Motywowanie do

nauki – rola

rodzica

Spotkanie z rodzicami uczniów

klasy IVa Szkoły Podstawowej Nr

11 w Przemyślu

Na brak motywacji

ucznia do nauki

wpływają różne

czynniki

Związane

z

uczniem

Związane

z

domem

Związane

ze

szkołą

Motywacja

to stan gotowości człowieka do
podjęcia określonego działania,
czyli w tym przypadku chęć
dziecka do uczenia się.

Najbardziej skuteczna jest
motywacja wewnętrzna,
czyli stan, w którym
dziecko samo widzi, że
warto jest się uczyć (ze
względu na późniejsze
korzyści).

Brak motywacji może być
spowodowany różnymi
czynnikami:



Zniechęceniem spowodowanym
brakiem sukcesów



Przekonaniem, że nauka jest nudna i do
niczego się nie przyda



Przeżywanymi trudnościami
emocjonalnymi, spowodowanymi trudną
sytuacją życiową

Zadaniem rodzica chcącego
wzbudzić motywację do nauki jest
zapewnienie dziecku odpowiednich
warunków oraz pokazywanie
dziecku, że warto się uczyć

Czynniki środowiska
rodzinnego sprzyjające
motywacji do nauki:



Postawa rodzicielska – kochająca i

stanowcza



Duże znaczenie wykształcenia i

nauki dla rodzica



Rozwijanie zainteresowań i

uzdolnień dziecka



Stawianie adekwatnych wymagań



Współpraca ze szkołą



Nagrody

Czynniki środowiska
rodzinnego - postawa
rodzicielska

Akceptujący, kochający,

stanowczy rodzic to taki,

który zapewnia poczucie

bezpieczeństwa, zaspokaja

podstawowe potrzeby

dziecka. Może ono skupić

się na nauce i przyswajaniu

wiedzy. Nie musi zwracać

na siebie uwagi

nietypowym zachowaniem.

Rodzic kochający

Rodzic kochający

i stanowczy

i stanowczy

Akceptuje

Akceptuje

Współdział

Współdział

a

a

Uznaje

Uznaje

prawa

prawa

Daje dziecku

Daje dziecku

rozumną

rozumną

swobodę,

swobodę,

właściwą dla jego

właściwą dla jego

wieku

wieku

Ma jasno określone zasady, wartości, normy i ograniczenia.

Ma jasno określone zasady, wartości, normy i ograniczenia.

Poświęca czas, by nauczyć tego dzieci, udziela jasnych

Poświęca czas, by nauczyć tego dzieci, udziela jasnych

komunikatów (ostrzeżeń), gdy dziecko przekracza ustalone

komunikatów (ostrzeżeń), gdy dziecko przekracza ustalone

granice. Jednocześnie okazuje dzieciom wsparcie (gesty

granice. Jednocześnie okazuje dzieciom wsparcie (gesty

miłości, spędzanie z nimi czasu, słuchanie ich).

miłości, spędzanie z nimi czasu, słuchanie ich).

Jest elastyczny i gotowy na

Jest elastyczny i gotowy na

wysłuchanie dziecka, jego

wysłuchanie dziecka, jego

punktu widzenia – także w

punktu widzenia – także w

sytuacji, gdy naruszono

sytuacji, gdy naruszono

pewne ograniczenia.

pewne ograniczenia.

Nawiązuje dialog z

Nawiązuje dialog z

dzieckiem.

dzieckiem.

Rodzic stanowczy i kochający

akceptuje

Dziecko przyjmowane jest takim, jakim jest –
ze wszystkimi cechami fizycznymi,
usposobieniem, możliwościami umysłowymi.
Tacy rodzice naprawdę kochają swoje dziecko
i okazują mu to, obiektywnie je oceniają,
jawnie aprobują, uważając je za godne
pochwał, ale też stosują kary, jeżeli dziecko
zachowało się nagannie.

Rodzic kochający i stanowczy
współdziała

Dziecko jest angażowane w zajęcia
rodziców i domowe - w zależności
od możliwości rozwojowych.
Rodziców cechuje aktywność w
nawiązywaniu wzajemnych
kontaktów.

Rodzic kochający i stanowczy
uznaje prawa

Dziecko jest uznawane za równe,
nie jest przeceniane ani
niedoceniane. Rodzice w swobodny
sposób dostosowują się do
poziomu rozwoju dziecka,
pozwalają na odpowiedzialność za
własne działanie, mają szacunek
dla jego indywidualności.

Rodzic kochający i stanowczy
daje dziecku rozumną
swobodę

Dziecku pozostawiana jest
swoboda, rodzice jednak
utrzymują swój autorytet. Dziecko
wtedy trzeźwo ocenia sytuacje,
jest pewne siebie, przystosowuje
się do różnych sytuacji
społecznych, jest uspołecznione,
pomysłowe, zdolne do
współdziałania z rówieśnikami.
Zdolne jest do pokonywania
różnych przeszkód, spełniania
trudnych zadań.

