Poniedziałek
29 grudnia 2014
nr 250 (3891)
gazetaprawna.pl
DZIENNIK.PL FORSAL.PL
RACHUNKOWOŚĆ
i AUDYT
D O D A T E K D L A P R E N U M E R A T O R Ó W
Magdalena Rypińska
wieloletnia główna księgowa
Podróże służbowe zazwyczaj dotyczą pracow-
ników jednostki i ich rozliczanie nie sprawia
większych problemów. Jednostki, również
sektora fi nansów publicznych, często korzy-
stają również z usług osób zatrudnionych
w formie umów cywilnoprawnych. Czasami
w stosunku do tych osób pojawia się potrzeba
lub konieczność oddelegowania ich w inne
miejsce niż ustalone miejsce wykonywania
zleconej pracy lub dzieła. I tu często pojawia
się kilka wątpliwości:
– czy w ogóle można oddelegować gdzieś
osobę niebędącą pracownikiem,
– czy w takiej sytuacji można dokonać
zwrotu kosztów, jakich i według jakich sta-
wek,
– czy taka podróż jest podróżą służbową
w rozumieniu przepisów i w jaki sposób na-
leży ją zaewidencjonować?
Podstawowym aktem prawnym regulują-
cym problematykę podróży służbowych jest
ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502; dalej: k.p.) W art.
77
[5]
k.p. wskazano, że pracownikowi wyko-
nującemu na polecenie pracodawcy zada-
nie służbowe poza miejscowością, w której
znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza
stałym miejscem pracy przysługują należno-
ści na pokrycie kosztów podróży służbowej.
Przepis ten wyraźnie wskazuje możliwość
delegowania w podróż służbową i określa jej
istotę, czyli wyjazd:
– poza miejscowość, w której znajduje się
siedziba pracodawcy,
– poza stałe miejsce pracy,
– na polecenie pracodawcy w celu wykony-
wania zadań służbowych w innym miejscu.
Kluczowe są tu jednak pojęcia, którymi
ów przepis się posługuje, a mianowicie „pra-
cownik” i „pracodawca”. Są to również po-
jęcia uregulowane w k.p. i zarezerwowane
dla stron, które łączy stosunek pracy, czyli
umowa o pracę (dowolnego rodzaju) okre-
ślona właśnie w k.p.
Umowy cywilnoprawne określa i reguluje
ustawa z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
(t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.). W przypad-
ku zawarcia takiej umowy nie nawiązuje się
stosunek pracy, ale stosunek cywilnoprawny.
Strony takiej umowy nie są w relacji praco-
dawca – pracownik.
Zdarza się jednak, że zleceniodawca (jed-
nostka) widzi potrzebę wysłania zlecenio-
biorcy w jakieś miejsce w celu wykonania
czynności, które leżą w jej interesie, za-
wierają się w przedmiocie zlecenia lub też
przysłużą się jego szybszemu lub lepszemu
wykonaniu.
– Czy zatem zleceniobiorca może się udać
w taką podróż? Tak.
– Czy zleceniodawca może mu zwrócić
koszty tej podróży? Tak.
– Czy będzie to podróż służbowa? Nie, gdyż
ta może zaistnieć tylko w ramach stosunku
pracy. W przypadku umowy cywilnopraw-
nej będziemy mieli do czynienia z podróżą
zleceniobiorcy.
Przyjęta praktyka
Rozwiązania w zakresie zwrotu kosztów ta-
kich podróży w ramach umów cywilnopraw-
nych mogą być różne. Najczęściej jednak sto-
suje się następujące:
– ustalenie wynagrodzenia za wykonanie
zlecenia w sposób uwzględniający ewentual-
ne podróże, które nie są rozliczane oddziel-
nie (rozwiązanie stosowane w sytuacji, kiedy
z góry wiadomo z jakimi podróżami – gdzie
i po co – wiąże się wykonanie zleconych prac),
– ustalenie ryczałtowych stawek za dzień
podróży,
– przyjęcie zasady, że podróże rozliczane
będą według stawek obowiązujących przy
podróżach służbowych.
Na kontach
Niezależnie od przyjętego sposobu rozliczania
inny będzie sposób ewidencjonowania kosztów
takiej podróży. Przede wszystkim, ponieważ
podróż nie jest podróżą służbową w rozumie-
niu przepisów, nie można zastosować w takim
przypadku paragrafów klasyfi kacji: 441 „Podró-
że służbowe krajowe” i 442 „Podróże służbowe
zagraniczne”. Z punktu widzenia rachunkowo-
ści budżetowej właściwym będzie paragraf 303
„Różne wydatki na rzecz osób fi zycznych” – jeśli
koszty podróży zostały zleceniobiorcy zwró-
cone osobno, poza wynagrodzeniem. Wtedy
ewidencja tych kosztów będzie następująca:
strona Wn konta 409 – Pozostałe koszty, strona
Ma konta 240 Pozostałe rozrachunki.
Z kolei w przypadku, kiedy zostały one
uwzględnione w wynagrodzeniu, będą kla-
syfi kowane i księgowane tak jak wynagro-
dzenie, czyli stosujemy paragraf 417 „Wyna-
grodzenia bezosobowe” i ujmujemy: strona
Wn konta 404 – Wynagrodzenia, strona Ma
konta 240 – Pozostałe rozrachunki.
Podstawa prawna
Rozporządzenie ministra fi nansów z 2 marca 2010 r.
w sprawie szczegółowej klasyfi kacji dochodów, wydatków,
przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze
źródeł zagranicznych (t.j. Dz.U. 2014 r. poz. 1053 ze zm.).
Zleceniobiorcę też można
wysłać w podróż
Nie należy jednak stosować w takim przypadku paragrafów 441 i 442.
Inny też będzie, niż dla etatowców,
sposób ewidencjonowania
i to niezależnie od przyjętego w jednostce budżetowej sposobu rozliczania
PROBLEM 1
W jednostce budżetowej zatrudniono archiwistę na umowę (zlecenie) w celu właściwego
posegregowania, oznaczenia dokumentacji archiwalnej a także przygotowania jej do brako-
wania i przekazania do archiwum państwowego. W trakcie wykonywania zlecenia (umowę
zawarto na 4 miesiące) pojawiła się potrzeba, aby osoba wykonująca zlecenie udała się
do siedziby oddziału archiwum państwowego, oddalonego o 50 km od jednostki. Ponadto,
w związku ze specyfiką działalności, kierownik jednostki chciałby, aby osoba pracująca
w ramach zlecenia wzięła udział w szkoleniu organizowanym przez jednostkę nadrzędną.
