

Leki pobudzające wydzielanie soku żołądkowego

◦

Środki pobudzające zakończenia smakowe jamy ustnej



Gorycze



Używki aromatyczne

◦

Środki działające bezpośrednio na błonę śluzową żołądka



Gastryna



Kwas solny



Leki hamujące wydzielanie soku żołądkowego:

•

Leki parasympatykolityczne (cholinolityczne)

•

Pirenzepina

•

Oksyfenonium

•

Oksyfencyklimina

•

Oksybutynina

•

Leki adrenergiczne

•

Leki przeciwhistaminowe

•

Cymetydyna

•

Ranitydyna

•

Famotydyna

•

Nizatydyna

•

Roksatydyna

•

Inhibitory pompy protonowej

•

Omeprazol

•

Pantoprazol

•

lansoprazol

•

Inne leki hamujące wydzielanie kwasu solnego

•

Środki zobojętniające kwas solny (antiacida)

•

Środki osłaniające



Wodorowęglan sodowy - soda oczyszczona



Węglan wapniowy



Związki glinu



Związki magnezu

•

Leki pobudzające wydzielanie soku żołądkowego

stosuje się w stanach zmniejszonego wydzielania i

przy bezsoczności - ich skuteczność jest jednak w

tych stanach wątpliwa.

•

Klinicznie leki te mają znaczenie w diagnostycznym

badaniu zdolności wydzielniczej żołądka.

•

Leki te wzmagają równocześnie łaknienie (apetyt),

które pośrednio zależy od czynności wydzielniczej i

motorycznej żołądka.

•

Wydzielanie soku żołądkowego można zwiększyć

przez pobudzenie zakończeń smakowych jamy

ustnej lub działając bezpośrednio na błonę śluzową

żołądka.



Środki pobudzające zakończenia
smakowe jamy ustnej



Środki działające bezpośrednio na
błonę śluzową żołądka



Gorycze



Używki aromatyczne

•

Gorycze są to substancje o silnie gorzkim
smaku, działające pobudzająco na zakończenia
smakowe jamy ustnej.

•

Wprowadzone bezpośrednio do żołądka (np.
zgłębnikiem) nie wywierają żadnego wpływu
na wydzielanie soku żołądkowego.

•

Podane w postaci nalewek lub wyciągów z
roślin zawierających substancje gorzkie mają
wzmagać odruchowo wydzielanie soku
żołądkowego.

•

Ich wartość kliniczna jest wątpliwa.

1. Tinctura Gentianae - nalewka z korzeni

goryczki.

2. Tinctura Strychni - nalewka z nasion

kulczyby.

3. Tinctura Cinchonae - nalewka chinowa i

Tinctura Cinchonae composita -
nalewka chinowa złożona.

4. Tinctura amara - nalewka gorzka.
Preparaty te podaje się w ilości 20-30 kropli

w łyżce wody 15-20 min przed jedzeniem.

•

Wiele surowców roślinnych oprócz
substancji gorzkich zawiera olejki
eteryczne, mające silne działanie drażniące.

•

Podane doustnie pobudzają zakończenia
smakowe jamy ustnej oraz drażnią błonę
śluzową żołądka, wzmagając wydzielanie
soku żołądkowego.

•

Przy dłuższym używaniu wywołują one
jednak nieżyty żołądka, a ich kliniczna
skuteczność jest wątpliwa.



Używki aromatyczne rzadko są stosowane
do celów leczniczych, częściej używa się ich
jako przypraw kuchennych pobudzających
łaknienie, ułatwiających trawienie i
poprawiających smak potraw



Należą do nich: kminek, koperek, anyżek,
chrzan, papryka, pieprz, czosnek,
majeranek, cząber, cebula, cynamon,
goździki i in.



