WSPÓLNA POLITYKA
ZAGRANICZNA
I BEZPIECZEŃSTWA UE
Do kogo dzwonić w UE?
(H. Kissinger)
GENEZA WPZiB UE
Lata 50. XX w. - projekty integracji militarnej i
politycznej
- EWO
- EWP
Lata 60. XX w. - I i II plan Foucheta
- Unia Narodów Europejskich
1-2 grudnia 1969 r. - konferencja haska szefów
państw lub rządów
- propozycja prezydenta Francji G. Pompidou
- komitet pod przewodnictwem E. Davignona
RAPORT DAVIGNONA
(raport luksemburski)
Koordynacja polityki
zagranicznej państw WE
Ustanowienie
Europejskiej Współpracy
Politycznej (EWP)
Zręby instytucjonalne:
- Rada Ministrów WE
- Komitet Polityczny
- Korespondenci
europejscy
- Sieć Połączeń
Teleksowych (COREU)
ROZWÓJ EWP W LATACH 70. XX WIEKU
Lipiec 1973 r. - II raport Davignona (raport kopenhaski) –
włączenie (częściowe) Komisji i Parlamentu
Europejskiego do prac w ramach EWP
Grudzień 1973 r. - spotkanie szefów państw lub rządów w
Kopenhadze - „Dokument o tożsamości europejskiej”
Grudzień 1974 r. - spotkanie szefów państw lub rządów
w Paryżu – decyzja o przekształceniu „szczytów” w Radę
Europejską
Styczeń 1976 r. - raport L. Tindemansa ws. utworzenia
Unii Europejskiej
Ocena funkcjonowania EWP w latach 70. XX w.
ROZWÓJ EWP W LATACH 80. XX WIEKU
1981 r. raport lorda P.
Carringtona (raport
londyński)
- utworzenie Sekretariatu
Trójki
- szersze włączenie
Komisji do EWP
- silniejsza koordynacja
polityki zagranicznej
państw członkowskich
-wprowadzenie
„mechanizmu
kryzysowego”
ROZWÓJ EWP W LATACH 80. XX WIEKU – cd.
1981 r. plan H.D. Genschera i E. Colombo utworzenia
Unii Europejskiej
- poszerzenie uprawnień Parlamentu Europejskiego w
dziedzinie EWP
- nadanie statusu formalnoprawnego RE
1983 r. Uroczysta Deklaracja o Unii Europejskiej
(deklaracja stuttgarcka)
- poszerzenie EWP o elementy bezpieczeństwa
ekonomicznego
1985 r. - raport J. Dooge'a
- zniesienie odrębności EWP
- włączenie kwestii militarnych
ROZWÓJ EWP W LATACH 80. XX WIEKU – JAE
Luty 1986 r. - podpisanie Jednolitego Aktu
Europejskiego – instytucjonalizacja EWP
- podstawa traktatowa EWP
- podstawa traktatowa RE
- EWP na podstawie „zgodności i solidarności działań”
Instrumenty EWP:
- wspólne stanowiska
- wspólne działania
ROZWÓJ EWP W LATACH 90. XX WIEKU
Kwiecień 1990 r. - deklaracja F. Mitteranda i H. Kohla
ws. utworzenia Unii Europejskiej
- Umocnienie EWP jako odpowiedź na niestabilną
sytuację na świecie
Grudzień 1990 r. - szczyt RE w Rzymie – decyzja o
zwołaniu konferencji międzyrządowej ws.
opracowania traktatu o UE
- włączenie kwestii polityki obronnej (powiązanie z
UZE)
- UE tworzona na bazie WE (filary)
TRAKTAT Z MAASTRICHT
7 lutego 1992 r. - podpisanie w Maastricht traktatu o UE
(wszedł w życie 1 listopada 1993 r.) - ustanowienie WPZiB (II
filar)
Cele WPZiB (tytuł V TUE):
- ochrona wspólnych wartości, podstawowych interesów i
niezależności Unii;
- umacnianie bezpieczeństwa Unii i jej Państw Członkowskich we
wszelkich formach;
- utrzymanie pokoju i umacnianie bezpieczeństwa
międzynarodowego zgodnie z zasadami Karty Narodów
Zjednoczonych oraz Aktu Końcowego z Helsinek i celami Karty
Paryskiej;
- popieranie współpracy międzynarodowej;
- rozwijanie oraz umacnianie demokracji i państwa prawnego, a
także poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności.