Szkolenie jest nieodpłatne, wiąże się jednak z dojazdem do innej miejscowości (również
w znacznej odległości).
W opisanej sytuacji kierownik jednostki może uzgodnić ze zleceniobiorcą odbycie obu wyjazdów.
Muszą tu jednak zostać spełnione dwa warunki:
– Umowa cywilnoprawna łącząca strony musi przewidywać, że w ramach zleconych prac mogą
wystąpić podróże.
– Umowa musi również określać w jaki sposób będzie dokonywany zwrot kosztów tych podróży,
ponieważ skoro nie mamy do czynienia z typową podróżą służbową, nie mają tu zastosowania
wprost zasady i stawki jej dotyczące.
PROBLEM 2
Czy wydatek z tytułu zwrotu kosztów podróży zleceniobiorcy może zostać zakwestionowa-
ny jako wydatek ze środków publicznych?
Nie, jeśli mieści się on w planie finansowym jednostki oraz spełnia kryteria wydatku określo-
ne w ustawie z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.),
czyli jednostka może wykazać, że jest on uzasadniony i celowy.
Magdalena Sobczak
magdalena.sobczak@infor.pl
Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych
tworzy się z corocznego odpisu podstawo-
wego, z dobrowolnych odpisów dodatko-
wych oraz ze zwiększeń. Równowartość do-
konanych odpisów i zwiększeń naliczonych
zgodnie z zasadami zawartymi w ustawie
o ZFŚS na dany rok kalendarzowy pracodaw-
ca przekazuje na rachunek bankowy fundu-
szu w terminie do 30 września tego roku,
z tym że w terminie do 31 maja tego roku
przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej
75 proc. równowartości odpisów podstawo-
wych (art. 6 ust. 2 ustawy o ZFŚS). W ter-
minie do 30 września musi wpłynąć na ra-
chunek funduszu pozostała część odpisów,
o których mowa w art. 5 ust. 1–3 ustawy
o ZFŚS, ponadto pracodawca musi przeka-
zać na rachunek bankowy funduszu całość
kwot, które są dobrowolne.
Całoroczny odpis podstawowy, oszaco-
wany według średniorocznego stanu za-
trudnienia, firmy korygują ostatecznie 31
grudnia na podstawie faktycznej przecięt-
nej liczby pracowników w roku kalenda-
rzowym. Dla ustalenia przeciętnego za-
trudnienia w danym roku kalendarzowym
operację wyliczenia średniej należy prze-
prowadzić dla każdego miesiąca i dopiero
z uzyskanych wyników wyciągnąć średnią
roczną. Oznacza to, że aby ustalić przecięt-
ną liczbę zatrudnionych w danym roku
kalendarzowym, należy zsumować prze-
ciętne liczby zatrudnionych w poszcze-
gólnych miesiącach, a otrzymaną wartość
podzielić przez 12.
Porównując wysokość odpisu dokonane-
go na podstawie planowanego zatrudnie-
nia z odpisem ustalonym według rzeczy-
wistego stanu zatrudnienia, pracodawca
otrzymuje informację o nadwyżce lub nie-
doborze środków na rachunku zakładowe-
go funduszu eń socjalnych. W przypadku
niedoboru środków pracodawca powinien
wpłacić brakującą kwotę na rachunek fun-
duszu do 31 grudnia 2014 r. Jeżeli wskutek
korekty powstanie nadwyżka, pracodawca
może wycofać ją z rachunku lub przezna-
czyć na działalność socjalną w następnym
roku.
Przekazanie pozostałej części odpisu moż-
na zaksięgować: strona Wn konta 135 – Ra-
chunek bankowy środków ZFŚS, strona Ma
konta 130 – Rachunek bankowy. Ewentu-
alna zmiana zatrudnienia w trakcie roku
pociąga za sobą korektę odpisu z zakła-
dowego funduszu świadczeń socjalnych.
Zazwyczaj przeprowadza się ją na koniec
roku. W takiej sytuacji w księgach rachun-
kowych na dzień bilansowy, tj. 31 grudnia,
należy ująć zwiększenie lub zmniejszenie
kosztów operacyjnych.
Dodatkowe koszty z tego tytułu nale-
ży zaksięgować zapisem: strona Wn kon-
ta 440 – Ubezpieczenia społeczne i inne
świadczenia, strona Ma konta 831 – Zakła-
dowy fundusz świadczeń socjalnych. Z kolei
przelew odpowiedniej kwoty na rachunek
bankowy ZFŚS należy zaksięgować nastę-
pująco: strona Wn konta 135 – Rachunek
bankowy środków ZFŚS, strona Ma konta
130 – Rachunek bankowy.
W przypadku zmniejszenia zatrudnienia
dokonuje się z kolei odwrotnych zapisów
(tj. strona Wn konta 831, strona Ma kon-
ta 440 – Ubezpieczenia społeczne i inne
świadczenia, a także strona Wn konta 130
– Rachunek bankowy, strona Ma konta 135
– Rachunek bankowy środków ZFŚS.
Podstawa prawna
Ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świad-
czeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.).
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Trzeba dokonać ostatecznej korekty środków
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych
Krok po kroku
Korektę odpisów na ZFŚS za 2012 r. należy
przeprowadzić następująco:
1. Ustalić wielkość faktycznego zatrudnie-
nia w poszczególnych miesiącach 2014 r.
w przeliczeniu na pełny etat.
2. Obliczyć średnioroczne zatrudnienie
w poszczególnych grupach pracowników
3. Naliczyć odpisy według rzeczywistego
zatrudnienia na 31 grudnia br.
4. Porównać wysokość odpisów na ZFŚS
dokonanych na podstawie planowanego
zatrudnienia z odpisami faktycznie należ-
nymi i skorygować odpis.
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
1 / 4
EwidEncja
D2
Dziennik Gazeta Prawna, 29 grudnia 2014 nr 250 (3891)
gazetaprawna.pl
Mam wątpliwości dotyczące momentu uję-
cia w księgach rachunkowych faktury ko-
rygującej sprzedaż na przełomie roku. Czy
rozliczyć korektę w roku, w którym została
ona wystawiona, czy raczej w roku, w którym
nastąpiła sprzedaż?
