F32 Epizod depresyjny

W typowych epizodach depresji pacjent cierpi z powodu
obniżonego nastroju, utraty zainteresowań i zdolności do
radowania się, zmniejszenia energii prowadzącego do
wzmożonej męczliwości i zmniejszenia aktywności. Pospolita
jest duża męczliwość nawet po małym wysiłku. Do często
spotykanych objawów należą:

a/ osłabienie koncentracji i uwagi

b/ niska samoocena i mała wiara w siebie

c/poczucie winy i małej wartości (nawet w epizodach o
łagodnym nasileniu)

d/ pesymistyczne, czarne widzenie przyszłości

e/myśli i czyny samobójcze

f/zaburzenia snu

g/zmniejszony apetyt

Obniżenie nastroju podlega małym wahaniom z dnia nadzień, jest
zwykle niezależni od bieżących wydarzeń, może wykazywać
charakterystyczne wahania w okresie dnia Podobnie jak w
epizodach maniakalnych, obraz kliniczny depresji wykazuje dużą
zmien ność osobniczą, obrazy atypowych występują szczególnie
często w okresie adolescencji, U niektórych chorych na pierwszy
plan obrazu klinicznego wysuwa się lęk, distres.1 podniecenie
ruchowe, a zaburzenia nastroju mogą być maskowane przez takie
dodatkowe objawy jak rozdrażnienie, nadużywanie alkoholu,
zachowania histeryczne, narastanie już poprzednio występujących
fobii lub natręctw, albo też przez dolegliwości hipochondry czne. Do
ustalenia rozpoznania epizodu depresyjnego (wszystkich jego
trzech stopni nasilenia) niezbędne jest stwierdzenie utrzymywania
się zaburzeń przez okres co najmniej 2 tygodni. Zdarza się jednak,
że wystarcza okres krótszy, dotyczy to sytuacji, gdy objawy osiągają
bardzo duże nasilenie i narastają szybko

Niektóre z wymienionych objawów są wyraźnie zaznaczone i
przybierają charaktery styczny obraz, powszechnie przypisuje się
im szczególna. wartość kliniczną. Najlepszym tego przykładem są
takie objawy "somatyczne", jak:
-utrata zainteresowań,
-brak przyjemności przy wykonywaniu czynności, które zazwyczaj
radują,
-brak reaktywności emocjonalnej na wydarzenia, które zazwyczaj
sprawiają przyjemność, wczesne budzenie się rano (2 i więcej
godzin przedwcześnie),,
-narastanie depresji w godzinach porannych,
-obiektywne przejawy wyraźnego spowolnienia lub pobudzenia
psychoruchowego (zauważane przez innych),
-wyraźna utrata apetytu, ubytek masy ciała (o 5% masy ciała lub
więcej w okresie ostatniego miesiąca).
Warunkiem rozpoznania zespołu somatycznego jest zazwyczaj
stwierdzenie w sposób pewny co najmniej czterech wymienionych
objawów.

Pacjenci z łagodnymi epizodami depresji korzystają często z
pomocy lekarzy pierwszego kontakty i lekarzy domowych, w
oddziałach psychiatrycznych przebywają przeważnie chorzy z
ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.
Próby samobójcze związane z zaburzeniami nastroju (zaburzeniami
afektywnymi) często dokonywane za pomocą przepisywanych leków

F32 Epizod depresyjny

F32.0 Epizod depresji łagodny

.00 Bez objawów somatycznych

.01 Z objawami somatycznymi

Wskazówki diagnostyczne:

Do typowych objawów depresji zalicza się zazwyczaj: nastrój

depresyjny, utratę zainteresowań i przeżywania przyjemności oraz
zwiększoną męczliwość, przy czym dla pewnego rozpoznania
niezbędne jest stwierdzenie co najmniej dwóch z wymienionych
objawów oraz co najmniej dwóch innych. Objawy nie muszą
osiągać maksymalnego nasilenia. Utrzymywania się epizodu
powinno być nic krótsze niż 2 tygodnie. Epizod depresyjny o
łagodnym nasileniu jest zazwyczaj przyczyną distresu i trudności
w wykonywaniu pracy oraz codziennych obowiązków, jednak nic
zaburza spełniania tych obowiązków całkowicie.

