Ocena
towaroznawcza i
zastosowanie
drobiu w
produkcji potraw
Drób
to ptaki domowe
grzebiące (kurczaki, kury,
indyki, perliczki) oraz
pływające
(kaczki, gęsi), przeznaczone do
spożycia.
Do drobiu rzeźnego
zalicza się:
kurczaki
indyki
kury
kaczki
gęsi
Niemałe znaczenie mają też:
perliczki
gołębie
bażanty
przepiórki.
Pojęcia związane z
drobiem:
BROJLERY
– charakteryzują się
bardzo szybkim tempem
wzrostu, doskonałym
umięśnieniem; biała skóra, białe
upierzenie; w ciągu 6 – 8 tygodni
osiągają masę od 1,5 do ponad 2
kg. Zajmują pierwsze miejsce
jako źródło mięsa drobiowego.
POUSSINS
– to 4 – 6 tygodniowe
kurczaki ważące do 0,9 kg,
przygotowywane i podawane w
całości (1 tuszka = 1 porcja),
najpopularniejsze w Anglii.
KURY
– (zgodnie z polską
normą) – to ptaki płci żeńskiej
w wieku powyżej 6 miesięcy i
masie ciała powyżej 1,6 kg.
KOGUTY
– to ptaki płci męskiej,
w wieku powyżej 6 miesięcy, o
wadze powyżeji 1,8 kg.
KAPŁONY i PULARDY
– to nazwy
wykastrowanych młodych
kogutów i kur hodowanych
specjalnie ze względu na bardzo
dobre jakościowo mięso. Hodowla
tego typu mięsa drobiowego jest
już mało znana. W Polsce taką
hodowlę już dawno zaniechano.
INDYKI:
♦ hodowane wyłącznie na mięso
♦ charakteryzują się bardzo
dobrym umięśnieniem i
korzystnym stosunkiem ilości
mięsa do kości
♦ do uboju przeznacza się indyki w
wieku:
ok. 12 tygodni (brojlery indycze)
14 – 24 tygodni (indyki rzeźne)
W dniu uboju:
indyczki – 18 tygodniowe
ważą od 3,8 do 5,8 kg
indorki – 12 – 24 – tygodniowe
ważą 4 – 12 kg.
Mięso indyka jest mniej kaloryczne.
Jest bardzo różnorodne:
białe z piersi, podobne do
cielęciny
ciemne z ud, przypominające
dziczyznę
ciemne i tłuste z szyi, podobne
do wieprzowiny.
KACZKI:
rasa Pekin – białe upierzenie,
mała zawartość tłuszczu, niski
stosunek masy mięśnia
piersiowego do masy ciała; do
uboju w wieku 7 tygodni –
waga ok. 2,8 kg.
rasa Piżmowa – kolorowe
upierzenie, większa zawartość
tłuszczu, lepiej rozwinięty mięsień
piersiowy; do uboju w wieku 10 –
12 tygodni – waga od 2,5 kg
(kaczki) do 3,4 kg (kaczory).
Kaczki mają mięso:
ciemne
kruche
ciężkostrawne
zawierające dużo tłuszczu.
Ważny jest dobór odpowiednich
dodatków i przypraw.
GĘSI:
hoduje się wiele odmian
trzy typy użytkowe: gęsi lekkie,
średnie i ciężkie
mięso dość tłuste, smaczne,
ciężkostrawne,
wysokokaloryczne
mięso charakteryzuje lekki
zapach dziczyzny
mają znacznie mniej tkanki
mięśniowej niż indyki
(mimo to uważane za najlepszy gatunek drobiu)
masa dorosłych gęsiorów – 4,4
– 11 kg, w zależności od typu.
Ważny jest dobór odpowiednich
dodatków i przypraw.
Tuszki wybranych gatunków
drobiu
Umięśnienie tuszek drobiu
Porównanie tuszek
drobiowych
Schemat produkcji drobiu
bitego
Skład chemiczny i wartość
odżywcza mięsa drobiu
♦ mięso drobiu ma podobną
budowę, jak mięso zwierząt
rzeźnych
♦ jest delikatniejsze
♦ drobnowłókniste
♦ zawiera mniej tkanki łącznej
♦ równomiernie przerośnięte
tkanką tłuszczową
♦ tłuszcz w mięsie drobiu
występuje w postaci drobnych
skupień między pęczkami włókien.
Zasadniczej różnicy w wartości
odżywczej mięsa drobiu i zwierząt
rzeźnych nie ma.
białko:
w większej ilości występuje w
mięśniach piersiowych niż udowych
mniejsza zawartość kolagenu
(mniej tkanki łącznej)
w mięśniach piersiowych kurcząt
zawartość kolagenu wynosi 2,2 %,
w udowych – 6,5 %
mniejsza zawartość mioglobiny
(jasna barwa mięsa drobiu –
brojlery, kury, indyki)
najwięcej białka zawiera mięso
indyków, najmniej – kaczek i gęsi
białko mięsa drobiowego cechuje
wysoka strawność i łatwa
przyswajalność
tłuszcz:
ma niższą temperaturę topnienia
(mniej nasyconych kwasów
tłuszczowych)
luźniejsza konsystencja
jest lżej strawny i łatwiej przyswajalny
– zawiera większe ilości NNKT
zawiera mniej cholesterolu
zawartość tłuszczu w mięsie
drobiowym jest zróżnicowana i zależy
od: gatunku, wieku, sposobu
odżywiania i pory roku
najwięcej tłuszczu zawiera drób
pływający (kaczki, gęsi) - wyższa
wartość energetyczna
mniej tłuszczu zawiera mięso indyków
i kurcząt – niższa wartość
energetyczna
tuszki ptaków starszych mają go
więcej niż młode.
węglowodany:
1 – 2 % w stosunku do masy mięśni
(jak w m. zw. rz.)
substancje wyciągowe:
więcej niż w m. zw. rz.
rosoły – smaczniejsze.