Halina Zabrocka
specjalistka z zakresu rachunkowości
Faktura korygująca wskazuje właściwy przy-
chód ze sprzedaży, dlatego korekta przychodu
wynikająca z faktur korygujących powinna być
odnoszona do pierwotnie wykazanego przycho-
du należnego, ponieważ późniejsze wystawie-
nie faktur korygujących nie powoduje zmiany
daty powstania przychodu. Co prawda przepisy
prawa bilansowego nie określają zasad oraz
momentu dokonywania korekt przychodów,
jednak już w ustawie o rachunkowości okre-
ślono, iż wynik na działalności operacyjnej
obejmuje przychody netto z uwzględnieniem
wszelkich rabatów, opustów i innych zwiększeń
lub zmniejszeń. Ponadto, jeżeli po sporządzeniu
rocznego sprawozdania finansowego, a przed
jego zatwierdzeniem, jednostka otrzymała
informacje o zdarzeniach, które mają istotny
wpływ na to sprawozdanie, powinna ona od-
powiednio je zmienić, dokonując jednocześnie
odpowiednich zapisów w księgach rachunko-
wych roku obrotowego, którego sprawozdanie
finansowe dotyczy.
Pomimo że przepisy ustawy o PIT oraz CIT
nie określają jednoznacznie momentu roz-
liczenia przychodu wynikającego z wysta-
wionej faktury korygującej, to jednak orga-
ny skarbowe przedstawiają w tym zakresie
jednolite stanowisko. Fiskus uważa, że fak-
tury korygujące przychód powinny być przez
wystawcę rozliczane w okresie rozpoznania
przychodu pierwotnego, a więc w okresie uzy-
skania przychodu.
Przykładem może być interpretacja indy-
widualna dyrektora Izby Skarbowej w Pozna-
niu z 31 lipca 2014 r. nr ILPB1/415-551/14-2/AG,
który stwierdził, iż „(…) prawidłowym jest
bowiem stwierdzenie, że wystawione faktury
korygujące dotyczące przychodu ze sprze-
daży towaru w roku poprzednim powinny
być uwzględnione w okresie rozliczeniowym,
w którym powstał obowiązek podatkowy. Fak-
tura korygująca wskazuje bowiem właściwy
przychód ze sprzedaży, korekta przychodu
wynikająca z faktur korygujących, powinna
być zatem odnoszona do uprzednio wykaza-
nego przychodu należnego, ponieważ póź-
niejsze wystawienie faktur korygujących nie
powoduje zmiany daty powstania przychodu”.
Skoro faktura korygująca bezpośrednio wpły-
wa na wysokość przychodów należnych, wyka-
zanych w pierwotnej fakturze dokumentującej
sprzedaż, a zatem dotyczy uprzednio wykaza-
nych przychodów, to powinna być rozliczona
w tym samym okresie w podatku dochodowym
co pierwotna sprzedaż.
Taką korektę przychodów ze sprzedaży moż-
na ująć w sposób następujący:
1. Korekta zmniejszająca przychód:
a) wartość netto faktury VAT – strona Wn
konta „Przychody ze sprzedaży”;
b) zmniejszenie podatku VAT należnego
– strona Wn konta „VAT należny” (w anality-
ce: VAT do rozliczenia w okresach następnych);
c) kwota brutto faktury VAT – strona Ma kon-
ta „Rozrachunki z odbiorcami”.
2. Korekta zwiększająca przychód:
a) wartość netto faktury VAT – strona Ma
konta „Przychody ze sprzedaży”;
b) zwiększenie podatku VAT należnego – stro-
na Ma konta „VAT należny”;
c) kwota brutto faktury VAT – strona Wn kon-
ta „Rozrachunki z odbiorcami”.
Na gruncie prawa podatkowego nie ma
znaczenia, z jakiego powodu skorygowana
jest faktura. Ważne jest, że powoduje zmia-
nę przychodu już wcześniej uzyskanego. Je-
śli faktura korygująca dotyczy przychodu
ze sprzedaży towaru w roku podatkowym
wcześniejszym niż data wystawienia fak-
tury korygującej, to faktura ta powinna być
uwzględniona w okresie rozliczeniowym,
w którym powstał obowiązek podatkowy
z tytułu dokonania sprzedaży poprzez zło-
żenie odpowiedniej korekty zeznania po-
datkowego.
Od 1 stycznia 2014 r. możliwe jest zmniej-
szenie podatku należnego w sytuacji, kiedy
podatnik nie uzyska potwierdzenia otrzy-
mania faktury korygującej przez nabywcę.
Wystarczy, że będzie posiadał dokumentację
potwierdzającą próbę doręczenia faktury ko-
rygującej nabywcy. Warunkiem koniecznym
jest, aby z dokumentacji jednoznacznie wy-
nikało, że nabywca towaru lub usługi został
poinformowany, iż transakcję zrealizowano
na podstawie danych wykazanych w faktu-
rze korygującej.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.).
Jak dokonać korekty przychodów ze sprzedaży
na przełomie roku
PrZykłaD 1
Zapisy w roku 2014...
Spółka sprzedała w listopadzie bieżącego roku 10 szt. drabin w cenie 1000 zł za sztukę, o łącznej warto-
ści 12 300 zł (w tym VAT należny 2300 zł). Koszt sprzedanych towarów w cenie zakupu wyniósł 8000 zł,
tj. 10 sztuk po 800 zł. Nabywca w styczniu roku następnego zwrócił 4 sztuki, których wartość wyniosła
4920 zł brutto. Spółka uznała reklamację i wystawiła 20 stycznia fakturę korygującą. Faktura ta została
ujęta w księgach rachunkowych w grudniu, a zapisy w ewidencji księgowej były następujące. [schemat 1]
rozrachunki z odbiorcami
VaT należny
Przychody ze sprzedaży
1a) 12 300
12 300 (3
4c) 920
2300 (1b
4b) 4000
10 000 (1c
4920 (4a
koszt
rachunek bankowy
Towary w magazynie
sprzedanych towarów
3) 12 300
8000 (2
2) 8000
3200 (5
rozliczenie zakupu
5) 3200
Objaśnienia do schematu
1) Faktura VAT za sprzedaż towarów handlowych:
a) wartość brutto 12 300 zł: strona Wn konta „Rozrachunki z odbiorcami”;
b) wartość VAT należny kwota 2300 zł: strona Ma konta „VAT należny”;
c) wartość netto 10 000 zł: strona Ma konta „Przychody ze sprzedaży”;
2) RW – rozchód sprzedanych towarów z magazynu kwota 8000 zł (10 szt. x 800 zł): strona Ma konta
„Towary w magazynie” oraz strona Wn konta „Koszt sprzedanych towarów”;
3) WB – zapłata faktury kwota 12 300 zł: strona Wn konta „Rachunek bankowy” oraz strona Ma konta
„Rozrachunki z odbiorcami;
4) Faktura korygująca – rozliczenie reklamacji:
a) kwota brutto 4920 zł: strona Ma konta „Rozrachunki z odbiorcami”;
b) kwota netto 4000 zł – zmniejszenie przychodów ze sprzedaży: strona Wn konta „Przychody
ze sprzedaży”;
c) kwota zmniejszenia VAT 920 zł: strona Wn konta „VAT należny”;
5) Równolegle zmniejszenie kosztów sprzedaży towarów kwota 3200 zł (tj. 4 szt. x 800 zł): strona Wn
konta „Rozliczenie zakupu” oraz strona Ma konta „Koszt sprzedanych towarów”.
