Planowanie

Planowanie

przestrzenne na

przestrzenne na

szczeblu gminy

szczeblu gminy

Wykonała:
inż. arch. kraj. Anna
Andruszkiewicz

PLANOWANIE PRZESTRZENNE -

PLANOWANIE PRZESTRZENNE -

Definicja i zakres

Definicja i zakres

Planowanie przestrzenne określa się

jako całokształt działalności zmierzającej

do racjonalnego zagospodarowania

przestrzeni z uwzględnieniem bieżących

i przyszłych potrzeb społeczeństwa.

Jest to działalność polegająca na

optymalnym wykorzystaniu naturalnych

i nabytych cech obszarów i racjonalnym

rozmieszczeniu w przestrzeni sił

wytwórczych, osadnictwa i urządzeń

usługowych.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym określa:



zasady kształtowania polityki przestrzennej

przez jednostki samorządu terytorialnego i

organy administracji rządowej;



zakres i sposoby postępowania w sprawach

przeznaczania terenów na określone cele

oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i

zabudowy, przyjmując ład przestrzenny i

zrównoważony rozwój za podstawę tych

działań.

W planowaniu i zagospodarowaniu

W planowaniu i zagospodarowaniu

przestrzennym uwzględnia się :

przestrzennym uwzględnia się :

•

wymagania ładu przestrzennego, w tym
urbanistyki i architektury;

•

walory architektoniczne i krajobrazowe;

•

wymagania ochrony środowiska, w tym
gospodarowania wodami i ochrony gruntów
rolnych i leśnych;

•

wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i
zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;

•

wymagania ochrony zdrowia oraz
bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także
potrzeby osób niepełnosprawnych;

•

prawo własności;

•

potrzeby interesu publicznego.

Jeśli chodzi o przedmiot planowania

Jeśli chodzi o przedmiot planowania

wyróżniamy:

wyróżniamy:



planowanie przestrzenne

zagospodarowania kraju,



planowanie regionalne, przez które

należy rozumieć planowanie

gospodarcze w ujęciu przestrzennym

na obszarze mniejszym od całego kraju

a większym od jednostki osadniczej,



planowanie miejscowe, urbanistyczne i

ruralistyczne, zmierzające do

optymalnego zagospodarowania

przestrzennego i kształtowania

układów osadniczych miast, wsi i

osiedli.

Cele planowania

Cele planowania

przestrzennego

przestrzennego



Ekonomiczne (gospodarcze) –

maksymalizacja dochodu
narodowego,



Społeczne (socjalne) –

wyrównanie poziomu życia
ludności,



Ekologiczne – zachowanie i

utrzymanie równowagi
środowiska ekologicznego.

Podstawą ustrojową kraju jest
układ samorządu terytorialnego
składający się z trzech poziomów:

•

samorządu gminnego,

•

samorządu powiatu

•

samorządu województwa.

Na szczeblu gminnym tworzone są

Na szczeblu gminnym tworzone są

następujące dokumenty

następujące dokumenty

planistyczne:

planistyczne:

•

strategia rozwoju gminy (opracowanie nie
jest obowiązkowe),

•

studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy
inaczej „studium gminne”,

•

miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego inaczej „plan miejscowy”,

•

decyzja o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu (decyzja o
ustaleniu lokalizacji celu publicznego oraz
decyzja o warunkach zabudowy dla innych
inwestycji niż inwestycje celu publicznego

Strategia rozwoju gminy

Strategia rozwoju gminy

to długookresowy plan działania,
określający strategiczne cele rozwoju
oraz przyjmujący takie kierunki i
priorytety działania, które są niezbędne
dla realizacji przyjętych celów i zadań.
Stanowi ona podstawę do prowadzenia
przez władze samorządowe
długookresowej polityki rozwoju gminy
w sferze społecznej, gospodarczej,
infrastrukturalnej, przestrzennej,
ekologicznej i dziedzictwa kulturowego.

Studium gminne

Studium gminne

•

uchwala je rada gminy,

•

nie jest aktem prawa miejscowego, nie

może więc stanowić podstawy do wydania

decyzji administracyjnych (pozwolenia na

budowę, podziały, wywłaszczenia),

•

przedstawia politykę przestrzenną gminy,

która jest realizowana obecnie i w

przyszłości,

•

musi być obowiązkowo opracowane dla

całego obszaru gminy,

•

uwzględnia się w nim podstawowe

ustalenia zawarte w planach

zagospodarowania przestrzennego

województwa,

•

składa się z części opisowej i graficznej.

Plan miejscowy

Plan miejscowy



uchwala rada gminy,



jest aktem prawa miejscowego
obowiązującego na obszarze danej gminy,



ustala i decyduje o przeznaczeniu terenu,
rozmieszczeniu inwestycji celu publicznego
oraz określa sposoby zagospodarowania i
warunki zabudowy terenu.



nie ma obowiązku uchwalania planu
miejscowego, decyduje o tym rada gminy,
jeżeli jednak gmina chce przeznaczyć
grunty rolne i leśne na cele nie rolne i nie
leśne, musi opracować i uchwalić plan
miejscowy.

Decyzja o warunkach

Decyzja o warunkach

zabudowy i

zabudowy i

zagospodarowania terenu

zagospodarowania terenu



może być wydana tylko wtedy, kiedy

nie ma planu miejscowego,



wydaje ją wójt, burmistrz, prezydent

miasta,



wydanie decyzji nie pociąga za sobą

żadnych praw do terenu, nie narusza
prawa własności,

Decyzja o ustaleniu lokalizacji celu

Decyzja o ustaleniu lokalizacji celu

publicznego

publicznego



wydaje ją wójt burmistrz, prezydent miasta,

Do celów publicznych w rozumieniu ustawy z

1997 r. o gospodarce nieruchomościami

zalicza się:

•

wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i

drogi wodne, budowa i utrzymanie tych dróg,

obiektów i urządzeń transportu publicznego,

•

wydzielenie gruntów pod linie kolejowe oraz

ich budowa i utrzymanie,

•

budowa oraz utrzymanie obiektów i urządzeń

służących ochronie środowiska,

•

opieka nad nieruchomościami stanowiącymi

zabytki

•

budowa i utrzymanie pomieszczeń dla

urzędów organów władzy