Do zaznaczenia obecności objawów somatycznych (zespołu

somatycznego) można

zastosować piąty znak:

F32.OO Bez objawów somatycznych

Spełnione są kryteria epizodu depresyjnego o łagodnym

nasileniu, nie występują

wy somatyczne lub obecne są pojedyncze.

F32.01 Z objawami somatycznymi

Spełnione są kryteria epizodu depresyjnego o łagodnym

nasileniu, ponadto występują cztery lub więcej objawy somatyczne

(jeżeli osiągają skrajne nasilenie - wystarczy twierdzenie

obecności 2 lub 3 objawów).

F32.1 Epizod depresji umiarkowany

.10 Bez objawów somatycznych

.11 Z objawami somatycznymi

Wskazówki diagnostyczne:
Do rozpoznania niezbędne jest stwierdzenie co najmniej

dwóch spośród trzech
charakterystycznych objawów łagodnego epizodu depresyjnego
(F32.0) oraz co najmniej trzech (najlepiej czterech) innych
objawów. Część objawów osiąga znaczne nasilenie, nie jest to
jednak nieodzownym warunkiem, zwłaszcza wtedy gdy stwierdza
się szerokie spektrum objawów. Czas trwania epizodu co
najmniej ok. 2 tygodni. Pacjent z epizodem depresyjnym o
umiarkowanym nasileniu ma wyraźne trudności z wykonywaniem
pracy, spełnianiem obowiązków domowych.

Piątego znaku można użyć do zaznaczenia obecności objawów

somatycznych:

F31.10 Bez objawów somatycznych

Spełnione są kryteria epizodu depresyjnego o umiarkowanym

nasileniu, nie występują objawy somatyczne lub obecne są
pojedyncze.

F32.11 Z objawami somatycznymi

Spełnione są kryteria epizodu depresyjnego, ponadto

stwierdza się cztery lub więcej objawów somatycznych (jeżeli
objawy somatyczne osiągają skrajne nasilenie, obecność Hub 3
objawów uprawnia do rozpoznania tej kategorii).

F32.2 Epizod depresji ciężki, bez objawów psychotycznych

Chory przejawia wyraźne cierpienie (distres) lub pobudzenie,
dopóki nic wystąpi znaczne j zahamowanie. Dominuje poczucie
bezwartościowości, niska samoocena, poczucie winy. W ciężkich
stanach depresyjnych szczególnie niebezpieczne jest zagrożenie
samobójstwem.
W ciężkich epizodach depresyjnych niemal zawsze występują
objawy somatyczne.

Wskazówki diagnostyczne:

Należy stwierdzić wszystkie trzy objawy charakterystyczne dla
łagodnego lub umiarkowanego epizodu depresyjnego, a ponadto
cztery inne objawy, spośród których część powinna osiągać duże
nasilenie. Należy pamiętać, że chory z dużym zahamowaniem U
podnieceniem może nic być w stanic szczegółowo opisać wielu
objawów. W takich sytuacjach uprawnione jest również
rozpoznanie ciężkiego epizodu depresyjnego.
Czas utrzymywania się zaburzeń nic powinien być krótszy od 2
tygodni, jednakże gdy objawy wykazują szczególnie duże
nasilenie , rozpoznanie ciężkiego epizodu depre syjnego można
ustalić wcześniej. Ciężki epizod depresyjny uniemożliwia
wykonywanie jakiejkolwiek pracy zawodo wej, obowiązków
domowych, oprócz drobnych czynności.
Omawiana kategoria diagnostyczna dotyczy wyłącznie
pojedynczego epizodu ciężkiej depresji bez objawów
psychotycznych, dalsze epizody należy rozpatrywać w ramach
nawracających zaburzeń depresyjnych (F33.-)
Obejmuje: pojedynczy epizod depresji z podnieceniem
ruchowym
melancholia lub depresja witalna bez objawów psychotycznych.

