WIRUS WŚCIEKLIZNY

klasyfikacja, budowa, przebieg zakażenia, diagnostyka,

profilaktyka, epidemiologia

Olga Urbanowicz

Gr.11

Pies chory na wściekliznę

•RNA wirus o
ujemnej polarności
nici - niezakaźne

•Helikalna
symetria
nukleokapsydu

•osłonka

•Rodzina Rhabdovi
ridae

•Rodzaj Lyssavirus

•7 biotypów,
wszystkie są
patogenne dla
człowieka

Budowa

•Otoczka

•Nukleokapsyd

oRNA

oBiałka

Nukleoprotei
na

Fosfoproteina

Polimeraza
RNA

Budowa wirionu

Epidemiologia

• Przeniesienie wirusa z człowieka na człowieka jest

bardzo rzadkie

• Rocznie postępowaniem profilaktycznym po

ekspozycji jest objętych ok. 1 mln. Ludzi

W USA 2-4 os rocznie umierają
W Indiach – bezdomne chore psy – co 30min 1

osoba umiera

• wrażliwe wszystkie gatunki stałocieplne
• Wścieklizna leśna – występuje u dzikich zwierząt
• Wścieklizna miejska – zwierzęta domowe
• wrażliwy na wysoką temperaturę i światło

słoneczne, jednak dobrze znosi niskie

temperatury i procesy gnilne, dzięki czemu może

długo przetrwać w padlinie.

Drogi zakażenia

• Głównie dzikie ssaki

• ukąszenie

• zadrapanie

• przeszczep

• wdychanie aerozolu

Patogeneza

• Namnożenie w mięśniu -> nerwy w

miejscu połączenia nerwowo-

mięśniowego -> rdzeń kręgowy i mózg

-> namnażanie w istocie szarej -> nn

autonomiczne obwodowe

• Im dalej od mózgu tym okres inkubacji

jest dłuższy

• Degeneracja kom. Nerwowych

• Naciek kom. jednojądrzastych wokół

naczyń krwionośnych

• Ciałka Negriego

Ciałka Negriego – wtręty
cytoplazmatyczne

Głównie w rejonie
hipokampa

Kształt mniej lub
bardziej kulisty

Śr. 2-10 um.

Zawierają antygeny
wirusa wścieklizny

Obraz kliniczny

• Zakażenie bezobjawowe – nie

występuje u ludzi

• Zakażenie objawowe

– Dyskomfort w m-cu ukąszenia, ból głowy,

bezsenność, niepokój

– Zaburzenia połykania - wodowstręt,

drgawki, delirium, śpiączka

– Najczęsciej lokuje się w śliniankach -

ślinotok

– Śmiertelność: 90%

Profilaktyka

• Historia swoistej profilaktyki datuje sie od

odkrycia Pasteura (1822-1895)

• wykazał on obecność zarazka wścieklizny w

mózgu zwierząt i ludzi - nie był on widoczny w

mikroskopie, nie dał sie hodować na

sztucznych podłożach jednak był czynnikiem

zakaźnym.

• Aby nie narzucać z góry żadnego określonego

znaczenia Pasteur nadał łacińską nazwę jadu -

virus.

• Zastosował swoistą szczepionkę (osłabione

wirusy [pasaze]) u chłopca z Alzacji - Józefa

Meistera pokąsanego przez psa. Chłopiec nie

zachorował.

Profilaktyka

• Czynniki wpływające na decyzję:

– Typ ekspozycji
– Gatunek zwierzęcia
– Okoliczności ukąszenia
– Stan szczepienia (zwierzęcia i pacjenta)
– Występowanie wścieklizny na danym

obszarze

Metody zapobiegania

• HRIG – ludzka immunoglobulina przeciw

wściekliźnie, pół dawki wokół rany, pół
domięśniowo – odporność bierna

• HDCV – szczepionka uzyskana na

ludzkich komórkach diploidalnych, dni
0, 3, 7, 14, 28 od ekspozycji (długi
okres inkubacji wścieklizny) – bardziej
immunogenna -> mniej dawek

Diagnostyka

• Większe znaczenie ma ocena ryzyka, niż

potwierdzenie choroby

• Najszybciej i najdokładniej wirusa wścieklizny w

zakażonych tkankach wykrywa się za pomocą

metody immunofluorescencyjnej bezpośredniej z

zastosowaniem surowicy odpornościowej chomików

• Obserwacja zwierzęcia:

– mimowolne skurcze mięśni (konwulsje), ślinotok,

światłowstręt oraz wodowstręt

– pośmiertne badanie mózgu zwierzęcia

– Jeżeli przeżyje 15 dni -> wirus nie był w ślinie -> nie

mógł zarazić człowieka

• U człowieka PCR, ale często wynik fałszywie ujemny

• Wykrywanie ciałek Negriego

Bibliografia

• Virella G., Mikrobiologia i choroby

zakaźne, Warszawa 1999

• http://pl.wikipedia.org/wiki/W

%C5%9Bcieklizna

• http://www.megapedia.pl/wscieklizna.ht

ml

• http://komixxy.pl/306390/wscieklizna-

pikachu

• Babcia

Dziękuję 