Kontakty
gospodarcze Polski
w okresie
międzywojennym
Kształtowanie gospodarki
Odrodzonej Polski
Ewolucyjny charakter budowy państwa
polskiego i jego gospodarki (1918-1922):
Listopad 1918 (Królestwo Kongresowe i część
Galicji);
1919 (Wielkopolska);
1920 (Pomorze, Kresy Wschodnie , Galicja
Wschodnia);
1922 (Wileńszczyzna, Górny Śląsk).
Kształtowanie gospodarki
Odrodzonej Polski
System gospodarczy zjednoczonej Polski
powstawał stopniowo, w miarę dołączania
wymienionych terenów do ziem znajdujących
się pod panowaniem Polski;
Ustanowienie ostatecznych granic Polski stało
się podstawą do stworzenia więzi
ekonomicznych między poszczególnymi
regionami kraju oraz do nawiązywania
kontaktów z zagranicą;
Stosunki z sąsiednimi państwami mało
korzystne dla gospodarki polskiej
Zasady polityki
gospodarczej
Ingerencja państwa w gospodarkę – odmienny
stopień intensywności w różnych okresach rozwoju
Polski międzywojennej:
1918-1922 – znaczny stopień ingerencji państwa
we wszystkich dziedzinach życia społeczno-
gospodarczego (priorytet to nakłady na obronność);
1922-1929 – niski poziom ingerencji państwa w
gospodarkę, wynikający z ustabilizowania sytuacji
politycznej i gospodarczej naszego kraju (1924 –
skuteczna reforma walutowa stabilizująca finanse
państwa, budowa systemu prawnego, odpowiednia
polityka celna);
Zasady polityki
gospodarczej c.d.
1930-1935 – do 1932 roku liberalna polityka
rządu, ze szczególnym uwzględnieniem
polityki rolnej (oddłużenie rolnictwa) oraz
polityki forsowania eksportu, od 1932 roku
wzrost roli państwa w gospodarce poczynając
od rolnictwa na handlu kończąc);
1936-1939 – wysoki poziom ingerencji
państwa przejawiający się przede wszystkim w
realizacji inwestycji finansowanych ze środków
publicznych, ograniczone zostały kontakty
gospodarcze Polski z zagranicą.
Zasady polityki
gospodarczej c.d.
Zmiana warunków funkcjonowania
przedsiębiorstw
produkcja na rynki dawnych państw zaborczych
uległa zmniejszeniu;
Konieczność poszukiwania innych niż przed
wojną źródeł zaopatrzenia w surowce i
komponenty do produkcji;
Zasady polityki gospodarczej
c.d.
Inwestycje:
Problem ze zgromadzeniem kapitału
inwestycyjnego (obok kapitału krajowego
poszukiwano kapitału zagranicznego)
Największe znaczenie posiadał kapitał
francuski, który lokowano w przemyśle
górniczym, hutniczym, naftowym i
włókienniczym);
Zasady polityki gospodarczej
c.d.
Inwestycje:
Kapitał amerykański ściśle współdziałający z
niemieckim lokowano w przemyśle
górniczym, hutniczym, naftowym i
włókienniczym;
Kapitał niemiecki lokowano dodatkowo w
transporcie, przemyśle elektrycznym,
metalowym, chemicznym;
Niewielkie znaczenie kapitału angielskiego,
belgijskiego i szwajcarskiego.
Zasady polityki
gospodarczej c.d.
Stosunki handlowe:
Udział Polski w handlu światowym był skromny (w
eksporcie udział oscylował w granicach 0,9%);
Dynamika handlu zagranicznego bardzo niestabilna
(tabela);
Najważniejsi partnerzy handlowi – Niemcy, Anglia,
USA, Szwecja, Belgia, Włochy;
W strukturze handlu największą rolę odgrywały
surowce, zarówno w eksporcie i imporcie,
następnie artykuły rolo-spożywcze oraz maszyny i
urządzenia.
Zasady polityki
gospodarczej c.d.
Stadia rozwoju polskiego handlu z zagranicą:
Etap zmiennego, ale stosunkowo szybkiego
wzrostu rozmiarów obrotów handlowych (1919
-1928);
Faza drastycznego spadku obrotów handlowych
w okresie wielkiej depresji;
Stadium wzrostu rozmiaru handlu w okresie
pokryzysowym;
Zasady polityki
gospodarczej c.d.
Migracje – cztery etapy ruchów migracyjnych:
Bezpośrednio po zakończeniu wojny powroty z
zagranicy przewyższały emigrację;
Trwający do wielkiego kryzysu gospodarczego
okres przewagi emigracji;
W czasie wielkiej depresji nastąpiło osłabienie
ruchów migracyjnych, zwłaszcza na skutek
ograniczeń wprowadzonych przez inne kraje;
Po wielkim kryzysie tendencja się odwraca i
narasta fala emigracji.
Zasady polityki gospodarczej
c.d.
Infrastruktura handlu zagranicznego:
Handel drogą morską i przewóz pasażerów:
Wolne Miasto Gdańsk (w 1928 roku Gdańsk
zajmował drugie miejsce pod względem ruchu
statków ( po Sztokholmie, w 1937 po Gdyni);
Gdynia – polski port, którego budowa rozpoczęła
się w 1920, w 1938 roku 41% polskiego eksportu
opuszczało kraj przez Gdynię;
Przed wybuchem II wojny światowej, na te dwa
porty przypadało 2/3 wartości polskich obrotów
handlowych z zagranicą;
Handel drogą lądową – dominacja kolei, od 1921
r. rozwijał się transport lotniczy – firma Aero-Targ.
Zasady polityki
gospodarczej c.d.
Tworzenie polskiej floty handlowej:
1919 – Polish – American Navigation, firma
dysponująca 7 statkami;
1920 – polsko-norweskie przedsiębiorstwo
„Sarmacja”, dysponujące przestarzałymi statkami;
1925 – „Żegluga Polska”, Polsko-Skandynawskie
Towarzystwo Transportowe „Polskarob” oraz Polsko-
Brytyjskie Towarzystwo Okrętowe „Polbryt”;
1930 – Polskie Transatlantyckie Towarzystwo
Okrętowe S.A., od 1934 r. Gdynia-Ameryka Linie
Żeglugowe.
Zasady polityki gospodarczej
c.d.
Infrastruktura handlu zagranicznego:
Handel drogą lądową i przewóz pasażerów –
dominacja kolei;
Transport lotniczy:
Od 1921 r. rozwijał się transport lotniczy –
firma Aero-Targ;
1923 – Polskie Przedsiębiorstwo Komunikacji
Lotniczej „Aerolloyd”, później „Aero”;
1929 – Polskie Linie Lotnicze „Lot” sp. z.o.o.,
bardzo dochodowe przedsiębiorstwo,
dysponujące 26 samolotami, w tym 18
pasażerskimi (najdłuższa linia w Europie:
Helsinki – Bejrut).
Zasady polityki gospodarczej
c.d.
Infrastruktura handlu zagranicznego:
Promocja polskich towarów:
Międzynarodowe Targi Poznańskie;
Międzynarodowe Targi Wschodnie we
Lwowie;
(w 1938 roku w targach uczestniczyło ponad
2000 wystawców, w tym ponad 600 z
zagranicy).
Państwowy Instytut Eksportowy (oprócz
promocji polskiego eksportu zajmował się
badaniem rynków zagranicznych
Literatura
Jasiński L.J., Bliżej centrum czy na
peryferiach? Polskie kontakty
gospodarcze z zagranicą w XX
wieku, Centrum Europejskie Natolin,
Wydawnictwo TRIO, Warszawa
2011.