F32.3 Epizod depresji ciężki, z objawami psychotycznymi

Wskazówki diagnostyczne:

Depresja spełniająca kryteria ciężkiego epizodu depresyjnego,
opisanego wyżej (F32.2), występują ponadto urojenia, omamy lub
osłupienie depresyjne. Treść urojeń dotyczy grzechów, ubóstwa,
nieuchronnej klęski, przestępstw (odpowiedzialności). Omamy
słuchowe lub węchowe mają charakter głosów oszczerczych lub
oskarżających, albo zapachów zgnilizny, rozkładającego się ciała.
Ciężkie zahamowanie psychoruchowe może narastać do rozmiarów
osłupienia. Jeżeli zachodzi taka potrzeba urojenia i omamy można
klasyfikować jako zgodne z nastrojem lub niezgodne (por. F3O.2).

Rozpoznanie różnicowe.

Osłupienie depresyjne wymaga różnicowania ze schizofrenią
katatoniczną (F20.2), z osłupieniem dysocjacyjnym (histerycznym)
(F44.2) oraz z organicznymi postaciami osłupienia. Omawianą
kategorię diagnostyczną należy odno sić jedynie do pojedynczego
epizodu ciężkiej depresji z objawami psychotycznymi, dalsze
epizody należy rozpatrywać w ramach nawracających zaburzeń
depresyjnych (F33).
Obejmuje: pojedynczy epizod dużej depresji z objawami
psychotycznymi, depresja psychotyczna, psychoza depresyjna
psychogenna, psychoza depresyjna reaktywna

F32.8 Inne epizody depresyjne

Należy tu zaliczać epizody, które nie spełniają kryteriów epizodów
depresyjnych opisanych w F32.0-F32.3, lecz w odniesieniu do
których są podstawy by sądzić, że są w istocie depresją. Przykłady:
-zaburzenia o zmiennym nasileniu, w których oprócz objawów
depresyjnych (zwłaszcza somatycznych) występują takie objawy,
jak: napięcie, obawy, cierpienie (distres) lub somatyczne objawy
depresyjne oraz uporczywe dolegliwości bólowe albo zmęczenie,
nic związane z przyczynami organicznymi (osoby takie leczą się
zazwyczaj w lecznictwie ogólnym).
Obejmuje: depresja atypowa
pojedynczy epizod depresji "maskowanej" NOS

F32.9 Epizod depresyjny, nie określony

Obejmuje: depresja NOS

zaburzenia depresyjne NOS

F33 Zaburzenia depresyjne nawracające

F33.0 Zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie

epizod depresyjny

łagodny

.00 Bez objawów somatycznych

.01 Z objawami somatycznymi

Wprowadzenie:

Zaburzenia te cechują powtarzające się epizody depresji opisane
w epizodzie depresyjnym łagodnym (F32.O), umiarkowanym
(F32.1) lub ciężkim (F32.2 i F32.3) bez jakichkolwiek w
przeszłości epizodów wzmożonego nastroju lub aktywności,
które spełniałyby kryteria manii (F30.1 i F30.2). Bezpośrednio
po epizodzie depresyjnym mogą jednak pojawić się krótkotrwale
stany wzmożonego samopoczucia i aktywności, które spełniają
kryteria hipomanii (F30.0), niekiedy związane ze stosowaniem
leczenia przeciwdepresyjnego. Wiek. w którym występuje
pierwszy epizod, ciężkość epizodów, ich długość oraz częstość
wykazuje duża zmienność osobniczą.

