Układ oddechowy
służy w
organizmie głównie do wymiany
gazowej. tj. pobierania tlenu i wydalania
dwutlenku węgla. Funkcje tą spełniają
drogi oddechowe oraz układ
pęcherzykowo –włośniczkowy w płucach.
Schemat układu oddechowego
Drogi oddechowe dzielą się na
: –
górne
dolne
Do górnych dróg oddechowych zaliczamy:
nos
jamę nosowo-gardłową
cześć ustną gardła
oraz krtań
Granicą pomiędzy górnymi a dolnymi drogami
oddechowymi jest szpara głośni.
Układ oddechowy u dzieci wykazuje odrębność
anatomiczną i czynnościową w porównaniu z
dorosłymi .
Drogi oddechowe dziecka są krótsze i znacznie węższe.
Im mniejsze dziecko, tym wyraźniejsze są odrębności i
tym większa jest skłonność do schorzeń układu
oddechowego.
Zakażenia układu oddechowego występujące w okresie
pierwszych tygodni życia, stanowią ponad połowę
schorzeń , z którymi stykają się pediatrzy. Są one
wypadkową czynnika etiologicznego i zdolności
obronnej organizmu dziecka.
Odrębności narządu oddechowego u dzieci oraz
rozwój i dojrzewanie odporności wraz z wiekiem
sprawiają, że istnieje współ zależność między wiekiem
dziecka a częstością występowania i przebiegiem
klinicznym schorzeń dróg oddechowych.
Do czynników zewnętrznych odgrywających
największą role w występowaniu schorzeń układu
oddechowego u dzieci należą :
zakażenia wirusowe
zakażenia bakteryjne
zanieczyszczenia środowiska
zagęszczenie środowiska .
Do zakażeń górnych dróg oddechowych
należą
•
zapalenia nosogardła,
•
zapalenia gardła
•
zapalenia migdałków
Zapalenie nosogardła , nazwane również
przeziębieniem, jest infekcja wirusową
nosa i gardła.
NIEŻYT NOSA
NOS
-
jest pierwszym odcinkiem dróg
oddechowych i odgrywa bardzo ważną role w
procesie oddychania, ogrzewając,
oczyszczając i nawilżając powietrze
atmosferyczne.
Nie mniej ważną jest jego funkcja obronna,
która łącznie z funkcją węchową alarmuje w
przypadku kontaktu z gazami czy parami
szkodliwymi dla organizmu.
NIEŻYT NOSA
—
jest ostra chorobą
wirusową, w którym pierwotnym
ogniskiem zakażenia jest błona śluzowa
nosa.
Jest najczęstszą chorobą w każdym
wieku wywołana przez wirusy, choć w
dalszym przebiegu dołącza się niekiedy
infekcja bakteryjna
.
PRZEBIEG KLINICZNY
Przebieg kliniczny nieżytu nosa zależy od
wieku dziecka, a zwłaszcza od stanu jego
odporności.
U starszych dzieci ma on cechy miejscowego
schorzenia błony śluzowej o przebiegu
łagodnym.
U noworodków i niemowląt stanowi często
poważne schorzenie z odczynem ogólnym
prowadzące niejednokrotnie do wystąpienia
zapalenia płuc, zapalenie ucha środkowego
,szczególnie przy wtórnym zakażeniu
bakteryjnym
OBJAWY NIEŻYTU NOSA
uczucie suchości błony śluzowej nosa
utrudnione oddychanie
kichanie
obecność wydzieliny – początkowo
surowiczo
śluzowej, a następnie śluzowo- ropnej
bolesność nosogardzieli
objawy ogólne organizmu
Objawami ogólnymi
– są:
gorączka
bóle głowy
uczucie ogólnego rozbicia
złe samopoczucie
Miejscowo obserwuje się obrzęk błony
śluzowej zmniejszający drożność nosa, co u
niemowląt przejawia się jako ,,sapka”.
Niedrożność nosa utrudnia ssanie, w nocy
wywołuje zaburzenie snu, gdyż zmusza
dziecko do oddychania wyłącznie ustami.
