Metoda punktowa N. Wolańskiego
I.
Oglądanie osobnika w płaszczyźnie czołowej z przodu i z tylu (pozwala wykryć drobne
asymetrie będące wynikiem zaburzeń statyki ciała).
II.
Ocena punktowa poszczególnych segmentów ciała.
1.
Ustawienie głowy i szyi:
0 – nos nie wystaje przed rękojeść mostka,
1 – twarz nie wystaje przed rękojeść mostka,
2 – twarz wystaje przed rękojeść mostka.
2.
Ustawienie barków:
0 – szczyt barków znajduje się w tylnej części szyi,
1 – szczyt barków znajduje się na tle przedniej części szyi,
2 – szczyt barków znajduje się przed konturem szyi.
3.
Ustawienie i kształt klatki piersiowej:
0 – klatka piersiowa dobrze wysklepiona,
1 – klatka piersiowa nieco spłaszczona,
2 – klatka piersiowa płaska.
4.
Ustawienie łopatek:
0 – łopatki tworzą jednolitą płaszczyznę z powierzchnią pleców,
1 – łopatki odstają na nie więcej niż szerokość jednego palca badanego,
2 – łopatki odstają na więcej niż szerokość jednego palca badanego.
5.
Ustawienie brzucha:
0 – brzuch płaski,
1 – brzuch uwypuklony, nie wystający przed linię klatki piersiowej,
2 – brzuch wystający przed linię klatki piersiowej lub obwisły.
6.
Krzywizny boczne kręgosłupa:
0 – brak skrzywień bocznych,
1 – linia wyrostków kolczystych odchyla się od pionu do 2 cm,
2 – linia wyrostków kolczystych odchyla się od pionu o więcej niż 2 cm.
7.
Ustawienie kolan:
0 – kolana i pięty przylegają do siebie jednocześnie (kończyny proste),
1 – kolana lub pięty nie przylegają do siebie na odległość ponad jednego palca osoby
badanej,
2 – kolana lub pięty nie przylegają do siebie na odległość większą niż trzy palce osoby
badanej.
8.
Wysklepienie stopy:
0 – dobrze wysklepiona,
1 – spłaszczona,
2 – płaska.
Moja postawa ciała: ………..pkt
Kategoria postawy ciała:
0–4
bardzo dobra
5–8
dobra
9–12
zła
13–16
bardzo zła
Metody sferosomatyczne – Posturometr
Sferosomatyczne metody oceny postawy ciała umożliwiają głębszą analizę tego
zagadnienia. W ciągu ostatniego półwiecza powstało wiele technik służących przestrzennym
badaniom ciała człowieka.
Posturometr S jest najnowszym urządzeniem służącym do badania postawy ciała. Jest to
urządzenie nieinwazyjne, charakteryzujące się dużym zakresem pomiarowym, dużą
dokładnością i możliwością lokalizacji wszystkich punktów pomiarowych na ciele człowieka.
Dzięki temu może być wykorzystywany nie tylko do diagnozy wad postawy, ale także do
kontroli procesu korekcji, wyników zabiegów chirurgicznych, czy śledzenia zmian
rozwojowych. Składa się z dwóch sprzężonych ze sobą układów:
♦
mechanicznego, służącego do wskazania wodzikiem pomiarowym położenia
mierzonych punktów;
♦
elektronicznego, obliczającego położenie wodzika w przestrzeni trójwymiarowej.
Schemat posturometru#
Posturometr podłączony jest poprzez interfejs do komputera, dzięki czemu pomiary są na
bieżąco rejestrowane, analizowane i archiwizowane. Pomiar można wykonać przy pomocy
linii ciągłej, łamanej lub punktowo, a ruch wodzika przekazywany jest za pośrednictwem
przetworników optoelektronicznych do układu interfejsu, a następnie do komputera. Badany
może w każdej chwili otrzymać wynik pomiaru w postaci opisu i rysunku. Celem
zminimalizowania błędów pomiarowych należy przed pomiarem sprawdzić ustawienie
posturometru względem pionu, ustawienie badanego względem układu współrzędnych i
dokładnie wyznaczyć dermatografem mierzone punkty.