Pierwszy epizod zazwyczaj pojawia się później niż w zaburzeniach
dwubiegunowych , średnia wieku przypada na piątą dekadę życia.
Czas trwania epizodów mieści się w przedziale 3-12 miesięcy
(średnia około 6 miesięcy), nawroty pojawiają się rzadziej. Okres
pomiędzy nawrotami jest powrotem do pełnego zdrowia, jednak u
części chorych (jest to mniejszość) może utrzymywać się
przewlekła depresja, dotyczy to głównie osób w wieku podeszłym
(w stosunku do których ta kategoria diagnostyczna jest wciąż
stosowana). Poszczególne epizody, niezależnie od ich nasilenia są
często wyzwalane przez wydarzenia życiowe. W licznych kręgach
kulturowych częstość epizodów depresyjnych, jak też przewlekłej
depresji jest dwukrot nie większa u kobiet niż u mężczyzn.
Ryzyko pojawienia się manii u osób z nawracającymi
zaburzeniami depresyjnymi nigdy nie znika. W przypadku
pojawienia się epizodu maniakalnego należy zmienić rozpoznanie
na zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Przy klasyfikowaniu
nawracają cych zaburzeń depresyjnych należy uwzględnić rodzaj
aktualnego epizodu depresyjnego oraz (o ile są dostateczne
dane) rodzaj epizodów, które dominują.
Obejmuje: nawracające epizody reakcji depresyjnej, depresja
psychogenna, depresja reaktywna, zaburzenia afektywne
sezonowe (F33.O lub F33.1) nawracające epizody depresji
endogennej, duża depresja, psychoza maniakalno-depresyjna (typ
depresyjny), psychoza depresyjna psychogenna lub reaktywna,
depresja psychotyczna, depresja witalna (F33.2 lubF33.3)
Nie obejmuje: nawracające krótkie epizody depresyjne (F38.1).

F33.0 Zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie epizod

depresyjny łagodny

Wskazówki diagnostyczne

Do rozpoznania ostatecznego:
a/ spełnione kryteria nawracających zaburzeń depresyjnych

(F33.-) aktualny epizod spełnia kryteria epizodu depresyjnego o
łagodnym nasileniu (F32.0) oraz

b/co najmniej dwa epizody o czasie trwania nie krótszym niż2

tygodnie, oddzielone kilkumiesięcznym okresem wolnym od
wyraźniejszych zaburzeń nastroju.

W innych przypadkach należy rozpoznawać inne nawracające

zaburzenia nastroju (afektywne) (F38.1).

Piątego znaku można użyć do zaznaczania obecności objawów

somatycznych w aktualnym epizodzie:

F33.00 Bez objawów somatycznych (por. F32.00)
F33.01 Z objawami somatycznymi (por. F32.01).
Jeżeli zachodzi potrzeba można zaznaczyć przeważający w

poprzednich epizodach rodzaj zaburzeń depresyjnych (nasilenie
łagodne , umiarkowane, ciężkie, niepewne).

F33.1 Zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie epizod

depresyjny

umiarkowany

.00 Bez objawów somatycznych
.01 Z objawami somatycznymi

Wskazówki diagnostyczne:

Do rozpoznania ostatecznego:
a) Spełnione kryteria nawracających zaburzeń depresyjnych

(F33.-), aktualny epizod spełnia kryteria epizodu depresyjnego o
umiarkowanym nasileniu (F32.1) oraz

b) co najmniej dwa epizody o czasie trwania nie krótszym niż

2 tygodnie, oddzielone kilkumiesięcznym okresem wolnym od
wyraźniejszych zaburzeń nastroju.

W innych przypadkach należy rozpoznawać inne zaburzenia

nastroju (afektywne) (F38.I).

Piątego znaku można użyć do zaznaczenia obecności objawów

somatycznych w aktualnym epizodzie:

F33.10 Bez objawów somatycznych (por. F32.10)
F33.1 1 Z objawami somatycznymi (por. F32.ll)
Jeżeli zachodzi potrzeba można zaznaczyć przeważający w

poprzednich epizodach rodzaj zaburzeń depresyjnych (nasilenie
łagodne, umiarkowane, ciężkie, niepewne).

