WYCHOWANIE

KOMUNIKACYJNE

BEZPIECZEŃSTWO

RUCHU

DROGOWEGO

CELE EDUKACJI ZWIĄZANEJ Z

BEZPIECZEŃSTWEM RUCHU

DROGOWEGO (WYCHOWANIE

KOMUNIKACYJNE)

1. WYPOSAŻENIE UCZNIA W

WIADOMOŚCI POTRZEBNE
DO BEZPIECZNEGO
UCZESTNICTWA W RUCHU
DROGOWYM.

2. KSZTAŁCENIE

UMIEJĘTNOŚCI I NAWYKÓW
POTRZEBNYCH DO
SAMODZIELNEGO
KORZYSTANIA Z DRÓG.

3.

KSZTAŁTOWANIE WYOBRAŹNI
UCZNIÓW – DOSTRZEGANIE
ISTNIEJĄCYCH NA DRODZE ZAGROŻEŃ
I ICH PRZYCZYN (MYŚLENIE
PRZYCZYNOWO-SKUTKOWE,
SPOSTRZEGAWCZOŚĆ, ORIENTACJA
PRZESTRZENNA I CZASOWA).

4.

ROZBUDZANIE SZACUNKU DLA
INNYCH UCZESTNIKÓW RUCHU
DROGOWEGO ORAZ POSZANOWANIA
DLA URZĄDZEŃ I MIEJSC
UŻYTECZNOŚCI PUBLICZNEJ,
SZCZEGÓLNIE ZWIĄZANYCH Z
TRANSPORTEM.

WYPADKI

DROGOWE Z

UDZIAŁEM DZIECI

0 – 14 LAT W

ROKU 2004

6630 WYPADKÓW

6883 RANNYCH

223 ZABITYCH

RANNI W WYPADKACH

2007

2006

ogółem

63224

59121

piesi

14798

14034

rowerzyści

4530

5349

motorowerz

yści

1621

1150

motocykliści

1781

1428

w

samochodac
h osobowych

36074

32630

ZABICI W WYPADKACH

2007

2006

ogółem

5583

5243

piesi

1951

1802

rowerzyści

498

509

motorowerz
yści

59

57

motocykliści

215

164

w

samochodac

h osobowych

2582

2397

2009

60618 poszkodowanych

4572 zabitych

56046 rannych

W porównaniu z rokiem 2008 oznacza

to o 6916 mniej poszkodowanych, w

tym ofiar śmiertelnych o 865 oraz

rannych o 6051.

Grupy

wiekow

e

Zabici

2008

Zabici

2009

Ranni

2008

Ranni

2009

0-6

49

43

1512

1333

7-14

97

85

4241

3722

DZIECI JAKO OFIARY

WYPADKÓW DROGOWYCH

Zdecydowana większość ofiar

wypadków wśród dzieci w wieku 0-6

lat to pasażerowie pojazdów –

67,5%, w tym ofiary śmiertelne –

55,8%. Tendencja ta jest bardzo

niepokojąca, ponieważ świadczy to o

tym, że bardzo często najmłodsi są

narażeni na utratę zdrowia bądź

życia z powodu błędów dorosłych.

Często za kierownicą pojazdu, w

którym dziecko ulega wypadkowi,

siedzi ktoś z jego bliskiej rodziny.

UCZESTNIK RUCHU DROGOWEGO:
KAŻDY W JAKIKOLWIEK SPOSÓB
KORZYSTAJĄCY Z DROGI (PIESI,
ROWERZYŚCI, KIEROWCY,
PASAŻEROWIE).

PIESZY:

OSOBA ZNAJDUJĄCA SIĘ NA DRODZE POZA
POJAZDEM. JEST NIM RÓWNIEŻ OSOBA
PROWADZĄCA ROWER, MOTOCYKL, WÓZEK
PODRĘCZNY, ITP. PIESZYM JEST TAKŻE
NIEPEŁNOSPRAWNY NA WÓZKU
INWALIDZKIM, OSOBA NA WROTKACH,
HULAJNODZE, DZIECI DO LAT 10 KIERUJĄCE
ROWEREM POD OPIEKĄ DOROSŁEGO.

DROGA – WYZNACZONY PAS
TERENU, PRZEZNACZONY
DLA RUCHU DROGOWEGO.

ELEMENTY SKŁADOWE

DROGI:

•JEZDNIA – PRZEZNACZONA

DLA RUCHU POJAZDÓW;

PAS RUCHU – CZĘŚĆ
JEZDNI PRZEZNACZONA
DO RUCHU JEDNEGO
RZĘDU POJAZDÓW;

• CHODNIK –
PRZEZNACZONY
DLA RUCHU
PIESZYCH;

• ŚCIEŻKA
ROWEROWA –
PRZEZNACZONA DLA
RUCHU ROWERÓW;

POBOCZE – CZĘŚĆ DROGI POZA
MIASTEM, PRZEZNACZONA DLA
POSTOJU POJAZDÓW ORAZ RUCHU
PIESZYCH, ROWERÓW,
MOTOROWERÓW

PRZEPISY RUCHU

DROGOWEGO

DOTYCZĄCE PIESZYCH:

1. PIESZY JEST ZOBOWIĄZANY

KORZYSTAĆ Z CHODNIKA LUB
DROGI DLA PIESZYCH, W RAZIE
ICH BRAKU – Z POBOCZA.

