(Konspekt do zajęć specjalizacyjnych z zakresu pielęgniarstwa w)

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

1

Konspekt do zaj

ęć

specjalizacyjnych z zakresu piel

ę

gniarstwa w anestezjologii i

intensywnej terapii.

Opieka nad pacjentem po operacji serca

Pacjent po transplantacji serca

Pacjenci po przeszczepie serca

ż

yj

ą

pod stałym nadzorem lekarskim i musz

ą

regularnie przyjmowa

ć

leki

(przede wszystkim immunosupresyjne). Musz

ą

tak

ż

e regularnie poddawa

ć

si

ę

badaniom stwierdzaj

ą

cym stan

mi

ęś

nia sercowego, dzi

ę

ki którym łatwiej jest zdiagnozowa

ć

wczesne objawy odrzutu.


Pierwsze dni po przeszczepie

nale

ż

y eliminowa

ć

l

ę

k i niepokój chorego oraz zapewnia

ć

o stałej obecno

ś

ci wykwalifikowanego

personelu, aby wzmacnia

ć

poczucie bezpiecze

ń

stwa

nale

ż

y ułatwi

ć

choremu orientacj

ę

co do czasu, miejsca w którym si

ę

znajduje

nale

ż

y wypracowa

ć

sposób komunikacji z pacjentem zaintubowanym

nale

ż

y podejmowa

ć

działania zmierzaj

ą

ce do niwelowania bólu pooperacyjnego oraz wczesnego

uruchamiania chorego

nale

ż

y d

ąż

y

ć

do jak najszybszego rozpocz

ę

cia

ż

ywienia pacjenta


Po operacji pacjent pozostaje kilka dni na oddziale pooperacyjnym i jest podł

ą

czony do respiratora.

Wentylacja mechaniczna jest prowadzona przez ró

ż

nie długi okres czasu. Narz

ą

d dawcy przeszedł okres

niedokrwienia i przechowania go w pojemniku z lodem, a nast

ę

pnie operacj

ę

wszczepienia go do organizmu

biorcy. Z tego powodu b

ę

dzie potrzebowa

ć

troch

ę

czasu, zanim zacznie funkcjonowa

ć

z pełn

ą

wydajno

ś

ci

ą

.

W pierwszym dniu po operacji chory mo

ż

e odczuwa

ć

nudno

ś

ci, dlatego nie powinien by

ć

od

ż

ywiany drog

ą

doustn

ą

, a jedynie do

ż

ylnie. Codziennie chorego nale

ż

y wa

ż

y

ć

i odpowiednio dawkowa

ć

płyny (kontrola

obrz

ę

ków), aby nie obci

ąż

a

ć

serca.

Wa

ż

ne jest aby chory jak najwcze

ś

niej próbował wstawa

ć

na własnych nogach i poruszał si

ę

. Wi

ę

kszo

ść

pacjentów jest w stanie wsta

ć

z łó

ż

ka przy pomocy piel

ę

gniarki w 3 - 4 dobie po zabiegu.


Najcz

ę

stsze problemy w okresie pooperacyjnym

ból rany pooperacyjnej

konieczno

ść

ochrony mostka

trudno

ś

ci w oddychaniu

obrz

ę

ki ko

ń

czyn

zaburzenia ze strony układ kr

ąż

enia

brak apetytu

zmiany grzybicze jamy ustnej

drzenie rak, nadmierny porost włosów oraz przerost dzi

ą

seł

zmiany na skórze

zaburzenia emocjonalne


Biopsja serca

Jest to pobranie wycinka serca przez

ż

ę

szyjn

ą

lub podobojczykow

ą

i ocena próbki pod k

ą

tem

objawów wskazuj

ą

cych na ewentualne odrzucenie przeszczepu.

Okresy wykonywania biopsji:

w 1- szym miesi

ą

cu po przeszczepie- co 7 dni

w 2- gim miesi

ą

cu co 14 dni

w 3-cim miesi

ą

cu 1 raz na miesi

ą

c

od 4-tego miesi

ą

ca do roku- co 3 miesi

ą

ce

po 1 roku co 6 miesi

ę

cy

po 2 latach- 1 raz w roku

po stwierdzeniu odrzutu- kontrolna biopsja po 7- 9 dniach









background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

2







Opieka po opuszczeniu szpitala

Do czasu wypisu ze szpitala pacjent pozostaje pod

ś

cisłym nadzorem personelu o

ś

rodka

transplantacyjnego. Po opuszczeniu szpitala bardzo wiele b

ę

dzie zale

ż

ało od samego chorego oraz członków

jego rodziny.

1. Higiena rany pooperacyjnej

utrzymanie w czysto

ś

ci

kontrola opatrunku

obserwacja w kierunku infekcji

2. Kontrola temperatury ciała

1. nale

ż

y sprawdzi

ć

wówczas, gdy pojawi si

ę

gorsze samopoczucie lub wyst

ą

pi

ą

dolegliwo

ś

ci bólowe

3. Kontrola ci

ś

nienia t

ę

tniczego i t

ę

tna

4. Ogólne zasady higieny

Dbało

ść

o higien

ę

osobist

ą

pomaga zmniejszy

ć

ryzyko zaka

ż

e

ń

.

5. Higiena jamy ustnej

Pacjenci po przeszczepie powinni dba

ć

o higien

ę

jamy ustnej. Najlepiej jest u

ż

ywa

ć

mi

ę

kkiej szczoteczki do

z

ę

bów, aby unikn

ąć

podra

ż

nienia dzi

ą

seł. Jam

ę

ustn

ą

nale

ż

y płuka

ć

płynem antyseptycznym. Nale

ż

y

regularnie kontrolowa

ć

jam

ę

ustn

ą

w gabinecie stomatologicznym. Chore z

ę

by mog

ą

by

ć

ź

ródłem ci

ęż

kich

zaka

ż

e

ń

u pacjentów z osłabion

ą

odporno

ś

ci

ą

. Leczenie stomatologiczne u chorych po transplantacji

powinno odbywa

ć

si

ę

w osłonie antybiotykowej. Nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na ochron

ę

przero

ś

ni

ę

tych dzi

ą

seł.

6. Higiena skóry i włosów

Niektóre leki (Encorton, Prednison) mog

ą

by

ć

przyczyn

ą

tr

ą

dziku na skórze twarzy, klatce piersiowej,

ramionach i plecach. Nale

ż

y stosowa

ć

antyseptyczne kostki myj

ą

ce, płyny bakteriobójcze. Zaawansowane

zmiany powinny by

ć

leczone przez dermatologa. Skór

ę

powinno si

ę

nawil

ż

a

ć

.

7. Ekspozycja na sło

ń

ce

Pacjenci po przeszczepie s

ą

bardziej nara

ż

eni na ryzyko powstania raka skóry, w zwi

ą

zku z tym,

ż

e ich układ

odporno

ś

ciowy nie jest w stanie naprawi

ć

wszystkich uszkodze

ń

zwi

ą

zanych z działaniem promieni

ultrafioletowych.

nale

ż

y unika

ć

ekspozycji w okresie najwi

ę

kszego nasłonecznienia

nale

ż

y u

ż

ywa

ć

okularów, czapek

stosowa

ć

kremy z filtrem

8. Rehabilitacja

Powrót do domu po transplantacji to jedna z najszcz

ęś

liwszych chwil, ale cz

ę

sto towarzyszy jej niepokój, a

nawet niewielkiego stopnia depresja.
Zwykle po najbardziej trudnym okresie (ok. 3 miesi

ę

cy) od transplantacji niemal wszyscy chorzy powracaj

ą

do normalnej aktywno

ś

ci

ż

yciowej. Ucz

ą

si

ę

, pracuj

ą

, maj

ą

rodziny, wychowuj

ą

dzieci.

