Postępowanie

przed

wojewódzkim

sądem

administracyjnym

I instancja

Postępowanie

sądowoadministracyjne

wszczęte wyłącznie na

podstawie

Skargi

Zasadę skargowości

„Sąd wszczyna postępowanie

na podstawie skargi wniesionej
przez uprawniony podmiot”.

Legitymacja do złożenia

skargi

Wg kryterium rodzaj

chronionego

interesu

Interes prawny

• 1)legitymację do złożenia skargi na

podstawie ochrony interesu prawnego

(indywidualnego)

• 2)legitymację opartą na podstawie

ochrony interesu publicznego

• 3)legitymację opartą na ochronie

interesu społecznego

• 4)legitymację do złożenia skargi, której

konstrukcja nie jest oparta na ochronie

żadnego z wywiedzionych w przepisach

prawa interesów indywidualnych,

publicznych, społecznych

1. Legitymacja oparta na

ochronie interesu

indywidualnego

 Kto jest uprawnionym do wniesienia skargi?
Jest nim Każdy, kto ma w tym interes

prawny

 O tym czy jednostka ma chroniony interes

prawny- przesądza przepis prawa

 Wniesienie skargi rodzi obowiązek sądu do

rozpoznania interesu skarżącego

 brak związku zaskarżonego działania z

interesem skarżącego, stanowi to

podstawę oddalenia skargi

Złożenie skargi przez

Rzecznika Praw

Obywatelskich

• przysługuje skarga ochraniająca prawa i

wolności człowieka i obywatela. ( art.

208 Konstytucji RP – „(…)stoi na straży

wolności i praw(…)”.

• Chroni interes jednostki, której prawa i

wolności zostały naruszone działaniem

lub bezczynnością organu

wykonującego administrację publiczną.

2. Legitymacja oparta na

ochronie interesu

publicznego

 w art. 7 Konstytucji RP: ,,Organy władzy

publicznej działają na podstawie i w

granicach prawa”.

zasada praworządności

 Przyznanie legitymacji do zaskarżenia do

sądu administracyjnego niezgodnego z

prawem działania lub bezczynności organu

wykonującego administrację publiczną, służy

jako gwarancja realizacji tej konstytucyjnej

zasady

W oparciu o ochronę interesu

publicznego legitymację do

złożenia skargi do SA ma:

• Prokurator
• Organ nadzoru
• Organ nadzoru nad samorządem

zawodowym

• Prokurator Generalny RP
• Rzecznik Praw Obywatelskich

3. Legitymacja oparta na

ochronie interesu

społecznego

• legitymację mają podmioty, których

udział w ochronie interesu
społecznego jest określony wprost
w przepisach prawa

Do podmiotów tych należy:

 organizacja społeczna
Zgodnie z art. 50 ust. 1 p. p. s. a.

organizacja społeczna może występować
w postępowaniu sądowym, broniąc
własnego interesu prawnego oraz w
zakresie jej statutowej działalności, w
sprawach dotyczących interesów
prawnych innych osób, jeżeli brała udział
w postępowaniu administracyjnym.

broniąc własnego

interesu

 legitymacja oparta na zasadach

ogólnych,

czyli ma prawo wniesienia skargi, jak

każdy podmiot, na działanie lub
bezczynność organu wykonującego
adm. Publiczną, jeżeli dotyczy ono jej
interesu prawnego

broniąc interesu innych

osób

 legitymacja jest oparta o pewne

ograniczenia

• ograniczenie składania skarg na decyzje

i postanowienia , ponieważ tylko te akty

są podejmowane w postępowaniu

administracyjnym, w którym prawo udziału

ma przyznane organizacja społeczna

• organizacja społeczna ma legitymacje do

złożenia skargi tylko pod warunkiem, że

została dopuszczona w formie postanowienia

do udziału w postępowaniu

podmiot, którego legitymację

można wywieść z ochrony

interesu społecznego, którym

jest inicjator referendum

lokalnego

• (obywatel, grupa obywateli,

organizacja polityczna, społeczna)

Np.. na uchwałę organu stanowiącego

samorządu terytorialnego
odrzucającego wniosek w sprawie
przeprowadzenia referendum

redaktor naczelny

zgodnie z ustawą – Prawo Prasowe

4. Legitymacja do złożenia skargi, której

konstrukcja nie jest oparta na ochronie

żadnego z wywiedzionych w przepisach prawa

interesów indywidualnych, publicznych,

społecznych

• przyjmuje ustawa z 6 września 2001 r. o

dostępie do informacji publicznej.

• Wg art. 2: ,,Każdemu przysługuje, z

zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do
informacji publicznej(…). Od osoby
wykonującej prawo do informacji publicznej
nie wolno żądać wykazania interesu prawnego
lub faktycznego”.