Gastryna



Kwas solny

•

Gastryna jest polipeptydem składającym się z 17
aminokwasów, wytwarzanym w błonie śluzowej
żołądka. Jest ona naturalnym czynnikiem
inicjującym i wzmagającym wydzielanie kwasu
solnego w żołądku. Syntetyczny 5-
aminokwasowy peptyd - pentagastryna wywiera
również podobne działanie.

•

Peptydy te są stosowane w celach
diagnostycznych (do kontroli zdolności
wydzielniczej błony żołądka) podobnie jak
histamina.

•

Kwas solny jest naturalnym bodźcem
wydzielniczym soku żołądkowego,
podtrzymującym wydzielanie go w czasie
trawienia pokarmów w żołądku.



Podobnie działają inne kwasy, zwłaszcza
kwas węglowy stosowany w postaci wód
mineralnych i napojów zawierających
dwutlenek węgla oraz kwas glutaminowy.



Zamiast kwasu solnego można stosować
chlorek betainy w postaci tabletek.



W żołądku uwalnia się wówczas kwas solny.

•

Acidum hydrochloricum dilutum

•

Bepepsin

•

Citropepsin

•

Pokarm

•

Kofeina

•

Histamina

•

Tolazolina

•

Pentagastryna



10% roztwór kwasu solnego; stosuje się w
dawkach 20-30 kropli na pół szklanki wody
do zażywania przed jedzeniem lub w
postaci 0,5-2% roztworu co 8 godz. po łyżce
stołowej.



Zawiera chlorek betainy i pepsynę.



Stosuje się podczas jedzenia w ilości 2-4
tabl. w 1/2 szklanki wody.



pepsyna + fosforan sodowy jednozasadowy;
płyn - co 8 godz. 15 ml (łyżka) przed
jedzeniem.

•

Wiadomo, że niektóre pokarmy zmniejszają
łaknienie (np. cukry), inne natomiast
znacznie je wzmagają.

•

Do pokarmów wzmagających łaknienie na
skutek wzmożonego wydzielania soku
żołądkowego należą pokarmy kwaśne, np.
kwaśne jabłka, kiszona kapusta, ogórki oraz
białka, a zwłaszcza peptony zawarte np. w
bulionie.

•

Do środków pobudzających wydzielanie soku

żołądkowego należy m.in. kofeina, która

wzmaga łaknienie.

•

Kofeinę stosowało się dawniej w celach

diagnostycznych podczas tzw. śniadania

kofeinowego.

•

Obecnie w tym celu stosuje się pentagastrynę.

•

Pobudza wydzielanie soku żołądkowego również

histamina i tolazolina.

•

Histaminum dihydrochloricum - histamina,

fiolka 0,001 g; stosuje się wydzielania soku

żołądkowego 0,1 mg diagnostyce



Zmniejszyć wydzielanie soku żołądkowego
można przez porażenie nerwu
wydzielniczego żołądka lekami
parasympatykolitycznymi lub pobudzenie
układu współczulnego lekami
sympatykomimetycznymi, jak też
zablokowanie receptorów histaminowych
H

2

•

Istotną rolę w wydzielaniu kwasu solnego
żołądka odgrywa „pompa" protonowa.

•

Zablokowanie tej pompy powoduje
szczególnie silne zahamowanie wydzielania
kwasu solnego.

•

Wydzielanie soku żołądkowego zmniejszają
także środki zobojętniające kwas solny,
który jest naturalnym czynnikiem
podtrzymującym wydzielanie żołądka.

•

Leki hamujące wydzielanie soku
żołądkowego stosuje się w nadmiernym
wydzielaniu i nadkwaśności, zgadze i
odbijaniach kwaśnych, w zapaleniach
żołądka z nadkwaśnością i nadmiernym
wydzielaniem, w chorobie wrzodowej
żołądka oraz w kuracjach odchudzających
(w celu zmniejszenia łaknienia).

•

Najczęściej podaje się je 15-20 min przed
jedzeniem.