9. Dieta i od

ż

ywianie

Wła

ś

ciwe od

ż

ywianie odgrywa wa

ż

n

ą

rol

ę

w procesie zdrowienia i rehabilitacji, poniewa

ż

organizm na skutek

długotrwałej choroby przed przeszczepem jest w stanie znacznego niedo

ż

ywienia. Efektem niepo

żą

danych

działa

ń

kortykosteroidów jest znaczny wzrost łaknienia, co u niektórych chorych mo

ż

e prowadzi

ć

do nadwagi

i otyło

ś

ci. Dieta powinna zawiera

ć

:

owoce

pełnoziarniste pieczywo

mleko i nabiał z nisk

ą

zawarto

ś

ci

ą

tłuszczu

chude mi

ę

so, ryby i inne

ź

ródła białka

Dodatkowo nale

ż

y:

unika

ć

podjadania mi

ę

dzy posiłkami

wypija

ć

ok. 2 litrów płynów na dob

ę

my

ć

i obiera

ć

owoce

unika

ć

spo

ż

ywania serów z niepasteryzowanego mleka oraz serów ple

ś

niowych

Nale

ż

y pami

ę

ta

ć

,

ż

e sok grejpfrutowy mo

ż

e spowodowa

ć

wzrost st

ęż

enia niektórych leków

immunosupresyjnych.

nale

ż

y ograniczy

ć

spo

ż

ycie soli





background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

3





10. Aktywno

ść

fizyczna

Ma znaczenie stymuluj

ą

ce zarówno dla poprawy ogólnego samopoczucia jak i ogólnej wydolno

ś

ci fizycznej

organizmu.
Je

ż

eli wyst

ą

pi przynajmniej jeden z poni

ż

szych objawów nale

ż

y powstrzyma

ć

si

ę

od wysiłku fizycznego do

konsultacji z lekarzem.

ból lub ucisk w klatce piersiowej

nadmierne zm

ę

czenie

zawroty głowy

przy

ś

pieszone bicie serca po zaprzestaniu wysiłku

Przywrócenie siły mi

ęś

niowej po okresie choroby jest mo

ż

liwe dzi

ę

ki codziennym

ć

wiczeniom i powinny

by

ć

tak zaplanowane, aby stopniowo zwi

ę

ksza

ć

wysiłek.

11. Alkohol

Nie jest wskazany ze wzgl

ę

du na trudne do przewidzenia interakcje z przyjmowanymi lekami.

12. Palenie tytoniu

Bezwzgl

ę

dnie nale

ż

y rzuci

ć

palenie.

13. Aktywno

ść

seksualna



Zwykle normalizuje si

ę

w czasie kilku miesi

ę

cy. Jednak niektóre leki mog

ą

wpływa

ć

na aktywno

ść

płciow

ą

.

Kobiety

powinny

stosowa

ć

ś

rodki

antykoncepcyjne

po

konsultacji

z ginekologiem.

Leczenie

immunosupresyjne mo

ż

e zmienia

ć

skuteczno

ść

doustnych

ś

rodków antykoncepcyjnych.

14. Szczepienia

Pacjent po transplantacji narz

ą

du, otrzymuj

ą

cy leki immunosupresyjne nie powinien otrzymywa

ć

ż

adnych

szczepionek zawieraj

ą

cych

ż

ywe lub nawet osłabione drobnoustroje.

LECZENIE IMMUNOSUPRESYJNE

Organizm rozpoznaje nowy narz

ą

d jako obcy i układ odporno

ś

ciowy reaguje atakiem skierowanym

przeciwko przeszczepowi. Leki immunosupresyjne maj

ą

na celu zapobiec odrzucaniu serca lub innego narz

ą

du

poprzez osłabienie tej reakcji układu odporno

ś

ciowego. W tym samym czasie biorca przeszczepu staje si

ę

bardziej podatny na infekcje. Niektóre leki immunosupresyjne musz

ą

by

ć

przyjmowane do ko

ń

ca

ż

ycia.


Wyró

ż

nia si

ę

nast

ę

puj

ą

ce typy leków:

podstawowe leki immunosupresyjne

leki dodatkowe (antymitotyczne)

kortykosteroidy

leki indukcyjne (przeciwciała)


Nale

ż

y pami

ę

ta

ć

:

leki nale

ż

y przyjmowa

ć

zgodnie z zaleceniem lekarza

leki nale

ż

y przyjmowa

ć

o stałych porach

nie nale

ż

y samodzielnie zmienia

ć

dawki leku

nie stosowa

ć

ogólniedost

ę

pnych leków bez porozumienia z lekarzem

zawsze mie

ć

zapas leków

ODRZUCENIE
Istniej

ą

dwa ró

ż

ne typy odrzucania:

ostre odrzucanie - zwykle pojawia si

ę

podczas pierwszego roku po transplantacji, zwykle stosuje si

ę

dodatkowe leki przez krótki okres czasu

przewlekłe odrzucanie rozwija si

ę

powoli, leki immunosupresyjne nie hamuj

ą

tego typu odrzucenia


Objawy odrzucenia:

osłabienie

gor

ą

czka powy

ż

ej 37,5

przyrost masy ciała w krótkim czasie

zadyszka

odkładane si

ę

wody w tkankach

zaburzenia rytmu

Potwierdzeniem podejrzenia odrzucenia jest biopsja. Wi

ę

kszo

ść

epizodów odrzucenia poddaje si

ę

leczeniu, je

ś

li

wykryte s

ą

odpowiednio wcze

ś

nie.

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

4





PROBLEMY PSYCHIATRYCZNE I JAKO

ŚĆ

Ż

YCIA

Pacjenci odczuwaj

ą

popraw

ę

jako

ś

ci

ż

ycia ju

ż

po samej transplantacji. Zmiany w wygl

ą

dzie mog

ą

by

ć

uci

ąż

liwe i trudne do zaakceptowania. Dla rodziny chorego trudne mo

ż

e by

ć

zrozumienie potrzeb pacjenta po

transplantacji.

Przeszczep serca stanowi zwrot w

ż

yciu pacjenta, co jest mo

ż

liwe dzi

ę

ki nowoczesnej medycynie, na

długie i aktywne

ż

ycie.


PIELĘGNOWANIE PACJENTA WE WSTRZĄSIE KARDIOGENNYM

WSTRZĄS
– reakcja ogólnoustrojowa powstała na skutek szkodliwego bodźca zewnętrznego lub
wewnętrznego działającego na organizm o sile przekraczającej możliwości adaptacyjne ustroju.