ROZWÓJ WPZiB
2 października 1997 r. -
traktat amsterdamski
- nowe instrumenty WPZiB
: ogólne zasady i
wytyczne oraz wspólne
strategie
- nowa definicja „trójki” -
MSZ państwa
sprawującego
prezydencję, wysoki
przedstawiciel oraz
reprezentant KE
- ustanowienie urzędu
wysokiego
przedstawiciela ds
wspólnej polityki
zagranicznej i
bezpieczeństwa
(jednocześnie Sekretarz
Generalny RUE)
REFORMA WPZiB W TL
- zniesienie struktury filarowej
- ustanowienie Wysokiego Przedstawiciela do Spraw
Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (połączenie
dotychczasowych funkcji wysokiego przedstawiciela ds
WPZiB, komisarza ds stosunków zewnętrznych) i
wyposażenie go w nowe uprawnienia i funkcje
- ustanowienie ESDZ
- potwierdzenie traktatowe ustanowienia Europejskiej Agencji
Obronnej (istnieje od 2005 r.)
- TS UE co do zasady nie ma kompetencji w obszarze WPZiB
(z wyjątkiem sprawdzania legalności aktów prawnych i
badania przestrzegania procedur ich uchwalania)
- rozszerzenie zakresu misji petersberskich – wspólne
działania rozbrojeniowe, misje woskowego doradztwa i
wsparcia, misje zapobiegania konfliktom i misje
stabilizacyjne
- ustanowienie stałej współpracy strukturalnej (między
państwami o większej wydolności obronnej) oraz
rozszerzenie wzmocnionej współpracy
- ustanowienie klauzuli sojuszniczej
- zmiana instrumentów WPZiB
INSTRUMENTY EWP / WPZiB
DO TRAKTATU
LIZBIOŃSKIEGO
- zasady i ogólne wytyczne
- wspólne strategie (TA)
- wspólne działania (JAE)
- wspólne stanowiska ( JAE,
choć de facto istniały już
wcześniej)
OD TRAKTATU LIZBOŃSKIEGO
(art. 25 TUE)
- ogólne wytyczne
przyjmowanie decyzji
określających:
- działania, które powinny być
prowadzone przez UE
- stanowiska, które powinny być
podjęte przez UE
- zasady wykonywania decyzji
odnośnie działań i stanowisk
oraz
- umacnianie systematycznej
współpracy
Zasady i ogólne wytyczne
– określane przez RE; służyły
za podstawę określania wspólnych strategii.
Wspólne strategie
– przyjmowane przez RE; element
programowania działań UE w dziedzinie WPZiB;
dotyczyły dziedzin, w których państwa miały „ważne
wspólne interesy.
Wspólna strategia 1999/414/WPZiB z dn. 12 maja 1999 r. ws
Rosji
Wspólne stanowiska
– podejmowane przez RUE;
określały podejście Unii do problemu o charakterze
geograficznym lub problemowym.
Wspólne stanowisko Rady 2008/944/WPZiB z dn. 8
grudnia określające wspólne zasady kontroli wywozu
technologii wojskowych i sprzętu wojskowego
Wspólne działania
– podejmowane przez RUE;
szczególna sytuacja, w której niezbędne było podjęcie
działań operacyjnych.
–
Wspólne działanie Rady 2007/677/WPZiB z dn. 15
października w sprawie operacji wojskowej UE w
Republice Czadu i Republice Środkowoafrykańskiej
CHARAKTER INSTRUMENTÓW WPZiB
- TL
wyklucza
możliwość uchwalania w dziedzinie WPZiB
aktów ustawodawczych
- decyzje Rady i RE podejmowane są zasadniczo
jednomyślnie
- decyzje Rady i RE są przyjmowane z inicjatywy państwa
członkowskiego (lub państw), na wniosek Wysokiego
Przedstawiciela (WP) albo na wspólny wniosek WP i KE
- decyzje wiążą w całości, a jeżeli wskazują adresatów – to
wiążą tylko adresatów (oznacza to, że państwa mogą się
zgodzić na przyjęcie decyzji, ale z klauzulą opt-out, która
zwolni je z wykonywania tej decyzji – nie będą ujęte w
gronie adresatów)