Nieżytowi nosa towarzyszą bardzo często
nieżyty gardła , co przejawia się dodatkowo
bóle gardła i trudnościami w połykaniu, a
miejscowo przekrwieniem błony śluzowej
gardła.
Z reguły pojawia się także gorączka.
Rozpoznajemy wówczas tzw. zapalenie jamy
nosowo-gardłowej.
KATAR SIENNY-
ostry nagle
rozpoczynający się z obfita surowiczą
wydzieliną, stale powtarzający się w
okresie kwitnienia roślin.
Wywołany jest uczulającym działaniem
pyłków kwiatowych.
Zaliczany jest do schorzeń alergicznych i
leczy się go jak inne choroby alergiczne.
PRZEWLEKŁY ROPNY NIEŻYT NOSA-
może
świadczyć
o:
-wtórnym zakażeniu bakteryjnym
-zalegającym w nosie ciele obcym
-zapaleniu zatok przynosowych
Jeśli wyciek ropny lub ropno krwisty dotyczy jednego
przewodu, a na błonie śluzowej stwierdza się nalot,
należy myśleć o błonicy- rozstrzyga badanie
bakteriologiczne.
Ropny nieżyt nosa u noworodków, występujący w 48
do 72 godzin po urodzeniu , sugeruje zakażenie
rzeżączką .
Następstwem
nieżytu bakteryjnego i
wirusowego mogą być:
zapalenie spojówek,
zapalenie gardła,
zapalenie ucha środkowego,
zapalenie zatok przynosowych,
zapalenie krtani,
zapalenie tchawicy,
zapalenie oskrzeli, oskrzelików,
a nawet płuc.
Jednym z warunków, by nie doszło do tych
chorób, jest dokładne i prawidłowe
oczyszczanie nosa. Katar może być również
zwiastunem zakaźnych chorób, np.
LECZENIE
Leczenie nieżytu nosa obecnie jest objawowe,
nie zaleca się agresywnej terapii. Polega na
podawaniu paracetamolu oraz zespołu witamin z
witaminą C.
W niektórych przypadkach można podać środki
obkurczające błonę śluzową, antybiotyki czy
preparaty mukolityczne . Leki te poza
działaniem leczniczym mogą mieć również
działanie uboczne.
Dlatego nie należy:
•
Nadużywać środków obkurczających, które mogą być
przyczyną uzależnienia i powodować, że fizjologiczne
mechanizmy obkurczające błonę śluzową nosa nie
funkcjonują . Zagrożeniem jest również zniszczenie
fizjologicznego mechanizmu obronnego, jakim jest w
pierwszej fazie kataru obrzęk błony śluzowej nosa
cdn.
•
Preparaty mukoliyczne można podawać
jedynie dzieciom z nadmierną gęstością śluzu
np. w mukowiscytozie. Nieuzasadnione
stosowanie preparatów mukolitycznych niszczy
fizjologiczny skład śluzu, co może być przyczyna
powikłań i utrzymywania się kataru.
•
Stosować antybiotyki poza okresem
niemowlęcym jedynie w przypadkach powikłań
bakteryjnych. Antybiotyk podawany w katarze
nosa jako osłona może niekiedy powodować
przejście postaci ostrej w przewlekłą.
PIELĘGNACJA
PROBLEMY PIELĘGNACYJNE
Trudności w oddychaniu dziecka
Niepokój dziecka
Trudności w karmieniu
CEL OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ
Udrożnienie nosa i poprawa komfortu
oddychania
Zmniejszenie niepokoju dziecka
Karmienie niesprawiające wysiłku
PLAN REALIZACJI OPIEKI
udrożnienie nosa poprzez
-stosowanie leków
obkurczających,
-u niemowląt i małych dzieci
odsysanie
wydzieliny np. jałową gruszką
gumową,
-częsta zmiana pozycji układanie
na
brzuchu i bokach sprzyjające
samoistnemu oczyszczaniu się
nosa,
- zapewnienie odpowiednio
czystego i
wilgotnego powietrza do
oddychania,
- przepłukiwanie nosa roztworem
fizjologicznym chlorku sodowego,
cdn. Realizacja opieki
unikanie ostrego światła,
karmienie dziecka na rękach z częstymi
przerwami,
w razie gorączki podawanie leków p/
gorączkowych,
uspokojenie dziecka , obecność przy
dziecku,
uprzedzanie potrzeb dziecka.