POMIAR I OCENA OBJAWÓW WSTRZĄSU

zimna i blada skóra = skurcz naczyń oraz centralizacja krążenia

zaburzenia świadomości = obniżenie stężenia tlenu i glukozy

obniżenie temperatury ciała = zahamowanie procesów metabolicznych na skutek
niedostatecznego transportu tlenu i glukozy

szybki i głęboki, stopniowo spłycający się = spadek perfuzji, wzrost stężenia CO

2

i nasilenie

glikolizy beztlenowej w tkankach

pocenie = pobudzony układ współczulny (sekrecja potu)

oliguria lub anuria = wzrost stężenia ADH, obniżenie przepływu krwi przez nerki,
przedłużające się niedokrwienie prowadzi do martwicy komórek nerkowych

czynność serca – pobudzenie baroreceptorów, wzrost oporów, centralizacja krążenia, wzrost
tropizmów serca – ,,szybszy obrót małą ilością krwi”

ciśnienie tętnicz – początkowo może być wyrównane( pobudzony układ współczulny
powoduje skurcz naczyń, uwolnienie rezerw krwi z wątroby i śledziony, aktywacja układu
renina-angiotensyna-aldosteron), następnie ulega krytycznemu obniżeniu na skutek
przekroczenia możliwości kompensacyjnych ustroju (rozszerzenie łożyska naczyniowego
wywołanego kwasicą metaboliczną pomimo stymulacji adrenergicznej

bóle dławicowe= obniżenie przepływu przez naczynia wieńcowe

wyzwolenie patologicznego procesu krzepnięcia – DIC – na skutek zaburzeń
w mikrokrążeniu

Przy rozpoznawaniu wstrząsu należy pamiętać, że:

inne kryteria u chorych z nadciśnieniem, a inne z hipotonią

prawidłowa morfologia krwi i zaburzenia rytmu serca nie przesądzają o kardiogennej
przyczynie wstrząsu

przyczyną wstrząsu mogą być działania, którym pacjent był poddany wcześniej











background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

5





WSPÓŁUDZIAŁ PIELĘGNIARKI W LECZENIU NIEINWAZYJNYM

1.

Udział w procesie diagnozowania wstrząsu kardiogennego

obserwacja i ocena podstawowych parametrów

obserwacja i ocena stanu ogólnego

ocena stanu świadomości i możliwości nawiązania kontaktu

2.

Udział w czynnościach zabezpieczających podstawowe funkcje życiowe

udział w postępowaniu resuscytacyjnym

udział w tlenoterapi biernej

udział w farmakoterapii i płynoterapi

udział w wykonywaniu badań laboratoryjnych i diagnostycznych oraz analiza wyników

udział w przygotowaniu do badań i zabiegów inwazyjnych

3.

Udział w terapii bólu

obserwacja i interpretacja werbalnych i pozawerbalnych oznak bólu

obserwacja i ocena rodzaju, umiejscowienia i czasu trwania bólu

udział w farmakoterapii

4.

Udział w zapobieganiu lub zwalczaniu hipotermii

kontrola temperatury ciała

obserwacja zabarwienia, ocieplenia i wilgotności skóry

zabezpieczenie przed utratą ciepła wszystkimi dostępnymi metodami

5.

Udział w podejmowaniu efektywnego komunikowania z pacjentem i jego rodziną

ocena funkcjonowania narządów zmysłów, procesów poznawczych, rozumienia informacji

podejmowanie działań zmierzających do ułatwienia orientacji co do czasu, miejsca

dobór odpowiednich form komunikacji

komunikowanie werbalne i niewerbalne

nawiązanie pozytywnego kontaktu z rodziną

6.

Współpraca ze wszystkimi członkami zespołu terapeutycznego

prawidłowy przepływ informacji o stanie zdrowia, planowanych badaniach, metodach
leczenia

dokładne prowadzenie dokumentacji medycznej

indywidualne dostosowanie modelu pielęgnowania

kontakt z duchownym

PRZYGOTOWANIE DO BADAŃ SPECJALISTYCZNYCH

Koronarografia –
jest to metoda diagnostyczna polegająca na radiologicznym uwidocznieniu naczyń
wieńcowych. Polega na wprowadzeniu pod kontrolą radiologiczną cewników umożliwiających
pomiary ciśnień w odpowiednich jamach serca, podanie kontrastu daje obraz angiograficzny jam serca
i odpowiednich naczyń.
Monitorowanie hemodynamiczne- polega na ciągłych pomiarach ciśnień i przepływów w czasie
cewnikowania ,,prawego serca”. Odpowiednie cewniki (Swana-Ganza) wprowadzane są do tętnicy
płucnej drogą żylną. Przy założeniu, że średnie ciśnienie kapilarne równe jest ciśnieniu
końcoworozkurczowemu lewej komory można pośrednio wyciągać wnioski o czynności lewej
komory. Można także mierzyć objętość minutową serca, ośrodkowe ciśnienie żylne oraz parametry
badania hemodynamicznego.

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

6




Echokardiografia – umożliwia dokładną ocenę przyczyn prowadzących do niewydolności serca,
umożliwia ocenę wielkość i funkcji poszczególnych jam serca i struktur wewnątrzsercowych. Użycie
techniki dopplerowskiej pozwala na pomiary gradientów ciśnień przez odpowiednie zastawki. Metoda
ta jest niezastąpiona w ocenie funkcji serca jako pompy. Pozwala ocenić frakcję wyrzutową (EF) –
podstawowy parametr określający kurczliwość mięśnia sercowego.

SPOSOBY KOMUNIKOWANIA SIĘ Z PACJENTEM I ZAPEWNIENIE POCZUCIA
BEZPIECZEŃSTWA

słuchanie w sposób uważny i aktywny

udzielanie potrzebnych wyjaśnień i informacji

udzielanie bezpośredniego wsparcia psychicznego

indywidualny sposób porozumiewania się

stwarzanie atmosfery akceptacji, empatyczne podejście do pacjenta

werbalne i pozawerbalne działania wyrażające wsparcie i zainteresowanie



Konspekt do zaj

ęć

ze specjalizacji w zakresie piel

ę

gniarstwa anestezjologicznego i

intensywnej opieki



Kardiochirurgia – jest dziedzin

ą

medycyny zajmuj

ą

c

ą

si

ę

leczeniem operacyjnym

chorób serca i du

ż

ych naczy

ń

krwiono

ś

nych.

wady serca wrodzone i nabyte

t

ę

tniaki aorty

chirurgia naczy

ń

wie

ń

cowych

urazy serca i du

ż

ych naczy

ń

Przygotowanie chorego do zabiegu

pomostowania aortalno – wie

ń

cowego


Zabieg pomostowania naczy

ń

wie

ń

cowych (CABG – Coronary Artery Bypass Graft)

oprócz niew

ą

tpliwych korzy

ś

ci dla chorego, niesie za sob

ą

tak

ż

e ryzyko wyst

ą

pienia

powa

ż

nych powikła

ń

. Niektóre czynniki takie jak zaawansowany wiek chorego,

nieodwracalne uszkodzenie mi

ęś

nia lewej komory lub nagło

ść

zabiegu pozostaj

ą

poza

mo

ż

liwo

ś

ciami interwencji ze strony zespołu terapeutycznego. Istniej

ą

jednak pewne

czynniki, których modyfikacja mo

ż

e mie

ć

istotny wpływ na wynik zabiegu oraz proces

leczenia i rehabilitacji.

