Układ oddechowy

służy w

organizmie głównie do wymiany

gazowej. tj. pobierania tlenu i wydalania

dwutlenku węgla. Funkcje tą spełniają

drogi oddechowe oraz układ

pęcherzykowo –włośniczkowy w płucach.

Schemat układu oddechowego

Drogi oddechowe dzielą się na

: –

górne
dolne
Do górnych dróg oddechowych zaliczamy:



nos



jamę nosowo-gardłową



cześć ustną gardła



oraz krtań

Granicą pomiędzy górnymi a dolnymi drogami

oddechowymi jest szpara głośni.

Układ oddechowy u dzieci wykazuje odrębność

anatomiczną i czynnościową w porównaniu z

dorosłymi .

Drogi oddechowe dziecka są krótsze i znacznie węższe.

Im mniejsze dziecko, tym wyraźniejsze są odrębności i

tym większa jest skłonność do schorzeń układu

oddechowego.

Zakażenia układu oddechowego występujące w okresie

pierwszych tygodni życia, stanowią ponad połowę

schorzeń , z którymi stykają się pediatrzy. Są one

wypadkową czynnika etiologicznego i zdolności

obronnej organizmu dziecka.

Odrębności narządu oddechowego u dzieci oraz
rozwój i dojrzewanie odporności wraz z wiekiem
sprawiają, że istnieje współ zależność między wiekiem
dziecka a częstością występowania i przebiegiem
klinicznym schorzeń dróg oddechowych.

Do czynników zewnętrznych odgrywających
największą role w występowaniu schorzeń układu
oddechowego u dzieci należą :



zakażenia wirusowe



zakażenia bakteryjne



zanieczyszczenia środowiska



zagęszczenie środowiska .

Do zakażeń górnych dróg oddechowych

należą

•

zapalenia nosogardła,

•

zapalenia gardła

•

zapalenia migdałków

Zapalenie nosogardła , nazwane również
przeziębieniem, jest infekcja wirusową
nosa i gardła.

NIEŻYT NOSA

NOS

-

jest pierwszym odcinkiem dróg

oddechowych i odgrywa bardzo ważną role w
procesie oddychania, ogrzewając,
oczyszczając i nawilżając powietrze
atmosferyczne.

Nie mniej ważną jest jego funkcja obronna,
która łącznie z funkcją węchową alarmuje w
przypadku kontaktu z gazami czy parami
szkodliwymi dla organizmu.

NIEŻYT NOSA

—

jest ostra chorobą

wirusową, w którym pierwotnym
ogniskiem zakażenia jest błona śluzowa
nosa.

Jest najczęstszą chorobą w każdym
wieku wywołana przez wirusy, choć w
dalszym przebiegu dołącza się niekiedy
infekcja bakteryjna

.

PRZEBIEG KLINICZNY

Przebieg kliniczny nieżytu nosa zależy od

wieku dziecka, a zwłaszcza od stanu jego

odporności.

U starszych dzieci ma on cechy miejscowego

schorzenia błony śluzowej o przebiegu

łagodnym.

U noworodków i niemowląt stanowi często

poważne schorzenie z odczynem ogólnym

prowadzące niejednokrotnie do wystąpienia

zapalenia płuc, zapalenie ucha środkowego

,szczególnie przy wtórnym zakażeniu

bakteryjnym

OBJAWY NIEŻYTU NOSA



uczucie suchości błony śluzowej nosa



utrudnione oddychanie



kichanie



obecność wydzieliny – początkowo

surowiczo
śluzowej, a następnie śluzowo- ropnej



bolesność nosogardzieli



objawy ogólne organizmu

Objawami ogólnymi

– są:



gorączka



bóle głowy



uczucie ogólnego rozbicia



złe samopoczucie

Miejscowo obserwuje się obrzęk błony

śluzowej zmniejszający drożność nosa, co u

niemowląt przejawia się jako ,,sapka”.

Niedrożność nosa utrudnia ssanie, w nocy

wywołuje zaburzenie snu, gdyż zmusza

dziecko do oddychania wyłącznie ustami.