• Sąd administracyjny nie może w tym

przypadku badać interesu wnoszącego skargę.

Żądanie informacji publicznej

złożone władzy publicznej lub
innemu podmiotowi
wykonującemu zadania publiczne
daje legitymację do złożenia
skargi do sądu.

Wymagania formalne

skargi

Treść skargi

Skarga powinna

zawierać:

• wskazanie zaskarżonej decyzji,

postanowienia, innego aktu lub
czynności

• oznaczenie organu, którego działania

lub bezczynności skarga dotyczy

• określenie naruszenia prawa lub

interesu prawnego

1) Jeżeli jest kilku skarżących

skarga może być wniesiona w jednym

piśmie

2)gdy jedną skargą zaskarżono różne

akty

przewodniczący zarządza rozdzielenie

tych skarg

Forma skargi

 Forma pisemna

Termin do wniesienia skargi

• W przypadku skargi na decyzję

(postanowienie)- 30 dni od dnia doręczenia
skarżącemu decyzji (postanowienia)

• Skargę na innego rodzaju akty lub

czynności- wnosi się w terminie 30 dni od
dnia doręczenia odpowiedzi organu na
wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a
jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na
wezwanie, to w terminie 60 dni od dnia
wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia

Prokurator i Rzecznik Praw

Obywatelskich

• w terminie 6 miesięcy od dnia

doręczenia stronie
rozstrzygnięcia w sprawie
indywidualnej,

• a w pozostałych sprawach w terminie

6 miesięcy od dnia wejścia w życie
aktu lub podjęcia innej czynności
uzasadniającej wniesienie skarg

Tryb wnoszenia skarg

• Zgodnie z art. 54 ust. 1 p. p. s. a. :
,,Skargę do sądu administracyjnego

wnosi się za pośrednictwem organu,

którego działanie lub bezczynność

są przedmiotem skargi”.

• Organ obowiązany jest przekazać

skargę sądowi wraz z aktami sprawy i

odpowiedzią na skargę w terminie 30

dni od dnia jej wniesienia

Gwarancje wykonania

obowiązku:

• Wymierzenie przez sąd grzywny organowi, na

wniosek skarżącego

• Jeżeli pomimo grzywny organ nie przekazał

skargi, sąd może na żądanie skarżącego

rozpoznać sprawę na podstawie nadesłanego

odpisu skargi

• Zawiadomienie organów właściwych do

rozpatrzenia petycji i skarg o rażących

przypadkach naruszenia obowiązków przez organ(

zawiadamia skład orzekający lub prezes sądu)

• Możliwość rozpoznawania sprawy w trybie

uproszczonym( art. 121)

Uiszczenie wpisu od

skargi

• Od pism wszczynających

postępowanie przed WSA i NSA
pobiera się wpis.

• Pismami takimi są: skarga, skarga

kasacyjna i skarga o wznowienie
postępowania

Rodzaje wpisów:

• Wpis stosunkowy
-Pobiera się w sprawach, w których

przedmiotem zaskarżenia są
należności pieniężne.

• Wpis stały
-Pobiera się we wszystkich innych

sprawach

Ogólnie: wpis nie może być

niższy niż 100 zł

• wpis stosunkowy
- nie może być wyższy niż 4 % wartości

przedmiotu zaskarżenia

-nie może przekroczyć 100 tys. zł,
• wpis stały
-nie może być wyższy niż 10 tys. zł,

-powinien być zróżnicowany w
zależności od rodzaju i charakteru
sprawy

Posiedzenia

sądowe

Na podstawie rozwiązań prawnych

przyjętych w ustawie – Prawo o

postępowaniu przed sądami

administracyjnymi można wyróżnić

dwa rodzaje posiedzeń

sądowych: posiedzenia

jawne i

niejawne

.

Posiedzenia jawne –

zgodnie z art. 10

p.p.s.a. „Rozpoznanie spraw odbywa

się jawnie, chyba że przepis

szczególny stanowi inaczej”. Tak też

stanowi art. 90 p.p.s.a. „Jeżeli przepis

szczególny nie stanowi inaczej,

posiedzenia sądowe są jawne, a sąd

orzekający rozpoznaje sprawy na

rozprawie. Sąd może skierować sprawę

na specjalne posiedzenie jawne i

wyznaczyć rozprawę także wówczas,

gdy sprawa podlega rozpoznaniu na

posiedzeniu niejawnym”.