Cel leczenia operacyjnego:

zniesienie dolegliwo

ś

ci stenokardialnych

zabezpieczenie

funkcji

mechanicznej

mi

ęś

nia

sercowego

przed

skutkami

niedokrwienia





background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

7





Ocena stanu układu kr

ąż

enia oraz jego stabilizacja

ocena stopnia dysfunkcji mi

ęś

nia sercowego

wykluczenie lub potwierdzenie istnienia wad zastawkowych serca oraz powikła

ń

mechanicznych zawału(pozawałowy ubytek przegrody mi

ę

dzykomorowej, t

ę

tniak

pozawałowy, p

ę

kni

ę

cie

ś

ciany)

wykonanie bada

ń

niezb

ę

dnych do ustalenia wskaza

ń

do zabiegu operacyjnego

zastosowanie metod mechanicznego wspomagania kr

ąż

enia w przypadkach ostrych

d

ąż

enie do ust

ą

pienia objawów ostrego niedokrwienia poprzez leczenie

farmakologiczne i mechaniczne wspomaganie kr

ąż

enia


Ocena wydolno

ś

ci układu oddechowego

antybiotykoterapia

zaprzestanie palenia tytoniu

przedoperacyjna ocena spirometryczna

wdro

ż

enie fizykoterapii oraz

ć

wicze

ń

oddechowych

zastosowanie leków rozszerzaj

ą

cych oskrzela



Ocena stanu układu krzepni

ę

cia

wstrzymanie podawania leków hamuj

ą

cych agregacj

ę

płytek, pochodnych kwasu

acetylosalicylowego

w przypadku istnienia podejrzenia choroby wrzodowej lub krwawienia z przewodu

pokarmowego nale

ż

y wykona

ć

diagnostyk

ę

endoskopow

ą


Wyrównanie zaburze

ń

metabolicznych

w przypadku chorób tarczycy nale

ż

y d

ąż

y

ć

do stanu eutyreozy

leczenie cukrzycy powinno by

ć

optymalnie dostosowane do aktualnego stanu

chorego

leczenie hormonalne zwi

ą

zane z menopauz

ą

i andropauz

ą


Eliminacja potencjalnych ognisk zaka

ż

enia

sanacja jamy ustnej

leczenie zmian skórnych o etiologii bakteryjnej

ocena laryngologiczna migdałków podniebiennych

wykonanie posiewów z gardła i jamy nosowej w kierunku nosicielstwa gronkowca

metycylinoopornego (MRSA)








background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

8






Badanie podmiotowe i przedmiotowe

Zebranie

informacji

na

temat:

objawów

choroby

podstawowej,

chorób

współistniej

ą

cych (cukrzyca, choroba wrzodowa, choroby nerek, przewlekłe choroby układu

oddechowego, wywiad ginekologiczny u kobiet), przebytych chorób, wykonywanej pracy,
nałogów, rodzinnego wyst

ę

powania choroby niedokrwiennej. Przy wykonywaniu badania

fizykalnego nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na : okre

ś

lenie rezerwy wie

ń

cowej i tolerancji wysiłku,

obecno

ść

cech dekompensacji kr

ąż

enia (obrz

ę

ki ko

ń

czyn dolnych, t

ę

tno

ż

ylne), ocen

ę

t

ę

tna

obwodowego, ocen

ę

układu

ż

ylnego ko

ń

czyn dolnych, stan od

ż

ywienia chorego, funkcj

ę

układu oddechowego.

Badania laboratoryjne

Przed operacj

ą

wskazane jest wykonanie takich bada

ń

jak: morfologia krwi

obwodowej, oznaczenie grupy krwi, st

ęż

enie glukozy, mocznika, kreatyniny w surowicy,

badanie ogólne moczu.

Przygotowanie psychiczne pacjenta i jego rodziny

udzielenie niezb

ę

dnych informacji o celu i korzy

ś

ciach planowanej operacji

poinformowanie o niedogodno

ś

ciach w okresie pooperacyjnym

wyja

ś

nienie ogólnych zasad post

ę

powania chirurgicznego

przekazanie wiadomo

ś

ci o przebiegu rekonwalescencji ze szczególnym zwróceniem

uwagi na znaczenie rehabilitacji pooperacyjnej

udzielenie informacji od anestezjologa o zasadach przygotowania do znieczulenia

je

ż

eli chory nie wyra

ż

a sprzeciwu nale

ż

y poinformowa

ć

rodzin

ę

o wszelkich

aspektach planowanego leczenia

uzyskanie pisemnej zgody na zabieg i znieczulenie

Piel

ę

gnowanie pacjenta po zabiegu

pomostowania aortalno – wie

ń

cowego


Przyj

ę

cie chorego do oddziału pooperacyjnego

przygotowanie stanowiska do przyj

ę

cia chorego

w trakcie przyj

ę

cia pacjenta piel

ę

gniarka powinna uzyska

ć

informacje od zespołu

anestezjologicznego dotycz

ą

ce: danych personalnych, rodzaju i przebiegu zabiegu,

rodzaju znieczulenia, podawanych leków oraz stosowania dodatkowych metod
terapeutycznych, rodzaju i miejsca zało

ż

enia drenów, przetaczanych preparatów

krwiopochodnych, mo

ż

liwo

ś

ci wyst

ą

pienia powikła

ń

przyjmuj

ą

c chorego piel

ę

gniarka powinna dokona

ć

pierwszej kontroli, która obejmuje

sprawdzenie zgodno

ś

ci danych z dokumentacj

ą

, sprawdzenie szczelno

ś

ci układu

drenuj

ą

cego, ocen

ę

podstawowych parametrów

ż

yciowych chorego(RR, CVP, HR,

SpO

2

, stan drena

ż

u

w przypadku chorych oddychaj

ą

cych spontanicznie nale

ż

y zastosowa

ć

tlenoterapi

ę

biern

ą

przez okulary tlenowe lub mask

ę

pacjenci zaintubowani powinni by

ć

podł

ą

czeni do respiratora z zastosowaniem

oddechu kontrolowanego lub wspomaganego

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

9




Piel

ę

gniarka w trakcie sprawowania opieki nad chorym

a) ocenia stan

ś

wiadomo

ś

ci chorego

próbuje nawi

ą

za

ć

kontakt słowny

sprawdza orientacj

ę

co do czasu, miejsca i osoby

b) ocenia stopie

ń

wydolno

ś

ci układu oddechowego oraz dba o zapewnienie prawidłowej

wymiany gazowej

c) ocenia stopie

ń

wydolno

ś

ci układu kr

ąż

enia oraz przeciwdziała powikłaniom

zakrzepowo-zatorowym

d) ocenia funkcj

ę

układu moczowego i zapobiega zaburzeniom gospodarki wodno-

elektrolitowej

e) ocenia stopie

ń

hemostazy oraz zapobiega powikłaniom ze strony układu krzepni

ę

cia

f) bierze udział w niwelowaniu bólu pooperacyjnego
g) ocenia stan opatrunku oraz proces gojenia si

