Doustne leki
Doustne leki
przeciwcukrzycowe
przeciwcukrzycowe
Pochodne sulfynylomocznika
Biguanidy
Inhibitory alfa-glukozydazy
Glitazony
Inhibitory reduktazy aldolazy
Pochodne
Pochodne
sulfynylomocznika
sulfynylomocznika
tolbutamid
chlorpropamid
glibenklamid
glibornurid
gliklazyd
glikwidon
glipizyd
Pochodne
Pochodne
sulfynylomocznika
sulfynylomocznika
Mechanizm działania hipoglikemicznego
pochodnych sulfonylomocznika polega na
pobudzaniu komórek wysp trzustki, jak
również ich uwrażliwieniu na glukozę w
wyniku czego wzmaga się wydzielanie
insuliny.
W związku z tym ich działanie występuje
tylko przy przynajmniej częściowo
czynnych komórkach .
Leki tej grupy zwiększają również
aktywność wewnątrzkomórkowych
receptorów insulinowych i zmniejszają
wydzielanie glukagonu.
Pochodne
Pochodne
sulfynylomocznika
sulfynylomocznika
pobudzają komórki B wysp
Langerhansa trzustki do
wydzielania insuliny
zwiększają zawartość glikogenu
w wątrobie
zwiększają zużycie glukozy przez
tkanki
hamują lipolizę w tkance
tłuszczowej
Pochodne
Pochodne
sulfynylomocznika
sulfynylomocznika
Pochodne sulfonylomocznika
łatwo wchłaniają się z przewodu
pokarmowego i są wydalane
powoli przez nerki.
Są wygodne w użyciu, gdyż
można je podawać doustnie, co
przy leczeniu cukrzycy trwającym
latami stanowi znaczne
ułatwienie terapii.
Pochodne
Pochodne
sulfynylomocznika
sulfynylomocznika
Do leczenia tą grupą leków są
kwalifikowani chorzy na cukrzycę
insulinoniezależną, u których
choroba wystąpiła po 40 roku życia,
a dobowe zapotrzebowanie na
insulinę nie przekracza 20-30j.m.
Leki te po długotrwałym stosowaniu
ok. 7 i więcej lat są mało skuteczne
z powodu zaniku komórek w
trzustce.
Pochodne sulfynylomocznika
Pochodne sulfynylomocznika
– działania niepożądane
– działania niepożądane
Pochodne sulfonylomocznika są
stosunkowo mało toksyczne,
mogą jednak, podobnie jak
sulfonamidy, powodować
uszkodzenie szpiku kostnego i
odczyny uczuleniowe, zaburzenia
żołądkowo-jelitowe oraz
uszkodzenie wątroby i nerek.
Pochodne sulfynylomocznika
Pochodne sulfynylomocznika
- przeciwwskazania
- przeciwwskazania
Są one przeciwwskazane w ciąży,
w nadwrażliwości na sulfonamidy,
w niewydolności nerek i wątroby
oraz w cukrzycy chwiejnej, nie
wyrównanej i powikłanej.
Pochodne sulfynylomocznika
Pochodne sulfynylomocznika
– preparaty i dawkowanie
– preparaty i dawkowanie
1. Diabetol - tolbutamid, szybkie i średnio silne działanie hipoglikemiczne, skuteczny w
cukrzycy u osób starszych, względnie mało toksyczny, rzadko wywołuje alergię; tabletki
0,5 g, stosuje się 3,0 g w dawkach podzielonych, następnie dawkę zmniejsza się do 0,5-
1,0 g/dobę.
2. Chlorpropamid (Apo-Chlorpropamide) - chlorpropamid; działa silniej i dłużej (do 30
godz.) niż tolbutamid i jest od niego mniej toksyczny, nie kumuluje się; stosuje się
doustnie w tabletkach 0,25 g, początkowo 0,25-0,5 g/dobę w 1 lub 2 dawkach, po kilku
dniach dawkę zmniejsza się o 0,05-0,125 g co 3-5 dni do dawki podtrzymującej 0,125
g/dobę.
3. Euclamin - glibenklamid, tabletki 0,005 g, działa silnie i długotrwale (do 24 godz.)
hipoglikemicznie; stosuje się często w leczeniu skojarzonym początkowo w dawkach 0,5
tabl. dziennie, dochodząc stopniowo do 2-3 tabl. dziennie.
4. Diaprel (Diabezid, Glinormax, Diabrezide) - gliklazyd, działa silnie hipoglikemizująco,
przywracając fizjologiczny profil wydzielania insuliny (odtwarza wczesny wyrzut insuliny
nie powodując hiperinsulinemii w fazie międzyposiłkowej). Wykazuje również działanie
naczyniowe (zmniejszając adhezję i agregację płytek krwi oraz zwiększając aktywność
fibrynolityczną ścian naczyń), tabletki 0,08 g; stosuje się doustnie w dawkach dobranych
indywidualnie, zazwyczaj 2-4 tabl./dobę w dwóch dawkach podzielonych.
5. Glurenorm — glikwidon, tabletki 0,03 g; stosuje się doustnie 0,015 g/dobę (w razie
potrzeby dawkę można zwiększyć do 0,06 g/dobę).
6. Minidab (Glibeneze) - glipizyd, tabletki 0,005 g; stosuje się doustnie w dawkach
ustalonych indywidualnie, zazwyczaj 1/2-1 tabl./dobę.