OSTRE ZAPALENIE GARDAŁA
(pharyngitis)
Jest bardzo częstym schorzeniem u
niemowląt i dzieci. Zaczyna się
zazwyczaj od nieżytu nosa i jamy
nosowo-gardłowej, który przechodzi
następnie na gardło środkowe.
CZYNNIKI ETIOLOGICZNE W
ZAPALENIU GARDŁA
wirusy
paciorkowce
gronkowce
CZYNNIKI SPRZYJAJĄCE
ZAPALENIU GARDŁA:
mała odporność dziecka ,
przegrzanie,
różnice temperatur otoczenia,
niekorzystne warunki atmosferyczne,
OBJAWY ZAPALENIA
GARDŁA
•
gorączka
•
ból gardła
•
kłucie, pieczenie, drapanie w gardle
•
zwiększona ilość wydzieliny co zmusza
dziecko do kaszlu i chrząkania
•
gorączka nieraz bardzo wysoka
•
przekrwienie błony śluzowej gardła
LECZENIE
Ze względu na najczęstszą etiologie wirusową
leczenie antybiotykami zwykle nie jest
konieczne zaleca się natomiast leki przeciw
zapalne np. paracetamol i witaminę C.
W przypadku dołączenia się zakażenia
bakteryjnego należy empirycznie podać
antybiotyk. Lekiem , który swoim spektrum
obejmuje(Streptococcus pneumonia,
Haemophilis influenzae, Moraxella catarhalis)
czyli bakterie najczęściej wywołujące zapalenie
gardła jest amoksycyklina.
cdn. Leczenie
U dzieci w wieku 3-12 lat częste jest
przewlekłe lub nawracające zapalenie
gardła.
Należy podjąć leczenie immunomodulujace,
poprawiające odporność dziecka,
klimatyczne, stosować właściwą dietę i
odpowiednio ubierać dziecko.
ZAPALENIE MIGDAŁKÓW
(angina)
Angina
–choroba infekcyjna całego organizmu ,
zmiany chorobowe umiejscawiają się w tkance
migdałkowej gardła .
Czynnikami wywołującymi zapalenie migdałków
są najczęściej paciorkowce , gronkowce , dwoinki
zapalenia płuc, rzadziej inne bakterie. Wirusy
także mogą wywoływać anginę.
Migdałki podniebienne
(łac. tonsilla palatina) –
elipsoidalne skupienia tkanki limfatycznej mające
ok. 2 cm długości i ok. 1 cm szerokości, skierowane
długą osią ku tyłowi i dołowi. Spoczywają we
wgłębieniu gardzieli z prawej i lewej strony między
obu łukami podniebiennymi. Wraz z migdałkiem
językowym wchodzą w skład tzw. pierścienia
gardłowego Waldeyera tworząc wzdłuż cieśni
gardzieli dolne półkole wokół drogi pokarmowe.
Migdałki są podatne na zakażenia.
Postacie zapalenia migdałków
Ze względu na charakter zmian zapalnych na migdałkach rozróżnia
się następujące postacie angin :
angina nieżytowa-
migdałki są przekrwione bez nalotu , zmiany
są powierzchniowe . Ten typ anginy wywołują często wirusy,
angina grudkowa-
charakteryzuje się obecnością na
powierzchni przekrwionych migdałków drobnych białawożółtawych
nalotów,
angina zatokowa-
charakteryzuje się obecnością na
migdałkach dużych białawych nalotów . Czasami naloty zlewają się
przypominając obraz występujący w błonicy gardła. Jednak nigdy nie
przekraczają one granic migdałka , jak to ma miejsce w błonicy.