Nieżytowi nosa towarzyszą bardzo często

nieżyty gardła , co przejawia się dodatkowo
bóle gardła i trudnościami w połykaniu, a
miejscowo przekrwieniem błony śluzowej
gardła.

Z reguły pojawia się także gorączka.

Rozpoznajemy wówczas tzw. zapalenie jamy
nosowo-gardłowej.

KATAR SIENNY-

ostry nagle

rozpoczynający się z obfita surowiczą
wydzieliną, stale powtarzający się w
okresie kwitnienia roślin.

Wywołany jest uczulającym działaniem
pyłków kwiatowych.

Zaliczany jest do schorzeń alergicznych i
leczy się go jak inne choroby alergiczne.

PRZEWLEKŁY ROPNY NIEŻYT NOSA-

może

świadczyć
o:
-wtórnym zakażeniu bakteryjnym
-zalegającym w nosie ciele obcym
-zapaleniu zatok przynosowych

Jeśli wyciek ropny lub ropno krwisty dotyczy jednego

przewodu, a na błonie śluzowej stwierdza się nalot,

należy myśleć o błonicy- rozstrzyga badanie

bakteriologiczne.

Ropny nieżyt nosa u noworodków, występujący w 48

do 72 godzin po urodzeniu , sugeruje zakażenie

rzeżączką .

  

Następstwem

nieżytu bakteryjnego i

wirusowego mogą być:



zapalenie spojówek,



zapalenie gardła,



zapalenie ucha środkowego,



zapalenie zatok przynosowych,



zapalenie krtani,



zapalenie tchawicy,



zapalenie oskrzeli, oskrzelików,



a nawet płuc.

Jednym z warunków, by nie doszło do tych
chorób, jest dokładne i prawidłowe
oczyszczanie nosa. Katar może być również
zwiastunem zakaźnych chorób, np.

grypy

,

odry

LECZENIE

Leczenie nieżytu nosa obecnie jest objawowe,
nie zaleca się agresywnej terapii. Polega na
podawaniu paracetamolu oraz zespołu witamin z
witaminą C.
W niektórych przypadkach można podać środki
obkurczające błonę śluzową, antybiotyki czy
preparaty mukolityczne . Leki te poza
działaniem leczniczym mogą mieć również
działanie uboczne.

Dlatego nie należy:

•

Nadużywać środków obkurczających, które mogą być

przyczyną uzależnienia i powodować, że fizjologiczne
mechanizmy obkurczające błonę śluzową nosa nie
funkcjonują . Zagrożeniem jest również zniszczenie
fizjologicznego mechanizmu obronnego, jakim jest w
pierwszej fazie kataru obrzęk błony śluzowej nosa

  

cdn.

•

Preparaty mukoliyczne można podawać

jedynie dzieciom z nadmierną gęstością śluzu

np. w mukowiscytozie. Nieuzasadnione

stosowanie preparatów mukolitycznych niszczy

fizjologiczny skład śluzu, co może być przyczyna

powikłań i utrzymywania się kataru.

•

Stosować antybiotyki poza okresem

niemowlęcym jedynie w przypadkach powikłań

bakteryjnych. Antybiotyk podawany w katarze

nosa jako osłona może niekiedy powodować

przejście postaci ostrej w przewlekłą.

  

PIELĘGNACJA

PROBLEMY PIELĘGNACYJNE



Trudności w oddychaniu dziecka



Niepokój dziecka



Trudności w karmieniu

CEL OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ



Udrożnienie nosa i poprawa komfortu

oddychania



Zmniejszenie niepokoju dziecka



Karmienie niesprawiające wysiłku

  

PLAN REALIZACJI OPIEKI



udrożnienie nosa poprzez

-stosowanie leków

obkurczających,
-u niemowląt i małych dzieci

odsysanie
wydzieliny np. jałową gruszką

gumową,
-częsta zmiana pozycji układanie

na
brzuchu i bokach sprzyjające
samoistnemu oczyszczaniu się

nosa,
- zapewnienie odpowiednio

czystego i
wilgotnego powietrza do

oddychania,
- przepłukiwanie nosa roztworem
fizjologicznym chlorku sodowego,

  

cdn. Realizacja opieki



unikanie ostrego światła,



karmienie dziecka na rękach z częstymi

przerwami,



w razie gorączki podawanie leków p/

gorączkowych,



uspokojenie dziecka , obecność przy

dziecku,



uprzedzanie potrzeb dziecka.

