UKŁAD
CZUCIOWY
UKŁAD
CZUCIOWY
Liana Puchalska, Agnieszka Zwolińska-Bernat
Liana Puchalska, Agnieszka Zwolińska-Bernat
Jeśli
organizm
odpowiada na okreś-lone
typy bodźców, oznacza
to, że ma receptory
czuciowe reagujące na
te
formy
energii
fizycznej, które są istotą
działającego bodźca
Zmiana
środowiska
zewnętrznego
lub
wewnętrznego,
która
prowadzi do pobudzenia
swoistego receptora
BODZIEC
BODZIEC
•Bodźce
fizyczne
mechaniczne
–
dotyk,
ucisk,
rozciąganie,
wibrację, fale dźwiękowe,
wpływ
grawitacji
na
narząd równowagi, zmiany
ciśnienia krwi; termiczne;
promieniowanie
elektro-
magnetyczne
•Bodźce
chemiczne
–
substancje
zapachowe,
smakowe, różne związki
chemiczne
występujące
we krwi
•
Ze względu na złożoność
Bodźce proste: światło, czyste tony
Bodźce
złożone:
kształty
geometryczne, rytm melodia
•
Ze względu na pochodzenie
Bodźce
eksteroceptywne
–
ze
środowiska zew-nętrznego
Bodźce
interoceptywne
–
ze
środowiska wewnętrznego
•
Ze
względu
na
rodzaj
pobudzanych receptorów
wzrokowe, smakowe, dotykowe
•
Ze względu na intensywność
Podprogowy – bodziec o małej
intensywności
nie
wywołujący
potencjału czynnościowego
Progowy – bodziec o najmniejszej
intensywności wywołujący potencjały
czynnościowe
o
niewielkiej
częstotliwości
Nadprogowy – bodziec wywołujący
potencjały
czynnościowe
o
częstotliwości proporcjonalnej do siły
bodźca
Maksymalny – bodziec wywołujący
potencjały
czynnościowe
o
maksymalnej amplitudzie
Wysoko
wyspecjalizowana
struktura, w której energia
swoistego
bodźca
jest
przekształcana
w
specyficzną
aktywność
układu nerwowego
W fizjologii rozróżnia się
narządy receptorowe oraz
wyspecjalizowane białka -
receptory komórkowe
RECEPTOR
RECEPTOR
•
Ze względu na pochodzenie
Eksteroceptory – bodźce środowiska
zewnętrznego
enteroceptory – bodźce środowiska
wewnętrznego
- propriocentory – receptory układu
ruchowego
•
Ze
względu
na
rodzaj
odbieranego bodźca
Mechanoreceptory
Termoreceptory
Chemoreceptory
Fotoreceptory
Nocyceptory
Elektroreceptory
BODZIEC
BODZIEC
Transdukcja czuciowa
do sygnału
elektrycznego
Intensywność kodowania
Analiza czuciowa
Integracja czuciowo-ruchowa
Pierwszorzędow
y receptor
czuciowy
Wyjście ruchowe
Silny
bodziec
Słaby
bodziec
Jest
to
obszar
skórny
pobudzający
odpowiedni
mu
neuron czuciowy
Opuszka
palca
Przedramię
A
B
C
B
A
POLE RECEPCYJNE NEURONU
POLE RECEPCYJNE NEURONU
ADAPTACJA RECEPTORÓW