ę

rany pooperacyjnej

h) bierze udział w zwalczaniu hipotermii
i) zapobiega zaka

ż

eniom

j) dba o efektywne komunikowanie oraz minimalizowanie l

ę

ku

k) obserwuje pacjenta w kierunku wyst

ą

pienia powikła

ń

i zapobiega ich wyst

ą

pieniu

l) pomaga

w

przywracaniu

samodzielno

ś

ci

przy

wykonywaniu

czynno

ś

ci

samoobsługowych

m) nawi

ą

zuje kontakt z rodzin

ą

chorego i przygotowuje jej członków do opieki nad

pacjentem po powrocie do domu

n) współuczestniczy w procesie rehabilitacji i współpracuje z innymi członkami zespołu

terapeutycznego

Rehabilitacja chorych po zabiegach kardiochirurgicznych

Ma na celu przygotowanie i pomoc choremu w powrocie do pełnienia ról społecznych,

rodzinnych oraz zaakceptowaniu aktualnego stanu zdrowia i sytuacji.
Ka

ż

da choroba i pobyt w szpitalu poci

ą

gaj

ą

za sob

ą

obci

ąż

enie mechanizmów psychicznej

regulacji. Leczenie operacyjne zajmuje jednak pod tym wzgl

ę

dem miejsce szczególne,

z uwagi na form

ę

leczenia, pogorszenie stanu zdrowia bezpo

ś

rednio po zabiegu, aby

stopniowo ulec poprawie,

ś

wiadomo

ść

okaleczenia. Pobyt w szpitalu wi

ąż

e si

ę

ze zmian

ą

ś

rodowiska, powoduje tak

ż

e zmian

ę

sytuacji

ż

yciowej, chory staje si

ę

członkiem nowej grupy

społecznej. Proces leczenia i rehabilitacji, aby był skuteczny powinien trwa

ć

tak

ż

e po

opuszczeniu szpitala. Ogromn

ą

rol

ę

odgrywa wówczas rodzina. Tempo procesów

rehabilitacyjnych w du

ż

ej mierze zale

ż

e

ć

b

ę

dzie od ich postawy, stanu emocjonalnego oraz

zaanga

ż

owania.

Przygotowanie chorego do samoopieki i samopiel

ę

gnacji powinno rozpocz

ąć

si

ę

ju

ż

w

okresie przedoperacyjnym. W

ś

ród oddziaływa

ń

psychologicznych bezpo

ś

rednich główn

ą

rol

ę

odgrywa wła

ś

ciwe przygotowanie chorego na poziomie emocjonalno – poznawczym do

zabiegu i pobytu w oddziale. Powinny by

ć

to elementy psychoedukacji w zakresie

do

ś

wiadczonego przez chorego stanu, z ukierunkowaniem na wytworzenie strategii stylu

radzenia sobie ze stresem oraz postawy współpracy z personelem medycznym.

Oddziaływania po

ś

rednie maj

ą

na celu udzielenie wsparcia psychologicznego,

kierowanego do pacjenta i członków jego rodziny oraz elementy psychoedukacji z zakresu
znaczenia roli, jak

ą

odgrywa wła

ś

ciwa postawa chorego w stosunku do własnej osoby,

choroby, procesu leczenia i rehabilitacji.



background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

10




Opieka nad pacjentem po operacji serca

Pacjent po transplantacji serca

Pacjenci po przeszczepie serca żyją pod stałym nadzorem lekarskim i muszą

regularnie przyjmować leki (przede wszystkim immunosupresyjne). Muszą także regularnie
poddawać się badaniom stwierdzającym stan mięśnia sercowego, dzięki którym łatwiej jest
zdiagnozować wczesne objawy odrzutu.

Pierwsze dni po przeszczepie

należy eliminować lęk i niepokój chorego oraz zapewniać o stałej obecności
wykwalifikowanego personelu, aby wzmacniać poczucie bezpieczeństwa

należy ułatwić choremu orientację co do czasu, miejsca w którym się znajduje

należy wypracować sposób komunikacji z pacjentem zaintubowanym

należy podejmować działania zmierzające do niwelowania bólu pooperacyjnego oraz
wczesnego uruchamiania chorego

należy dążyć do jak najszybszego rozpoczęcia żywienia pacjenta


Po operacji pacjent pozostaje kilka dni na oddziale pooperacyjnym i jest podłączony

do respiratora. Wentylacja mechaniczna jest prowadzona przez różnie długi okres czasu.
Narząd dawcy przeszedł okres niedokrwienia i przechowania go w pojemniku z lodem,
a następnie operację wszczepienia go do organizmu biorcy. Z tego powodu będzie
potrzebować trochę czasu, zanim zacznie funkcjonować z pełną wydajnością.
W pierwszym dniu po operacji chory może odczuwać nudności, dlatego nie powinien być
odżywiany drogą doustną, a jedynie dożylnie. Codziennie chorego należy ważyć
i odpowiednio dawkować płyny (kontrola obrzęków), aby nie obciążać serca.
Ważne jest aby chory jak najwcześniej próbował wstawać na własnych nogach i poruszał się.
Większość pacjentów jest w stanie wstać z łóżka przy pomocy pielęgniarki w 3 - 4 dobie po
zabiegu.

Najczęstsze problemy w okresie pooperacyjnym

ból rany pooperacyjnej

konieczność ochrony mostka

trudności w oddychaniu

obrzęki kończyn

zaburzenia ze strony układ krążenia

brak apetytu

zmiany grzybicze jamy ustnej

drzenie rak, nadmierny porost włosów oraz przerost dziąseł

zmiany na skórze

zaburzenia emocjonalne



background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

11





Biopsja serca

Jest to pobranie wycinka serca przez żyłę szyjną lub podobojczykową i ocena próbki

pod kątem objawów wskazujących na ewentualne odrzucenie przeszczepu.
Okresy wykonywania biopsji:

w 1- szym miesiącu po przeszczepie- co 7 dni

w 2- gim miesiącu co 14 dni

w 3-cim miesiącu 1 raz na miesiąc

od 4-tego miesiąca do roku- co 3 miesiące

po 1 roku co 6 miesięcy

po 2 latach- 1 raz w roku

po stwierdzeniu odrzutu- kontrolna biopsja po 7- 9 dniach




Opieka po opuszczeniu szpitala

Do czasu wypisu ze szpitala pacjent pozostaje pod ścisłym nadzorem personelu

ośrodka transplantacyjnego. Po opuszczeniu szpitala bardzo wiele będzie zależało od samego
chorego oraz członków jego rodziny.

11.

Higiena rany pooperacyjnej

utrzymanie w czystości

kontrola opatrunku

obserwacja w kierunku infekcji

12.

Kontrola temperatury ciała
2.

należy sprawdzić wówczas, gdy pojawi się gorsze samopoczucie lub wystąpią
dolegliwości bólowe

13.

Kontrola ciśnienia tętniczego i tętna

14.

Ogólne zasady higieny
Dbałość o higienę osobistą pomaga zmniejszyć ryzyko zakażeń.

15.

Higiena jamy ustnej
Pacjenci po przeszczepie powinni dbać o higienę jamy ustnej. Najlepiej jest używać
miękkiej szczoteczki do zębów, aby uniknąć podrażnienia dziąseł. Jamę ustną należy
płukać płynem antyseptycznym. Należy regularnie kontrolować jamę ustną w gabinecie
stomatologicznym. Chore zęby mogą być źródłem ciężkich zakażeń u pacjentów
z osłabioną odpornością. Leczenie stomatologiczne u chorych po transplantacji powinno
odbywać się w osłonie antybiotykowej. Należy zwracać uwagę na ochronę przerośniętych
dziąseł.

16.

Higiena skóry i włosów
Niektóre leki (Encorton, Prednison) mogą być przyczyną trądziku na skórze twarzy, klatce
piersiowej, ramionach i plecach. Należy stosować antyseptyczne kostki myjące, płyny
bakteriobójcze. Zaawansowane zmiany powinny być leczone przez dermatologa. Skórę
powinno się nawilżać.

