Organizacje inteligentne
Organizacje inteligentne
W teorii organizacji inteligentnej wyróżnia się cztery
podstawowe cykle funkcjonowania i struktury organizacji
inteligentnej, tj. poznanie, adaptację, innowacyjność,
realizację stanowiące sieć wzajemnych sprzężeń
dziewięciu
podstawowych
elementów,
takich
jak:
przyswajanie,
zrozumienie,
nauczanie,
rozwiązywanie, komunikacja, myślenie, wartość,
zachowanie i wiedza.
Sieć występuje tu jako uświadomienie sobie dziewięciu
podstawowych.
składowych
istniejących
w
każdej
organizacji. Można powiedzieć, że w każdej organizacji
występuje określony stopień inteligencji, tak jak każda
istota ludzka posiada określony zasób inteligencji
społecznej
Kategorie tworzenia organizacji
Kategorie tworzenia organizacji
inteligentnej
inteligentnej
Organizacja inteligentna jako połączenie czterech
Organizacja inteligentna jako połączenie czterech
cykli w organizacji
cykli w organizacji
Organizacja inteligentna obejmuje swoim
Organizacja inteligentna obejmuje swoim
zakresem następujące działania:
zakresem następujące działania:
Systematyczne rozwiązywanie problemów – w oparciu o filozofię oraz
metody podnoszenia jakości;
podstawę tworzą naukowe metody, takie jak na przykład cykl Deming’a
(planowanie, wykonanie, sprawdzenie), a także na technikach
hipotetycznych,
korzysta z prostych statystycznych narzędzi jak: wykresy Pareto,
diagramy dla uporządkowania danych prezentacji graficznej.
Eksperymentowanie – pociąga ono za sobą systematyczne badania,
poszuki-wania oraz testowanie nowej wiedzy metodą (“kaizen” – program
ciągłego do-skonalenia jest bardzo ważnym czynnikiem w samouczącej
się organizacji).
Uczenie się na podstawie zdobytych wcześniej doświadczeń - organizacja
do-konuje przeglądu swoich sukcesów i porażek, systematycznie je
archiwizuje w sposób prosty, łatwo dostępny dla pracowników. Proces ten
został nazwany za-sadą Santayana – filozofa, który stwierdził “Ci, którzy
nie potrafią zapamiętać przeszłości, są skazani na jej powtarzanie”.
Uczenie się od innych – penetracja, patrzenie poza własne otoczenie, aby
do-strzec nową perspektywę. Proces ten nazwano SIS (Steal Ideas
Shamelessly) “Kradnij pomysły bezwstydnie” (benchmarking).
Przekazywanie wiedzy szybko i efektywnie poprzez organizacje – czyli
eksper-tyzy, programy szkoleniowe, treningi.
Model organizacji inteligentnej
Model organizacji inteligentnej
wykorzystującej wiedzę
wykorzystującej wiedzę
Według Kandall’a i Fullerton’a organizacja inteligentna to:
1. Wspólna wizja – umożliwiająca identyfikowanie z organizacją,
odpowiednie korzystanie z przyszłych okazji
2. Wspierająca kultura – zachęca do podejmowania wyzwań, tworzenia
nowych założeń.
3. Podział uprawnień – delegowanie uprawnień oraz praca zespołowa co
daje rezultat w lepszym wykonaniu.
4. Motywowanie pracowników
5. Zwiększony zakres uczenia się – procesy istniejące w formie mają
zachęcić do ciągłego uczenia się pracowników.
P. Senge skupia się z kolei na wspólnym rozwiązywaniu problemów
istniejących wewnątrz organizacji, używając do tego zespołów
samouczących się. Mają one za zadanie przybliżyć możliwe powody
problemu oraz zdefiniować w bardziej jasny sposób, czy może być
rozwiązany czy też nie.
Procesy zarządzania wiedzą wg OECD
PRoDUKCJA WIEDZY (production)
Okoliczności, w jakich jednostki, grupy i organizacje generują nową wiedzę. Ponieważ tworzenie nowej wiedzy od
podstaw może być bardzo kosztowne i czasochłonne, często bardziej racjonalnym działaniem jest nabywanie wiedzy z
zewnątrz np. poprzez zakup licencji, przejęcie innej firmy, zawarcie aliansu strategicznego lub zatrudnienie ekspertów.