CZUCIOWYCH
ADAPTACJA RECEPTORÓW
CZUCIOWYCH
Zjawisko
zmniejszenia typowej
odpowiedzi
lub
całkowite
jego
zanikanie
podczas
ciągłej obecności
silnego
bodźca
nazywa się
adaptacją
czuciową
Receptory
szybko
adaptujące
się
–
pobudzane na początku i
w momencie ustąpienia
działania bodźca
Receptory
wolno
adaptujące
się
–
pobudzane przez cały czas
działania
bodźca,
ale
pobudzenie to stopniowo
maleje
zwój
czuciowy
zwój
czuciowy
zwój
współczulny
zwój
współczulny
gałąź
oponowa
gałąź
oponowa
gałąź
tylna
gałąź
tylna
gałąź
przednia
gałąź
przednia
korzeń
tylny
korzeń
tylny
korzeń
przedni
korzeń
przedni
ciało neuronu czuciowego
ciało neuronu czuciowego
ciało interneuronu
ciało interneuronu
ciało motoneuronu
ciało motoneuronu
jądro pośrednio-przyśrodkowe
(współczulne)
jądro pośrednio-przyśrodkowe
(współczulne)
włókna nerwowe czuciowe
z
kierunkiem przepływu
pobudzenia
włókna nerwowe czuciowe
z
kierunkiem przepływu
pobudzenia
włókna nerwowe ruchowe
z
kierunkiem przepływu
pobudzenia
włókna nerwowe ruchowe
z
kierunkiem przepływu
pobudzenia
zmielinizowane współczulne
włókna nerwowe
zmielinizowane współczulne
włókna nerwowe
niezmielinizowane
współczulne włókna nerwowe
niezmielinizowane
współczulne włókna nerwowe
ORGANIZACJA SEGMENTU RDZENIA
KRĘGOWEGO
ORGANIZACJA SEGMENTU RDZENIA
KRĘGOWEGO
DROGI CZUCIOWE
DROGI CZUCIOWE
Receptor
Receptor
Komórka
Komórka
zwojowa
zwojowa
(
(
neuron I
neuron I
)
)
Ośrodek
Ośrodek
rdzeniowy lub w
rdzeniowy lub w
pniu mózgu
pniu mózgu
(
(
neuron II
neuron II
)
)
Ośrodek
Ośrodek
podkorowy
podkorowy
(
(
neuron III
neuron III
)
)
Wstępne
Wstępne
opracowanie
opracowanie
informacji
informacji
Integracja informacji
Integracja informacji
Okolica korowa
Okolica korowa
projekcyjna
projekcyjna
(
(
pierwotna
pierwotna
)
)
Czucie proste ,
Czucie proste ,
wrażenia
wrażenia
Okolice kory
Okolice kory
asocjacyjne
asocjacyjne
Percepcja, pamięć
Percepcja, pamięć
bodźców
bodźców
LOKALIZACJA OŚRODKÓW PODKOROWYCH
CZUCIOWYCH
LOKALIZACJA OŚRODKÓW PODKOROWYCH
CZUCIOWYCH
Układ wzrokowy
– ciało kolankowate
boczne
Układ słuchowy
– ciało kolankowe
przyśrodkowe
Układ czucia somatycznego
– jądra
podstawnej części wzgórza
OŚRODKI SENSORYCZNE KORY MÓZGU
OŚRODKI SENSORYCZNE KORY MÓZGU
CZUCIE SOMATYCZNE
CZUCIE SOMATYCZNE
CZUCIE SOMATYCZNE
Powierzch
niowe
(skórne)
Głębokie
(propriocept
ywne)
Trzewne
cz. dotyku
cz.