Posiedzenia niejawne -

art. 90

p.p.s.a. przyjmuje zasadę jawności

posiedzeń sądowych. Od tej zasady

wyjątek może wprowadzić tylko

przepis szczególny. Na posiedzeniu

niejawnym mogą być

rozpatrywane kwestie wpadkowe,

kwestie dotyczące braków

formalnych czynności

procesowych stron,

dopuszczalność skargi oraz

rozpoznanie skargi.

Na posiedzenia niejawne

wstęp mają

tylko osoby wezwane.

Podczas posiedzenia odbywającego się

przy drzwiach zamkniętych na Sali

obecni mogą być :

• Strony
• Przedstawiciele ustawowi lub

pełnomocnicy stron

• Prokurator
• Osoby zaufania po 2 dla każdej ze

stron.

Ogłoszenie orzeczenia kończącego

sprawie odbywa się publicznie.

Wyznaczenie i przebieg posiedzeń

sądowych.

Posiedzenia są wyznaczane

przez przewodniczącego z urzędu,

ilekroć wymaga tego stan prawny (art.

91 p.p.s.a.). O posiedzeniach jawnych

zawiadamia się strony na piśmie lub

przez ogłoszenie podczas posiedzenia.

Stronie nieobecnej na posiedzeniu

jawnym należy doręczyć zawiadomienie

na następne posiedzenie.

Zawiadomienie powinno być doręczone

co najmniej na 7 dni przed

posiedzeniem. W pilnych przypadkach

termin ten może być skrócony do 3 dni.

• Nieobecność stron lub ich
pełnomocników na rozprawie nie

wstrzymuje rozpoznania sprawy.

• W celu zapewnienia stronom udziału w

postępowaniu sąd odroczy rozprawę,

jeżeli postanowi zawiadomić o

toczącym się postępowaniu sądowym

osoby, które dotychczas nie brały

udziału w sprawie w charakterze

strony.

• W posiedzeniu sądowym bierze udział

prokurator i RPO, jeżeli wnieśli

skargę lub gdy zgłosili swój udział w

postępowaniu przed sądem.

Przebieg rozprawy reguluje art.

106 p.p.s.a.

Rozprawę rozpoczyna

sprawozdanie sędziego, który na

podstawie akt przedstawia stan

sprawy ze szczególnym

uwzględnieniem zarzutów skargi. Po

złożeniu sprawozdania strony,

najpierw skarżący, a potem organ,

składają ustnie swoje żądania i

wnioski oraz składają wyjaśnienia.

Następnie przewodniczący udziela

głosu pozostałym stronom wg

ustalonej przez siebie kolejności.

Przewodniczący zamyka rozprawę,

gdy

sąd uzna sprawę za dostatecznie

wyjaśnioną. Rozprawa może być zamknięta

również w momencie gdy ma być

przeprowadzony jeszcze dowód

uzupełniający z dokumentów znanych

stronie, a sąd uznaje ten dowód za

zbyteczny.

Z przebiegu posiedzenia jawnego protokolant

pod kierownictwem przewodniczącego

spisuje

protokół z posiedzenia sądowego.

Z posiedzenia niejawnego sporządza się

notatkę urzędową

, jeżeli nie wydano

orzeczenia.

Stadia

postępowania

przed wojewódzkim

sądem

administracyjnym

W postępowaniu przed wojewódzkim

sądem administracyjnym można

wyróżnić 3 stadia:

postępowanie

wstępne, postępowanie rozpoznawcze

i podjęcie orzeczenia.

Postępowanie wstępne -

przewodniczący wydziału lub

wyznaczony sędzia zarządza

skompletowanie akt niezbędnych do

rozpatrzenia sprawy. W pierwszej fazie

wstępnej skompletowanie akt jest

niezbędne do ustalenia

dopuszczalności podjęcia
postępowania w sprawie.

Po otrzymaniu skargi na akt lub czynność

(bezczyność) organu wykonującego

adm. Publ. i skompletowaniu akt

przewodniczący bada skargę.

Bada

czy

skarga dotknięta jest brakami, które

można usunąć; bada zdolność sądową i

procesową stron; bada dopuszczalność

skargi, jeżeli ustali niedopuszczalność

kieruje sprawę na posiedzenie niejawne.

Na posiedzeniu niejawnym

sąd bada po

pierwsze niedopuszczalność skargi.

Przyczyny niedopuszczalności skargi

dzielą

się na: przyczyny przedmiotowe i

podmiotowe.

Niedopuszczalność skargi z przyczyn

przedmiotowych

będzie miała

miejsce wtedy, gdy:

• Sprawa będąca przedmiotem skargi nie

należy do właściwości sądu

administracyjnego

• Skarga została złożona w sprawach, w

których sąd adm. nie jest właściwy( np.

w sprawie wynikającej z nadrzędności i

podległości w stosunkach między

organami adm. publ.- art. 5 p.p.s.a.)

