1
INTERAKCJE LEKÓW ZE SKŁADNIKAMI MIESZANIN ŻYWIENIOWYCH.*
Dr n. farm. Marta Szumilak, Zakład Farmacji Szpitalnej
INTERAKCJE : procesy wzajemnego oddziaływania na siebie dwóch lub więcej podanych równocześnie
substancji: składnika pożywienia, leku, suplementu diety.
MECHANIZM INTERAKCJI: faza farmakokinetyczna: LADME, faza farmakodynamiczna: synergizm, antagonizm,
faza farmaceutyczna.
Czynniki zwiększające ryzyko interakcji lekowych:
choroby, które mogą zmieniać funkcjonowanie narządów i szlaki przemian metabolicznych,
stan odżywienia,
czynniki genetyczne,
dieta chorego,
stosowanie dużych dawek leków,
stosowanie kilku leków równoczasowo, lub zbyt krótkie przerwy pomiędzy podawaniem kolejnych
leków,
podawanie kilku leków tą samą drogą.
Podawanie leków w mieszaninach All in One
Zalety podawania leków w mieszaninach All-in-One
utrzymanie stałego stężenia terapeutycznego we krwi,
większa skuteczność przy mniejszej dawce,
mniejsze obciążenie płynami,
obniżenie kosztów leczenia,
bez dodatkowego dostępu żylnego.
Leki destabilizujące emulsje tłuszczowe:
Leki o ładunku dodatnim: aminoglikozydy
Sole leków z dwuwartościowymi kationami: Ca- lub Mg- heparyna
Leki o niskim pH: midazolam, wankomycyna
Leki o wysokim pH: acyklowir, furosemid, metoklopramid, fenytoina, barbiturany
Leki o dużej lipofilowości: paklitaksel, amfoterycyna B
Preparaty w postaci liposomalnej
We wspólnym wlewie mogą być podawane: cymetydyna, ranitydyna, aminofilina, insulina.
2
Zalecenia dotyczące podawania leków w mieszaninach All In one:
podczas dodawania leków należy zachować zasady aseptyki pracy,
przestrzegać wskazań producenta, dotyczących sposobu sporządzania, np. doboru rozpuszczalnika,
po rozpuszczeniu leku należy skontrolować klarowność i zabarwienie roztworu,
najlepiej podawać jeden lek w płynie o zbadanej stabilności,
w razie konieczności osłaniać od światła,
odpowiednio podpisać pojemnik z mieszaniną (godzina!!),
lek podać o określonej godzinie,
podczas wlewu prowadzić obserwację wizualną.
należy unikać łącznego podawania leków w mieszaninach odżywczych!
charakterystyka fizykochemiczna podawanego leku jest warunkiem wstępnym do oceny zgodności,
należy rozważyć stosunki stężeń molarnych reagentów,
dodawanie jest możliwe tylko w maksymalnym rozcieńczeniu i bezpośrednio przed przetoczeniem,
należy sprawdzić efekt terapeutyczny podanego leku, jako pośredni sprawdzian biodostępności,
pacjenci ŻP powinni mieć cewnik wielokanałowy do podawania leków,
podaż powinna się odbywać po przerwaniu wlewu i przepłukaniu linii.
Dodawanie leków do mieszanin jest możliwe gdy:
udokumentowano dostateczną stabilność (piśmiennictwo, badania eksperymentalne),
preparaty leków są zgodne z pH mieszaniny AIO,
lek nie zawiera żadnych składników niezgodnych z mieszaninami AIO,
dodawane leki mają duży indeks terapeutyczny
leki dodaje się jałowo zgodnie z ustalonym protokołem,
można przeprowadzić proste badania stabilności w linię wlewu włączono filtry.
Zasady podawania leków chorym żywionym enteralnie:
Nie ma zarejestrowanych produktów leczniczych przeznaczonych do podawania bezpośrednio do
żołądka, dwunastnicy, jelita przez zgłębnik lub przetokę odżywczą.
Konieczność podawania leków „off-label-use” tzn. poza ściśle zarejestrowanymi wskazaniami.
Najczęściej podawane są leki doustne. Stałe postaci leków muszą być rozdrobnione
i zawieszone w odpowiednim rozpuszczalniku.
3
Leki mogą być podawane chorym żywionym enteralnie przez zgłębnik lub przetokę tylko
w przypadku, gdy jest to uzasadnione z terapeutycznego i praktycznego punktu widzenia.
Preferuje się podawanie leków przez zgłębniki/przetoki odżywcze o większej średnicy, zakładane
głównie do żołądka.