  

OSTRE ZAPALENIE GARDAŁA

(pharyngitis)
Jest bardzo częstym schorzeniem u

niemowląt i dzieci. Zaczyna się

zazwyczaj od nieżytu nosa i jamy

nosowo-gardłowej, który przechodzi

następnie na gardło środkowe.

CZYNNIKI ETIOLOGICZNE W
ZAPALENIU GARDŁA



wirusy



paciorkowce



gronkowce

CZYNNIKI SPRZYJAJĄCE

ZAPALENIU GARDŁA:



mała odporność dziecka ,



przegrzanie,



różnice temperatur otoczenia,



niekorzystne warunki atmosferyczne,

OBJAWY ZAPALENIA

GARDŁA

•

gorączka

•

ból gardła

•

kłucie, pieczenie, drapanie w gardle

•

zwiększona ilość wydzieliny co zmusza

dziecko do kaszlu i chrząkania

•

gorączka nieraz bardzo wysoka

•

przekrwienie błony śluzowej gardła

LECZENIE

Ze względu na najczęstszą etiologie wirusową

leczenie antybiotykami zwykle nie jest

konieczne zaleca się natomiast leki przeciw

zapalne np. paracetamol i witaminę C.

W przypadku dołączenia się zakażenia

bakteryjnego należy empirycznie podać

antybiotyk. Lekiem , który swoim spektrum

obejmuje(Streptococcus pneumonia,

Haemophilis influenzae, Moraxella catarhalis)

czyli bakterie najczęściej wywołujące zapalenie

gardła jest amoksycyklina.

cdn. Leczenie

U dzieci w wieku 3-12 lat częste jest

przewlekłe lub nawracające zapalenie

gardła.

Należy podjąć leczenie immunomodulujace,

poprawiające odporność dziecka,

klimatyczne, stosować właściwą dietę i

odpowiednio ubierać dziecko.

ZAPALENIE MIGDAŁKÓW

(angina)

Angina

–choroba infekcyjna całego organizmu ,

zmiany chorobowe umiejscawiają się w tkance

migdałkowej gardła .

Czynnikami wywołującymi zapalenie migdałków

są najczęściej paciorkowce , gronkowce , dwoinki

zapalenia płuc, rzadziej inne bakterie. Wirusy

także mogą wywoływać anginę.

Migdałki podniebienne

(łac. tonsilla palatina) –

elipsoidalne skupienia tkanki limfatycznej mające
ok. 2 cm długości i ok. 1 cm szerokości, skierowane
długą osią ku tyłowi i dołowi. Spoczywają we
wgłębieniu gardzieli z prawej i lewej strony między
obu łukami podniebiennymi. Wraz z migdałkiem
językowym wchodzą w skład tzw. pierścienia
gardłowego Waldeyera tworząc wzdłuż cieśni
gardzieli dolne półkole wokół drogi pokarmowe.

Migdałki są podatne na zakażenia.

Postacie zapalenia migdałków

Ze względu na charakter zmian zapalnych na migdałkach rozróżnia

się następujące postacie angin :



angina nieżytowa-

migdałki są przekrwione bez nalotu , zmiany

są powierzchniowe . Ten typ anginy wywołują często wirusy,



angina grudkowa-

charakteryzuje się obecnością na

powierzchni przekrwionych migdałków drobnych białawożółtawych

nalotów,



angina zatokowa-

charakteryzuje się obecnością na

migdałkach dużych białawych nalotów . Czasami naloty zlewają się

przypominając obraz występujący w błonicy gardła. Jednak nigdy nie

przekraczają one granic migdałka , jak to ma miejsce w błonicy.

