Wzrok

Badanie ostrości wzroku

Badanie ostrości wzroku jest

podstawowym testem czynnościowym

oczu. Badanie ostrości do dali powinno

być przeprowadzane dla każdego oka

osobno (tak jak i do bliży oraz widzenia

barw).

Badanie należy rozpocząć od oka prawego

(lub oka chorego) pamiętając o

dokładnym zasłonięciu oka niebadanego.

Do badania ostrości wzroku służą tablice

Snellena.

Na białym tle znajdują się znaki (optotypy) –

litery, cyfry dla umiejących czytać lub

pierścienie, haki, łapy, obrazki dla młodszych

dzieci i analfabetów. W przypadku bardzo

małych dzieci badanie polega na obserwacji,

czy śledzi ono poruszające się przedmioty i czy

potrafi chwycić je w rękę.

Optotypy powinny być pokazywane kolejno od

góry w dół, a nie wybiórczo z każdego rzędu

Badanie odruchów

źrenicznych

Odruch źreniczny to mechanizm

adaptacji oka do zmieniającej się

ilości światła padającego na

siatkówkę. Średnica źrenicy maleje

wraz ze zwiększaniem się natężenia

promieni świetlnych

Źrenice u zdrowego człowieka powinny

być równe i okrągłe. Oświetlenie

źrenicy jednego oka powinno

spowodować jej zwężenie (reakcja

bezpośrednia na światło), źrenica w

drugim oku powinna zwężać się w

takim samym stopniu (reakcja

pośrednia na światło). Drugie oko

badamy w ten sam sposób.

Badający powinien zanotować

obecność reakcji źrenic, ocenić czy

ich siła jest jednakowa w obu oczach.

Należy również zwrócić uwagę na kolor

źrenic, które w stanach

patologicznych mogą być mniej

czarne lub białawe.

Oftalmoskopia –

wziernikowanie dna oka

Badanie dokonywane jest w celu

zdiagnozowania różnych zaburzeń

ogólnoustrojowych (np. nadciśnienie

tętnicze, cukrzyca, miażdżyca).

Oprócz tego oftalmoskopia umożliwia

rozpoznanie nieprawidłowości w

budowie i funkcjonowaniu siatkówki,

błony naczyniowej i nerw wzrokowego.

Przed badaniem należy rozszerzyć źrenicę

poprzez dospojówkowe podanie

tzw.mydriatyków czyli leków

rozszerzających źrenicę. Po rozszerzeniu

źrenicy i zniknięciu reakcji źrenicy na

światło (jej zwężania) do badanego oka

stopniowo przybliża się oftalmoskop.

Początkowo oświetla się gałkę oczną z ok.

15 centymetrów obserwując czerwony

odblask z dna oka.

Badanemu poleca się patrzeć na ucho

badającego i stopniowo przybliża się

oftalmoskop w kierunku oka. Należy

pamiętać, że prawe oko bada się prawym

okiem, a lewe – lewym. Następnie korygując

ostrość widzenia na pokrętle oftalmoskopu

obserwuje się tarczę nerwu wzrokowego

(przy lekkim patrzeniu w bok), okolicę

plamkową wraz z dołkiem środkowym (przy

patrzeniu wprost na źródło światła), oraz

następnie obserwuje się obwodowe części

dna oka ze szczególnym uwzględnieniem

znajdujących się tam tętnic i żył.

Obraz prawidłowego dna

oka

Obraz dna oka z retinopatią

cukrzycową