PrZykłaD 2
...i w roku 2015
rozrachunki z odbiorcami
rachunek bankowy
2) 4920
4920 (2
Towary w magazynie
rozliczenie zakupu
1) 3200
3200 (1
Objaśnienia do schematu:
1) PZ – przyjęcie zwróconych towarów do magazynu kwota 3200 zł: strona Wn konta „Towary
w magazynie” oraz strona Ma konta „Rozliczenie zakupu”;
2) WB – zwrot nabywcy należności z tytułu reklamacji kwota 4920 zł: strona Wn konta „Rozrachunki
z odbiorcami” oraz strona Ma konta „Rachunek bankowy”.
18 grudnia została ogłoszona upadłość jednej
ze spółek, której prowadzę księgi rachunko-
we. Jakie są związane z tym obowiązki księ-
gowe, jeśli jest to upadłość układowa?
dr katarzyna Trzpioła
Katedra Finansów i Rachunkowości UW
Upadłość układowa ma na celu utrzymanie
działalności upadłego i umożliwienie mu
dalszego funkcjonowania na rynku poprzez
rezygnację wierzycieli z części roszczeń. Pro-
cedura przeprowadzenia takiego postępowa-
nia została określona w ustawie z 28 lutego
2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze.
Znajomość tejże procedury jest niezbędna
dla prawidłowego ujęcia operacji z nią zwią-
zanych w księgach rachunkowych jednostki
objętej układem.
Jednostka z chwilą postawienia w stan li-
kwidacji ma obowiązek zamknięcia ksiąg ra-
chunkowych na dzień poprzedzający dzień po-
stawienia w stan likwidacji oraz ich otwarcia
na dzień rozpoczęcia likwidacji. Obowiązek
ten wynika z art. 12 ust. 2 pkt 5 ustawy o ra-
chunkowości. Jednak w sytuacji gdy ogłoszona
została upadłość z możliwością zawarcia ukła-
du, jednostka może nie zamykać i nie otwierać
ksiąg rachunkowych. Postępowanie takie jest
zgodne z art. 12 ust. 3 ustawy o rachunkowości.
Rozpoczęcie postępowania upadłościowego
z możliwością zawarcia układu nie stanowi
bowiem przeszkody do stwierdzenia, że dzia-
łalność jednostki będzie kontynuowana (art. 29
ust. 3 ustawy o rachunkowości). Nie ma zatem
w takiej sytuacji konieczności sporządzania
sprawozdania finansowego na dzień poprze-
dzający postawienie spółki w stan upadłości,
czyli na 17 grudnia 2014 r.
Przy sporządzaniu natomiast sprawozdania
na koniec planowego okresu sprawozdawcze-
go można przyjąć, iż w przypadku ogłoszenia
upadłości z możliwością zawarcia układu wy-
cena aktywów i pasywów jednostki powinna
zostać dokonana zgodnie z art. 28 ustawy o ra-
chunkowości. A więc przy zachowaniu zasady
ciągłości i kontynuacji działalności.
Sprawozdanie na koniec roku obrotowego
sporządzane jest wg zasad ogólnych. Jeśli jed-
nostka jest podmiotem przekraczającym kry-
teria wielkościowe określone w art. 64 ust. 1
pkt 4 ustawy o rachunkowości, to jej sprawoz-
danie jako podmiotu kontynuującego działal-
ność powinno zostać poddane badaniu przez
biegłego rewidenta.
Sporządzając sprawozdanie finansowe, nie
ma potrzeby tworzenia specjalnych rezerw, chy-
ba że układ wskazuje, iż będzie konieczność
poniesienia dodatkowych kosztów związanych
z działaniami restrukturyzacyjnymi.
Gospodarcze skutki postępowania upadło-
ściowego z możliwością zawarcia układu co do
zasady mieszczą się w ogólnym ryzyku prowa-
dzenia działalności gospodarczej oraz pośred-
nio dotyczą działalności operacyjnej. Należy je
zatem odnosić odpowiednio w pozostałe przy-
chody i koszty operacyjne, o ile nie stanowią
przychodów bądź kosztów finansowych.
Koszty postępowania upadłościowego obej-
mować mogą opłaty sądowe oraz wydatki
niezbędne do osiągnięcia celu postępowania
wymienione w art. 230 ust. 2 prawa upadło-
ściowego i naprawczego, w tym m.in.:
n
wynagrodzenia i wydatki nadzorcy sądowego
albo zarządcy oraz ich zastępców,
n
koszty doręczeń i ogłoszeń.
Zalicza się je do pozostałych kosztów opera-
cyjnych i ujmuje w księgach rachunkowych na
koncie „Pozostałe koszty operacyjne”.
Wyjątkiem od tej reguły są umorzone w wy-
niku postępowania układowego zobowiąza-
nia dłużnika objęte układem. Zgodnie z art. 36
ust. 2d ustawy o rachunkowości zobowiązania
bezwarunkowo umorzone w wyniku postępo-
wania układowego odnoszone są na kapitały
(fundusze) własne.
Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na
to, że do momentu uprawomocnienia się
postanowienia o wykonaniu układu nie jest
spełniony warunek bezwarunkowego umo-
rzenia zobowiązań. Zobowiązania jednostki
przeznaczone do umorzenia w wyniku układu
nie mogą zatem zostać odniesione na kapitał
(fundusz) własny przed datą uprawomoc-
nienia się postanowienia sądu o wykonaniu
układu. Wartość zobowiązań przewidzianych
do umorzenia – na podstawie układu za-
twierdzonego przez sąd – wstępnie ujmuje
się w księgach rachunkowych dłużnika na
koncie „Rozliczenia międzyokresowe przy-
chodów”. Dopiero po uprawomocnieniu się
postanowienia przeksięgowuje się je na ka-
pitał własny.
