USTAWA

z dnia 27 lipca 2002 r.

o szczególnych

warunkach sprzedaży

konsumenckiej

oraz o zmianie

Kodeksu cywilnego

Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1176 z

późn. zm.

Ustawę stosuje się do:

• dokonywanej w zakresie

działalności przedsiębiorstwa
sprzedaży rzeczy ruchomej
osobie fizycznej,

• która nabywa tę rzecz w celu

niezwiązanym z działalnością
zawodową lub gospodarczą
(towar konsumpcyjny).

Art. 4. 1.

•

Sprzedawca

odpowiada

wobec

kupującego

, jeżeli towar

konsumpcyjny w chwili jego wydania
jest

niezgodny

z umową;

•

w przypadku stwierdzenia
niezgodności

przed upływem sześciu

miesięcy

od wydania towaru

domniemywa się, że istniała ona
w chwili wydania.

Art. 7.

•

Sprzedawca nie odpowiada za

niezgodność towaru

konsumpcyjnego

z umową, gdy:



kupujący o tej niezgodności wiedział

lub, oceniając rozsądnie, powinien

był wiedzieć.



To samo odnosi się do niezgodności,

która wynikła z przyczyny tkwiącej w

materiale dostarczonym przez

kupującego.

Art. 8. 1.

•

Jeżeli towar konsumpcyjny jest
niezgodny z umową, kupujący
może żądać



nieodpłatnej naprawy



albo wymiany na nowy,





chyba że naprawa albo wymiana

są niemożliwe lub wymagają
nadmiernych kosztów.

Art. 8. 3.



Jeżeli sprzedawca, który

otrzymał od
kupującego żądanie nie
ustosunkował
się do tego żądania

w terminie

14 dni

,

uważa się, że uznał je za
uzasadnione.

Art. 8. 4.

• Jeżeli kupujący nie może żądać naprawy

ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie

zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w

odpowiednim czasie lub gdy naprawa

albo wymiana narażałaby kupującego na

znaczne niedogodności, ma on prawo

domagać się:

 stosownego obniżenia ceny

 albo odstąpić od umowy;

• od umowy nie może odstąpić, gdy

niezgodność towaru konsumpcyjnego z

umową jest nieistotna.

• Przy określaniu odpowiedniego czasu

naprawy lub wymiany uwzględnia się

rodzaj towaru i cel jego nabycia.

Art. 9. 1.

• Kupujący traci uprawnienia, jeżeli

przed upływem 2 miesięcy

od

stwierdzenia niezgodności towaru
konsumpcyjnego z umową nie
zawiadomi o tym sprzedawcy.

• Do zachowania terminu wystarczy

wysłanie zawiadomienia przed jego
upływem.

Art. 10. 1.

•

Sprzedawca odpowiada za niezgodność
towaru konsumpcyjnego z umową jedynie
w przypadku jej stwierdzenia

przed

upływem
2 lat

od wydania tego towaru kupującemu;

• termin ten biegnie na nowo w razie

wymiany towaru

.

•

Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz
używana, strony mogą ten termin skrócić,
jednakże nie poniżej jednego roku.

GWARANCJA - Art. 13.

•

Udzielenie kupującemu gwarancji następuje
bez odrębnej opłaty przez oświadczenie
gwaranta, zamieszczone w dokumencie
gwarancyjnym lub reklamie, odnoszących
się do towaru konsumpcyjnego;

•

określa ono obowiązki gwaranta i
uprawnienia kupującego w przypadku, gdy
właściwość sprzedanego towaru nie
odpowiada właściwości wskazanej w tym
oświadczeniu.

•

Nie uważa się za gwarancję oświadczenia,
które nie kształtuje obowiązków gwaranta.

Art. 13.

•

Sprzedawca udzielający gwarancji

wydaje kupującemu wraz z

towarem dokument gwarancyjny;

•

powinien także sprawdzić

zgodność znajdujących się na

towarze oznaczeń z danymi

zawartymi w dokumencie

gwarancyjnym oraz stan plomb i

innych umieszczonych na towarze

zabezpieczeń.

Art. 13.

•

Oświadczenie gwarancyjne powinno być
sformułowane jasno, zrozumiale i nie
wprowadzające w błąd;

•

informacje w języku polskim, wystarczające
do prawidłowego i pełnego korzystania ze
sprzedanego towaru konsumpcyjnego.

•

Jednakże uchybienie tym wymaganiom
pozostaje bez wpływu na ważność gwarancji i
nie pozbawia kupującego wynikających
z niej uprawnień.