Wirusowe zapalenie
migdałków
jest łagodnym schorzeniem.
Cechy charakterystyczne :
powolne narastanie objawów
niskie wartości temperatury ciała
niewielki ból głowy
ból gardła
chrypka
kaszel
Bakteryjne zapalenie
migdałków
jest schorzeniem o poważniejszym przebiegu.
Obraz kliniczny
dreszcze
gorączka 38º-40ºC
ból gardła promieniujący do ucha i utrudniający
połykanie
bolesne powiększenie węzłów chłonnych szyi,
głównie
podżuchwowych
przekrwienie migdałków podniebiennych z
występującymi na nich białawymi nalotami
u niektórych dzieci występują ostre bóle brzucha,
oraz
wymioty (anginy paciorkowcowe )
cdn.
Ostre objawy trwają około 3 dni,
po czym dolegliwości i zmiany na
migdałkach ustępują . Zdarzają się
anginy ciężkie, septyczne- wtedy
wysoka gorączką utrzymuje się w
ciągu tygodnia, a odczyn węzłowy
bywa bardzo duży i długotrwały.
Powikłania
Ogólne
o
Posocznica
o
Zapalenie mięśnia sercowego
o
Zapalenie osierdzia
o
Kłębkowe zapalenie nerek
o
Zapalenie stawów
Miejscowe
o
Ropień okołomigdałkowy
o
Zapalenie ucha środkowego
Rozpoznanie
•
badanie fizykalne
•
badania laboratoryjne-przyspieszenie odczynu opadania
krwinek, wysoka leukocytoza wielojądrowa, w
zakażeniu
paciorkowcowym duże miano antystreptolizyn
•
posiew z wymazu z gardła
Leczenie
Leczeniem z wyboru jest podawanie
antybiotyków, najczęściej penicyliny lub jej
pochodnych (doustnie lub pozajelitowo). W
przypadku uczulenia na penicylinę zalecana
jest erytromycyna lub makrolidy ewentualnie
klindamycyna (ta ostatnia w przypadku
zakażeń Streptococcus pneumoniae lub
beztlenowcami).
Podawanie samych sulfonamidów jest
niewystarczające, ponieważ nie zapobiega
powstawaniu powikłań.
Cdn
.
•
Ponadto należy podawać leki przeciwbólowe,
przeciwgorączkowe oraz środki miejscowo
odkażające w postaci tabletek do ssania bądź
roztworów do płukania gardła.
•
Bezwzględnie wskazane jest leżenie w
łóżku, przynajmniej do ustąpienia gorączki
oraz lekka dieta płynna.
•
We wczesnych okresach choroby można
stosować wilgotne okłady na szyję.
PROBLEMY PIELĘGNACYJNE U
DZIECKA Z
Z ZAPALENIEM MIGDAŁKÓW
•
ból gardła występujący szczególnie w czasie
połykania
•
podwyższona temperatura ciała
•
wymioty
•
niechęć dziecka do picia i spożywania
pokarmów
•
niebezpieczeństwo odwodnienia
•
ból brzucha
•
strach i niechęć dziecka do badań
diagnostycznych
ZAPALENIE KRTANI
Ostre zapalenie krtani-najczęściej
towarzyszy chorobom gardła, lecz może
także wystąpić jako schorzenie pierwotne .
Czynnikami wywołującymi są głównie wirusy,
często także te same bakterie, które
wywołują stan zapalny gardła i migdałków.
Zapalenie krtani może wystąpić również w
chorobach zakaźnych- odrze, ospie wietrznej
OBJAWY KLINICZNE
Choroba zaczyna się bólem gardła. Szybko
dołącza się chrypka lub bezgłos, a
następnie uciążliwy kaszel.
Ostre zapalenie błony śluzowej krtani
przejawia się chrypką o różnym nasileniu
oraz dokuczliwym uczuciem pieczenia,
łechtania i zawadzania w gardle, co zmusza
do chrząkania i uporczywego kaszlu.