Wirusowe zapalenie

migdałków

jest łagodnym schorzeniem.

Cechy charakterystyczne :



powolne narastanie objawów



niskie wartości temperatury ciała



niewielki ból głowy



ból gardła



chrypka



kaszel

Bakteryjne zapalenie

migdałków

jest schorzeniem o poważniejszym przebiegu.

Obraz kliniczny



dreszcze



gorączka 38º-40ºC



ból gardła promieniujący do ucha i utrudniający

połykanie



bolesne powiększenie węzłów chłonnych szyi,

głównie
podżuchwowych



przekrwienie migdałków podniebiennych z

występującymi na nich białawymi nalotami



u niektórych dzieci występują ostre bóle brzucha,

oraz
wymioty (anginy paciorkowcowe )

cdn.

Ostre objawy trwają około 3 dni,

po czym dolegliwości i zmiany na

migdałkach ustępują . Zdarzają się

anginy ciężkie, septyczne- wtedy

wysoka gorączką utrzymuje się w

ciągu tygodnia, a odczyn węzłowy

bywa bardzo duży i długotrwały.

Powikłania



Ogólne

o

Posocznica

o

Zapalenie mięśnia sercowego

o

Zapalenie osierdzia

o

Kłębkowe zapalenie nerek

o

Zapalenie stawów



Miejscowe

o

Ropień okołomigdałkowy

o

Zapalenie ucha środkowego

Rozpoznanie

•

badanie fizykalne

•

badania laboratoryjne-przyspieszenie odczynu opadania

krwinek, wysoka leukocytoza wielojądrowa, w
zakażeniu
paciorkowcowym duże miano antystreptolizyn

•

posiew z wymazu z gardła

Leczenie

Leczeniem z wyboru jest podawanie

antybiotyków, najczęściej penicyliny lub jej

pochodnych (doustnie lub pozajelitowo). W

przypadku uczulenia na penicylinę zalecana

jest erytromycyna lub makrolidy ewentualnie

klindamycyna (ta ostatnia w przypadku

zakażeń Streptococcus pneumoniae lub

beztlenowcami).

Podawanie samych sulfonamidów jest

niewystarczające, ponieważ nie zapobiega

powstawaniu powikłań.

Cdn

.

•

Ponadto należy podawać leki przeciwbólowe,

przeciwgorączkowe oraz środki miejscowo

odkażające w postaci tabletek do ssania bądź

roztworów do płukania gardła.

•

Bezwzględnie wskazane jest leżenie w

łóżku, przynajmniej do ustąpienia gorączki

oraz lekka dieta płynna.

•

We wczesnych okresach choroby można

stosować wilgotne okłady na szyję.

PROBLEMY PIELĘGNACYJNE U

DZIECKA Z
Z ZAPALENIEM MIGDAŁKÓW

•

ból gardła występujący szczególnie w czasie

połykania

•

podwyższona temperatura ciała

•

wymioty

•

niechęć dziecka do picia i spożywania

pokarmów

•

niebezpieczeństwo odwodnienia

•

ból brzucha

•

strach i niechęć dziecka do badań

diagnostycznych

ZAPALENIE KRTANI

Ostre zapalenie krtani-najczęściej

towarzyszy chorobom gardła, lecz może

także wystąpić jako schorzenie pierwotne .

Czynnikami wywołującymi są głównie wirusy,

często także te same bakterie, które

wywołują stan zapalny gardła i migdałków.

Zapalenie krtani może wystąpić również w

chorobach zakaźnych- odrze, ospie wietrznej

OBJAWY KLINICZNE

Choroba zaczyna się bólem gardła. Szybko

dołącza się chrypka lub bezgłos, a

następnie uciążliwy kaszel.

Ostre zapalenie błony śluzowej krtani

przejawia się chrypką o różnym nasileniu

oraz dokuczliwym uczuciem pieczenia,

łechtania i zawadzania w gardle, co zmusza

do chrząkania i uporczywego kaszlu.