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

12




17.

Ekspozycja na słońce
Pacjenci po przeszczepie są bardziej narażeni na ryzyko powstania raka skóry, w związku
z tym, że ich układ odpornościowy nie jest w stanie naprawić wszystkich uszkodzeń
związanych z działaniem promieni ultrafioletowych.

należy unikać ekspozycji w okresie największego nasłonecznienia

należy używać okularów, czapek

stosować kremy z filtrem

18.

Rehabilitacja
Powrót do domu po transplantacji to jedna z najszczęśliwszych chwil, ale często
towarzyszy jej niepokój, a nawet niewielkiego stopnia depresja.
Zwykle po najbardziej trudnym okresie (ok. 3 miesięcy) od transplantacji niemal wszyscy
chorzy powracają do normalnej aktywności życiowej. Uczą się, pracują, mają rodziny,
wychowują dzieci.

19.

Dieta i odżywianie
Właściwe odżywianie odgrywa ważną rolę w procesie zdrowienia i rehabilitacji, ponieważ
organizm na skutek długotrwałej choroby przed przeszczepem jest w stanie znacznego
niedożywienia. Efektem niepożądanych działań kortykosteroidów jest znaczny wzrost
łaknienia, co u niektórych chorych może prowadzić do nadwagi i otyłości. Dieta powinna
zawierać:

owoce

pełnoziarniste pieczywo

mleko i nabiał z niską zawartością tłuszczu

chude mięso, ryby i inne źródła białka

Dodatkowo należy:

unikać podjadania między posiłkami

wypijać ok. 2 litrów płynów na dobę

myć i obierać owoce

unikać spożywania serów z niepasteryzowanego mleka oraz serów pleśniowych

Należy pamiętać, że sok grejpfrutowy może spowodować wzrost stężenia niektórych
leków immunosupresyjnych.

należy ograniczyć spożycie soli

20.

Aktywność fizyczna
Ma znaczenie stymulujące zarówno dla poprawy ogólnego samopoczucia jak i ogólnej
wydolności fizycznej organizmu.
Jeżeli wystąpi przynajmniej jeden z poniższych objawów należy powstrzymać się od
wysiłku fizycznego do konsultacji z lekarzem.

ból lub ucisk w klatce piersiowej

nadmierne zmęczenie

zawroty głowy

przyśpieszone bicie serca po zaprzestaniu wysiłku

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

13

Przywrócenie siły mięśniowej po okresie choroby jest możliwe dzięki codziennym
ć

wiczeniom i powinny być tak zaplanowane, aby stopniowo zwiększać wysiłek.



15.

Alkohol
Nie jest wskazany ze względu na trudne do przewidzenia interakcje z przyjmowanymi
lekami.

16.

Palenie tytoniu
Bezwzględnie należy rzucić palenie.

17.

Aktywność seksualna
Zwykle normalizuje się w czasie kilku miesięcy. Jednak niektóre leki mogą wpływać na
aktywność płciową. Kobiety powinny stosować środki antykoncepcyjne po konsultacji
z ginekologiem. Leczenie immunosupresyjne może zmieniać skuteczność doustnych
ś

rodków antykoncepcyjnych.

18.

Szczepienia
Pacjent po transplantacji narządu, otrzymujący leki immunosupresyjne nie powinien
otrzymywać żadnych szczepionek zawierających żywe lub nawet osłabione drobnoustroje.




LECZENIE IMMUNOSUPRESYJNE

Organizm rozpoznaje nowy narząd jako obcy i układ odpornościowy reaguje atakiem

skierowanym przeciwko przeszczepowi. Leki immunosupresyjne mają na celu zapobiec
odrzucaniu serca lub innego narządu poprzez osłabienie tej reakcji układu odpornościowego.
W tym samym czasie biorca przeszczepu staje się bardziej podatny na infekcje. Niektóre leki
immunosupresyjne muszą być przyjmowane do końca życia.

Wyróżnia się następujące typy leków:

podstawowe leki immunosupresyjne

leki dodatkowe (antymitotyczne)

kortykosteroidy

leki indukcyjne (przeciwciała)


Należy pamiętać:

leki należy przyjmować zgodnie z zaleceniem lekarza

leki należy przyjmować o stałych porach

nie należy samodzielnie zmieniać dawki leku

nie stosować ogólniedostępnych leków bez porozumienia z lekarzem

zawsze mieć zapas leków





background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

14





ODRZUCENIE
Istnieją dwa różne typy odrzucania:

ostre odrzucanie - zwykle pojawia się podczas pierwszego roku po transplantacji,
zwykle stosuje się dodatkowe leki przez krótki okres czasu

przewlekłe odrzucanie rozwija się powoli, leki immunosupresyjne nie hamują tego
typu odrzucenia


Objawy odrzucenia:

osłabienie

gorączka powyżej 37,5

przyrost masy ciała w krótkim czasie

zadyszka

odkładane się wody w tkankach

zaburzenia rytmu

Potwierdzeniem podejrzenia odrzucenia jest biopsja. Większość epizodów odrzucenia
poddaje się leczeniu, jeśli wykryte są odpowiednio wcześnie.



PROBLEMY PSYCHIATRYCZNE I JAKOŚĆ ŻYCIA

Pacjenci odczuwają poprawę jakości życia już po samej transplantacji. Zmiany

w wyglądzie mogą być uciążliwe i trudne do zaakceptowania. Dla rodziny chorego trudne
może być zrozumienie potrzeb pacjenta po transplantacji.

Przeszczep serca stanowi zwrot w życiu pacjenta, co jest możliwe dzięki nowoczesnej

medycynie, na długie i aktywne życie.

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

15

Opieka nad chorym z zaburzeniami rytmu serca

1.

Układ bodźcoprzewodzący serca

Komórki mięśnia sercowego – kardiomiocyty charakteryzują się automatyzmem. Jest

to zdolność do samoistnego rozprzestrzeniania się fali pobudzenia w mięśniówce serca. Rytm

serca czyli ilość jego uderzeń na minutę określany jest aktywnością węzła zatokowo –

przedsionkowego (SA – łac. nodus sinuatrialis). Węzeł zatokowo – przedsionkowy

umiejscowiony jest w miejscu ujścia żyły głównej górnej do prawego przedsionka serca.

Czynność węzła zatokowo – przedsionkowego regulowana jest przez autonomiczny układ

nerwowy (niezależny od woli człowieka). Układ autonomiczny składa się z dwóch

komponent: współczulnej i przywspółczulnej. Aktywacja układu współczulnego objawia się

przyśpieszeniem czynności serca . Pobudzenie układu przywspółczulnego ma działanie

hamujące na węzeł zatokowo – przedsionkowy i objawia się zwolnieniem akcji serca.

Fala pobudzenia, która powstaje w tym węźle nie jest rejestrowana w EKG do chwili wyjścia

poza jego obręb.

Bodziec elektryczny opuszczając węzeł zatokowo- przedsionkowy szerzy się równocześnie w

drogach przewodzenia w obszarze przedsionków i komórkach i w komórkach mięśniowych

(są to drogi fizjologiczne i anatomicznie nie są różnicowane).

W sercu człowieka istnieją trzy zasadnicze drogi, którymi bodziec dostaje się do pogranicza

przedsionków i komór, gdzie umiejscowiony jest węzeł

przedsionkowo – komorowy (AV –

nodus atrioventricularis). Są to drogi: przednia, środkowa i tylna.

