Zasady komunikowania się

lekarza z pacjentem i jego

rodziną.

Mgr Katarzyna Ćwirko

Zespół Opieki Paliatywnej we

Wrocławiu

KOMUNIKACJA

Proces wzajemnej wymiany informacji, treści między ludźmi

Nadawca

Odbiorca

Zmienne psychologiczne

Osobowość
pacjenta i osoby
zajmującej się nim

Działania
podejmowane przez
pacjenta i osoby
zajmujące się nim,
mające na celu
polepszenie jego
sytuacji, stanu
zdrowia

Następstwa

kontaktu:

1. bezpośrednie -

niesienie ulgi,
poprawa stanu

2. pośrednie - w

sferze uczuć,
myśli, mają
aspekt
regulacyjny,
rzutują na
kształt dalszych
kontaktów

Cechy prawidłowej

komunikacji z pacjentem



Lekarz jest wiarygodny i wzbudza

zaufanie swoją profesjonalnością i

życzliwością.



Informacja przekazywana jest w

sposób zrozumiały dla pacjenta i

jego rodziny.



Pacjent przekazuje zwrotnie swoje

zrozumienie i reakcję na otrzymaną

informację.

Najważniejsze elementy w

komunikacji z pacjentem



Indywidualne podejście.



Dążenie do poznania potrzeb pacjenta i
ich zaspokojenie.



Przewaga słuchania i życzliwego bycia z
pacjentem.



Okazanie pacjentowi i jego rodzinie
zrozumienia.



Zgodności zachowań werbalnych i
niewerbalnych.

Najważniejsze elementy w
komunikacji z pacjentem



Posługiwanie się pytaniami otwartymi – „Jak
pan sypia?” a nie „Czy dobrze pan sypia?” –
które dają możliwość swobodnej wypowiedzi.



Zadawanie pytań dotyczących problemów
psychologicznych nie tylko somatycznych.



Zachęcanie do wyjaśniania problemów, które
pacjent sygnalizuje tylko ogólnikowo.



Umiejętne posługiwanie się ciszą

Podawanie
informacji o diagnozie



Pacjentka – Dzień dobry panie doktorze,

chciałabym się dowiedzieć jakie są wyniki moich

badań? Mam nadzieje, że dobre?



Lekarz – Mamy już wszystkie pani wyniki.

Niestety nie są one zadawalające.



Pacjentka – Zaczyna płakać. O Boże co to

znaczy? Czy ja mam raka? Na pewno? Ale to

niemożliwe! Ja mam dwójkę dzieci. Co teraz

będzie, czemu to mnie musiało spotkać. Ja

wiedziałam idąc tu, wszyscy mi mówili, że stąd

już się nie wychodzi. Jesteście rzeźnikami! Proszę

mnie ratować! Doktorze od czego pan tu jest?

Podawanie
informacji o diagnozie



Lekarz – Tak ma pani nowotwór, ale to nie

znaczy, że pani musi umrzeć. Dysponujemy

różnymi środkami medycznymi, dzięki którym

możemy pani pomóc, ale w pierwszym rzędzie

musimy panią operować.



Pacjentka – W życiu nie zgodzę się na żadną

operację, mówią, że rak lubi nóż, że potem

jeszcze szybciej się umiera. Ale co wy lekarze

możecie o tym wiedzieć, was tylko interesują

pieniądze, a nie ludzie. Doktorze proszę mnie

ratować, ja mam małe dzieci, one mają tylko

mnie, błagam.

Podawanie
informacji o diagnozie



Lekarz – Pani Krystyno proszę na mnie spojrzeć i
przez chwile mnie posłuchać. Rozumiem, że jest to
dla pani bardzo trudna sytuacja. Musimy walczyć z
tą chorobą wszystkimi sposobami, będziemy się
starali pani pomóc. W tej chwili najważniejszy jest
zabieg, który ratuje pani życie, a ma pani dla kogo
żyć.

Rozmowa z pacjentem



Pacjent - Panie doktorze bardzo mnie
boli.



Lekarz - Musi pan brać środki
przeciwbólowe, to nie będzie bolało.



Pacjent - Mimo ich brania bardzo boli. Ja
się boję, okropnie.



Lekarz - Zwiększę panu dawkę, albo
podam inny lek, nie ma co histeryzować,
przecież jest pan dorosły.

Rozmowa z pacjentem



Pacjent - Ja nie histeryzuję, boję się, że
coś złego znowu się dzieje w moim
organizmie.



Lekarz – Nic się złego nie dzieje, musi
się pan zastosować do moich zaleceń,
wypiszę panu nowy, bardzo dobry lek,
który pomoże opanować dolegliwości
bólowe i od razu poczuje się pan lepiej.
Tylko musi pan brać leki regularnie.

Poprawa jakości życia

mgr Katarzyna Ćwirko

Zespół Opieki Paliatywnej

We Wrocławiu

Pomoc medyczna



Właściwa opieka lekarska,
pielęgniarska, rehabilitacyjna.



Opanowanie dolegliwości
związanych z chorobą, przede
wszystkim dolegliwości bólowych.

Pomoc psychologiczna,

duchowa i socjalna



Opieka psychologiczna nad chorym
i jego rodziną

Opieka psychologiczna

mgr Katarzyna Ćwirko

Zespół Opieki Paliatywnej

we Wrocławiu

Formy pomocy

psychologicznej



Terapia podtrzymująca – umożliwienie
przeżywania, zrozumienia emocji i
obaw pacjenta oraz pomoc w
znalezieniu nowej jakości życia.



Relaksacja i wizualizacja – techniki
pozwalające rozładowywać
nagromadzone napięcia i negatywne
emocje.

Formy pomocy

psychologicznej



Terapia rodzinna – włączenie w
zakres oddziaływań
terapeutycznych rodziny chorego –
pomoc w zrozumieniu sytuacji
chorego i jego rodziny, w
reorganizacji życia rodzinnego.

Zaburzenia psychiczne

Mgr Katarzyna Ćwirko

Zespół Opieki Paliatywnej we

Wrocławiu

Formy zaburzeń
psychicznych



Reakcja adaptacyjna



Zaburzenia depresyjne



Inne zaburzenia uaktywniające się
podczas choroby.