•

Leki parasympatykolityczne
(cholinolityczne)

•

Leki adrenergiczne

•

Leki przeciwhistaminowe

•

Inhibitory pompy protonowej

•

Inne leki hamujące wydzielanie kwasu
solnego

•

Środki zobojętniające kwas solny
(antiacida)

•

Środki osłaniające

•

Jest to grupa leków hamujących transport
czynny jonu wodorowego do światła żołądka.

•

Istota ich działania polega na nieodwracalnej
inaktywacji H

+

/K

+

-ATP-azy.

•

W wyniku tego dochodzi do
proporcjonalnego do dawki zahamowania
wydzielania soku żołądkowego (głównie
kwasu solnego), bez zmniejszenia
wydzielania pepsyny i objętości soku
żołądkowego.

•

Powrót normalnej kwasoty soku następuje
dopiero po 4-5 dniach.

•

Efektem niekorzystnym jest wyrównawcze
wzmożenie wydzielania gastryny oraz (po
dłuższym stosowaniu) przerost komórek
okładzinowych błony śluzowej żołądka,
wydzielających kwas solny.

•

Nie zaleca się podawania inhibitorów
pompy protonowej dłużej niż 8 tygodni!



Omeprazol



Pantoprazol



Lansoprazol



Silny inhibitor pompy protonowej.



Wchłania się z przewodu pokarmowego,
łączy się w 95% z białkami krwi i ulega
stopniowo całkowitej metabolizacji w
wątrobie.



Omeprazol jest stosowany w leczeniu
choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy,
w zespole Zollingera-Ellisona oraz w
zapaleniu przełyku na tle refluksu
żołądkowo-przełykowego.



Lek jest dobrze tolerowany, choć niekiedy
może wywoływać biegunkę, bóle i zawroty
głowy, nudności, zaparcia, wzdęcia i
nadwrażliwość na światło słoneczne
(fotosensybilizacja).



Omeprazolu nie należy stosować w
owrzodzeniach na tle nowotworowym oraz
u kobiet karmiących i w ciąży.

1. Losec (Exter, Ortanol) - omeprazol, kapsułki

0,02 g oraz ampułki 0,04 g/10 ml; stosuje się
doustnie 0,02 g raz dziennie przez 4-8 tyg. (w
zespole Zollingera-Ellisona 0,02-0,12 g/dobę w
dwóch dawkach) oraz i.v. 0,01-0,02 g raz
dziennie.

2. Controloc - pantoprazol, tabletki 0,04 g; stosuje

się doustnie 1 tabletkę raz dziennie.

3. Lanzul - lansoprazol, kapsułki 0,03 g; stosuje

się doustnie 1 kapsułkę raz na dobę (w eradykacji
Helicobacter pylori 2 razy dziennie 1 kapsułkę).

•

Leki cholinolityczne hamują wydzielanie soku
żołądkowego.

•

Atropina jednak zmniejsza wydzielanie pepsyny i
śluzu nie zmniejszając wydzielania kwasu
solnego, dlatego stosowanie samej atropiny nie
jest korzystne w nadkwaśności żołądka (podaje
się ją ewentualnie ze środkami zobojętniającymi i
osłaniającymi).

•

Skuteczniej w nadkwaśności działają syntetyczne
leki parasympatykolityczne, jak np. Pirenzepina,
Oksyfenonium,Oksyfencyklimina, Oksybutynina

•

Jest to najskuteczniejszy lek z grupy
parasympatykolityków stosowany w
hamowaniu wydzielania żołądkowego.

•

Jako wybiórczy antagonista receptorów
muskarynowych M

1

w większym stopniu

hamuje wydzielanie kwasu solnego i
pepsyny niż śluzu, nie działając
parasympatykolitycznie na inne narządy.

•

Zmniejsza również wydzielanie gastryny.



Pirenzepina okazała się bardzo skuteczna w
leczeniu ostrych stanów choroby
wrzodowej (głównie dwunastnicy oraz w
zespole Zollingera-Ellisona).