Dokument gwarancyjny



Podstawowe dane potrzebne do

dochodzenia roszczeń z gwarancji, w tym

w szczególności:



nazwę i adres gwaranta lub jego

przedstawiciela w Rzeczypospolitej

Polskiej,



czas trwania i terytorialny zasięg ochrony

gwarancyjnej;



stwierdzenie, że

gwarancja na sprzedany

towar konsumpcyjny nie wyłącza, nie

ogranicza ani nie zawiesza uprawnień

kupującego wynikających z niezgodności

towaru z umową

.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA

GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI

SPOŁECZNEJ z dnia 30 stycznia 2003 r.

w sprawie terminów zawiadomienia

sprzedawcy o stwierdzeniu

niezgodności towaru

żywnościowego

z umową

(Dz. U. Nr 31, poz. 258)

Kupujący traci uprawnienia z tytułu

niezgodności towaru żywnościowego z

umową, jeżeli nie zawiadomi o tym

sprzedawcy niezwłocznie po

stwierdzeniu niezgodności towaru z

umową, jednak nie później niż:

• w terminie 3 dni

od dnia

otwarcia

opakowania

w przypadku towaru

paczkowanego;

• w terminie 3 dni

od dnia sprzedaży

lub otrzymania towaru - w przypadku

towaru sprzedawanego luzem,

odmierzanego w miejscu zakupu lub

dostarczanego do miejsca

zamieszkania kupującego.

• Zawiadomienie o stwierdzeniu

niezgodności z umową powinno
nastąpić nie później niż:

• przed upływem daty minimalnej

trwałości towaru lub terminu
jego przydatności do spożycia.

Ustawa z dnia 2 marca 2000 r .
o

ochronie niektórych praw

konsumentów

oraz

o

odpowiedzialności za szkodę

wyrządzoną przez produkt
niebezpieczny

• Dz.U. z 2000 r. Nr 22, poz. 271 z późn.

zm

.

Umowy zawierane poza lokalem
przedsiębiorstwa

• Konsument może od umowy odstąpić

bez podania przyczyn, składając

stosowne oświadczenie na piśmie

w

terminie 10 dni od zawarcia umowy

.

• Do zachowania tego terminu wystarczy

wysłanie oświadczenia przed jego

upływem.

• Nie jest dopuszczalne zastrzeżenie, że

konsumentowi wolno odstąpić od umowy

za zapłatą oznaczonej sumy

(odstępne).

• W razie odstąpienia umowa jest

uważana za niezawartą, a konsument

jest zwolniony

z wszelkich zobowiązań.

• To, co strony świadczyły, ulega

zwrotowi

w stanie niezmienionym, chyba że

zmiana była konieczna w granicach

zwykłego zarządu.

• Zwrot powinien nastąpić

niezwłocznie, nie później niż w

terminie 14 dni

.

• Jeżeli konsument dokonał

jakichkolwiek

przedpłat

, należą się od

nich

odsetki ustawowe od daty

dokonania przedpłaty

.

Umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa

Informacje przed zawarciem

umowy

• prawo odstąpienia od umowy w terminie

10-dniowym

,

• wręczyć wzór oświadczenia o odstąpieniu,

z oznaczeniem swojego imienia i nazwiska

(nazwy) oraz adresem zamieszkania (siedziby);

• wręczyć konsumentowi pisemne potwierdzenie

zawarcia umowy, stwierdzające jej datę i rodzaj

oraz przedmiot świadczenia i cenę.

• Konsument, na żądanie przedsiębiorcy,

poświadcza na piśmie, że został poinformowany

o prawie odstąpienia i że otrzymał wzór

oświadczenia

o odstąpieniu od umowy.

•

Jeżeli konsument nie został
poinformowany na piśmie o prawie
odstąpienia od umowy, bieg terminu, nie
rozpoczyna się.

•

W takim wypadku konsument może
odstąpić od umowy w

terminie dziesięciu

dni

od uzyskania informacji o prawie

odstąpienia.

•

Konsument nie może jednak z tego
powodu odstąpić od umowy

po upływie

trzech miesięcy

od jej wykonania.

• Umowy zawierane na odległość

Umowy zawierane z konsumentem bez

jednoczesnej obecności obu stron, przy

wykorzystaniu środków porozumiewania się na

odległość, w szczególności

• drukowanego lub elektronicznego formularza

zamówienia niezaadresowanego lub zaadresowanego,

• listu seryjnego w postaci drukowanej lub elektronicznej,
• reklamy prasowej z wydrukowanym formularzem

zamówienia, reklamy w postaci elektronicznej, katalogu,

• telefonu, telefaksu, radia, telewizji, automatycznego

urządzenia wywołującego, wizjofonu, wideotekstu,

• poczty elektronicznej lub innych środków komunikacji

elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca

2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.U.

144, poz. 1204 z późn. zm.),

• są umowami na odległość, jeżeli kontrahentem

konsumenta jest przedsiębiorca, który w taki sposób

zorganizował swoją działalność.

Umowy zawierane na odległość

• Konsument może od umowy odstąpić bez

podania przyczyn, składając stosowne

oświadczenie na piśmie

w terminie 10 dni

od zawarcia umowy

.

