Jest to plan finansowy zawierający dochody i
wydatki rządowe związane z realizacją
przyjętej polityki społecznej i gospodarczej.
Jest on sporządzany na okres jednego roku
oraz
zatwierdzany
przez
władzę
ustawodawczą. Po zatwierdzeniu staje się
aktem prawnym umożliwiającym organom
wykonawczym
jego
realizację,
czyli
gromadzenie
dochodów
i
dokonywanie
wydatków.
Na podstawie ustawy budżetowej z 20 stycznia
na rok 2011 wpływy budżetowe zostały ustalone
na poziomie 273 144 394 tys. zł
Najważniejsze są wpływy z podatków pośrednich
od towarów i usług czyli vat, dużo mniejszy
wpływ ma dochód z podatku od osób fizycznych
PIT. Porównywalny wpływ z podatkiem PIT mają
dochody
nieopodatkowane,
natomiast
w
dochodach
nieopodatkowanych
najwyższy
wskaźnik dochodu mają opłaty grzywny i
odsetki
.
Na podstawie ustawy budżetowej z 20 stycznia
na rok 2011 wydatki budżetowe zostały
ustalone na poziomie 313 344 394 tys. Zł
Największe wydatki to:
-
Różne rozliczenia 83 365 876 tys. zł
-
Obowiązkowe ubezpieczenia społeczne
72 293 864 tys. zł
-
Obsługa długu publicznego 38 434 500 tys. zł
Deficyt budżetu państwa ustala się na dzień
31 grudnia 2011 r. na kwotę nie większą niż
40 200 000 tys. zł
Ogólne zadłużenie naszego państwa zmierza
do przekroczenia konstytucyjnego progu 55 %
długu publicznego w stosunku do obecnego
PKB. W tym momencie należy zauważyć, iż
polityka budżetowa naszego państwa powinna
zmierzać ku zapobieganiu powiększania się
tego zadłużenia.
Polega na stosowaniu przez rząd określonych środków
oddziaływania na popyt globalny (zmiany stawek i
struktury podatków, zmiany wypłat przelewów – np. dla
samorządów, zmiany wydatków na roboty i inwestycje
publiczne) Aktywna polityka budżetowa może mieć
charakter:
ekspansywny – pobudzenie popytu globalnego poprzez
zwiększenie wydatków państwa lub obniżenie podatków.
Powoduje to uaktywnienie procesów gospodarczych i
wzrost dochodu narodowego
restrykcyjny – nadmierny popyt globalny jest ograniczany
przez
zmniejszenie
wydatków
budżetowych,
podwyższenie podatków lub obydwa te instrumenty.
Jej fundamentem jest założenie, że pewne
elementy dochodów i wydatków budżetowych
automatycznie reagują na zmiany aktywności
gospodarczej wyzwalając impulsy łagodzące
wahania koniunkturalne. Impulsy te to tzw.
automatyczne stabilizatory i ich
uruchomienie nie wymaga podejmowania
żadnych decyzji ze strony rządu. Polityka
pasywna występuje zazwyczaj jako pierwszy
etap zmagań z wahaniami koniunktury.
Dziękuję za uwagę.