Style kierowania

Dr Wojciech Pająk

Style kierowania



Styl kierowania jest to względnie
trwały i powtarzalny sposób
oddziaływania przełożonego na
zachowania podwładnych



Styl kierowania jest to zespół
specyficznych dla danego przywódcy
sposobów postępowania i
stosowanych metod działania

Klasyfikacje stylów kierowania



Koncepcje normatywne



Klasyfikacja stylów kierowania – Kurt Lewin



Kontinuum zachowań kierowniczych



Klasyfikacja stylów kierowania – Robert Tannenbaum,
Warren H. Schmidt



Siatka zachowań kierowniczych – Robert Blake, Jane
Mouton



Koncepcje sytuacyjne



Sytuacyjna teoria kierowania – Paul Hersey, Ken
Blanchard



Model relacji sytuacja-styl - Fred Fiedler



Model stylów kierowania – Victor H. Vroom, Philip Yetton

Klasyfikacja stylów kierowania –
Kurt Lewin



Autokratyczny



Demokratyczny



Styl przywództwa uchylający się od
ingerencji

Autokratyczny styl
przywództwa



centralizacją władzy



przewagą decyzji jednoosobowych

nad decyzjami grupowymi



przewagą kar nad nagrodami w

procesie motywowania



dużym dystansem w kontaktach z

podwładnymi



brakiem uczestnictwa przełożonego

w realizacji zadań grupowych

Demokratyczny styl przywództwa



decentralizacją władzy



współudziałem podwładnych w

podejmowaniu decyzji



przewagą naród nad karami w

procesie motywowania



brakiem dystansu kontaktach z

podwładnymi



uczestnictwem przywódcy podczas

realizacji zadań grupowych

Styl przywództwa uchylający się od
ingerencji



pozostawianiem podwładnym dużej
swobody w planowaniu i
organizowaniu działań



unikaniem podejmowania decyzji



unikaniem oceniania

Klasyfikacja stylów kierowania – Robert Tannenbaum,

Warren H. Schmidt

Udział pracowników w

procesie podejmowania

decyzji

Udział menedżera w

procesie podejmowania

decyzji

1 2 3 4 5 6 7

Autokratyczny

styl kierowania

Demokratyczny

styl kierowania

Klasyfikacja stylów kierowania – Robert
Tannenbaum, Warren H. Schmidt

1.

Przełożony sam podejmuje decyzję i ją ogłasza

2.

Przełożony sam podejmuje decyzję, stara się do niej

przekonać podwładnych

3.

Przełożony sam podejmuje decyzje, pozwala podwładnym

zadawać pytania, odpowiadając stara się podwładnych do

niej przekonać

4.

Przełożony informuje podwładnych o możliwych

rozwiązaniach, podwładni dokonują ich oceny, przełożony

sam podejmuje decyzję

5.

Przełożony definiuje problem, podwładni formułują

warianty decyzyjne dokonują oceny ich wariantów,

przedstawiają przełożonemu zaakceptowane warianty,

przełożony wybiera wariant najlepszy

6.

Przełożony określa przestrzeń decyzyjna, podwładni

podejmują decyzję

7.

Decyzję podejmują podwładni

Kontinuum zachowań kierowniczych



Styl dyrektywny – podejmuje decyzję i informuje
podwładnych co i jak mają wykonać



Styl konsultacyjny – przełożony wyjaśnia sytuację, pyta
podwładnych o potrzebne informacje i opinię a
następnie podejmuje decyzję



Styl uczestniczący – wyjaśnia sytuację, pyta
podwładnych o opinię a następnie wspólnie z nimi
podejmuje decyzję



Styl delegujący – wyjaśnia sytuację a następnie
deleguje na podwładnych uprawnienia decyzyjne oraz
odpowiedzialność za podjętą decyzję

Siatka zachowań kierowniczych – R. Blake, J . Mouton

9,1

1,9

5,5

9,9

Orientacja na wynik

Orientacja na

potrzeby

pracowników

1,1

1 2 3 4 5 6 7 8 9

1

2

3

4

5

6

7

8
9

Siatka zachowań kierowniczych – Robert
Blake, Jane Mouton



kierowanie zubożone (1;1) – wysoka wydajności i dobre

stosunki z pracownikami pozostają w sprzeczności



kierowanie realizacją zadań (9;1) – dobre stosunki z

pracownikami mają znaczenie uboczne wobec wysokiej

wydajności



kierowanie klubowe (1;9) – wydajność ma znaczenie

uboczne wobec dobrych stosunków w kierowanym

zespole



kierowanie zrównoważone (5;5) – celem jest równowaga

między wysoką wydajnością a dobrymi stosunkami

międzyludzkimi



kierowanie zespołowe (9;9) – wydajność jest wynikiem

integracji zadań i potrzeb podwładnych

Style kierowania – William J . Reddin

Adminis-

trator

Rozwojo-

wiec

Autokrata

życzliwy

Biurokrata

Dezerter

Misjonarz

Autokrata

Kompro-

mista

Separujący

się

Towarzy-

ski

Poświęca-

jący się

Zintegro-

wany

Orientacja

na zadania

Orientacja na

pracowników

Orientacja na

efektywność

Style mniej

efektywne

Style

podstawowe

Style bardziej

efektywne

Mniej efektywne style kierowania



Dezerter – „ucieczka od kierowana. Wiele problemów,

które powinien rozwiązywać nie rozwiązuje lub

przekazuje do rozwiązania innym



Autokrata – dążący za wszelką cenę do wykonania

zadań. Nie maja zaufania do ludzi, jest apodyktyczny,

nieżyczliwy



Misjonarz – wkłada wiele wysiłku, przede wszystkim w

zapewnienie jak najlepszych stosunków

międzyludzkich. Jest nieskuteczny, nie umiejący

stawiać wymagań i egzekwować wykonania zadań



Kompromista – bardzo podatny na wpływy otoczenia.

