Ostre i przewlekłe

zatrucie ołowiem

Aneta Schygulla Anna
Wengerska

Ostre zatrucie ołowiem

Przewlekłe zatrucie

ołowiem

Diagnostyka

Leczenie

Podzał ostrych zatruć

ołowiem



Związkami nieorganicznymi ołowiu



Związkami organicznymi ołowiu

Zatrucie ostre związkami

nieorganicznymi



Pieczenie w ustach



Wymioty



Kolka jelitowa



Krwiomocz



Proteinuria



Uszkodzenie OUN

Zatrucie ostre związkami

organicznymi



Wymioty



Drętwienie języka i kończyn



Drgawki



Wzmożenie odruchów



Zwolnienie czynności serca

Zatrucie przewlekłe

ołowiem

Objawy ze strony:

Ośrodkowego i obwodowego
układu nerwowego
Nerek
Układu sercowo-naczyniowego
Wątroby
Niedokrwistość
Układu rozrodczego

Układ nerwowy



Kumulacja ołowiu powoduje

zaburzenia przewodnictwa



Objaw opadania ręki



Stany otępienia



Drażliwosć



Drżenie mięśniowe



Zaburzenia pamieci i koncetracji

Nerki

Objawy przewlekłej nefropatii:

Aminoacyduria

Hipofosfatemia

Hiperfosfaturia

Glikozuria

Wydzielania koproporfiryn z moczem

Układ sercowo-naczyniowy

Obniżenie stężenia

ołowiu

koreluje z obniżeniem

rozkurczowego cisnienia

krwi

Inne objawy



Wzrost transaminaz



Niedokrwistość ołowicza



Spadek popędu płciowego



Niepłodność

Badanie laboratoryjne



Podwyższone stężenie prekursorów
hemu w moczu i surowicy



Spadek ilości hemoglobiny w surowicy



Wzrost wolnych protoporfiryn w krwince



Niedokrwistość ołowicza



Rąbek ołowiczy u dzieci



Wzrost stężenia kreatyniny w surowicy



Spadek kirensu kreatyniny

Leczenie



Zapobieganie dalszej ekspozycji na ołów



Zastosowanie związków chelatujących



Wersenian wapniowo-dwusodowy (CaEDTA)



Dimerkaptol



Penicylaminy



Succimer

Dziękujemy za uwagę