Oparzenia
Zakład Medycyny Ratunkowej
AM Warszawa
Ocena oparzeń
Ocena oparzeń
•rozległość - powierzchnia oparzona
•głębokość - penetracja tkanek
•lokalizacja - narządy zmysłów
•oparzenia dróg oddechowych
•zatrucia tlenkiem węgla i innymi gazami
•oparzenia elektryczne
•wiek chorego
•choroby przewlekłe
Powierzchnia oparzenia
• Reguła dziewiątek Wallace’a:dzieci
głowa 9% 18%
kończyna górna
9% 9%
korpus: przód
18%18%
tył
18%18%
kończyna dolna 18%14%
krocze 1% <1%
Powierzchnia oparzenia
• Reguła ręki pacjenta -
jej powierzchnia = 1 %
powierzchni
ciała pacjenta
• Inne modyfikacje obliczeń dla
dzieci mniejszych i niemowląt
Głębokość oparzenia
•
I ° - pierwszy stopień:
•
naskórek - rumień
• II° - drugi stopień:
•
uszkodzenie skóry - rumień + pęcherze
• III° - trzeci stopień:
•
skóra + tkanka podskórna + głębokie
struktury (powięzi, kości, mięśnie) -
twarda skóra, brak czucia
Kliniczne wskazania do
hospitalizacji oparzonego
Oparzenia ciężkie
•
II° > 15% powierzchni ciała dorosłych
•
II° > 10% powierzchni ciała dzieci
•
III° > 3 - 10% powierzchni ciała
•
oparzenia rąk, twarzy (oczu, uszu, nosa),
nóg,
krocza
•
oparzenia prądem elektrycznym
•
oparzenia powikłane: uraz
wielonarządowy,
zatrucia
(szczególnie alkohol i leki) zatrucia dzieci
Kwalifikacja oparzenia
jako ciężkiego oznacza
konieczność
przewidywania skutków
ogólnoustrojowych.
Patofizjologia okresów
choroby oparzeniowej
Zakażenie
rany
Hipoproteine
mia
Resorpcja
zwrotna
Intoksykacja
Przesiąkanie
Zaburzenia
osmotyczne
3 dni
7 dni
3 tyg
wstrząs
hipowolemi
a
oliguria
obrzęki
mocznica
przesiąkanie
toksemia
anemia
wyniszczenie
ujemny bilans azotowy
zakażenia
posocznica
Poprawa wyników
leczenia
•
wykorzystanie „złotej godziny”
•
podejście wielospecjalistyczne
•
zapewnienie równowagi ogólnoustro-jowej
(nawodnienie! leczenie bólu!)
•
agresywne podejście chirurgiczne
–
wczesne wycięcie tkanek martwiczych
–
pokrycie rany oparzeniowej przeszczepami
własnej lub allogennej skóry
Ocena kliniczna i
kwalifikacja
oparzenia najczęściej
zmieniają się w
miarę upływu czasu.
Chłodzenie powierzchni
oparzonej
• temperatura (25-27
o
C)
• uzasadnione nawet do 2-3 godz. po
oparzeniu
• zmniejszenie głębokości oparzenia
zmniejszenie obrzęku tkanek
działanie przeciwbólowe
poprawa ogólnej odporności
skrócenie czasu gojenia
• zmniejszenie liczby powikłań septycznych
Wstrząs oparzeniowy 1
Ucieczka osocza z łożyska naczyniowego
• Gwałtowne rozszerzenie naczyń
• Wzrost przepuszczalności ścian naczyń
• Podwyższenie gradientu osmotycznego
w oparzonych tkankach
Wstrząs oparzeniowy 2
Nasilenie parowania wody
• Ciśnienie parowania wody:
•w zdrowych tkankach: 2 - 3 mmHg
w oparzonych tkankach: 32 mmHg
• Parowanie skórne u zdrowego człowieka:
15 - 20 g/m
2
/h = 800 ml/dobę
dla skóry oparzonej:
310g/m
2
/h [ 30%] 4000ml/dobę
Wstrząs oparzeniowy 3
Utrata płynu wewnątrznaczyniowego
Utrata płynu wewnątrznaczyniowego
u ciężko oparzonych:
u ciężko oparzonych:
• zwiększona przepuszczalność naczyń
włosowatych w obrębie rany oparzeniowej
(bodziec termiczny)
• perspiratio insensibilis
hipoproteinemia
• zaburzenia funkcji błony komórkowej
(sód i woda do wnętrza komórki)
Resorpcja obrzęków
• Poprawna perfuzja
(hipowolemia jako najsilniejszy bodziec
przedłużający fazę obrzękową)
• Sprawność układu limfatycznego
(wyłączna droga powrotu białek do krążenia)
Szczyt fazy obrzękowej
12 - 24 godziny po oparzeniu
Początek fazy resorpcji:
po 24 godzinach
Koniec fazy resorpcji: 6 - 7 dzień
Planowanie optymalnej
płynoterapii dożylnej
Objętość płynów
Skład płynów
Szybkość przetaczania
Kolejność przetaczania poszczególnych
rodzajów płynów
Reguła Parklanda
(1968 rok)
Pierwsza doba
4 ml / kg / % powierzchni oparzenia
(płyn Ringera)
Druga doba
0,5 ml / kg / % powierzchni oparzenia
(osocze świeżo mrożone)
1 ml / kg / % powierzchni oparzenia
(5% glukoza)
Reguła Evansa
(1952 r)
Pierwsza doba :
1 ml /kg / % powierzchni oparzenia
koloidy
1ml / kg / % powierzchni oparzenia
elektrolity
+ 2000 ml 5% glukozy
Druga doba :
połowa ilości krystaloidów i koloidów
+ 2000 ml 5% glukozy
Reguła Brooka
(1953r)
Pierwsza doba
0,5 ml / kg / % powierzchni oparzenia
koloidy
1,5 ml / kg / % powierzchni oparzenia
elektrolity
+ 2000 ml 5% glukozy
Druga doba
połowa ilości krystaloidów i koloidów
+ 2000 ml 5% glukozy
Objętość przetoczonych płynów
powinna przekraczać diurezę
o 3000 - 3500 ml w ciągu doby .
