Dietetyka

Zakład Chorób Wewnętrznych

Zwierząt Gospodarskich i Koni

Lek. wet Agnieszka Pomorska

Wybór metody żywienia



W przypadku gdy hospitalizowany koń
nie pobiera 75% dziennej dawki
żywieniowej, bądź mimo jej
pobierania traci na masie musimy
zastanowić się nad doborem metody
dożywiania

Wybór metody żywienia

Wybór metody żywienia zależy od

#choroby zwierzęcia

# możliwości szpitala co do
przygotowania diety
#zasobności portfela właściciela

Wybór metody żywienia



Żywienie do jelitowe

-wspomagające
-całkowite



Żywienie pozajelitowe

-wspomagające
-całkowite

Wskazania do żywienia

dojelitowego u dorosłych koni



Konie które tolerują sondę nosowo-
żołądkową, nie mają trwałego refluksu, nie
mają przeciwwskazań co do tego sposobu
(choroba).



Żywienie możliwe w szpitalu jak i w stajni
pacjenta.



Nieskomplikowany sprzęt oraz niska cena.



Biegunka jako najczęstsze powikłanie.

Wskazania do żywienia

pozajelitowego u dorosłych koni



Ileus, niedrożność jelit, nieustępująca

biegunka, konie z zaleconą kompletną

głodówką ( po op jelit).



Konie z chorobami nosa,gardła,przełyku,

nie tolerujące sondy.



Konie nie mogące utrzymać głowy w górze

oraz konie zalegające



Konieczne stałe monitorowanie poziomu

glukozy itp. u pacjenta

Żywienie dojelitowe



Bezpośrednio do enterocytów



Zmniejszone ryzyko sepsy



Możliwe u koni z zachowaną

perystaltyką jelit- jeśli refluks ponad 2

litry wówczas odstępujemy od tej

metody



Pokarm jest podawany w formie

płynnej



Dieta koni jest bogata w włókno
strawne (30-60%)



Dieta bez włókna-mniejsza sonda\
biegunki



Dieta z włóknem większy przekrój
sondy



Dieta bez włókna może doprowadzić do
biegunek gdyż czas wchłaniania z jelit
cienkich się wydłuża



Dieta ta jest bogata w cukry które nie są w
całości wchłaniane w j. cienkich i
przechodzą dalej do jelit grubych gdzie
stanowią pożywkę dla bakterii co
doprowadza do biegunek i np. ochwatu



Dieta bezwłóknowa nie jest polecana
dla koni z kolkami, ochwatem,
biegunką oraz koni po operacjach na
przewodzie pok.

Dieta bezwłókna



Dekstroza



Glukoza



Maltodekstran

-wysoka strawność oraz dobre

wchłanianie w j. cienkich

Suplementacja diety



Olej roślinny 1 szklanka=1980kcal

to jest 1/5 zapotrzebowania dla konia

450kg

- Najczęściej podawane oleje to:

słonecznikowy, lniany, kukurydziany

Olej kukurydziany



Zawiera dużo kwasu omega 6 i nie
jest polecany dla koni z uogólnionymi
zapaleniami

Olej lniany



Jest bogaty w kwasy omega 3



Należy go podawać koniom sztucznie
dokarmianym powyżej 7 dni.
Zapalenia systemowe zmniejszają się.



Uwaga z kwasami omega 3 u koni z
zaburzeniami w krzepnięciu



Aby zapewnić ochronę
antyoksydacyjną w czasie podawania
oleju należy podawać wit.E



2000-4000 I/U na 1 szklankę oleju

Trójglicerydy



Jeżeli poziom TG w surowicy niższy niż
2,26mmol/l to podajemy 1 szklankę
oleju/dz.



Jeśli poziom między 2,26-5,65mmol/l to ½
szklanki dz.



Jeśli poziom wyższy, konie ze stłuszczeniem
wątroby, hipertriglicerydemią - nie
podajemy oleju

Białka



Kazeina, laktoalbumina, serwatka,
soja –są wysoce strawne i możemy
podawać je koniom aby wyrównać
zapotrzebowanie na białko

Przepis na dietę dojelitową z

włóknem



12,2Mcal



Wymagana dzienna objętość:

900g dextrozy, 900g kazeiny, 2000g

siana z lucerny, 21litrów H20, 230g
mieszanki mineralnej, olej.

