Monitorowanie leczenia

żywieniowego

Wykład 4

Monitorowanie leczenia

żywieniowego

Choroba ostra: przyrost masy ciała lub

przywrócenie składu ciała jest nierealne,
zapobieganie lub spowolnienie dalszej
utraty masy tkankowej, retencja płynów
lub niekorzystny wzrost tkanki
tłuszczowej, uzyskanie dodatniego
bilansu azotowego jest nierealne,
poprawa czynności narządów (siły
mięśniowej, odporności, nastroju)

Monitorowanie leczenia

żywieniowego

Rekonwalescencja: faza anaboliczna,

powrót prawidłowej czynności narządów,

odbudowa tkanek, szybszy przyrost tkanki

tłuszczowej, niż beztłuszczowej

Choroba przewlekła: po wielu tygodniach

odpowiedniego odżywiania, ogólna poprawa

czynnościowa i przyrost masy ciała

Żywienie zitegrowane: związane z innymi

aspektami klinicznymi, dostosowane do

patologii, farmakoterapii i postepowania w

chorobie podstawowej. Monitorowanie

powikłań (biegunki, gorączki)

Monitorowanie leczenia

żywieniowego

Objawy kliniczne:
- Orientacja i nastrój
- Oznaki życiowe: temperatura, tętno, RR
- Obrzęki lub odwodnienie
- Badanie fizykalne narządów: osłuchiwanie,

obmacywanie

Parametry życiowe:
- Łaknienie
- Przyjmowanie doustne pokarmów, całkowita

podaż wszystkimi drogami

- Czynność przewodu pokarmowego

Monitorowanie leczenia

żywieniowego

Pomiary antropometryczne:
- Codzienny pomiar masy ciała, bilans

płynów

- Cotygodniowy pomiar masy ciała ,

ocena odnowy tkanek i zmian BMI

- Cotygodniowy pomiar obwodu mięśni

ramienia (MAC) i grubości fałdu

skórnego nad mięśniem trójgłowym

ramienia (TSF), utrudnione ważenie

Monitorowanie leczenia

żywieniowego

Parametry czynnościowe:
- Dynamometria ręczna, ocena siły

mięśniowej

- Szczytowy przepływ wydechowy,

ocena siły mięśni oddechowych

- Punktowa ocena nastroju
- Punktowa ocena jakości życia
- Punktowa ocena codziennej

aktywności życiowej

Monitorowanie leczenia

żywieniowego

1. Karta bilansu płynowego : waga,

ilość wydalanego moczu, utraty
przez przetoki, ilość odsysanej treści
żołądkowej, ilość podanego płynu

2. Dane laboratoryjne. Częstość zależy

od sytuacji klinicznej, 2x/tydzień,
szczegółowy pomiar glikemii i
leczenie insuliną

Pomiary laboratoryjne w

leczeniu żywieniowym

Bilans azotowy:
1. Ujemny bilans azotowy u chorych niedożywionych,

zwiększone straty (hiperkatabolizm)

2. Pomiar jest zazwyczaj orientacyjny, 1 g białka-160

mg N

3. Prawidłowa dobowa zbiórka moczu, często

niemożliwa

4. Niewydolność nerek może być przyczyną

zatrzymania azotu a nie przyrostu białka

5. Wydalanie azotu z moczem ok. 85% całkowitej

utraty N. W pewnych sytuacjach straty pozanerkowe

są większe np. oparzenia, utrata z kałem w ZZW

Pomiary laboratoryjne w

leczeniu żywieniowym

6. Fizjologiczne azot jest wydalany w postaci

mocznika. Można go wyliczyć przy pomocy

odpowiedniego wzoru. Nie jest on przydatny u

chorych w katabolizmie, nieodszacowanie utraty i

przeszacowanie równowagi azotowej

7. Oznaczanie poziomu mocznika i amoniaku
8. Prawdziwy pomiar wydalania azotu z moczem

wymaga specjalistycznych

badań
9. Wydalanie azoty z moczem zmienia się

codziennie i bilans musi być oceniany

codziennie