Dorota Pachnowska
Katarzyna Pankowska
Rafał Walorek

Trzepotanie przedsionków



Jest często stanem przjeściowym
pomiędzy rytmem zatokowym, a
migotaniem przedsionków



Przedsionki są pobudzane z
częstotliwością 250-350/min



Przyczyną jest obecność nieprawidłowo
szybkiego rozrusznika w obrębie
przedsionków

Obraz EKG



Stwierdza się fale trzepotania w
kształcie „zębów piły”



Między sąsiednimi falami nie można
stwierdzić linii izoelektrycznej

Trzepotanie przedsionków

Migotanie przedsionków



Jest to najczęstsza postać tachyarytmii

nadkomorowej.



Przedsionki są pobudzane z częstotliwością

350-600 pobudzeń na minutę

POWÓD

Cechą charakterystyczną migotania

przedsionków są całkowicie

zdezorganizowane depolaryzacje włókien

mięśnia przedsionków, a hemodynamicznie

brak ich skurczu.



W badaniu przedmiotowym pacjenta z
migotaniem przedsionków, stwierdza się
całkowicie niemiarową czynność serca i deficyt
tętna na obwodzie (fala tętna na t.promieniowej
nie pokrywa się w czasie z pracą serca).



Wędrująca fala depolaryzacji w przedsionkach
prowadzi do zaburzeń efektywnego
hemodynamicznie skurczu przedsionka.
Nieefektywne skurcze przedsionków, powoduje
zmniejszenie ciśnienia napełniania obu komór,
co z reguły objawia się spadkiem CO
(pojemność minutowa).



Objawem migotania przedsionków u pacjenta
jest kołatanie serca.

OBRAZ EKG



Nie ma widocznych załamków P



Linia izoelektryczna składa się z wychyleń o

małej amplitudzie (fale f – najwyraźniejszy w

odprowadzeniu V

1

)



Częstotliwość pobudzeń docierających do

węzła A-V wynosi 350-600/min. dzięki

hamującemu działaniu tego węzła, tylko 110-

180 spośród z nich zostaje przewiedzione do

komór i powoduje powstanie zespołu QRS.



Odstępy R-R są nieregularne



Migotanie przedsionków (zapis I)



Prawidłowa akcja serca (zapis II)

Trzepotanie komór



W zapisie EKG występuje krzywa
wysokonapięciowa z załamkami w
kształcie spinki do włosów o częst. 250-
320/min



Jest to płynne przejście częstoskurczu
komorowego do migotania komór

Migotanie komór



Jest to hiperdynamiczna postać
zatrzymania krążenia. Polega na
nieskutecznym hemodynamicznie,
nieskordynowanym drganiu mięśni
komór i braku rzutu serca



Częstotliwość rytmu komór : 400-
600/min

Obraz EKG



Trudno wyodrębnić załamki : Q, R, S



Wykres przypomina mniej lub bardziej
regularną sinusoidę



Trzepotanie komór



Migotanie komór

Częstoskurcz komorowy



Jeżeli ośrodek ektopowy ma większą
częstotliwość wytwarzania bodźców niż
fizjolog. to może narzucić swój rytm
całemu sercu



Charakterystyczną cechą jest
dysocjacja A-V, oznacza to, że
przedsionki i komory kurczą się
niezależnie od siebie

Obraz EKG



Przyspieszenie regularnej akcji serca
100-200/min z poszerzonymi i
zdeformowanymi zespołami
komorowymi (QRS > 0,12s)



Zespoły QRS zniekształcone i
poszerzone z przeciwstawnym
kierunkiem odcinka ST i załamka T

Torsade de pointes
(„balet serca” )



Jest rzadką postacią tachykardii
komorowej o zmiennym kierunku i
różnym kształcie zespołów QRS



Występuje w stanach
charakteryzujących się wydłużaniem
odstępu QT



Może przejść w migotanie komór

Częstoskurcz komorowy

Blok przedsionkowo – komorowy
II stopnia



Typ Mobitz I (periodyka Wenckebacha)



Typ Mobitz II

Periodyka Wenckebacha



Stopniowe wydłużanie się odstępu PQ

do momentu, gdy kolejne pobudzenie

nie dochodzi do komór. Po wypadnięciu

zespołu QRS, odstęp PQ kolejnej

ewolucji jest prawidłowy, a następnie

wydłuża się rozpoczynając nowy cykl.



Umiejscowienie bloku przeważnie

powyżej pęczka przedsionkowo -

komorowego

Blok typu Mobitz II



Czas trwania odstępu PQ jest zwykle

prawidłowy



Zespoły QRS są częściej poszerzone niż

prawidłowe



Umiejscowienie bloku zwykle poniżej pęczka
A-V



Stosunek liczby załamków P do liczby

zespołów QRS jest różny. Określenie tego

stosunku jest ważne dla rozpoznania

lokalizacji tego bloku i stanowi podstawę do

podziału bloku na 2 odmiany :



1 – zespoły QRS wypadają po każdym
przewiedzionym do komór pobudzeniu
przedsionkowym i stosunek
przewodzenia wynosi 2:1, 3:1, itp..



2 – zespoły QRS wypadają po 2 lub
więcej kolejno przewiedzionych
pobudzeniach przedsionkowych i
stosunek przewodzenia wynosi np. 3:2

Blok Mobizta typ II

Blok przedsionkowo – komorowy
III stopnia



Całkowite przerwanie przewodzenia z
kompletnym rozkojarzeniem rytmu
przedsionków i komór :



Załamki P o prawidłowej częstości bez
żadnego związku z wolnymi zespołami
QRS



Inną cechą jest to, iż częstotliwość
załamków P jest większa niż zespołów QRS



Funkcję rozrusznika przejmują albo
ośrodki bodźcotwórcze 2-rzędu w węźle A-
V lub w pęczku przed. – kom., albo w 3-
rzędowe ośrodki bodźcotwórcze w
mięśniu komór ( ze zniekształconymi
zespołami komorowymi
przypominającymi bloki odnogi i
częstością < 40/min)



Czas aż do wyzwolenia automatyzmu
rozrusznika zastępczego określa się jako
pauzę preautomatyczną

Blok przedsionkowo – komorowy

III stopnia

Zespół Morgagniego, Adamsa,
Stokesa (MAS)



Choroba węzła zatokowego



Charakterystyczne objawy:



Kilkusekudnowe zakłócenia czynności serca



Zaburzenia słuchu i wzroku



Zawroty głowy



Dezorientacja



Zaburzenia świadomości

Dłuższe przerwy w pracy serca powodują gwałtowne

niedokrwienie mózgu i prowadzą do utraty
przytomności

Dziękujemy za uwagę



Bibliografia



„Patofizjologia” – S.Maślinski



„Medycyna wewnętrzna” – Gerd Herold



„Patologia Robbins”



„Patomorfologia kliniczna” – Kruś



niezawodne zasoby z internetu ;)