F33.2 Zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie epizod

ciężkiej depresji,

bez objawów psychotycznych

Wskazówki diagnostyczne:

Do rozpoznania ostatecznego:

a/ spełnione kryteria nawracających zaburzeń1 depresyjnych

(F32.-), aktualny epizod spełnia kryteria ciężkiego epizodu
depresyjnego bez objawów psychotycznych (F32.2) oraz

b/co najmniej dwa epizody o czasie trwania nie krótszym niż 2

tygodnie, oddzielone kilkumiesięcznym okresem wolnym od
wyraźniej szych zaburzeń nastroju.

W innych przypadkach należy rozpoznawać inne zaburzenia

nastroju (afektywne) (F38.1).

Jeżeli zachodzi potrzeba, można zaznaczyć dominujący w

przebiegu rodzaj zaburzeń depresyjnych (łagodne, umiarkowane,
ciężkie).

F33.3 Zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie ciężka

depresja z

objawami psychotycznymi

Wskazówki diagnostyczne

Do rozpoznania ostatecznego:
a/ spełnione kryteria nawracających zaburzeń depresyjnych

(F33.-), aktualny epizod spełnia kryteria ciężkiego epizodu
depresyjnego z objawami psychotycznymi (F32.3) oraz

b/ co najmniej dwa epizody o czasie trwania nie krótszym niż

2 tygodnie, oddzielone kilkumiesięcznym okresem wolnym od
wyraźniejszych zaburzeń nastroju.

W innych sytuacjach należy rozpoznawać inne zaburzenia

nastroju (afektywne) (F38.1).

Jeżeli zachodzi potrzeba można zaznaczyć obecność urojeń i

omamów jako spójnych lub niespójnych z zaburzeniami nastroju.

Jeżeli zachodzi potrzeba można zaznaczyć przeważający w

poprzednich epizodach rodzaj zaburzeń depresyjnych {nasilenie
łagodne , umiarkowane, ciężkie, niepewne).

F33.4 Zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie stan

remisji

Wskazówki diagnostyczne

Do rozpoznania ostatecznego:
a/ w przeszłości przebyte epizody depresyjne spełniające kryteria
nawracających zaburzeń depresyjnych (F33.-), aktualnie nie
stwierdza się zaburzeń depresyjnych speł niających kryteria
epizodu depresyjnego o jakimkolwiek nasileniu lub innych
zaburzeń z grupy F30- F39, oraz
b/co najmniej dwa epizody o czasie trwania nie krótszym niż 2
tygodnie, oddzielone kilkumiesięcznym okresem wolnym od
wyraźniejszych zaburzeń nastroju.
W innych sytuacjach należy rozpoznawać inne zaburzenia
nastroju (afektywne) (F38.1).
Omawiana kategoria diagnostyczna obejmuje również osoby, u
których jest stoso wanie leczenie zmniejszające ryzyko kolejnych
epizodów.

F33.8 Inne nawracające zaburzenia depresyjne

F33.9 Nawracające zaburzenia depresyjne, nie

określone

Obejmuje: depresja jednobiegunowa, BNO

F34 Uporczywe (utrwalone) zaburzenia nastroju (afektywne)

Są to zaburzenia nastroju utrwalone i zwykle wykazujące

zmienne nasilenie, w których większość epizodów nie osiąga
nasilenia uprawniającego do rozpoznawania hipomanni lub
epizodów łagodnej depresji. Utrzymują się przez wiele lat,
niekiedy przez większą część dorosłego życia, są przyczyną złego
samopoczucia
(distresu) i niesprawności. U niektórych osób w przebiegu
przewlekle utrzymujących się zaburzeń nastroju mogą pojawiać
się pojedyncze epizody depresji lub manii. Przewlekłe zaburzenia
nastroju uwzględniono w tym rozdziale (zamiast w części
dotyczącej zaburzeń osobowości), ponieważ badania rodzinne
wskazują, że są one genetycznie pokrewne chorobom afektywnym,
zdarza się, że wymagają takiego samego postępowania
leczniczego jak chorób) afektywne. Wyodrębniono wczesny i
późny wariant cyklotymii oraz dystymii, które należy zaznaczyć,
jeżeli zachodzi taka potrzeba.