Może wywoływać wzrost łaknienia,
zaburzenia akomodacji, suchość błony
śluzowej jamy ustnej oraz zaburzenia rytmu
wypróżnień.

•

Leku nie należy stosować w pierwszym
trymestrze ciąży, u chorych na jaskrę, w
przeroście gruczołu krokowego i w ciężkiej
niewydolności nerek.

•

Pirengast (Gastrozepin, Pirenzepin-
ratiopharm) - tabletki 0,025 i 0,05 g, fiolki
0,01 g/2 ml;

•

stosuje się doustnie co 12 godz. 0,025-0,05 g
oraz i.m. lub i.v. 1 amp. co 12 godz. (w
zespole Zollingera-Ellisona stosuje się dawki
2-krotnie większe).



Działa parasympatykolitycznie, zwłaszcza w
obrębie przewodu pokarmowego.



Silnie hamuje motorykę przewodu
pokarmowego jelita grubego



Hamuje wydzielanie soku żołądkowego

•

Farmakokinetyka

•

Leki przeciwhistaminowe działające
antagonistycznie na receptory histaminowe
H

2

hamują względnie wybiórczo wydzielanie

soku żołądkowego (kwasu solnego, pepsyny)
i działają leczniczo w chorobie wrzodowej
żołądka i dwunastnicy, w dawkach
wywołujących względnie niewiele działań
niepożądanych (nieznaczny wpływ na
perystaltykę jelit, wydzielanie śliny i in.).



Działa antagonistycznie na receptory
histaminowe H

2

(hamuje wydzielanie soku

żołądkowego) w stężeniach nie
powodujących rozszerzenia naczyń
krwionośnych i zwężenia oskrzeli.

•

Dostępność biologiczna - ok. 30% (pokarm
opóźnia wchłanianie). Przenika łatwo przez
łożysko i przez barierę krew-mózg, w
związku z tym blokuje również ośrodkowe
receptory H

2

, w wyniku czego występują

objawy zahamowania OUN (przytłumienie
psychiczne, dezorientacja). T

0,5

- około 2

godz.

•

Wydalanie - w postaci nie zmienionej z
moczem (częściowo kanalikowo).



Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy.



Choroba refluksowa.



Krwotoki żołądkowe.



Zaburzenia trawienia w niewydolności
wydzielniczej trzustki.

•

Cymetydyna jest silnym inhibitorem enzymów

mikrosomalnych, w następstwie czego powoduje

nasilenie i przedłużenie działania wielu leków, jak

m.in. antywitamin K, niektórych benzodiazepin,

fenytoiny, propranololu i in.

•

Powoduje ponadto zaburzenia wydzielania

hormonów płciowych, prowadząc m.in. do

ginekomastii.

•

Ponieważ zmniejsza przepływ krwi przez wątrobę,

wobec tego zmniejsza klirens niektórych leków

wydalanych z żółcią, jak np. lidokainy. W związku z

tym jest zastępowana lekami

przeciwhistaminowymi o większej skuteczności i o

mniejszym działaniu niepożądanym.



zaburzenia czynności nerek i wątroby,



w ciąży oraz w okresie laktacji.



Cimetidinum (Altramet, Cimetidine,
Histodil, Tagamet)



tabletki 0,2, 0,4 i 0,8 g oraz ampułki 0,2 g/2
ml; stosuje się doustnie co 8 godz. 0,2 g, a
następnie 0,4 g przed snem oraz i.m. lub
i.v. 0,2 g co 6-8 godz.



Posiada silne właściwości hamowania
receptorów H

2

, działa 3-5 razy silniej niż

cymetydyna, nie wywiera działania
niepożądanego na układ wydzielania
wewnętrznego i wątrobę



Ranigast (Ranisan, Ranital, Zantac,
Ranigasan, Raniberi) - tabletki 0,15 i 0,3
g oraz ampułki 0,05 g/2 ml i flakony 0,05
g/100 ml; stosuje się doustnie 0,15 g co 12
godz. lub 0,3 g raz dziennie oraz i.m. lub
i.v. 0,05 g co 6-8 godz



Hamuje wydzielanie soku żołądkowego 150
razy silniej niż cymetydyna.