Węzeł przedsionkowo – komorowy umiejscowiony jest na dnie przedsionka prawego między

nim a komorą prawą. W węźle tym impulsy elektryczne są zwalniane- kontrola odgórnie

narzuconego rytmu przez węzeł zatokowo – przedsionkowy. Następnie impulsy docierają do

pęczka przedsionkowo – komorowego (Hisa).

Przejście włókien pęczka Hisa we właściwą mięśniówkę serca odbywa się u podstawy mięśni

brodawkowatych. Rozgałęzienia końcowe w postaci tzw.

włókien Purkiniego kończą się w

beleczkach mięśniowych i w mięśniach brodawkowatych komór.

Prawidłowy rytm serca to rytm zatokowy podczas którego węzeł zatokowo- przedsionkowy

działa jak naturalny rozrusznik z częstością 60- 100 pobudzeń na minutę w czasie spoczynku

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

16

2.

Podłoże kliniczne zaburzeń rytmu serca

zmienne napięcie układu nerwowego autonomicznego

działanie hormonów (aminy katecholowe, hormony tarczycy)

zaburzenia elektrolitowe

kwasica

zasadowica

organiczne zmiany w samym mięśniu sercowym (zmiany zapalne, niedotlenienie,

martwica)

Klinicznym następstwem zaburzeń rytmu serca są zaburzenia hemodynamiki krążenia.

3.

Zasady pielęgnacji pacjenta z zaburzeniami rytmu serca

a.

ocena zagrożenia chorego

obserwacja bezprzyrządowa

o

tętno (przyśpieszenie lub zwolnienie)

o

oddech (duszność)

o

obserwacja powłok skórnych (bladość, wzmożona potliwość)

analiza dolegliwości zgłaszanych przez chorego

obserwacja zachowania chorego (niepokój, pobudzenie psychoruchowe,

upośledzona tolerancja wysiłku)

obserwacja stanu świadomości (omdlenia, utrata przytomności)

obserwacja przyrządowa

o

obserwacja czynności serca na kardiomonitorze

o

kontrola ciśnienia tętniczego

o

badanie elektrokardiograficzne

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

17

b.

działania zmierzające do ustalenia przyczyny zaburzeń rytmu serca

wywiad w celu ustalenia okoliczności powstawania zaburzeń rytmu serca (palenie

tytoniu, stany emocjonalne, zmiany temperatury otoczenia, duża dawka używek)

analiza chorób współistniejących, które mogą stanowić podłoże zaburzeń rytmu

(nadczynność i niedoczynność tarczycy, choroby nadnerczy, meno i andropauza

kontrola poziomu elektrolitów

c.

udział w postępowaniu doraźnym u chorych z zaburzeniami rytmu

podłączenie chorego do kardiomonitora

ocena podstawowych parametrów życiowych

zabezpieczenie dostępu do żyły

ocena ilości i rodzaju zaburzeń rytmu

tlenoterapia

obserwacja objawów klinicznych

farmakoterapia

elektroterapia

d.

udział w farmakoterapii

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

18

LEKI ANTYARYTMICZNE

I

II

III

IV

IA

Chinidyna

Prokainamid

IB

Lidokaina

Fenytoina

IC

Propafenon

Flekainamid

Propranolol

Metoprolol

Esmolol

Sotalol

Amiodaron

Bretylium

Sotalol

Werapamil

Diltiazem

Klasa I

To leki działające podobnie do leków znieczulających miejscowo. Działają poprzez

hamowanie napięciozależnych kanałów sodowych (czyli kanałów otwierających się pod

wpływem depolaryzacj błony). Redukują szybkość narastania fazy 0.

IA – wydłuża potencjał czynnościowy

IB – skraca potencjał czynnościowy

IC – nie wywiera wpływu na potencjał czynnościowy

Klasa II

Kompetencyjnie blokuje wpływ katecholamin na receptory beta. Redukują częstość i

kurczliwość mięśnia sercowego, wydłużają fazę 4 potencjału czynnościowego komórek

rozrusznikowych serca. Główna korzyść z leków beta – adrenolitycznych polega na

zmniejszeniu zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen poprzez:

zwolnienie częstości pracy serca

zmniejszenie kurczliwości

hamowanie liolizy, co zmniejsza zużycie tlenu w trakcie przemian wolnych

kwasów tłuszczowych

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

19

spadek oporu obwodowego u chorych z nadciśnieniem tętniczym

Klasa III

Wydłużają repolaryzację i przez to potencjał czynnościowy. Leki te znajdują zastosowanie

głównie w zaburzeniach rytmu pochodzenia przedsionkowego, tachykardiach komorowych

oraz typu reentry.

Klasa IV

Leki blokujące kanał wapniowy. Zwalniają przewodnictwo przedsionkowo- komorowe,

redukują napięcie tętnic, obniżają obciążenie następcze, rozszerzają tętnice wieńcowe.

PIELĘGNOWANIE PACJENTA Z WSZCZEPIONYM

STYMULATOREM SERCA

Stymulator jest w stanie zidentyfikować problem związany z rytmem serca, a

następnie wysłać własny impuls elektryczny, aby serce biło regularnie i miarowo. Każdy

stymulator posiada napędzany elektrycznie generator impulsów, układ elektroniczny sterujący

pracą generatora oraz elektrody przenoszące impuls do mięśnia sercowego.

1.

Przygotowanie psychiczne chorego do wszczepienia układu

stymulującego

pomoc w zaakceptowaniu faktu o konieczności wszczepienia stymulatora

pomoc w zaakceptowaniu faktu o konieczności ws

poinformowanie o przebiegu zabiegu wszczepienia stymulatora

umożliwienie kontaktu z chorymi, którzy są po zabiegu i mają dobre

samopoczucie

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

20

2.

Przygotowanie fizyczne do zabiegu implantacji stymulatora

wykonanie badań laboratoryjnych (morfologia, poziom glukozy, elektrolity, układ

krzepnięcia)

przygotowanie pola operacyjnego

zaprzestanie przyjmowania pokarmów i płynów na 6 godz. przed zabiegiem

zabezpieczenie dostępu do żyły obwodowej

transport zawsze na wózku

3.

Opieka po zabiegu wszczepienia stymulatora

obserwacja stanu ogólnego oraz podstawowych parametrów życiowych

łagodzenie dolegliwości bólowych

kontrola rany pooperacyjnej

udzielanie porad w zakresie wykonywania czynności samoobsługowych

Bezpośrednio po operacji należy:

dbać, aby rana była czysta i sucha

przestrzegać instrukcji dotyczących zasad kąpieli, zmiany opatrunku oraz

wznowienia aktywności

wykonywać jedynie łagodne ruchy ręką położoną bliżej stymulatora, unikać

rozciągania, dźwigania oraz nagłych szarpnięć

nie wolno przesuwać stymulatora pod skórą, naciskać i uderzać w miejsce, gdzie

jest umieszczony

przestrzegać terminów wizyt kontrolnych

zawsze mieć przy sobie kartę identyfikacyjną stymulatora

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

21

4.

Ocena skuteczności stymulacji

obserwacja stanu ogólnego, podstawowych parametrów życiowych, stanu

ś

wiadomości

kontrola zdalna

5.

