Fizjologia i żywienie
zwierząt
Wykład 3
Mierniki wartości pokarmowej
paszy:
strawność składników
wartość energetyczna
wartość białka
Współczynnik strawności składnik pokarmowego
Współczynnik strawności składnik pokarmowego
– jest liczbą wskazującą, w jakim stopniu
składnik pokarmowy pobrany przez zwierzę
został
strawiony
w
jego
przewodzie
pokarmowym
Współczynnik strawności oznacza się
metodami :
in vivo
in vivo
– wykonując badanie strawności
na
zwierzętach
in vitro
in vitro
– wykonując badania strawności
laboratoryjnie
Metody
Metody
in vivo
in vivo
metod bilansowa czyli klasyczna
metoda wskaźnikowa
metoda woreczków nylonowych
(in sacco)
Metod bilansowa czyli
Metod bilansowa czyli
klasyczna
klasyczna
(ilość składnika pobranego w paszy – ilość składnika wydalonego w kale
WS (%) =-------------------------------------------------------------------------------------------------------x 100
ilość składnika pobranego w paszy
okres wstępny
okres właściwy
Etapy badań:
Okres wstępny
Okres wstępny
– ma na celu przyzwyczajenie zwierząt do
badanej paszy i sposobu jej podawania
Liczba zwierząt : 3- 4 6 - 10
> 11
Czas trwania okresu: 14 dni 6 - 7 dni
6 dni
Okres właściwy
– prowadzi się kontrolę ilościową zadawanej paszy
i wydalonego kału (metoda bilansowa) oraz pobiera próby do analiz
Czas trwania okresu: 10 - 14 dni 4 -7 dni
Metoda bilansowa – sposób prosty i
złożony
Metoda wskaźnikowa
Metoda wskaźnikowa
W metodzie wskaźnikowej współczynnik strawności obliczany jest
na podstawie porównania stosunku zawartości w
reprezentatywnych próbach paszy i kału składnika pokarmowego
do wskaźnika
WS (%) = 100 – 100 x (% wskaźnika w paszy/ % wskaźnika w kale) x (% składnika w kale / % składnika w paszy
Metoda stosowana gdy z różnych powodów niemożliwe lub utrudnione jest określenie
ilości pobieranej i (lub) ilości wydalonego kału.
Wskaźnikiem
Wskaźnikiem
- może być pierwiastek lub związek chemiczny
dodany do paszy w niewielkich ilościach lub naturalnie w niej
występujący, który spełnia następujące wymagania:
jest niestrawny i nie ulega wchłanianiu
nie wpływa na strawność innych składników pokarmowych, na
skład i czynności mikroorganizmów przewodu pokarmowego,
sekrecję enzymów, motorykę przewodu pokarmowego
nie jest szkodliwy dla zdrowia zwierzęcia
jest łatwy do podania w dawce pokarmowej
łatwo miesza się z masą pokarmową i przepływa przez
przewód pokarmowy z szybkością równą przepływowi tej
masy
jest łatwy do oznaczenia
Wskaźnik stosowane w badaniach
Wskaźnik stosowane w badaniach
strawnościowych dzieli się na:
strawnościowych dzieli się na:
naturalnie występujące w paszach:
np.
