I wojna w Zatoce Perskiej

W latach 1990-1991

Przyczyny konfliktu

Irak po zakończeniu 8 letniej wojny z
Iranem miał zrujnowaną gospodarkę.
roszczenia terytorialne i ekonomiczne
Iraku wobec Kuwejtu były przyczyną
napaści. Rządzący Saddam Husajn liczył
na brak odpowiedzi świata na jego czyny
ze względu na zmiany ustrojowe w
Europie środkowej(upadek ZSRR). Dnia 2
sierpnia 1990 rozpoczął się zbrojny najazd
Iraku na Kuwejt.

Strony konfliktu

Irak VS Kuwejt

+ Siły koalicji

Przebieg



Operacja „Desert Shield” trwająca od 7
sierpnia 1990 miała na celu chronić
tereny zagrożonej Arabii Saudyjskiej.



Ultimatum wobec Iraku postawione
przez ONZ które miałobyć
wykonane(wycofanie wojsk Irackich z
Kuwejtu) do 15 stycznia 1991r.



Rozpoczęcie międzynarodowej operacji
„Pustynna Burza” dnia 17 stycznia
1991



Agresja na Kuwejt[

edytuj

]



1990



2 sierpnia



Wojska irackie przekroczyły granicę z Kuwejtem.



Zwołanie posiedzenia 

Rady Bezpieczeństwa ONZ

 Organizacji Narodów Zjednoczonych (na

wniosek Stanów Zjednoczonych) i uchwalenie rezolucji nr 660 żądającej natychmiastowego
wycofania wojsk irackich z Kuwejtu.



4 sierpnia



Prezydent Stanów Zjednoczonych George H. W. Bush podjął decyzję o wysłaniu wojsk
amerykańskich w rejon Zatoki Perskiej – rozpoczęcie operacji „Pustynna tarcza”. W jej
ramach do 

16 stycznia

 

1991

 wykonano 7515 rejsów, przetransportowano 216 030 żołnierzy,

139 950 t ładunków. Państwa koalicji zgromadziły około 2000 samolotów bojowych, około
2000 śmigłowców bojowych, około 4000 czołgów i ponad 4000 dział i moździerzy.



7 sierpnia



Rada Bezpieczeństwa ONZ uchwaliła rezolucję nr 661 wprowadzającą embargo na handel,
obroty finansowe oraz dostawy sprzętu wojskowego i broni do Iraku.



Rozpoczęcie operacji „Pustynna tarcza”. Dowódcą wojsk amerykańskich i koalicji antyirackiej
został gen. Norman Schwarzkopf. W sumie w skład koalicji (w różnym czasie) weszło 38
państw, w tym Polska.



8 sierpnia



Lądowanie 4000 żołnierzy amerykańskich w Arabii Saudyjskiej.



Władze Iraku ogłosiły aneksję Kuwejtu.



10 sierpnia



Utworzenie międzyarabskiego kontyngentu wojskowego po stronie koalicji antyirackiej.



16 sierpnia



Irak zatrzymał 4000 Brytyjczyków i 2500 Amerykanów jako zakładników w razie ataku na
obiekty irackie.



25 sierpnia



Rada Bezpieczeństwa ONZ uchwaliła rezolucję nr 665 zezwalającą na użycie siły w celu
wyegzekwowania nałożonego na Irak embarga.



5 września



Saddam Husajn wezwał wszystkich muzułmanów do świętej wojny przeciwko obecności
wojsk Stanów Zjednoczonych i innych państw zachodnich w rejonie Zatoki Perskiej.



9 września



Wspólna deklaracja 

George'a Busha

 i 

Michaiła Gorbaczowa

 wydana podczas spotkania w

Helsinkach potępiająca Irak i domagająca się przywrócenia status quo ante w rejonie
Zatoki Perskiej.



sierpień–wrzesień



Siły amerykańskie w Arabii Saudyjskiej osiągnęły liczebność 200 000 żołnierzy.



1 października

 – 

10 listopada



Przygotowania ORP „Wodnik” do rejsu bojowego do Zatoki Perskiej – przebudowa na
okręt sanitarno-ewakuacyjny.



8 listopada



Prezydent 

George H. W. Bush

 zdecydował o wysłaniu w rejon Zatoki Perskiej

dodatkowych 100 000 żołnierzy.



20 listopada



Saddam Husajn podjął decyzję wysłania do Kuwejtu 250 tys. – 1 mln żołnierzy.



29 listopada



Rada Bezpieczeństwa ONZ uchwaliła rezolucję nr 678 zezwalającą na użycie siły w celu
usunięcia wojsk irackich z Kuwejtu. Jednocześnie wystosowała do władz irackich
ultimatum żądające wycofania wojsk z Kuwejtu do 

15 stycznia

 

1991

.



30 listopada



Irak odrzucił ultimatum Rady Bezpieczeństwa ONZ.