Ocena towaroznawcza
mięsa drobiowego
Jakość mięsa drobiu zależy od:
♦ wieku
♦ płci
♦ stopnia umięśnienia
♦ stopnia utuczenia
W czasie obróbki cieplnej:
tkanka mięśniowa młodego drobiu
wchłania tłuszcz śródmięśniowy
u drobiu starszego tłuszcz wytapia
się na zewnątrz (dlatego na rosoły
przeznacza się kury a nie kurczaki).
Mięso:
♦ samic jest delikatniejsze i
bardziej soczyste
♦ samców – jest twardsze,
bardziej łykowate
♦ utuczonego drobiu jest
soczyste i kruche (dużo tłuszczu
śródmięśniowego)
♦ drobiu chudego – jest suche,
włókniste i twarde.
Wyróżniki oceny jakości
drobiu:
barwa skóry – zależy od rasy
drobiu i rodzaju paszy; żółta do
jasnokremowej; skóra – gładka,
miękka, bez plam
budowa tuszki – kościec
prawidłowy, bez zniekształceń
umięśnienie – ocenia się na
podstawie mięśni piersiowych –
powinny pokrywać mostek
grubą warstwą (decyduje o
wartości użytkowej tuszki)
otłuszczenie – ocenia się
ilość i rodzaj tłuszczu; jego
barwa powinna być jasna,
zapach właściwy
wykrwawienie –
niedopuszczalne są krwawe
wybroczyny podskórne lub
śródmięśniowe
oskubanie – powinno być bardzo
dokładne, bez resztek pierza na
skórze
uszkodzenia mechaniczne
skóry, tłuszczu i mięśni obniżają
jakość tuszki
Mięso powinno być lekko wilgotne,
nielepkie i mieć ładny zapach.
Wyróżniki sensoryczne
mięsa, oceniane po obróbce
cieplnej:
♦ barwa
♦ zapach
♦ smak
♦ kruchość
♦ soczystość.
Obróbka wstępna
drobiu
Obróbka drobiu świeżego o
rozmrożonego
obejmuje:
1. Doczyszczenie – np. usunięcie
pozostałych piór.
2. Mycie – pod bieżącą wodą.
3. Odsączenie lub osuszenie
papierowym ręcznikiem.
4. Wykonanie czynności wstępnych,
które występują prawie zawsze
przed przygotowaniem półproduktów:
odcięcie szyi w pierwszym kręgu
szyjnym
odcięcie skrzydeł bez częśći
ramieniowej
usunięcie gruczołu kuprowego
usunięcie skupiska tłuszczu
przylegającego do wewnętrznej
warstwy skóry jamy brzusznej
(w
zależności od przeznaczenia)
5. Przygotowanie półproduktów:
♦ formowanie całych tuszek – do
gotowania i pieczenia
♦ porcjowanie lub filetowanie – do
smażenia i duszenia
♦ połówki lub ćwiartki – kurczaki.
Rozbiór tuszek
drobiowych
Przy produkcji rolad i galantyn
drobiowych stosuje się rozbiór tuszek
z usunięciem kości. Drób luzowany
można również faszerować.
Kolejność czynności
luzowania drobiu:
ułożenie tuszki na desce
grzbietem do góry
przecięcie skóry wzdłuż
kręgosłupa od nasady szyi do
gruczołu kuprowego
oddzielenie skóry z mięśniami,
zaczynając od kości barkowej i
obojczyków – końcem noża
odcięcie skrzydeł w stawie
barkowym
oddzielenie mięsa od kości
odciągnięcie mięsa
odcięcie ud w stawie biodrowym
oczyszczenie kości udowej z
mięśni
odciągnięcie mięsa
nacięcie skóry wokół stawu
skokowego
odciągnięcie mięsa
oczyszczenie kości z mięsa
odciągnięcie mięśni
piersiowych od mostka
(palcami) – odcięcie ścięgien
łączących skórę z mostkiem
wywinięcie tuszki mięsem na
zewnątrz
odcięcie całego korpusu
usunięcie resztek ścięgien,
chrząstek i kości
wywinięcie tuszki tak, aby
skóra była na zewnątrz.
W wyniku luzowania otrzymuje się
warstwę mięsa drobiu ze skórą, którą
poddaje się dalszej obróbce.
Drugi sposób luzowania
drobiu
Aby otrzymać filety drobiowe należy:
z piersi zdjąć skórę i błony
odciąć mięso od mostka z obydwu
stron, zostawiając kość ramieniową
skrzydła.
Z piersi otrzymuje się dwa filety duże
lub dwie małe polędwiczki.
Higiena przy obróbce
wstępnej drobiu
Drób może być nosicielem salmonelli !
♦ do obróbki wstępnej używać
wydzielonego sprzętu i narzędzi
♦ po zakończeniu pracy wyparzyć
cały sprzęt w gorącej wodzie i
dokładnie umyć
♦ dokładnie umyć stanowisko pracy
♦ nie dopuszczać do kontaktu
surowców drobiowych z innymi
surowcami
♦ dokładnie myc ręce podczas
obróbki drobiu i po jej
zakończeniu
♦ surowce aktualnie nieużywane
przechowywać zabezpieczone w
lodówce.
Przechowywanie drobiu:
w warunkach chłodniczych –
temp. 0˚ - + 4˚C
wilgotność powietrza 70 – 90 %.