Zapalenie krtani u małych dzieci może
powodować ostrą duszność związaną z
upośledzeniem drożności dróg oddechowych.

Niepokojący przebieg może również przybrać
ostre zapalenie błony śluzowej krtani u dzieci
w wieku od 3 do 8 lat, u których choroba
zaczyna się zwykle w nocy silnym,
szczekającym kaszlem, chrypką, dusznością i
może przypominać objawy błonicy krtani.

Strzałkowy przekrój jamy nosowej, ustnej, gardła i krtani

LECZENIE

W leczeniu podaje się leki rozrzedzające

wydzielinę (mukolityczne i wykrztuśne, preparaty

wapnia, salicylany, ponadto duże ilości witaminy, a

w cięższych przypadkach antybiotyki

Unikanie pokarmów zimnych i zbyt gorących.

Bardzo skuteczne są inhalacje parą wodną z

lekami za pomocą inhalatora lub nebulizatora.

Nawilżanie powietrza

Ostre podgłośniowe

zapalenie
krtani

(krup

rzekomy)

Ostre

podgłośniowe zapalenie krtani to szczególna

postać zapalenia krtani, występująca prawie wyłącznie

u małych dzieci w wieku od 6 miesiąca do 5 lat.

Uwarunkowane jest to obecnością w okolicy

podgłośniowej luźnej tkanki łącznej stopniowo

zanikającej z wiekiem.

Choroba wywoływana jest przez wirusy, a zakażenie

bakteryjne jest wtórne.

Cdn.

Choroba występuje najczęściej u dzieci
nerwowych i skłonnych do odczynów
alergicznych .
Rozpoczyna się nagle w nocy, wysoka gorączką
(czasem nie),silną dusznością której towarzyszy
świst krtaniowy i szczękający kaszel, głoś jest
dźwięczny , chrypki nie obserwuje się.
Stan ogólny dziecka jest ciężki, jest ono
niespokojne, przestraszone.
W miejscowym badaniu laryngologicznym
stwierdzenie obrzęku i przekrwienia błony
śluzowej okolicy podgłośniowej krtani

LECZENIE

•

W podgłośniowym zapaleniu krtani nie należy

podawać leków antyhistaminowych stosowanych

w innych schorzeniach alergicznych, powodują

one bowiem zagęszczenie wydzieliny, która

może blokować i tak zwężona okolice

podgłośniową.

•

Zaleca się podawanie jak w innych infekcjach

wirusowych dróg oddechowych leki

p/gorączkowe , zespół witamin.

•

Narastająca duszność stanowi bezwzględne

wskazanie do hospitalizacji

Cdn.

•

Leczenie rozpoczyna się od stosowania

glikokortykosteroidów w dużych dawkach,

dożylnie lub domieśniowo, podawanie leków

uspakajających.

•

Stosuje się ponadto inhalacje, nawilżanie

powietrza, podawanie tlenu.

•

Jeżeli nie następuje poprawa, a duszność

jest znaczna, konieczna jest intubacja

ZAPALENIE NAGŁOŚNI

Jest to ostre schorzenie zapalne górnej części

krtani, położonej powyżej fałdów głosowych.

Wskutek infekcji następuje obrzęk błony

śluzowej krtani.

Czasami obrzęk jest tak silny, że dochodzi do

niemal całkowitego zamknięcia dróg

oddechowych, dlatego tak niezwykle ważne

jest szybkie zgłoszenie się do lekarza i

odpowiednie leczenie.

Stan ten pojawia się najczęściej u dzieci w

wieku 3-8 lat.

ETIOLOGIA

Wraz z upowszechnieniem

stosowania szczepionki przeciwko

hemofilius influenzae(HIB), bakterie te

są na pierwszym miejscu pod względem

częstości wywoływania zapalenia

nagłośni zastąpiły Pneumococci,

Streptoccocci, Stafyloccoci.

Wirus ECHO i wirus syncytium nabłonka

oddechowego również mogą być

przyczyną tej choroby

Patofizjologia

•

W tkance miękkiej nagłośni rozpoczyna się

proces zapalny, który może powodować

groźne dla życia zwężenie dróg

oddechowych.