Na dzień rozpoczęcia postępowania upa-
dłościowego z możliwością zawarcia układu
przedsiębiorstwa mogą, ale zgodnie z art. 36
ust. 4 ustawy o rachunkowości nie mają takiego
obowiązku, połączyć w jeden kapitał (fundusz)
podstawowy składniki kapitału (funduszu) wła-
snego, zmniejszając go odpowiednio o udziały
własne (spółki z ograniczoną odpowiedzialno-
ścią i towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych)
i należne wkłady na poczet kapitału, o ile nie
wezwano zainteresowanych do ich wniesienia
oraz o akcje własne (spółki akcyjne).
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Ustawa z 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe
i naprawcze (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1112 ze zm.).
Postępowanie upadłościowe to „Pozostałe koszty operacyjne”
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
2 / 4
NA KONTACH
D3
Dziennik Gazeta Prawna, 29 grudnia 2014 nr 250 (3891)
gazetaprawna.pl
Spółka z o.o. wynajmuje budynki do prowa-
dzenia działalności gospodarczej od wspólni-
ka na podstawie umowy najmu (1/3 budynku
jest zamieszkiwana przez wynajmującego).
Wynajmujący wystawia rachunki za najem
raz na kwartał i odnoszone są one w kosz-
ty usług. Umowa zawiera zapis, że najem-
ca zobowiązuje się ubezpieczyć przedmiot
najmu od odpowiedzialności cywilnej i za-
wrzeć umowę ubezpieczenia od ognia, wody
i innych zdarzeń losowych. W ubezpiecze-
niu budynków (całości) ubezpieczającym jest
spółka z o.o., a ubezpieczonym jest wynajmu-
jący. Spółka jest płatnikiem polisy. Czy kwo-
ta składki takiej polisy może być kosztem
w księgach spółki?
Karolina Pawlak
specjalistka z zakresu rachunkowości
W księgach rachunkowych należy ująć koszty
związane z działalnością prowadzoną przez
jednostkę gospodarczą. Jeśli mają związek
z prowadzoną działalnością operacyjną, po-
winny stanowić koszty podstawowej działal-
ności operacyjnej. Koszty najmu ujmowane są
jako koszty usług obcych. Natomiast koszty
ubezpieczenia majątku najczęściej ujmowa-
ne są na koncie pozostałe koszty rodzajowe.
Choć nie ma przeszkód, aby w dokumentacji
polityki rachunkowości zapisać, że są także
ujmowane jako koszty usług obcych – usług
ubezpieczeniowych.
Powyższe koszty, zarówno czynsze, jak
i polisa ubezpieczeniowa, jeśli są związa-
ne z prowadzoną działalnością, mogą być
też ujmowane jako koszty stanowiące kosz-
ty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15
ust. 1 ustawy o CIT. Są to bowiem nakłady
poniesione w celu zachowania i zabezpiecze-
nia źródła przychodów. Koszty te nie zostały
także wyłączone z kręgu kosztów podatko-
wych, jako nakłady wskazane w art. 16 ust.
1 ustawy o CIT.
Jeśli zatem zapłata składki na ubezpie-
czenie całego budynku pozostaje w związ-
ku z osiąganymi przychodami lub ze źró-
dłem, z którego są osiągane, to może być
takim kosztem. Związek taki istnieje, gdyż
ubezpieczenie dotyczy nieruchomości wy-
korzystywanej na prowadzenie działalności
gospodarczej, której celem jest generowanie
przychodów. A niemożliwe jest ustanie ubez-
pieczenia tylko części budynku wykorzysty-
wanej do prowadzenia działalności.
Ujęcie w księgach rachunkowych kosztów
polisy ubezpieczeniowej będzie zależało od
tego, czy polisa dotyczy tylko jednego okresu
sprawozdawczego, a także od tego, czy jej war-
tość jest istotna z punktu widzenia rozmiarów
działalności spółki.
Jeśli polisa będzie dotyczyła jednego okresu
sprawozdawczego i nie będzie istotna – moż-
na ująć całą wartość ubezpieczenia jednorazo-
wo w koszty działalności.
[przykład 1]
Z kolei gdy
wartość polisy będzie odnosiła się do dwóch
okresów sprawozdawczych lub gdy wartość po-
lisy będzie istotna z punktu widzenia kosztów
jednostki należy ten koszt rozliczać w czasie,
kierując się zasadą współmierności przycho-
dów i kosztów.
[przykład 2]
Podstawa prawna
Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.).
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Kwotę polisy wynajmowanego budynku można ująć w kosztach
Jeśli wartość ubezpieczenia odnosi się do dwóch okresów sprawozdawczych lub gdy jest istotna z punktu widzenia
rozmiarów działalności spółki, to
koszt ten trzeba rozliczać w czasie.
Można go zaksięgować jednorazowo
PRZYKŁAD 1
Mała kwota
Spółka ABC poniosła koszty ubezpieczenia budynku od zdarzeń losowych na 2014 r. w kwocie 3000 zł.
Kwota tej składki jest nieistotna i nie będzie podlegała rozliczaniu w czasie.
Rozrachunki z dostawcami
Rozliczenie zakupu
– ubezpieczyciel
1) 3000
3000 (2
3) 3000
3000 (1
Pozostałe koszty rodzajowe
Rachunek bankowy
2) 3000
3000 (3
Objaśnienia do schematu:
1. Otrzymanie polisy od ubezpieczyciela w kwocie 3000 zł: strona Wn konta Rozliczenie zakupu, strona
Ma konta Rozrachunki z dostawcami – ubezpieczyciel.
2. Ujęcie polisy w kosztach w kwocie 3000 zł: strona Wn konta Pozostałe koszty rodzajowe, strona Ma
konta Rozliczenie zakupu.
3. Zapłata za polisę w kwocie 3000 zł: strona Wn konta Rozrachunki z dostawcami – ubezpieczyciel,
strona Ma konta Rachunek bankowy.
PRZYKŁAD 2
W dwóch latach
Spółka ABC poniosła koszty ubezpieczenia budynku od zdarzeń losowych za okres od listopada
2014 r. do października 2015 r. w kwocie 6000 zł. Kwota składki podlega rozliczaniu w czasie za
2014 i 2015 rok. Ze względu na stosunkowo niewielką wartość spółka odnosi w koszty listopada
2014 r. 2/12 kwoty, a w koszty stycznia 2015 r. pozostałe 10/12 wartości polisy. Spółka koszty na
podstawie polis traktuje jako koszty poniesione. Nie jest prowadzona ewidencja w układzie kalku-
lacyjnym.