2. W RAZIE BRAKU CHODNIKA LUB

POBOCZA, PIESZY MOŻE
PORUSZAĆ SIĘ LEWĄ STRONĄ
JEZDNI, USTĘPUJĄC MIEJSCA
POJAZDOM.

3. PIESZY IDĄCY POBOCZEM

JEST RÓWNIEŻ
ZOBOWIĄZANY IŚĆ LEWĄ
STRONĄ DROGI.

4. W PRZYPADKU BRAKU

CHODNIKA LUB POBOCZA,
PIESZY MOŻE KORZYSTAĆ
RÓWNIEŻ ZE ŚCIEŻKI
ROWEROWEJ, USTĘPUJĄC
PIERWSZEŃSTWA ROWEROM.

5. PIESZY, PRZECHODZĄC PRZEZ

JEZDNIĘ LUB TOROWISKO,
JEST ZOBOWIĄZANY
ZACHOWAĆ SZCZEGÓLNĄ
OSTROŻNOŚĆ. PIESZYM
PRZYSŁUGUJE
PIERWSZEŃSTWO, POD
WARUNKIEM, ŻE NIE
ZMUSZAJĄ KIEROWCÓW DO
GWAŁTOWNEGO HAMOWANIA.

6.DZIECI DO LAT 15,

PORUSZAJĄCE SIĘ PO

ZMIERZCHU POZA

OBSZAREM ZABUDOWANYM,

MUSZĄ UŻYWAĆ

ELEMENTÓW

ODBLASKOWYCH.

7. PIESZEMU ZABRANIA SIĘ:

– WCHODZENIA BEZPOŚREDNIO

PRZED JADĄCY POJAZD;

– PRZEBIEGANIA PRZEZ JEZDNIĘ;
– WCHODZENIA SPOZA POJAZDU LUB

INNEJ PRZESZKODY NA JEZDNIĘ;

– PRZECHODZENIA W MIEJSCACH O

NIEDOSTATECZNEJ WIDOCZNOŚCI,
NP. ZAKRĘT;

– NIEUZASADNIONEGO COFANIA SIĘ

LUB ZATRZYMYWANIA PODCZAS
PRZECHODZENIA PRZEZ JEZDNIĘ;

– CHODZENIA PO TOROWISKACH.

PODZIAŁ ZNAKÓW

DROGOWYCH ZE WZGLĘDU

NA MIEJSCE

WYSTĘPOWANIA:

PIONOWE – w
postaci tarcz lub
tablic umieszczonych
na słupkach z prawej
lub lewej strony
jezdni.

POZIOME – najczęściej w
postaci linii ciągłych,
przerywanych lub strzałek
namalowanych na jezdni,
ścieżce rowerowej, chodniku.

PODZIAŁ ZNAKÓW

DROGOWYCH ZE WZGLĘDU

NA ROLĘ:

OSTRZEGAWCZ
E – ostrzegają
przed
określonym
niebezpieczeństw
em na drodze;

ZAKAZU – zakazują

wykonania określonej

czynności na drodze;

NAKAZU – narzucają
wykonanie określonej
czynności na drodze;

INFORMACYJNE – dostarczają
różnych informacji
użytkownikom dróg.

HIERARCHIA WAŻNOŚCI

ELEMENTÓW OKREŚLAJĄCYCH

ZASADY ZACHOWANIA SIĘ W

RUCHU DROGOWYM

1. Znaki i sygnały dawane przez

osobę upoważnioną do
kierowania ruchem, np. przez
policjanta.

2. Sygnalizacj

a świetlna.

3. Znaki

drogowe.

4. Przepisy

ruchu
drogowego
.

ZAPAMIĘTAJ!

- idź chodnikiem
- w przypadku braku chodnika – idź

poboczem, w razie braku pobocza –

skrajem jezdni

- idź zawsze lewą stroną drogi
- podnieś rękę, gdy czujesz się zagrożony
- noś zawsze elementy odblaskowe
- jeżeli chcesz przejść przez jezdnię,

upewnij się, czy nie nadjeżdża pojazd,

korzystaj zawsze z przejść dla pieszych

- przechodź szybko, ale nie

przebiegaj

- nie przechodź przez jezdnię,

gdy ty i kierowca macie
ograniczoną widoczność (za
zakrętem, za wzniesieniem, zza
zaparkowanego pojazdu i
innych przeszkód

- nie chodź po torowisku

ZNAKI DROGOWE

ZWIĄZANE Z

UCZESTNICTWEM

DZIECI W RUCHU

DROGOWYM:

ZNAKI OSTRZEGAWCZE: A-9, A-10,
A-17, A-21, A-29;

ZNAKI ZAKAZU: B-9, B-41;

ZNAKI NAKAZU: C-13, C-13a, C-16, C-16a;

ZNAKI INFORMACYJNE:
D-6, D-6a, D-6b, D-35, D-36,
D-40.