Jest dobrze tolerowana.



Ulfamid (Famotidine, Quamatel,
Famogast) - tabletki powlekane 0,02 i 0,04
g; stosuje się w dawce jednorazowej 0,04 g
na noc lub 0,02 g 2 razy dziennie.



Mają one bardzo dużą siłę hamowania
wydzielania soku żołądkowego



Mizoprostol

Syntetyczny analog prostaglandyny E o

działaniu hamującym wydzielanie kwasu
solnego i soku żołądkowego
spowodowanego zwłaszcza działaniem
czynników wrzodotwórczych (alkohol,
nikotyna, niesteroidowe leki
przeciwzapalne). Wzmaga regenerację i
ułatwia gojenie się śluzówki.



Efekty lecznicze uzyskuje się u 75%
pacjetnów.



Jego wadą jest to, że w początkowej fazie
leczenia nie hamuje bólów występujących w
chorobie wrzodowej.



Profilaktyka i leczenie choroby wrzodowej
żołądka i dwunastnicy, zwłaszcza
wywołanej przez niesteroidowe leki
przeciwzapalne.



Może powodować nudności, wymioty,
biegunkę, a u kobiet krwawienia
menstruacyjne i przedłużone krwawienia
miesięczne.



Jest przeciwwskazany w ciąży.



Cytotec - tabletki 0,2 mg; stosuje się 0,8
mg/dobę w 2-4 dawkach podzielonych przez
4-8 tyg



Pochodna kwasu glutaminowego hamująca
wydzielanie kwasu solnego stymulowane
pentagastryną i częściowo histaminą.



Przyspiesza gojenie się nadżerek.



Milid - tabletki 0,2 g oraz ampułki 0,4 g/5
ml; stosuje się doustnie 0,4 g/dobę w dwóch
dawkach podzielonych oraz im. lub i.v. 0,4
g.



Wodorowęglan sodowy - soda oczyszczona



Węglan wapniowy



Związki glinu



Związki magnezu

•

Podany doustnie zobojętnia kwas solny

wydzielany w żołądku, wytwarzając chlorek

sodowy i gazowy dwutlenek węgla.

•

Dwutlenek węgla gromadząc się w żołądku

wypełnia go i drażni błonę śluzową żołądka,

wzmagając wtórnie jego czynność wydzielniczą.

•

Wodorowęglan sodowy, pomimo że doraźnie

przynosi ulgę, np. w zgadze (pyrosis), nie jest

dobrym środkiem przeciw nadkwaśności i

nadmiernemu wydzielaniu soku żołądkowego.

•

Natrium bicarbonicum - proszek; stosuje się

go doustnie 1,0-5,0 g.



Działa zobojętniająco, przeciwzapalnie i
zapierająco.



Niebezpieczeństwem przy jego stosowaniu
jest możliwość wystąpienia hiperkalcemii.



Calcium carbonicum praecipitatum -
proszek; stosuje się go doustnie 0,5-2,0 g.

•

Związki glinu neutralizują w żołądku kwas
solny, tworząc przy tym galaretowatą masę
chlorku glinowego, która działa ściągająco i
pokrywa ochronną warstwą izolacyjną
błonę śluzową żołądka oraz adsorbuje
wysięk zapalny.

•

Związki glinu działają zapierająco, często
wywołują uciążliwe zaparcia, a stosowane
w dużych dawkach zmniejszają wchłanianie
fosforanów.

•

Ze związków glinu stosuje się koloidalny wodorotlenek

glinowy, monoglicynian glinowy i fosforan oraz węglan

glinowy.

1. Alusal (Alusal S) - wodorotlenek glinu, tabletki 0,5 g

oraz tabletki do ssania 0,5 g; stosuje się doustnie 1-2 tabl.