F34.0 Cyklotymia

Utrzymujące się stale wahania nastroju w postaci licznych
epizodów łagodnej depresji; oraz stanów łagodnie wzmożonego
samopoczucia. Taka niestabilność samopoczucia pojawia się już
we wczesnej młodości, wykazuje przewlekły przebieg, chociaż od
czasu do czasu nastrój może być prawidłowy w okresie kilku
miesięcy. Zmiany nastroju i zwykle spontaniczne, nie wykazują
związku z wydarzeniami życiowymi. Bez dłuższej obserwacji oraz
bez znajomości zachowania w okresie przed chorobowym
rozpoznanie może okazać się trudne do ustalenia. Ze względu na
łagodność zmian nastroju i zwykle tolerancję otoczenia wobec
stanu wzmożonego samopoczucia, cyklotymia jest rzadko
przedmiotem zainteresowania lekarzy. Zdarza się tak w
sytuacjach, gdy zaburzenia nastroju nic są tak wyraźne jak
cykliczne zmiany aktywności, relacji z otoczeniem lub zaburzenia
łaknienia. Jeżeli zachodzi potrzeba, można wyodrębnić wczesny
(młodzieńczy) i późny początek zaburzeń.

Wskazówki diagnostyczne

Istotna cechą jest stała niestabilność nastroju, w postaci
licznych okresów łagodnej depresji i stanów łagodnie
wzmożonego samopoczucia, których nasilenie lub czas trwania
nie uprawniają do rozpoznawania zaburzeń afektywnych
dwubiegunowych (F31.-)lub nawracających zaburzeń
depresyjnych (F33.-). Oznacza to, że poszczególne epizody nie
spełniają kryteriów epizodu maniakalnego (F30.-) lub
depresyjnego (F32.-).
Obejmuje: zaburzenia osobowości afektywne osobowość
cykloidalna osobowość cyklotymiczna

Rozpoznanie różnicowe

Zaburzenia występują często u krewnych osób z zaburzeniami
afektywnymi dwubiegunowymi (F31.), u niektórych osób z
zaburzeniami cyklotymicznymi mogą rozwinąć się zaburzenia
afektywne dwubiegunowe. Zaburzenia mogą utrzymywać się w
okresie całego dorosłego życia, występować okresowo lub stale
lub przechodzić w bardziej nasilone zmiany nastroju,
spełniające kryteria zaburzeń a tek tywnych dwubiegunowych
(F31.) lub nawracających zaburzeń depresyjnych (F33.-).

F34.1 Dystymia

Przewlekle obniżenie nastroju, nie spełniające kryteriów
nawracających zaburzeń depre syjnych o łagodnym lub
umiarkowanym nasileniu (F33.0 lub F33.1), dotyczy to zarówno
nasilenia, jak i czasu utrzymywania się poszczególnych
epizodów, chociaż w przeszłości, zwłaszcza na początku choroby
mogły występować zaburzenia spełniające kryteria epi zodu
depresyjnego o łagodnym nasileniu. Relacje pomiędzy
poszczególnymi fazami łagodnej depresji i okresami względnie
dobrego samopoczucia wykazują dużą zmienność. Osoby
dotknięte dystymia miewają okresy (dni, tygodnie) zupełnie
dobrego samopoczucia, jednakże większość czasu (miesiące)
czują się zmęczeni i przygnębieni, wszystko łączy się z dużym
wysiłkiem i brakiem zadowolenia. Są zniechęceni i cierpiący,
narzekają na zaburzenia snu, są jednak w stanic podołać
codziennym obowiązkom. Tak więc obraz kliniczny dystymii
przypomina opisy nerwicy depresyjnej lub depresji nerwicowej.
Jeżeli zachodzi potrzeba można wyodrębnić wczesny
(młodzieńczy) i późny początek zaburzeń.