Jak rodzic może pomóc

dziecku w nauce

1. Interesuj się postępami dziecka.
2. Wspieraj, ale nie wyręczaj.
3. Mądrze motywuj.
5. Doceniaj osiągnięcia dziecka.
6. Nie pozwól dziecku, by źle mówiło

o sobie.

7. Buduj w dziecku poczucie własnej

wartości.

Czynniki środowiska

rodzinnego- znaczenie

wykształcenia i nauki

Dobrze jest, gdy sami rodzice pokazują

dziecku jak ważne jest wykształcenie i

uczenie się, chociażby przez rozmowy o

tym. Rodzice są najważniejsi dla dziecka, są

dla niego przykładem, dlatego też dobrze

kiedy o wartości nauki rozmawiają z

własnymi dziećmi.

Czynniki środowiska

rodzinnego-rozwijanie

zainteresowań

Na samoocenę składa się wiedza,
jaką mamy sami o sobie – im
więcej o sobie wiemy, tym lepiej
się oceniamy. Dlatego warto
rozwijać zainteresowania dziecka
i jego uzdolnienia, by poznało ono
swoje mocne strony, wiedziało w
czym jest dobre.

Czynniki środowiska

rodzinnego- adekwatne

wymagania

Ważne jest rozpoznanie na ile
dziecko radzi sobie w nauce, jakie
są jego możliwości. Zniechęcenie
nauką wynikać może nie z lenistwa,
lecz z osłabionych umiejętności

.

Czynniki środowiska

rodzinnego-współpraca ze

szkołą

Zainteresowanie
rodzica szkolnymi
poczynaniami
dziecka to znak, że
jego nauka i
osiągnięcia szkolne
są ważne, że nauka
jest
pozytywną wartością

Czynniki środowiska

rodzinnego-współpraca ze

szkołą

Jak rodzic może pokazać

swoje zainteresowanie

nauką szkolną? Np.,

przez pomoc w lekcjach,

sprawdzanie jak dziecko

sobie radzi z

samodzielnym

odrabianiem

lekcji, czy odrabia

zadane prace

domowe

– przez

codzienną

kontrolę.

Czynniki środowiska

rodzinnego -współpraca ze

szkołą

Ważny jest także
kontakt rodzica z
wychowawcą, Dobrze
jeśli rodzice na
bieżąco są
zorientowani w
sytuacji szkolnej
dziecka, nie tylko przy
okazji zebrań.

Czynniki środowiska

rodzinnego-współpraca ze

szkołą

Rodzice, nawiązując pozytywną
współpracę z wychowawcą i innymi
nauczycielami, pokazują dziecku, że są
to kolejne osoby, dla których warto mieć
szacunek. Podkreślają w ten sposób
także wartość szkoły i nauki.

Czynniki środowiska

rodzinnego -współpraca ze

szkołą

Częste spotkania z nauczycielami oraz

kontrola obowiązków szkolnych
sprawiają, że dzieci szybciej zaczynają
się z nich wywiązywać.

Czynniki środowiska

rodzinnego-nagroda

Ważne, by nagrodę ustalić
razem z dzieckiem, gdyż to
dla dziecka ta nagroda ma
być atrakcyjna, by chciało
mu się starać. Można
starać się jednak
ograniczać kupowanie np.,
kolejnej zabawki, a
wprowadzić nagrodę w
postaci np. wspólnej
rodzinnej wycieczki, wyjścia
gdzieś, uzyskania
dodatkowego przywileju.

Motywacja do nauki -

podsumowanie



Rozwijaj samoocenę własnego dziecka –
często chwal i dostrzegaj jego sukcesy,
zachęcaj do pokonywania trudności np.
przez stosowanie nagród



Rozwijaj jego talenty i wykorzystuj je do
nauki nowych umiejętności



Uatrakcyjniaj naukę – przez
pokazywanie jaka jest ważna i przydatna

Motywacja do nauki -

podsumowanie



Akceptuj dziecko i szanuj je, za to
jakie jest



Bądź również stanowczy i ustalaj
konsekwencje



Służ własnym przykładem



Współpracuj ze szkołą, także w celu
kontroli dziecka



Stosuj nagrody

RODZIC - SZKOŁA

Rodzic powinien pamiętać, że

nauczyciel jest jego
sprzymierzeńcem w wychowaniu,
a nie wrogiem. Dlatego też
rodzice powinni utrzymywać stały
kontakt ze szkołą, współpracować
z nauczycielami i wychowawcą,
bez względu na to czy ich dzieci
osiągają sukcesy czy też porażki.

