i osłonek dodatkowych, do których zalicza się 3 błony:
wewnętrzną
środkową
zewnętrzną – przydankę
budowa tętnic zmienia się wraz ze zwiększeniem odległości od serca i w
zależności od obciążenia czynnościowego serca i naczyń poszczególnych
narządów
średnica i grubość ścian jest tym większe im leżą bliżej serca – aorta, pień
płucny zależą również od funkcji narządu
rozróżnia się tętnice typów:
sprężystego
zbudowane z tkanki sprężystej, występującej w postaci błon
taka budowa pozwalana znaczne zwiększenie światła
przejściowego
w miarę oddalania od serca zmniejsza się w ich ścianach ilość
włókien sprężystych, a zwiększa ilość włókien mięśniowych
mięśniowego
najbardziej oddalone od serca o małej średnicy
skurcz elementów mięśniowych aktywnie wpływa na ciśnienie
krwi
„serce obwodowe” – udział tętnic w przesuwaniu krwi na
obwód ciała
miażdżyca – ściany tętnic nie mogą się rozciągać i
kurczyć, następuje przeciążenie serca
naczynia włosowate
(vasa capillaria)
najcieńsze, mikroskopijnych rozmiarów, łączące tętniczki z żyłkami
zbudowane są tylko z jednej warstwy – śródbłonka
średnica naczyń jest niewielka i zaczyna się od 4
µ
m
długość naczyń (człowieka = 100 tyś. km) zależy od wielu różnych
czynników
liczba naczyń w każdym narządzie zależy od typu przemiany materii u
danego gatunku jak i w określonym narządzie
u konia – w 1 mm
2
naliczono 1400 naczyń włosowatych
u psa – do 2650
u małych gatunków – do 4 tyś.
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
znajdują się wszędzie tam, gdzie jest tkanka łączna
nie ma ich w:
tkance nabłonkowej i jej zrogowaceniach pochodnych
zębinie i szkliwie zębów
rogówce i soczewce oka
uformowanej chrząstce szklistej
żyły
(venae)
ogólna liczba i ich średnica jest znacznie większa niż tętnic
ściany i błona środkowa są cienkie – dość duża przejrzystość żył
liczba zastawek kieszonkowych jest większa w żyłach kończyn
wraz z wiekiem ich ogólna liczba zmniejsza się
brak ich w:
obu żyłach głównych
łożysku żyły wrotnej
żyłach wątrobowych
żyłach mózgowia i rdzenia kręgowego
żyłach płucnych i nerkowych
żyłach kości i skóry właściwej ściany kopyta
ciałach jamistych i gąbczastych narządów płciowych
naczyniach żylnych o średnicy < 1 – 1,5 mm
w żyłach pozbawionych zastawek występują zwieracze
żyły zatok i przegród śledziony mają tylko śródbłonek
Prawidłowy zespół komorowy EKG
P, R, T – załamek
na podstawie EKG można stwierdzić jaka część serca jest chora
wysokość i długość mają znaczenie:
odc. PQ – odpowiada za skurcz przedsionków
odc. QRS – odpowiada za skurcz komór
odc. ST – otwieranie się zastawek np. dwudzielnej
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
TĘTNICE
(arteriae)
z lewej komory serca wychodzi aorta
(aorta), która układa się w postaci łuku aorty
(arcus aortae), z którego u psa odchodzą dwa główne naczynia:
t. podobojczykowa lewa
(a. subclavia sinistra) – rozgałęzienia:
t. kręgowa
(a. vertebralis)
pień żebrowo – szyjny
(truncus costocervicalis)
t. piersiowa wewnętrzna
(a. thoracica interna)
t. szyjna powierzchowna
(a. cervicalis superficialis)
t. pachowa
(a. axillaris)
pień ramienno-głowowy
(truncus brachiocephalicus) – rozgałęzienia:
t. szyjna wspólna lewa (a. carotis communis
t. szyjna wspólna prawa (a. carotis communis
t. podobojczykowa prawa
tętnice głowy
parzysta t. szyjna wspólna
(a. carotis communis)
podstawowa magistrala tętnicza dla głowy
przebiega równolegle do tchawicy
rozgałęzienia:
t. szyjna wewnętrzna
(a. carotis interna) – przeznaczona dla
mózgowia
t. szyjna zewnętrzna
(a.carotis externa) – przeznaczona dla m.
twarzy (różnie u różnych gatunków)
tętnice kończyny piersiowej
t. pachowa
(a. axillaris)
podstawowa magistrala kończyny
przedłuża się w t. ramienną
(a. brachialis)
t. piersiowa zewnętrzna
(a. thotacica externa)
t. piersiowa boczna
(a. thoracica lateralis)
t. nadłopatkowa
(a. suprascapularis)
t. podłopatkowa
(a. subscapularis)
aorta zstępująca
jest przedłużeniem łuku aorty
biegnie w dół do jamy brzusznej i do kończyn miednicznych
w zależności od odcinka, który przebiega przez daną strefę organizmu
nazywa się:
aorta piersiowa
(a. thoracica)
tt. międzyżebrowe
(aa. intercostales)
t. przeponowa przednia – przechodzi w aortę brzuszną
(a.