• Skarga została złożona na akt

nieistniejący ( np. niedoręczony lub

nieogłoszony)

• Skarga została wniesiona bez

wyczerpania środków zaskarżenia lub

gdy przedmiotem zaskarżenia jest akt

podjęty poza postępowaniem

administracyjnym, bez wezwania do

usunięcia naruszenia prawa

• Gdy skarga dotyczy sprawy pomiędzy

tymi samymi stronami, która jest w

toku lub już została prawomocnie

osądzona.

Z przyczyn podmiotowych skarga będzie

niedopuszczalna:

• Gdy została złożona przez podmiot nie

mający legitymacji do złożenia skragi

• Jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności

sądowej, albo jeżeli skarżący nie ma

zdolności procesowej, a nie działa

przez przedstawiciela albo jeżeli w

składzie organów jednostki

organizacyjnej będącej stroną

skarżącą zachodzą braki

uniemożliwiające jej działanie.

Wówczas sąd odrzuci skargę dopiero

wtedy , gdy wyżej wymienione braki

nie zostaną uzupełnione.

• Na posiedzeniu niejawnym sąd bada

( po drugie )

zachowanie terminu do

wniesienia skargi.

Uchybienie terminu,

jeżeli nie został przywrócony,

powoduje odrzucenie skargi; oraz ( po

trzecie )

czy w wyznaczonym terminie

uzupełniono braki formalne skargi

( np.

brak podpisu, pełnomocnictwa, brak

wpisu do skargi).

Jeżeli w wyniku przeprowadzonego

badania sąd ustalił wystąpienie 1 z

przeszkód uniemożliwiających

nadanie skardze dalszego biegu, to

wydaje

postanowienie o odrzuceniu.

Art. 58 p.p.s.a.

„Sąd odrzuca skargę:

• Jeżeli sprawa nie należy do właściwości

sądu adm.

• Wniesioną po upływie terminu do jej

wniesienia

• Gdy nie uzupełniono w wyznaczonym

terminie braków formalnych

• Jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi

samymi stornami jest w toku lub została już

prawomocnie osądzona

• Jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności

sądowej albo jeżeli skarżący nie ma

zdolności procesowej

• jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi

jest niedopuszczalne”.

Odrzucenie skargi może nastąpić na

posiedzeniu niejawnym.

Jeżeli w wyniku czynności

przewodniczącego lub wyznaczonego

sędziego albo w wyniku

przeprowadzenia postępowania

niejawnego sąd ustalił, że nie ma

podstaw do odrzucenia skargi,

sprawę kieruje się do

rozpoznania.

Postępowanie

rozpoznawcz

e

Postępowanie rozpoznawcze jest

podstawowym stadium postępowania

sądowoadministracyjnego.

W stadium

tym sąd rozpoznaje sprawę

sądowoadministracyjną. Sąd zarządza

połączenie kilku oddzielnych spraw

toczących się przed nim w celu łącznego

rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli

mogą one być objęte jedną skargą. Sąd

może zarządzić połączenie kilku oddzielnych

spraw toczących się przed nim w celu ich

łącznego rozpoznania lub także

rozstrzygnięcia, jeżeli pozostają one ze sobą

w związku.

Granice postępowania

rozpoznawczego

wyznacza zakres

działania lub bezczynności organu

administracji publicznej. W zakresie

skarg na decyzje granice postępowania

wyznacza rozstrzygnięcie sprawy

indywidualnej decyzją, a nie stosunek

materialnoprawny wynikający z norm

prawa materialnego.

Zgodnie z art. 134 p.p.s.a.

„Sąd

rozstrzyga w granicach danej sprawy,

nie będąc jednak związany zarzutami i

wnioskami skargi oraz powołaną

podstawą prawną”.

Brak związania zarzutami i wnioskami

oznacza, że sąd bada w pełnym zakresie

zgodność z prawem działania lub bezczynność

organu wykonującego adm. Publ. a nie tylko

zgodność z przepisami, których naruszenie

zarzucono w skardze, wobec tego może wydać

orzeczenie innej treści niż to, o które wnosi

skarżący.

Przyjęcie rozwiązania w art. 133 p.p.s.a.

w

myśl którego sąd rozpoznaje na podstawie akt

sprawy, usuwa wątpliwości interpretacyjne w

orzecznictwie sądowym co do tego, czy

miarodajny powinien być stan faktyczny i

prawny, istniejący w chwili wydania

zaskarżonego aktu lub czynności, czy też stan

istniejący w chwili rozpoznania skargi przez

sąd administracyjny.