Zapalenie krtani u małych dzieci może
powodować ostrą duszność związaną z
upośledzeniem drożności dróg oddechowych.
Niepokojący przebieg może również przybrać
ostre zapalenie błony śluzowej krtani u dzieci
w wieku od 3 do 8 lat, u których choroba
zaczyna się zwykle w nocy silnym,
szczekającym kaszlem, chrypką, dusznością i
może przypominać objawy błonicy krtani.
Strzałkowy przekrój jamy nosowej, ustnej, gardła i krtani
LECZENIE
W leczeniu podaje się leki rozrzedzające
wydzielinę (mukolityczne i wykrztuśne, preparaty
wapnia, salicylany, ponadto duże ilości witaminy, a
w cięższych przypadkach antybiotyki
Unikanie pokarmów zimnych i zbyt gorących.
Bardzo skuteczne są inhalacje parą wodną z
lekami za pomocą inhalatora lub nebulizatora.
Nawilżanie powietrza
Ostre podgłośniowe
zapalenie
krtani
(krup
rzekomy)
Ostre
podgłośniowe zapalenie krtani to szczególna
postać zapalenia krtani, występująca prawie wyłącznie
u małych dzieci w wieku od 6 miesiąca do 5 lat.
Uwarunkowane jest to obecnością w okolicy
podgłośniowej luźnej tkanki łącznej stopniowo
zanikającej z wiekiem.
Choroba wywoływana jest przez wirusy, a zakażenie
bakteryjne jest wtórne.
Cdn.
Choroba występuje najczęściej u dzieci
nerwowych i skłonnych do odczynów
alergicznych .
Rozpoczyna się nagle w nocy, wysoka gorączką
(czasem nie),silną dusznością której towarzyszy
świst krtaniowy i szczękający kaszel, głoś jest
dźwięczny , chrypki nie obserwuje się.
Stan ogólny dziecka jest ciężki, jest ono
niespokojne, przestraszone.
W miejscowym badaniu laryngologicznym
stwierdzenie obrzęku i przekrwienia błony
śluzowej okolicy podgłośniowej krtani
LECZENIE
•
W podgłośniowym zapaleniu krtani nie należy
podawać leków antyhistaminowych stosowanych
w innych schorzeniach alergicznych, powodują
one bowiem zagęszczenie wydzieliny, która
może blokować i tak zwężona okolice
podgłośniową.
•
Zaleca się podawanie jak w innych infekcjach
wirusowych dróg oddechowych leki
p/gorączkowe , zespół witamin.
•
Narastająca duszność stanowi bezwzględne
wskazanie do hospitalizacji
Cdn.
•
Leczenie rozpoczyna się od stosowania
glikokortykosteroidów w dużych dawkach,
dożylnie lub domieśniowo, podawanie leków
uspakajających.
•
Stosuje się ponadto inhalacje, nawilżanie
powietrza, podawanie tlenu.
•
Jeżeli nie następuje poprawa, a duszność
jest znaczna, konieczna jest intubacja
ZAPALENIE NAGŁOŚNI
Jest to ostre schorzenie zapalne górnej części
krtani, położonej powyżej fałdów głosowych.
Wskutek infekcji następuje obrzęk błony
śluzowej krtani.
Czasami obrzęk jest tak silny, że dochodzi do
niemal całkowitego zamknięcia dróg
oddechowych, dlatego tak niezwykle ważne
jest szybkie zgłoszenie się do lekarza i
odpowiednie leczenie.
Stan ten pojawia się najczęściej u dzieci w
wieku 3-8 lat.
ETIOLOGIA
Wraz z upowszechnieniem
stosowania szczepionki przeciwko
hemofilius influenzae(HIB), bakterie te
są na pierwszym miejscu pod względem
częstości wywoływania zapalenia
nagłośni zastąpiły Pneumococci,
Streptoccocci, Stafyloccoci.
Wirus ECHO i wirus syncytium nabłonka
oddechowego również mogą być
przyczyną tej choroby
Patofizjologia
•
W tkance miękkiej nagłośni rozpoczyna się
proces zapalny, który może powodować
groźne dla życia zwężenie dróg
oddechowych.