Połowę planowanej objętości należy
przetoczyć w ciągu 8 godzin .
Diureza!
0,5 - 1 ml / kg / godz.
jest najlepszym wskaźnikiem
dobrego przepływu narządowego
Hipertoniczne roztwory
soli
• 1,8% - 2,7% NaCl
• zmniejszenie zapotrzebowania na
płyny
• zmniejszenie obrzęków
• uwaga na niewydolność nerek
Cechy charakterystyczne
wstrząsu oparzeniowego
• Ból
• Hipowolemia
• Czynnik tkankowy - zagrożenie DIC
• Cytokiny - najwyższy poziom
• Łatwo dochodzi do:
wstrząsu septycznego
niewydolności oddechowej - ARDS
niewydolności nerek: rabdomioliza
hemoliza
Zakażenie
Posocznica
Uraz
MODS
Wstrząs
septyczny
Inne
Wstrząs
OPARZENIE
Schemat postępowania
we wstrząsie
oparzeniowym
Płynoterapia dożylna
– krystaloidy, koloidy, krew, osocze
Warunki otoczenia
– temperatura 28-32
o
C, wilgotność 60-
70%
Ochrona przed zakażeniem - izolacja
Schemat postępowania
we wstrząsie
oparzeniowym
Albuminy
–
Albuminy > 2,5 g / l, białko > 5 g / l ( > 2 - 3
doby)
Mioglobinuria, hemoglobinuria
–
diureza 100 ml / godz, dzieci > 1 ml /kg/
godz
–
mannitol 12,5 g co 4-8 godz.
–
alkalizacja moczu
Leki
• Leczenie przeciwbólowe
• Antybiotykoterapia
• Zapobieganie DIC
• Szczepionka przeciw Pseudomonas
• Profilaktyka tężca
Leki przeciwbólowe
MF
0. 04 - 0. 06 mg / kg / godz
– zniesienie bólu bez znaczących
efektów ubocznych
Antybiotykoterapia
• Zgodna z wynikiem posiewów
• Profilaktyka - penicylina
•2 - 4 doby ---- Streptococcus
•5 - 7 dób ---- Staphylococcus aureus
•> 7 Pseudomonas
Escherichia coli
Klebsiella
Proteus
Acinetobacter
Antybiotykoterapia
• Kontrola bakteriologiczna -
posiewy
• Krew - posiewy
• Wskaźniki diagnostyczne
zakażenia bakteryjnego z reakcją
uogólnioną
- Prokalcytonina w osoczu
PCT - wartości referencyjne
Norma < 0,5 ng/ml
SIRS, oparzenie < 0,5 - 2 ng/ml
Ostra infekcja bakteryjna, Sepsa > 2 ng/ml
(zwykle > 10)
Intensywne żywienie
- wskazania
• Oparzenie > 20 % powierzchni ciała
• Niedożywienie
• Sepsa
• Urazy (np. złamania)
• Utrata ciężaru ciała > 10 %
Zapotrzebowanie
energetyczne w/g Cuveri
25 x kg c.c. + 40 x %
powierzchni oparzonej
= kcal
Żywienie
• Początek 2 doba po uzupełnieniu
płynów
• Żywienie doustne - preferowane
• Żywienie przez sondę
(oparzenia twarzy, dysfagia)
• Żywienie pozajelitowe
(niedrożność przewodu pokarmowego,
operacje, sepsa)
Leczenie miejscowe
• Pierwsze wycięcie martwicy zaraz
po wyprowadzeniu ze wstrząsu
15 - 20% powierzchni jednorazowo
• 0,5 % azotan srebra
• Sól srebrowa sulfadiazyny i sulfatiazolu
• Azotan ceru z solą srebrową sulfadiazyny
• 40 % maść silikonowa
• Kąpiele - benzoesan, hibitan
• Wczesna nekrektomia
Leczenie miejscowe
• Sól srebrowa sulfadiazyny i sulfatiazolu
Argosulfan
Flammazine
Dermazin
Silversulfadiazin
• ochrona rany przed zakażeniem
• szerokie spektrum antybakteryjne G(-) i G(+),
w tym Pseudomonas aeruginosa