Rozpoznanie skargi na podstawie stanu

faktycznego, istniejącego w dniu

podjęcia aktu lub czynności, nie oznacza,

że organ administracji nie powinien brać

pod uwagę nowych faktów lub nowych

dowodów, które istniały w dniu podjęcia

aktu lub czynności, a nie były znane

organowi. W zakresie decyzji i

postanowienia stanowi to podstawę do

uchylenia ich przez sąd(art. 145

p.p.s.a).Wadliwe ustalenie stanu

faktycznego stanowi podstawę do oceny

niezgodności z prawem pozostałych

aktów lub czynności podlegających

zaskarżeniu do sądu.

Forma postępowania rozpoznawczego-

podstawową formą jest rozprawa.

Wynika to z konstytucyjnej zasady

jawności oraz rozwiązań przyjętych w

p.p.s.a., które jako zasadę przyjmują, że

posiedzenia sądowe są jawne (90), oraz z

takich rozwiązań, że sąd wydaje wyrok po

zamknięciu rozprawy (133), z przepisów

o otwarciu na nowo rozprawy (90§2i3),

wydania wyroku przez sędziów, przed

którymi odbyła się rozprawa (136).

Postępowanie rozpoznawcze

odbywa się w

trybie zwykłym na rozprawie, ale

dopuszczalne jest przeprowadzenie

rozpoznania w trybie uproszczonym.

Zgodnie z art. 119 p.p.s.a.

postępowanie uproszczone jest

dopuszczalne, jeżeli:

• Decyzja lub postanowienie są dotknięte

wadą nieważności, o której mowa w art.

156 kpa albo wydane zostały z

naruszeniem prawa dającym podstawę

do wznowienia postępowania

• Strona zgłosi wniosek o skierowanie

sprawy do rozpoznania w trybie

uproszczonym, a żadna ze stron w

terminie 14 dni nie złoży wniosku o

przeprowadzenie rozprawy

• Organ nie przekazał sądowi skargi

W trybie uproszczonym

sąd rozpoznaje sprawę na

posiedzeniu niejawnym w składzie 1 sędziego. Na

tym posiedzeniu mogą uczestniczyć tylko osoby

wezwane.

Zawieszenie postępowania

może nastąpić na

zgodny wniosek stron. Skuteczność tej czynności

pozostawiana jest jednak ocenie sądu. Zgodnie

bowiem z art. 126 p.p.s.a. sąd może w takim

przypadku zawiesić postępowanie. Sąd nie jest

więc związany wnioskiem stron, a zależy to od

uznania sądu.

W przypadku zawieszenia postępowania

na zgodny

wniosek stron sąd postanowi podjąć

postępowanie na wniosek 1 ze stron, nie

wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od

zawieszenia postępowania.

Sąd umorzy postępowanie,

które było

zawieszone ze względu na złożenie

zgodnego wniosku stron, jeżeli wniosek o

podjęcie postępowania nie został zgłoszony

w ciągu trzech lat od daty postanowienia o

zawieszeniu postępowania.

Skutki prawne zawieszenia

postępowania

sądowoadministracyjnego

to skutki dla

biegu terminów i dopuszczalności

podejmowania czynności procesowych.

Skutki prawne dla

biegu terminów należy

rozważać w 2 przypadkach :

• w przypadku zawieszenia postępowania na

zgodny wniosek strony lub niemożności

nadania sprawie dalszego biegu (np. z powodu

braku lub wskazania złego adresu skarżącego

lub nie wykonania przez skarżącego innych

zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego

biegu , bezczynności strony w ustanowieniu

pełnomocnika) zawieszenie wstrzymuje bieg

terminów sądowych, które biegną dalej

dopiero od dnia podjęcia postępowania

• We wszystkich innych przypadkach

zawieszenia żadne terminy nie biegną i

zaczynają biec dopiero od początku od dnia

podjęcia postępowania. Terminy sądowe

należy w miarę potrzeby wyznaczyć na nowo.

Skutkiem prawnym zawieszenia

postępowania

dla dopuszczalności

podejmowania czynności procesowych

jest zakaz podejmowania tych czynności .

Według art. 127 p.p.s.a

. „Podczas

zawieszenia sąd nie podejmuje żadnych

czynności z wyjątkiem tych, które mają

na celu podjęcia postępowania albo

wstrzymanie wykonania aktu lub

czynności. Czynności podejmowane przez

strony, a nie dotyczące tych

przedmiotów, wywołują skutki dopiero od

dnia podjęcia postępowania”.

Forma orzeczenia w przedmiocie

zawieszenia postępowania.