•
Postępujące zwężenie prowadzi do
niedotlenienia, wzrostu stężenia dwutlenku
węgla i kwasicy, z następowym
zwiotczeniem mięśni, utrata świadomości, a
w przypadku całkowitej niedrożności dróg
oddechowych, także do śmierci.
OBJAWY KLINICZNE
•
nagły wzrost temperatury, senność i duszność
•
niepokój i strach
•
nadmierne wygięcie karku, ślinienie i
bolesny obrzęk gardła, połączony z odmową
przyjmowania płynów
•
świst wdechowy i chrypka
•
szybkie tętno
•
dziecko przyjmuje charakterystyczną pozycje,
polegającą na tym, że siedzi pochylony do
przodu,
z wysuniętym podbródkiem, otwartymi
ustami i wysuniętym językiem
Cdn. Objawy kliniczne
•
objawy niedotlenienia obejmują
apatię sinicę, bradykardię (zwolnienie
czynności serca) i zwolnienia
czynności oddechowej
•
zaczerwienienie gardła z cechami
zapalenia, z wiśniowoczerwoną
obrzękniętą nagłośnią
Badania laboratoryjne i testy
diagnostyczne
•
zdjęcie radiologiczne w pozycji bocznej
pokazuje powiększenie nagłośni, co potwierdza
diagnozę
•
morfologia krwi z rozmazem ręcznym
wykazuje podwyższone wartości leukocytozy z
przewagą granulocytów obojętnochłonnych
•
posiew krwi może przyczynić się do
identyfikacji bakterii
LECZENIE
Zapalenie nagłośni bezwzględnie
wymaga hospitalizacji, intensywnego
leczenia antybiotykami których
zakres obejmuje Haemophilus
influenzae.
Prawie zawsze konieczna jest
intubacja.
PROBLEMY PIELĘGGACYJNE W STANACH
ZAPALNYCH KTRANI
lęk i niepokój dziecka
duszność nasilająca się
świst krtaniowy
kaszel szczekający
utrudnione porozumiewanie się z
dzieckiem
stan zagrożenia życia z powodu obrzęku
krtani(zakaż oglądania gardła i pobierania
materiału do posiewu w zapaleniu nagłośni przez
pielęgniarkę)
gorączka
Opieka pielęgniarska w
stanach zapalnych górnych
dróg oddechowych
Ból gardła trudności w
połykaniu.
Łagodzenie dolegliwości
bólowych gardła w stanach
zapalnych gardła i anginie .
•
położenie dziecka na odpowiedniej
sali(aby ze względu jednostkę
chorobową nie było źródłem
zakażenia dla innych)
•
obecność przy dziecku
•
zadbanie o właściwy mikroklimat
sali –temperatura18-21ºC, wilgotność
powietrza50-70%
•
podawanie leków p/bólowych według
zleceń lekarza(paracetamol)
•
leczenie anginy według zlecenia
lekarza-(antybiotyk lub sulfonamid przez
6-7 dni
•
miejscowo stosujemy tabletki
odkażające do ssania(Chlorchinalgin,
Sebidin)
•
płukanie gardła fizjologicznym
roztworem chlorku sodowego, woda
utlenioną lub rumiankiem (azulen)
Obniżone łaknienie i pragnienie
spowodowane toczącym się procesem
zapalnym gardła, oraz trudności w
samodzielnym zaspakajaniu potrzeb
odżywiania.
