Pracę wykonali:

Ewelina Woźniak
Sylwia Ługowska
Katarzyna Witczak
Marika Pluta
Tomasz Okulski
Krzysztof Rokicki

Spis treści:

Definicja zdrowia i choroby
Aspekty zdrowia
Ujęcie choroby wg Osińskiej
Ujęcie choroby wg Szewczyka
Dualizm zachowań człowieka wobec
choroby i zdrowia

Definicja choroby:

„Proces, objawiający się zaburzeniami w
prawidłowym funkcjonowaniu części lub całości
organizmu”.

Definicja zdrowia:

„Stan pełnego, fizycznego, umysłowego i
społecznego dobrego samopoczucia, przy
całkowitym braku choroby lub kalectwa”.

Zdrowie można określić jako stan pełnej harmonii
Ciała, Umysłu i Duszy.

Aspekty zdrowia:

Fizyczne

Fizyczne

-

-

dotyczy prawidłowego

dotyczy prawidłowego

funkcjonowania organizmu, jego układów i

funkcjonowania organizmu, jego układów i

narządów.

narządów.

Psychiczne

Psychiczne

-

-

wiąże się ze zdolnością do

wiąże się ze zdolnością do

prawidłowego rozpoznania uczuć i emocji

prawidłowego rozpoznania uczuć i emocji

człowieka, umiejętnością radzenia sobie w

człowieka, umiejętnością radzenia sobie w

trudnych sytuacjach.

trudnych sytuacjach.

Społeczne

Społeczne

-

-

odnosi się do zdrowia zbiorowości

odnosi się do zdrowia zbiorowości

ludzkiej, jej rozwoju oraz zdolności

ludzkiej, jej rozwoju oraz zdolności

przystosowania się do nowych warunków

przystosowania się do nowych warunków

środowiskowych

środowiskowych

.

W ujęciu Osińskiej choroba może

być dla człowieka:

klęską,
akceptowanym faktem,
twórczym czynnikiem rozwojowym.

W sytuacji

klęski

osoba

przewlekle chora znajduje

się w utrwalonym stanie

rozpaczy, apatii i

pesymizmu, który wyraża

się w biernej i bezmyślnej

rezygnacji, względnie w

nierozumnym buncie w

stosunku do konieczności

losu. Sytuacja ta może

człowieka załamać i

prowadzić do ucieczki w

śmierć samobójczą lub

psychologiczną.

Pozytywna akceptacja

wyraża się w świadomym

pogodzeniu z chorobą i radzeniu sobie w nowej

sytuacji życiowej. Akceptacja o charakterze

negatywnym prowadzi natomiast do ucieczki od

trudności i konfliktów życiowych w chorobę.

Choroba może być także

twórczym czynnikiem

rozwoju.

Wówczas jest

przyjmowana jako dar, życiowe

zadanie, szansa. Staje się

"aktem twórczym” w procesie

kształtowania osobowości i

zmusza człowieka do podjęcia

decyzji wyjścia na drogę

swojego przeznaczenia.

Uznając chorobę za twórczy

czynnik rozwoju, chory

pogłębia kontakt ze sobą

i z innymi ludźmi. Wykorzystuje

ten czas na przemyślenie

nurtujących go problemów i

wzmacnia osobisty kontakt z

Bogiem.

Według K. Osińskiej, choroba może

być przyjmowana jako:

dar,
zjawisko,
sytuacja,
cierpienie,
fakt,
szansa,
znak łaski.

Świadome przyjęcie

daru

choroby mobilizuje w

kierunku postaw twórczych, altruistycznych i
sprzyja rozwojowi osobowości.

Przyjęcie choroby jako

zjawiska

dotyczącego każdego

człowieka jest pomocą w jej twórczym przeżywaniu.
Natomiast nie przyjęcie jej jako powszechnego
zjawiska fałszuje obraz rzeczywistości i naraża
człowieka na podejmowanie niewłaściwych decyzji.

Rozumienie choroby jako

sytuacji

powszechnej obejmuje nie tylko szukanie
sposobów leczenia czy zapobieganie
powikłaniom, ale także mobilizuje do
pogłębienia dotychczasowej wiedzy i
zdobycia nowych umiejętności potrzebnych
w zmienionej sytuacji życiowej.

Choroba przyjęta jako
powszechne

cierpienie

pomaga odnaleźć jej
głębszy sens. Odkrywa
się go stopniowo, gdy
w bólu i trudzie
wewnętrznie
przemienia człowieka.

W chorobie rozumianej jako powszechny

fakt

,

trudna sytuacja jest źródłem nowych doświadczeń
w życiu chorującego człowieka.

Choroba może być również powszechną

szansą

.

Daje wówczas czas na myślenie, refleksję, ocenę
dotychczasowego życia i wskazuje, co można
zmienić, ulepszyć, odnowić.

Choroba jako

znak łaski

jest sygnałem

szczególnego spotkania z Bogiem. Może być ono
oczekiwane i akceptowane lub odrzucane,
niepotrzebne czy niezauważone. Warunkiem, by
choroba stała się łaską zmieniającą osobę chorą
wewnętrznie, jest jej zaakceptowanie.

W sytuacji choroby wyzwalają się w człowieku

różne odniesienia wobec niej. W. Szewczyk

wymienia pięć sposobów patrzenia na chorobę.

Należą do nich:

wyzwanie

, czyli trudność, którą trzeba

rozwiązać;

wróg

, którego trzeba pokonać;

kara

, którą trzeba ponieść;

ucieczka

od odpowiedzialności i problemów

życiowych

wartość

, która rozwija i pogłębia

wewnętrznie.

Dualizm zachowań człowieka

wobec

choroby i zdrowia

Zachowanie reaktywne

– odruchowa odpowiedź na

bodźce, których źródłem jest stan własnego
organizmu, np. przybieranie tzw. pozycji
przymusowych w trakcie napadu dychawicy
oskrzelowej.

Zachowanie celowe

– skupia swoja uwagę na

wartości jaką stanowi dla chorego zdrowie lub
choroba:

-

Zdrowie jest wartością dodatnią, a choroba ujemną,

-

Zdrowie jest wartością ujemną, a choroba dodatnią,

- Zdrowie i choroba mają wartość zerową.

Choroba i zdrowie stanową integralną część

ludzkiego życia. Należy je rozpatrywać nie tylko

jako prawidłowość procesów somatycznych, lecz

w szerszej koncepcji (holistycznej) zakładającej

równowagę i sprawność fizyczną, psychiczną oraz

społeczną. Życie i zdrowie człowieka jest

wartością niekwestionowaną, czyli to, czego

pragniemy, co chcemy ochronić, do czego

dążymy.