TECHNIKA

TECHNIKĄ NAZYWAMY

EFEKTYWNE I RACJONALNE WYKONANIE
RUCHU,DAJĄCE MOŻLIWOŚĆ UZYSKANIA
DOBRYCH WYNIKÓW W RYWALIZACJI
SPORTOWEJ.JEST TO OGÓLNY SPOSÓB
WYKONANIA
ZADANIARUCHOWEGO,OKREŚLONEGO
PRZEZ TAKTYKĘ DZIAŁANIA,PRZY
UWZGLĘDNIENIU CECH MOTORYCZNYCH
I PSYCHICZNYCH(K.FIDELUS)

WG.WITCZAKA

TECHNIKA

TO:

ZDOLNOŚĆ ZAWODNIKA DO

ADEKWATNEGO W STOSUNKU DO

ZADANIA RUCHOWEGO WYKORZTSTANIA

SWOICH RZECZYWISTYCH

MOŻLIWOŚCI,TJ.CECH

MOTORYCZNYCH,FIZYCZNYCH,PSYCHICZN

YCH I INNYCH ZA POŚREDNICTWEM

KONKRETNEGO RUCHU,W SPOSÓB

ZGODNY Z PRZEPISAMI OBOWIĄZUJĄCYMI

W DANEJDYSCYPLINIE SPORTU.

Technika wg.Mainela
charakteryzuje się:

Dobrze zaznaczonym
przedziałem czasowo

-przestrzennym

Dobrze zaznaczonym
przedziałem
dynamiczno-
czasowym(rytm ruchu-
płynna kolejność napięć i
rozluźnień

Dobrym przepływem-
koordynacją ruchu w
stosunku do potrzeb

Wysoką elastycznością
ruchu(umiejętne
zmaganie się z oporami
stawianymi przez
środowisko)

Wczesnym
przewidywaniem
ruchu(właściwe
ustawienie koncepcji
ruchu)

Przewidywaniem ruchów
obcych(przeciwnik,sport,
wiatr,śliska nawierzchnia
itd.)

Przyczyną
ruchu(trzymanie się
drogi prowadzącej do
celu)

Najważniejsze cechy

techniczne ruchu:

SWOBODA
LEKKOŚĆ
EKONOMIKA

Podstawowe kryteria techniki ruchu muszą opierać

się na odpowiednich zasadach biomechaniki.do

najważniejszych należą:
Zasada równowagi
Kierunek ruchu
Prędkość
Przyspieszenie
Do wykonania ruchu potrzebna jest odpowiednia

siła,wytrzymałość,szybkość.wg.Fidelusa skuteczność

techniki ruchu uzależniona jest od

charakterystycznych akcentów w danej dyscyplinie

sportu.

W dyscyplinach siłowo

szybkościowych

Skuteczna będzie
taka technika,która
przy tym samym
poziomie
zawodników w
zakresie siły i
szybkości pozwoli na
rozwinięcie
największej siły i
szybkości
wzgl.otoczenia

W dyscyplinach

wytrzymałościowych

Pierwszorzędną
rolę odgrywają
kryteria
ekonomiczności
ruchu

Dla sportów wodnych

Ważny będzie
stosunek oporów
hamujących do
popychających w
wodzie

Dla dyscyplin

wymagających szczególnej

dokładności

Efektywność
techniki będzie
związana z
położeniem
ciała,jego
stabilizacją,odpow
iednią prędkością

W każdej dyscyplinie sportu rozwój
techniki ruchu zależy od przebiegu
walki i jej wariantów stałych lub
zmiennych, od warunków
niezbędnych do opanowania ruchu,
od warunków zewnętrznych, od
zmienności przepisów w
określonych dyscyplinach sportu.

Wykonawstwo techniczne
zawodnika powinno być
doprowadzone do takiej
doskonałości , aby pozwalało
uzyskać najlepszy efekt przy
najmniejszym nakładzie energii.Tak
więc technika powinna być w
dużym zakresie zautomatyzowana.

W procesie nauczania i
doskonalenia techniki
wyróżniamy pięć
podstawowych stadiów:

1.podstawowe
wyobrażenia o działaniu
ruchowym i
kształtowanie się
warunków do jego
wykonania

2.kształtowanie
początkowego
opracowania struktury
ruchu-stadium
eliminowania zbędnych
napięć mięśni

3.kształtowanie się
umiejętności
doskonałego wykonania
aktu ruchowego

4.pełne opanowanie
nawyku-utrwalenie
działania ruchowego-
automatyzacja i
stabilizacja nawyku

5.osiągnięcie
plastyczności nawyku i
jego stosowanie w
zmieniających się
warunkach.

Aby zawodnik właściwie
kształtował swoją
technikę, trener musi
przestrzegać wiele
niezbędnych właściwości
nauczania i treningu
technicznego:

1.zapoznać się z najbardziej
racjonalnymi technikami wykonania
określonych zadań
ruchowych;zapewnić pokaz i
objaśnienie
2.nauczać i doskonalić
technikę,początkowo w warunkach
najprostszych i najprzystępniejszych
dla ćwiczących

3.budować technikę zawsze na bazie
aktualnych możliwości ogólnych i
specjalnych zawodników
4.nauczać i doskonalić technikę w
warunkach zbliżonych do zawodów,a
stabilizować ją w czasie startów.
Element techniczny jest wtedy dobrze
opanowany,jeżeli zawodnik potrafi go
wykorzystać w walce sportowej.

Metody nauczania

techniki:

Syntetyczna
Analityczna
kompleksowa

Dla doskonalenia techniki najlepiej
stosować ćwiczenia ze zmienną
szybkością i intensywnością.
(metoda zmienna).Dla
ostatecznego udoskonalenia
techniki służy metoda startowa.

Biorąc pod uwagę pracę nad
techniką w całym cyklu
szkoleniowym, można by
sformułować zadania w
następujący sposób:

1.OKRES PRZYGOTOWAWCZY-ukształtowanie i

automatyzacja nawyków ruchowych
2.OKRES GŁÓWNY-posiadanie wysokiego

poziomu nawyków technicznych możliwych do

skutecznego wykorzystania w walce sportowej
3.OKRES PRZEJŚCIOWY-wyciszanie nawyków

technicznych nie sprawdzających się w walce

sportowej i ewentualnie przestawienie się na

technikę bardziej nowoczesną i jeszcze

skuteczniejszą.

KONIEC