Konflikty zbrojne po II
wojnie światowej

-

Wojna w Zatoce

Perskiej

Prezentację
przygotowała

Julita Jaszkiewicz

I wojna w Zatoce Perskiej – konflikt wojenny
rozpoczęty zbrojnym najazdem Iraku na Kuwejt 2
sierpnia 1990 roku i zakończony pokonaniem Iraku przez
międzynarodową koalicję wiosną 1991 roku. Często
wojna ta jest określana terminem "Pustynna Burza"
(Desert Storm), choć był to kryptonim tylko jednej z kilku
operacji przeprowadzonych podczas tej wojny.

Wojna z Iranem przyniosła Irakowi ogromne
straty, zarówno materialne jak i ludzkie. W tych
okolicznościach Bagdadowi konieczne było
wzmocnienie pozycji Saddama Husajna. Możliwe
było to dzięki dużemu sukcesowi politycznemu,
połączonemu z korzyściami gospodarczymi.
Dlatego Husajn zainteresował się sąsiednim
Kuwejtem. Nie było bez znaczenia, że obszar ten
był bogaty w ropę naftową. Aneksja pól
naftowych umożliwiłaby zadłużonemu Irakowi
szybszą odbudowę i rozwój gospodarczy. Irak już
od dawna rościł sobie pretensje do Kuwejtu,
uznając go za swoją część, zarówno pod
względem geograficznym, jak i historycznym...

Atak nastąpił wieczorem 2 sierpnia 1990 roku. W wyniku
krótkich walk Irak zajął Kuwejt, ogłaszając go swoją prowincją.
Armia iracka dokonała masowych zbrodni w Kuwejcie i
doprowadziła podbity kraj do ruiny.Strategiczne znaczenie
rejonu Zatoki Perskiej, gdzie znajduje się 2/3 światowych
zasobów ropy naftowej oraz niebezpieczeństwo rozszerzenia
kryzysu na resztę krajów regionu, spowodowało iż konfliktem
zainteresowały się mocarstwa. Polityka ZSRR, do niedawna
sojusznika Iraku, teraz była zbieżna z polityką USA i innych
krajów zachodnich. Politycznego poparcia Irakowi udzieliły
jedynie: Jordania, Jemen, Libia oraz OWP.Rada Bezpieczeństwa
ONZ potępiła inwazję iracką. Wprowadzono zakaz importu
irackiej ropy i ogłoszono ogólne embargo handlowe. 29
listopada 1990 roku Rada Bezpieczeństwa uchwaliła rezolucję,
upoważniającą państwa koalicji antyirackiej do przyjścia
Kuwejtowi z pomocą wojskową, jeśli Irak nie wycofa się z
zajętych obszarów do 15 stycznia 1991. W nocy z 16/17
stycznia 1991 roku z baz lotniczych na terytorium Arabii
Saudyjskiej, a później i Turcji przeprowadzono atak lotniczy
wojsk koalicji antyirackiej na Irak. W ten sposób rozpoczęła się
operacja „Pustynna Burza”.W nocy z 23/24 lutego rozpoczęto
drugą część operacji w postaci ofensywy lądowej, która
zakończyła się w ciągu kilku dni rozbiciem armii irackiej.

27 lutego Saddam Husajn ogłosił wycofanie się z
Kuwejtu. Działania wojenne zostały wstrzymane.
Rozejm zobowiązywał Irak do ujawnienia stanu prac
nad bronią nuklearną, wprowadzenia ograniczeń w
eksporcie ropy i wypłacenie odszkodowań za skutki
wojny (min. za katastrofę ekologiczną w rejonie
Zatoki Perskiej, spowodowaną podpaleniem kilkuset
szybów naftowych w Kuwejcie i wyciekiem ropy do
morza). Husajn zgodził się na warunki i pozostał przy
władzy.
Starty Iraku były ogromne: ok. 3800 czołgów, 240
samolotów, 35 tys. zabitych. Straty koalicji: ok. 30
czołgów, 50 samolotów, 250 zabitych. Wojna w
Zatoce Perskiej była pierwszą wojną, gdzie taka
ogromną rolę odegrała technika laserowa i
radioelektroniczna. Była to także pierwsza wojna
obserwowana przez cały świat za pomocą TV.

Notatka:

Wojna w zatoce Perskiej

W 1990r. Irak najechał Kuwejt, swego
małego, ale bogatego sąsiada. Siły
ONZ(Organizacja Narodów
Zjednoczonych), pod przywództwem
Stanów Zjednoczonych, ruszyły by
wyzwolić Kuwejt i zagwarantować
nieprzerwane dostawy ropy naftowej.
Irak został pokonany w 1991r., ale
dopiero gdy zginęły tysiące
Irakijczyków