Według potrzeb można zwiększać ilość

białka oraz włókna.

Mieszanka mineralna



NaCl-10g



NaHCO3- 15g



KCl-75g



K2HPO4-60g



CACl H2O -45g



MgO- 25g



Żywienie koni wysoce energetycznymi
paszami, zbożami, gdzie jest dużo
niestrukturalnych węglowodanów,
szczególnie u koni w stanie
krytycznym doprowadza do biegunek
i ochwatu. Jest to ścisłe
przeciwwskazanie do ich stosowania!!

Sposoby żywienia dojelitowego



Sonda czasowo



Sonda ,,na stałe’’ do nosa bądź
wszyta do przełyku

Sonda wszyta



U koni przez dłuższy czas karmionych
sztucznie



Powikłania w postaci przetok i
zachyłków, hemiplegia



Nie jest to częsta metoda



Sondą konie karmimy 4-6 razy dz.



Zawsze przed podaniem paszy

sprawdzamy umiejscowienie sondy



Pasza musi być dobrze zmiksowana

oraz mieszana w czasie podawania

aby nie zatkać sondy



Początkowo podajemy do 6l na raz w

kolejnych dniach do 8l jednorazowo.



Jeśli obecny jest refluks większy niż 6

litrów odstępujemy od tej metody.



Nadmiar płynu odprowadzamy



Po podaniu paszy wlewamy ok. 1 litra

wody do sondy w celu jej przepłukania

oraz wdmuchujemy niewielką ilość

powietrza



Zatykamy sondę

Monitoring pacjenta sztucznie

żywionego



CTO co 4-6h



Pomiar wagi pacjenta co 24h



BCS co 24h



Poziom glukozy, początkowo co 6-12h
później co 8-24h



Poziom TG co 24h



Poziom elektrolitów co 24h

Monitoring pacjenta sztucznie

żywionego



Całkowity poziom CO2co 24h



PCV co 24h



Poziom glukozy oraz ciał ketonowych

w moczu co 8-24h



Sprawdzić położenie sondy przed

każdym posiłkiem



Przynajmniej 2xdz. przepłukiwać

wenflon (jeśli nie jest używany)

Żywienie poza jelitowe



Infuzję płynnej pozajelitowej diety

rozpoczynamy od:



25-30% całkowitej dawki dziennej

przez 1-2 pierwsze dni



30-60% całkowitej dawki dziennej

przez 2-3 dni



60-100% całkowitej dawki dziennej

przez 3-4dni

Żywienie poza jelitowe



wykorzystujemy mieszankę
aminokwasów, dextrozy, lipidów, oraz
elektrolitów



Zawarte jest w niej ok. 8,5%-15%
aminokwasów, 0,34-0,6kcal/ml
energii, pH 5,3-7,0

Dekstroza



Jest to cukier prosty, podstawowe
źródło energii w diecie pozajelitowej



W Polsce najbardziej dostępna jest
glukoza 20%

Lipidy



Preparaty lipidowe najczęściej produkowane

są z oleju sojowego, słonecznikowego, oleju

lnianego



Lipidy są najbardziej energetyczną częścią

składową diety pozajelitowej



1,1kcal/ml-10% roztwór



2kcal/ml-20% roztwór



Lipidy są często pomijane w krótkotrwałej

diecie pozajelitowej (drogie, powikłania..)

Elektrolity



Możemy je suplementować na dwa
sposoby:



W gotowej mieszance



Dodawać oddzielnie ( dokładniej,
taniej)



Na, K, Ca, Mg, Cl, P,

Witaminy



Dawka w 10ml: witaminy rozpuszczalne w
tłuszczach:

A-1mg, E-10mg, D-mcg, K-150mcg
witaminy rozpuszczalne w H2O:
C-200mg, B1-6mg, B2-3,6mg,
PP-40mg, B6-6mg, B5-15mg,
H- 60mcg, kwas foliowy-600mcg,
B12-5mcg