Dbanie o prawidłowe nawodnienie i
odżywianie organizmu , zapobieganie
odwodnieniu
dieta lekkostrawna, papkowata uwzględniająca
upodobania dziecka
zapewniona stała opieka podczas posiłków
podawanie posiłków w małych porcjach ale często,
karmienie dziecka w łóżku w pozycji wysokiej lub
pomaganie w przyjęciu pokarmu, niemowlęta
karmić na rękach robiąc częste przerwy lub karmić
łyżeczką
Cdn.
dbanie o czystość jamy ustnej
dziecka( płukanie i pędzlowanie jamy
ustnej)
dopajanie dziecka przy pomocy
pojemniczków z dziubkiem lub rurki,
ustawienie np. soczków w kartonikach w
zasięgu ręki dziecka
przestrzeganie w składzie diety
indywidualnych nietolerancji składników
pokarmowych
nie zmuszanie dziecka do jedzenia i
picia , zachęcanie do spożywania
posiłków i picia płynów, które lubi
Dyskomfort u dziecka z powodu
gorączki , ryzyko wystąpienia odwodnienia
.
Wykonywanie czynności obniżających
temperaturę ciała dziecka i uzupełnienie
płynów w organizmie.
częsta kontrola temperatury ciała i notowanie
wyników w karcie gorączkowej
podawanie leków obniżających temperaturę (na
zlecenie lekarza w dawce stosownej do wieku np. Ibufen ,
Paracetamol, Panadol, Apap)
wykonywanie pielęgniarskich sposobów
obniżających gorączkę (chłodne okłady na czoło, i w
miejscach przebiegu dużych naczyń krwionośnych jak
pachwina pod kolanami, na klatce piersiowej, brzuszku
dziecka, kąpiel ochładzająca gdzie temperatura wody nie
może być niższa o 1-2ºC od temperatury ciała, chłodne
zawijanie
Cdn.
ubranie dziecka w lekką przewiewną bawełnianą
piżamkę
okrycie lekką przewiewną kołderką
utrzymanie odpowiedniej wilgotności i temperatury na
sali
pielęgnacja spierzchniętych ust polegająca na
smarowaniu warstwą wazeliny
przekonywanie o konieczności przyjmowania
zwiększonej ilości płynów do picia w małych porciach ale
często lub dopajanie dziecka.
obserwacja dziecka w kierunku cech odwodnienia
(suche błony śluzowe, zmniejszona elastyczność skóry,
zapadniecie gałek ocznych i ciemiączka u małych dzieci,
skąpomocz, przyspieszenie akcji serca) i dysfunkcji OUN
(apatia, senność lub niepokój, pobudzenie
psychoruchowe)
Niepokój dziecka z powodu hipoksji i
duszności wynikającej z skurczu krtani.
Złagodzenie duszności, zmniejszenie
niepokoju.
zachowanie spokoju wraz z całym zespołem
terapeutycznym
nawiązanie kontaktu z dzieckiem i rodzicami, zdobycie
zaufania
ułożenie dziecka w pozycji wysokiej z wykorzystaniem
udogodnień , okresowa zmiana pozycji dziecka , noszenie
dziecka na rękach
podawanie tlenu przez maskę, zgodnie z procedurą
podawanie na zlecenie lekarza leków z grupy
glikokortykostereroidów o działaniu p/ zapalnym, p/
obrzękowym, p/wysiękowym, leków o działaniu
mukolitycznym
Cdn.
wykonywanie inhalacji/nebulizacji
nawilżającej układ oddechowy( o,9% NaCl) i z
leku zleconego przez lekarza zgodnie z
procedurą
zapewnienie właściwego mikroklimatu na
sali-wilgotność w granicach 50-70%,
temperatura na sali 18-20ºC, zapewnienie
dopływu świeżego powietrza
obserwacja i kontrola częstości i charakteru
oddechu, tętna, kaszlu, zachowania dziecka,
zabarwienia powłok skórnych, przyjmowanej
pozycji ciała i wysiłku oddechowego
oszczędzanie dziecku wysiłku, skomasowanie
czynności pielęgniarskich
Cdn.
zapewnienie ciszy i spokoju dziecka przy
stałej obecności i obserwacji dziecka
wprowadzenie zabaw w łóżku, w granicach
tolerancji np. czytanie książeczek, układanie
puzzli, oglądanie telewizji
Nudności i wymioty.
