Uchodźcy i emigranci w

Uchodźcy i emigranci w

środowisku społecznym

środowisku społecznym

Kto to jest uchodźca?

Kto to jest uchodźca?

Uchodźcy to ludzie, którzy muszą uciekać ze swoich

krajów, bo ich życie lub bezpieczeństwo jest zagrożone.

Prawo międzynarodowe mówi:

Uchodźca to osoba, która z uzasadnionej obawy przed

prześladowaniem z powodu rasy, narodowości, religii, poglądów

politycznych lub przynależności do określonej grupy społecznej

przebywa poza krajem swojego obywatelstwa, i z powodu tych

obaw nie chce lub nie może do tego kraju wrócić.

Konwencja Genewska o statusie uchodźców z 1951 r.

Co warto wiedzieć:

Co warto wiedzieć:

Dlaczego uchodźcy opuszczają swoje kraje?
Uchodźcy wyjeżdżają ze swoich krajów, gdy obawiają się o

życie, gdy ich prawa są systematycznie łamane. Czasem są

wręcz wyrzucani ze swoich domów. Czasem – uciekają od

tortur, porwań, gwałtów i grabieży.

Kto nadaje status uchodźcy?
Status uchodźcy nadają władze państwa, w którym

cudzoziemcy szukają ochrony. W Polsce rozpatrywaniem

wniosków o status uchodźcy zajmuje się Urząd do Spraw

Cudzoziemców.

Jak wygląda procedura ustalania statusu uchodźcy ?
Urząd do Spraw Cudzoziemców ustala, czy dana osoba

wymaga międzynarodowej ochrony na podstawie rozmowy z

cudzoziemcem oraz innych dostępnych sobie informacji

(konsularnych, pochodzących z międzynarodowych raportów

dotyczących ochrony praw człowieka i innych).

Status uchodźcy jest przyznawany cudzoziemcom na podstawie

Konwencji Genewskiej o statusie uchodźców z 1951 r. Polska jest

stroną tej Konwencji od 1991 r. Konwencja przytacza definicję

uchodźcy, która jest podstawą uznawania cudzoziemców za

uchodźców w Polsce, mówi też o podstawowych prawach i

obowiązkach uchodźców w goszczącym kraju. Szczegółowo, prawa i

obowiązki uchodźców w Polsce precyzuje Konstytucja RP. Daje

uchodźcom prawo do szukania ochrony w Polsce, a także równego

traktowania bez względu na rasę czy wyznanie, prawo do zachowania

własnej tożsamości. Art. 70 Konstytucji mówi, że każdy w Polsce –

także cudzoziemcy – mają prawo do edukacji, a dla dzieci i młodzieży

do 18 roku życia edukacja jest obowiązkowa. Zasady przyznawania

statusu uchodźcy, prawa uchodźców, osób objętych innego rodzaju

ochroną i ubiegających się o status uchodźcy reguluje Ustawa o
ochronie cudzoziemców

.

Jakie prawa i obowiązki mają ludzie w czasie procedury?

Procedura nadania statusu trwa w Polsce pół roku lub nieco dłużej. W

tym czasie cudzoziemcy mogą korzystać z ośrodków dla uchodźców,

gdzie mają zapewnione zakwaterowanie, wyżywienie i podstawową

pomoc medyczną. Po pół roku zyskują prawo do pracy. Dzieci mają

prawo do edukacji w Polsce. Podczas całego okresu pobytu w Polsce

cudzoziemcy mają obowiązek przestrzegać polskiego prawa.

Dlaczego Polska przyjmuje uchodźców?

Przez wiele lat to Polacy byli uchodźcami – było tak w czasie

polskich powstań narodowych, ale i w nieodległej przeszłości.

Czasy się zmieniły, teraz to Polska chroni ludzi prześladowanych

we własnych krajach. Zobowiązuje nas do tego Konwencja

Genewska o statusie uchodźców, której Polska jest stroną

od 1991 r. , Konstytucja RP a także ustawa o ochronie

cudzoziemców na terytorium RP z 2003 r.

Ochrona międzynarodowa w Polsce

Cudzoziemcowi można nadać w Polsce trzy rodzaje ochrony:

status uchodźcy, ochronę uzupełniającą albo pobyt tolerowany.

Dwie pierwsze formy łączą się z pomocą socjalną przez pierwszy

rok pobytu w Polsce (tzw. program integracyjny). Cudzoziemcy

zyskują prawo do pracy, edukacji, pomocy społecznej, inne

prawa związane z funkcjonowaniem w Polsce – oprócz praw

politycznych. Wszyscy cudzoziemcy objęci ochroną mogą

legalnie żyć w Polsce.

Z jakich krajów przyjeżdżają uchodźcy do Polski?