Rozrachunki z dostawcami
Rozliczenie zakupu
– ubezpieczyciel
Pozostałe koszty rodzajowe
1) 6000
6000 (2
5) 6000
6000 (1
2) 6000
Rozliczenia międzyokresowe
kosztów
Rozliczenie kosztów
Rachunek bankowy
3) 6000
1000 (4
4) 1000
6000 (3
6000 (5
5000 (6
6) 5000
Objaśnienia do schematu:
1. Otrzymanie polisy od ubezpieczyciela w kwocie 6000 zł: strona Wn konta Rozliczenie zakupu, strona
Ma konta Rozrachunki z dostawcami – ubezpieczyciel.
2. Ujęcie polisy w księgach kwota 6000 zł: strona Wn konta Pozostałe koszty rodzajowe, strona Ma
konta Rozliczenie zakupu.
3. Przeniesienie kosztów polisy do rozliczania w czasie w kwocie 6000 zł: strona Wn konta Rozliczenia
międzyokresowe kosztów, strona Ma konta Rozliczenie kosztów.
4. Część polisy przypadająca na dany okres sprawozdawczy – ujęcie w listopadzie kwoty 1000 zł: strona
Wn konta Rozliczenie kosztów, strona Ma konta Rozliczenia międzyokresowe kosztów.
5. Zapłata za polisę kwoty 6000 zł: strona Wn konta Rozrachunki z dostawcami – ubezpieczyciel,
strona Ma konta Rachunek bankowy.
6. Część polisy przypadająca na dany okres sprawozdawczy – ujęcie w styczniu 2015 r. kwoty 5000 zł:
strona Wn konta Rozliczenie kosztów, strona Ma konta Rozliczenia międzyokresowe kosztów.
Warto też zaznaczyć, iż możliwe jest przyjęcie uproszczenia polegającego na zarachowywaniu nakładu
od razu na konto 640 Rozliczenia międzyokresowe kosztów czynne, a następnie dopiero rozliczanie
kwot przypadających na dany okres sprawozdawczy w koszty według rodzaju, nie zniekształci to obrazu
sytuacji jednostki. Wtedy ewidencja będzie przebiegała następująco:
Rozrachunki z dostawcami
Rozliczenia międzyokresowe
Rozliczenie zakupu
– ubezpieczyciel
kosztów
1) 6000
6000 (2
5) 6000
6000 (1
2) 6000
1000 (4
5000 (5
Rachunek bankowy
Pozostałe koszty rodzajowe
6000 (3
4) 1000
5) 5000
Objaśnienia do schematu:
1. Otrzymanie polisy od ubezpieczyciela w kwocie 6000 zł: strona Wn konta Rozliczenie zakupu, strona
Ma konta Rozrachunki z dostawcami – ubezpieczyciel.
2. Ujęcie polisy w księgach do rozliczania w czasie kwota 6000 zł: strona Wn Rozliczenia międzyokreso-
we kosztów, strona Ma konta Rozliczenie zakupu.
3. Zapłata za polisę w kwocie 6000 zł: strona Wn konta Rozrachunki z dostawcami – ubezpieczyciel,
strona Ma konta Rachunek bankowy.
4. Część polisy przypadająca na dany okres sprawozdawczy – ujęcie w listopadzie 2014 r. kwota 1000 zł:
strona Wn konta Pozostałe koszty rodzajowe, strona Ma konta Rozliczenia międzyokresowe kosztów.
5. Część polisy przypadająca na dany okres sprawozdawczy – ujęcie w styczniu 2015 r. kwota
5000 zł: strona Wn konta Pozostałe koszty rodzajowe, strona Ma konta Rozliczenia międzyokre-
sowe kosztów.
AUTOPROMOCJA
3
Tylko w prenumeracie otrzymasz
co poniedziałek poradnicze
i fachowe dodatki:
Podatki i Księgowość, Rachunkowość i Audyt!
PODATKOWY PONIEDZIAŁEK
3
3
3
Dodatkowo zyskasz:
co tydzień dodatki niedostępne w kioskach:
•
Firma i Prawo
•
Samorząd i Administracja
•
Kadry i Płace
•
Ubezpieczenia i Świadczenia
•
Prawnik
pakiet narzędzi on-line:
wskaźniki i stawki, akty prawne, aktywne formularze i druki, kalkulatory
fachowe książki dla specjalistów
– dostępne w prenumeracie Dziennika Gazety Prawnej w wersji Premium
Wejdź na stronę: www.gazetaprawna.pl/oferta2015 | Zadzwoń: 22 761 31 27, 801 626 666
20
0
0
WAŻNE DLA
KSIĘGOWYCH
ZAMÓW PRENUMERATĘ
DZIENNIKA GAZETY PRAWNEJ
2015
PRENUMERATA
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
3 / 4
EwidEncja, sprawozdawczość
D4
Dziennik Gazeta Prawna, 29 grudnia 2014 nr 250 (3891)
gazetaprawna.pl
Halina Zabrocka
specjalistka z zakresu rachunkowości
Pozyskaną przez jednostkę dotację na sfi-
nansowanie nabycia lub wytworzenia środ-
ków trwałych, w tym także środków trwa-
łych w budowie oraz prac rozwojowych,
zalicza się do rozliczeń międzyokresowych
przychodów i stanowi ona przychód przy-
szłych okresów. W momencie oddania do
użytkowania środka trwałego i rozpoczęcia
jego amortyzacji, następuje odpisywanie
dotacji w czasie.
Od wartości początkowej zakupionego
środka trwałego (ustalonej zgodnie z art.
28 ustawy o rachunkowości) dokonuje się
odpisów amortyzacyjnych. Zasady dokony-
wania odpisów amortyzacyjnych reguluje
art. 32 ustawy o rachunkowości. Odpisy te
ujmowane są na koncie Wn „Amortyzacja”
lub na koncie zespołu 5 oraz na koncie Ma
„Umorzenie środków trwałych”.
Do kosztów podatkowych zalicza się od-
pisy amortyzacyjne od tej części wartości
środka trwałego, która została poniesiona na
jego nabycie lub wytworzenie we własnym
zakresie i nie została zwrócona podatnikowi
w jakiejkolwiek formie. Dla przejrzystości
ksiąg rachunkowych warto więc utworzyć
dodatkowe konto analityczne w ramach
kont zespołu 4 dotyczące odpisów amorty-
zacyjnych tej części wartości środka trwałe-
go, która została zrefundowana, jak również
odrębne konto analityczne w ramach konta
„Pozostałe przychody operacyjne”.