Sąd orzeka o

zawieszeniu, odmowie zawieszenia, podjęciu

lub odmowie podjęcia zawieszonego

postępowania w formie postanowienia, które

może zapaść na posiedzeniu niejawnym.

Na postanowienie o zawieszeniu postępowania

oraz postanowienie o odmowie podjęcia

zawieszonego postępowania służy zażalenie

(art.194 p.p.s.a).

Umorzenie zawieszonego postępowania

następuje w formie postanowienia, które może

zapaść na posiedzeniu niejawnym. Od tego

postanowienia służy skarga kasacyjna

(art..173 p.p.s.a.).

Umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego

ma miejsce, gdy wystąpią zdarzenia prawne,

które ze względu na ich trwałe, a nie przejściowe,

skutki prawne powodują, że postępowanie nie

może dalej toczyć się w celu rozstrzygnięcia

sprawy sądowoadministracyjnej.

Według art. 161 p.p.s.a.

sąd wydaje postanowienie

o umorzeniu postępowania:

• Jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę

• W razie śmierci strony, jeżeli przedmiot

postępowania odnosi się wyłącznie do praw i

obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłą,

chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której

interesu prawnego dotyczy wynik tego

postępowania

• Gdy postępowanie z innych przyczyn

stało się bezprzedmiotowe (np. gdy organ

, uwzględniając w całości skargę, uchylił

zaskarżony akt czy w wyniku

postępowania mediacyjnego organ uchylił

zaskarżony akt).

Postanowienie o umorzeniu

postępowania

może zapaść na

posiedzeniu niejawnym. Na te

postanowienie przysługuje skarga

kasacyjna (art. 173 p.p.s.a.).

Orzeczenia Wojewódzkiego

Sądy Aministracyjnego

Wyróżniany orzeczenia dotyczące:
Toku postępowania – np. postanowienie o odrzuceniu skargi, o

zawieszeniu postępowania, o umorzeniu postępowania.

Kwestii wpadkowych – np. postanowienie o wstrzymaniu zaskarżonego

aktu, o udzieleniu pomocy prawnej, o przywróceniu terminu.

Rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej – sąd może skargę

uwzględnić lub nieuwzględnić.

Nieuwzględnienie skargi w każdym wypadku ma taki sam charakter –

sąd wyrokiem oddala skargę.

Uwzględnienie skargi może mieć różny kształt w zależności od jej

rodzaju.

Należy odróżnić:
Odrzucenie skargi – sąd stwierdza nie spełnienie wymogów formalnych

skargi lub z innego powodu odrzuca skargę w drodze postanowienia

bez merytorycznego rozpatrzenia sprawy.

Oddalenie skargi – sąd przyjął skargę i po jej merytorycznym

rozpatrzeniu stwierdza, że zarzuty nie są zasadne, a zatem

oddala skargę w wyroku.

Wyroki w sprawach skarg na decyzję

lub postanowienie(uwzględniające

skargę):

1)Wyrok o uchyleniu decyzji w całości lub w części:

–

Decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na

wynik sprawy – dotyczy to sytuacji błędnej wykładni przepisu lub nieprawidłowej

subsumcji, ale na pewno wyłączone są z tego przepisu rażące naruszenia prawa

materialnego.

–

Decyzja została wydana z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia

postępowania administracyjnego.

–

Decyzja została wydana z naruszeniem innych przepisów postępowania, jeżeli mogło

mieć ono wpływ na wynik sprawy – nie dotyczy to naruszeń stanowiących podstawę

do stwierdzenia nieważności lub wznowienia postępowania

2)Wyrok stwierdzający nieważność decyzji.

3)Wyrok stwierdzający niezgodność z prawem decyzji – dotyczy wypadków w których

występują przesłanki negatywne uniemożliwiające uchylenie lub stwierdzenie nieważności

decyzji (np. przedawnienie w postępowaniu podatkowym, wywołanie

nieodwracalnych skutków).

–

Ta konstrukcja jest wątpliwa z punktu widzenia okoliczności kiedy decyzji nie uchyla

się, gdy decyzja po wznowieniu postępowania byłaby takiej samej treści – sąd

administracyjny nie rozstrzyga sprawy co do istoty, a tylko bada zgodność z prawem,

a więc nie badając dogłębnie stanu faktycznego trudno jest wskazać jaka byłaby

decyzja po wznowieniu postępowania.

Wyroki w sprawach skarg na inne niż decyzje i postanowienia akty

lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące

uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz

skarg na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego

wydaną w indywidualnej sprawie

– sąd może w wyroku:
1)Uchylić zaskarżony akt lub interpretację.

2)Stwierdzić bezskuteczność czynności.