Od ponad dekady głównym krajem pochodzenia uchodźców w Polsce jest
Federacja Rosyjska (Czeczenia). Uchodźcy przyjeżdżają też z Białorusi,
Iraku, Somalii, Sudanu, Sri Lanki i wielu innych krajów, gdzie ich prawa
nie są przestrzegane.

Czy uchodźcy korzystają z jakiejś specjalnej pomocy
państwa?

Przez pierwszy rok pobytu w Polsce cudzoziemcy, którzy otrzymali status
uchodźcy albo ochronę uzupełniającą mają prawo do pomocy
integracyjnej. Polega ona na wsparciu uchodźcy w tym, żeby zaczął
samodzielnie funkcjonować w nowym kraju. Uchodźcy korzystają z
bezpłatnych lekcji języka polskiego, otrzymują pomoc finansową i
socjalną, aby móc znaleźć mieszkanie i pracę.

Emigracja

Emigracja

co to

co to

takiego??

takiego??

Migracjami (lub wędrówkami) ludności nazywamy
całokształt przemieszczeń prowadzących do stałej lub
okresowej zmiany miejsca zamieszkania osób.
Migracje uważa sięza najważniejszy przejaw
przestrzennej mobilności ludności.
Migracje wewnętrzne – zmiany miejsca stałego lub
czasowego pobytu, polegające na przekroczeniu
granicy administracyjnej danej jednostki terytorialnej
w celu osiedlenia sięna stałe lub czasowo w innej
jednostce w granicach kraju.
Migracje zewnętrzne – przekroczenie granicy
państwa związane ze względnie trwałą zmianą
miejsca zamieszkania.

W badaniach ruchy wędrówkowe ludności

rozpatruje się przede wszystkim ze względu

na następujące aspekty:

– czas trwania migracji,
– obszar, na którym ma miejsce

przemieszczanie si ludności,

– motywy (czynniki, przyczyny) zmiany

miejsca zamieszkania,

– sposób organizacji i przebiegu migracji.

Migracje- podstawowe pojęcia

Migracje- podstawowe pojęcia

Ze względu na czas trwania migracji

wyróżniamy:

– Migracje stałe (często określane jako

definitywne) –zmiana miejsca zamieszkania na
czas nieokreślony (z akcentem na długotrwałość
zmiany),

– Migracje czasowe (sezonowe lub okresowe) –

zmiana miejsca zamieszkania na czas określony,
np. na czas studiów, sezonowej pracy itp.

– Migracje wahadłowe –szczególny rodzaj ruchu

migracyjnego ludności, polegający na codziennym,
wahadłowym przemieszczaniu się, np. z i do pracy,
szkoły itp.

Migracje - klasyfikacja

Migracje - klasyfikacja

Ze względu na obszar migracji wyróżniamy:

– Migracje wewnętrzne (wewnątrz kraju) –zmiana miejsca

zamieszkania w obrębie jednego kraju.

Wyróżniamy następujące kierunki migracji wewnętrznych:

– migracje międzyregionalne (np. pomiędzy

województwami),

– wewnątrzregionalne (w obrębie województw).

Można wyodrębnić cztery strumienie przepływu

migracji wewnętrznych:

– migracje ze wsi do miast,
– migracje z miast do wsi,
– migracje z miast do miast,
– migracje ze wsi na wieś.

Migracje zewnętrzne (zagraniczne) –związane z

przekroczeniem granicy państwa. W obrębie tego

rodzaju migracji wyróżniamy:
emigrację– wyjazdy za granicę na pobyt stały,
imigrację– przyjazdy do kraju z zagranicy na pobyt

stały,
reemigrację – powrót emigrantów do kraju po pobycie

stałym za granicą,
repatriację– masowy, zorganizowany przez władze

państwowe powrót do kraju jeńców wojennych, osób

internowanych oraz osób, które opuściły kraj, np. z

przyczyn politycznych,
deportację– przymusowe wydalenie z terytorium kraju,

najczęściej dotyczące nielegalnych imigrantów,
ekspatriację– dobrowolne lub przymusowe

opuszczenie terytorium swego kraju (zerwanie z

krajem).

Z punktu widzenia motywów (przyczyn)

wyróżniamy migracje z powodów:



zarobkowych,



rodzinnych,



edukacyjne,



politycznych,



religijnych,



osadniczych,



narodowościowych,



osobistych celów osób przemieszczających

się (np. leczenie).

Ze względu na sposób organizacji i

przebiegu wyróżniamy migracje:



indywidualne,



grupowe,



planowe,



żywiołowe,



legalne,



nielegalne,



dobrowolne,



przymusowe.

Dziękujemy za uwagę!!

Dziękujemy za uwagę!!