Maksymalizacja zysku
• To właściwie prosta analogia z minimalizacją kosztów – maksymalizuje
funkcję Total Revenue = pq = p*f(K,L) przy ograniczeniu kosztów TC=
rK+wL
• Korzystamy z mnożników Lagrange’a – każdy wie jak to robić
• Warunek po wyliczeniu metodą Lagrange’a – (MPk/r)=(MP
L
/w) co jest
identycznym warunkiem jak przy minimalizacji kosztów
• Ale jeśli nie ma ograniczenia kosztów?
• Krótki okres: przyjmijmy K za stałe, wtedy pi=Pq-wL-rK
• Więc q=(pi+rK)/P + wL/P (warto zapamiętać!) jest to krzywa izozysku o
nachyleniu w/p
• Uwaga! Krzywa izozysku jest rosnąca! wykres – pionowo q poziomo L
• Znając funkcję produkcji możemy znaleźć dla niej najwyższą możliwą
krzywą izozysku z warunku: w/p=MP(L) bo K stałe, więc nachyleniem
funkcji produkcji zawsze jest MP(L)
MRP = krańcowa wartość
produktywności
• MP(L)*P = MRP
• Jeśli MR*P>w to opłaca się zwiększać L
• Jeśli MR*P<w to nie opłaca się zmniejszać L
Długi okres
• A jeśli K też jest zmienne?
• K nie zmienia w żaden sposób nachylenia izokoszty! Jeśli rośnie, to tylko
powiększa stałą.
• W tym przypadku jest nowy warunek = MP(K)=r przy czym poprzedni
MP(L)=w wciąż obowiązuje!
• Zdarza się, i to często, że MC przecina krzywą popytu (cenę) w dwóch
miejscach. Wówczas punktem równowagi będzie ten w którym MC rosnący
(graficznie – widać, analitycznie – pochodna MC po q dodatnia)
Zyski
• Czy zyski w d.k. muszą być zawsze zerowe?
• Nie! W krótkim okresie mogą być dodatnie, albo nawet ujemne. Wszystko
zalezy od różnicy P-AC
• To, że zyski są ujemne wcale nie musi oznaczać przerwania produkcji. W
krótkim okresie mogą występować koszty stałe. Firma będzie więc
produkowała zawsze jeśli tylko p>=AVC powyżej krzywej AVC krzywa MC
wyznacza krótkookresową podaż firmy. Uwaga! Jeśli firma ponosi stratę w
długim okresie, to wychodzi z rynku. Dlatego, że w długim okresie koszty
stałe już nie istnieją (można przystosować aparat produkcyjny) Czyli
krzywa MC nad krzywą ATC jest długookresową krzywą podaży firmy.