WERYFIKACJA WIEDZY (validation)
Wiedza po jej stworzeniu musi być zweryfikowana. Sposób tej weryfikacji zależy od sektora, w którym ona powstała. W
przypadku przedsiębiorstw komercyjnych najlepszym kryterium weryfikacji jest rynek. Wiedza, pomysły i innowacje,
które się sprawdzają, generują wartość dodaną dla firmy. Ponieważ proces ten jest często długotrwały, wiele
przedsiębiorstw musi podejmować ryzyko i wykorzystywać ją bez weryfikacji.
ZEBRANIE WIEDZY WYJŚCIOWEJ (collation)
Zanim przystąpi się do rozwiązywania skomplikowanych problemów (np. rozwój nowego produktu) należy zebrać znaną
już wiedzę w formie skodyfikowanej. W różnych sektorach istnieją różne podejścia do kwestii zbierania wiedzy
wyjściowej i różne techniki przezwyciężania trudności w jej pozyskiwaniu.
PRZESYŁANIE WIEDZY (dissemination)
Jest wiele sposobów przesyłania wiedzy (na przykład: media, kursy i szkolenia, osobisty kontakt z posiadaczem wiedzy).
Każda z powyższych form ma duży potencjał do zakłócania przepływów wiedzy. Przyczyną tego zjawiska mogą być
podmioty zaangażowane w przesyłanie lub proces komunikacji.
ADAPTACJA WIEDZY (adoption)
Aby jednostka lub organizacja przyswoiła nową wiedzę, musi istnieć ku temu określony powód lub bodziec. Jej
przyswojenie często oznacza rezygnację z już posiadanej. Nowa wiedza i nowe praktyki mogą być właściwie
przesłane, lecz bez adaptacji przez odbiorcę nie zostaną wykorzystane w praktyce.
IMPLEMENTACJA WIEDZY (implementation)
Adaptacja jest koniecznym, lecz nie wystarczającym warunkiem zastosowania wiedzy. Nie każda wiedza nadaje się do
natychmiastowego zastosowania.
INSTYTUCJONALIZACJA WIEDZY (institutionalisation)
Jest to według OECD proces prawdopodobnie najbardziej złożony. Dotyczy on przekształcenia innowacji w rutynową,
„normalną” praktykę. Instytucjonalizacja następuje wówczas, gdy innowacja uniezależni się od obecności osoby, która
ją wprowadziła.
Formułowan
ie celów
zarządzania
wiedzą
Identyfikowa
nie wiedzy
Stosowanie
wiedzy
Kreowanie
wiedzy
Procesy
biznesowe
Kreowanie
wartości
Dystrybucja
wiedzy
Gromadzeni
e wiedzy
Czynniki
wpływające na
efektywność
procesów
zarządzania
wiedzą
Controlling
Procesy
organizacyjne
Technologia
informatyczna
Przywództwo
Kultura
organizacyjna
Zarządzanie
zasobami
ludzkimi
PROCESY ZARZĄDZANIA
WIEDZĄ
Założenia stosowania systemu
zarządzania wiedzą
CEL: przełożenie strategii zarządzania wiedzą na formalne
rozwiązania organizacyjne. System wskazuje kadrze
kierowniczej obszary, decydujące o powodzeniu lub porażce
zarządzania wiedzą.
Ogólne zasady dotyczące systemu zarządzania wiedzą:
wdrożenie systemu zarządzania wiedzą jest kosztowne
(ale jego brak może być jeszcze bardziej kosztowny),
system zarządzania wiedzą musi być wypadkową strategii
zarządzania wiedzą, a strategia zarządzania wiedzą musi
być podporządkowana strategii całej organizacji,
zarządzanie wiedzą powinno się rozpocząć od programu
pilotażowego,
ważne jest też zgromadzenie odpowiednich środków do jej
wdrożenia, a później prawidłowego funkcjonowania