Zapobieganie nudnościom i dalszym
wymiotom.
wyeliminowanie czynników
powodujących wymioty ( np. zapachy)
podawanie jednorazowo małej ilości płynów
i pokarmów
odwracanie uwagi dziecka od odczuwanych
objawów np. przez rozmowę, zabawę
przygotowanie miski nerkowatej, płatków
ligniny, płynu do płukania ust
Ryzyko wystąpienia zmian skórnych z
powodu pocenia się dziecka.
Zapobieganie wstąpieniu zmian ,
zapewnienie czystości i higieny ciała .
współudział w wykonywaniu codziennej kąpieli,
przekonanie dziecka i /lub rodziców o konieczności
kąpieli całego ciała i o jej dobroczynnym wpływie na
stan dziecka
dbanie o czystość bielizny pościelowej i osobistej
unikanie przegrzewania
stosowanie bielizny bawełnianej dobrze
wchłaniającej się
częste pojenie dziecka
podczas czynności pielęgnacyjnych obserwacja
skóry pod kątem występowania zmian
Niepokój dziecka spowodowany faktem
hospitalizacji i lękiem przed zabiegami
diagnostycznymi i pielęgnacyjnymi .
Ułatwienie adaptacji,
zminimalizowanie lęku.
rozmawianie z dzieckiem uprzejmie, łagodnym
tonem, uśmiechanie się, poświęcanie dziecku i rodzicom
maksymalnie dużo czasu
informowanie o czynnościach, które będą przy
dziecku wykonywane jasnym zrozumiałym językiem, o ich
celowości, przebiegu, sposobie zachowania się w trakcie
ich trwania
zapoznanie dziecka i/lub rodziców z topografią i
specyfika oddziału
psychiczne przygotowanie do zabiegu( np. inhalacji,
pobierania krwi, tlenoterapii) w miarę możliwości
obecność rodziców przy zabiegach
cdn.
unikanie sytuacji które mogą przestraszyć i
zawstydzić dziecko
okazywanie serdeczności w kontaktach z dziećmi i
rodzicami
nawiązanie kontaktu z psychologiem,
przedszkolanką, nauczycielką, terapeutą zajęciowym
rozpatrywanie zachowania dziecka w powiązaniu z
jego wiekiem, aktualnym stanem zdrowia i
rozwoju, różnicowanie mechanizmów obronnych,
dotarcie do źródła lęku(strach przed hospitalizacją,
lęk przed bólem, lęk przed opuszczeniem przez
rodziców
zachęcenie dziecka do werbalizacji czyli mówienia o
swoich obawach
zapewnienie bezpieczeństwa psychicznego i
fizycznego
Brak umiejętności organizowania
wolnego czasu przez dziecko i/lub
rodziców.
Organizowanie dzieciom czasu wolnego,
właściwe ukierunkowanie aktywności
dziecka.
organizowanie dzieciom zabaw stymulujących ich
rozwój w zależności od wieku i potrzeb oraz stanu
zdrowia( w ciężkim stanie prowadzenie zabaw w łóżku np.
czytanie książeczek, układanie puzzli, w okresie
zdrowienia prowadzenie zabaw na sali, lub w pokoju
dziennego pobytu, uczęszczanie do szkoły przyszpitalnej
promowanie zdrowia z wykorzystywaniem metod
aktywizujących stosownie do wieku dziecka i zdolności
przyswajania(konkursy, pogadanki, krzyżówki, )
zainteresowanie dziecka wiedzą związaną z daną
jednostką chorobową
Obawa rodziców o nawrót choroby i lęk
przed powrotem do środowiska
domowego.
Edukacja terapeutyczna dziecka i
rodziców.
ocena przygotowania rodziców i/lub dziecka
do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach
domowych
wytłumaczenie na czym polega choroba ,
jakie są pierwsze objawy, jak wygląda
zaostrzenie choroby
wyjaśnienie w jakich warunkach może dojść
do zaostrzenia choroby
pokazanie i wytłumaczenie na czym polegają
ćwiczenia oddechowe, inhalacje
wytłumaczenie dawkowania i sposobu
podawania leków
DZIEKUJE ZA UWAGE