Biguanidy
Biguanidy
Metformina
Fenformina
Biguanidy
Biguanidy
hamują w jelitach wchłanianie
glukozy, aminokwasów i innych
składników pożywienia
hamują glukonogenezę w
wątrobie
zwiększają tkankowe zużycie
glukozy
zwiększają wrażliwość tkanek na
insulinę
Biguanidy
Biguanidy
Biguanidy (pochodne biguanidyny)
zmniejszają stężenie glukozy we
krwi, przy czym do ich działania
hipoglikemicznego nie jest
niezbędna obecność insuliny.
Ułatwiają one transport glukozy do
tkanek oraz jej spalanie,
zmniejszają stężenie glikogenu w
tkankach.
Biguanidy - zastosowanie
Biguanidy - zastosowanie
Stosuje się je w cukrzycy z
otyłością zwykle razem z
pochodnymi sulfonylomocznika
lub insuliną.
Biguanidy – działania
Biguanidy – działania
niepożądane i
niepożądane i
przeciwwskazania
przeciwwskazania
Biguanidy mogą powodować
zaburzenia żołądkowo-jelitowe,
bóle głowy oraz uszkodzenie
wątroby i nerek.
Nie należy ich stosować w ciąży,
niewydolności krążenia, zawale
mięśnia sercowego,
niewydolności nerek i wątroby
oraz w alkoholizmie.
Biguanidy – preparaty i
Biguanidy – preparaty i
dawkowanie
dawkowanie
1.
Phenformin (Phenformin
prolongatom) - fenformina, tabletki
0,015 g i drażetki 0,03 g; stosuje się
doustnie początkowo co 6-8 godz.
0,015 g, stopniowo zwiększając dawkę
o 0,015-0,03 g do dawki skutecznej
lub maksymalnej (do 0,1 g/dobę).
2.
Metformin (Glucophage retard) -
metformina, tabletki 0,5 i 0,85 g;
stosuje się doustnie początkowo co
12-24 godz. 1 tabl., zwiększając
stopniowo dawkę do dawki skutecznej
(zazwyczaj co 8 godz. 1 tabl.).
Inhibitory alfa-
Inhibitory alfa-
glukozydaz
glukozydaz
maltaza,
sacharaza,
izomaltaza
Glukoamylaza
akarboza
Inhibitory alfa-glukozydaz
Inhibitory alfa-glukozydaz
są to enzymy umiejscowione w
rąbku szczoteczkowym błony
śluzowej jelita cienkiego
rozkładające cukry złożone.
Ich zablokowanie powoduje
zwolnienie szybkości rozkładu
węglowodanów, a co za tym idzie
zwolnienie wchłaniania glukozy.
Akarboza
Akarboza
Ma ona działanie
hipoglikemizujące, ale wpływa
również na zmniejszenie stężenia
trójglicerydów w osoczu.
Akarboza
Akarboza
Akarboza nie wchłania się z przewodu
pokarmowego i jest metabolizowana
przez jelitowe amylazy.
Inhibitory -glukozydazy są stosowane
w leczeniu cukrzycy insulino-
niezależnej (zwłaszcza związanej z
otyłością), jako lek wspomagający
leczenie dietetyczne lub w terapii
skojarzonej z pochodnymi
sulfonylomocznika.
Akarboza
Akarboza
Może wywoływać niepożądane
zaburzenia żołądkowo-jelitowe
(biegunka, wzdęcia).
Nie należy stosować leków tej grupy
u osób poniżej 18. r.ż., w chorobach
jelit z zaburzeniami wchłaniania i
trawienia, w przepuklinach,
owrzodzeniach i zwężeniach jelit, w
ciąży oraz w cukrzycy z niedoborem
masy ciała.
Akarboza – preparat i
Akarboza – preparat i
dawkowanie
dawkowanie
Glucobay 50 i -100 - akarboza,
tabletki 0,05 i 0,1 g; stosuje się
doustnie początkowo co 8 godz.
0,05 g, następnie po 2
tygodniach dawkę zwiększamy do
0,1 g, co 8 godz.
Glitazony
Glitazony
Ich mechanizm działania polega na
uwrażliwieniu receptorów na działanie
insuliny, co powoduje, że pomimo
zmniejszenia stężenia insuliny we krwi jej
działanie jest podobne do fizjologicznego.
Podczas stosowania tych leków może
wystąpić obrzęk, wzrost stężenia
cholesterolu we krwi i anemia, co jednak
nie wymaga odstawienia leku. Przy
przedawkowaniu może wystąpić
hipoglikemia.
Glitazony
Glitazony
Rosiglitazon
Pioglitazon
Troglitazon
Inhibitory reduktazy
Inhibitory reduktazy
aldolazy:
aldolazy:
Tolrestat
Tolrestat
Tolrestat
hamuje aktywność reduktazy aldolazy czyli
enzymu warunkuje przemianę glukozy do
sorbitolu w warunkach hiperglikemi.
Sorbitol w obrębie komórek może
spowodować nadmierny wzrost ciśnienia
osmotycznego i uszkodzić przewody
nerwowe.
Lek ten stosowany jest do leczenia
cukrzycy przebiegającej z neuropatią,
retinopatią, a nie wpływa na stężenie
glukozy we krwi.