Lubi zgadzać się zawsze ze wszystkimi. Koncentruje

się przede wszystkim na rozwiązywaniu zagadnień

bieżących.

Bardziej efektywne style kierowania



Biurokrata – przywiązuje wagę do formalnych

procedur i kontroli podległego mu personelu. Jest jako

sumienny i skrupulatny.



Autokrata życzliwy – stara się realizować zadania bez

zrażania sobie ludzi. Traktuje ich co prawda

instrumentalnie, ale w miarę im ufa i pozostawia

samodzielność działania.



Rozwojowiec – ufny, chętnie delegującego

uprawnienia na podwładnych, dbającego zarazem o

ich rozwój.



Administrator – umie stawiać i stawia wysokie

wymagania sobie i podwładnym. Kładzie nacisk na

pracę zespołową. Potrafi skutecznie dobierać bodźce,

co zapewnia mu skuteczność w realizacji zadań.

Style kierowania – Paul Hersey, Ken Blanchard

Uczestniczący

(partycypowanie)

Orientacja na zadania

Orientacja na

pracowników

Konsultatywny
(sprzedawanie)

Delegujący

(delegowanie)

Dyrektywny

(instruowanie)

funkcjonalna

psychologiczna

niska

niska

niska

niska

wysoka

wysoka wysoka

wysoka

Dojrzałość

IV

III

II

I

niska

wysoka

wysoka

niska

Sytuacyjna teoria kierowania – Paul
Hersey, Ken Blanchard



instruowanie (dyrektywny) - styl silnie ukierunkowany

na zadania, słabo na współpracę, szczegółowy przydział

zadań podwładnym



sprzedawanie (konsultacyjny) - integracja orientacji na

zadania z orientacją na stosunki międzyludzkie,

stwarzanie podwładnym możliwości wypowiadania ich

przekonań, przy równoczesnym zatrzymaniu przez

przełożonego uprawnień decyzyjnych



partycypowanie (uczestniczący) - orientacja na stosunki

międzyludzkie, stwarzanie podwładnym możliwości

uczestnictwa w procesie podejmowania decyzji



delegujący - przekazywanie podwładnym uprawnień do

decydowania o środkach i sposobach wykonywania

zadań

Model relacji sytuacja-styl Fred Fiedler

dobre

Stosunki

przełożony

podwładni

dobre
dobre
dobre

złe
złe
złe
złe

Struktura

zadań

proste
proste

proste
proste

złożone
złożone

złożone
złożone

Formalna

pozycja

przełożonego

mocna

mocna

mocna

mocna

słaba

słaba

słaba

słaba

Styl kierowania

zorientowany

na

zadania

pracowników
pracowników

zadania
zadania

zadania
zadania

pracowników

Model stylów kierowania – Victor H.
Vroom, Philip Yetton

A.

Czy istnieją wymogi jakościowe

sprawiające, że jedno rozwiązanie może

być bardziej racjonalne od drugiego?

B.

Czy przełożony dysponuje wystarczającą

ilością informacji do podjęcia prawidłowej

decyzji?

C.

Czy problem jest wystarczająco

ustrukturyzowany?

D.

Czy akceptacja decyzji przez pracowników

jest ważna dla efektywnej jej

implementacji?

Model stylów kierowania – Victor H.
Vroom, Philip Yetton

E.

Jeżeli podejmę decyzje samodzielnie, to czy

pewnym jest, że zostanie ona zaakceptowana

przez podwładnych?

F.

Czy można przyjąć, że podwładni podejmując

decyzje, będą się kierowali nadrzędnymi

celami organizacji?

G.

Czy między pracownikami istnieją sprzeczne

zdania na temat preferowanego rozwiązania

danego problemu?

H.

Czy pracownicy posiadają wystarczające

informacje do podjęcia prawidłowej decyzji?

Model stylów kierowania – Victor H.
Vroom, Philip Yetton

1.

AI (styl autokratyczny) - wykorzystuje

wyłącznie posiadane informacje

2.

AII (styl autokratyczny) - wykorzystuje

podwładnych jako źródło informacji

3.

CI (styl konsultatywny) – konsultuje się

indywidualnie z podwładnymi

4.

CII (styl konsultatywny) – konsultuje się z

grupą podwładnych

5.

GI (styl grupowy) - zasada konsensusu

6.

GII (styl grupowy) - zasada kompromisu

7.

DI (styl delegujący) – delegowanie uprawnień

decyzyjnych

Inne typy przywództwa

1.

Przywództwo transakcyjne jest to
proces wymiany pomiędzy
przełożonym a podwładnymi (reguła
wymiany)

2.

Przywództwo transformacyjne ma
charakter charyzmatyczny