•

Postępujące zwężenie prowadzi do

niedotlenienia, wzrostu stężenia dwutlenku

węgla i kwasicy, z następowym

zwiotczeniem mięśni, utrata świadomości, a

w przypadku całkowitej niedrożności dróg

oddechowych, także do śmierci.

OBJAWY KLINICZNE

•

nagły wzrost temperatury, senność i duszność

•

niepokój i strach

•

nadmierne wygięcie karku, ślinienie i

bolesny obrzęk gardła, połączony z odmową
przyjmowania płynów

•

świst wdechowy i chrypka

•

szybkie tętno

•

dziecko przyjmuje charakterystyczną pozycje,

polegającą na tym, że siedzi pochylony do

przodu,
z wysuniętym podbródkiem, otwartymi

ustami i wysuniętym językiem

Cdn. Objawy kliniczne

•

objawy niedotlenienia obejmują

apatię sinicę, bradykardię (zwolnienie
czynności serca) i zwolnienia
czynności oddechowej

•

zaczerwienienie gardła z cechami

zapalenia, z wiśniowoczerwoną
obrzękniętą nagłośnią

Badania laboratoryjne i testy

diagnostyczne

•

zdjęcie radiologiczne w pozycji bocznej

pokazuje powiększenie nagłośni, co potwierdza

diagnozę

•

morfologia krwi z rozmazem ręcznym

wykazuje podwyższone wartości leukocytozy z

przewagą granulocytów obojętnochłonnych

•

posiew krwi może przyczynić się do

identyfikacji bakterii

LECZENIE

Zapalenie nagłośni bezwzględnie
wymaga hospitalizacji, intensywnego
leczenia antybiotykami których
zakres obejmuje Haemophilus
influenzae.

Prawie zawsze konieczna jest
intubacja.

PROBLEMY PIELĘGGACYJNE W STANACH

ZAPALNYCH KTRANI



lęk i niepokój dziecka



duszność nasilająca się



świst krtaniowy



kaszel szczekający



utrudnione porozumiewanie się z

dzieckiem



stan zagrożenia życia z powodu obrzęku

krtani(zakaż oglądania gardła i pobierania

materiału do posiewu w zapaleniu nagłośni przez

pielęgniarkę)



gorączka

Opieka pielęgniarska w
stanach zapalnych górnych
dróg oddechowych



Ból gardła trudności w

połykaniu.



Łagodzenie dolegliwości

bólowych gardła w stanach

zapalnych gardła i anginie .

•

położenie dziecka na odpowiedniej

sali(aby ze względu jednostkę

chorobową nie było źródłem

zakażenia dla innych)

•

obecność przy dziecku

•

zadbanie o właściwy mikroklimat

sali –temperatura18-21ºC, wilgotność

powietrza50-70%

•

podawanie leków p/bólowych według

zleceń lekarza(paracetamol)

•

leczenie anginy według zlecenia

lekarza-(antybiotyk lub sulfonamid przez
6-7 dni

•

miejscowo stosujemy tabletki

odkażające do ssania(Chlorchinalgin,
Sebidin)

•

płukanie gardła fizjologicznym

roztworem chlorku sodowego, woda
utlenioną lub rumiankiem (azulen)



Obniżone łaknienie i pragnienie

spowodowane toczącym się procesem

zapalnym gardła, oraz trudności w

samodzielnym zaspakajaniu potrzeb

odżywiania.