Wskazówki diagnostyczne

Podstawową cechą są przewlekle utrzymujące się zaburzenia
nastroju typu depresyj nego, które nigdy (lub osobliwie rzadko)
nic osiągają rozmiarów nawracających zaburzeń depresyjnych o
nasileniu łagodnym lub umiarkowanym (F33.0 lub F33.1).
Zazwyczaj zaczynają się w młodości i utrzymują się przez wiele lal
lub stale.
Jeżeli początek zaburzeń przypada w okresie wieku podeszłego, są
często następstwem epizodu depresyjnego o miernym nasileniu
(F32.-), wiążą się z okresem żałoby lub innymi istotnymi
wydarzeniami.
Obejmuje:
nerwica depresyjna
depresyjne zaburzenia osobowości
depresja nerwicowa (z okresem utrzymywania się dłuższym niż 2
lata)
depresja lękowa przewlekła

Nie obejmuje:
depresja lękowa (łagodna lub nic wykazująca cech przewlekłości)
(F41.2)
reakcja żałoby, trwająca krócej niż 2 lata (F43.21), przedłużona
reakcja depresyjna schizofrenia rezydualna (F20.5)

F34.8 Inne uporczywe (utrwalone) zaburzenia nastroju

(afektywne)

Przewlekłe zaburzenia nastroju, których nasilenie lub czas

trwania nie uprawnia do rozpoznawania cyklotymii (F34.0) lub
dystymii (F34.1), jednak które osiągają poziom kliniczny.
Zaliczyć tu należy wspomniane już niektóre postacie "depresji
nerwicowej", które nic spełniają kryteriów cyklotymii (F34.0)
lub dystymii (F34.1) albo też epizodu depresyjnego o nasileniu
łagodnym (F32.O) lub umiarkowanym (F32.I).

F34.9 Uporczywe (utrwalone) zaburzenia nastroju

(afektywne), nie określone

F38 Inne zaburzenia nastroju (afektywne)

F38.0 Inne występujące pojedynczo zaburzenia nastroju

(afektywne)

.00 Mieszany epizod afektywny

F38.1 Inne nawracające zaburzenia nastroju (afektywne)

.

10 Nawracające krótkotrwałe zaburzenia depresyjne

F38.8 Inne określone zaburzenia nastroju (afektywne)

F38.00 Epizod mieszanych zaburzeń afektywnych

Epizod afektywny utrzymujący się co najmniej 2 tygodnie, który
cechuje współ występowanie lub szybka zmiana (zazwyczaj w
okresie kilku godzin) objawów hipomanii, mani lub depresji.

F38.1 Inne nawracające zaburzenia nastroju

(afektywne)

F38.10 Nawracające krótkotrwałe zaburzenia depresyjne
Nawracające, trwające krótko epizody depresji pojawiające się
prawic co miesiąc, w okresie minionego roku. Czas trwania
poszczególnych epizodów nie przekracza 2 tygodni (typowo 2-3
dni, z powrotem do pełnego zdrowia), spełniają one kryteria
epizod depresyjnego o łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim
nasileniu (F32.0, F32.1, F32.0).

Rozpoznanie różnicowe
W przeciwieństwie do dystymii (F34.1), przez większość czasu
pacjent nie jest depresyjny. Jeżeli epizod depresyjny pojawia się w
przebiegu cyklu miesięcznego należy stosować oznaczenie F38.8
z dodatkowym kodem określając przyczynę (N 94.8, inne
szczególne zaburzenia związane z narządem płciowym u kobiet
lub cyklem menstruacyjnym).

F38.8 Inne określone zaburzenia nastroju (afektywne)

Należy uwzględniać tu zaburzenia afektywne, które nie spełniają

kryteriów pozostałych. wyżej wymienionych kategorii

diagnostycznych (F30 - F38.1)

F39 Zaburzenia nastroju (afektywne) nie określone