termiczne
RECEPTORY TERMICZNE
RECEPTORY TERMICZNE
RECEPTORY BÓLOWE
RECEPTORY BÓLOWE
SZYBKI
RECEPT
OR
BÓLOW
Y
WOLNY
RECEPT
OR
BÓLOW
Y
Włókno C
Włókno C
TWÓR SIATKOWATY
WZGÓRZE
KORA MÓZGU
Droga
Droga
czuciowa-
czuciowa-
boczna
boczna
Rdzeń
Rdzeń
przedłużony i
przedłużony i
most
most
Inte
Inte
r-
r-
neur
neur
on
on
Inte
Inte
r-
r-
neur
neur
on
on
Włókno A
Włókno A
RECEPTORY CZUCIA GŁĘBOKIEGO
RECEPTORY CZUCIA GŁĘBOKIEGO
HUMUNCULUS
HUMUNCULUS
OBJAWY USZKODZENIA KORY
SOMATOSENSORYCZNEJ
OBJAWY USZKODZENIA KORY
SOMATOSENSORYCZNEJ
•Zaburzenie
zdolności
rozpoznawania miejsca zadziałania
bodźca
•Niemożność oceny siły bodźca
działającego na skórę ani ciężaru
podnoszonego przedmiotu
•Niemożność
oceny
jakości
powierzchni przedmiotu
•Asteriognozja
–
niemożność
określenia kształtu przedmiotu bez
udziału wzroku
FIZJOLOGI
A BÓLU
FIZJOLOGI
A BÓLU
Liana Puchalska, Agnieszka Zwolińska-Bernat
Liana Puchalska, Agnieszka Zwolińska-Bernat
Ból jest nieprzyjemnym
doznaniem
emocjonalnym
związanym
z
aktu-
alnym, potencjalnym czy
też
do-mniemanym
uszkodzeniem
tkanek
organizmu
KLASYFIKACJA
BÓLU
KLASYFIKACJA
BÓLU
BÓL
FIZJOLOGICZNY
(nocyceptywny)
–
jest
sygna-
lizatorem
potencjalnego
lub
rzeczywistego uszkodzenia tkanek
i pod tym względem ma znaczenie
ochronne. Jest to ból związany z
działaniem
bodźca,
który
nie
wywołuje wyraźnego uszkodzenia
tkanek
(np.
bodziec
termiczny
czy
mechaniczny działający na skórę)
BÓL PATOLOGICZNY
– zwiastuje
uszkodzenie tkanki. Towarzyszy
procesom zapalnym (ból zapalny),
uszkodzeniom nerwów (ból neuro-
patyczny),
uszkodzeniom
narządów
wewnętrz-nych
(ból
trzewny).
Ze względu na czas trwania ból
patologiczny
dzielimy
na
krótkotrwały i długotrwały
KLASYFIKACJA
BÓLU
KLASYFIKACJA
BÓLU
RECEPTORY BÓLOWE
(NOCYCEPTORY)
RECEPTORY BÓLOWE
(NOCYCEPTORY)
Są
wolnymi
zakończeniami
bezmielinowych
włókien C
i cienkich
zmielinizowanych
włókien Aδ
Występują w skórze, narządzie
ruchu, w rogówce oka, w miazdze
zębowej, w oponie twardej mózgu, w
opłucnej i otrzewnej, w narządach
wewnętrznych i tętnicach
Nie występują w takich narządach
jak:
mózg,
płuca,
wątroba
(unerwiona
jest
torebka
łącznotkankowa),
śledziona,
kora
nerki
RECEPTORY BÓLOWE
.
ZAKOŃCZENIA
WŁÓKIEN Aδ
RECEPTORY BÓLOWE
.
ZAKOŃCZENIA
WŁÓKIEN Aδ
Pobudzane
są
przez
uszkadzające
bodźce
mechaniczne oraz w mniejszym
stopniu przez bodźce termiczne
Szybkość przewodzenia w tych
włóknach jest duża (5 – 30 m/s),
dlatego ostry ból związany z ich
pobudzeniem nosi nazwę bólu
„szybkiego”
Znajdują się głównie w skórze i
tkance podskórnej
RECEPTORY BÓLOWE
.
ZAKOŃCZENIA
WŁÓKIEN C
RECEPTORY BÓLOWE
.
ZAKOŃCZENIA
WŁÓKIEN C
Pobudzane
są
przez
bodźce
mechaniczne o wysokiej częstotliwości,
uszkadzające bodźce termiczne (ciepło
powyżej 45 oraz bodźce chemiczne
(receptory polimodalne)
Szybkość przewodzenia jest mała (0,5 –
2 m/s), dlatego ból o charakterze
pękającym związany z ich pobudzeniem
nosi
nazwę
bólu
„wolnego”
lub
„tonicznego”
Znajdują się przede wszystkim w
skórze, tkance podskórnej, mięśniach,
stawach,
trzewiach,
naczyniach
krwionośnych i oponie twardej mózgu
Bodźce
bólowe
są
podwójnie
odczuwalne.