Dbanie o prawidłowe nawodnienie i

odżywianie organizmu , zapobieganie

odwodnieniu



dieta lekkostrawna, papkowata uwzględniająca

upodobania dziecka



zapewniona stała opieka podczas posiłków



podawanie posiłków w małych porcjach ale często,

karmienie dziecka w łóżku w pozycji wysokiej lub

pomaganie w przyjęciu pokarmu, niemowlęta

karmić na rękach robiąc częste przerwy lub karmić

łyżeczką

Cdn.



dbanie o czystość jamy ustnej

dziecka( płukanie i pędzlowanie jamy

ustnej)



dopajanie dziecka przy pomocy

pojemniczków z dziubkiem lub rurki,

ustawienie np. soczków w kartonikach w

zasięgu ręki dziecka



przestrzeganie w składzie diety

indywidualnych nietolerancji składników

pokarmowych



nie zmuszanie dziecka do jedzenia i

picia , zachęcanie do spożywania

posiłków i picia płynów, które lubi



Dyskomfort u dziecka z powodu

gorączki , ryzyko wystąpienia odwodnienia
.



Wykonywanie czynności obniżających

temperaturę ciała dziecka i uzupełnienie
płynów w organizmie.



częsta kontrola temperatury ciała i notowanie

wyników w karcie gorączkowej



podawanie leków obniżających temperaturę (na

zlecenie lekarza w dawce stosownej do wieku np. Ibufen ,
Paracetamol, Panadol, Apap)



wykonywanie pielęgniarskich sposobów

obniżających gorączkę (chłodne okłady na czoło, i w
miejscach przebiegu dużych naczyń krwionośnych jak
pachwina pod kolanami, na klatce piersiowej, brzuszku
dziecka, kąpiel ochładzająca gdzie temperatura wody nie
może być niższa o 1-2ºC od temperatury ciała, chłodne
zawijanie

Cdn.



ubranie dziecka w lekką przewiewną bawełnianą

piżamkę



okrycie lekką przewiewną kołderką



utrzymanie odpowiedniej wilgotności i temperatury na

sali



pielęgnacja spierzchniętych ust polegająca na

smarowaniu warstwą wazeliny



przekonywanie o konieczności przyjmowania

zwiększonej ilości płynów do picia w małych porciach ale
często lub dopajanie dziecka.



obserwacja dziecka w kierunku cech odwodnienia

(suche błony śluzowe, zmniejszona elastyczność skóry,
zapadniecie gałek ocznych i ciemiączka u małych dzieci,
skąpomocz, przyspieszenie akcji serca) i dysfunkcji OUN
(apatia, senność lub niepokój, pobudzenie
psychoruchowe)



Niepokój dziecka z powodu hipoksji i

duszności wynikającej z skurczu krtani.



Złagodzenie duszności, zmniejszenie

niepokoju.



zachowanie spokoju wraz z całym zespołem

terapeutycznym



nawiązanie kontaktu z dzieckiem i rodzicami, zdobycie

zaufania



ułożenie dziecka w pozycji wysokiej z wykorzystaniem

udogodnień , okresowa zmiana pozycji dziecka , noszenie
dziecka na rękach



podawanie tlenu przez maskę, zgodnie z procedurą



podawanie na zlecenie lekarza leków z grupy

glikokortykostereroidów o działaniu p/ zapalnym, p/
obrzękowym, p/wysiękowym, leków o działaniu
mukolitycznym

Cdn.



wykonywanie inhalacji/nebulizacji

nawilżającej układ oddechowy( o,9% NaCl) i z
leku zleconego przez lekarza zgodnie z
procedurą



zapewnienie właściwego mikroklimatu na

sali-wilgotność w granicach 50-70%,
temperatura na sali 18-20ºC, zapewnienie
dopływu świeżego powietrza



obserwacja i kontrola częstości i charakteru

oddechu, tętna, kaszlu, zachowania dziecka,
zabarwienia powłok skórnych, przyjmowanej
pozycji ciała i wysiłku oddechowego



oszczędzanie dziecku wysiłku, skomasowanie

czynności pielęgniarskich

Cdn.



zapewnienie ciszy i spokoju dziecka przy

stałej obecności i obserwacji dziecka



wprowadzenie zabaw w łóżku, w granicach

tolerancji np. czytanie książeczek, układanie
puzzli, oglądanie telewizji



Nudności i wymioty.



