Leki wpływające na
czynność gruczołów
wydzielania
wewnętrznego
Lek.med. Krzysztof Marosz
Lek.med. Magdalena Michalska
Hormony
Substancje wytwarzane w
wyspecjalizowanych komórkach organizmu.
Komórki te zlokalizowane są w gruczołach
dokrewnych (hormony klasyczne) oraz poza
gruczołami (hormony tkankowe).
Funkcją hormonów jest regulacja czynności i
modyfikacja cech strukturalnych tkanek
leżących w pobliżu miejsca jego wydzielania
lub oddalonych, do których dociera poprzez
krew
Działanie hormonów
Ogólnie działanie hormonów polega na
aktywacji lub dezaktywacji pewnych
mechanizmów komórkowych w tkankach
docelowych (narządach docelowych)
Wiele hormonów działa ze sobą na zasadzie
antagonizmów (celem utrzymania homeostazy
organizmu) np. insulina-glukagon
Niektóre hormony sprawują nadrzędną
funkcje nad innymi (oś przysadka-
podwzgórze-gruczoł dokrewny)
Regulacja działania
hormonów
Hormony tropowe: grupa hormonów
wydzielanych przez komórki przedniego płata
przysadki mózgowej, których zadaniem jest
regulacja wydzielania innych hormonów.
Natomiast kontrolę nad hormonami przysadki
sprawują hormony produkowane w
podwzgórzu.
Całość tej regulacji działa na zasadzie
sprzężenia ujemnego zwrotnego
Sprzężenie zwrotne
ujemne
Jest to podstawowy mechanizm regulujący
działanie hormonów w organizmie człowieka.
Hormony tropowe przedniego płata przysadki
pobudzają produkcje hormonów dokrewnych.
Natomiast poszczególne hormony dokrewne
hamują produkcję hormonów tropowych
Sprzężenie zwrotne
ujemne
Oś
podwzgórze-
przysadka-
kora
nadnerczy
Oś
podwzgórze-
przysadka-
tarczyca
Oś
podwzgórze-
przysadka-
gonada
Podwzórze
Nadrzędny ośrodek regulacji hormonalnej,
poprzez swoje hormony reguluje czynność
przedniego płata przysadki. Uwalnia hormony
pobudzające (liberyny) oraz hormony
hamujące (statyny) produkcję hormonów
przedniego płata przysadki.
Hormony podwzgórza- pobudzające
Somatoliberyna- stymuluje uwalnianie
hormony wzrostu. Stosuje się ją w
różnicowanie pierwotnej niedoczynności
przysadki, wynikającej z choroby przysadki, z
niedoczynnością wtórną, która wynika z
uszkodzenia na poziomie podwzgórza
Hormony podwzgórza-
pobudzające
Tyreoliberyna- pobudza wydzielanie
hormmonu tyretropowego (TSH) i prolaktyny
(PRL) z komórek przysadki. Tyreoliberyna
stosuje się w diagnostyce chorób tarczycy,
akromegalii i oceny wydzielania prolaktyny
przez podwzgórze.
Kortykoliberyna- pobudza wydzielanie
hormonu adrenokortykotropowego (ACTH),
stosowana w diagnostyce chorób osi
podwzgórze-przysadka-kora nadnerczy
Hormony podwzgórza-
pobudzające
Gonadoliberyna- pobudza działanie obu
hormonów gonadotropowych (LH, FSH).
Stosowana w diagnostyce układu podwzgórze-
przysadka-gonady i w leczeniu wtórnego
braku miesiączki i niepłodności pochodzenia
podwzgórzowego, wnętrostwa, zaburzeniach
dojrzewania płciowego i endometriozie.
Hormony podwzgórza- hamujące
Somatostatyna- hamuje syntezę i wydzielanie
hormonu wzrostu, hormonu tyreotropowego
oraz prolaktyny. W lecznictwie znalazły
zastosowanie analogi somatostatyny –
okrtreotyd i lanreotyd. Stosowane są w
leczeniu akromegalii i guzów
neuroendokrynnych.
Przysadka mózgowa
Funkcjonalnie dzielimy przysadkę na płat
tylny i płat przedni. Hormony przedniego płata
przysadki związane są z osią podwzgórze-
przysadka-gruczoły w mechanizmie
sprzężenia ujemnego
Hormony przedniego płata
przysadki
Hormon wzrostu (somatotropina, GH)
Prolaktyna (PRL)
Hormon adrenokotrykotropowy (ACTH)
Hormon tyreotropowy (tyreotropina TSH)
Hormon luteinizujący (LH)
Hormon wzrostu pęcherzyków (FSH)
Hormon wzrostu (GH)
Uwalniany w sposób pulsacyjny, najwięcej w
nocy. Synteza pobudzana przez GHRH i grelinę
a hamowana przez somatostatynę. Na
komórki działa za pośrednictwem
somatomedyny C, (IGF-1). IGF-1 zwrotnie
hamuje działanie hormonu wzrostu.