Podwójna
odpowiedź
bólowa
wywołana
jest
różnicą
prędkości
przewodzenia
impulsów
bólowych we
włóknach Aδ i C
Pierwsza
odpowiedź
bólowa
ma
charakter
silnego
ściśle
umiejscowionego ostrego bólu, druga
odpowiedź
daje
nieprzyjemne
odczucie bez ścisłego umiejsco-wienia
W przypadku znacznego podrażnienia
skóry ból „wolny” może stać się
bólem patologicznym
RECEPTORY BÓLOWE (NOCYCEPTORY)
RECEPTORY BÓLOWE (NOCYCEPTORY)
Kwas Glutaminowy – włókna
A Substancja P, NPY,
galanina – włókna C
Kwas Glutaminowy – włókna
A Substancja P, NPY,
galanina – włókna C
!
!
!
!
Trwające z odpowiednią częstotliwością
pobudzenie
włókien
C
prowadzi
do
zjawiska
długotrwałego
wzmocnienia
postsynaptycznego
polegającego
na
pobudzeniu
receptorów NMDA
dla kwasu glutaminowego,
co z kolei przedłuża stymulację bólową (mechanizm
hiperalgezji osrodkowej)
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
Neurokininy,
NPY,
PGE2
powodują
obniżenie
progu
wrażliwości
receptorów
bólowych
Neurokinina
A
działa
w
synapsie,
w
której
została
uwolniona. Po dostaniu się do
szczeliny
synaptycznej
rozprzestrzenia się na inne
synapsy wywołując
hiperalgezję
wtórna
(zwiększona wrażliwość na ból
obszaru otaczającego ognisko zapalne)
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
Substancja P
(SP)
jest uważana za
główny przekaźnik synaptyczny w
drodze
czucia
bólu,
działa
wielokierunkowo:
• rozszerza naczynia krwionośne
• pobudza
degranulację
komórek
tucznych i uwalnianie histaminy
• powoduje nagromadzenie w tkance
krwinek białych
• stymuluje uwalnianie substancji z
komórek zapalnie zmienionej tkanki
(m.in. prostaglandyn)
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
Histamina
pobudza receptory
bólu,
rozszerza
naczynie
krwionośne
oraz
zwiększa
przepuszczalność
naczyń
włosowatych
dla
innych
mediatorów
takich
jak
serotonina czy bradykinina
CGRP
(peptyd
pochodny
genu
kalcytoninowego)
rozszerza naczynia
krwionośne
-
neuromediator,
wzmagający działanie SP w
synapsie,
sam
nie
przenosi
pobudzenia
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
Cytokiny
(IL-1)
pobudza
uwalnianie prostaglandyn
NGF
(czynnik wzrostu nerwów)
odgrywa
ważną
rolę
w
przypadku bólu zapalnego
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
SUBSTANCJE MODYFIKUJĄCE WRAŻLIWOŚĆ
RECEPTORÓW BÓLOWYCH
Noradrenalina (NA),
uwalniania
na
zakończeniach
włókien
współczulnych unerwiających skórę
uwrażliwia nocyceptory
działa za pośrednictwem receptorów α-
adrenergicznych, znajdujących się w
błonie nocyceptorów
W błonie nocyceptorów znajdują się też
receptory
opiodowe.