17 grudnia



Władze irackie oświadczyły, że wojska tego państwa nie wycofają się z Kuwejtu.



29 grudnia



W porcie wojennym na Oksywiu pożegnano okręty Marynarki Wojennej wyznaczone do niesienia humanitarnej
pomocy uczestnikom konfliktu w rejonie Zatoki Perskiej – ORP „Wodnik” pod dowództwem kmdr. Zdzisława Żmudy
 (okręt szpitalny) i ORP „Piast” pod dowództwem kmdr. por. 

Ryszarda Rzepkowskiego

 (okręt ratowniczy). Całością

sił dowodził kmdr Z. Żmuda. Polskie okręty wypłynęły pod znakami Czerwonego Krzyża i Krzyża Maltańskiego.



1991



13 stycznia



Kongres Stanów Zjednoczonych upoważnił prezydenta do użycia siły przeciwko Irakowi.



16 stycznia



19:00 czasu nowojorskiego (17 stycznia, 2:00 czasu środkowoeuropejskiego) – rozpoczęcie operacji powietrznej
„Instant Thunder” – nalotów amerykańskich na Irak. Pierwszego dnia wykonano około 2000 lotów bojowych.



16 stycznia



Okręty polskie (ORP „Wodnik” i ORP „Piast”) weszły do portu Dżudda w Arabii Saudyjskiej.



I wojna nad Zatoką Perską[

edytuj

]



17 stycznia



0:30 czasu środkowoeuropejskiego – rozpoczęcie operacji „Pustynna burza”. Składała się ona z trzech etapów:
operacji powietrznej; lotniczego przygotowania do połączonej operacji sił lądowych, powietrznych i morskich;
połączonej operacji sił lądowych i powietrznych pod kryptonimem „Pustynny miecz”.



18 stycznia



Wystrzelenie przez Irak pocisków rakietowych typu 

SCUD

 na Izrael.



19

–

20 stycznia



Rozmieszczenie na terytorium Izraela amerykańskich systemów antyrakietowych 

Patriot

.



22 stycznia



Irakijczycy podpalili szyby naftowe w Kuwejcie.



25 stycznia



Irakijczycy otworzyli zawory rurociągów, wypuszczając do Zatoki Perskiej duże ilości ropy naftowej. Dwa dni
później w wyniku zbombardowania końcówek rurociągów udało się częściowo zmniejszyć wyciek ropy.



29

–

30 stycznia



Bitwa o 

Chafdżi

 (Al Walfra) zakończona porażką oddziałów irackiej 5 Dywizji Zmechanizowanej.



8 lutego



Irak zerwał stosunki dyplomatyczne ze Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią i Francją.



13 lutego



Amerykańskie bomby trafiły w schron przeciwlotniczy, w którym znajdowało się 1500 osób
cywilnych, zabijając około 700.



15 lutego



Saddam Husajn złożył oświadczenie stwierdzające, że jest skłonny do zawarcia pokoju, jeżeli
zostaną spełnione jego warunki. Propozycję odrzucono.



24 lutego



4:00 czasu lokalnego – rozpoczęcie przez wojska koalicji ofensywy lądowej – operacji „Pustynny
miecz”.



25 lutego



Prezydent Iraku 

Saddam Husajn

 ogłosił decyzję o wycofaniu wojsk irackich z Kuwejtu.



26 lutego



Wojska irackie opuściły stolicę Kuwejtu – 

Kuwejt

.



28 lutego



Irak bezwarunkowo zaakceptował dotychczasowe rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ.



28 lutego



Prezydent Stanów Zjednoczonych 

George H. W. Bush

 w przemówieniu telewizyjnym stwierdził, że

Kuwejt jest wolny, a wojska irackie wycofały się z tego państwa. Jednocześnie prezydent zarządził
jednostronne wstrzymanie ognia, które weszło w życie o 8:00 czasu lokalnego.



2 marca



Ostatnie starcie wojsk koalicji z Armią Iracką.



Rada Bezpieczeństwa ONZ uchwaliła rezolucję nr 686 nakazującą Irakowi uwolnienie wszystkich
jeńców wziętych do niewoli podczas wojny w rejonie Zatoki Perskiej, zwrócenie Kuwejtowi
wszelkiego zagarniętego przez irackie wojska mienia i zaakceptowanie odpowiedzialności za
wyrządzone szkody.



3 marca



Podpisanie zawieszenia broni w miejscowości 

Safwan

.

Podsumowanie

W czasie działań wojennych straty koalicji
wyniosły 240 zabitych, około 200 jeńców,
776 rannych, około 30 czołgów i 56
samolotów. Irak stracił około 35 000
zabitych (żołnierze i ludność cywilna),
około 86 000 jeńców i około 60 000
rannych. Straty w sprzęcie wyniosły 3847
czołgów, 1450 bojowych wozów piechoty,
2917 dział, 244 samoloty (połowa z nich
uciekła do Iranu).