PLAN DZIAŁAŃ

NAPRAWCZYCH

NA II SEMESTR ROKU SZKOLNEGO

2010/2011

W KLASIE IVA SZKOŁY PODSTAWOWEJ

NR11 W PRZEMYŚLU

po analizie wyników nauczania za I

semestr

WSTĘP



Po analizie wyników nauczania w kl. IVa Rada
Pedagogiczna SP Nr 11 w Przemyślu postanowiła w II
semestrze roku szkolnego 2010/2011 wdrożyć w życie
„Plan Naprawczy” obejmujący swym zasięgiem przede
wszystkim sferę dydaktyczną. Zaobserwowano duże
braki edukacyjne z poprzedniego etapu kształcenia
oraz trudności w opanowywaniu nowych wiadomości i
umiejętności wielu uczniów tej klasy. Szczególnie
niepokojący jest fakt, że dotychczasowe działania
mające na celu poprawę sytuacji w tej klasie dały
znikome efekty. Oceny semestralne uczniów oraz
średnie klasy z poszczególnych przedmiotów
potwierdzają potrzebę wprowadzenia takiego
programu.

CEL GŁÓWNY



poprawa efektywności kształcenia
w klasie IVa



poprawa wyników
końcoworocznych

CELE SZCZEGÓŁOWE



kształcenie i doskonalenie umiejętności kluczowych,



zmniejszenie liczby uczniów mających słabe wyniki w

nauce,



świadome działanie nauczycieli, rodziców i uczniów w

zakresie skuteczności działań dydaktycznych i

wychowawczych, które wpłyną na sukcesy uczniów i

zminimalizują dydaktyczne porażki,



doskonalenie metod nauczania, czynny udział nauczycieli

w pracach zespołów przedmiotowych,



systematyczne śledzenie i analizowanie skuteczności

podjętych działań oraz wyciąganie wniosków i ewaluacja

działań,



systematyczne i konsekwentne wprowadzanie zmian w

pracy dydaktycznej, wychowawczej w celu poprawy

wyników nauczania,



pedagogizacja rodziców, uświadomienie im potrzeby

ścisłej współpracy szkoły i domu w celu osiągnięcia

lepszych wyników.

ZAŁOŻENIA PLANU



zintegrowanie działań wychowawcy, nauczycieli, rodziców
i uczniów,



systematyczna analiza wyników nauczania z
poszczególnych przedmiotów,



wdrażanie nowych programów i metod, mających na celu
poprawę efektów kształcenia,



motywowanie uczniów do nauki,



wyrabianie wzorców, cech i postaw, skierowanych na
osiągnięcie sukcesu,



współdziałanie nauczycieli w zespołach przedmiotowych,



uświadomienie rodzicom i uczniom celowości
podejmowanych działań dydaktycznych i wychowawczych,



motywowanie rodziców do wspólnego działania
wspierającego realizowanie programu naprawczego.

Aby „Plan

Naprawczy”

dał pozytywne efekty

potrzebne są:

Działania

wychowawców,

nauczycieli,

pedagoga

Działania

uczniów

Działania

rodziców

Działania wychowawców, pedagoga,

nauczycieli i zespołów
przedmiotowych:

w stosunku do uczniów:



systematyczne diagnozowanie wiedzy
uczniów,



motywowanie do pracy przez
stosowanie systemu nagród i kar,



dbanie o dobre relacje z uczniami,



wspieranie dzieci w ich dążeniach –
zajęcia pozalekcyjne, konsultacje,
pomoc doraźna.

Działania wychowawców,

pedagoga, nauczycieli i zespołów

przedmiotowych:

w stosunku do rodziców:



ustalenie jasnych zasad komunikowania
się z wychowawcą i nauczycielami,



przekazywanie spostrzeżeń o uczniu,



oczekiwanie od rodziców informacji
zwrotnej o przeczytanej uwadze, stały
kontakt z rodzicami,



wspieranie rodziców w indywidualnej
pracy wyrównawczej z dzieckiem w domu.

Działania uczniów:

w stosunku do samych siebie:



organizowanie pomocy koleżeńskiej,



wdrażanie do samooceny,



wdrażanie do systematycznej pracy w
domu,



uczenie się organizacji czasu wolnego,
czasu pozalekcyjnego.

Działania uczniów:

w stosunku do nauczycieli:



systematyczność w nauce,



systematyczne odrabianie zadań,



aktywny udział w lekcjach,



zachowanie spokoju na lekcjach,



aktywny udział w dodatkowych
zajęciach,



systematyczne uzupełnianie braków
spowodowanych nieobecnością w szkole.

Działania rodziców:

w stosunku do własnych dzieci:



tak zorganizować zajęcia własne, by mieć czas
na rozmowę i pomoc dziecku,



określenie systemu wymagań wobec dziecka
oraz konsekwentne przestrzeganie ich,



dbałość o właściwą organizacją czasu
pozalekcyjnego dziecka,



systematyczne kontrolowanie osiągnięć
dziecka,



okazywanie zainteresowania poczynaniami
dziecka.

Działania rodziców:

w stosunku do nauczycieli i

wychowawcy:



systematyczne kontakty,



odpowiadanie na uwagi nauczycieli
zamieszczone w zeszytach,
dzienniczkach,



systematyczne usprawiedliwienia
nieobecności dziecka w szkole.

Dziękujemy za uwagę!!!!!