Wyjątek od kasacyjnego charakteru kompetencji sądu – sąd może w
wyroku stwierdzić uprawnienie lub obowiązek wynikający z przepisów prawa.

Wyroki w sprawach skarg na bezczynność organów wykonujących

administrację publiczną

– sąd w wyroku:
Zobowiązuje organ do podjęcia określonych czynności prawnych lub
faktycznych w określonym terminie.

Wyroki w sprawie skarg na uchwałę lub

zarządzenie organów JST i ich związków

oraz skarga na przepisy prawa miejscowego

organów administracji rządowej

(sąd nie bada aktów, jakie zostały na podstawie zaskarżonego aktu wydane) – sąd w
wyroku:

1)Stwierdza nieważność tej czynności w całości lub w części.

2)Stwierdza, że czynność została dokonana z naruszeniem prawa, gdy
zachodzą okoliczności uniemożliwiające stwierdzenie nieważności(np. przedawnienie –
rok od zaskarżonej czynności, przy czym przesłanka przedawnienia nie dotyczy aktów
prawa miejscowego) – stwierdzenie naruszenia prawa stanowi podstawę do
odszkodowawczych roszczeń cywilnoprawnych.

Wyroki w sprawach skarg na akty nadzoru

– sąd w wyroku:
Uchyla akt nadzoru(nie jest możliwe stwierdzenie jego nieważności nawet przy
rażącym naruszeniem prawa).

Wydanie Wyroku

Wyrok składa się z:

Sentencji – która powinna zawierać oznaczenie sądu i stron, protokolanta i
ewentualnie prokuratora, miejsce i datę rozpoznania, rozstrzygnięcie.

Uzasadnienia – (nie zawsze obligatoryjne) część historyczna(kolejne etapy rozwoju
stanu faktycznego, prawnego i przebiegu postępowania, zarzuty i wnioski stron) w
drugiej części sąd uzasadnia swoje stanowisko, kieruje do organu administracji
instrukcje jeśli sprawa wróci do ponownego rozpatrzenia, decyduje co do wykonalności
orzeczenia przed uprawomocnieniem, a także o rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Sąd jest zobowiązany wydać uzasadnienie z urzędu – w razie uwzględnienia
skargi w terminie 14 dni od ogłoszenia lub od podpisania sentencji na posiedzeniu
niejawnym.

Uzasadnienie na wniosek – w sytuacji oddalenia skargi strona ma 7 dni od dnia
ogłoszenia lub podpisania sentencji na posiedzeniu niejawnym na złożenie
wniosku, a sąd ma 14 dni od otrzymania wniosku na sporządzenie uzasadnienia.
Sąd może odrzucić wniosek o uzasadnienie na posiedzeniu niejawnym w drodze
zaskarżalnego postanowienia.

Uzasadnienie wyroku podpisują sędziowie , którzy brali udział w jego wydaniu.Jeżeli
którykolwiek z sędziów nie może podpisać uzasadnienia, przewodniczący lub inny
sędzia składu orzekającego zaznacza na wyroku przyczynę braku podpisu

Ogłoszenie Wyroku

Ogłoszenie wyroku nastepuje:

1) Na posiedzeniu jawnym na którym zamknięto rozprawę – w wypadku zawiłości
można odroczyć ogłoszenie na czas do 14 dni(termin ten może być przedłożony tylko
raz i tylko o 7 dni). Ogłoszenie następuje na posiedzeniu jawnym. Nieobecność stron nie
wstrzymuje ogłoszena.

2)Ogłoszenie dokonuje się przez czytanie sentencji.-po jej ogłoszeniu przewodniczący
lub sędzia sprawozdawca podaje ustnie zasadnicze powodu rozstrzygniecia.

3)Jeżeli orzeczenie zostało wydane na posiedzeniu niejawnym odpis sentencji wyroku
doręcza się stronie, jeżeli uzasadnienia wyroku nie sporządza się z urzędu.

4)Jeśli strona nie ma adwokata lub radcy prawnego albo jest pozbawiona wolności to
poucza się o środkach zaskarżenia ustnie lub doręcza pouczenie pisemnie.

Sąd jest związany wyrokiem od chwili ogłoszenia lub podpisania sentencji na
posiedzeniu niejawnym.

Postanowienia

Jeżeli sąd nie orzeka w formie wyroku to wydaje postanowienie(zarówno na posiedzeniu

jawnym jak niejawnym):

1)Kończące postępowanie – np. o odrzuceniu skargi, o umorzeniu postępowania, o przekazaniu sprawy

innemu sądowi administracyjnemu.

2)Wydawane w toku postępowania – np. w sprawie wykonania zaskarżonego aktu, w sprawie zawieszenia

postępowania.

