Nadciśnienie pierwotne
Maria Warońska
Martina Wolnik
Definicja
Nadciśnienie
-
utrwalone
podwyższenie
systemowego ciśnienia
tętniczego krwi.
Rozpoznanie
Średni wynik przynajmniej
dwukrotnych pomiarów ciśnienia
w trakcie trzech lub więcej
kolejnych wizyt przekracza
140/90 mmHg
Nadciśnienie pierwotne
W około 91% przypadkach
nadciśnienia pojawia się
ono samoczynnie - jest to
tzw. nadciśnienie pierwotne
albo samoistne.
Nadciśnienie pierwotne
• jest chorobą przewlekłą i postępującą
• początkowo ma charakter zmienny,
chwiejny
• początkowo chory nawet bez leczenia
miewa zupełnie prawidłowe wartości
ciśnienia tętniczego (taki stan rzeczy może
trwać kilka lat)
• wskutek utrwalania się zmian w ścianie
naczyń krwionośnych, ciśnienie tętnicze jest
już na stałe podwyższone.
Przyczyny
• neurologiczne
• hormonalne,
• genetyczne (50%)- często cierpi na
nie kilku członków rodziny. Polega na
nadmiernej ekspresji mechanizmów
genetycznych, które wykształciły się
do obrony przed spadkiem ciśnienia
U chorych z nadciśnieniem
pierwotnym częściej występują
odmiany genów, które u nosiciela
zwiększają wchłanianie sodu
w nerkach.
Dochodzi do nadmiernego gromadzenia
sodu w organizmie, co sprzyja
podwyższonemu ciśnieniu. Prawdopodobnie
podobny mechanizm powoduje wzrost
ciśnienia tętniczego u osób spożywających
duże ilości soli kuchennej.
Przyczyną nadciśnienia bardzo często
są czynniki środowiskowe i tryb życia
• stres
• dieta
• używki
• brak aktywności fizycznej
• warunki bytowe
• stopień uprzemysłowienia
• strefa geograficzna
Stres uaktywnia:
• układ współczulny,
• oś podwzgórzowo--przysadkową
• układ renina- angiotensyna, powodując
między innymi wzrost wydzielania:
• katecholamin
• glikokortykosteroidów,
• glukagonu
• hormonu wzrostu
• reniny
Nadciśnienie pierwotne
występuje szczególnie często
• u osób otyłych,
• nadużywających soli
kuchennej w codziennej diecie
• przyjmujących niektóre leki, np.
pigułki antykoncepcyjne lub
preparaty zawierające sterydy.
• obciążonych genetycznie
Objawy
Pojawiają zazwyczaj po 30 roku życia. Są to:
• bóle głowy,
• niepokój,
• bezsenność,
• szum w uszach,
• bóle wieńcowe.
Są to jednak objawy rzadko kojarzone z
chorobą, dlatego jej wykrycie często
oddala się w czasie na wiele lat.
W późniejszych etapach choroby pojawiają
się:
• zawroty głowy,
• obniża się sprawność fizyczna i psychiczna.
Długotrwały brak leczenia prowadzi do:
• zmian w naczyniach,
• niewydolności nerek
• chorób serca
(niewydolność, niedokrwienie, zawał), a w
konsekwencji prowadzić może do śmierci.
Leczenie
niefarmakologiczne
• Rozpoznanie i wyeliminowanie napięć
i konfliktów - osoby z nadciśnieniem
powinny w pełni wykorzystywać wolny
czas na odpoczynek i relaks.
• Zwalczanie otyłości - walka z otyłością
wiąże się z aktywnością fizyczną a
także ze sposobem odżywiania.
• Regularna aktywność fizyczna -
odpowiednio dobrany rodzaj aktywności
fizycznej może mieć ważne znaczenie
terapeutyczne. Osoby cierpiące na
nadciśnienie mogą uprawiać takie sporty
jak: pływanie, turystyka piesza i
rowerowa, gimnastyka.
• Ograniczenie spożywania soli
• Wyeliminowanie używek
Leczenie farmakologiczne
• Leki moczopędne - są to leki, które we wczesnym
stadium leczenia powodują usunięcie nadmiaru
wody z organizmu
• Leki blokujące receptory beta - należą do
najczęściej stosowanych.
• Leki rozszerzające tętniczki obwodowe
• Antagoniści wapnia
• Inhibitory konwertazy angiotensyny - są to leki,
których działanie polega na ograniczeniu
aktywności enzymu przekształcającego
angiotensynę I w angiotensynę II, czyli substancje
silnie podnoszącą ciśnienie krwi.
Bardzo częstym błędem osób chorych
jest przerwanie leczenia w
momencie, kiedy stwierdzona
zostanie poprawa.
• Co piąty Polak ma nadciśnienie
tętnicze, często lekceważymy
prewencję, wielu z nas żyje z
nierozpoznanym schorzeniem, a kilka
milionów chorych nie otrzymuje
odpowiedniego leczenia.