1/2 godziny przed posiłkiem zazwyczaj co 8 godz.

2. Aluphos (Gelatum Aluminii phosphorici) - fosforan

glinowy, tabletki 0,5 g oraz płyn 250 ml; stosuje się

doustnie 1-2 tabl. lub 10-15 ml płynu między posiłkami co

4-5 godz.

3. Kompensan - zasadowy węglan glinu, tabletki 0,34 g oraz

płyn 200 ml; stosuje się doustnie 1-2 tabl. (ssać) lub 5-10 ml

zawiesiny między posiłkami co 6 godz.

4. Alugastrin (Gastrinal) - węglan dwuhydroksoglinowo-

sodowy, zawiesina 250 ml i tabletki 0,34 g; stosuje się

doustnie 1-2 tabl. lub 10-20 ml zawiesiny między posiłkami,

zwykle co 6-8 godz.

•

Działają silniej neutralizująco od związków
glinu.

•

Powstające w żołądku i jelitach sole
magnezu, powodują, że związki magnezu
działają przeczyszczająco (siarczan) i
przeciwgnilnie (nadtlenek).

•

Jon magnezowy wchłania się lepiej niż jon
glinowy, dlatego w niewydolności nerek
istnieje niebezpieczeństwo powstania
hipermagnezemii.

•

Ze związków magnezu stosuje się
wodorotlenek i tlenek magnezowy, węglan
oraz trójkrzemian magnezowy.

1. Magnosil - trójkrzemian magnezowy, tabletki

0,5 g, tabletki do ssania 0,75 g; stosuje się
dawkowanie doustnie 1-2 tabl. co 6-8
godz. po jedzeniu.

2. Milk of Magnesia - wodorotlenek

magnezowy, zawiesina 0,415 g/5 ml oraz
tabletki 0,5 g; stosuje się doustnie 5-10 ml
zawiesiny lub 2-4 tabl. na dobę.

•

Częściej stosuje się preparaty złożone, zawierające związki

glinowe i magnezowe, niekiedy w połączeniu z preparatami

roślinnymi, które nie wywołują ani zaparć, ani biegunek.

1. Alumag (Maalox) - wodorotlenek glinu + wodorotlenek

magnezu - zawiesina 250 ml, tabletki; stosuje się doustnie

10-20 ml zawiesiny lub 3-6 tabl. między posiłkami co 6-8

godz.

2. Gastrin - zasadowy azotan bizmutawy + wodorowęglan

sodowy + kora kruszyny + kłącze tataraku, tabletki; stosuje

się doustnie 2 tabl. między posiłkami zazwyczaj co 6-8 godz.

3. Gealcid - kwas aloinowy + wodorowęglan sodowy +

wodorotlenek glinowy, tabletki; stosuje się doustnie co 8

godz. 2 tabl. między posiłkami.

4. Regla pH forte suspension - wodorotlenek glinowy +

wodorotlenek magnezu, zawiesina; stosuje się doustnie 10-

20 ml godzinę po posiłku oraz przed snem.

5. Proacid - zasadowy glicynian glinowy + węglan

magnezowy, tabletki; stosuje sie doustnie co 8 godz. 2 tabl.

między posiłkami.

6. Simet-AI (Manti) - wodorotlenek magnezu + wodorotlenek glinowy

+ simetikon, tabletki do ssania i zawiesina; stosuje się doustnie 4

tabl. 4 razy dziennie po posiłku lub 1 łyżkę stołową między posiłkami.

7. Tri-Om żel - glinokrzemian wapniowo-magnezowy, saszetki 10,0 g;

stosuje się doustnie 3 saszetki dziennie między posiłkami.

8. Wikalina - zasadowy węglan magnezowy + zasadowy azotan

bizmutawy + wodorowęglan sodowy + kora kruszyny + kłącze

tataraku + kelina + rutyna; tabletki; stosuje się doustnie 2 tabl.

między posiłkami, zazwyczaj co 6 godz.

