Organizacja ucząca się
Nauki o organizacji
Organizacja ucząca się
• Teza wykładu – organizacja ucząca się to
warunek w zarządzaniu
przedsiębiorstwem przyszłości
• Pojęcie podstawowe – uczenie to proces
prowadzący do modyfikacji zachowań
jednostek w wyniku jej uprzednich
doświadczeń. Uczenie się zakłada więc
istnienie pamięci zdolnej do tworzenia i
przechowywania śladów uprzednich
doznań i reakcji
Pojęcie organizacji uczącej się
• Uczenie się organizacji oznacza proces doskonalenia
jej działań dzięki większej wiedzy pracowników i ich
głębszemu zrozumieniu zasad i celów
funkcjonowania organizacji
• Organizacje są postrzegane jako organizacja ucząca
się, kiedy potrafią wpisać historyczne
doświadczenia we wzorce, które nakreślają kierunki
ich działania i rozwoju
• Uczenie się organizacji to proces identyfikowania i
eliminowania błędów
• Ucząca się organizacja to taka, która wspomaga
uczenie się wszystkich jej członków (indywidualne,
zespołowe, organizacyjne) i sama ciągle się
przekształca
Cechy organizacji uczącej się
„piąta dyscyplina”
• P. Senge – Przejście od postrzegania
siebie jako bytu odseparowanego od
świata do jedności ze światem; od
postrzegania problemów jako
powodowanych przez kogoś lub coś
innego do spostrzeżenia, że nasze
własne działania tworzą problemy,
których doświadczamy
Cechy organizacji uczącej się –
koncepcja P. Senge
• Podejście systemowe, jako podstawowe (piąta dyscyplina
wspierająca i integrująca cztery poniższe) i zawierające w
sobie
– Mistrzostwo osobiste, czyli chęć i umiejętność kształtowania
własnej wizji, doskonalenia umiejętności fizycznych, ale przede
wszystkim doskonalenia duchowego poprzez osiąganie dojrzałości
emocjonalnej
– Modele myślowe, czyli głęboko zakorzenione sposoby postrzegania
świata przez ludzi w organizacjach, ale też przez całe organizacje,
jako świata otwartego na ludzi i procesy uczenia się
– Budowanie wspólnej przyszłości, czyli kreowanie wspólnej
tożsamości i poczucia sensu działalności; kolektywny obraz
przyszłości
– Zespołowe uczenie się, czyli rozwijanie zdolności grupy (nie
jednostek) do zdobywania i akumulowania wiedzy
Cechy organizacji uczącej się
• Koncepcja D. Ulricha
– Ustanowienie wspólnego zestawu przekonań czyli ustalenie
tożsamości firmy
– Nowe podejście do zatrudniania pracowników cechujące się
zaufaniem, oddaniem i odpowiedzialnością
– Wychodzenie poza ograniczenia wynikające z tradycyjnych
klasyfikacji ludzi w organizacjach i zacieranie granic między
pracownikami i klientami – tradycyjnie ustawianymi w
organizacji
– Stwarzanie warunków do zmian poprzez czynne,
antycypujące przystosowywanie się
– Doskonalenie umiejętności szybkiego uczenia się organizacji,
czyli zdolności do tworzenia i formułowania uogólnień na
podstawie skutecznych działań
Pojęcie organizacji uczącej się
• Cechy (P . Nestorowicz)
– Otwarty system informacyjny (stymulowanie bezpośredniej
komunikacji, wykorzystywanie informatyki, szybkie
pozyskiwanie i przetwarzanie informacji)
– Konstruktywna konfrontacja (podważanie założeń, wartości
i działań, kreowanie chaosu organizacyjnego, sprzyjanie
podejmowaniu ryzyka, prawo do eksperymentowania i
popełniana błędów)
– Zespołowe uczenie się (ułatwianie i skłanianie do
zdobywania wiedzy, korzystanie z wielu źródeł wiedzy,
gromadzenie i rozpowszechnianie wiedzy)
– Specyficzna kultura organizacyjna (traktowanie informacji
jako dobra wspólnego, gotowość do dzielenia się
informacją, nacisk na wyniki, otwartość na ludzi i nowe
koncepcje, gotowość do współpracy)
Synteza cech organizacji
uczącej się
• Specyficzna kultura organizacyjna (założenia, wartości,
artefakty)
• Wspólna wizja przyszłości (jednoczy wobec wspólnego
myślenia, wykorzystuje umiejętności i doświadczenia
członków organizacji do tworzenia podstawowych
przekonań, nieustannie określa wyznaczniki działania
organizacji, promuje poczucie jedności z wewnętrznymi
celami i promuje efektywność i swobodę zarówno
indywidualnych, jak i zbiorowych działań)
• Dominacja zespołowych procesów uczenia się
(współuczestnictwo, decentralizacja autonomicznych
zespołów, szeroki zakres bodźców, ograniczenie
systemu kontroli na rzecz samokontroli,
podmiotowość pracowników)
Diagnoza zdolności organizacji do
uczenia się
• Organizacyjne uwarunkowania kreatywności
• Poziom integracji pracowników (interes
partykularny – interes organizacji)
• Sposób formułowania zadań (ocena za
nakłady – ocena za efekty)
• Rozmieszczenie uprawnień
(centralizacja-decentralizacja)
• Cechy przepisów formalnych (służą
sprawowaniu władzy – służą
racjonalizacji procesów)
Diagnoza zdolności organizacji do
uczenia się
• Komunikacyjne uwarunkowania kreatywności
– Uporządkowanie przepływu informacji (chaos,
niepewność – uporządkowanie, niezawodność)
– Uprawnienia decyzyjne ( rozmieszczenie przypadkowe-
rozmieszczenie racjonalne)
– Informacja jako narzędzie koordynacji (informacja
niepełna i niejasna – informacja kompletna i
jednoznaczna)
– Style komunikowania się (konkurenci w procesie
komunikowania się – partnerzy w procesie
komunikowania się)
– Zespołowe rozwiązywanie problemów (przypadkowe,
doraźne-planowe, przemyślane)
Diagnoza zdolności organizacji do
uczenia się
• Motywacja do zmian
– Motywacja zespołów problemowych (indywidualna –
zespołowa)
– Szkolenie pracowników (formalny dobór metod i
zakresu szkolenia – merytoryczny dobór i zakresu
szkolenia)
– Nagradzanie – (formalne, standardowe –
merytoryczne , zindywidualizowane)
– Kształtowanie postaw ( nagradzanie posłuszeństwa –
nagradzanie twórczej niepokory)
Diagnoza zdolności organizacji do
uczenia się
• Psychospołeczne przygotowanie zmiany (brak partycypacji
– partycypacja)
• Aktywność pracowników (preferowanie pasywności i
posłuszeństwa – preferowanie aktywności i niepokory)
• Postawa wobec uczenia się (ceni się zachowawczość – ceni
się odwagę i odkrywczość)
• Wsparcie społeczne ( preferowanie unikania strat –
preferowanie okazji na sukces)
• Mobilizacja psychiczna ( zmiana to zagrożenie – zmiana to
szansa)
• Komunikacja interpersonalna ( przełożony jest
przekazującym – przełożony ułatwia osiąganie celów
zbiorowych)