abdominalis))
rozpoczyna się za przeponą i jej pierwszym rozgałęzieniem
jest t. przeponowa tylna
(a. phrenica caudalis)
aorta brzuszna
(a. abdominalis)
zaczyna się t. przeponową tylną
(a. phrenica caudalis)
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
jeśli są dwie to tętnice: lewa i prawa:
tt. brzuszne przednie
(aa. ventrales craniales)
tt. lędźwiowe
(aa. lumbales)
t. trzewna
(a. celiaca) – dzieli się na:
•
t. śledzionowa
(a. lienalis)
•
t. żołądkowa lewa
(a. gastrica sinistra)
•
t. wątrobowa
(a.hepatica)
t. krezkowa
(a. mesenterica)
t. nerkowa
(a. renalis)
t. nadnerczowa
(a. suprarenalis)
t. jądrowa
(a. testicularis) lub jajnikowa (a. ovaria) (w
zależności od płci)
tętnica biodrowa wewnętrzna
(a. iliaca interna)
aorta brzuszna wlatuje do jamy miednicznej i zmienia nazwę
na tętnica biodrowa wewnętrzna – najważniejsza, zaopatruje
tylne partie ciała
t. biodrowo – lędźwiowa
(a. iliolumbalis)
t. zasłonowa
(a. obturatora)
t. pośladkowa
(a. glutea)
t. sromowa
(a. pudenda) – samiec i samica
t. pępkowa
(a. umbilicalis)
t. pochwowa
(a. vaginalis) – samica
t. grzbietowa prącia
(a. dorsalis penis)
t. grzbietowa łechtaczki
(a. dorsalis clitoridis)
tętnice kończyny miednicznej
tętnica biodrowa zewnętrzna
(a. iliaca externa)
odgałęzia się na wysokości VI kręgu lędźwiowego od aorty
brzusznej
(a. abdominalis)
zwęża się ku dołowi – dopalcowo
odgałęzienia:
t. okalająca biodro głęboka
(a. circumflexa ilium profunda)
pień sromowo – nadbrzuszny
(truncus pudendoepigastricus)
t. sromowa zewnętrzna
(a. pudenda externa)
t. nabrzuszna tylna
(a. epigastrica caudalis)
t. mięśnia dźwigacza jąder
(a. cremasterica)
tętnica udowa
(a. femoralis) – najważniejsza, zmieniona nazwa t. biodrowej
zewnętrznej
t. dopiszczelowa
(a. saphena)
t. tylna uda
(a. caudalis femoris)
przechodzi w tętnicę podkolanową
(a. poplitea) –
odgałęzienia:
t. piszczelowa tylna
(a. tibialis caudalis)
t. piszczelowa przednia
(a. tibialis cranialis)
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3
ŻYŁY
(venae)
krew z krążenia wielkiego wraca do serca (prawego przedsionka) żyłą główną
przednią
(v. cava cranialis)
do tej żyły uchodzą ponadto:
ż. podobojczykowa prawa i lewa
(v. subclavia dextra et sinistra)
ż. z obrębu szyi
parzysta ż. piersiowa wewnętrzna
(v. thoracica interna)
żyły głowy
żyła szyjna zewnętrzna
(v. jugularis externa)
żyła szyjna wewnętrzna
(v. jugularis interna)
żyły kończyny piersiowej
2 żyły tworzą 2 magistrale:
głęboka – biegnie równolegle do tętnic
powierzchowna – przebiega pod skórą i jest reprezentowana przez
żyłę podpromieniową
żyła główna tylna
(v. cava caudalis)
odprowadza krew do prawego przedsionka serca (razem z żyłą główną
przednią)
uchodzą do niej naczynia żylne
z narządów jamy miednicy i kończyn miednicznych
ze śledziony
z trzustki
z żołądka
z nerek
z jelit – żyła wrotna
z narządów płciowych
ze ścian brzucha
z gruczołu mlekowego
żyły miednicy i kończyny miednicznej
ż. biodrowa wewnętrzna
(v. iliaca interna)
ż. biodrowa zewnętrzna
(v. iliaca externa)
ż. odpiszczelowa
(v. saphena medialis)
ż. odstrzałkowa
(v. saphena lateralis)
żyła wrotna
(v. portae)
przeprowadza do wątroby krew z żołądka, śledziony, trzustki, jelita cienkiego
i grubego
Projekt „Dobry zawód – lepsza przyszłość” współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego
Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX, Działanie 9.3