lignina, barwniki chromogenowe, SiO
2,
AIA (popiół
nierozpuszczalny w HCl)
dodawane do paszy:
np. Cr
2,
włókno znakowane
Cr, PEG (glikol polietylenowy), pierwiastki ziem
rzadkich latan (La), iterb (Yb), cer (Ce)
Wskaźniki dodawane do dawki pokarmowej podaje się zwierzętom
najczęściej zmieszane jednorodnie z paszą lub umieszczone w
kapsułkach żelatynowych
Metoda woreczków nylonowych
Metoda woreczków nylonowych
Metoda polega
Metoda polega
- na trawieniu próbek badanej paszy
umieszczonych w woreczkach nylonowych i inkubowanych
w odpowiednim odcinku przewodu pokarmowego
Woreczki nylonowe – dakron, dederon, gaza poliamiodwa
Metoda woreczków nylonowych
Metoda woreczków nylonowych mobilnych
Metody
Metody
in vitro
in vitro
metody z zastosowaniem płynu żwacza
(dotyczy
przeżuwaczy)
metody enzymatyczne
metody chemiczno- enzymatyczne
metody chemiczne i fizyczne
metody matematyczne
Czynniki wpływające na strawność składników
Czynniki wpływające na strawność składników
pokarmowych
pokarmowych
1. Czynnik uzależniony od zwierzęcia:
gatunek
rasa
wiek
płeć
stan fizjologiczny
stan zdrowia
intensywność wykonywanej pracy
temperaturę otoczenia
2. Czynniki uzależnione od paszy:
skład chemiczny paszy lub dawki
pokarmowej
sposób konserwowania i przygotowania
paszy
częstotliwość i regularność w zadawaniu
paszy
zmiana dawki
Schemat bilansu energetycznego w organizmie zwierząt stałocieplnych
Schemat bilansu energetycznego w organizmie zwierząt stałocieplnych
Energia
podstawowa
(ENm)
Energia
podstawowa
(ENm)
–
najniższa
przemiana materii i energii, która w określonych
warunkach
wystarcza
na
utrzymanie się organizmu przy życiu.
Przemiana ta dostarcza energii niezbędnej do:
prawidłowej pracy serca i układu krążenia,
oddychania,
prawidłowej czynności układów wydalniczego i
nerwowego
przebiegu podstawowych procesów komórkowych.
Intensywność przemiany podstawowej zależy od:
Intensywność przemiany podstawowej zależy od:
gatunku i rasy zwierzęcia,
wieku,
płci,
okresu wzrostu,
stanu fizjologicznego zwierząt,
sposobu żywienia
Przemianę podstawową można oznaczyć
Przemianę podstawową można oznaczyć
następującymi metodami
następującymi metodami
Metoda pierwsza
– polega na obliczeniu różnicy między
wartością pobranego pokarmu, a wartością wszystkich
wydalin (głównie kału i moczu ) – tzw. bilans azotu i węgla
Metoda druga
– polega na określeniu całkowitej produkcji
ciepła w organizmie
Metoda trzecia
– polega na oznaczeniu ilości
uwolnionego przez organizm ciepła na podstawie wymiany
gazowej
Czas w którym mierzy się przemianę podstawową
Czas w którym mierzy się przemianę podstawową
zależy od:
zależy od:
gatunku zwierzęcia
aktywności przewodu pokarmowego
Czas w którym określana
jest przemiana podstawowa: 24 godz. 30 godz. 36 godz.
3 dni
Ilość wyprodukowanej przez organizm ciepła
Ilość wyprodukowanej przez organizm ciepła
mierzymy metodami kalorymetrii
mierzymy metodami kalorymetrii
bezpośredniej i pośredniej
bezpośredniej i pośredniej
Schemat kalorymetru bezpośredniego mierzącego
wydzieloną energię
Ogólny schemat zamkniętego (A) i otwartego (B) kalorymetru pośredniego
Współczynnik kaloryczny tlenu
– ilość ciepła uwalnianego przy całkowitym utlenianiu
składnika pokarmowego przypadającego na 1 litr tlenu
Średnia wartość kaloryczna tlenu
= 4,8 kcla (4,184 kJ) na litr O
2
Wartość energetyczna składników
Wartość energetyczna składników
pokarmowych
pokarmowych
Ogólny schemat bomby kalorymetrycznej
Wartość odżywcza białka paszy
Wartość odżywcza białka paszy
- jest
miernikiem, który określa stopień
wykorzystania białka pochodzącego z dawki
pokarmowej do syntezy własnych
specyficznych białek ustrojowych.
Metody oznaczania wartości odżywczej białka;
chemiczne
biologiczne
Metody chemiczne
Metody chemiczne
zawartość białka ogólnego w paszy
zawartość białka właściwego w paszy
wskaźnik aminokwasu ograniczającego
(CS)
Metody biologiczne
Metody biologiczne
strawność rzeczywista i pozorna białka ogólnego
strawność rzeczywista i pozorna aminokwasów
dostępność aminokwasów
(ilość aminokwasów wchłonięta do końca
jelita cienkiego
określenie wskaźników produkcyjnych (przyrosty,
zużycie paszy,
zużycie białka)
retencja azotu
wartość biologiczna białka (WBB)