• Do zachowania tego terminu wystarczy

wysłanie oświadczenia przed jego

upływem.

• Nie jest dopuszczalne zastrzeżenie,

że konsumentowi wolno odstąpić od

umowy za zapłatą oznaczonej sumy

(odstępne).

• W razie odstąpienia umowa jest uważana

za niezawartą, a konsument jest zwolniony

z wszelkich zobowiązań.

• To, co strony świadczyły, ulega

zwrotowi

w stanie niezmienionym, chyba że

zmiana była konieczna w granicach

zwykłego zarządu.

• Zwrot powinien nastąpić

niezwłocznie,

nie później niż w

terminie 14 dni

.

• Jeżeli konsument dokonał

jakichkolwiek

przedpłat

, należą się od

nich

odsetki ustawowe od daty

dokonania przedpłaty

.

Umowy zawierane na odległość

Szczególne przepisy o umowach

zawieranych

na odległość

dotyczących usług finansowych

• Usługi finansowe:

• czynności bankowe,
• umowy kredytu konsumenckiego

• Konsument, który zawarł na odległość umowę o

usługi finansowe, może od niej odstąpić bez podania

przyczyn, składając stosowne oświadczenie na

piśmie, w terminie

14 dni

od dnia zawarcia umowy lub od dnia

potwierdzenia informacji

• Usługi finansowe dotyczące czynności

ubezpieczeniowych:

• konsument może odstąpić od umowy, w ciągu

30 dni

od dnia poinformowania go o zawarciu umowy

• Dyrektywa

Parlamentu Europejskiego i

Rady

2011/83/UE

z dnia 25

października 2011 r. w sprawie praw
konsumentów, zmieniająca dyrektywę
Rady 93/13/EWG i dyrektywę
1999/44/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady
85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady

• Ustawa z dnia 23 sierpnia 2007 r.

o przeciwdziałaniu nieuczciwym
praktykom rynkowym

• Dz. U. z 2007 r. Nr 171, poz. 1206

Praktyka rynkowa stosowana

przez przedsiębiorców wobec

konsumentów

1)

jest nieuczciwa

•

jeżeli jest sprzeczna z dobrymi obyczajami

•

i w istotny sposób zniekształca

•

lub może zniekształcić zachowanie rynkowe

przeciętnego konsumenta:



przed zawarciem umowy dotyczącej produktu,



w trakcie jej zawierania



lub po jej zawarciu.

2)

Za nieuczciwą praktykę rynkową uznaje się

w szczególności:

•

praktykę rynkową wprowadzającą w błąd

•

agresywną praktykę rynkową,

•

stosowanie sprzecznego z prawem kodeksu

dobrych praktyk,

•

jeżeli działania te spełniają przesłanki określone

w ust. 1.

• Podział na nieuczciwe praktyki rynkowe

• wprowadzające w błąd (wprowadzające w błąd

działania oraz wprowadzające w błąd zaniechania)

• praktyki agresywne.

• Podział na nieuczciwe praktyki rynkowe

• Szara lista praktyk zakazanych

• Czarna lista 31 praktyk zakazanych w każdych

okolicznościach (praktyki wprowadzające w błąd oraz

praktyki agresywne).

Legitymacja do występowania

z indywidualnymi roszczeniami z tytułu

nieuczciwych praktyk rynkowych w

pierwszej kolejności przysługuje

konsumentowi

•

Katalog roszczeń przysługujących konsumentowi, którego

interes został zagrożony lub naruszony w razie dokonania

nieuczciwej praktyki:

1.

roszczenie o zaniechanie tej praktyki

2.

usunięcie skutków tej praktyki

3.

złożenie jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia

odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie

4.

naprawienie wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych, w

szczególności żądanie unieważnienia umowy z

obowiązkiem wzajemnego zwrotu świadczeń oraz zwrotu

przez przedsiębiorcę kosztów związanych z nabyciem

produktu

5.

zasądzenie odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel

społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej,

ochroną dziedzictwa narodowego lub ochroną

konsumentów.

Legitymacja czynna

• Rzecznik Praw Obywatelskich,
• Rzecznik Ubezpieczonych,
• krajowa lub regionalna organizacja, której

celem statutowym jest ochrona interesów

konsumentów,

• powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów

• wskazanym podmiotom nie

przysługują roszczenia, o których

mowa w pkt 2 i 4.

Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o

ochronie konkurencji i konsumentów

(Dz. U. z 2007 r. Nr 50, poz. 331 z późn.

zm.)

Praktyki naruszające zbiorowe

interesy konsumentów:

•

stosowanie postanowień wzorców

umów, które zostały wpisane do

rejestru postanowień wzorców

umowy uznanych za niedozwolone,

•

naruszanie obowiązku udzielania

konsumentom rzetelnej,

prawdziwej

i pełnej informacji,

•

nieuczciwe praktyki rynkowe lub

czyny nieuczciwej konkurencji.