Nadmiar tego hormonu w dzieciństwie
prowadzi do gigantyzmu, natomiast w życiu
dorosłym do akromegalii
Hormon wzrostu (GH)
Poprzez IGF-1 stymuluje wzrost kości,tkanek
miękkich i narządów trzewnych
Dodatkowe działanie dotyczy
białek,węglowodanów i tłuszczów.
Białka- zwiększa transport aminokwaów do
mięśni, wątroby i tkani tłuszczowej oraz
zwiększa syntezę białek
Węglowodany- zwiększa stężenie glukozy we
krwi, działając antagonistycznie do insuliny
Tłuszcze- zwiększa lipolizę
Hormon wzrostu (GH)
Wskazania do stosowania
Karłowatość wynikająca z niedoboru GH u dzieci
Zespół Turnera
Niedobór GH u ludzi starszych
Leczenie jest bezpiecznie niestety koszty
terapii są ogromne
Akromegalia
Gigantyzm
Prolaktyna
Pobudza wzrost gruczołów sutkowych podczas
ciąży i wywołuje laktację.
Wzrost stężenia we krwi hamuje uwalnianie
gonadotropin i prowadzi do zaniku miesiączki,
mlekotoku, niepłodności u kobiet, a u mężczyzn
może być przyczyną impotencji i zaburzeń
płodności.
U kobiet karmiących piersią prolaktyna hamuje
wydzielanie FSH i LH, blokując owulację i
menstruację, szczególnie w pierwszych
miesiącach po porodzie. Ale nie w 100%!!
Hiperprolaktynemia
Podstawowym czynnikiem hamującym
produkcje prolaktyny jest działająca w
stosunku do niej dopamina. W stanach
hiperprolaktynemii stosujemy antagonistów
dopaminy aby obniżyć poziom prolaktyny:
Bromokryptyna (Bromergon)
Chinagolid
Kabergolina
Pergolid
Hormon tyreotropowy
TSH
Jego działanie polega na stymulacji wzrostu
tarczycy i wydzielania hormonów tarczycy.
Zastosowanie w diagnostyce zaburzeń
czynności tarczycy, celem różnicowania
pierwotnych i wtórnych zaburzeń funkcji
tarczycy
Hormon Adrenokortykotropowy
ACTH
Hormon pobudzający korę nadnerczy do
produkcji glikokortykosterydów
Jego wydzielanie ma rytm pulsacyjny co jest
istotne w diagnostyce
Nie stosowany w lecznictwie mimo podobnego
działania do glikokortykosterydów, stosowany
w diagnostyce chorób osi podwzgórze-
przysadka-kora nadnerczy, głównie w
różnicowaniu pierwotnych i wtórnych
niedoczynności
Hormony gonadotropowe FSH i
LH
Stosuje się preparaty łączane FSH i LH
( menotropina)
Wykazuje zarówno aktywność folitropową, jak
i luteotropową. W organizmie kobiet folitropina
(FSH) kontroluje rozwój, dojrzewanie
pęcherzyka jajnikowego i wydzielanie
estrogenów; lutropina (LH) powoduje
owulację, tworzenie ciałka żółtego w jajnikach
oraz kontroluje wytwarzanie estrogenów i
progesteronu
Wskazanie: Niepłodność u kobiet z hipo- lub
normogonadotropową niewydolnością jajników
Hormony tylnego płata przysadki
Tylny płat przysadki wytwarza dwa hormnony:
Oksytocynę
Wazopresynę
W przeciwieństwie do hormonów przedniego
płata nie są one syntetyzowane w przysadce
tylko w podwzgórzu, a przysadce
magazynowane
Wazopresyna ADH
(hormon antydiuretyczny)
Powoduje zagęszczanie moczu poprzez
resorpcję wody i jonów sodu w kanalikach
nerkowych.
Głównym czynnikiem pobudzającym
wydzielanie ADH jest wzrost osmolarności
osocza, oraz zmniejszenie objętości krwi,
spadek ciśnienia, ból, ciężki stres.
Dodatkowym działaniem jest obkurczanie
naczyń krwionośnych
Zwiększa wchłanianie zwrotne wody i wzmaga
wydalanie sodu
Desmopresyna
W lecznictwie stosuje się analog wazopresyny
Desmopresynę.
Wskazania
leczenie i diagnostyka moczówki prostej pochodzenia
ośrodkowego (p.o., aerozol do nosa)
leczenie pierwotnego izolowanego moczenia (p.o.,
aerozol do nosa)
ocena zdolności zagęszczania moczu przez nerki (p.o.,
aerozol do nosa)
zapewnienie hemostazy podczas zabiegów
chirurgicznych u chorych z łagodną postacią hemofilii
A lub chorobą von Willebranda
Oksytocyna
Pobudza skurcze macicy poprzez pobudzanie
sytnezy prostaglandyn. Dodatkowo kurczy
komórki mioepitelialne sutka prowadząc do
wypływu mleka z pęcherzyków
Wskazania do stosowania:
Brak czynności mięśnia macicy po odejściu
łożyska
Wywołanie akcji porodowej
Profilaktyka i leczenie zapaleń sutka