2014-01-09

1

LEKI W ALS

Drogi podawania leków:
1.

Dożylna

2. Doszpikowa

3. Dotchawicza

Rozmiary kaniuli na igle:
Fioletowy > Żółty > Niebieski > Różowy >

> Zielony > Biały > Szary > Pomarańczowy

Podając leki do żył obwodowych powinno się

spowodować ich szybsze dotarcie do krążenia
centralnego

poprzez

podanie

bolusa

płynowego lub w wypadku wykorzystania żył na
kończynach – uniesienie kończyny.

Powikłania kaniulacji żył obwodowych:
1. Wczesne

 nieudana kaniulacja
 krwiak


wynaczynienie leków i płynów z
możliwością uszkodzenia okolicznych
tkanek i struktur

 zator powietrzny


odcięcie końca kaniuli

2.

Późne:



zapalenie i zakrzepica żylna



zapalenie skóry i tkanki podskórnej
(cellulitis)

Cewnik typu Seldingera

– kaniulacja żył

centralnych.

Dostępy centralne:
1.

Żyła szyjna wewnętrzna

2.

Żyła podobojczykowa

3.

Żyła udowa

Powikłania kaniulacji żył centralnych:
1. Wczesne



nakłucie tętnicy

 krwiak


krwiak opłucnej (ż. podobojczykowa)



odma opłucnowa

 zator powietrzny
 zaburzenia rytmu serca
 pozostawienie prowarnicy w sercu lub

dużych naczyniach

 uszkodzenie splotu szyjnego i ramiennego
 uszkodzenie przewodu piersiowego z

wynaczynieniem

chłonki (chylothorax) –

powikłanie wczesne uwidaczniające się

późno

2014-01-09

2

Powikłania kaniulacji żył centralnych:
2.

Późne:

 zator powietrzny
 posocznica

Dostęp

doszpikowy

–

czas

osiągnięcia

pożądanego stężenia w krążeniu centralnym
porównywalny

do

wstrzyknięć

do

żył

centralnych.

Dostęp doszpikowy

Stosowane

częściej u dzieci.

Miejsca podania:

1. Proksymalny odcinek

kości piszczelowej (2 cm

poniżej guzowatości piszczeli na stronie
przednio-

przyśrodkowej).

2. Dystalny odcinek

kości piszczelowej (2 cm

powyżej kostki przyśrodkowej).

Dostęp dotchawiczy

Trudności w uzyskaniu dostępu dożylnego,

doszpikowego:



ciężka hipowolemia



hipotermia



uszkodzenie

żył obwodowych



masywne

obrzęki



brak

doświadczenia wykonującego wkłucie

Dostęp dotchawiczy

Leki,

które można podać:



wazopresyna



lignokaina



adrenalina



nalokson



atropina

Dostęp dotchawiczy

Technika podawania:


dawkę należy zwiększyć 2 – 3 krotnie w
porównaniu z drogą dożylną;



rozcieńczyć lek w 10 – 20 ml wody do iniekcji
i

podać w formie rozpylonej



lek

należy podać jak najgłębiej do drzewa

oskrzelowego

2014-01-09

3

Dostęp dotchawiczy

Leki,

których nie wolno podać:



sole wapnia



wodorowęglan sodu



amiodaron

Dostęp dotchawiczy

Według wytycznych z 2010 nie zaleca się tej

drogi podawania

leków.

Leki w RKO

Adrenalina

•

podnosi

ciśnienie perfuzji podczas masażu

serca

•

poprawia

kurczliwość mięśnia serca

•

działa dodatnio chronotropowo

•

Pobudza spontaniczne skurcze m sercowego
(w asystolii)

•

zwiększa

amplitudę

migotania

komór,

ułatwiając defibrylację

•

w VF/VT podaje

się 1 mg po trzeciej

defibrylacji a

następnie co 3 – 5 min. (co drugą

pętlę RKO).

STOSOWANA

W

DUŻYCH

DAWKA

NIE

POPRAWIA ODSETKA

PRZEŻYĆ

Amiodaron

 300 mg rozpuszczone w 20 ml 5% glukozy iv

(nie wolno rozpuszczać w NaCl) – podawany
po trzeciej defibrylacji

 dawkę można powtórzyć – 150 mg
 przedłuża czas trwania potencjału

czynnościowego w mięśniu komór i
przedsionków

 wydłuża czas QT
 wywołuje średniego stopnia blokowanie

receptorów alfa i beta

Amiodaron

Zastosowanie:

 oporne na defibrylacje VF i VT
 tachykardia komorowa hemodynamicznie

stabilna

 oporne na leczenie tachyarytmie
 jako zabezpieczenie przed VF – wlew 1

mg/min do max dawki 2 g/d

NIE PODAJE SIĘ DOTCHAWICZO

2014-01-09

4

Lignokaina



100 mg (1

– 1,5 mg/kg) można powtórzyć dawkę 50 mg



całkowita dawka nie może przekroczyć 3 mg/kg w 1-szej

godzinie



wlew 2

– 4 mg/min



tłumi wyładowania z ognisk ektopowych



hamuje powstawanie tzw. „re-entry”



podnosi próg defibrylacji



zapobiega nawrotom migotania po skutecznej defibrylacji

 w przypadku rytmu VF/VT jako alternatywa

Amiodaronu

Magnez

 1– 2 g (2 – 4 ml 50% MgSO4)

0,5-3 g/d (4-24 mEq).

 dawkę można powtórzyć po 10 – 15 minutach

Wskazania

 oporne migotanie

komór lub tachykardia

komorowa przy podejrzeniu hipomagnezemii

 zaburzenia rytmu typu TORSADES DES

POINTES

Atropina

Asystolia, PEA z rytmem < 60/min

– 3 mg iv w

bolusie

Według wytycznych z 2010 nie jest już rutynowo

zalecana w RKO.

Wapń

 1g (10 ml 10% chlorku wapnia) tj. 6.8 Ca+
 dawkę można powtórzyć jeden raz
 w NZK podaje się wapń w postaci szybkiego

bolusa

 potwierdzona hipokalcemia
 potwierdzona hiperkaliemia
 zatrucie blokerami kanałów wapniowego (np.

Werapamil)

Wodorowęglan sodowy

 wstępna dawka – 50 mmol – 50 ml 8,4 %

NaHCO3

 udokumentowana kwasica (pH krwi tętniczej <

7,1; BE < 10)

 NZK jest spowodowane hiperkaliemią
 NZK jest spowodowane przedawkowaniem

trójcyklicznych antydepresantów

 kolejne dawki zależą od gazometrii – analiza

krwi żylnej z żyły centralnej zapewnia
otrzymanie przybliżonej wartości RKZ tkanek.

Wodorowęglan sodowy

Nie

jest

zalecane

rutynowe

podawanie

wodorowęglanu

sodu

podczas

RKO

(szczególnie w pozaszpitalnych zatrzymaniach
krążenia) i po powrocie spontanicznego
krążenia.

Nie

należy podawać wodorowęglanu i wapnia

równocześnie

przez

ten

sam

dostęp

naczyniowy.