Powikłania po wszczepieniu układu stymulującego

powikłania infekcyjne (zakażenia gronkowcowe)

uszkodzenie powłok skórnych (zbyt mała kieszonka, szczupła budowa ciała)

przemieszczenie elektrody

powikłania nakłucia żyły podobojczykowej (odma, krwiak w jamie opłucnowej,

zator

powietrzny,

uszkodzenie

splotu

ramiennego,

nakłucie

tętnicy

podobojczykowej)

rotacja generatora, która może być przyczyną przemieszczenia lub złamania

elektrody

interferencja impulsów elektromiograficznych

stymulacja mięśni szkieletowych

awaria generatora impulsów

uszkodzenie warstwy izolacyjnej

stymulacja nerwu przeponowego lub przepony

zakrzepica żylna

6.

Usprawnianie chorego. Komunikowanie z pacjentem i jego rodziną

Jednym z powodów wszczepienia pacjentowi stymulatora jest poprawa komfortu

ż

ycia. W warunkach domowych dla większości osób nie ma żadnych ograniczeń związanych

z wykonywaniem codziennych czynności. Należy jednak unikać źródeł silnych zakłóceń

elektromechanicznych (EMI). Zakłócenia elektromechaniczne mogą być spowodowane przez:

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

22

urządzenia elektryczne będące w złym stanie lub niewłaściwie uziemione

sprzęt elektryczny produkujący dużą ilość energii (przemysłowe agregaty

prądotwórcze)

sprzęt medyczny, w tym aparaturę obrazowania metodą rezonansu magnetycznego

(MRI- magnetic resonance imaging), radioterapii oraz przezskórnej elektrycznej

stymulacji nerwów (TENS- transcutaneous nerve stimulation)

Należy uświadomić chorego i jego rodzinę iż większość domowych urządzeń jest

bezpieczna w użyciu (kuchenki mikrofalowe, miksery, noże elektryczne, telewizory, koce

elektryczne, bramy automatyczne) pod warunkiem, że są w dobrym stanie technicznym.

Sprzęt biurowy i większość aparatury medycznej są także bezpieczne w użyciu. Stymulator

działa także prawidłowo podczas prześwietlania klatki piersiowej lub uzębienia, badań

ultrasonograficznych, mammografii oraz fluoroskopii.

Jeżeli pacjent z wszczepionym stymulatorem znajdzie się w pobliżu źródła zakłóceń

elektromagnetycznych i występują u niego objawy nieprawidłowego działania stymulatora ,

powinien się oddalić w bezpieczne miejsce.

Systemy bezpieczeństwa mogą być także źródłem zakłóceń elektromagnetycznych.

Należy przez te miejsca przechodzić w normalnym tempie (nie zwalniać). W przypadku kiedy

należy poddać się kontroli przy pomocy ręcznego wykrywacza metalu, należy powiadomić

obsługę o posiadaniu stymulatora i przedstawić kartę identyfikacyjną oraz poprosić o jak

najkrótsze przytrzymywanie wykrywacza w pobliżu rozrusznika.

Magnesy trzymane w pobliżu rozrusznika mogą być przyczyną przestawienia

rozrusznika na stymulację ze stałą częstością.

Kardiowersja i defibrylacja- uszkodzeniu stymulatora można zapobiec, jeżeli

elektrody przyłoży się nie bliżej niż 15 cm od generatora. Należy sprawdzić działanie

stymulatora po wykonaniu zabiegu.

Diatermia może spowodować zahamowanie pracy stymulatora a nawet wywołać

migotanie komór i uszkodzenie tkanek wokół wszczepionych elektrod.

Rezonans magnetyczny powoduje zawsze przestawienie na stymulację ze stałą

częstością a nawet generowanie impulsów z niebezpiecznie dużą częstotliwością. Pacjenci z

rozrusznikiem nie powinni być diagnozowani tą metodą.

background image

Projekt finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, realizowany pod

nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Olsztynie

Blok specjalistyczny

Katarzyna Maliszewska

23

Litotrypsja- strumień energii nie powinien być nakierowany na bezpośrednią okolicę

generatora. Należy wyłączyć funkcję stymulacji przedsionkowej (stymulacja jednojamowa).

Telefony komórkowe – należy trzymać aparat w odległości co najmniej 15 cm od

stymulatora, a podczas rozmowy należy go trzymać po przeciwnej stronie niż rozrusznik.

Sport i rekreacja- należy unikać sportów brutalnych sportów kontaktowych. Zaleca

się także unikanie zajęć związanych z gwałtownym wstrząsaniem (jazda konna, zderzanie

samochodami na torach w wesołym miasteczku). Intensywne, wielokrotnie powtarzające się

ć

wiczenia górnych partii ciała mogą powodować zakłócenia w pracy stymulatora. Nie

powinno się nurkować, ponieważ ciśnienie hydrostatyczne może uszkodzić obudowę

rozrusznika.W przypadku kremacji zwłok należy wcześniej wydobyć rozrusznik, aby

zapobiec eksplozji.Biopotencjały występujące po podaniu sukcynylocholiny mogą wpływać

na pracę stymulatora (układ ulga wyhamowaniu, może dojść do asystolii).

Zawał mięśnia

sercowego zwykle powoduje narastanie progu stymulacji z koniecznością podwyższenia

energii lub repozycją elektrody.

Stymulatory nie są lekarstwem na chorobę serca. Nie leczą one przyczyn powolnych lub
nieregularnych uderzeń serca. Tym niemniej, ponieważ powodują, że serce może przez lata
pompować krew, mogą one znacznie poprawić jakość życia osób cierpiących na arytmie


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Konspekt do zajęć specjalizacyjnych z zakresu pielęgniarstwa w
Konspekt do zajęć specjalizacyjnych z zakresu pielęgniarstwa wx
Konspekt do zajęć?ukacyjnych z zakresu zasad zdrowego odżywiania
BULANDA MALGORZATA Konspekt do zajęć o tematyce Leczenie ran, leczenie ran+pielęgn.inne
Wybrane regulacje prawne z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, MILITARYSTYKA, KONSPEKTY DO ZAJĘĆ
Konspekt do zajęć?ukacyjnych z zakresu żywienia w otyłości
KONSPEKT DO ZAJĘĆ Z TERAPII ZAJĘCIOWEJ
Odp literatura, BezdomnoŠ - metoda projektˇw, KONSPEKT DO ZAJĘĆ ZINTEGROWANYCH
konspekt do zajęć, pedagogika
KONSPEKT DO ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH W PRZEDSZKOLU, Rozmaitości
Konspekt do zajęć spotkanie wigilijne
Konspekt do zajęć z uczniem dyslektycznym
dalekapolnoc , KONSPEKT DO ZAJĘĆ W GRUPIE 4,5 LATKÓW
metodyka pracy opiekuńczo wychowawczej, Konspekt do zajęć wychowawczych - schemat, Konspekt do zajęć
ćwiczenia, Konspekt do zajęć gimnastyki korekcyjno, Konspekt do zajęć gimnastyki korekcyjno - kompen
KONSPEKT DO ZAJĘĆ Z TERAPII ZAJĘCIOWEJ
konspekt do zajec praktycznych pomiar RR bez tabeli, Dydaktyka(2)
Konspekt plecy okragle, Konspekt do zajęć gimnastyki korekcyjno - kompensacyjnej

więcej podobnych podstron