Ich
obecność
jest
wykorzystywana
do
leczenia
zespołów
bólowych
wstrzykiwaniem
morfiny
do
chorobowo zmienionej tkanki
ORGANIZACJA WSTĘPUJĄCYCH DRÓG
PRZEWODZENIA CZUCIA BÓLU
ORGANIZACJA WSTĘPUJĄCYCH DRÓG
PRZEWODZENIA CZUCIA BÓLU
Drogi
rdzeniowo
–
wzgórzowe
:
przewodzą głownie impulsy bólowe z
włókien C (ból wolny, trudny do
zlokalizowania)
Drogi rdzeniowo – siatkowe
: mają
połączenie
z
jądrem
przyolbrzymiokomórkowym
(ośrodek
hamowania czucia bólu)
Drogi rdzeniowo – śródmózgowe
: kończą
się w tworze siatkowatym i istocie
szarej
okołowodociągowej,
odkąd
rozpoczynają
się
zstępujące
drogi
hamujące przekazywanie bólu pomiędzy
neuronami I i II rzędu
HAMOWANIE BÓLU NA POZIOMIE
NOCYCEPTORÓW
HAMOWANIE BÓLU NA POZIOMIE
NOCYCEPTORÓW
Makrofagi
Limfocyty
Stan zapalny
endorfiny i enkefaliny
nocyceptor
HIPERPOLARYZAJLA
NOCYCEPTORA (zmniejszenie
pobudliwości)
Wraz
z
pobudzeniem
nocyceptorów
zostają
pobudzone
zakończenia
zmielinizowanych,
włókien Aα i
Aβ
przewodzących czucie dotyku
i ucisku
Włókna
te
biorą
udział
w
hamowaniu przewodzenia czucia
bólu
na
poziomie pierwszej
synapsy w rogu tylnym rdzenia
kręgowego (
bramka rdzeniowa
)
HAMOWANIE BÓLU NA POZIOMIE ROGÓW
TYLNYCH RDZENIA KRĘGOWEGO
HAMOWANIE BÓLU NA POZIOMIE ROGÓW
TYLNYCH RDZENIA KRĘGOWEGO
BRAMKA RDZENIOWA
BRAMKA RDZENIOWA
Włókno
C
Włókno
Aδ
Neuron I
Włókno
Aβ
z odległego
obszaru ciała
z ośrodków
tłumiących
ból
do ośrodków
czucia bólu w
mózgu
z ośrodków
tłumiących
ból
Neuron II
odruch
nocyceptyw
ny
OŚRODKOWY SYSTEM TŁUMIENIA
BÓLU
OŚRODKOWY SYSTEM TŁUMIENIA
BÓLU
Istota
szara
okołowodociągowa
Jądro
okołokomorowe
podwzgórza
Jądro szwu i jądro
przyolbrzymio-
komórkowe
oraz
inne
jądra
brzuszno-
przyśrodkowej
części
rdzenia przedłużonego
ZSTĘPUJĄCE DROGI PRZECIWBÓLOWE
ZSTĘPUJĄCE DROGI PRZECIWBÓLOWE
SUBSTANCJA
SZARA
OKOŁOWODOCIĄ
GOWA
JĄDR
O
SZWU
JĄDRO
przyolbrzy
mio-
komórkowe
ENDORFINY, ENKEFALINY, DYNORFINY
ENDORFINY, ENKEFALINY, DYNORFINY
Związki
chemiczne
wytwarzane
w
organizmie i działające na receptory
opioidowe (opiatowe).
β – Endorfina uwalniana jest w przysadce.
Część trafia do krwiobiegu, część jest
przenoszona do zakończeń nerwowych
różnych ośrodków układu limbicznego oraz
istoty szarej okołowodociagowej
Enkefaliny
–
przekaźniki
w
błonie
komórkowej małych interneuronów
Dynorfiny – w znacznej ilości wystepują w
rogach grzbietowych rdzenia kręgowego
RECEPTORY OPIOIDOWE
RECEPTORY OPIOIDOWE
Klasyfikacja:
Receptory
mi
(ligand
–
morfina,
endomorfina,
-endorfina,
enkefalina;
antagonista - nalokson)
-
1
(morfina; działanie
przeciwbólowe)
,
2
(morfina,
działanie
depresyjne
czynności oddechowej),
Receptory delta
-
1
,
2
(ligand – -
endorfina, enkefalina)
Rec. mi i delta występują głównie w strukturach
ośrodkowego tłumienia bólu
Receptory kappa
-
1
,
2
,
3
(ligand –
dynorfiny)
– występują głównie w rdzeniu
kręgowym
DROGI CZUCIA SOMATYCZNEGO
DROGI CZUCIA SOMATYCZNEGO