Postanowienia wydane na posiedzeniu jawnym, które nie kończą postępowania:

1)wpisuje się do protokołu bez odrębnej sentencji, jeżeli nie służy na nie zażalenie

2)ogłasza stronom, uzasadnia i doręcza na piśmie, jeżeli służy zażalenie.

3)Są wiążące od chwili podpisania sentencji.

Postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym doręcza się stronom z urzędu:

1)jeżeli stronom przysługuje środek zaskarżenia to doręcza się wraz z uzasadnieniem.

2)Jeżeli strona nie jest reprezentowana przez adwokata i radcę prawnego to należy pouczyć o środkach

zaskarżenia przysługujących stronom.

Postanowienia niekończące postępowania mogą być zmieniane i uchylane nawet jak są

zaskarżalne, a nawet prawomocne.

1)Uzasadnienie postanowienia sporządza się w terminie 7 dni od wydania postanowienia.

2)Co do postanowień stosuje się przepisy o wyrokach jeśli ustawa nie stanowi inaczej.

Prawomocność orzeczeń

Prawomocność dzieli się na:

Prawomocność formalna – polega na niemożności zmiany

rozstrzygnięcia zawartego w orzeczeniu sądowym za pomocą
zwykłych środków odwoławczych:

Prawomocność formalna powstaje, gdy nie służy zwyczajny środek

zaskarżenia lub termin do zaskarżenia upłynął.

Prawomocność materialna – dotyczy skutków rozstrzygnięcia ze

względu na jego treść, zawartą w orzeczeniu sądowym.

Prawomocność formalna oznacza powagę rzeczy osądzonej co do

tego co w związku skargą stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia,
przy czym orzeczenie wiąże nie tylko sąd i strony, ale także
inne sądy i organy państwowe.

Skarga Kasacyjna

• instytucja procesowa, która stwarza

możliwość prawną legitymowanym
podmiotom żądania weryfikacji
orzeczenia wojewódzkiego sądu
administracyjnego przez Naczelny
Sad Administracyjny

Przedmiotem zaskarżenia są :
• wyroki ( brak ograniczeń ze względu

na rodzaj wyroku lub jego treść)

• postanowienia (tylko takie, które

kończą postępowanie w sprawie,
chyba że przepis szczególny stanowi
inaczej)

Podstawy skargi

kasacyjnej

Reguluje art. 174 p. p. s. a., stanowiąc,

że: ,,Skargę kasacyjną można oprzeć na

następujących podstawach:

1)naruszeniu prawa materialnego

przez błędną jego wykładnię lub

niewłaściwe zastosowanie

2)naruszeniu przepisów

postępowania, jeżeli uchybienie to

mogło mieć istotny wpływ na wynik

sprawy.”

Legitymację do złożenia

skargi ma:

•

strona, czyli skarżący oraz organ, a także

uczestnicy postępowania

•

prokurator- niezależnie od tego czy brał udział

w postępowaniu, jeżeli Wg jego oceny wymaga

tego ochrona praworządności lub praw

człowieka i obywatela

•

Rzecznik Praw Obywatelskich-niezależnie od

tego czy brał udział w postępowaniu, jeżeli Wg

jego oceny wymaga tego ochrona

praworządności lub praw człowieka i obywatela.

Ta praworządność dotyczy godzenia w

chronione wolności i prawa człowieka i

obywatela, a nie naruszenie obiektywnego

porządku prawnego, które będzie podstawą

skargi kasacyjnej prokuratora.

Przymus zastępstwa

• Obowiązek sporządzenia skargi

przez podmioty powołane do
pomocy prawnej reprezentacji
stron

• Zgodnie z art. 175 ust. 1 :
,,Skarga kasacyjna powinna być

sporządzona przez adwokata lub
radcę prawnego, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3.”

Ale także:
• doradcę podatkowego – w sprawach

obowiązków podatkowych

• rzecznika patentowego – w sprawach

własności patentowej

Skarga sporządzona przez nie

uprawnione podmioty podlega

odrzuceniu

Przymus zastępstwa nie

obowiązuje

gdy skargę kasacyjną sporządza :
1) sędzia,
2)prokurator,
3)notariusz,
4)radca Prokuratorii Generalnej Skarbu

Państwa,

5)profesor,
6) doktor habilitowany nauk prawnych,

będący stroną, jej przedstawicielem lub

pełnomocnikiem,

7)prokurator lub RPO

Cofnięcie skargi

kasacyjnej

• Podmiot wnoszący skargę ma prawo

rozporządzalności w zakresie
cofnięcia.

• Cofnięcie skargi bezwzględnie

wiąże Naczelny Sąd Administracyjny

Koniec