W sytuacji gdy dotacja wpływa na rachu-
nek bankowy jednostki po oddaniu środka
trwałego do użytkowania i rozpoczęciu jego
amortyzacji, jednostka powinna dokonać
jednorazowego odpisania na konto „Pozo-
stałe przychody operacyjne” kwoty dotacji
odpowiadającej amortyzacji środka trwałego
dokonanej za okres do dnia wpływu dotacji.
Powinna dokonać rozliczenia, ujmując tę
wartość po stronie Wn konta „Rozliczenia
międzyokresowe przychodów”.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy o ra-
chunkowości otrzymane dotacje na sfinan-
sowanie zakupu środka trwałego ujmuje
się na koncie „Rozliczenia międzyokreso-
we przychodów”, na które odnosi się odpi-
sy amortyzacyjne od tego środka trwałego
w miarę jego amortyzacji.
Ewidencja w księgach rachunkowych
może przebiegać następująco:
1. Wpływ dotacji przeznaczonej na sfi-
nansowanie zakupu środka trwałego na
rachunek bankowy beneficjenta: strona
Wn konta „Rachunek bankowy”; strona
Ma konta „Rozliczenia międzyokresowe
przychodów”.
2. Naliczane odpisy amortyzacyjne: stro-
na Wn konta „Amortyzacja” lub odpowied-
nie konto zespołu 5 oraz strona Ma konta
„Umorzenie środków trwałych”.
3. Rozliczenie konta „Rozliczenia między-
okresowe przychodów” w wysokości doko-
nanego odpisu amortyzacyjnego: strona
Wn konta „Rozliczenia międzyokresowe
przychodów” i strona Ma konta „Pozostałe
przychody operacyjne”.
Kwota dotacji, która do dnia bilansowego
nie zostanie rozliczona, pozostaje na sal-
dzie konta „Rozliczenia międzyokresowe
przychodów” i podlega wykazaniu w bilan-
sie po stronie pasywów w poz. B.IV.2 „Inne
rozliczenia międzyokresowe” z podzia-
łem na rozliczenia krótkoterminowe oraz
rozliczenia długoterminowe. Rozliczenia
krótkoterminowe wykazują kwotę dotacji,
która przypada do rozliczenia w ciągu 12
miesięcy od dnia bilansowego. W rozli-
czeniach długoterminowych ujmuje się
tę część dotacji, która podlega rozliczeniu
w okresie po okresie 12 miesięcy po dniu
bilansowym.
Po stronie aktywów bilansu wykazuje się
wartość netto zakupionego środka trwałego.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Dotacje na sfinansowanie zakupu środka trwałego ujmuje się
na koncie „Rozliczenia międzyokresowe przychodów”
PrZykłaD
Kwota refundacji
W sierpniu 2014 r. spółka zakupiła środek trwały o wartości początkowej 95 000 zł, który zrealizowała
w ramach przyznanych dotacji w wysokości 50 proc. kosztów kwalifikowanych, tj. 47 500 zł. Kwota refundacji
została przekazana na rachunek bankowy spółki w listopadzie 2014 r. i ujęta w księgach rachunkowych
na koncie „Rozliczenie międzyokresowe przychodów”. Środek trwały amortyzowany jest metodą liniową,
a stawka amortyzacji wynosi 20 proc. dla celów bilansowych i podatkowych. Spółka prowadzi ewidencję
kosztów na kontach zespołu 4.
Miesięczne odpisy amortyzacyjne wynoszą:
95 000 x 20 proc. : 12 m-cy = 1583,33 zł
Stanowią one w okresie od kwietnia do maja 2014 r. w całości koszt podatkowy. Natomiast zostanie on skory-
gowany jednorazowo w dacie wpływu dotacji na rachunek bankowy jednostki.
Za okres od listopada 2014 r. do końca okresu dokonywania odpisów amortyzacyjnych kosztem podatkowym
będzie wartość odpowiadająca 50 proc. miesięcznego odpisu amortyzacyjnego.
Odpisy amortyzacyjne za okres od września do października 2014 r. oraz za listopad 2014 r. zostaną ujęte
w księgach w następujący sposób:
rozliczenie
Pozostałe
rachunek bankowy
międzyokresowe przychodów
przychody operacyjne
1) 47 500
5) 791,67
47 500 (1
791,67 (5
6) 1583,33
1583,33 (6
amortyzacja
amortyzacja
Umorzenie
(w analityce:kUP)
(w analityce: kNkUP)
środków trwałych
2) 1583,33
1583,33 (7a
4b) 791,67
1583,33 (2
3) 1583,33
–1583,33 (7b
7a) 1583,33
1583,33 (3
4a) 791,66
791,66 (4a
7b) –1583,33
791,67 (4b
Objaśnienia do schematu:
1. WB – wpływ środków z dotacji na rachunek bankowy 47 500 zł;
2. PK – odpis amortyzacyjny we wrześniu 2014 r. – 1583,33 zł: ;
3.PK – odpis amortyzacyjny w październiku 2014 r. – 1583,33 zł: ;
4. PK – odpis amortyzacyjny za listopad 2014 r. – 1583,33 zł:
a) koszty uzyskania przychodów (KUP): 1583,33 zł x 50 proc.= 791,67 zł;
b) koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (KNKUP): 1583,33 x 50 proc. = 791,67 zł;
5. PK – zarachowanie odpisów amortyzacyjnych za listopad 2014 r. w pozostałe przychody kwota 791,67 zł;
6. PK – jednorazowe rozliczenie odpisów amortyzacyjnych za wrzesień i październik 2014 r. w dacie wpływu
dotacji na rachunek bankowy tj.(1583,33 zł x 2 m-ce ) x 50 proc. = 1583,33 zł:;
7a. PK – wyksięgowanie z KUP 50 proc. odpisów amortyzacyjnych za wrzesień i październik 2014 r. kwota
1583,33 zł w dacie wpływu dotacji na rachunek bankowy:
7b. Zapis techniczny dla czystości obrotów: kwota 1583,33 zł ze znakiem „minus„ strona Wn i strona Ma konta
„Amortyzacja” (w analityce KUP).
Warto utworzyć
dodatkowe konto analityczne w zespole 4
dotyczące odpisów amortyzacyjnych tej części wartości,
która została zrefundowana. Ponadto odrębne konto analityczne w ramach konta „Pozostałe przychody operacyjne”
W danych uzupełniających trzeba uwzględnić
refundację ze środków dotacji celowej przekazanej na kolejny rok
szkolny.
Dzieje się tak, gdy wzrośnie liczba uczniów w pierwszej klasie
W listopadzie 2014 r. zwiększyła się licz-
ba uczniów w pierwszej klasie o dwóch.
