Unia Ekonomiczna i Monetarna

Unia Ekonomiczna i Monetarna

Unia Ekonomiczna i Monetarna stanowi kolejny krok w

kierunku pełnej integracji Unii Europejskiej

Integracja monetarna ma na celu przezwyciężenie barier w

funkcjonowaniu wspólnego rynku, do których należą po
stronie zjawisk pieniężnych:

-

nieskoordynowane kursy płynne i wysokie ryzyka
walutowe

-

wysokie koszty wymiany walut i obsługi bankowej

-

koszty zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym

Unia Ekonomiczna i Monetarna

Raport Delorsa (kwiecień 1989)
Unia ekonomiczna i monetarna stanowią dwie integralne

części jednej całości i dlatego powinny być
wprowadzane w życie równocześnie, przy czym unia
ekonomiczna jest niezbędnym warunkiem
wprowadzenia unii monetarnej.

Unia Ekonomiczna i Monetarna

Unia Ekonomiczna obejmuje cztery elementy:
1. jednolity rynek (swoboda przemieszczania się towarów i

usług, kapitału i siły roboczej)

2. politykę konkurencji realizowaną na szczeblu unii, która

ma zapewnić niezakłócone funkcjonowanie rynku
wewnętrznego

3. wspólną politykę strukturalną umożliwiającą przemiany

strukturalne w gospodarce krajów członkowskich, a w
szczególności zapobiegającą dysproporcjom

4. koordynację polityki makroekonomicznej

Unia Ekonomiczna i Monetarna

Unia Monetarna to obszar walutowy, na którym zapewniona

jest:

1. pełna i nieodwracalna wymienialność walut
2. całkowita liberalizacja przepływów kapitałowych i

integracja rynku finansowego

3. eliminacja wahań kursów walutowych oraz

nieodwracalne usztywnienie parytetów walutowych

Unia Ekonomiczna i Monetarna

Traktat z Maastricht (o Unii Europejskiej) (7 lutego 1992),

zawiera trzyetapowy scenariusz realizacji Unii
Ekonomicznej i Monetarnej

1. etap – od lipca do końca 1993 – dokonano wówczas

pełnej liberalizacji rynków kapitałowych krajów
członkowskich UE

2. etap – od stycznia 1994 do końca 1998 – w tym czasie

nastąpiło zacieśnianie współpracy między bankami
centralnymi krajów UE

Unia Ekonomiczna i Monetarna

17 czerwca 1997 – Pakt Stabilizacji i Wzrostu, w którym

sprecyzowano zasady koordynacji zasady polityki
ekonomicznej krajów UE

1 czerwca 1998 – ustanowiono Europejski Bank Centralny

(European Central Bank) z siedzibą we Frankfurcie nad
Menem, który rozpoczął swoją statutową działalność od
1 stycznia 1999 r.

Unia Ekonomiczna i Monetarna

3. etap – od 1 stycznia 1999 do końca 2001 – wprowadzono

jednolitą walutę euro, 1 stycznia 1999 ustalono
nieodwracalne wzajemne kursy walut krajów
członkowskich Unii Ekonomicznej i Monetarnej oraz ich
kursy wobec euro, zachowano zbiorowy kurs płynny
wobec walut krajów spoza Unii Ekonomicznej i
Monetarnej

Unia Ekonomiczna i Monetarna

Kryteria konwergencji z Maastricht:
- stabilność cen – średnia roczna stopa inflacji kraju

kandydującego do UEiM nie może przekraczać o więcej
niż 1,5 punktu procentowego średnia stopę inflacji dla
trzech krajów członkowskich o najniższej inflacji –
zbliżone niskie stopy inflacji sprzyjają wzrostowi
gospodarczemu poprzez zmniejszenie niepewności w
działalności gospodarczej

Unia Ekonomiczna i Monetarna

- stabilność fiskalna – ograniczenie deficytu budżetowego

(górna wartość relacji deficytu budżetowego w stosunku
do PKB danego kraju nie może przekraczać 3 %)

ograniczenie długu publicznego (globalna kwota zadłużenia

wewnętrznego nie może przekraczać 60 % wartości
PKB liczonego w skali rocznej)

Unia Ekonomiczna i Monetarna

- poziom długoterminowej stopy procentowej – stopa

oprocentowania długoterminowych obligacji skarbowych
nie może przekraczać w danym kraju o więcej niż o 2
punkty procentowe średniej stóp procentowych
obowiązujących w trzech krajach członkowskich o
najniższym poziomie inflacji

Unia Ekonomiczna i Monetarna

- stabilizacja kursu walutowego – wymagane jest

uczestnictwo waluty kraju kandydującego do UEiM w
mechanizmie kursowym w ramach normalnego
przedziału wahań (+/- 15 %) przez okres co najmniej
dwóch lat przed wprowadzeniem euro