W przypadku sztucznego dostępu o mniejszej średnicy, założonego do jelita zalecana jest podaż
płynnych postaci leku.
Przed podaniem leku należy określić:
1. Miejsce wchłaniania substancji leczniczej.
2. Miejsce założenia sztucznego dostępu – żołądek, dwunastnica, jelito cienkie.
3. Średnica zgłębnika/przetoki odżywczej.
4. Rodzaj postaci podawanego leku.
5. Interakcje leku z dietą.
ZAGROŻENIA:
utrata drożności zgłębnika/przetoki odżywczej,
inaktywacja substancji leczniczej,
interakcje pomiędzy substancjami leczniczymi, pomocniczymi, a podawaną dietą.
Jak unikać niezgodności?
nie należy podawać leków bezpośrednio do diet,
należy robić przerwę w podawaniu diety na min. 30 minut przed i po podaniu leku,
w przypadku gdy stwierdzone jest występowanie interakcji lek-dieta – należy robić przerwę w
podawaniu diety min.1 godzinę przed i 2 godziny po podaniu leku,
należy przepłukiwać linię (10-30 ml wody lub innego, zalecanego rozpuszczalnika), zarówno przed, jak i
po podaniu leku.
unikać jednoczesnego podawania kilku produktów leczniczych choremu,
nie należy razem kruszyć i zawieszać w jednym rozpuszczalniku kilku leków,
nie można łączyć ze sobą kilku płynnych postaci leku i jednocześnie podawać przez sztuczny dostęp.
Płynne postaci leku:
preferowana forma do podawania przez zgłębnik/przetokę odżywczą,
wysoka osmolarność (przekraczająca 1000 mOsm/l),
niezbędne rozcieńczenie leku 10 – 30 ml wody, aby nie wywoływać biegunki i wymiotów,
substancje pomocnicze mogą wywoływać działania niepożądane (SORBITOL!).
4
Stałe, doustne postaci leku:
Przez zgłębnik/ przetokę odżywczą mogą być podawane:
tabletki niepowlekane,
tabletki powlekane otoczką jedynie chroniącą błonę śluzową jamy ustnej przed podrażnieniem lub
nieprzyjemnym smakiem,
kapsułki zawierające sproszkowaną substancję czynną/granulat,
kapsułki zawierające granulat/peletki o przedłużonym uwalnianiu,
kapsułki dojelitowe zawierające granulat/peletki,
kapsułki żelatynowe z płynną zawartością tabletki musujące, granulaty, proszki, tabletki do
przygotowania roztworu/zawiesiny doustnej.
Doustne postaci leku, których nie można rozdrabniać przed użyciem:
tabletki podjęzykowe,
tabletki dopoliczkowe,
tabletki dojelitowe,
tabletki dożołądkowe,
tabletki o przedłużonym uwalnianiu,
doustne systemy terapeutyczne.
Przykłady interakcji leków ze składnikami diet podawanych enteralnie:
Warfaryna - wit K - brak wł. antykoagulacyjnych
Fenytoina - składniki diety - obniżenie biodostępności
Fluorochinolony - jony 2+ - obniżenie biodostępności
Lewotyroksyna - białko sojowe błonnik - obniżenie biodostępności
Teofilina, propranolol - dieta wysokobiałkowa - wzrost eliminacji
Tetracykliny - jony 2+ - obniżenie biodostępności
Takrolimus - dieta bogata w tłuszcze - obniżenie biodostępności
Cyklosporyna - witamina E - zwiększenie biodostępności
Gabapentyna - jony Mg
2+
i Al
3+
- obniżenie biodostępności
Fizyczne niezgodności ze składnikami diet wykazują (następuje wytrącenie osadu):
Chloropromazyna, metoklopramid, pseudoefedryna, gwajafenazyna, sukralfat, fosforan dwusodowy, glukonian
wapnia, chlorek potasu, siarczan żelaza, siarczan cynku
5
Przykłady interakcji lekowych w politerapii:
Kwas acetylosalicylowy:
ramipril,
metoprolol,
kwas walproinowy.
Klonazepam:
kwas walproinowy,
risperidon,
lamotrygina,
baklofen,
metoprolol,
omeprazol.
Haloperidol:
tramadol,
metoklopramid,
baklofen,
kwetiapina,
risperidon,
tyzanidyna,
estazolam,
klonazepam,
mianseryna.
Furosemid:
perindopril,
karwedilol.
Tramadol:
risperidon,
kwetiapina.
*Piśmiennictwo u autora.