Zapobieganie nudnościom i dalszym

wymiotom.



wyeliminowanie czynników

powodujących wymioty ( np. zapachy)



podawanie jednorazowo małej ilości płynów

i pokarmów



odwracanie uwagi dziecka od odczuwanych

objawów np. przez rozmowę, zabawę



przygotowanie miski nerkowatej, płatków

ligniny, płynu do płukania ust



Ryzyko wystąpienia zmian skórnych z

powodu pocenia się dziecka.



Zapobieganie wstąpieniu zmian ,

zapewnienie czystości i higieny ciała .



współudział w wykonywaniu codziennej kąpieli,

przekonanie dziecka i /lub rodziców o konieczności
kąpieli całego ciała i o jej dobroczynnym wpływie na
stan dziecka



dbanie o czystość bielizny pościelowej i osobistej



unikanie przegrzewania



stosowanie bielizny bawełnianej dobrze

wchłaniającej się



częste pojenie dziecka



podczas czynności pielęgnacyjnych obserwacja

skóry pod kątem występowania zmian



Niepokój dziecka spowodowany faktem

hospitalizacji i lękiem przed zabiegami
diagnostycznymi i pielęgnacyjnymi .



Ułatwienie adaptacji,

zminimalizowanie lęku.



rozmawianie z dzieckiem uprzejmie, łagodnym

tonem, uśmiechanie się, poświęcanie dziecku i rodzicom
maksymalnie dużo czasu



informowanie o czynnościach, które będą przy

dziecku wykonywane jasnym zrozumiałym językiem, o ich
celowości, przebiegu, sposobie zachowania się w trakcie
ich trwania



zapoznanie dziecka i/lub rodziców z topografią i

specyfika oddziału



psychiczne przygotowanie do zabiegu( np. inhalacji,

pobierania krwi, tlenoterapii) w miarę możliwości
obecność rodziców przy zabiegach

cdn.



unikanie sytuacji które mogą przestraszyć i

zawstydzić dziecko



okazywanie serdeczności w kontaktach z dziećmi i

rodzicami



nawiązanie kontaktu z psychologiem,

przedszkolanką, nauczycielką, terapeutą zajęciowym



rozpatrywanie zachowania dziecka w powiązaniu z

jego wiekiem, aktualnym stanem zdrowia i
rozwoju, różnicowanie mechanizmów obronnych,
dotarcie do źródła lęku(strach przed hospitalizacją,
lęk przed bólem, lęk przed opuszczeniem przez
rodziców



zachęcenie dziecka do werbalizacji czyli mówienia o

swoich obawach



zapewnienie bezpieczeństwa psychicznego i

fizycznego



Brak umiejętności organizowania

wolnego czasu przez dziecko i/lub
rodziców.



Organizowanie dzieciom czasu wolnego,

właściwe ukierunkowanie aktywności
dziecka.



organizowanie dzieciom zabaw stymulujących ich

rozwój w zależności od wieku i potrzeb oraz stanu
zdrowia( w ciężkim stanie prowadzenie zabaw w łóżku np.
czytanie książeczek, układanie puzzli, w okresie
zdrowienia prowadzenie zabaw na sali, lub w pokoju
dziennego pobytu, uczęszczanie do szkoły przyszpitalnej



promowanie zdrowia z wykorzystywaniem metod

aktywizujących stosownie do wieku dziecka i zdolności
przyswajania(konkursy, pogadanki, krzyżówki, )



zainteresowanie dziecka wiedzą związaną z daną

jednostką chorobową



Obawa rodziców o nawrót choroby i lęk

przed powrotem do środowiska
domowego.



Edukacja terapeutyczna dziecka i

rodziców.



ocena przygotowania rodziców i/lub dziecka

do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach
domowych



wytłumaczenie na czym polega choroba ,

jakie są pierwsze objawy, jak wygląda
zaostrzenie choroby



wyjaśnienie w jakich warunkach może dojść

do zaostrzenia choroby



pokazanie i wytłumaczenie na czym polegają

ćwiczenia oddechowe, inhalacje



wytłumaczenie dawkowania i sposobu

podawania leków

DZIEKUJE ZA UWAGE