• grzyby - Candida albicans, Aspergillus
• długotrwałe stopniowe uwalnianie jonów srebra
• nie powstają szczepy oporne
• nie hamują wzrostu ziarniny i naskórka
Leczenie miejscowe
• Azotan ceru z solą srebrową
Flammacerium
• Szerokie spektrum antybakteryjne G(-) i G(+),
w tym Staphylococcus aureus
• Zmniejszenie tworzenia wielkocząsteczkowych komlpleksów
lipidowo - białkowych
- „toksyn oparzeniowych”
• Ograniczenie rozwoju choroby oparzeniowej
(wiązanie toksyn bakteryjnych)
• Ograniczenie ucieczki płynów tkankowych i wody przez ranę
oparzeniową
Niedokrwistość
•
Zniszczenie erytrocytów przez czynnik
termiczny
•
Procesy autoimunologiczne
•
Zaburzenia erytropoezy
•
Zmiany opatrunków: 300 ml
•
Pobieranie naskórka do przeszczepów:
600 - 800 ml
•
Wycięcie martwicy:
100 ml / % ścinanej powierzchni
Rokowanie
Zagrożenia zgonem
• Oparzenie > 40 % pow.
ciała
• Wiek > 60 lat
• Inhalacyjne oparzenie
płuc
Śmiertelność
• Bez czynników ryzyka
0,3 %
• 1 czynnik ryzyka
3 %
• 2 czynniki ryzyka
33 %
• 3 czynniki ryzyka
87 %
Inhalacyjne oparzenie
płuc
1.
Oparzenie w zamkniętej przestrzeni
(kopalnie) w 30 - 50 % przypadków
2.
Czas ekspozycji > 5 minut
3.
Utrata świadomości w momencie
działania czynnika szkodliwego
4.
Oparzenia parą wodną
5.
Inhalacja:
aldehydów, związków
siarkowych i nitrowych, cyjanowodoru,
benzenu, kwasu solnego, tlenku węgla
Inhalacyjne oparzenie
płuc
• Uszkodzenie dróg oddechowych i płuc
przez substancje rozpuszczone w gazie
• Oparzenie termiczno - chemiczne
• Gwałtowna śmierć - ciężkie niedotlenienie
w następstwie uszkodzenia płuc
• Skurcz górnych dróg oddechowych
• Obrzęk płuc śródmiąższowo - pęcherzykowy.
Inhalacyjne oparzenie
płuc
• Brak zaburzeń oddechowych (gazometria)
i hemodynamicznych we wczesnym okresie
po oparzeniu inhalacyjnym płuc
• Chory mimo braku objawów klinicznych ma
od chwili urazu uszkodzone płuca
• Wzrasta współczynnik przepuszczalności
naczyń płucnych
• Wzrasta objętość wody pozanaczyniowej
w płucach
Podejrzenie oparzenia
górnych dróg
oddechowych
• Wczesna bronchofiberoskopia
• Intubacja rurką o szerokim świetle
(obrzęk, wydzielina)
• Tracheostomia jako ostateczność
Podejrzenie oparzenia
dróg oddechowych
• Bronchoskopia, laryngoskopia
• Wczesna intubacja
• Tracheostomia ze wskazań życiowych
• Uwaga na śródmiąższowy obrzęk płuc
- ostrożnie z koloidami
• Uwaga na zatrucie CO
• Oddech kontrolowany
• Heparyna
Cechy zatrucia CO
•
osłabienie mięśni
• zaburzenia rytmu (kwasica)
• hipoksja komórkowa
• zatrzymanie metabolizmu
komórkowego
ciśnienia śródczaszkowego
i obrzęk mózgu
Leczenie zatrucia CO
Leczenie zatrucia CO
Oznaczenie stężenia COHb
•
>10% zatrucie
•
>15% zaburzenia świadomości
•
>50% zgon
Tlenoterapia
•
FiO
2
1.0 maska twarzowa lub IPPV
•
gdy COHb > 50% - tlen hiperbaryczny
lub przynajmniej
•
gdy COHb > 50%: 600 - 900 ml Kkcz
Pytania?