Otrzymana przez gminę dotacja celowa
nie pokryje kosztów zakupu kompletów
podręczników, materiałów edukacyjnych
lub materiałów ćwiczeniowych dla tych
uczniów, tym samym koszt zakupu braku-
jących podręczników i materiałów został
zapewniony z własnych środków gminy.
Jak należy poprawnie w tej sytuacji spo-
rządzić sprawozdanie Rb-50?
krystyna Gąsiorek
specjalistka z zakresu sprawozdawczości
Sprawozdanie Rb-50 o dotacjach/wydatkach
związanych z wykonywaniem zadań z za-
kresu administracji rządowej oraz innych
zadań zleconych jednostkom samorządu
terytorialnego ustawami sporządzane jest
na podstawie rozporządzenia ministra fi-
nansów z 16 stycznia 2014 r. w sprawie spra-
wozdawczości budżetowej (Dz.U. z 2014 r.
poz. 119).
Zgodnie z art. 22ae ustawy z 7 wrze-
śnia 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U.
z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.), wy-
posażenie:
1) szkół podstawowych i szkół artystycz-
nych realizujących kształcenie ogólne
w zakresie szkoły podstawowej w podręcz-
niki do zajęć z zakresu danego języka ob-
cego nowożytnego, materiały edukacyjne
do zajęć z zakresu danego języka obcego
nowożytnego lub materiały ćwiczeniowe,
dla klas I-III,
2) szkół podstawowych i szkół artystycz-
nych realizujących kształcenie ogólne w za-
kresie szkoły podstawowej w podręczniki,
materiały edukacyjne lub materiały ćwi-
czeniowe, dla klas IV-VI,
3) gimnazjów i szkół artystycznych re-
alizujących kształcenie ogólne w zakresie
gimnazjum w podręczniki, materiały edu-
kacyjne lub materiały ćwiczeniowe
– jest zadaniem zleconym z zakresu ad-
ministracji rządowej, wykonywanym przez
jednostki samorządu terytorialnego prowa-
dzące te szkoły.
Również w przypadku szkół podstawo-
wych i gimnazjów prowadzonych przez oso-
by prawne inne niż jednostki samorządu
terytorialnego lub osoby fizyczne, zapew-
nienie sfinansowania kosztu zakupu pod-
ręczników, materiałów edukacyjnych lub
materiałów ćwiczeniowych, o których mowa
powyżej jest zadaniem zleconym z zakre-
su administracji rządowej, wykonywanym
przez jednostki samorządu terytorialnego
obowiązane do prowadzenia szkół odpo-
wiedniego typu i rodzaju.
Jednostka samorządu terytorialnego
na realizację ww. zadań otrzymuje dota-
cję celową z budżetu państwa, udzielaną
przez wojewodę. Tym samym ma obowią-
zek sporządzić w tym zakresie sprawoz-
danie jednostkowe Rb-50 z dotacji. Nato-
miast jednostkowe sprawozdanie Rb-50
w zakresie wydatków na zakup podręcz-
ników w szkołach publicznych sporządza
dyrektor szkoły, który wydatkował środki
na realizację tego zadania. W przypadku
sporządzania sprawozdania Rb-50 z wy-
datków związanych z wykonywaniem za-
dań z zakresu administracji rządowej oraz
innych zadań zleconych jednostkom sa-
morządu terytorialnego ustawami za IV
kwartał 2014 r. należy zwrócić uwagę na
zapis art. 22ae ust. 10 ustawy o systemie
oświaty, który stanowi, że jeżeli w wyni-
ku zwiększenia się liczby uczniów w da-
nej klasie w ciągu roku szkolnego środki
z przekazanej dotacji celowej nie pokryją
kosztu zakupu kompletów podręczników,
materiałów edukacyjnych lub materiałów
ćwiczeniowych dla tych uczniów, koszt
zakupu brakujących kompletów podręcz-
ników, materiałów edukacyjnych lub ma-
teriałów ćwiczeniowych jest refundowany
ze środków dotacji celowej przekazanej na
kolejny rok szkolny.
Tym samym przy sporządzaniu sprawoz-
dania Rb-50 z wydatków związanych z wy-
konywaniem zadań z zakresu administracji
rządowej oraz innych zadań zleconych jed-
nostkom samorządu terytorialnego ustawa-
mi, może mieć zastosowanie par. 19 ust 4
pkt 2 załącznika nr 39 do rozporządzenia,
z którego wynika, że w przypadku gdy na
mocy odrębnych przepisów jednostki sa-
morządu terytorialnego realizują zadania
z zakresu administracji rządowej oraz inne
zadania zlecone ustawami, na finansowanie
których otrzymują dotacje przeznaczone
na zwrot wydatków, to dane dotyczące wy-
datków, inne niż wykonane w danym roku
wydatki z dotacji otrzymanej, wykazuje się
w danych uzupełniających.
Na podstawie sprawozdań jednostkowych
Rb-50 z wydatków związanych z wykonywa-
niem zadań z zakresu administracji rządo-
wej oraz innych zadań zleconych jednost-
kom samorządu terytorialnego ustawami,
zarząd JST sporządzi sprawozdanie zbior-
cze i przekaże do dysponenta przekazują-
cego dotację.
Podstawa prawna
Rozporządzenie ministra finansów z 16 stycznia 2014 r.
w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz.U. z 2014 r.
poz. 119).
Jak przygotować sprawozdanie Rb-50
PrZykłaD
Większa liczba uczniów
W listopadzie 2014 r. zwiększyła się liczba
uczniów w klasie I o dwóch. Otrzymana przez
gminę dotacja celowa nie pokryje kosztów
zakupu kompletów podręczników, materiałów
edukacyjnych lub materiałów ćwiczeniowych
dla tych uczniów, tym samym koszt zakupu
brakujących kompletów podręczników,
materiałów edukacyjnych lub materiałów
ćwiczeniowych został zapewniony z własnych
środków gminy. W związku z tym, sporządza-
jąc sprawozdanie Rb-50 z wydatków należy
wykazać w danych uzupełniających w części
A. „Wydatki /podlegające refundacji/ poniesio-
ne w roku bieżącym ze środków własnych JST,
a niezwrócone w tym roku przez dysponenta
środków budżetu państwa”:
Kolumna 2 – dział 801; kolumna 3 – rozdział
80101; kolumna 4 – par. 4240; kolumna
5 – wykonanie – kwota wydatkowana za 2
komplety z własnych środków gminy.
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
4 / 4