9. Malugastrin - hydroksysiarczan magnezowo-glinowy, tabletki do

ssania 0,4 g; stosuje się doustnie 1-2 tabl. 1-2 godz. po posiłkach.

10. Andrews - wodorowęglan sodowy + kwas cytrynowy + siarczan

magnezowy + sacharoza, proszek musujący i saszetki; stosuje się

doustnie 4 razy dziennie 1 saszetkę lub 2 łyżeczki do herbaty proszku

w szklance wody.

11. Rennie - papaina + węglan magnezowy + pankreatyna + węglan

wapnia + olejek mięty pieprzowej + sacharoza, tabletki; stosuje się

doustnie kilka razy dziennie 1-2 tabl.

12. Actal - aleksytol (sól sodowa węglanu hydroksyglinowego +

heksytol), tabletki 0,36 g; stosuje doustnie 1-2 tabl. między

posiłkami.

13. Antacidum Rennie - węglan wapnia + węglan magnezu, tabletki

do ssania; stosuje się doustnie 1-2 tabletki między posiłkami.

14. Ulcetal - hydrotalcyt (węglan wodorotlenku glinowo-

magnezowego), tabletki do ssania; stosuje się doustnie 2 tabletki 1-2

godzin po posiłku.



Jako środki osłaniające, zwłaszcza w
nieżycie żołądka, podaje się substancje
koloidalne, proszki adsorpcyjne i środki
ściągające.



Stosuje się je 15-20 min. przed jedzeniem.



Substancje koloidalne



Proszki adsorpcyjne



Środki ściągające



Substancje koloidalne pokrywają błonę
śluzową żołądka warstwą izolacyjną, która
ochrania ją przed drażniącymi bodźcami i
hamuje jej wydzielanie.



Jako substancje koloidalne stosuje się śluzy
roślinne w postaci 2-10% odwarów z
surowców roślinnych oraz kleiki ze skrobi.



Łyżkę siemienia lnianego zalewa się
szklanką wody i pozostawia pod
przykryciem w ciepłym miejscu przez ok.
0,5 godz.



Otrzymany śluzowaty kleik po odcedzeniu
wypija się w ciągu dnia przed jedzeniem.



Skrobia pszenna, ryżowa i ziemniaczana.



Są używane powszechnie w postaci kleików
w nieżytach żołądka i jelit.



Proszki adsorpcyjne pokrywają i osłaniają
mechanicznie błonę śluzową, adsorbując
poza tym wydzielinę zapalną, bakterie i ich
toksyny.



Podaje się te środki, podobnie jak śluzy, 15-
20 min przed jedzeniem, w dawkach 1,0-3,0
g, w postaci proszków i tabletek.



Syntetyczny polimer nie wchłaniający się z
przewodu pokarmowego, o silnych
właściwościach adsorpcyjnych.



Adsorbuje m.in. zarówno toksyny
bakteryjne i trucizny, jak też kwas solny w
żołądku.



Stosuje się go w zapaleniach żołądka i jelit,
chorobie wrzodowej żołądka i jelit,
biegunkach (w biegunkach bakteryjnych
wspomaga działanie leków
chemioterapeutycznych), zapaleniach
spastycznych jelita grubego, w zatruciach
oraz w bębnicy.



Bolinian - tabletki 2,0 g; stosuje się
doustnie 1 tabl. co 6 godz.

•

Środki ściągające działają skutecznie
przeciwzapalnie, wywołując denaturację
powierzchniowych warstw śluzu i tworząc
ochronną błonę.

•

Kurczą przy tym naczynia i zmniejszają
przepuszczalność śródbłonków.

•

Mają one również działanie miejscowo
znieczulające i bakteriobójcze.

•

Jako środki ściągające w nieżytach żołądka są
używane oprócz soli glinu również sole bizmutu,
w postaci proszków i tabletek w dawce 0,5 g.